W Filharmonii

30 kwietnia 2023r., niedziela, godz. 17:00
SALA KONCERTOWA FILHARMONII PODKARPACKIEJ

JACEK WÓJCICKI – gwiazda wieczoru

JUSTYNA BACZ –vocal
JULITA KOŻUSZEK–vocal
IRENEUSZ MICZKA –vocal
oraz
zespół muzyczny pod kierownictwem Mariusza Dubrawskiego

koncert realizowany w ramach projektu „BOOM”

Najpiękniejsze standardy polskiej piosenki lat 60. i 70., ponadczasowe przeboje z repertuaru Ireny Santor, Ireny Jarockiej, Anny Jantar, Violetty Villas, Piotra Szczepanika, Zbigniewa Wodeckiego i innych. W programie m.in. „Powrócisz tu”, walc „Embarras”, „Tych lat nie odda nikt”, „Już nie ma dzikich plaż”, „Kormorany”, „Kawiarenki”, „Cała sala śpiewa z nami”, „List do matki”, „Zacznij od Bacha” w interpretacji znakomitych artystów, którzy swoimi występami na scenach w kraju i za granicą zyskali aplauz i sympatię publiczności: Justyny Bacz, Julity Kożuszek i Ireneusza Miczki. Gwiazdą koncertu jest Jacek Wójcicki – znany i lubiany artysta Piwnicy pod Baranami.
Wokalistom towarzyszy zespół muzyczny pod kierownictwem Mariusza Dubrawskiego – pianisty, aranżera, który przez ostatnie niemalże dziesięć lat niezmiennie towarzyszył na scenie Irenie Santor. Zapraszamy na spotkanie z klasyką polskiej piosenki, wypełnione czułością dźwięków, nieprzemijającym urokiem i szczerymi emocjami, z których zrodziły się najwspanialsze kompozycje lat 60 i 70.

28 kwietnia 2023r., piątek, godz. 19:00
SALA KONCERTOWA FILHARMONII PODKARPACKIEJ

ORKIESTRA SYMFONICZNA FILHARONII PODKARPACKIEJ
MAREK PIJAROWSKI – dyrygent
PAWEŁ KOWALSKI – fortepian

W programie:
M. Ravel – Koncert fortepianowy G – dur
A. Dvořák – IX Symfonia e – moll op. 95 „Z Nowego Świata”

Koszt udziału: 30 zł
Koszt udziału (ulgowy): 20 zł

„Wielka muzyka musi i płynąć z serca. Kompozycja stworzona tylko techniką i rozumem nie jest warta więcej niż papier, na którym została zapisana…” pisał Maurice Ravel. Słowa francuskiego kompozytora znajdują odzwierciedlenie w obu zapowiadanych utworach, będących owocem harmonijnego zespolenia talentu i uczuć każdego z ich twórców.

Koncert fortepianowy G-dur (1931) Maurice Ravela (1875 – 1937) – to drugi, obok Koncertu D- dur na lewą rękę, utwór tego gatunku w skarbnicy twórczej kompozytora. Przejrzystą formę Koncertu G – dur wypełnia muzyka lekka i subtelna, a jednocześnie bogata kolorystycznie i tętniąca życiem. I część Allegramante jest pełna wirtuozerii – zarówno w partii fortepianu, jak i orkiestry. Liryzm dominuje w części drugiej Adagio assai – w przepięknych kantylenach fletu i fortepianu. Finałowe Presto jest pełne temperamentu, z rytmami nawiązującymi do jazzu.

Urok Ameryki widzianej oczami Antonina Dvořáka (1841 – 1904) – jednego z największych symfoników doby romantyzmu – odkryjemy słuchając IX Symfonia e – moll „Z Nowego świata” (1892). Utwór powstał podczas pobytu kompozytora w Nowym Jorku. Był to czas nie tylko wielu sukcesów i zaszczytów Dvořáka w „nowym świecie”, ale także wielkiej tęsknoty czeskiego kompozytora za ojczyzną, Mimo, iż można wyczuć w utworze wpływy Ameryki, to jak pisał Dvořák: „ jest to i zawsze będzie czeska muzyka”, nie tylko z powodu czeskiego rodowodu melodii (część III – Scherzo. Molto vivace i IV – Allegro con fuoco), ale także z powodu języka twórczego kompozytora, którego cechą była niezwykła zdolność do syntezy stylów. Symfonia zachwyca również ogromną skalą emocji – od dramatycznych po radość, i cudowny liryzm płynący z melodii intonowanej przez rożek angielski w II części – Largo.

Biuro Koncertowe

21 kwietnia 2023r., piątek, godz. 19:00
SALA KONCERTOWA FILHARMONII PODKARPACKIEJ

ORKIESTRA SYMFONICZNA FILHARONII PODKARPACKIEJ
JOSÉ FERREIRA LOBO – dyrygent

W programie:
E. Granados – Intermezzo z opery Goyescas
I. Albeniz – Suita hiszpańska op. 47
J. Turina – Tańce fantastyczne
M. de Falla – II Suita z baletu Trójgraniasty kapelusz

Koszt udziału: 30 zł
Koszt udziału (ulgowy): 20 zł

Program zapowiada utwory hiszpańskich kompozytorów oparte na narodowym folklorze. Zabrzmi m.in Intermezzo z opery „Goyescas”Enrique Granadosa (1867 – 1916), napisanej na motywach suity fortepianowej o tym samym tytule, która inspirowana była obrazami wybitnego malarza hiszpańskiego – Francisco Goi. Południowy temperament połączony z impresjonistycznym brzmienie znajdziemy w Suicie hiszpańskiej Isaaca Albeniza (1860 – 1909), kompozytora i pianisty – jednego z najwybitniejszych wirtuozów swojej epoki, pochodzącego z katalońskiego miasta Camprodon. Twórczość tego kompozytora stałą się inspiracją dla Joaquin Turiny (1882 – 1949), którego Trzy tańce fantastyczne, napisane w oryginale na fortepian, to programowe obrazy dźwiękowe nawiązują do powieści Hiszpana José Más, z której cytaty zamieścił kompozytor w partyturze kompozycji. Znajdziemy tu stylizację aragońskiej joty, andaluzyjskiego farruca i baskijskiego zortziko. Usłyszymy także Suitę z baletu „Trójgraniasty kapelusz” późnoromantycznego kompozytora – Maneulla de Falli (1876 – 1946), który podobnie jak poprzednicy łączył wyrafinowaną francuską kolorystykę, z żywiołowymi rytmami rodzinnej Andaluzji. Co ciekawe elementy ludowej muzyki hiszpańskiej sąsiadują tym utworze z reminiscencjami muzyki Domenico Scarlattiego (1685 – 1757) – włoskiego mistrza baroku, który przez kilkadziesiąt lat przebywał na dworze królewskim w Hiszpanii.

José Ferreira Lobo

Jego kariera obejmuje prowadzenie oper i koncertów w Afryce Południowej, Brazylii, Niemczech, Austrii, Chinach, Korei Południowej, na Cyprze, w Hiszpanii, Stanach Zjednoczonych, Egipcie, Francji, Holandii, Anglii, Grecji, Czechach, na Słowacji, Litwie, w Meksyku, Polsce, Rumunii, Rosji, Kazachstanie, Szwajcarii, Turcji, Kolumbii, Wenezueli, Argentynie, Urugwaju przy współpracy z takimi znanymi formacjami jak m.in. Manchester Camerata, Narodowa Orkiestra Symfoniczna Litwy, Orkiestra w Cannes, Orkiestra Symfoniczna w Galicji, Orkiestra Symfoniczna w Izmirze, Orkiestra Filharmonii Czeskiej, Orkiestra Symfoniczna w Stambule, CRR Orchestra w Stambule, Beijing Television Radio Orchestra (Orkiestra Telewizji i Radia w Pekinie), Claudio Santoro National Theater Symphony Orchestra (Orkiestra Symfoniczna Teatru Narodowego im. Cláudio Santoro), Netherlands National Radio Orchestra (Holenderska Narodowa Orkiestra Radiowa), Państwowa Orkiestra Symfoniczna w Meksyku, Filharmonia Łódzka im. Artura Rubinsteina, Orkiestra Muzeum Ermitrażu w Petersburgu, Orkiestra Symfoniczna Tonhalle w Zurychu, Słowacka Orkiestra Symfoniczna, Warszawska Orkiestra Symfoniczna, Orkiestra Filharmonii w Montevideo, Narodowa Orkiestra w Atenach, Classical Players (Klasyczni wykonawcy) z Seulu, Orkiestra Symfoniczna w Rzymie, Orkiestra Symfoniczna w Berlinie. Współpracował także z portugalskimi orkiestrami: Madera, Algarve, Porto i Portugalska Orkiestra Symfoniczna.

Współpracował z takimi znanymi artystami jak Krzysztof Penderecki, José Carreras, Julia Hamari, Katia Ricciarelli, Eteri Lamoris, Régis Pasquier, Aiman Mussakajaieva, Patricia Kopatchinskaya, Adriano Jordan, Roger Pascal, Moura Limpany, Svetla Vassileva, Vinci de Oliveira Bello, Fiorenza Cossotto i innymi wybitnymi międzynarodowymi interpretatorami.

Wystąpił w kilku najważniejszych salach koncertowych na świecie. Był zapraszany do jury prestiżowych międzynarodowych konkursów. Pełnił rolę dyrygenta w czasie światowych premier dzieł francuskich, portugalskich, szwajcarskich i tureckich kompozytorów. Jego bogaty repertuar obejmuje dzieła klasyczne i romantyczne, a także współczesne z naciskiem na reżyserię operową.

Autor zwycięskiego projektu I konkursu na utworzenie regionalnych orkiestr organizowanym przez państwo portugalskie. Utworzył North Orchestra (Orkiestra Północy) (1992 r.).

Nagrywał dla Portuguese Radio Television (Portugalskie Radio i Telewizja), Radio Broadcast i Radio Suisse Romande z Northern Orchestra (Orkiestra Północna). Opublikował także kilka nagrań audio i wideo.

Autor i dyrektor artystyczny projektu Opera w dziedzictwie – osiągnięcia operacyjne w odniesieniu do sklasyfikowanego dziedzictwa UNESCO.

Biuro Koncertowe

KONCERT DLA GRUP SZKOLNYCH
14 kwietnia 2023r., piątek, godz. 9:00 i 11:30
SALA KONCERTOWA FILHARMONII PODKARPACKIEJ

ORKIESTRA SYMFONICZNA FILHARMONII PODKARPACKIEJ
ALICJA PACZEŚNIAK – SŁOTA – dyrygent

W programie:
W. A. Mozart – Uwertura do opery „Czarodziejski flet”
E. Grieg – Fragmenty Suity „Peer Gynt”
P. Dukas – „Uczeń czarnoksiężnika”

Koszt udziału: 15 zł

2 kwietnia 2023r., niedziela, godz. 17:00
SALA KONCERTOWA FILHARMONII PODKARPACKIEJ

ORKIESTRA SYMFONICZNA FILHARMONII POMORSKIEJ W BYDGOSZCZY
CHÓR SINGAKADEMIE FRANKFURT (ODER)
CHÓR KAMERALNY AKADEMII MUZYCZNEJ W BYDGOSZCZY
RUDOLF TIERSCH – dyrygent
MARTINA RÜPING – sopran
ANNA LUBAŃSKA – alt
ADAM ZDUNIKOWSKI – tenor
ARTUR JANDA – bas
MAGDALENA FILIPSKA, JUSTYNA NAREWSKA – przygotowanie Chóru Kameralnego AMFN w Bydgoszczy

W programie:
A. Dvořák – Stabat Mater

Koszt udziału: 20 zł

Średniowieczna sekwencja Stabat Mater Dolorosa (Stała Matka Bolejąca) nawiązuje do motywu męki Jezusa i przedstawia trwanie Matki Bożej pod krzyżem. Jej głęboka wymowa sprawiła, że była i jest niewyczerpanym źródłem inspiracji. Muzykę do niej stworzyli m.in. Palestrina, Vivaldi, Pergolesi, Haydn, Schubert, Rossini, Verdi, Poulenc, Szymanowski i Penderecki.

Antonin Dvořák przystąpił do komponowania Stabat Mater zaraz po tym, jak dowiedział się o śmierci córki, w 1875 roku. Przerwaną pracę podjął jesienią 1877 roku, gdy okrutny los ponownie doświadczył go odejściem dwojga kolejnych dzieci. Stworzył najbardziej rozbudowane opracowanie Maryjnego hymnu w całej muzycznej literaturze – pełne skupienia, czułości, o kontemplacyjnym charakterze.

To trzeci koncert w ramach wspólnej trasy zaprzyjaźnionych zespołów, współpracujących ze sobą od wielu lat: Orkiestry Symfonicznej FP i Chóru Singakademie Frankfurt (Oder), do których w tym roku dołączy również Chór Kameralny Akademii Muzycznej w Bydgoszczy.

Zadanie dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego oraz budżetu Samorządu Województwa Kujawsko-Pomorskiego.

KONCERT KAMERALNY PAMIĘCI ŻOŁNIERZY WYKLĘTYCH
1 marca 2023r., środa, godz. 19:00
SALA KAMERALNA FILHARMONII PODKARPACKIEJ

JOLANTA MÜNCH – fortepian
MAGDALENA STEFANIAK– sopran
PAWEŁ TROJAK – tenor

Stefan MÜNCH – słowo

W programie:
W. Żeleński – aria Bronki z opery Janek
S. Moniuszko – recytatyw i aria Hanny z opery Straszny dwór
Dalibógże
Złota rybka
Matysek
Dziad i baba

F. Chopin – Gdzie lubi
Życzenie

M. Karłowicz – Z nową wiosną
Na śniegu

I. J. Paderewski – Gdy ostatnia róża zwiędła

S. Niewiadomski – Chłopca mego mi zabrali
Maki

M. Karłowicz – Skąd pierwsze gwiazdy
Z erotyków
Zawód
Na spokojnym ciemnym morzu
Śpi w blaskach nocy
Zaczarowana królewna
Nie płacz nade mną

W. Żeleński – Ja tobie serce ślę
S. Moniuszko – O matko moja
Tęsknota
Kozak
Złota rybka
Krakowiaczek

Jolanta Skorek-Münch jest profesorem sztuk muzycznych, pianistką, klawesynistką i muzykologiem. Ukończyła studia w Akademii Muzycznej im. Fryderyka Chopina w Warszawie. Brała udział w licznych kursach interpretacji w kraju i za granicą, pracując pod kierunkiem wybitnych pianistów i klawesynistów, jak Tatiana Shebanova, Ryszard Bakst, Laszlo Simon, Paul Badura-Skoda, Urszula Bartkiewicz, Joos van Immerseel, Christine Verheelst, Johann Sonnleitner, Nicholas Parle. Po ukończeniu studiów podjęła pracę w Państwowej Szkole Muzycznej im. Tadeusza Szeligowskiego w Lublinie, w Instytucie Muzyki Wydziału Artystycznego UMCS, a następnie w Katedrze Dydaktyki Muzycznej Instytutu Muzykologii KUL.

W 2005 roku Akademia Muzyczna im. Grażyny i Kiejstuta Bacewiczów w Łodzi nadała jej stopień doktora sztuk muzycznych na podstawie rozprawy Związki muzyki Roberta Schumanna z literacko-filozoficznym programem romantyzmu. Stopień doktora habilitowanego sztuk muzycznych w dyscyplinie artystycznej instrumentalistyka otrzymała w Akademii Muzycznej im. Stanisława Moniuszki w Gdańsku na podstawie rozprawy Partnerstwo w muzycznym dialogu. Fortepian w cyklicznej formie kameralnej od jej narodzin do szczytowych osiągnięć (Borodin, Mahler, Szostakowicz), (Lublin: Wydawnictwo KUL 2008). W 2015 r. ukazała się wersja niemiecka tej książki Die Partnerschaft im musikalischen Dialog (wydawnictwo Peter Lang Verlag, Frankfurt a/M – Bern – Bruxelles – New York). Jolanta Skorek-Münch jest obecnie profesorem w Instytucie Muzyki Uniwersytetu Rzeszowskiego. Rada Doskonałości Naukowej powołuje ją do komisji w sprawach nadania stopnia doktora habilitowanego i tytułu profesora.

Od wielu lat współpracuje z Filharmonią Lubelską jako pianistka i klawesynistka, realizująca basso continuo. Założyła Trio Lublin Baroque (z flecistą Lechem Szostem i wiolonczelistką Marią Błaszczak-Szost). W zespole gra na szpinecie barokowym (kopia J. Silbermanna ca. 1767). Wraz z Triem występowała na kolejnych festiwalach Lublin – Muzyka, Zabytki, Plastyka - Tempus Paschale, na licznych koncertach festiwali Wielkopostne śpiewanie, Między Wschodem a Zachodem i w cyklu koncertów Viva Polonia. Jej dorobek artystyczny obejmuje ponad 500 koncertów z udziałem najwybitniejszych polskich solistów i zespołów, w tym kilkakrotnie w Filharmonii Narodowej, Bałtyckiej, Krakowskiej i Podkarpackiej oraz na Muzycznym Festiwalu w Łańcucie i Festiwalu im. Jana Kiepury w Krynicy. Koncertowała także w Niemczech, Francji, Bułgarii, Izraelu, we Włoszech, Republice Czeskiej, Słowacji, Macedonii i na Węgrzech.

Zorganizowała na Uniwersytecie Rzeszowskim trzy międzynarodowe konferencje, poświęcone twórczości Wojciecha Kilara. Występowała z referatami na krajowych i międzynarodowych sesjach i konferencjach naukowych.

Otrzymała Srebrny Krzyż Zasługi za wybitne osiągnięcia w dziedzinie kultury. Minister Edukacji Narodowej i Sportu odznaczył ją Medalem Komisji Edukacji Narodowej za osiągnięcia pedagogiczne. Otrzymała również Medal Prezydenta Miasta Lublina z okazji X-lecia Tria Lublin Baroque, Medal 700-lecia Miasta Lublin., Medal Unii Lubelskiej oraz Dyplom uznania z medalem Marszałka Województwa Lubelskiego, nadany z okazji 25-lecia Festiwalu Tempus Paschale.

W 2007 r. Minister Kultury i Dziedzictwa Narodowego nadał jej medal „Zasłużony Kulturze – Gloria Artis”. W latach 2009 i 2012 otrzymała nagrody Rektora KUL za wybitną działalność organizacyjno-społeczną, popularyzację nauk oraz osiągnięcia naukowe, a w 2021 nagrodę naukową I stopnia Rektora Uniwersytetu Rzeszowskiego.

                                                                                 Jolanta Skorek-Münch - fortepian, fot. ze zbiorów Filharmonii Podkarpackiej

Magdalena Stefaniak - sopran

Ukończyła z wyróżnieniem Akademię Muzyczną im. Ignacego Jana Paderewskiego w Poznaniu w klasie Barbary Mądrej. Była uczestniczką Akademii Operowej Teatru Wielkiego - Opery Narodowej w Warszawie. Zdobywczyni Grand Prix IV Międzynarodowego Konkursu Wokalnego VIVA CALISIA, laureatka 2. nagrody na II Ogólnopolskim Konkursie Wokalnym im. Bogdana Paprockiego, 3. nagrody na IX Międzynarodowym Konkursie Wokalnym im. Jana Kiepury, finalistka International Opera Competition Salice D’Oro - Vienna Edition 2022. W 2013 roku zadebiutowała w przedstawieniu studenckim jako Hrabina w Weselu Figara Mozarta na deskach Teatru Wielkiego w Poznaniu. Magdalena Stefaniak z sukcesem kreowała następujące role: Musetta w Cyganerii Pucciniego, Psyche w Eros i Psyche Różyckiego (Opera Bałtycka); Papagena w Czarodziejskim flecie Mozarta, Alicja w Alicji w Krainie czarów Kaczmarka, Fruma Sara w Skrzypku na dachu Bocka, Wróżka Kwiatów, Szepcząca i Laponka w Królowej Śniegu Kaczmarka (Teatr Wielki w Poznaniu); Pierwsza Dama i Papagena w spektaklu O Królestwie Dnia i Nocy oraz zaczarowanych instrumentach będącym adaptacją Czarodziejskiego fletu Mozarta, Paź w Rigoletto Verdiego, Basia w Cud albo Krakowiaki i Górale Stefaniego (Teatr Wielki – Opera Narodowa w Warszawie); Siostra w Ognistym Aniele Prokofiewa (Grand Théâtre de Provence we Francji); Hanna Glawari i Walentyna w Wesołej Wdówce Lehára (Mazowiecki Teatr Muzyczny w Warszawie, Opera i Filharmonia Podlaska w Białymstoku); Pierwsza Dama w Czarodziejskim flecie Mozarta (Teatr Wielki – Opera Narodowa w Warszawie, Komische Oper w Berlinie). W 2019 roku wykonywała partię sopranową w Weselu Strawińskiego wystawionego na deskach Teatru Wielkiego – Opery Narodowej w Warszawie. W sezonie artystycznym 2022/2023 po raz pierwszy wcieliła się w postać Hanny w Strasznym dworze Moniuszki (Opera Bałtycka) oraz wykona partię Frasquity w operze Carmen Bizeta (Teatr Wielki – Opera Narodowa). Współpracowała z takimi dyrygentami jak: Patrick Fournillier, Michał Klauza, Kazushi Ono, Bassem Akiki, Gabriel Chmura, Rafał Kłoczko, Dawid Runtz, Marta Kluczyńska, Łukasz Borowicz, Andrzej Knap, Stefan Soltesz. Występowała w spektaklach takich reżyserów jak: Karen Stone, Mariusz Treliński, Michał Znaniecki, Sjaron Minailo, Henryk Konwiński, Beata Redo - Dobber.

                                                                        Magdalena Stafaniak -  sopran, fot. ze zbiorów Filharmonii Podkarpackiej

Paweł Trojak (baryton)
Edukację muzyczną rozpoczął od nauki gry na perkusji, następnie ukończył klasę śpiewu solowego pod kierownictwem dr Alicji Płonki w ZSM w Tarnowie. Jest absolwentem Wydziału Wokalno-Aktorskiego Uniwersytetu Muzycznego Fryderyka Chopina w Warszawie w klasie prof. dr hab. Jadwigi Rappé. Przez 5 lat był członkiem Programu Kształcenia Młodych Talentów – Akademia Operowa, w Teatrze Wielkim - Operze Narodowej w Warszawie, gdzie doskonalił swoje umiejętności pod okiem tak wybitnych artystów pedagogów, jak: Eytan Pessen, Matthias Rexroth, Izabela Kłosińska, Olga Pasiecznik, oraz wielu innych. Był również członkiem prestiżowego programu dla młodych talentów Young Singers Project, w ramach 98 Festiwalu w Salzburgu. Jest absolwentem Mascarade Opera Studio we Florencji. Obecnie jest członkiem Opera Studio w Operze Lyońskiej we Francji. Trzykrotny stypendysta Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego za wybitne osiągnięcia artystyczne. Jest także stypendystą niemieckiej fundacji Hans und Eugenia Jütting – Stiftung oraz Fundacji im. Jerzego Semkowa. Występował na scenach m. in. Teatru Wielkiego – Opery Narodowej w Warszawie (Carmen, Rigoletto, Cud albo Krakowiaki i Górale), Festiwalu w Salzburgu (Salome), Opery w Lyon (Candide), Théâtre des Champs-Elysées w Paryżu (Hérodiade), Warszawskiej Opery Kameralnej (Czarodziejski Flet), Opery Wrocławskiej (Cosi fan tutte), Opery Krakowskiej (Dyrektor teatru), Theater Freiburg (Das Wunder der Heliane), New Generation Festival we Florencji (Kopciuszek), Lyric Opera of Chicago (koncert), Teatro La Fenice w Wenecji (koncert) oraz wielu innych. Występował z towarzyszeniem takich orkiestr, jak: Filharmonicy Wiedeńscy, Orkiestra Teatru Wielkiego - Opery Narodowej, Mozarteumorchester Salzburg, NOSPR w Katowicach, Sinfonii Varsovii, Orkiestry Polskiego Radia w Warszawie, SWR Sinfonieorchester Freiburg, Orkiestry Opery Lyońskiej, Opery Krakowskiej, Opery Wrocławskiej, Orkiestry Akademii Beethovenowskiej, Orkiestr Filharmonii Śląskiej, Lubelskiej, Kieleckiej, WarmińskoMazurskiej, Zabrzańskiej i Śląskiej Orkiestry Kameralnej, pod batutą, m.in.: Franza WelserMösta, Keri-Lynn Wilson, Daniele Rustioni, Yannisa Pouspourikasa, Michała Klauzy, Wojciecha Rodka, Marty Kluczyńskiej, Tomasza Tokarczyka, Sławomira Chrzanowskiego, Piotra Sułkowskiego, Pawła Adamka, Piotra Wajraka, Marcina Sompolińskiego. Występował także w wielu koncertach kameralnych na całym świecie z towarzyszeniem znakomitych pianistów. Na swoim koncie ma kilka nagrań płytowych, oraz telewizyjnych dla takich wydawnictw jak NAXOS, ORF, Polskie Radio, TVP. Jest laureatem ponad 20 międzynarodowych i ogólnopolskich konkursów wokalnych. Do jego ostatnich osiągnięć wokalnych należą m.in.: I miejsce i nagroda specjalna w Międzynarodowym Konkursie Wokalnym im. Moniki Swarowskiej – Walawskiej (Krzeszowice, 2021), I miejsce i nagroda specjalna w II Międzynarodowym Konkursie im. Carla Loewe (Szczecin, 2019), nagroda specjalna w X Międzynarodowym Konkursie Wokalnym im. Stanisława Moniuszki (Warszawa, 2019), I miejsce oraz 3 nagrody specjalne w II Międzynarodowym Konkursie im. Antoniny Campi (Lublin, 2019), II miejsce w IV Międzynarodowym Konkursie Wokalnym im. Jana, Edwarda i Józefiny Reszków (Częstochowa, 2019), I miejsce oraz 6 nagród specjalnych w X Międzynarodowym Konkursie Wokalnym „Bell Arte” w Braine-l’Alleud (Belgia, 2018), I miejsce oraz nagroda specjalna w XX Międzynarodowym Konkursie Wokalnym im. Mikuláš’a Schneidera-Trnavskýiego w Trnavie (Słowacja, 2017), II miejsce oraz 4 nagrody specjalne w XVII Międzynarodowym Konkursie Sztuki Wokalnej im. Ady Sari (Nowy Sącz, 2017), Grand Prix w I Ogólnopolskim Konkursie Wokalnym „Vox populi” (Jelenia Góra, 2017), II miejsce w II Międzynarodowym Konkursie Solowej Wokalistyki Sakralnej Ars Et Gloria (Katowice, 2017), I miejsce w XI Międzynarodowym Konkursie Wokalnym „Złote głosy” (Warszawa, 2016), I miejsce w XVII Międzynarodowym Konkursie Wokalnym Iuventus Canti we Vráblach (Słowacja, 2016), I miejsce w V Międzynarodowym Konkursie Wokalnym im. Rudolfa Petráki w Žilinie (Słowacja, 2016).

25 lutego 2023r., sobota, godz. 18:00
SALA KONCERTOWA FILHARMONII PODKARPACKIEJ

ORKIESTRA SYMFONICZNA FILHARONII PODKARPACKIEJ
SZYMON MAKOWSKI – dyrygent
KRZYSZTOF CUGOWSKI – wokal

W programie m.in:
Cień wielkiej góry; Martwe morze; Jest taki samotny dom; Wierzę w lepszy świat

  Szymon Makowski – absolwent Akademii Muzycznej w Poznaniu (dyrygentura symfoniczna i operowa, skrzypce) w klasie dyrygentury prof. Marcina Sompolińskiego. Swoją edukację uzupełniał na kursach mistrzowskich w Poznaniu (Jose Miguel Rodilla Tortajada), Faro (Alexander Polishchuck) oraz Krakowie (Gabriel Chmura). W latach 2010-2014 ukończył kurs dyrygencki w Accademia Chigiana (Siena) pod kierunkiem Gianluigi Gelmettiego – trzykrotnie uzyskując „Diploma di Merito” oraz stypendia akademii. W 2011 roku pracował jako asystent Waltera E. Gugerbauera w Operze Wrocławskiej przy produkcji opery Parsifal R.Wagnera. W tym samym roku rozpoczął stałą współpracę z Teatrem Muzycznym w Poznaniu i Teatrem Muzycznym w Lublinie. W ciągu ostatnich lat współpracował z wieloma znakomitymi zespołami w całej Europie: Narodową Orkiestrą Symfoniczną Polskiego Radia, Orkiestrą Muzyki Nowej, Filharmonią Sudecką w Wałbrzychu, Filharmonią Opolską, Filharmonią Warmińsko-Mazurską w Olsztynie, Filharmonią Podkarpacką w Rzeszowie, Sinfonia Baltica w Słupsku, Filharmonią Kaliską, Filharmonią Świętokrzyską w Kielcach, Filharmonią Krakowską oraz Filharmonią Poznańską. Współpracował także z Gliwickim Teatrem Muzycznym. Spośród zagranicznych orkiestr pracował z Orchestre Philharmonique Monte Carlo, Frankfurt Radio Symphony Orchestra, Orchestre National de Lorraine, Praska Komorni Filharmonie, Filharmonia Hradec-Kralove, Orchestra Sinfonica di Sanremo, Kosovo Philharmonic Orchestra, Orchestre Victor Hugo Franche-Comte, Orquesta do Algarve, Sofia Festival Orchestra, Regensburg Theater oraz Orchestra della Fondazione Bulgaria Classic. W czasie tych koncertów współpracował z wieloma światowej sławy solistami, m.in Aleksandrą Kurzak, Stefanem Kocanem, Agatą Szymczewską, Claudio Bohorquezem, Ivo Kahankiem, Krzysztofem Jakowiczem czy Igorem Szeligowskim. Niezależnie od działalności koncertowej, Szymon Makowski brał udział w wielu międzynarodowych konkursach dyrygenckich: w Atenach (w 2010r.), w Besancon (w 2013r. – gdzie osiągnął półfinał) oraz we Frankfurcie nad Menem na konkursie im. G. Soltiego (w 2015r – gdzie również osiągnął etap półfinałowy). W 2016 roku rozpoczął współpracę z Filharmonią Dolnośląską w Jeleniej Górze jako główny dyrygent orkiestry. Wraz z tym zespołem zrealizował ponad 50 koncertów w kraju i zagranicą, dokonał też premierowych nagrań muzyki Ludomira Różyckiego. W czerwcu 2019 roku poprowadził koncert finałowy 54. festiwalu Henryka Wieniawskiego w Szczawnie Zdroju, transmitowany i nagrany przez TVP Wrocław. Podczas pandemii Covid-19 był jednym z autorów nowatorskiego projektu “Kultura w sieci”, który zaowocował wykonaniem 15 nagrań w domach muzyków orkiestry Filharmonii. Łącznie nagrania te dotarły do ponad półtora miliona odbiorców.

                                                                              Szymon Makowski - dyrygent, fot. Piotr Rzeszutek

Krzysztof Cugowski to wybitny polski muzyk rockowy. Urodził się 30 maja 1950 roku w Lublinie i z tym miastem związał się na stałe. Uczył się w Państwowej Szkole Muzycznej, następnie rozpoczął studia prawnicze. W 1969 roku z Krzysztofem Brozim i Januszem Pędziszem, założył zespół Budka Suflera. Charakterystyczny, mocny głos Krzysztofa Cugowskiego szybko został dostrzeżony. W 1970 roku do zespołu dołączyli Romuald Lipko i Andrzej Ziółkowski. W 1974 roku Budka Suflera nagrała utwór „Sen o dolinie” i przebojem wdarła się na radiowe listy i do świadomości słuchaczy. Po wydaniu dwóch płyt, które okazały się wielkim sukcesem, w 1976 roku Krzysztof Cugowski opuścił Budkę Suflera. W tym czasie pracował z Piotrem Figlem oraz zespołami Spisek i Cross. Do Budki powrócił w 1984 roku. W drugiej połowie lat 80. koncertował z zespołem w USA. Na początku lat 90. Budka Suflera nagrała płytę „Cisza”. Krążek okazał się na tyle dużym sukcesem, że umożliwił muzykom powrót do kraju. Był również preludium do największego sukcesu komercyjnego zespołu, czyli do wydanej w 1997 roku płyty „Nic nie boli, tak jak życie”. Sprzedaż albumu przekroczyła rekordowy milion egzemplarzy. Ten sukces stał się również przepustką dla zespołu do występu w 1999 roku w słynnej sali koncertowej Carnegie Hall w Nowym Jorku. W późniejszych latach działalności muzycy Budki Suflera nagrywali także z zagranicznymi gwiazdami. Na płycie „Jest” grupę wsparli: basista Marcus Miller, gitarzysta Steve Lukather i perkusistka Sheila E. Krzysztof Cugowski ma na swoim koncie również kilka płyt solowych oraz krążek „Integralnie” (2001) z coverami wielkich przebojów polskiego i światowego rocka. Współpracował także z Ray’em Wilsonem, byłym wokalistą zespołu Genesis. Wspólnie nagrali utwór „Not about us”. Wokalista wystąpił również z Gary Brooker’em i Garou.
Budka Suflera zakończyła działalność w 2014 roku, żegnając się z fanami ogromną, międzynarodową trasą koncertową. W grudniu tego samego roku Krzysztof Cugowski został odznaczony przez prezydenta RP Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski nadanym za wybitne zasługi dla polskiej kultury i za osiągnięcia w pracy artystycznej i twórczej.
Po zakończeniu działalności zespołu, wokalista ani na chwilę nie zwolnił tempa. Już jesienią 2015 roku wydał kolejny solowy krążek pt. „Przebudzenie” z muzyką Stefana Gąsieńca. W tym samym roku rozpoczął koncertowanie z założonym przez swoich synów, Piotra i Wojciecha, zespołem „Bracia”. 30 września 2016 roku, w ramach niezwykłego, rodzinnego projektu CUGOWSCY, ukazał się wspólny krążek ojca i synów pt. „Zaklęty krąg”. Album uzyskał status złotej płyty.
W tzw. międzyczasie wokalista wziął udział w projekcie „Dwa Żywioły”. Wystąpił dwukrotnie ze światowej sławy sopranistką Aleksandrą Kurzak. Koncertował również z plejadą polskich muzycznych gwiazd w ramach projektu „Koncerty Muzyki Filmowej”. Współpracuje także z Filharmonią Dolnośląską.
W maju 2018 roku, wielkim koncertem finałowym, zakończyła się wspólna trasa projektu CUGOWSCY. W listopadzie ukazało się DVD z zapisem koncertu. Wydawnictwo zostało zatytułowane „Ostatni raz”. W tzw. międzyczasie rozpoczęły się prace nad powstaniem nowego zespołu, który towarzyszy legendarnemu wokaliście w jego dalszej solowej karierze. W składzie grupy znaleźli się muzycy wybitni, doskonale znani na scenie rockowej i jazzowej.
Pod koniec 2017 roku Krzysztof Cugowski rozpoczął pierwszą trasę koncertową z Zespołem Mistrzów. W składzie grupy znaleźli się: Jacek Królik (gitara), Cezary Konrad (perkusja), Robert Kubiszyn (gitara basowa), Tomasz Kałwak (instrumenty klawiszowe). Do końca 2022 roku zespół ponad 200 razy towarzyszył wokaliści na scenie.
W 2020 roku artysta obchodził 50 – lecie swojej drogi scenicznej. Z tej okazji wydał z Zespołem Mistrzów ekskluzywny, dwupłytowy album, który z jednej strony podsumowywał pięć dekad artystycznego dorobku Krzysztofa Cugowskiego, a z drugiej zapowiadał kolejne projekty. Album „50/70 Moje Najważniejsze” miał premierę 8 maja. Jak sam artysta podkreślał, „znalazły się na nim utwory, które towarzyszyły mi przez całe muzyczne życie. Być może nie należą do kanonu tych najbardziej znanych, ale na pewno są dla mnie najważniejsze.”
W tym samym roku Krzysztof Cugowski odebrał dwa cenne odznaczenia. W lutym 2020 roku otrzymał tytuł Ambasadora Województwa Lubelskiego, w czerwcu z rąk ministra kultury otrzymał Złoty Medal Zasłużony Kulturze „Gloria Artis”.
Mimo pięciu dekad na scenie, artysta nadal planuje kolejne przedsięwzięcia. W minionym roku ukazał się pierwszy singiel zapowiadający nową, autorską płytę Krzysztofa Cugowskiego. Autorami rockowo – bluesowego utworu „Panaceum” są Robert Kubiszyn (muzyka) oraz Andrzej Mogielnicki (słowa). Premiera najnowszego krążka artysty planowana jest jeszcze w tym roku.

17 lutego 2023r., piątek, godz. 19:00
SALA KONCERTOWA FILHARMONII PODKARPACKIEJ

ORKIESTRA SYMFONICZNA FILHARMONII PODKARPACKIEJ
JERZY SALWAROWSKI – dyrygent
HUBERT SALWAROWSKI – fortepian

W programie:
F. Mendelssohn – Uwertura koncertowa ”Hebrydy” h – moll op. 26
L. van Beethoven – III Koncert fortepianowy c – moll op. 37
J. Haydn – Symfonia G – dur Nr 92 „Oksfordzka”

 Feliks Mendelssohn (1809 – 1847), podobnie jak wielu innych twórców epoki romantyzmu często podróżował, występując w różnych krajach Europy jako kompozytor, pianista i dyrygent. Uwertura koncertowa „Hebrydy” (1832) powstała z zachwytu Mendelssohna szkockim archipelagiem. Nie jest to jednak muzyka programowa, ale – jak pisał Alfred Einstein – „muzyczne odbicie głębokiego wrażenia, jakie wywiera natura na subtelnej, wrażliwej duszy.” Klasyczny w formie, ale romantyczny w emocjach będzie III Koncert fortepianowy c- moll op. 37 (1800) Ludwiga van Beethovena (1770 – 1827) – jedyny w twórczości wielkiego klasyka utwór tego gatunku, który utrzymany jest w tonacji molowej. Wybór tonacji c- moll determinuje w muzyce Beethovena burzliwe emocje. Wypełniają one części skrajne Koncertu, a środkowe – Largo w tonacji E – dur, zaskakuje aurą błogiego spokoju. Zabrzmi również muzyka najstarszego z klasyków wiedeńskich – Josepha Haydna (1732 – 1809), twórcy podziwianego zarówno przez Mozarta, jak i Beethovena. Symfonia G – dur „Oksfordzka”(1789), to obok dwunastu słynnych „Symfonii londyńskich” szczytowe osiągnięcie Haydna w dziedzinie twórczości symfonicznej. Dzieło zostało wykonane po raz pierwszy w Oksfordzie, w związku otrzymaniem przez Haydna tytułu doctora honoris causa tamtejszego uniwersytetu. Utwór powstał jednak dwa lata wcześniej na zamówienie paryskiej Le Concert de la Loge Olympique – jednej z najlepszych w tamtym czasie orkiestr w Europie. Symfonia rozpoczyna się wstępem prowadzącym do Allegro, które zaciekawia rzadkim u kompozytora dramatycznym rysem. Kontrastuje z nim liryczne Adagio cantabile. Menuet prowadzi do lekkiego finału Presto, które odsłania typowe, radosne oblicze Haydna.

 Jerzy Salwarowski
Urodził się w Krakowie i tam ukończył studia w Akademii Muzycznej – kompozycję u Tadeusza Machla i Krzysztofa Pendereckiego oraz dyrygenturę u Henryka Czyża i Krzysztofa Missony. Swoje umiejętności doskonalił w Accademia Chigiana u Franco Ferrary. Jest laureatem czołowych nagród krajowych i międzynarodowych konkursów dyrygenckich: I i II konkursu w Katowicach (I nagroda i nagroda Krytyki Muzycznej) w Sienie (I nagroda) i Budapeszcie (zwycięstwo). Dyryguje orkiestrami w Europie, Azji, Afryce i obu Amerykach, współpracuje z czołowymi orkiestrami i operami w Polsce. Z polskimi orkiestrami odbył wiele tournees koncertowych w Europie. Znajdował się w gronie dyrygentów licznych festiwali, m.in.: Warszawska Jesień, Poznańska Wiosna, Festiwal Flandryjski, Pražske Jaro i Millenium Pace. Współpracując z polskimi orkiestrami radiowymi dokonał wielu nagrań archiwalnych. Regularnie zasiadał w Jury Międzynarodowych Konkursów Dyrygenckich w Katowicach i Białymstoku, i wokalnych w Częstochowie. Dyskografia Jerzego Salwarowskiego zawiera wiele płyt nagranych dla firm zagranicznych: Amreco, Adda, Thorofon – oraz polskich: Tonpress, Selene, Wifon, DUX i Polskie Nagrania. Dla tej ostatniej wytwórni nagrał album płytowy z muzyką G. Gershwina, nagrodzony w 1994 roku „Złotą Płytą” a w 1999 roku wydany na CD. Dokonał pierwszego kompletnego nagrania poematów symfonicznych Mieczysława Karłowicza, wydanych na CD i nominowanych do nagrody „Fryderyk ’99”. Jerzy Salwarowski nagrał również dwa CD z Toruńską Orkiestrą Kameralną oraz pierwszą w historii Filharmonii Szczecińskiej płytę „Słynne Kaprysy”, która otrzymała nominację do nagrody „Fryderyk ’98”. Wiosną 2002 roku wraz z synem Hubertem nagrał krążek, na którym znalazły się – I Koncert fortepianowy d-moll op.15 Johannesa Brahmsa (z towarzyszeniem NOSPR- -u) i III Koncert fortepianowy C-dur op.26 Siergieja Prokofiewa (z towarzyszeniem Filharmoników Szczecińskich). Ta płyta otrzymała nominację do nagrody „Fryderyk 2002”. Dla firmy fonograficznej DUX nagrał w 2008 roku, dyrygując Orkiestrą Symfoniczną Filharmonii Narodowej, płytę z Symfonią e-moll „Odrodzenie” op. 7 Mieczysława Karłowicza, która otrzymała znakomite recenzje. Dyryguje także za granicą: w Paryżu, Madrycie, Barcelonie, Pradze, Bratysławie, Hamburgu, Kairze, Osace, Skopje, Ljublianie, Porto, Luksemburgu, Lukce, Everett (Washington), La Crosse (Wisconsin), Kijowie, Berlinie, Essen, Bergamo, Mediolanie, Walencji i Kopenhadze. Wiosną 2003 roku poprowadził gościnnie wykłady w Towson University Baltimore oraz Central Washington University w Ellensburgu. Od 1999 roku wykłada w Akademii Muzycznej w Poznaniu, gdzie prowadzi klasę dyrygentury. W 2005 roku, z rąk Prezydenta RP, otrzymał nominację profesorską. W 2008 został mianowany profesorem zwyczajnym. W czerwcu 2012 roku, zaproszony do Konserwatorium w Neapolu, w ramach programu „Erasmus”, poprowadził tam kursy mistrzowskie. W roku 2011 został odznaczony ­Medalem Komisji Edukacji Narodowej, a w roku 2013 otrzymał Złoty Medal Za Długoletnią Służbę oraz Nagrodę Rektora I Stopnia. Regularnie (co dwa lata) prowadzi koncerty inaugurujące Rok Akademicki z uczelnianą orkiestrą symfoniczną. W latach 2005-2007 był, po raz drugi, Dyrektorem Artystycznym Toruńskiej Orkiestry Kameralnej, późniejszej Toruńskiej Orkiestry Symfonicznej, z którą w październiku 2006 roku odbył tournee w Anglii. Od 2005 – 2011 roku był Dyrektorem Artystycznym Filharmonii Częstochowskiej, z którą nagrał Suitę Nowoorleańską z jazzowym zespołem Five O’Clock Orchestra oraz wydawnictwo, w którym Filharmonicy Częstochowscy towarzyszyli pianiście jazzowemu – Adamowi Makowiczowi (płyta zawiera utwór zadedykowany Częstochowie). W sierpniu 2008 roku, zaproszony przez Narodową Orkiestrę z Rio de Janeiro, dyrygował tam koncert z muzyką Moniuszki, Chopina i Mendelssohna. Jesienią 2009 r. odbył wraz z Częstochowskimi Filharmonikami serię koncertów w Niemczech. W 2008 roku został uhonorowany przez Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego Bogdana Zdrojewskiego Srebrnym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”. Zagraniczne występy 2010 r. objęły zarówno sąsiedzką Ukrainę (koncert w Filharmonii w Dniepropietrowsku), jak i egzotyczną Jordanię, w stolicy której dyrygował Orkiestrą Filharmonii Łódzkiej, podczas koncertu na zakończenie Roku Chopina. Rok 2011 przyniósł kolejny występ w NOSPR, i koncerty w Niemczech, a 2012 – koncerty na Poznańskiej Wiośnie, w Filharmonii Narodowej, we Lwowie i w Bejrucie. W maju 2013 r. dyrygował Polską Orkiestrą Radiową w Filharmonii Narodowej, a w marcu ub. r. poprowadził orkiestrę Sinfonia Juventus w Studiu im. W. Lutosławskiego w Warszawie. W roku 2014 obchodził jubileusz 45-lecia pracy artystycznej. Z tej okazji otrzymał z rąk Minister Kultury i Dziedzictwa Narodowego prof. Małgorzaty Omilanowskiej Nagrodę za całokształt dorobku artystycznego. Jubileusz został uświetniony serią spektakli operyNabucco G.Verdiego w Polsce i w Niemczech z zespołem Pro Musica Wrocław oraz wieloma koncertami w polskich orkiestrach, w tym w Filharmonii Narodowej i NOSPR. W 2019 roku Jerzy Salwarowski obchodził 50-lecie pracy artystycznej, uświetnione koncertami w całej Polsce. Podsumowaniem był koncert w lutym 2020 roku w Filharmonii Narodowej, gdzie zabrzmiała m. in. Szecherezada M. Rimskiego-Korsakowa. Oprócz działalności koncertowej i dydaktycznej artysta działa na polu edytorskim i naukowym. Właśnie został wydany przez PWM kolejny opracowany przezeń tom – Epizod na Maskaradzie M. Karłowicza, a Akademia Muzyczna w Poznaniu wydała pracę badawczą jego autorstwa pt. „Technika dyrygowania w aspekcie różnic stylistycznych”.

Hubert Salwarowski należy do grona najwybitniejszych pianistów polskich młodego pokolenia. Jest absolwentem Akademii Muzycznej w Katowicach, którą ukończył z wyróżnieniem w roku 2002 w klasie prof. Andrzeja Jasińskiego. Swoje umiejętności doskonalił na międzynarodowych kursach pianistycznych w Dusznikach- -Zdroju (T. Szebanowa), Accademii Musicale Chigiana w Sienie – Włochy (P. Badura-Skoda, M. Campanella, oraz J. Achucarro), Buckow i Puigcerdzie (O. Yablonskaya). Jest absolwentem The Juilliard School w Nowym Jorku, gdzie będąc stypendystą szkoły studiował 2 lata w klasie mistrzowskiej prof. Oxany Yablonskiej (studia podyplomowe) i otrzymał dyplom w maju 2004 r. Następnie – będąc stypendystą Ministerstwa Kultury „Młoda Polska” – kontynuował naukę w Letniej Akademii Wyższych Studiów Gry Fortepianowej w Merano (Włochy) pod kierunkiem Prof. Lwa Natochennego. Jest laureatem czołowych nagród konkursów krajowych i zagranicznych (I nagrody na Konkursach pianistycznych w Barcelonie (Hiszpania), Cantu (Włochy) i Puigcerda (Hiszpania). Jako solista z orkiestrą debiutował w wieku lat siedemnastu i od tego czasu współpracuje z orkiestrami w Polsce i za granicą, m.in. występował w Fil­harmonii Narodowej w Warszawie, z Narodową Orkiestrą Polskiego Radia w Katowicach, a także koncertował w Czechach, Hiszpanii, Włoszech, Szwecji, Egipcie, Syrii, Libanie, Belgii, Austrii, Niemczech, na Tajwanie, i w USA, otrzymując pochlebne recenzje. Nagrywa dla Radia i Telewizji. Był stypendystą Towarzystwa im. F. Chopina, Krajowego Funduszu na rzecz Dzieci, Ministra Kultury i Sztuki (czterokrotnie), oraz Prezydenta Miasta Katowice. W lutym 2002 odbył tournée z Junge Philharmonie Köln, dając 12 koncertów, m.in. w filharmoniach w Kolonii, Dusseldorfie, Hamburgu i Monachium, prezentując tam II Koncert fortepianowy S. Rachmaninowa. W styczniu 2002 nagrał III Koncert C-dur S. Prokofiewa z Filharmonikami Szczecińskimi, natomiast z Narodową Orkiestrą Symfoniczną PR – I Koncert fortepianowy J. Brahmsa (kwiecień 2002), co zaowocowało wydaniem CD przez firmę DUX. Orkiestry poprowadził Jerzy Salwarowski. Płyta otrzymała znakomite recenzje, oraz nominację do „Fryderyka” 2003. W roku 2004 za swe osiągnięcia był nominowany do „Paszportu Polityki”, a także uhonorowany koncertem w Filharmonii Narodowej. Sezon koncertowy 2003/2004 zaowocował nagraniem drugiej płyty (tym razem solowej) z muzyką J. Brahmsa (III Sonata op. 5 oraz 4 Ballady op. 10) dla firmy DUX. Równolegle z ożywioną działalnością koncertową we wrześniu 2005 rozpoczął pracę pedagogiczną w Akademii Muzycznej im. K. Szymanowskiego w Katowicach oraz w Liceum Muzycznym w Katowicach. W 2007 roku nawiązał współpracę artystyczną z wiolonczelistą Michałem Dmochowskim, co zaowocowało udziałem w koncertach na festiwalach w Hiszpanii oraz w kursach prowadzonych przez prof. Natalię Szachowską. W lipcu 2008 wygrał konkurs na stanowisko asystenta w Katedrze Fortepianu w Akademii Muzycznej w Katowicach, natomiast w styczniu 2014 r. uzyskał tamże tytuł Doktora Sztuk Muzycznych, co zaowocowało objęciem w październiku 2014 r. stanowiska adiunkta. Artysta prowadzi ożywioną działalność artystyczną, występując jako solista, kameralista i z orkiestrami w kraju i za granicą. Do najważniejszych wydarzeń z ostatnich kilku lat można zaliczyć koncerty z większością zespołów symfonicznych w kraju (m. in. Filharmonia Narodowa w Warszawie, Sinfonia Iuventus, filharmonie w Gdańsku, Krakowie, Bydgoszczy, Rzeszowie, Katowicach), solowe recitale i koncerty kameralne (m. in. prezentacje Sonat Wojennych S. Prokofiewa, kwintety fortepianowe J. Brahmsa i J. Zarębskiego na festiwalu w Szczawnie zdroju – wspólnie z Mariuszem Patyrą, Katarzyną Dudą, Katarzyną Budnik – Gałązką i Rafałem Kwiatkowskim).

3 lutego 2023r., piątek, godz. 19:00
SALA KONCERTOWA FILHARMONII PODKARPACKIEJ

ORKIESTRA SYMFONICZNA FILHARMONII PODKARPACKIEJ
JIŘÍ PETRDLÍK – dyrygent
ELŻBIETA KARAŚ – KRASZTEL – fortepian

W programie:
G. Rossini – Uwertura do opery „Wilhelm Tell”
E. Grieg – Koncert fortepianowy a-moll op. 16
J. Brahms – I Symfonia c – moll op. 68

Wielka opera romantyczna Wilhelm Tell (1829) jest ostatnią w dorobku operowym Gioacchino Rossiniego (1792-1868). Dzieło opowiada historię legendarnego szwajcarskiego bohatera Wilhelma Tella, który walczy o wyzwolenie swojego kraju spod panowania Habsburgów. Na estradach koncertowy często gości mistrzowska Uwertura składająca się z czterech epizodów. Rozwija się ona powoli od chóru wiolonczel, będącego metaforą spokojnego życia bohatera. Niespodziewanie muzyka zmienia swój nastrój malując obraz szalejącej burzy. Następująca po niej scena pasterska ilustruje piękno alpejskiego krajobrazu. Przerywa ją nagle sygnał trąbek, który zapowiada zbliżających się, bohaterskich jeźdźców – to symbol zwycięstwa szwajcarskiego ludu w walce o wolność. A potem zabrzmi muzyka kompozytora nazywanego „Chopinem Północy”, Edvarda Griega (1843–1907). Norweski kompozytor, podobnie jak nasz wielki rodak czerpał inspirację z muzyki ludowej swojej ojczyzny. Koncert fortepianowy a – moll op.16 (1868) swój oryginalny koloryt brzmienia, melodykę i rytmikę wywodzi z bogatej skarbnicy norweskiego folkloru. Utwór wykonany po raz pierwszy w 1869 roku w Kopenhadze, z udziałem samego kompozytora, do dziś zachwyca wirtuozerią i liryzmem zrodzonym z romantycznego ducha swojej epoki. Koncert zwieńczy I Symfonia c- moll op. 68 Johannesa Brahmsa (1833 – 1897). Podjęcie tej formy po dziewięciu mistrzowskich symfoniach Beethovena było dla Brahmsa sporym wyzwaniem. Nie bez obaw – „słysząc za sobą kroki Tytana”, kompozytor przystąpił do pisania I Symfonii (1862 -76). Dzieło przywodzi na myśl Beethovena m. in. poprzez wybór tonacji c- moll, skład orkiestry, lapidarny motyw I części, kojarzony ze słynną V Symfonią Beethovena, jaki i z powodu czwartej część przypominającej charakterem Odę „Do radości” z IX Symfonii Mistrza z Bonn. Pierwsze wykonanie Symfonii c- moll Brahmsa zrodziło konflikt między sceptycznym obozem „wagnerowskim” a „barhminami” – zwolennikami dzieła. Wybitny dyrygent Hans von Bülow, określił ją nawet mianem „Dziesiątej” Beethovena. Mimo wielu pokrewieństw do wielkiego klasyka, dzieło Brahmsa jest utworem bardzo osobistym. To prawdziwie romantyczna Symfonia ciesząca się zasłużoną sławą.

JIŘÍ PETRDLÍK
Urodzony w 1977 roku, jest uznawany za jednego z czołowych europejskich dyrygentów swojego pokolenia. Studiował grę na fortepianie, puzonie i dyrygenturę (1995–2000 w Konserwatorium w Pradze, 2000–2005 w Akademii Sztuk Scenicznych w Pradze) u prof. Miroslava Košlera, prof. Miriam Němcovej, prof. Jiří Bělohl vka, prof. Radomila Eliški, prof. Františka Vajnara, prof. Tomaša Koutníka i innych. Ukończył studia w klasie mistrzowskiej głównego dyrygenta orkiestry Filharmonii w Nowym Jorku prof. Kurta Masura we Wrocławiu i głównego dyrygenta Filharmonii BBC prof. Jiří Bělohlvka. W latach 2002–2009 był stałym dyrygentem Teatru Narodowego w Brnie i dyrektorem muzycznym Teatru Miejskiego w Brnie. Od 2004 r. jest zatrudniony jako stały dyrygent w Teatrze im. J. K. Tylta w Pilznie. Petrdlík regularnie współpracuje gościnnie z prestiżowymi międzynarodowymi scenami operowymi (np. w Messynie, Tuluzie, Warszawie, Północnym Teksasie, Pradze, Szegedzie, Kairze, Aleksandrii). Jiří Petrdlík dyryguje czołowymi czeskimi i zagranicznymi orkiestrami symfonicznymi (Praska Orkiestra Symfoniczna, orkiestra Czeskiego Radia i Czeska Narodowa Orkiestra Symfoniczna, Filharmonia Jančka w Ostrawie, Morawska Filharmonia w Ołomuńcu, Północnoczeska w Teplicach, filharmonie we Wrocławiu i Katowicach, Orkiestra MTM w Warszawie, KSO w Toronto, Iwasaki Philharmonic) i regularnie pojawia się jako gość na różnych festiwalach muzycznych w Europie, Japonii, Chinach, Kanadzie i USA. Od sezonu 2010/11 z powodzeniem rozwija bogatą współpracę artystyczną z Kairską Orkiestrą Symfoniczną, gdzie został mianowany Dyrektorem Artystycznym Generalnym i Głównym Dyrygentem w latach 2011–15. W sezonie 2014/15 Petrdlík został zaproszony do Alte Oper w Frankfurcie, a w sezonie 2015/16 był gościnnym dyrygentem w Wiener Musikverein. Od tego czasu rozwijał bogatą współpracę artystyczną jako stały dyrygent gościnny Orkiestry Filharmonii Podkarpackiej w Rzeszowie. Od roku 2015 Petrdlík regularnie organizuje prestiżowe noworoczne trasy koncertowe w Chinach z wybitnymi europejskimi orkiestrami. Jiří Petrdlík prowadził także szeroką działalność jako chórmistrz (od 2009 r. dyrektor artystyczny praskiego chóru mieszanego), muzykolog (Uniwersytet Karola w Pradze – zdobył tytuł doktora), wydawca i pedagog (kierownik wydziału dyrygentury Konserwatorium im. Jaroslava Ježka w Pradze) i z powodzeniem wziął udział w kilku konkursach (np. w konkursach: Prague Cantat, American Opera Competition, D. Flick Conductor Competition London). Jest przewodniczącym Jury Konkursu „Praga Cantat” i Towarzystwa Fibicha, a od 2017 r. został dyrektorem unikalnego w skali światowej festiwalu melodramatu koncertowego „Melodramfest” i głównym dyrygentem międzynarodowej orkiestry Carpathia. Szeroki repertuar Petrdlíka ­obejmuje przykłady różnych gatunków muzycznych, stylów i okresów. W dyskografii Petrdlíka zwracają uwagę rzadko pojawiające się tytuły (np. Ezio Glucka, światowa premiera tzw. habsburskich kantat Beethovena na śmierć Józefa II i koronacji Leopolda I, Josef Bohuslav Foerster – Glagolitic Mass, Zdenĕk Fibich - Missa brevis, Prokofiev muzyka do Eugeniusza Oniegina, David Arend – Astral Travels i in.).

ELŻBIETA KARAŚ-KRASZTEL
Elżbieta Karaś-Krasztel, absolwentka lubelskiego Liceum Muzycznego w klasie prof. Mieczysława Dawidowicza, studia pianistyczne ukończyła w Akademii Muzycznej im. F. Chopina w Warszawie w klasie fortepianu prof. Reginy Smendzianki. Po uzyskaniu dyplomu kształciła się dalej u Wiktora Mierżanowa (profesora Konserwatorium Moskiewskiego) oraz Istvána Lantosa (profesora Akademii Muzycznej w Budapeszcie). Była wielokrotną stypendystką Towarzystwa im. F. Chopina w Warszawie. Zdobyła I nagrodę na Ogólnopolskim Festiwalu Młodych Muzyków w Gdańsku. Ma na swoim koncie dyplomy i wyróżnienia uzyskane m.in. na konkursach w Atenach, Moskwie i Warszawie. Koncertowała w wielu krajach Europy oraz w Kanadzie i Australii. Współpracowała jako solistka z Polską Orkiestrą Kameralną i orkiestrą Sinfonia Varsovia. Dokonała licznych nagrań dla PR i TV, nagrała również płyty z muzyką W.A. Mozarta, F. Chopina oraz nieznanych kompozytorów polskich dla firm APERTO oraz DUX. Artystka jest znakomitą interpretatorką utworów Mozarta. Odniosła wielki sukces wykonując na estradzie Filharmonii Berlińskiej Koncert fortepianowy Es‑dur KV 482 tego kompozytora, pod batutą Jerzego Maksymiuka. Po wykonaniu przez nią utworów Mozarta z orkiestrą Sinfonia Varsovia napisano w Niemczech: „Wielkości Jego muzyki lepiej wyrazić się nie da....” Wiele uwagi poświęca artystka muzyce polskiej. Oprócz bogatego repertuaru chopinowskiego gra utwory I. J. Paderewskiego, J. Zarębskiego oraz A. Malawskiego. Elżbieta Karaś-Krasztel współpracuje z kwartetem „Prima Vista” wykonując muzykę kameralną, w tym koncerty J. S. Bacha, W. A. Mozarta i F. Chopina. Artystka jest profesorem na Uniwersytecie Muzycznym Fryderyka Chopina w Warszawie. W swojej klasie fortepianu kształci polskich i zagranicznych studentów. Za działalność artystyczną i pedagogiczną była wielokrotnie nagradzana w tym Nagrodą Indywidualną Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego, medalem Zasłużony dla Kultury Polskiej oraz medalem Gloria Artis.

                                                                      Elżbieta Karaś-Krasztel - fortepian, fot. ze zbiorów Filharmonii Podkarpackiej

KONCERT NOWOROCZNY

Teatr Narodowy Operetki Kijowskiej

DATA: 02.01.2023r.

GODZINA: 19.00

MIEJSCE: Filharmonia Podkarpacka w Rzeszowie

CENA: 120 -135 zł

SPRZEDAŻ (GDZIE?): Kasa Filharmonii,
ONLINE : https://bit.ly/KoncertNoworocznyRzeszow

ORGANIZATOR (+telefon): Agencja Brussa 669 288 277 / 790 703 785

CZAS TRWANIA: 2 h