W Filharmonii

IX Symfonia Gustava Mahlera

AB 11 maja 2018, PIĄTEK, GODZ. 19:00
ORKIESTRA SYMFONICZNA FILHARMONII PODKARPACKIEJ
CASE SCAGLIONE - dyrygent

W programie:
G. Mahler – IX Symfonia

Gustav Mahler nie doczekał premiery IX Symfonii (1909), której prawykonanie odbyło się w 1912 roku w Wiedniu. Ta ostania ukończona symfonia Mahlera nosi piętno osobistych tragedii - śmierć córki i diagnoza nieuleczalnej choroby. Na przekór wszystkiemu Mahler był pełen planów na przyszłość – w 1908 r. podjął się prowadzenia orkiestry Nowojorskich Filharmoników. Dzieło będące zamknięciem twórczości kompozytora, jest jednocześnie pożegnaniem romantycznej epoki, ale uważny słuchacz dostrzeże w IX Symfonii powiew nowych tendencji kształtujących się w muzyce na przełomie wieków. „Do widzenia, moja lutnio” – napisał kompozytor na jednej z ostatnich stron partytury tego dzieła.

Amerykański dyrygent Case Scaglione wywarł wrażenie na orkiestrach na całym świecie wrażliwym i wnikliwym podejściem do tworzenia muzyki. W sezonie 2017/18 zadebiutuje koncertami z takimi orkiestrami jak: Oulu Symphony Orchestra, Brussels Philharmonic, Ulster Orchestra oraz RTÉ National Symphony Orchestra. Ponownie będzie dyrygować orkiestrami: Orchestre national d'Île-de-France, Kristiansand Symfoniorkester, Sacramento Philharmonic, Orkiestrą Filharmonii Podkarpackiej w Rzeszowie, oraz Brno Philharmonic Orchestra.

Po jego uznanym przez krytyków debiucie w Niemczech z orkiestrą kameralną Württembergisches Kammerorchester Heilbronn w czerwcu 2016 r., Case Scaglione został powołany w lipcu 2017 r. nowym głównym dyrygentem orkiestry ze skutkiem od września 2018 r. W ostatnich latach, pracował, między innymi, z następującymi orkiestrami: Orchestre Philharmonique du Luxembourg, Orchestre de Chambre de Lausanne, Luzerner Sinfonieorchester, Tampere Philharmonic, Orquesta Sinfónica Nacional de Colombia i z Bilkent Symphony Orchestra. Wśród solistów byli tacy artyści jak: Joshua Bell, Yulianna Avdeeva, Jean-Efflam Bavouzet, Behzod Abduraimov i Khatia Buniatishvili.

Na saksofon i orkiestrę

AB 20 kwietnia 2018, PIĄTEK, GODZ. 19:00
ORKIESTRA SYMFONICZNA FILHARMONII PODKARPACKIEJ
ROMAN REVUELTAS - dyrygent
PAWEŁ GUSNAR - saksofon

W programie:
M. Ravel - Alborada del gracioso (Poranna pieśń trefnisia)
C. Debussy – Rapsodia na saksofon
A. Weignein - Rapsodia na saksofon
W. Lutosławski - Mała suita
M. De Falla - I Suita z baletu "El Sombrero de Tres Picos"
M. Ravel - Rapsodia hiszpańska

Program anonsuje utwory zrodzone z zamiłowania do hiszpańskiego folkloru. Alborada del gracioso(Poranna pieśń trefnisia), to utwór, który rozpoczął swoje życie jako miniatura fortepianowa z cyklu Mirois (Zwierciadła, 1905). Zinstrumentowana przez Ravela przybrała piękną szatę orkiestrową, w której błyszczy w całej okazałości hiszpański temperament rytmiczny i namiętna melodyka. Folklor Cyganów andaluzyjskich odnaleźć będzie można w Suitachz muzyki do baletu Czarodziejska miłość(1915). Zmysłowa muzyka malować będzie niepowtarzalne obrazy – miłość, taniec i śmierć, w których pełne żaru tańce przeplatają się z częściami lirycznymi. Orientalnie zabarwiona hiszpańska nuta zabrzmi także w Rapsodii na saksofon (1903) Debussy’ego. Ciekawą propozycją programu będzie Rapsodia na saksofon(2010) belgijskiego twórcy André Waigneina, która pokaże nowe możliwości wyrazowe saksofonu.

Román Revueltas Retes

Román Revueltas Retes pochodzi z bardzo dobrze znanej meksykańskiej rodziny artystów i intelektualistów. Studiował w Izraelu, Belgii i Niemczech. Wiele z jego prac kompozytorskich było wykonywanych premierowo przez takie orkiestry jak: Orkiestra Filharmoniczna Miasta Meksyk, Orkiestra Symfoniczna Stanu Aguascalientes, Orkiestra Filharmoniczna Stanu Jalisco i Orkiestra Symfoniczna Stanu Meksyk.

Jest również znakomitym skrzypkiem, występującym regularnie jako solista ze wszystkimi meksykańskimi orkiestrami. Jego występy zagraniczne zaprowadziły go do takich miast jak, m. in. Los Angeles, San Francisco, Lima, Bogota, Rzym, Madryt, Ankara i Barcelona. Nagrał również kilka dzieł meksykańskich autorów, między innymi, koncert na skrzypce Manuela M. Ponca. Jest szczególnie dumny ze swojego udziału, u boku legendarnego skrzypka Henryka Szerynga, w interpretacji koncertu na dwoje skrzypiec Jana Sebastiana Bacha. Był pierwszym meksykańskim skrzypkiem, który wykonał na żywo 24 Kaprysy na skrzypce N. Paganiniego. Był koncertmistrzem Orkiestry Ciutat de Barcelona i przyznano mu doroczną nagrodę Związku Krytyków Muzycznych i Teatralnych w Meksyku.

Był dyrektorem muzycznym Orkiestry San Ángel, którą założył w 1995 r. w mieście Meksyk. Później był dyrektorem Orkiestry Symfonicznej Niezależnego Uniwesytetu Stanu Hidalgo i Młodzieżowej Orkiestry Symfonicznej Stanu Meksyk.

Revueltas występował jako goszczący dyrygent z większością orkiestr meksykańskich, takich jak m.in. Krajowa Orkiestra Symfoniczna, Orkiestra Symfoniczna Stanu Meksyk, Orkiestra Filharmoniczna Miasta Meksyk, Orkiestra Symfoniczna Xalapa, Orkiestra Symfoniczna Carlosa Cháveza, Orkiestra Filharmoniczna Acapulco, Orkiestra Symfoniczna Uniwesytetu Guanajuato i Orkiestra Kameralna Bellas Artes.

Dyrygował również koncertami we Francji, Włoszech, Portugalii, Ameryce Południowej i w Chinach, stał na podium Krajowej Orkiestry Symfonicznej Argentyny, Krajowej Orkiestry Symfonicznej Ekwadoru, Orkiestry Filharmonicznej Veneto, l’Orchestre Symphonique de Mulhouse, the Baden Badener Philarmonie, Orkiestry Symfonicznej Shenzhen (Chiny), Orquestra do Norte (Portugalia) i innych orkiestr kameralnych. Od 2005 do 2016 r. był dyrektorem muzycznym Orkiestry Symfonicznej Aguascalientes, jednego z najlepszych zespołów orkiestrowych w Meksyku.

Paweł Gusnar – saksofonista, kameralista, pedagog, profesor Uniwersytetu Muzycznego Fryderyka Chopina, od września 2016 r. prorektor tej uczelni. Jeden z nielicznych saksofonistów łączących na równie wysokim poziomie działalność na polu muzyki klasycznej, jazzowej i rozrywkowej. Zdobywca trzech Fryderyków.

Koncertuje na estradach prestiżowych sal koncertowych – filharmonicznych i kameralnych, w Polsce i za granicą. Jako solista występował m.in. z orkiestrami: Sinfonia Varsovia, NOSPR, Polska Orkiestra Radiowa, Amadeus, Concerto Avenna,, Royal Northern College of Music, Orchestre Valentiana, Lviv Chamber Orchestra Academia i niemal wszystkimi orkiestrami filharmonicznymi w Polsce. Współpracuje z wieloma orkiestrami symfonicznymi oraz z zespołami jazzowymi i rozrywkowymi, m.in. Tomasza Szymusia, Krzysztofa Herdzina, Adama Sztaby czy Kukla Band. Koncertuje i nagrywa również jako muzyk sesyjny (liczne produkcje TV).

Gusnar jest wielkim propagatorem muzyki współczesnej oraz niestrudzonym promotorem polskiej muzyki w świecie. Dla niego powstają dzieła, które prawykonuje na arenie międzynarodowej – zarówno koncerty saksofonowe (m.in. K. Pendereckiego, B.K. Przybylskiego, K. Knittla, K. Herdzina), jak i utwory kameralne (m.in. M. Bembinowa, G. Duchnowskiego, A.M. Huszczy, A. Kościowa, M.T. Łukaszewskiego, P. Łukaszewskiego, D. Przybylskiego, E. Sikory, W. Ratusińskiej). Od 2015 r., nakładem wydawnictwa Ars musica, ukazuje się seria Paweł Gusnar Collection, zawierająca utwory napisane dla tego saksofonisty.

W dorobku posiada blisko 50 płyt CD, w tym siedem solowych: New Polish Music for saxophone and organ, Jazz Sonatas, Komeda Inspirations, Saxophone Impressions oraz Saxophone Varie – uhonorowaną Fryderykiem 2014, Saxophone Varie vol.2 oraz Saxophone Varie vol.3Chamber Music. Nominowany był do tej nagrody wielokrotnie, również w kategorii Artysta Roku. W 2015 r. Fryderyka zdobyła płyta Paweł Łukaszewski. Musica Sacra 5, na której znalazło się Lenten Music – napisane dla Gusnara i wykonane przez niego i Morpheus Saxophone Ensemble. W 2016 r. został nagrodzony Fryderykiem w kategorii Muzyka dawna za album Verbum Incarnatum, zrealizowany we współpracy z Mulierum Schola Gregoriana Clamaverunt Iusti. Artysta nominowany był również trzykrotnie do zaszczytnego tytułu Koryfeusza Muzyki Polskiej (2014, 2015, 2017).

Jako niekwestionowany autorytet zasiada w jury konkursów i prowadzi kursy mistrzowskie w najlepszych ośrodkach muzycznych świata – od od Korei Południowej i Chin, przez Ukrainę, Chorwację, Węgry, Republikę Czeską, Słowację, Austrię, Niemcy, Belgię, po Szwajcarię, Włochy, Francję i Hiszpanię. Prowadzi klasę saksofonu w Uniwersytecie Muzycznym Fryderyka Chopina oraz w Akademii Muzycznej im. Kiejstuta i Grażyny Bacewiczów w Łodzi.

Paweł Gusnar jest artystą firm Yamaha, BG Franck Bichon oraz D'Addario.

Symfonia Światła w Filharmonii Podkarpackiej

STANISŁAW FIAŁKOWSKI
SYMFONIA ŚWIATŁA

28 marca 2018, (ŚRODA), GODZ. 19:00
SALA KONCERTOWA FILHARMONII PODKARPACKIEJ

Orkiestra Symfoniczna Filharmonii Podkarpackiej
Chór Wydziału Muzyki Uniwersytetu Rzeszowskiego
Łukasz WÓDECKI - dyrygent
SOLIŚCI: Aleksandra ORŁOWSKA-JABŁOŃSKA, Ewa URYGA, Tadeusz SZLENKIER
Bożena Stasiowska-Chrobak - przygotowanie chóru

Symfonia światła” dedykowana została Parze Prezydenckiej - Marii i Lechowi Kaczyńskim. Autor dzieła, Stanisław Fiałkowski, komentuje swoje dzieło w następujących słowach:
„SYMFONIA SWIATŁA oraz tytuły poszczególnych części - CISZA, MODLITWA ZA NICH, NADZIEJA-POD GÓRĘ, KRZYK, POLSKA - to moje emocje, których doświadczyłem, stojąc 16 godzin w kolejce, aby oddać ostatni hołd Parze Prezydenckiej - Marii i Lechowi Kaczyńskim. Z potrzeby serca, każdym dźwiękiem, każdym akordem, starałem się oddać dramatyzm tamtych dni.
A czy to się udało, niech ocenią słuchacze.
PANIE PREZYDENCIE!
Wszystkie moje dźwięki dla Pana.”
Kompozytor
Stanisław Fiałkowski

Filharmonia Podkarpacka zaprasza

AB 23 marca 2018, PIĄTEK, GODZ. 19:00
ORKIESTRA SYMFONICZNA FILHARMONII PODKARPACKIEJ
CHÓR WYDZIAŁU MUZYKI UNIWERSYTETU RZESZOWSKIEGO
JIRI PETRDLIK - dyrygent
JAN SIMON - fortepian
Soliści: Studenci Akademii Muzycznej w Krakowie
Paulina BIELARCZYK - sopran
Piotr KALINA - tenor
Michał PRÓSZYŃSKI - tenor
Dawid BIWO - bas/baryton

Bożena Stasiowska-Chrobak - przygotowanie chóru

W programie:
K. Kurpiński – Uwertura do opery „Ruiny Babilonu”
W.A. Mozart – Koncert fortepianowy B – dur KV 595
C. Franck – Siedem ostatnich słów Chrystusa na krzyżu

Po raz kolejny w tej części sezonu sięgnięto po operową Uwerturę Kurpińskiego - nie bez powodu, bo istotną częścią twórczości jednego z najzdolniejszych kompozytorów doby przedmoniuszkowskiej są właśnie opery. Tym razem zabrzmi Uwertura do „ Ruin Babilonu” (1812) – to jedyny zachowany do naszych czasów fragment tego dzieła. Usłyszymy też Koncert fortepianowy Mozarta ukończony w Wiedniu, w roku śmierci kompozytora (1791). Utwór zadziwia aurą spokoju, ciepła i skupienia - to ostatni koncert fortepianowy, którym zamyka Mozart bogaty rozdział swojej niezrównanej literatury fortepianowej. Nastrojową, bogatą w treści kompozycją jest także Siedem ostatnich słów Chrystusa na krzyżu (1859) – wczesne dzieło belgijskiego kompozytora zostało odnalezione dopiero po śmierci Francka. Ewangeliczny tekst uzupełniony jest m.in. fragmentami sekwencji Stabat Mater, a pełna ekspresji muzyka pogłębia jeszcze symboliczne znaczenie wydarzeń z Golgoty

Jiří Petrdlík (ur. 1977 r.) ceniony jest jako jeden z najbardziej szanowanych dyrygentów europejskich swojej generacji. Studiował grę na fortepianie, puzonie oraz sztukę dyrygowania (1995 - 2000 w Praskim Konserwatorium, 2000 - 2005 w Academy of Performing Arts w Pradze) z Miroslavem Košlerem, Miriam Němcovą, Jiřím Bělohlávekiem, Radomilem Elišką, Františkiem Vajnarem oraz innymi. Ukończył studia w klasie mistrzowskiej głównego dyrygenta Orkiestry Filharmonicznej Nowego Jorku - Kurta Masura, a także w klasie mistrzowskiej głównego dyrygenta Praskiej Filharmonii i Orkiestry Filharmonicznej BBC Jiří Bělohlávka.

Jiří Petrdlík brał również udział w wielu konkursach (np. Praga Cantat – Złoty Medal i Nagroda Specjalna, American Opera Competition – III Nagroda, Konkurs Dyrygentów D. Flicka w Londynie - finalista).

W latach 2002 - 2009 Jiří Petrdlík zaangażowany został w charakterze dyrygenta w Teatrze Narodowym w Brnie oraz dyrektora muzycznego i głównego dyrygenta w Teatrze Miejskim w Brnie. Od 2004 r. pracował w charakterze głównego dyrygenta w Teatrze w Pilznie oraz jako dyrygent gościnny. Petrdlík regularnie współpracował z wieloma wybitnymi operami (np. Teatro di Messina, Theatre du Capitol de Toulouse, Mazowiecki Teatr Muzyczny w Warszawie, North Texas University Opera, Teatr Narodowy w Pradze, Opera Kameralna w Pradze, Teatr Narodowy w Szeged, Opera Kairska, Opera w Aleksandrii i in.)

Na polu muzyki symfonicznej Jiří Petrdlík dyrygował wieloma wybitnymi czeskimi i zagranicznymi orkiestrami (Praska Orkiestra Symfoniczna, Czeska Radiowa Orkiestra Symfoniczna, Czeska Narodowa Orkiestra Symfoniczna, Morawska Orkiestra Filharmoniczna w Ołomuńcu, Orkiestra Filharmoniczna Północnych Czech w Teplicach, Wrocławska Orkiestra Filharmoniczna, Śląska Orkiestra Filharmoniczna w Katowicach, Orkiestra Mazowieckiego Teatru Muzycznego w Warszawie, KSO Toronto, Podkarpacka Orkiestra Filharmoniczna w Rzeszowie, Orkiestra Filharmoniczna Iwasaki i in.).

Jiří Petrdlík regularnie pojawia się na słynnych festiwalach muzycznych w Europie, Chinach, Japonii, Kanadzie i USA. W 2010 roku rozpoczął udaną współpracę z Orkiestrą Symfoniczną w Kairze, gdzie został mianowany Głównym Dyrektorem Artystycznym oraz Głównym Dyrygentem w latach 2011 - 2015. W sezonie 2014/2015 Petrdlík udanie zadebiutował w Alte Oper Frankfurt, od sezonu 2015/16 jest stale zapraszany do Filharmonii Podkarpackiej w Rzeszowie. W grudniu 2015 roku dyrygował Morawską Orkiestrą Filharmoniczną z Ołomuńca podczas noworocznego tournée po Chinach, zaś w kwietniu 2016 roku został zaproszony do Musikverein Vienna, aby dyrygować koncertem z cyklu „Musik der Meister” w wiedeńskiej Sali Filharmonicznej.

Poza swoją karierą w charakterze dyrygenta, Jiří Petrdlík często udziela się jako chórmistrz (w latach 2002-2010 był chórmistrzem Chóru Uniwersytetu Karola, od 2009 dyrektorem artystycznym Praskiego Chóru). Jest także muzykologiem (Uniwersytet Karola w Pradze - stopień doktora) oraz publicystą i pedagogiem (Praskie Konserwatorium im. Jaroslava Ježeka). Od 1998 roku Jiří Petrdlík jest stałym członkiem i przewodniczącym jury konkursu Praga Cantat, oraz członkiem i wiceprzewodniczącym Komitetu Towarzystwa Dvořáka. Jest również założycielem i członkiem Komitetu Towarzystwa Fibicha oraz dyrektorem muzycznym jedynego na świecie Festiwalu Sztuk Melodramatycznych.

Szeroki repertuar Petrdlíka obejmuje kompozycje z różnych gatunków, stylów i okresów muzycznych. Nagrywa rzadko wykonywane dzieła: np. opera „Ezio” skomponowana przez Glucka - nagranie światowej premiery praskiej wersji tej opery, Beethoven - Kantata na śmierć cesarza Józefa II oraz Kantata na część objęcia tronu przez cesarza Leopolda II, Foerester - Msza Glagolicka, Fibich - Missa brevis, Arend - „Podróże Astralne”, Martinů – La Revue Cuisine, Czajkowski – Eugeniusz Oniegin i in.).

Jan Simon (ur. 1966) zaczął grać na fortepianie gdy miał siedem lat. Grał pod okiem swojego ojca, kompozytora i dyrygenta L. Simona. Jan Simon studiował w Konserwatorium w Pradze w klasie rosyjskiego nauczyciela V. Kameníková. Swoją edukację muzyczną kontynuował w Praskiej Akademii Sztuki Widowiskowej pod kierunkiem I. Moraveca. Później studiował przez rok u H. Francescha w Zurychu i dwa lata w Akademii Muzycznej w Lübecku u J. Tocco; gdy ukończył tam studia w 1993 r., został zaproszony do przyłączenia się do grona nauczycielskiego tej instytucji.
Jako uczeń, Simon odniósł sukces w kilku konkursach muzycznych. Zdobył najwyższe nagrody w krajowym konkursie chopinowskim i w konkursie sponsorowanym przez czeskie Ministerstwo Kultury. Okazało się to dobrym punktem startu do sukcesów osiąganych na konkursach międzynarodowych, ponieważ zdobył kolejne nagrody grając utwory Chopina na Konkursie na Majorce w 1985 r., na Festiwalu Muzycznym Praska Wiosna w 1988 r., na Konkursie W. Kappel w USA w 1990 r., i na Konkursie Królowej Elżbiety w Brukseli w 1991 r.
Simon grał regularnie z takimi znakomitymi orkiestrami jak Londyńska Orkiestra Symfoniczna BBC, Orkiestra Filharmoniczna Izraela, Orkiestra Symfoniczna Baltimore, Filharmonia Czeska, Orkiestra der Beethovenhalle Bonn, Orkiestra Symfoniczna Czajkowskiego w Moskwie, Orkiestra Symfoniczna Malmö, Orkiestra Symfoniczna Praskiego Radia, Moskiewscy Soliści, Filharmonia Słowacka, Filharmonia Praska, Praska Orkiestra Symfoniczna, Orkiestra Kameralna Rumuńskiego Radia i wiele innych. Pracował z wybitnymi dyrygentami, takimi jak J. Bělohlávek, V. Fedoseyev, V. Sinaisky, M. Soustrot, T. Strugala, S. Baudo, D. Robertson, M. Turnovský, G. Delogu, J. Hrůša, T. Netopil, O. Lenárd, L. Pešek, V. Válek, Ch. Olivieri Munroe, L. Svárovský, J. Petrdlík i inni. Jego trasy koncertowe zaprowadziły go do większości europejskich krajów, oraz do USA, Kanady, Maksyku, Australii, Egiptu, Japonii, Chin i na Tajwan. W ostatnich sezonach koncertowych pojawił się na największych scenach w Atenach, Salonikach, we Frankfurcie nad Menem, Monachium, w Kolonii, Saragossie, Pampelunie, Jeruzalem, Udine, Belgradzie, Zagrzebiu, Nancy, Seulu, Bilbao, Bukareszcie i w innych miastach, łącznie z Auditorium Stern/Perelman sali koncertowej Carnegie Hall w Nowym Jorku, grając trzeci koncert fortepianowy Beethovena.
Wykonywał recitale z W. E. Schmidtem, J. Sukiem, V. Hudečekiem, J. Bártą i innymi najwyższej klasy artystami. Nagrywa dla wytwórni Supraphon Records, BMG Ariola, Radioservis i Clarton. W styczniu 1996 r. jego nagraniu koncertów fortepianowych Schulhoffa (z Orkiestrą Symfoniczną Praskiego Radia i V. Válekiem) przyznana została nagroda Cannes Classical Award 95 MIDEM we Francji. W 1994 r. Simon został solistą rezydentem Czeskiego Radia.
Oprócz działalności artystycznej, Jan Simon pracował w Czeskim Radiu od 2001 r. do 2015 r. jako dyrektor Orkiestry Symfonicznej Praskiego Radia. Od stycznia 2016 r. jest dyrektorem zarządzającym czeskiego kolektywu zarządzającego prawami autorskimi i prawami pokrewnymi INTERGRAM.

Chór Wydziału Muzyki Uniwersytetu Rzeszowskiego tworzą studenci kierunku Edukacja artystyczna w zakresie sztuki muzycznej. W ciągu kilkudziesięciu lat działalności zespół wziął udział w wielu koncertach i uroczystościach, realizując bardzo szeroki repertuar z zakresu literatury chóralnej a cappella. Chór na stałe współpracuje również z Filharmonią Podkarpacką, biorąc udział w koncertach oratoryjnych. Do najważniejszych zrealizowanych dzieł zaliczyć należy m.in.: Requiem W. A. Mozarta, Requiem A. Schnittke, Stabat Mater G. Rossiniego, Pasję wg św. Jana J. S. Bacha, Via crucis F. Liszta, Righoletto G. Veridiego i wiele innych. W 1988 roku, na gruncie Chóru Wydziału Muzyki (ówczesny Instytut Muzyki) powstał Chór Kameralny, który został założony przez prof. Martę Wierzbieniec. Przez wiele lat swojej pracy Chór Kameralny wielokrotnie brał udział w konkursach, zdobywając nagrody i wyróżnienia. Były to m. in.: Ogólnopolski Turniej Chórów "Legnica Cantat" (1991 i 1998), gdzie zespół otrzymał wyróżnienie w kategorii chórów akademickich, Festiwal Chóralny w Myślenicach "Hej kolęda" (1995 r.), podczas którego Chór Kameralny został laureatem I nagrody, a prof. M. Wierzbieniec otrzymała nagrodę dla najlepszego dyrygenta. Uczestnicząc w konkursach chóralnych o randze międzynarodowej w Szwecji (Oskarshamn), na Słowacji (Bańska Bystrzyca), Chór Kameralny zajął drugą lokatę, a w Czechach (Praga), gdzie wystąpił pod dyrekcją dr Bożeny Stasiowskiej - Chrobak. Chór Wydziału Muzyki Uniwersytetu Rzeszowskiego, realizuje wiele przedsięwzięć artystycznych, m.in. współpracuje z Filharmonią Podkarpacką przygotowując zespół do realizacji wielkich form wokalno-instrumentalnych, a także z Polską Orkiestrą Muzyki Filmowej z Bydgoszczy. Chór wielokrotnie brał udział w Festiwalu Muzycznym w Łańcucie wykonując partie chóralne w dziełach operowych. W 2014 roku wykonanie „Nieszporów Ludźmierskich” Jana Kantego Pawluśkiewicza z udziałem Chóru Wydziału Muzyki zostało zarejestrowane i wydane na płycie CD. W 2016r. uczestniczył w nagraniu Missa solemis h-moll austriackiego kompozytora Ignaza Rittera von Seyfrieda za którą Filharmonia Podkarpacka otrzymała nagrodę Złotego Orfeusza, w kategorii Muzyki Sakralnej. Kierownikiem Chóru Wydziału Muzyki Uniwersytetu Rzeszowskiego jest dr Bożena Stasiowska-Chrobak.

Chopin i Strauss pod batutą Marka Pijarowskiego

AB 16 marca 2018, PIĄTEK, GODZ. 19:00
ORKIESTRA SYMFONICZNA FILHARMONII PODKARPACKIEJ
MAREK PIJAROWSKI - dyrygent
LAUREAT I MIEJSCA MIĘDZYNARODOWEGO PODKARPACKIEGO KONKURSU CHOPINOWSKIEGO
KACPER ŻAROMSKI - fortepian

W programie:
F. Chopin – Koncert fortepianowy f – moll op. 21
R. Strauss– Poemat symfoniczny "Życie Bohatera" op. 40

Wirtuozeria, romantyczność, narodowa nuta i specyficzny rodzaj ekspresji ujawniający osobowość kompozytora – to wszystko odkryje przed słuchaczami Koncert f- moll (1829) Chopina ze słynną część druga, Larghetto, którą pisał kompozytor pod natchnieniem pierwszej miłości. Młodzieńcze dzieło wielkiego Polaka zestawiono z dojrzałą kompozycja Ryszard Straussa - wybitnego niemieckiego kompozytora późnego romantyzmu, który zachował siły twórcze aż do późnego wieku. Żył 85 lat, a tworzył ponad 65. Do historii przeszły przede wszystkim jego opery i wielkie poematy symfoniczne - dzieła, w których uderza bogactwo tematów, umiejętność malowania stanów duszy bohaterów i znakomita, barwna instrumentacja. „Życie bohatera” (1898), to poemat symfoniczny Straussa, w którym pojawiają się cytaty z jego wcześniejszych utworów tego gatunku. Dzieło utrzymane w „bohaterskiej” tonacji Es-dur w sposób metaforyczny opowiada historię życia herosa.

Kacper Żaromski jest uczniem VI klasy Ogólnokształcącej Szkole Muzycznej II st. im. Ignacego Jana Paderewskiego w Krośnie w klasie fortepianie Doroty Skibickiej.
Jest laureatem ponad 30 pianistycznych konkursów ogólnopolskich i międzynarodowych w tym :
I nagrody na konkursie Musica Classica w Moskwie, II miejsca (I nie przyznano) na VII International Chopin Piano Competition w Budapeszcie, , I miejsca w III Międzynarodowym Podkarpackim Konkursie Chopinowskim w Rzeszowie, I miejsca i nagrody dla najlepszego Polaka na XIV Międzynarodowym Konkursie „Chopin dla najmłodszych” w Antoninie, I miejsca i nagrody Filharmonii Podkarpackiej na IV Międzynarodowym Podkarpackim Konkursie Chopinowskim w Rzeszowie, I miejsca w VIII Ogólnopolskim Konkursie Kameralnym dla uczniów szkół muzycznych I i II st. w AM Katowicach, II miejsca w XIX Ogólnopolskim Turnieju Pianistycznym w Żaganiu.
Swoją grę doskonalił na wielu kursach pianistycznych pracując pod kierunkiem takich mistrzów jak: Eugen Indjic, Kevin Kenner, Orla McDonagh, Philippe Giusiano, Tomas Ungar, Katarzyna Popowa-Zydroń, Andrzej Tatarski, Aleksiej Orłowiecki, Andrzej Jasiński, Wiera Nosina, Mirosław Herbowski, Andrzej Pikul, Karol Radziwonowicz.
Regularnie koncertuje w kraju i za granicą m.in. we Lwowie, Moskwie, Budapeszcie, Katowicach, Krakowie, Dusznikach-Zdroju, Antoninie, Warszawie, Gdańsku.
Za swoje osiągnięcia artystyczne wielokrotnie otrzymał Nagrodę Prezydenta Miasta Krosna, dwukrotnie Stypendium Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego oraz Stypendium Prezesa Rady Ministrów. Jest również objęty opieką Krajowego Funduszu na Rzecz Dzieci .

Marek PIJAROWSKI
Dyrygent-Szef Orkiestry Filharmonii Poznańskiej
Jest absolwentem wrocławskiej Akademii Muzycznej w klasie dyrygentury Tadeusza Strugały. Swoje umiejętności doskonalił na międzynarodowych kursach mistrzowskich w Weimarze pod kierunkiem, nieżyjącego już, znakomitego dyrygenta łotewskiego, Arvida Jansonsa. Od 1974 roku był związany z Filharmonią Wrocławską — początkowo jako asystent dyrygenta, później jako II dyrygent. W grudniu 1974 roku zdobył I nagrodę w Ogólnopolskim Konkursie Dyrygenckim w Katowicach oraz specjalną nagrodę Orkiestry Filharmonii Śląskiej.
Sukces ten przyniósł młodemu dyrygentowi liczne zaproszenia, wśród których szczególne znaczenie miały propozycje występów w Filharmonii Narodowej i z Wielką Orkiestrą Symfoniczną Polskiego Radia w Katowicach.
W 1977 roku uzyskał stypendium rządu austriackiego, co umożliwiło mu wyjazd do Wiednia, gdzie przez 9 miesięcy rozwijał swój dyrygencki talent w słynnej Hochschule für Musik und Darstellende Kunst pod kierunkiem prof. Karla Österreichera. W tym też czasie zetknął się bezpośrednio ze sztuką takich mistrzów batuty, jak: Karajan, Bernstein, Solti czy Abbado.
W roku 1980 Marek Pijarowski został powołany na stanowisko dyrektora naczelnego i artystycznego Filharmonii Wrocławskiej i jednocześnie przejął obowiązki dyrektora artystycznego Festiwalu Polskiej Muzyki Współczesnej we Wrocławiu — obie funkcje pełnił do 2001 roku. W latach 2002-2005 był dyrektorem artystycznym Filharmonii Łódzkiej oraz I dyrygentem Filharmonii Krakowskiej.
Marek Pijarowski był również dyrektorem artystycznym Międzynarodowego Festiwalu Chopinowskiego w Dusznikach Zdroju.
Od sezonu 2007/2008 jest dyrygentem-szefem Orkiestry Filharmonii Poznańskiej.
Nieprzerwanie od 40 lat artysta w ramach działalności dyrygenckiej współpracuje ze wszystkimi orkiestrami filharmonicznymi i radiowymi w Polsce. Wielokrotnie koncertował za granicą, prowadząc polskie orkiestry, m.in.: Orkiestrę Filharmonii Narodowej (w Niemczech), Wielką Orkiestrę Symfoniczną Polskiego Radia (w Hiszpanii i we Francji), Orkiestrę Sinfonia Varsovia (w Hiszpanii), Orkiestrę Filharmonii Krakowskiej (we Francji). Dyrygował w większości krajów europejskich, a także na Kubie, w USA, Kanadzie, Korei Południowej, Chinach i Meksyku. Współpracuje ściśle z Orkiestrą Prezydencką w Ankarze oraz Texas Music Festival w Houston (USA).

W 1997 roku otrzymał z rąk Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej tytuł naukowy profesora sztuk muzycznych. Zajmuje się również pracą dydaktyczną, prowadząc klasę dyrygentury w Akademii Muzycznej we Wrocławiu i na Uniwersytecie Muzycznym w Warszawie.

Beethoven i Koczalski w Filharmonii Podkarpackiej

AB 2 marca 2018, PIĄTEK, GODZ. 19:00
ORKIESTRA SYMFONICZNA FILHARMONII PODKARPACKIEJ
ŁUKASZ WÓDECKI - dyrygent
TOMASZ JOCZ - fortepian
MARIUSZ PATYRA - skrzypce
BARTOSZ KOZIAK - wiolonczela

W programie:
L. van Beethoven – Koncert potrójny C – dur op. 56
R. Koczalski – I Symfonia E-dur op. 73 "Évocation - Symphonie fantastique" (Przypomnienie - Symfonia fantastyczna)

Koncert potrójny na fortepian, skrzypce i wiolonczelę C - dur (1803) powstał, kiedy Beethoven był już dojrzałym kompozytorem. Wykorzystał w nim twórca doświadczenia w pracy nad najważniejszymi utworami tego okresu oraz własne umiejętności w grze na skrzypcach i fortepienie. Postępująca głuchota artysty pozostawiła ślad w utworze - część II Largo jest – jak pisał francuski pisarz Romain Rollanda -„krzykiem głęboko czującego twórcy rozdartego pomiędzy chęcią uczestniczenia w prostych radościach życia, a przejmującym cierpieniem chorego i nieszczęśliwego człowieka”. W drugiej części koncertu światowe prawykonanie Symfonii fantastycznej (1915) Raula Koczalskiego – wybitnego polskiego pianisty i kompozytora zmarłego w 1948 roku w Poznaniu.

Mariusz Patyra ur. 21 listopada 1977 w Orzyszu.Naukę gry na skrzypcach rozpoczął w wieku siedmiu lat.
Jego nauczycielami byli: Z. Ciucias, A. Hoffmann w Olsztynie, A. Cypryk-Chmielewska
J.Kucharski w Warszawie, K. Węgrzyn w Hanowerze i Maestro Salvatore Accardo w Cremonie.

Jest pierwszym Polakiem, który wygrał „ Premio Nicolo Paganini” ( Genua 2001) i zdobył specjalną nagrodę za najlepsze wykonanie Kaprysów Nicolo Paganiniego oraz kopię skrzypiec
„ Il Cannone” ( Armata), które należały do wielkiego wirtuoza.

Mariusz Patyra jest także laureatem Międzynarodowego Konkursu
Skrzypcowego J. Joachima w Hanowerze (1997) i finalistą
Międzynarodowego Konkursu Stradivariusa w Cremonie (1988).
Artysta zdobył 4 nagrodę na Międzynarodowym Konkursie Skrzypcowym
Carla Nielsena w Odense a także nagrodę specjalną Odense Sinfonie Orchester (2000)

W 2006 Mariusz Patyra zostal zwyciezca konkursu na stypendium
Japonskiej Fundacji Muzycznej J.E.S.C. oraz laureatem nagrody “Premio Pressenda 2006” (Alba/Wlochy).

Występował w Europie, Japonii, Stanach Zjednoczonych Ameryki i w
Ameryce Południowej. Koncertował m.in. z Royal Chamber Orchestra
Tokyo, Orchestra Fondazione Arturo Toscanini, Orchestra di Roma,
Orchestra Filarmonica Marchigiana, Polska Orkiestra Radiowa, Orkiestra
Kameralna Polskiego Radia „ Amadeusz”, Orkiestra Filharmonii Narodowej w
Warszawie, Orkiestra Sinfonia Varsovia.

Nagrywał dla Polskiego, Niemieckiego (NDR, WDR) i Włoskiego Radia (RAI TRE).

Nagrania plytowe:

Vivaldi: The Four Seasons, Lipinski Royal Fidelity, 2008
Paganini: Violin Concerto No 1, Saint Saens: Introduzione e Rondo Capriccioso,
Massenet: Meditation DUX, 2008
Wieniawski: Violin Concertos No 1 in f# minor & No 2 in d minor, DUX, 2008

Mariusz Partyra gra na kopii skrzypiec „ Il Cannone”( Armata) 1742,
J.B. Erwin ( Dallas 2000), na kopii Guarneri del Gesu 1733, Ch. Erichson (Hanower 2003)
oraz na skrzypcach Giulio Degani (Venezia 1914).

Bartosz Koziak jest zwycięzcą III Międzynarodowego Konkursu Wiolonczelowego im. Witolda Lutosławskiego w 2001 r. w Warszawie, zdobywcą II nagrody na konkursach Isang Yun’a w Tongyeong (Korea) i Kijowie im. Mikola Lysenki, laureatem oraz zdobywcą nagrody specjalnej na konkursie „Praska Wiosna”, zdobywcą I nagrody na XI Międzynarodowym Konkursie Współczesnej Muzyki Kameralnej w Krakowie. Otrzymał także nagrody na Konkursach im. P. Czajkowskiego w Moskwie oraz ARD w Monachium. W 2003 roku otrzymał nagrodę specjalną Fundacji Kultury Polskiej przyznaną przez Ewę Podleś. Występował m.in. w Konzerthaus w Berlinie, Rudolfinum w Pradze, Cité de la Musique w Paryżu, Teatro Politeama w Palermo, Studiu im. Witolda Lutosławskiego i Filharmonii Narodowej w Warszawie. Jako solista współpracował z takimi orkiestrami jak: Filharmonia Narodowa, NOSPR, Sinfonia Varsovia, Sinfonietta Cracovia, Orchestre Philharmonique de Monte Carlo, Münchener Kammerorchester, Praska Filharmonia, Orkiestrami Radiowymi w Warszawie i Budapeszcie, Narodową Orkiestrą Ukrainy, Młodzieżową Orkiestrą Armenii pod dyrekcją Krzysztofa Pendereckiego, Jana Krenza, Antoniego Wita, Gabriela Chmury, Jacka Kaspszyka, Massimiliano Caldi, Volodymira Syrenki, Ole Rudnera. Jako kameralista współpracuje m.in. z Kają Danczowską, Elżbietą Stefańską, Anną Marią Staśkiewicz, występuje z pianistami Justyną Danczowską, Marcinem Koziakiem, Radosławem Sobczakiem, Agnieszką Kozło . Współtworzy Warszawską Grupę Wiolonczelową „Cellonet”. Jest zapraszany na znane festiwale m.in. Warszawską Jesień, Young Euro Classic w Berlinie, Wielkanocny Festiwal im. L. van Beethovena, Mecklemburg Vorpommern, Musica Polonica Nova, Festiwal Muzyczny w Łańcucie, Chopin i jego Europa w Warszawie, Yerevan Music Perspecitves, East meets West w Korei. Od kilku lat jest regularnie zapraszany do udziału w projektach koncertowych Krzysztofa Pendereckiego. Brał udział w pierwszym nagraniu płytowym „Concerto grosso” pod dyrekcją Kompozytora. Ponadto w dyskografii Bartosza Koziaka znajdują się między innymi nagrania II Koncertu wiolonczelowego Grażyny Bacewicz, wyróżnione przez magazyn „Pizzicato” w Luksemburgu, a także, z Justyną Danczowską, utworów na wiolonczelę i fortepian w tym Sonaty „Arpeggione” F. Schuberta i „Märchenbilder” Roberta Schumanna.
W lipcu 2017 miała premierę nowa płyta nagrana z Anną Marią Staśkiewicz - Duos for Violin & Cello Staśkiewicz & Koziak z duetami Ravela, Kodálya i Martinů. Bartosz Koziak ukończył z odznaczeniem „Magna cum Laude” Uniwersytet Muzyczny Fryderyka Chopina w Warszawie w klasie Profesora Kazimierza Michalika i Andrzeja Bauera oraz Conservatoire National Superieur de Musique de Paris w klasie Philippe’a Muller’a. Dzięki uprzejmości Kai Danczowskiej gra na XIX-wiecznej kopii instrumentu J. Guadagniniego, na którym koncertował wybitny polski wiolonczelista Dezyderiusz Danczowski. Bartosz Koziak reprezentowany jest przez Stowarzyszenie im. Ludwiga van Beethovena.

Tomasz Jocz ukończył z wyróżnieniem Akademię Muzyczną w Gdańsku, w klasie fortepianu profesora Zbigniewa Śliwińskiego. Swoje umiejętności rozwijał pod kierunkiem wybitnych pianistów i pedagogów: Bernarda Ringeissena (Francja), Aleksandra Orlowieckiego (Rosja), Bernarda Robertsa (Wielka Brytania). Stypendysta Ministerstwa Kultury i Sztuki. Był nagradzany i wyróżniany na wielu konkursach pianistycznych i kameralnych; do najważniejszych zalicza: Ogólnopolski Konkurs Pianistyczny na Stypendia Towarzystwa im. F. Liszta we Wrocławiu (laureat dwóch edycji konkursu), Ogólnopolski Konkurs Pianistyczny im. I. J. Paderewskiego w Bydgoszczy (otrzymał również nagrodę specjalną za najlepsze wykonanie utworu z orkiestrą), Grand Prix Festiwalu Kameralistyki Młodych w Kłodzku oraz Międzynarodowy Konkurs Współczesnej Muzyki Kameralnej im. K. Pendereckiego w Krakowie (kategoria duety).
Ma w swoim dorobku liczne nagrania radiowe i telewizyjne, spośród których na szczególną uwagę zasługuje jedyne w Polsce zarejestrowane wykonanie Koncertu D-Dur op. 21 na skrzypce i fortepian i kwartet smyczkowy E. Chaussona (partia kwartetu została opracowana na orkiestrę kameralną). Nagranie zrealizowała wytwórnia DUX (nominacja Płyta Roku - Fryderyk 98 w kategorii - muzyka symfoniczna).
Prowadzi aktywną działalność koncertową w kraju i za granicą. Był gościem festiwali: Festival Musica De La Villa Rialp (Hiszpania), Festival De Musica Felip Pedrell w Tortosie (Hiszpania), Rassegna Internazionale Pianistica Mario Ghislandi w Cremie (Włochy), Gdański Festiwal Muzyczny, Międzynarodowy Festiwal Muzyki Współczesnej im. W. Lutosławskiego w Szczecinie, Clarimania we Wrocławiu, NEOARTE Spektrum Muzyki Nowej w Gdańsku, 4 Europejski Kongres Klarnetowy w Katowicach, Festiwal Muzyki Współczesnej Nowe Fale w Gdańsku.
W repertuarze pianisty specjalne miejsce zajmuje nowa muzyka polskich kompozytorów. Dokonał licznych prawykonań ich utworów, z których część jest mu dedykowana. Dzięki współpracy z twórcą muzyki elektroakustycznej - Dariuszem Mazurowskim pianista jest jej częstym wykonawcą. Natomiast wybitna kompozytorka Joanna Bruzdowicz-Tittel chętnie powierza mu prezentacje swoich dzieł. Owocem tej kilkuletniej współpracy jest nagranie trzech płyt z utworami kameralnymi i solowymi kompozytorki (wydawnictwo Acte Prealable). Na ostatniej z nich został zarejestrowany jej Koncert fortepianowy. Podkarpacką Orkiestrę Symfoniczną poprowadził Łukasz Wódecki.
Tomasz Jocz jest współzałożycielem i członkiem zespołu FRACTUS SEXTET, wykonującego muzykę młodego kompozytora, aranżera i multiinstrumentalisty Beniamina Baczewskiego. Prezentowana przez zespół muzyka to fuzja przeróżnych gatunków i stylów: jazzu, rocka, funku, folku, muzyki klasycznej.
Obecnie jest zatrudniony w macierzystej uczelni na stanowisku adiunkta doktora habilitowanego.

Łukasz Wódecki - absolwent Akademii Muzycznej im. Feliksa Nowowiejskiego w Bydgoszczy w klasie skrzypiec prof. Jadwigi Kaliszewskiej oraz dr hab. Bolesława Siarkiewicza, a także Dyrygentury Symfoniczno-Operowej, którą ukończył z wyróżnieniem pod kierunkiem prof. Zygmunta Rycherta.

Finalista II Międzynarodowego Konkursu Dyrygenckiego w Mołdawii (2011) na którym otrzymał nagrodę specjalną, finalista I Ogólnopolskiego Konkursu Studentów Dyrygentury im. Adama Kopycińskiego we Wrocławiu (2013) gdzie otrzymał wyróżnienie oraz półfinalista 2nd International Conducting Competition „Nino Rota” - Matera 2017. Stypendysta Marszałka Województwa Kujawsko-Pomorskiego w roku 2013.

Jako dyrygent zadebiutował w już trakcie pierwszego roku studiów prowadząc orkiestrę symfoniczną Akademii Muzycznej im. Feliksa Nowowiejskiego podczas koncertu w Filharmonii Pomorskiej w Bydgoszczy. W 2013 roku został zaproszony do udziału w Festiwalu Muzyki i Sztuki Krajów Bałtyckich „Probaltica” w Toruniu, gdzie podczas kolejnych edycji miał przyjemność dyrygować takimi dziełami jak: „Rémanences” Piotra Mossa (2013), operą „Flis” Stanisława Moniuszki (2014) oraz operą „Il mondo della luna” Józefa Haydna (2015). Od 2014 dyryguje projektem „Steve Nash & Turntable Orchestra”, z którym występował już kilkanaście razy m.in. w studiu koncertowym Polskiego Radia im. Witolda Lutosławskiego podczas Red Bull Music Academy Weekender Warsaw. W 2014 roku poprowadził orkiestrę Akademii Muzycznej w Łodzi, z którą nagrał muzykę do autorskiego projektu „N.K.D.M” Sergeya Badalova, który zdobył II miejsce na „Sunriver Composition Competition” w Chengdu w 2015 roku oraz I miejsce na „Gradus ad Parnassum Composition Competition 2016” na Ukrainie. W trakcie piątej edycji „Light Move Festival” w Łodzi zadyrygował projektem audio-wizualnym „Asweja” również Sergeya Badalova. W maju 2016 wraz z orkiestrą Filharmonii Podkarpackiej oraz pianistą Tomaszem Joczem poprowadził polskie prawykonanie koncertu fortepianowego Joanny Bruzdowicz. Jako dyrygent gościnnie współpracował m.in. z Orkiestrą Symfoniczną Filharmonii Częstochowskiej, Orkiestrą Symfoniczną Filharmonii Podkarpackiej, Orkiestrą Symfoniczną Filharmonii Szczecińskiej oraz Filharmonii Warmińsko-Mazurskiej, Toruńską Orkiestrą Symfoniczną oraz Strauss Waltz Orchestra którą poprowadził podczas tournée po Chinach. Dyrygował również pierwszym polsko-ukraińskim zespołem muzyki współczesnej Neo Temporis Group, z którym również odbył tournée tym razem po Ukrainie występując w filharmoniach m. in. we Lwowie, Iwano-Frankowsku, Kijowie a także podczas XXII Międzynarodowego Festiwalu Sztuki Współczesnej „Two Days and Two Nights of New Music” w Odessie. W swoim dorobku ma już kilka albumów muzycznych m.in. płytę „Dialogue Without Borders” nagraną wraz z Neo Temporis Group dla wytwórni Requiem Records, płytę „Steve Nash & Turntable Orchestra – Out of Fade” nagraną wraz z Orkiestrą Kameralną Cosmopolis w studiu koncertowym Polskiego Radia, a także płytę z dziełami symfonicznymi Joanny Bruzdowicz nagraną wraz z Orkiestrą Symfoniczną Filharmonii Podkarpackiej dla polskiego wydawnictwa fonograficznego Acte Préalable.

Pod batutą Davida Runtza

AB 23 lutego 2018, PIĄTEK, GODZ. 19:00
ORKIESTRA SYMFONICZNA FILHARMONII PODKARPACKIEJ
DAVID RUNTZ - dyrygent
SZYMON NAŚCISZEWSKI - skrzypce

W programie:
S. Moniuszko – Mazur z I aktu opery„Halka”
P. Czajkowski – Koncert skrzypcowy D-dur op. 35
P. Czajkowski – V Symfonia e – moll op. 64

Po zamaszystym Mazurze z opery „Halka” Moniuszki zabrzmi muzyka Czajkowskiego - jednego z największy rosyjskich kompozytorów, który zasłynął głównie jako twórca baletów, oper i symfonii. „Niewykonalne monstrum”- taka opinia przylgnęła początkowo do jego Koncertu skrzypcowego (1875). Dziś utwór ten należy do „żelaznego repertuaru” koncertujących skrzypków, a publiczność zachwyca się potoczystą melodyjnością utworu, rosyjską ludową nutą i tanecznymi rytmicznymi. Kilkanaście lat później, będąc u szczytu sławy Czajkowski skomponował V Symfonię (1888). Był to czas zwątpienia kompozytora we własne siły twórcze o czym świadczy fragment listu pisanego w tym czasie: „Sława – jakież przeciwieństwa zawiera to słowo. Raz pragnę jej, dążę do niej, to znowu nienawidzę jej. Jakiś tragizm tkwi w tym dążeniu do sławy i w tej odrazie do niej. Jak motyl wpadam w ogień i opalam sobie skrzydła...”

DAWID RUNTZ
Od grudnia 2017 roku piastuje stanowisko pierwszego dyrygenta Polskiej Opery Królewskiej w Warszawie. W 2016 roku ukończył studia dyrygenckie na Uniwersytecie Muzycznym Fryderyka Chopina w klasie Maestro Antoniego Wita, debiutując koncertem z Orkiestrą Filharmonii Narodowej. Swój warsztat dyrygencki wzbogacał pod kierunkiem Maestro Jormy Panuli i Jacka Kaspszyka podczas mistrzowskich kursów dyrygenckich. Wyjątkowym artystycznym osiągnięciem było ukończenie "Riccardo Muti Italian Opera Academy” w Rawennie, prowadzonej przez wybitnego, światowej sławy dyrygenta Maestro Riccardo Mutiego.
W 2016 roku zdobył II nagrodę na VI Ogólnopolskim Konkursie Młodych Dyrygentów im. Witolda Lutosławskiego w Białymstoku. W 2013 roku został laureatem II nagrody I Ogólnopolskiego Konkursu Studentów Dyrygentury im. Adama Kopycińskiego we Wrocławiu oraz nagrody specjalnej. W 2014 roku reprezentował Polskę podczas I Międzynarodowego Forum Dyrygenckiego w Zielonej Górze.
Oprócz osiągnięć dyrygenckich Dawid Runtz odnosił sukcesy kompozytorskie. Zdobył I miejsce na Ogólnopolskim Konkursie Kompozytorskim Uczniowskie Forum Muzyczne w Warszawie pod patronatem Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego, a także otrzymał nagrodę na Międzynarodowym Konkursie Młodych Kompozytów „Euritmia” we Włoszech.
W roku 2015 otrzymał stypendium Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego RP, a także stypendium Marszałka Województwa Pomorskiego. W latach 2008-2015 uzyskał stypendium Starosty Powiatu Wejherowskiego. Za osiągnięcia naukowe był wielokrotnym stypendystą Rektora Uniwersytetu Muzycznego Fryderyka Chopina w Warszawie. Ponadto otrzymał dwukrotnie nagrodę Prezydenta Miasta Wejherowa za osiągnięcia w dziedzinie muzyki (2010, 2017).
Od sezonu artystycznego 2014/2015 współpracował z Teatrem Wielkim – Operą Narodową w Warszawie w charakterze dyrygenta-asystenta przy produkcjach dzieł operowych.
W 2017 roku będąc stypendystą Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego był asystentem Maestro Jacka Kaspszyka w Filharmonii Narodowej. W 2017 roku Dawid Runtz ukończył prestiżowe kursy dyrygenckie prowadzone przez Maestro Daniele Gatti z orkiestrą The Royal Concertgebouw Orchestra w Amsterdamie. W lipcu zadebiutował w Japonii podczas Pacific Music Festival w Sapporo, na zaproszenie dyrektora artystycznego festiwalu, wybitnego rosyjskiego dyrygenta Maestro Valery’a Giergiev’a. W marcu wystąpi na 22. Wielkanocnym Festiwalu Ludwiga van Beethovena w Filharmonii Narodowej. Artysta otrzymał zaproszenie na festiwal Tanglewood w Stanach Zjednoczonych, gdzie w sierpniu 2018 roku będzie zdobywał szlify pod okiem światowej klasy dyrygentów oraz orkiestry Boston Symphony Orchestra.
Dawid Runtz jest reprezentowany przez Stowarzyszenie im. Ludwiga van Beethovena.

Na dwa flety i orkiestrę symfoniczną

AB 16 lutego 2018, PIĄTEK, GODZ. 19:00

ORKIESTRA SYMFONICZNA FILHARMONII PODKARPACKIEJ

MASSIMILIANO CALDI - dyrygent

BULENT EVCIL - flet

RAFFAELE TREVISANI - flet

W programie:

St. Moniuszko – Uwertura do op. „Flis”

G.B. Viotti – Koncert podwójny A – dur

G. Verdi – Uwertura do opery Nabucco

G. Verdi – Uwertura do opery Moc przeznaczenia

A.F. Doppler – Fantazja na dwa flety

V. Bellini - Uwertura do opery Norma

Massimiliano Caldi
www.massimilianocaldi.com
Massimiliano Caldi (ur. w Mediolanie w 1967r.) ma bogate międzynarodowe doświadczenie w dziedzinie muzyki symfonicznej, operowej, operetkowej i baletowej. W centrum jego zainteresowań znajdują się muzyka współczesna oraz odrodzenie XIX-wiecznej opery. Massimiliano Caldi wyróżnia się wysokim profesjonalizmem przygotowania interpretacji oraz jasnym, prostym stylem dyrygenckim.
Jest zdobywcą pierwszej nagrody w Międzynarodowym Konkursie im. Grzegorza Fitelberga (1999). Jest także Głównym Dyrygentem Filharmonii Podkarpackiej im. Artura Malawskiego w Rzeszowie i Pierwszym Dyrygentem Gościnnym Polskiej Filharmonii Bałtyckiej im. Fryderyka Chopina w Gdańsku. Od 2015r. Massimiliano Caldi prowadzi mistrzowskie kursy dyrygenckie we Florencji. W latach 2014-2017 był Głównym Dyrygentem i Konsultantem Artystycznym Filharmonii Koszalińskiej im. Stanisława Moniuszki, w latach 2006-2010 był Dyrektorem Artystycznym Śląskiej Orkiestry Kameralnej w Katowicach, a w latach 1998-2009 Głównym Dyrygentem Orkiestry Kameralnej „Milano Classica".
W ciągu ostatnich dziesięciu lat odbył tournée w Izraelu, Omanie, USA, Chile, Brazylii, Niemczech, Rosji i Turcji.
Na przestrzeni ostatnich lat w Teatrze Wielkim w Poznaniu prowadził orkiestry w dziełach operowych Rossiniego – Cyrulik Sewilski (styczeń-luty 2017), Verdiego - Nabucco (maj 2017) i Mascagniego - Rapsodia Satanica (październik 2017). Podczas XXI edycji Wielkanocnego Festiwalu Ludwiga van Beethovena dyrygował La Rondine Pucciniego w Filharmonii Narodowej w Warszawie (kwiecień 2017), w Teatro Municipale w Piacenzie prowadził Notte per me luminosa Marco Betty (kwiecień 2017), a w Filharmonii Łódzkiej im. A Rubinsteina dyrygował Chórem i Orkiestrą w prologu z Mefistofelesa Boito (czerwiec 2017).
W Polsce był zapraszany na międzynarodowe festiwale i regularnie pojawiał się na podium najważniejszych orkiestr filharmonicznych i symfonicznych, takich jak np. Sinfonia Varsovia, Narodowa Orkiestra Symfoniczna Polskiego Radia i orkiestra "Sinfonia Iuventus" w sali Filharmonii Narodowej w Warszawie, Orkiestra Filharmonii im. Karola Szymanowskiego w Krakowie, Orkiestra Akademii Beethovenowskiej w Krakowie, a także orkiestr Filharmonii Łódzkiej, Pomorskiej w Bydgoszczy, Toruńskiej, Warmińsko-Mazurskiej w Olsztynie i wielu innych oraz w Studiu im. Witolda Lutosławskiego S-1.
W dziedzinie muzyki symfonicznej Massimiliano Caldi zadebiutował z Orkiestrą Kameralną Konzerthaus w Berlinie (listopad 2016), w Sali Rachmaninowa Konserwatorium Moskiewskiego z orkiestrą Sinfonietta Cracovia (listopad 2016), ze Stambulską Państwową Orkiestrą Symfoniczną (luty 2017) oraz w Złotej Sali Musikverein w Wiedniu (listopad 2017 r.) wraz z orkiestrą Filharmonii Rzeszowskiej im. Artura Malawskiego. Uczestniczył w Międzynarodowym Festiwalu w Łańcucie dyrygując IX Symfonią Beethovena 9 (maj 2017). W Filharmonii Bałtyckiej w Gdańsku dyrygował Carmina Burana Orffa (czerwiec 2017). W najbliższym czasie zadebiutuje w Teatro Ristori w Weronie (marzec 2018), powróci na podium Stambulskiej Państwowej Orkiestry Symfonicznej (luty 2018), w Sankt Petersburgu będzie dyrygował Orkiestrą Filharmoniczną (kwiecień 2018) i stanie na podium Orkiestry I Pomeriggi Musicali (maj 2018).

BULENT EVCIL:

Studiował w Królewskim Konserwatorium w Brukseli oraz w Akademii Muzycznej Heidelberg-Mannheim, gdzie uzyskał tytuł "efficiency in art” (biegłości w sztuce). Studiował u Sir JAMESA GALWAYA. Sir Galway określił Evcila mianem "jednego z najlepszych flecistów swojego pokolenia". Evcil współpracował jako flecista solowy z różnymi orkiestrami symfonicznymi: Orkiestrą Filharmonii Arturo Toscaniniego, Orkiestrą Symfoniczną Regionu Murcja, Państwową Orkiestrą Symfoniczną Sao Paulo, Stambulską Państwową Orkiestrą Symfoniczną i Stambulską Operą Narodową, Orkiestrą Filharmonii w Stambule Borusan oraz z takimi dyrygentami jak: Lorin Maazel, Ali Rahbari, Igor Ojstrach, Emil Tabakow, Ion Marin, Tadeusz Strugała, Claudio Scimone, Gürer Aykal itp.
Evcil występował z: R. Galliano, F.Say, B.Fromanger, D.Formisano, M.Grauwels.R.Trevisani, L.Kretzer, P.Moll, A.Oliva, C.Askin, R.Gunes. Otrzymał belgijskie odznaczenie Royal Art Encouragement. Odbył liczne trasy koncertowe w Turcji i za granicą, gdzie występował gościnnie jako solista z orkiestrami oraz recitalami i prowadził kursy mistrzowskie w najwybitniejszych salach koncertowych i szkołach, a także na międzynarodowych festiwalach muzycznych, takich jak Włoski Miedzynarodowy Festiwal Fletowy (Falaut), Flautomania w Teatro alla Scala w Mediolanie we Włoszech, Festiwal Brytyjskiego Towarzystwa Fletowego w Manchesterze w Anglii, był też największą gwiazdą konwencji flecistów w San Diego i Nowym Jorku w Ameryce organizowanej przez Krajowe Stowarzyszenie Flecistów. Występował na Słoweńskim Międzynarodowym Festiwalu Fletowym w Słowenii, Francuskim Festiwalu Fletowym w Nicei i Serbskim Międzynarodowym Festiwalu Fletowym w Belgradzie w Serbii oraz na Festiwalu Fletowym w Pristinie w Kosowie. Bulent Evcil brał również udział w programach radiowych i telewizyjnych.
Jego płyta CD zatytułowana ‘TANGO TIME’ została wydana w Turcji przez KALAN MUSIC. Evcil ma znaczący wkład w popularyzację muzyki fletowej i ma ambicję reprezentowania swojej muzyki i swojego kraju, Turcji, na międzynarodowej arenie muzycznej. Turecki magazyn „ANDANTE” poświęcony muzyce klasycznej przyznał mu w 2010 roku tytuł Mistrza Instrumentów Dętych Drewnianych (Best Woodwind Player 2010). Jego druga płyta zatytułowana ‘Middle Eastern Miniatures’ została wydana w 2012 roku. W 2015 roku wraz ze światowej sławy akompaniatorem Phillipem Mollem nagrał swoją ostatnią płytę. Płyta CD zatytułowana ‘The Flute Virtuoso’ pojawiła się na rynku muzycznym pod koniec 2015 roku.

Więcej informacji można uzyskać pod adresem: www.bulentevcil.com

Bülent Evcil gra cudownym dźwiękiem i ma wspaniałą technikę.
Jest wszechstronnym i imponującym młodym flecistą, moim zdaniem jednym z najwybitniejszych flescistów swojego pokolenia.

Sir JAMES GALWAY

Raffaele Trevisani

Mistrzostwo techniczne i wspaniała osobowość muzyczna Raffaela Trevisaniego są przedmiotem stałych pochwał ze strony publiczności i krytyków. Raffaele Trevisani uczył się u Sir Jamesa Galwaya, który uważa go za „...jednego z najlepszych obecnych flecistów dzięki pięknemu śpiewnemu tonowi, perfekcyjnej technice i odaniu się muzyce..”. „Śpiewający flet” i „Cudowny flecista” (Corriere della Sera), „gra pełna kolorów i ekspresyjny śpiewny dźwięk” (Markische Allgemeine), „... Pan Trevisani zauroczył całą publiczność doskonałą techniką i niezrównanym tonem” (The flute [Flet], Tokio), „Ma doskonałą technikę oddychania, bogaty, elastyczny dźwięk, nienaganną technikę palców zaś jego intuicyjne wyczucie poezji i dramatycznych momentów jest bardzo przekonywujące” (Der Bund), „...niesamowicie muzykalny flecista” (La Nazione), „Wielka muzykalność i bardzo intensywny dźwięk” (R.N.Zeitung), „Pan Trevisani odziedziczył wiele cech Galwaya plus dodał coś jeszcze od siebie ......... porywający dźwięk i wspaniała technika ....... elektryzująca jasność wyrzeźbiona z ogromną precyzją artystyczną” (Pan Magazine, debiut w London Wigmore Hall). Konserwatorium im. Giuseppe Verdiego w Milanie ukończył z doskonałymi ocenami. Karierę muzyka orkiestrowego rozpoczął w Orkiestrze Teatro alla Scala pod kierunkiem Claudio Abbado i Riccardo Muti zaś jako muzyk kameralny w zespole I Solisti Veneti prowadzonym przez Claudio Scimone. Był zwycięzcą konkursu „Società dei Concerti” w Milano i rozpoczął swoją karierę solisty wykonując koncerty solo z zespołem „I Solisti Veneti” we Włoszech i za granicą. Występował również jako solista z Orchestra da Camera di Padova e del Veneto, I Pomeriggi Musicali di Milano, I Cameristi della Scala, I Solisti della Scala, Orchestra del Teatro Lirico di Cagliari, Kammerorchester “Arcata” Stuttgart, Bielefelder Philarmoniker, Orquestra Sinfonica do Estado de Sao Paulo, Orquestra Sinfonica do Paranà, Orkiestrą Symfoniczną Stambułu, Orkiestrą Symfoniczną Adana, Moskiewską Orkiestrą Kameralną, Orkiestrą Kameralną Południowej Afryki, Zespołem Smyczkowym Izraela, Orkiestrą Kameralną Suk, Śląską Orkiestrą Symfoniczną z Katowic i wieloma innymi. Maestro Trevisani grał w Japonii, w USA, Kanadzie, Ameryce Południowej, Rosji, Afryce Południowej, Anglii, Hiszpanii, w Niemczech, Polsce, Szwajcarii, Turcji, Izraelu oraz we Włoszech dla najważniejszych stowarzyszeń muzycznych i na najważniejszych festiwalach. Występował w wielu prestiżowych salach koncertowych takich jak Teatro alla Scala di Milano, KKL Luzern, Wigmore Hall w Londynie, Glenn Gould Studio w Toronto, Bunkakaikan and Suntory Hall w Tokio, Wielka Sala Koncertowa Moskiewskiego Konserwatorium, w Państwowym Muzeum Ermitażu w Sankt Petersburgu, Filharmonii w Stuttgarcie, Musichalle w Amburg, Rudolf-Oetker-Halle w Bielefeld, Sala San Paolo and Memorial de America Latina w San Paolo, Baxter Hall w Cape Town, Teatrze Narodowym Pretorii, Audytorium Mann w Tel Awiwie, Detroit Simphony Hall, Kościele Przenajświętrzej Trójcy w Nowym Jorku, Bohuslav Martinu Hall and Palify Palace w Pradze, Konserwatorium w Milano, Catania Teatro Bellini, Bergamo Teatro Donizetti, Vicenza Teatro Olimpico, Sanremo Teatro Municipale itd. Uczestniczył w dobrze znanych festiwalach muzycznych takich jak Settimane Musicali w Stresie, Settembre Musica w Turynie, Firenze Musica, na Międzynarodowym Festiwalu Muzyki Pałace Sankt Petersburga [Palaces of St. Petersburg International Music Festival], Festiwalu Muzycznym Rheingau, Festiwalu Muzycznym Campos de Jordao, Festiwalu Veneto, Festiwalu Muzycznym Europaishes, Międzynarodowym Festiwalu Muzycznym w Maputo w Mozambiku, Festiwalu Muzycznym Miagi oraz na uroczystościach „Dziesięciolecia wolności” w Afryce Południowej, Festival Musica nas Montanhas in Pocos de Caldas (Brazylia), Międzynarodowym Festiwalu „Le Corde dell'Anima” w Cremonie i na Festiwalu Muzycznym Gumusluk w Bodrum (Turcja). Jest zapraszany na koncerty i do prowadzenia klas mistrzowskich w Europie, Japonii, USA, Afryce Południowej i na większość najbardziej prestiżowych festiwali fletowych na świecie (Boston, Frankfurt, Detroit, Chicago, Rzym, Las Vegas, Milano, Nowy Jork). Raffaele Trevisani wykonał i nagrał światowe premiery koncertów dedykowanych mu przez kompozytorów Carlo Galante, Alberto Colla, Hendrik Hofmeyr i Ernani Aguiar. Maestro Trevisani był na okładkach czterech wydań włoskiego ogólnokrajowego miesiecznika muzycznego „Amadeus” [Amadeusz] z załączoną płytą CD. Nagrywa dla studia Delos, które jest rozpoznawane na całym świecie za najwyższej jakości nagrania. Raffaele nagrywał dla włoskiej rozgłośni RAI, niemieckiej SDR, japońskiej NHK, angielskiej BBC, dla Telewizji Rosyjskiej i dla Telewizji Brazylijskiej; ponadto, Telewizja Brazylijska Globo i RAI Corporation Television w Nowym Jorku (dla programu „Włosi w Ameryce”) dedykowały mu wydania specjalne z wywiadami i koncertami na żywo. Został zaproszony do zagrania koncertów na dwa instrumenty razem z Maxencem Larrieu i Sir Jamesem Galwayem dla Telewizji Włoskiej. Obecnie jest profesorem w klasie gry na flecie w szkole Civica Scuola di Musica "Claudio Abbado” w Milanie. Był zapraszany do jury wielu międzynarodowych konkursów fletowych takich jak Międzynarodowy Konkurs Fletowy im. Theobalda Boehma w 2011 r., Międzynarodowy Konkurs Fletowy im. Carla Reinecke w 2013 r., Międzynarodowy Konkurs Fletowy im. Domenico Cimarosa w 2013 r., Międzynarodowy Konkurs Fletowy im. Carla Nielsena w 2014 r. i Międzynarodowy Konkurs Fletowy Moskiewskiego Konserwatorium w 2017 r. Od 1991 r. Raffaele Trevisani prowadzi letnie seminaria gry na flecie w Premeno (nad jeziorem Maggiore). Raffaele Trevisani gra na flecie Muramatsu wykonanym z 14-karatowego złota, który należał do Sir Jamesa Galwaya.

W kręgu opery i baletu

AB 9 lutego 2018, PIĄTEK, GODZ. 19:00
ORKIESTRA SYMFONICZNA FILHARMONII PODKARPACKIEJ
DAVID GIMENEZ - dyrygent
KATARZYNA OLEŚ-BLACHA - sopran

W programie:
K. Szymanowski - Pieśń Roksany z opery Król Roger
G. Puccini - Manon Lescaut. Intermezzo, La Bohème. “Quando me´n vo” , La Rondine. “Ch´il bel sogno di Doretta”
G. Verdi - I Vespri Siciliani. “Mercè dilette amiche”, La Traviata. “È strano...sempre libera”
M. de Falla - La Vida Breve
M. de Falla - Trójgraniasty kapelusz /Suite II/
N. Rimsky-Korsakov - Capriccio Espagnol

Katarzyna Oleś – Blacha

Artysta muzyk, sopran koloraturowy. W 2001 r. ukończyła z wyróżnieniem Wydział Wokalno – Aktorski Akademii Muzycznej w Krakowie w klasie prof. Wojciecha Jana Śmietany. Kunszt wokalny doskonaliła podczas licznych kursów mistrzowskich i interpretacyjnych u tak znamienitych pedagogów i śpiewaków, jak Paul Esswood, Anne Raynolds, Lioba Braun, Christian Elssner, Ryszard Karczykowski.

Laureatka wielu krajowych i międzynarodowych konkursów i festiwali m. in. w 2010 r. otrzymała III nagrodę w kategorii głosów żeńskich na VII Międzynarodowym Konkursie Wokalnym im. Stanisława Moniuszki w Warszawie, a w 2012 roku została uhonorowana Teatralną Nagrodą Muzyczną im. Jana Kiepury w kategorii „Najlepsza śpiewaczka”. W lipcu 2014 roku została Laureatką nagrody: „Ars Quaerendi” za wybitne działania na rzecz promocji kultury.

Solistka Opery Krakowskiej, gdzie debiutowała w 2001 r. partią Królowej Nocy w „Czarodziejskim flecie” Mozarta.

Za szczególnie ważne w dorobku artystki należy uznać role: Rozyna („Cyrulik sewilski” Rossiniego), Gilda („Rigoletto” Verdiego), Roksana („Król Roger” Szymanowskiego), Fiorilla („Turek we Włoszech” Rossiniego), Zerbinetta („Ariadna na Naksos” R.Straussa), Violetta („La Traviata” G. Verdiego), Olimpia, Antonia, Giulietta, Stella („Opowieści Hoffmanna” J.Offenbacha), Norma („Norma” V.Belliniego) oraz najczęściej wykonywana przez nią partia Królowej Nocy („Czarodziejski flet” Mozarta). Partią Łucji („Lucia di Lammermoor” G.Donizettiego) debiutowała w Operze Narodowej w Warszawie.

Współpracuje z teatrami operowymi w Polsce i zagranicą. Z zespołami Oper w Bydgoszczy, Łodzi, Gdańsku, Szczecinie odbyła kilkakrotnie tournée po Austrii, Francji, Hiszpanii, Holandii, Niemczech i Szwajcarii, goszcząc w takich salach, jak: Festspiel und Kongresshaus w Bregenz, Theater am Aegi w Hannoverze, Philharmonie w Berlinie, Philharmonie w Monachium, Gewandhaus w Lipsku, Rotterdamse Schouwburg w Rotterdamie.

Artystka ma w swoim bogatym dorobku ponad 30 pierwszoplanowych ról operowych, operetkowych i musicalowych, które prezentowała w 50 różnych realizacjach premierowych, festiwalowych oraz repertuarowych wielu teatrów operowych w Polsce i zagranicą.

W kręgu zainteresowań artystycznych Katarzyny Oleś – Blacha znajduje się również muzyka oratoryjno – kantatowa i kameralna. Dowodem na to są liczne koncerty (m.in. Kraków, Warszawa, Wrocław, Szczecin, Katowice, Stuttgart, Wolfsburg, Innsbruck, Linz, Hannover, Berlin, Monachium, Regensburg, Fulda, Graz, Strasburg, Szanghaj, Al Kuwait).

Dokonała szeregu nagrań dla potrzeb Polskiego Radia i Telewizji, w tym w 2005 r. niezwykle rzadko wykonywanego „Koncertu na sopran i orkiestrę” Z. Kasserna, który wielokrotnie prezentowano w programie II Polskiego Radia.

Pedagog Akademii Muzycznej w Krakowie. Prowadzi klasę śpiewu solowego. We wrześniu 2006 roku został jej nadany tytuł doktora w dziedzinie sztuk muzycznych – wokalistyki, a w lipcu 2014 roku tytuł doktora habilitowanego. Prowadzi warsztaty wokalne oraz kursy mistrzowskie dla młodzieży oraz młodych adeptów wokalistyki.

David Giménez

Urodzony w Barcelonie, David Giménez uczył się w klasie fortepianu i w klasie kompozytorskiej w Conservatori del Liceu w swoim rodzinnym mieście. Później, specjalizował się w dyrygenturze w Hochschulefür-Musik w Wiedniu pod kierunkiem Karla Österreichera oraz w Królewskiej Akademii Muzycznej w Londynie [Royal Academy of Music in London] pod kierunkiem Sir Colina Davisa.

Zadebiutował w 1994 r. z Orkiestrą Hannover NDR. Później występował na całym świecie prowadząc wiodące orkiestry i solistów w takich salach koncertowych jak Royal Albert Hall, Filharmonia Berlińska, Salle Pleyel, Vienna Konzerthaus, Tokyo’s Suntory Hall, oraz Carnegie Hall i Avery Fisher Hall w Nowym Jorku. W czasie swojej kariery, David Giménez dyrygował takimi orkiestrami jak Filharmonia Wiedeńska [Vienna Philharmonic], the London Symphony, the Philharmonia, Münchner Philharmoniker, Orchestre de Paris oraz Filarmonica della Scala. Pojawiał się również z takimi solistami jak Yoyo Ma i Antonio Meneses. Obecnie jest pierwszym dyrygentem gościnnym Orkiestry Filharmonicznej w Bukareszcie i uzyskał tytuł dyrygenta laureata Orquestra Simfònica del Vallès w Barcelonie.

Opera stanowi ważną część harmonogramu występów Maestro Giméneza. Wykonał szeroki repertuar operowy w Teatro alla Scala, Vienna Staatsoper, Royal Opera House Covent Garden, w Operze w Zurychu, Berlin Deutsche Oper, Théâtre du Champs Elysées, Washington Opera, Barcelona’s Gran Teatre del Liceu, Madrid’s Teatro Real i w Operze w Sydney.

Mając wyjątkowe rozumienie głosu, David Giménez regularnie współpracuje z takimi śpiewakami jak José Carreras, Plácido Domingo, Anna Netrebko, Kiri Te Kanawa, Roberto Alagna, Angela Gheorghiu, Bryn Terfel, Erwin Schrott i Diana Damrau.

Dodatkowo, Maestro Giménez regularnie zasiadał w jury konkursu kompozytorskiego Królowej Zofii w Madrycie.

Ostatnio David Giménez pojawił się, między innymi, na podium Monachijskiej Orkiestry Symfonicznej, Brucknerhaus Linz Symphony, Vienna Volksoper Orchestra, Czeskiej Narodowej Orkiestry Symfonicznej, Orkiestry Filharmonicznej Seulu, Orkiestry Filharmonicznej Tokyo i Orkiestry Chińskiej Opery Narodowej. W swoim rodzinnym kraju, Maestro Giménez dyrygował takimi orkiestrami jak Orkiestra Filharmoniczna Barcelony, Orkiestra Filharmoniczna Realu i Orquesta Sinfónica de Bilbao.

W zakresie opery, otworzył ostatnio sezon w Operze w Barcelonie (Gran Teatre del Liceu) serią koncertów na cześć Giuseppe Verdiego i został dyrektorem muzycznym nowej opery El Juez, skomponowanej przez Christiana Kolonovitsa, która miała swoją światową premierę w Bilbao i na Festiwalu Erl w Austrii. Maestro Giménez zadebiutował również ze swoją operą w nowym Teatrze Maryjskim w Sankt Petersburgu i w Theater an der Wien.

W obecnym sezonie, David Giménez pojawi się, między innymi na podium dyrygując Królewską Orkiestrą Filharmoniczną [Royal Philharmonic], Radio Symphonie Orchester Wien, Aalborg Symphony, Orkiestrą Filharmoniczną Sofii, Moskiewską Państwową Orkiestrą Symfoniczną – Rosyjską Orkiestrą Filharmoniczną, Orkiestrą Filharmoniczną Bukaresztu i Orkiestrą Symfoniczną Shenzhen. Ważnymi wydarzeniami będzie również kilka światowych koncertów na tournee pożegnanym José Carrerasa.

Nagrania Maestro Davida Giméneza obejmują dzieła dla wytwórni Decca, BMG Classics, Koch-Schwann, Erato i Discmedi.

 

Pod batutą Anny Duczmal-Mróz

AB 26 stycznia 2018, PIĄTEK, GODZ. 19:00
ORKIESTRA SYMFONICZNA FILHARMONII PODKARPACKIEJ
ANNA DUCZMAL - MRÓZ - dyrygent
TOMASZ STRAHL - wiolonczela

W programie:
M. Weinberg - Melodie Polskie op. 47 nr 2
M. Bruch - Kol Nidrei
E. Bloch - Rapsodia hebrajska na wiolonczelę i orkiestrę
M. Weinberg - Sinfonietta nr 1 na tematy żydowskie
W. Kilar – Krzesany

W kompozycjach Wienberga słychać będzie skrzyżowanie cech kultury polskiej i żydowskiej. Na charakter tejże muzyki wpłynęły burzliwe losy życia kompozytora. Zarówno w Sinfonnietcie (1948), jak i Melodiach polskich (1949) znajdziemy urzekające melodyjnością i rytmicznym nerwem tematy, ale także nutę groteski i melancholii. Z fascynacji folklorem żydowskim powstała również kompozycja Kol Nidrei (1881) Brucha. W liście do kantora E. Birnbauma autor pisał: „Chociaż jestem protestantem, jako artysta głęboko odczuwam wybitne piękno tych melodii i dlatego chętnie je wykorzystuję w mojej aranżacji”. Podobnie myślał zapewne Bloch, komponując Rapsodię na wiolonczelę i orkiestrę Schelomo (1916). „Apoteozą góralszczyzny” będzie natomiast utwór Kilara – Krzesany (1974) - prawdziwy przebój sal koncertowych na całym świecie.

TOMASZ STRAHL

W 1989 roku ukończył Akademię Muzyczną im. Fryderyka Chopina w Warszawie w klasie wiolonczeli prof. Kazimierza Michalika. Jako stypendysta Rządu Austriackiego odbył roczne studium podyplomowe w Hochschule für Musik und darstellende Kunst w Wiedniu u Tobiasa Kühne.
Laureat konkursów ogólnopolskich i międzynarodowych, m.in. I nagrody na V Międzynarodowym Konkursie Muzycznym im. N. Zabalety w San Sebastian w Hiszpanii (1991). Otrzymał również nagrodę-stypendium Polsko-Japońskiej Fundacji JESC w roku 1994.
Wśród mistrzów batuty, z którymi artysta miał okazję współpracować, znajdują się m.in.: Andrzej Boreyko, Jan Krenz, Henryk Czyż, Philippe Entremont, Jerzy Maksymiuk, Wojciech Michniewski, Tomasz Bugaj, Marcin Nałęcz-Niesiołowski, Krzysztof Penderecki, Jerzy Salwarowski.
Od wielu lat prowadzi ożywioną działalność koncertową występując z takimi orkiestrami, jak: Sinfonietta Cracovia, Sinfonia Varsovia, NOSPR, Orkiestra Symfoniczna Filharmonii Narodowej, Filharmonia Sofijska, Orquestra Sinfônica Municipal São Paulo (Brazylia) i in.
Tomasz Strahl występował m.in. w Schauspielhaus (Berlin), Brucknersaal (Linz), St. John’s Smith Square (Londyn), Art Center (Tel Awiw), Toppan Hall (Tokio), Auditori (Barcelona), Sali im. Glinki w Sankt Peterburgu, w Teatrze Wielkim w Warszawie oraz w Filharmonii Narodowej. Odbył liczne tournée po Japonii, Kanadzie, Hiszpanii. Ważnym wydarzeniem dla artysty było wykonanie Koncertu wiolonczelowego Witolda Lutosławskiego, w obecności kompozytora (1993). W 2005 roku Tomasz Strahl zaprezentował polskie prawykonanie II Koncertu wiolonczelowego Piotra Mossa na festiwalu Prawykonania (2005) z NOSPR, z którą w 2006 roku zarejestrował odnaleziony Koncert Zygmunta Stojowskiego.
Dokonał wielu nagrań archiwalnych dla Polskiego Radia i Telewizji Polskiej, a także dla CBC Radio w Kanadzie. Dyskografia artysty obejmuje nagrania dla Pony Canyon, CD Accord, Pavane Records, Gema Stereo, Polmusic, Acte Préalable oraz Sony Classics. Był trzykrotnie nominowany do nagrody „Fryderyk”, w 2003 roku został jej laureatem.
Jest Profesorem Uniwersytetu Muzycznego Fryderyka Chopina w Warszawie. Prowadzi także kursy mistrzowskie w Polsce, Holandii, Finlandii, Niemczech, Japonii i Ameryce Południowej
Artysta gra na instrumencie Leopold Widhalm, Norymberga 1778.

ANNA DUCZMAL-MRÓZ

Po swoim debiucie na festiwalu w Bad Kissingen została okrzyknięta przez niemiecką prasę "sensacyjną dyrygentką" ."Ma osobowość i chęć wnikliwego, własnego spojrzenia w muzyczne dzieło" - napisał recenzent Rzeczpospolitej podsumowując 7 Międzynarodowy Konkurs Dyrygentów im. Grzegorza Fitelberga. Została zauważona jako najciekawsza indywidualność.
Anna Duczmal- Mróz rozpoczęła edukację muzyczną jako skrzypaczka. Jej talent dyrygencki objawił się podczas próby orkiestry studenckiej Hochschule fur Musik und Theater w Hanowerze (studiowała w klasie skrzypiec Prof. Krzysztofa Węgrzyna) prowadzonej przez Eiji Oue, na której maestro zaproponował ochotnikom spróbowanie przejęcia pałeczki dyrygenckiej. Ów "konkurs" wygrała Anna Duczmal-Mróz, której prof. Oue - podarowując swoją batutę - zaproponował studia dyrygenckie, które odbyła w jego klasie w latach 2001 - 2004. Ukończyła studia dyrygenckie z wyróżnieniem prowadząc swój koncert dyplomowy z orkiestrą NDR-Radiophilharmonie w Hanowerze.
W 2000 roku założyła studencką orkiestrę Benjamin Britten Kammerorchester w Hanowerze, z którą koncertowała w Niemczech. Jej wykonanie "Historii Żołnierza" I.Strawinskiego spotkało się z tak wielkim uznaniem, że organizatorzy powtórzyli koncert parę miesięcy później.
W roku 2003 debiutowała w Polsce dyrygując Orkiestrą Kameralną Amadeus PR. Od tego czasu koncertuje i nagrywa z tą orkiestrą.
W sezonie 2004/2005 była asystentką Eiji Oue w NDR Radiophilharmonie.
W sezonie 2006/2007 po przesłuchaniach młodych dyrygentów w Filharmonii Narodowej pełniła funkcję dyrygenta-asystenta Maestro Antoniego Wita w tejże orkiestrze.
Anna Duczmal- Mróz wielokrotnie prowadziła koncerty z orkiestrami w Niemczech, Włoszech, Belgii, Austrii, Ameryce Południowej oraz współpracowała ze wszystkimi najważniejszymi orkiestrami w Polsce, w tym Filharmonią Narodową, SinfoniąVarsovią, NOSPRem. Anna wystepowała w znakomitych salach koncertowych takich jak Wiener Konzerthaus Mozart Hall czy Palais des Beaux-Arts w Brukseli oraz na wielu znaczących festiwalach w Polsce, Niemczech i Ameryce Południowej.
Od 2009 Anna Duczmal-Mróz jest drugim dyrygentem Orkiestry Kameralnej Amadeus Polskiego Radia z która regularnie koncertuje i dokonuje nagrań muzyki polskiej, które można znaleźć na wielu wydaniach płytowych. Jej koncerty transmitowane były przez PR oraz NDR. Współpraca z Capellą Bydgostiensis zaowocowała nagraniem płyty dla wytwórni DUX - "Hity XX wieku" pod patronatem Europejskiego Centrum Muzyki im.Krzysztofa Pendereckiego.
Od 2009 roku prowadzi wraz z Toruńską Orkiestrą Symfoniczną oraz wielkimi pianistami takimi jak Ilia Scheps, Robert McDonald, Andrzej Jasiński kursy mistrzowskie w Paderewski Piano Academy.
W 2014 roku Anna prowadziła kursy dyrygenckie i koncerty w Ameryce Południowej.
W 2015 roku polska wytwórnia płytowa DUX wydała płytę z muzyką Sebastiana Krajewskiego nagraną przez Annę wraz z Orkiestrą Kameralną PR Amadeus. W tym samym roku niemiecka wytwórnia CPO wydała płytę z 10 Symfonią M.Weinberga w wykonaniu Orkiestry Kameralnej PR Amadeus pod jej batutą. Ta płyta otrzymała od Akademi Fonograficznej nominację do nagrody Fryderyki 2016 w kategorii „najlepszy album za granicą”
Anna Duczmal-Mróz regularnie dokonuje nagrań polskiej muzyki dla Polskiego Radia.
Anna Duczmal- Mróz jest wielokrotną stypendystką Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego.

Subskrybuj to źródło RSS