W Filharmonii

BOOM W FILHARMONII - TRIBUTE TO MARIA KOTERBSKA

BOOM 10 lutego 2024r., sobota, godz. 18:00
SALA KONCERTOWA FILHARMONII PODKARPACKIEJ

Koncert Tribute to Maria Koterbska to projekt wymyślony i przygotowany przez producenta Piotra Łyszkiewicza, jako hołd dla tej wspaniałej niestety nieżyjącej już Artystki, który miał swoją premierę w lipcu 2021 roku podczas Ladies’ Jazz Festival.
Wielkim wyzwaniem dla pomysłodawcy było wybranie spośród tak licznych utworów znanych z repertuaru polskiej Królowej Swingu tych, które powinny znaleźć się w programie koncertu.
W efekcie powstała set lista składająca się ze wspaniałych piosenek wykonywanych przez Marię Koterbską na nowo zaaranżowanych przez pianistę i band lidera Artura Jurka.
Znalazły się na niej między innymi takie przeboje jak Wrocławska piosenka, Augustowskie noce, Serduszko puka w rytmie cha-cha, Nie mówmy, że to miłość, Karuzela, Brzydula i rudzielec, Odejdź smutku oraz Parasolki.
Zaproszenie do udziału w tym ekscytującym przedsięwzięciu przyjęły wybitne polskie wokalistki Agata Borzym, Agnieszka Wilczyńska, Anna Serafińska, Beata Przybytek oraz Dorota Miśkiewicz, w których interpretacjach wszystkie piosenki Marii Koterbskiej zyskały nowy wymiar zachowując przy tym swój oryginalny urok i przebojowość.
Ufamy, że koncert Tribute to Maria Koterbska dostarczy publiczności wielu niezapomnianych wrażeń i na długo zachowa w pamięci muzyczne wspomnienie o tej wspaniałej polskiej Artystce.

Biuro Koncertowe

ZAPROSZENIE DO TAŃCA – powtórka koncertu sylwestrowego

1 stycznia 2024 r., poniedziałek, godz. 18:00
SALA KONCERTOWA FILHARMONII PODKARPACKIEJ

ORKIESTRA SYMFONICZNA FILHARMONII PODKARPACKIEJ
MARIUSZ SMOLIJ – dyrygent
KAROLINA LESZKO – wokalistka

Program koncertu:

arr. Calvin Custer A Salute to the Big Apple

George Gershwin I’ve Got Rhythm

arr. J. Moss/M. Smolij Sinatra Suite

Mangione/arr. Phillips The Children of Sanchez

Astor Piazzolla Yo Soy Maria

Robert Sheldon Danzas Cubanas

Bock/arr. I. Hearshein Skrzypek na Dachu – Tańce Symfoniczne

Kern/G. Gershwin The Way You Look Tonight

arr. Bill Holcombe International Dixieland Jamboree

Gershwin Embraceable You

arr. Stephen Esneault Tribute to Aretha Franklin

Shaw/Oliver/Wright/Riedel Symphonic Swing

Koszt udziału: 100 zł

Mariusz Smolij – dyrygent i Karolina Leszko zapraszają do tańca w Noc Sylwestrową. Usłyszeć będzie można przeboje sal koncertowych zarówno instrumentalne, jak i wokalne w interpretacji Orkiestry Symfonicznej Filharmonii Podkarpackiej oraz Karoliny Leszko, znanej uczestniczki telewizyjnych programów muzycznych The Voice of Poland, Must be the music oraz THE FOYR. Artystka wystąpiła ze swoim singlem „Oboje wiemy” w koncercie DEBIUTY podczas Krajowego Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu. Współpracowała m.in. z Grażyną Łobaszewską, Kasią Kowalską, Hanną Banaszak, Justyną Steczkowską, Zbigniewem Wodeckim. Wystąpił także na koncercie Michela Buble – duet ten stał się medialną sensacją.

MARIUSZ SMOLIJ
Jest jednym z najwybitniejszych dyrygentów swojego pokolenia, prowadzących orkiestry w Stanach Zjednoczonych i Europie. Opinię tę potwierdzają zarówno krytycy muzyczni po obu stronach Atlantyku, jak i American Symphony Orchestra League. Ta prestiżowa organizacja z siedzibą w Nowym Jorku, zrzeszająca wszystkie orkiestry symfoniczne w Ameryce Północnej wyróżniła jego nazwisko na prestiżowej liście najwybitniejszych mistrzów batuty. W roku 2021 dyrygent nagrodzony został wysoce prestiżową tkzw. „American Prize” przyznawaną w Stanach Zjednoczonych za najwybitniejsze wykonania koncertowe muzyki symfonicznej.

W wyniku zwycięstw w szeregu poważnych konkursach, Mariusz Smolij od wielu lat związany jest stałymi kontraktami z wybitnymi instytucjami muzycznymi w USA. Dyrygował ponad 140 orkiestrami w 28 krajach na czterech kontynentach, występował na najbardziej prestiżowych estradach koncertowych świata, m.in. w nowojorskiej Carnegie Hall, nowojorskim Lincoln Center, Kimmel Center w Filadelfii, ABC Hall w Johannesburgu, Narodowym Centrum Kultury w Pekinie, Concertgebouw w Amsterdamie, Tonhalle w Zurichu, Salle Gaveau w Paryżu oraz narodowych centrach kulturalnych Polski, Czech, Słowacji, Bułgarii, Serbii, Cypru, Niemiec, Austrii, Węgier, Włoch, Meksyku, Kolumbii, Boliwii, Chin oraz Korei Południowej. Na liście prowadzonych przez niego orkiestr znajdują się między innymi: Atlanta Symphony Orchestra, Detroit Symphony Orchestra, Houston Symphony, Rochester Philharmonic, New Jersey Symphony Orchestra, Indianapolis Symphony, Indianapolis Chamber Orchestra, Orchestra of the Lyric Opera Chicago, Omaha Symphony Orchestra, Missouri Symphony, St. Louis Philharmonic, Symphony of Nova Scotia (Kanada), Johannesburg Philharmonic Orchestra (RPA), Jerusalem Symphony, Israel Symphony Orchestra, Israel Chamber Orchestra, Rotterdam Chamber Orchestra, Orchestra da Camera Fiorentina, Orchestra Teatro Olimpico Vicenza, Orchestra di San Remo, Orchestra Sinfonica Lecce (Włochy), Orchestre Lamoureux Paris (Francja), Bern Sinfonieorchester, Sinfonieorchester Basel (Szwajcaria), Bergishe Symphoniker, Kiel Philharmonie (Niemcy), Staatsorchester Frankfurt, Budapest Symphony Orchestra, Filharmonia Narodowa w Warszawie, Sinfonia Varsovia, Bułgarska Filharmonia Narodowa w Sofii, Serbska Filharmonia Narodowa w Belgradzie, Narodowa Filharmonia Boliwii, Kolumbii, Meksyku.

Artysta nagrywa dla firm płytowych Hungaroton, Universal Poland oraz Narodowego Radia USA (NPR). Od 2004 roku regularnie współpracuje z międzynarodową wytwórnią Naxos, w której wydał 15 płyt. Na wielu z nich znalazły się światowe premiery fonograficzne. Wydane przez tę firmę albumy z muzyką Andrzeja Panufnika, nagrane wspólnie z Polską Orkiestrą Kameralną, były wyróżnione w Londynie przez „Evening Standard” oraz doskonale ocenione przez wielu krytyków w Europie Zachodniej i USA. Płyta zarejestrowana z Filharmonią Poznańską poświęcona była muzyce Tadeusza Szeligowskiego, zaś na ośmiu ostatnich znalazły się dzieła z kompozytorów węgiersko-amerykańskich (M. Rozsa, E. Zador), nagrane z Budapeszteńską Orkiestrą Symfoniczną. Rejestracja muzyki Grażyny Bacewicz z Capella Bydgostiensis otrzymała w 2015 roku nagrodę Fryderyk i doskonałe recenzje międzynarodowych krytyków. Dwa ostatnie CD były poświęcone muzyce polskiej, dziełom Romualda Twardowskiego oraz Ignacego Jana Paderewskiego.

W Polsce Mariusz Smolij często współpracuje z Polską Orkiestrą Kameralną oraz orkiestrą Sinfonia Varsovia, z którą dokonał szeregu nagrań (Naxos, CD Accord), i którą prowadził podczas tournée koncertowych w Japonii, Francji oraz USA. Artysta dyrygował gościnnie większością polskich zespołów filharmonicznych i radiowych, m.in. Filharmonią Narodową w Warszawie podczas Forum Lutosławskiego. W latach 2002–2004 pełnił funkcję dyrektora artystycznego Filharmonii Wrocławskiej oraz Festiwalu Wratislavia Cantans. Od 2016 do 2019 roku był dyrektorem artystycznym Toruńskiej Orkiestry Symfonicznej oraz dyrektorem artystycznym Międzynarodowego Festiwalu i Konkursu Skrzypcowego im. Karola Lipińskiego w Toruniu. W Stanach Zjednoczonych pełni funkcję dyrektora artystycznego orkiestry kameralnej Riverside Symphonia w New Jersey oraz Acadiana Symphony Orchestra w Louizjanie. Poprzednio był drugim dyrygentem New Jersey Symphony Orchestra, a na zaproszenie Christopha Eschenbacha, pracował jako stały dyrygent w Houston Symphony Orchestra. Pomiędzy 1996 a 2000 rokiem piastował stanowisko profesora dyrygentury na Northwestern University w Chicago – Evanston, będąc w tym czasie najmłodszym wykładowcą dyrygentury pośród wszystkich czołowych uczelni amerykańskich.

Jest wysoce poszukiwanym pedagogiem, prowadził międzynarodowe kursy m.in. w Czechach, Słowacji, Stanach Zjednoczonych, Chinach, Korei Południowej, Polsce oraz Szwajcarii. Od 2009 roku artysta jest również gościnnym profesorem i dyrygentem uniwersytetu muzycznego w Tianjin (Chiny).

Dyrygent podczas wieloletniej kariery artystycznej zdobył szerokie uznanie za kreatywność programową, podnoszenie poziomu artystycznego pracujących z nim orkiestr oraz kunszt pedagogiczny i umiejętności popularyzacji muzyki.

W roku 2019 otrzymał Krzyż Komandorski nadany przez prezydenta RP za szerzenie kultury polskiej za granicą.

Mariusz Smolij jest absolwentem Akademii Muzycznej w Katowicach w klasie skrzypiec. Wraz z założonym przez siebie Kwartetem Smyczkowym im. K. Pendereckiego, wyjechał do USA. Kontynuował tam studia m.in. w prestiżowej Eastman School of Music w Rochester, w stanie Nowy Jork. W 1998 roku z ramienia tej instytucji otrzymał stopień doktorski.Filharmonia M.Smolij 1 21 Easy Resize.com e1700561575465                                                    Mariusz Smolij - dyrygent, fot. ze zbiorów Filharmonii Podkarpackiej

KAROLINA LESZKO
Rocznik 1986. Pochodzi z Krakowa. Absolwentka wokalistyki jazzowej Akademii Muzycznej w Katowicach. Przełomowym momentem jej kariery wokalnej było zajęcie pierwszego miejsca w konkursie Korowód podczas Grechuta Festival 2009, czego efektem jest płyta „Ścieżki przedeptane”. Szerokiej publiczności Karolina Leszko dała się poznać jako uczestniczka telewizyjnych programów muzycznych The Voice of Poland (2011, 2015), Must be the music (2014) oraz THE FOYR (2021).

W 2017 roku wystąpiła ze swoim singlem „Oboje wiemy” w koncercie DEBIUTY podczas Krajowego Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu. Karolina współpracowała z Grażyną Łobaszewską, Kasią Kowalską, Hanną Banaszak, Justyną Steczkowską, Zbigniewem Wodeckim, Staszkiem Soyką, Markiem Piekarczykiem oraz Jackiem Wójcickim oraz wieloma innymi artystami.

Karierę rozwija nie tylko w Polsce – w 2013 roku nawiązała stałą współpracę z kilkoma renomowanymi orkiestrami w Norwegii, z którymi koncertuje do dziś. Dnia 20 września 2019 roku, na koncercie Michela Buble w krakowskiej arenie, Karolina spełniła jedno ze swoich największych marzeń. Podczas wspólnego wykonania piosenki When I Fall In Love artysta porównał jej głos do Celine Dion. Duet ten stał się medialną sensacją ( zarejestrowany film w ciągu kilku dni osiągnął ponad milion odsłon). Obecnie pracuje nad autorską płytą pt. „Wreszcie”.

BOOM: SERWUS MADONNA

22 października 2023 r., niedziela, godz. 17:00
SALA KONCERTOWA FILHARMONII PODKARPACKIEJ

JANUSZ RADEK, MAJA KLESZCZ I KATARZYNA GRONIEC powracają z kultowym recitalem „Serwus Madonna” z piosenkami z repertuaru Ewy Demarczyk.

„Serwus Madonna” to kultowy program koncertowy Janusza Radka, zawierający piosenki kompozytorów Piwnicy Pod Baranami: Zygmunta Koniecznego, Andrzeja Nowaka, Andrzeja Zaryckiego, Jana Kantego Pawluśkiewicza. Utwory znane m.in. z wykonań Ewy Demarczyk, to nie tylko przypomnienie liryki krakowskiej, ale także hołd złożony krakowskim Artystom. Nade wszystko jednak, to pięknie oprawione muzycznie i poetycko historie miłości, namiętności, tęsknot – po prostu życia.
Program Serwus Madonna w 2004 roku doczekał się realizacji telewizyjnej pod tytułem „Niebo złote Ci otworzę”, a jesienią trafił na płytę studyjną. Ta właśnie płyta przyniosła Artyście nominację do nagrody Fryderyki – w kategoriach płyta poetycka i wokalista. Janusz Radek z tym recitalem zagrał w całej Polsce ponad 300 koncertów.
Teraz Artysta powraca z projektem w nowej odsłonie. Do współpracy zaprosił dwie wspaniałe wokalistki – Maję Kleszcz oraz Katarzynę Groniec, tworząc z nimi wyjątkowe trio.

Janusz Radek
Wokalista, kompozytor i aktor o niezwykle charakterystycznym głosie. Obecny na polskiej scenie od 30 lat. Wydał 9 płyt, z czego 3 pokryły się złotem. Wielokrotnie nagradzany za swoje osiągnięcia muzyczne, między innymi finałową trójką konkursu SuperJedynki w kategorii Płyta roku za płytę „Dziękuję za miłość”, SuperJedynką w kategorii Płyta Pop za album „Psałterz Wrześniowy”, SuperJedynką Publiczności w Opolu dla solistów, pierwszym miejsce na Festiwalu TOP Trendy 2007 za najlepiej sprzedający się album, czy nagrodą dziennikarzy za wykonanie utworu „Dziwny jest ten świat” Czesława Niemena podczas koncertu „40 na 40” Krajowego Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu.

Katarzyna Groniec
Laureatka głównej nagrody Festiwalu Młodych Talentów w Poznaniu (1988); debiutowała rolą Anki w musicalu „Metro” w Teatrze Dramatycznym (1991). W 1997 roku na Festiwalu Piosenki Aktorskiej zdobyła Grand Prix i Nagrodę Dziennikarzy, gdzie zaśpiewała „Zdemaskowanie piosenki” Hemara oraz „Amsterdam” Brela. W kwietniu 2008 roku Katarzyna Groniec otrzymała dyplom mistrzostwa im. Aleksandra Bardiniego – za wybitne osiągnięcia artystyczne w dziedzinie piosenki aktorskiej. Wyjątkowa wokalistka i osobowość polskiej sceny. Niekiedy cały teatralny zespół nie jest w stanie dostarczyć tylu emocji i tak umiejętnie przenieść słuchaczy w świat, o którym opowiada. A opowiada niezwykle przejmująco i wiarygodnie, dzięki czemu po chwili każdy przenosi się w świat kreowany słowem i melodią. Jej występy to przejmujące spektakle, a widzowie od początku czują realizm wszystkich historii. Towarzyszący artystce muzycy w idealny sposób dozują emocje, budując niepowtarzalny nastrój.

Maja Kleszcz
Karierę artystyczną zaczynała w wieku 14 lat w Kapeli ze Wsi Warszawa, zdobywając liczne nagrody (m.in. BBC Radio, 3 Fryderyki), występując w ponad 30 krajach świata. Od 2010 roku, po odejściu z Kapeli, wraz z Wojciechem Krzakiem tworzy projekt artystyczny „incarNations”, eksplorujący świat retro brzmień z pogranicza jazzu i bluesa. Specjalnie dla niej teksty tworzy Bogdan Loebl, znany wcześniej z legendarnej już twórczości grupy Breakout. I również ta aktywność została dostrzeżona przez publiczność i krytykę (nominacje do nagród Trójki, TVP Kultura czy Fryderyków).Przez prasę i krytyków określana jako jedna z najlepszych polskich wokalistek, od lat udowadnia, że nie jest to ocena przesadzona. Czy to na estradzie, czy komponując i grając na deskach teatralnych, zawsze przyciąga charyzmą i unikalnym głosem. Jej głos nie pozostawia odbiorcy obojętnym. Wywołuje najgłębsze emocje i pozwala uwierzyć, że nawet dziś możliwa jest bezkompromisowa wiara w sztukę. 12 wydanych płyt, 20 realizacji teatralnych, setki koncertów i wiele nagród – to jest najlepsza wizytówka.

Filharmonia Podkarpacka zaprasza - Krenz, Szymanowski, Mendelssohn

AB 6 października 2023 r. ,piątek, godz.19:00
SALA KONCERTOWA FILHARMONII PODKARPACKIEJ

ORKIESTRA SYMFONICZNA FILHARMONII PODKARPACKIEJ
DANIEL MIECZKOWSKI – dyrygent
MARIA BELICA– skrzypce

W programie:
J. Krenz – Rapsodia na ksylfon, tam – tam, kotły, czelestę i orkiestrę smyczkową
K. Szymanowski – II Koncert skrzypcowy op. 61
F. Mendelssohn – III Symfonia a – moll op. 63 „Szkocka”

Koncert rozpocznie perkusyjne brzmienie Rapsodii na ksylofon, tam tam, kotły, celestę i orkiestrę smyczkową (1952) Jana Krenza (1926 – 2020) – artysty niezwykle zasłużonego dla polskiej kultury, który promował polską muzykę współczesną na forum międzynarodowym, m.in. prowadząc prawykonania utworów Wojciecha Kilara. Podobna idea przyświecała wcześniej Karolowi Szymanowskiemu (1882 – 1937), który u progu XX stulecia założył wraz z przyjaciółmi grupę Młoda Polska (1905) marząc, by muzyka młodych polskich twórców weszła na drogę nowoczesnego rozwoju. II Koncert skrzypcowy (1933) Szymanowskiego jest obecnie w repertuarze skrzypków na całym świecie. To utwór dedykowany, podobnie jak I Koncert skrzypcowy (1916), wybitnemu skrzypkowi, przyjacielowi kompozytora – Pawłowi Kochańskiemu. II Koncert skrzypcowy powstał w ostatnich latach życia Szymanowskiego, które spędził kompozytor w Zakopanem. Utwór nasycony typową dla Szymanowskiego głęboką emocjonalnością pełen jest liryzmu, a jego rytmiczne motywy mogą przywodzić na myśl podhalańską nutę. Ostatnim punktem programu będzie romantyczna III Symfonia a –moll Felixa Mendelssohna (1809 – 1847), będąca echem podróży kompozytora do Szkocji. Pałac Holyrood w Edynburgu i kaplica związana z postacią Marii Stewart – królową Szkotów zrobiły na Mendelssohnie ogromne wrażenie: „Nawa pozbawiona jest dachu, rośnie trawa i bluszcz…. poprzez rozwaliny widać błękit nieba. Sądzę, że znalazłem dziś w tym miejscu początek mojej Szkockiej symfonii”. Dzieło rozpoczyna melancholijny wstęp wprowadzający w atmosferę szkockich krajobrazów, a wieńczy energiczny Finał z majestatyczną kodą, która według Mendelssohna ma przywodzić na myśl hymniczny śpiew męskiego chóru.

Daniel Mieczkowski
Dyrygent i flecista urodzony w Warszawie. W latach 2012-2018 był uczniem Ogólnokształcącej Szkoły Muzycznej II stopnia im. Zenona Brzewskiego w Warszawie w klasie prof. Elżbiety Dastych-Szwarc. Szkołę tą ukończył z wyróżnieniem. Jest absolwentem Uniwersytetu Muzycznego Fryderyka Chopina w klasie dyrygentury symfoniczno-operowej prof. dr hab. Moniki Wolińskiej i klasie fletu dr hab. Agaty Igras. W 2022 roku został stypendystą Internationale Musikakademie in Liechtenstein w klasie prof. Philippe Bernolda. W roku akademickim 2022/23 w ramach programu ERASMUS+ studiował w Hochschule für Musik und Theater w Monachium w klasie prof. Adrei Lieberknecht i prof. Natalie Schwaabe. Jest również absolwentem studiów podyplomowych Menedżera Muzyki na UMFC w Warszawie.
W sezonie 2023/2024 Daniel Mieczkowski pełni funkcję Dyrygenta-Rezydenta orkiestry Sinfonia Varsovia. Jest laureatem wielu krajowych i międzynarodowych konkursów fletowych
i dyrygenckich. W 2022 roku, jako najmłodszy uczestnik zmagań otrzymał II nagrodę na VII Ogólnopolskim Konkursie Młodych Dyrygentów im. Witolda Lutosławskiego w Białymstoku. Dwa lata wcześniej zdobył I nagrodę i nagrodę orkiestry symfonicznej na Konkursie Studentów Dyrygentury we Wrocławiu. Jako instrumentalista otrzymywał nagrody m.in. na IX Międzynarodowym Konkursie Fletowym w Krakowie (II nagroda), Międzynarodowym Konkursie Fletowym im. Friedrich Kuhlau w Uelzen (II miejsce), Międzynarodowym Konkursie im. Leoša Janáčka w Brnie (III miejsce), Międzynarodowym Konkursie Fletowym dla Studentów im. Eugeniusza Towarnickiego w Poznaniu (I miejsce i nagroda specjalna za najlepsze wykonanie utworu współczesnego). Jest też półfinalistą 10. Międzynarodowego Konkursu Fletowego w Kobe w Japonii oraz uczestnikiem 77. Międzynarodowego Konkursu Muzycznego w Genewie w Szwajcarii .
Daniel Mieczkowski uczestniczył w licznych kursach mistrzowskich takich flecistów i dyrygentów jak: Patrick Gallois, Peter Lukas Graf, Michael-Martin Kofler, Michael Schmitt-Casdorff, Mario Caroli, Philippe Bernold, Carsten Eckert, András Adorján, Michael Schmidt-Casdorff, Denis Bouriakov, Wissam Boustany, Carlo Jans, Aldo Baerten, Sarah Louvion, Giovanni Gandolfo, Niccola Mazzanti, Jeniffer Gunn, Dejan Gavric, Carlos Bruneel, Martin Belić, Urszula Janik-Lipińska, Kazimierz Moszyński, Antoni Wierzbiński, Ewelina Zawiślak, Jorma Panula, Kristjan Järvi, Patrick Fournillier, Leonid Grin, Gabor Hollerung, Jerzy Maksymiuk, Massimiliano Caldi, Paweł Przytocki. W 2021 roku został zaproszony do uczestnictwa w I edycji kursu prowadzonego przez Marin Alsop, w trakcie którego miał możliwość dyrygować Narodową Orkiestrą Symfoniczną Polskiego Radia w Katowicach.
Daniel Mieczkowski występował na wielu renomowanych scenach m. in. w Isarphilharmonie w Monachium, Mozarteum w Salzburgu, Bard College Conservatory of Music w USA, w siedzibie Narodowej Orkiestry Symfonicznej Polskiego Radia w Katowicach, Narodowym Forum Muzyki we Wrocławiu, na obu estradach Filharmonii Narodowej, czy w Studio Koncertowym Polskiego Radia im. Witolda Lutosławskiego. Jako solista lub dyrygent współpracował z takimi zespołami jak: Orkiestra Symfoniczna Filharmonii Narodowej, Orkiestra Kameralna Filharmonii Wileńskiej, Czech Virtuosi, HMTM Symphonie Orchester w Monachium, Orkiestra Polskiego Radia w Warszawie, Śląska Orkiestra Kameralna, Orkiestra Symfoniczna UMFC, Warszawska Orkiestra Smyczkowa im. Zenona Brzewskiego, Warsaw Camerata, Płocką Orkiestrą Symfoniczną oraz orkiestrami filharmonii w Białymstoku, Zielonej Górze, Lublinie, Łodzi, Kielcach i Katowicach. W 2023 roku poprowadził cykl nagrań archiwalnych z udziałem Orkiestry Polskiego Radia w Warszawie z muzyką Antoniego Szałowskiego i Adama Münchheimera. Jako gościnny pierwszy flecista występował w Narodowej Orkiestrze Symfonicznej Polskiego Radia w Katowicach, NFM Orkiestrze Leopoldinum i Orkiestrze Sinfonia Iuventus. W 2022 roku współpracował jako dyrygent-asystent z Polską Operą Królewską w Warszawie i Orkiestrą Sinofnia Varsovia. W. Zarówno jako flecista jak i dyrygent, Daniel Mieczkowski dokonał prawykonań wielu utworów młodych kompozytorów polskich.
W latach 2016-2018 był dyrygentem Orkiestry Kameralna N-Harmonia, zaś od 2019 do 2022 pracował jako dyrygent asystent i pianista-korepetytor w Warszawskim Chórze Chłopięcym i Męskim. Jako flecista współtworzy Parnas Harp Ensemble.
Jest stypendystą Programu „Młoda Polska” Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego oraz Krajowego Funduszu na rzecz Dzieci (2013-2018). Otrzymywał także stypendia Prezesa Rady Ministrów, Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego, Centrum Edukacji Artystycznej, Fundacji im. Józefa Elsnera, Fundacji im. Jerzego Semkowa, Stypendium Artystyczne im. Franciszka Wybrańczyka Fundacji Sinfonia Varsovia oraz medal Magna cum laude JM Rektora Uniwersytetu Muzycznego Fryderyka Chopina dla najlepszego absolwenta.

Filharmonia 06.10.2023 Danial Mieczkowski 800                                                  Daniel Mieczkowski - dyrygent, fot. ze zbiorów Filharmonii Podkarpackiej

Maria Belica
Urodziła się w 1999 r. w rodzinie artystycznej. Naukę gry na skrzypcach rozpoczęła w wieku 7 lat w Zespole Szkół Muzycznych im. M. J. Żebrowskiego w Częstochowie w klasie mgr Elżbiety Urbańskiej. W roku 2018 ukończyła z wyróżnieniem Państwową Ogólnokształcącą Szkołę Muzyczną II st. w Częstochowie w klasie skrzypiec dr Aleksandry Szwejkowskiej-Belicy. Jest absolwentką studiów licencjackich Akademii Muzycznej im. Grażyny i Kiejstuta Bacewiczów w Łodzi, gdzie przez trzy lata doskonaliła swe umiejętności w klasie prof. Łukasza Błaszczyka i Sławomiry Wilgi. Tego roku ukończyła studia z tytułem magistra na Uniwersytecie Muzycznym Fryderyka Chopina w Warszawie w klasie skrzypiec dr hab. Christiana Danowicza. Jest laureatką ponad 30 konkursów skrzypcowych i kameralnych. W 2020 roku zdobyła I miejsce na Concurso Internacional de violino de Guimarães w Portugalii. Uczestniczyła w wielu warsztatach skrzypcowych pracując pod kierunkiem wybitnych pedagogów: Wandy Wiłkomirskiej, Barbary Górzyńskiej, Małgorzaty Rezler, Anny Wandtke, Bartosza Bryły, Jakuba Jakowicza, Szymona Krzeszowca, Roberta Szredera, Piotra Jasiurkowskiego, Piotra Tarcholika, Mikhaila Waimana, Alexandra Sitkovietsky’ego, Ingolfa Turbana, Alfredo Garcia Serrano, Eliseu Silvy. W roku 2018 otrzymała stypendium Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego. Została także stypendystką Prezydenta Miasta Częstochowy, Centrum Edukacji Artystycznej oraz Krajowego Funduszu na rzecz Dzieci, była też uczestnikiem projektu stypendialnego „Młoda Polska”. Występowała jako solistka z Orkiestrą Symfoniczną Filharmonii Częstochowskiej, Orkiestrą Symfoniczną Filharmonii Świętokrzyskiej oraz Orquestra António Fragoso w Porto. W 2015 r. dokonała nagrań z Orkiestrą Symfoniczną ZSM w Częstochowie dla Akademii Filmu i Telewizji, gdzie jako solistka wykonała II Koncert H. Wieniawskiego. Koncertowała podczas wielu festiwali m.in.: Festiwalu Jurajska Jesień Muzyczna, Festiwalu „A. Nikodemowicz – czas i dźwięk”, Festiwalu Muzyka u Gałczyńskiego w Praniu na Mazurach, Letnim Festiwalu Muzyka nad Zdrojami w Szczawnicy, Międzynarodowym Festiwalu Sola Musica, Festiwalu Dni Muzyki Karola Szymanowskiego w Zakopanem, Festiwalu Skrzypce pod Żaglami. W lipcu 2022 miała okazję współpracować w ramach Festiwalu Convivios Internacionais de Musika w Porto w Portugalii, gdzie jako solistka wykonywała z orkiestrą utwór współczesnego kompozytora – Vincenzo Gomeza i prowadziła orkiestrę jako koncertmistrz.

Koncert symfoniczny - Weber, Schumann, Ravel

AB 29 września 2023 r. ,piątek, godz.19:00
SALA KONCERTOWA FILHARMONII PODKARPACKIEJ

ORKIESTRA SYMFONICZNA FILHARMONII PODKARPACKIEJ
TADEUSZ WOJCIECHOWSKI – dyrygent
BEATA BILIŃSKA – fortepian

W programie:
C. M. von Weber – Uwertura do opery „Oberon”
R. Schumann – Koncert fortepianowy a – moll op. 54
M. Ravel – Dafnis i Chloe – Suita nr 2

Poszukiwanie prawdziwej miłości…. to temat opery „Oberon” (1826), opartej na historii rozgrywającej się w pałacu króla Elfów – Oberona. Podążając za fabułą tej fantastycznej historii Carl Maria von Weber (1786 – 1826) z prawdziwym mistrzostwem wyczarował w Uwerturze ulotną, romantyczną aurę brzmieniową, dzięki pomysłowemu operowaniu szeroką paletą barw orkiestry symfonicznej. Śladem romantycznej miłości będzie także utwór innego wybitnego niemieckiego kompozytora i pianisty XIX stulecia – Roberta Schumanna (1810 – 1856). Koncert fortepianowy a – moll (1845) powstał na kanwie napisanej kilka lat wcześniej Fantazji a – moll na fortepian i orkiestrę (1841). Do zmiany koncepcji i przekształcenia Fantazji w Koncert namówiła Schumanna jego ukochana żona – Clara Wieck, znakomita pianistka. „Fantazyjny” charakter Koncertu przejawia się chociażby w zespoleniu dzieła jedną myślą muzyczną , która jak „nić Ariadny” wpleciona jest we wszystkie części Koncertu. Pierwszą wykonawczynią utworu była Clara, która z miłością prowadziła Schumanna przez labirynt jego dramatycznego życia, naznaczonego nieuleczalną chorobą. Bogactwo pięknych, zmysłowych tematów odsłoni także muzyka Francuza Maurice Ravela (1875-1937). „Dafnisa i Chloe” (1912), to balet z choreografią Michaiła Fokina, nazwany przez Ravela „Symfonią choreograficzną”. W notatce kompozytora czytamy: „Pisząc Dafnis i Chloe, zamierzałem skomponować wielki fresk muzyczny, troszcząc się nie tyle o archaizowanie, ile o wierność Grecji mych marzeń, spokrewnionej dość blisko z Grecją, jaką sobie wyobrażali i malowali artyści francuscy z końca XVII wieku”. Balet „Dafnis i Chloe” częściej można usłyszeć w formie dwóch koncertowych Suit – druga z nich należy do najczęściej wykonywanych utworów Ravela.

Tadeusz WOJCIECHOWSKI fot. Maciej Grabski 800                                                   Tadeusz Wojciechowski - dyrygent, fot. Michał Grabski

TADEUSZ WOJCIECHOWSKI

Urodzony w Warszawie, po studiach w stołecznej Akademii Muzycznej w klasie wiolonczeli Andrzeja Orkisza i dyrygentury w klasie Stanisława Wisłockiego, w latach 1973-74 doskonalił swoje umiejętności w zakresie gry na wiolonczeli w paryskim Narodowym Konserwatorium w mistrzowskiej klasie Bernarda Michelina.

Jako kameralista otrzymał III nagrodę na Międzynarodowym Konkursie Muzyki Współczesnej „Gaudeamus” w Rotterdamie (1973), a jako wiolonczelista II nagrodę na Ogólnopolskim Konkursie Wiolonczelowym im. Dezyderiusza Danczowskiego w Poznaniu (rok później). Jest laureatem wielu nagród również jako dyrygent. Najważniejsze spośród nich to: II nagroda na Międzynarodowym Konkursie Dyrygenckim w Besançon we Francji oraz III nagroda i Nagroda Ministra Kultury i Sztuki na Międzynarodowym Konkursie Dyrygenckim im. Grzegorza Fitelberga w Katowicach.

Jeszcze w czasie studiów w Paryżu współpracował z takimi zespołami, jak Orchestre de Versaille, Les Musiciens de Paris, Orchestre des Pasdeloup, Orchestre de Colonne i Orchestre de Conservatoire. W latach 1976-77 był koncertmistrzem Polskiej Orkiestry Kameralnej kierowanej przez Jerzego Maksymiuka, z którą odbył kilka tournées, m.in. po Włoszech, Niemczech i Wielkiej Brytanii oraz dokonał nagrań dla firmy fonograficznej EMI. Równocześnie, od 1976 rozpoczął jako dyrygent współpracę z Teatrem Wielkim w Warszawie, która trwała do 1983. W 1982 został zaproszony do Królewskiej Duńskiej Opery w Kopenhadze, gdzie w latach 1983-96 był głównym dyrygentem.

Występował również w tak prestiżowych teatrach operowych świata, jak Metropolitan Opera w Nowym Jorku, Teatro La Fenice w Wenecji, Teatro Carlo Felice w Genui, Królewska Opera w Sztokholmie i Królewska Opera w Oslo. W 1994 został dyrektorem Orkiestry i Chóru Polskiego Radia w Krakowie i pełnił tę funkcję do rozwiązania zespołu. Następnie objął funkcję dyrektora Teatru Wielkiego w Warszawie i pełnił ją do 1996. Od 1998 do 2004 był dyrektorem artystycznym Muzycznego Festiwalu w Łańcucie i Filharmonii Rzeszowskiej. W 2002 został również szefem-dyrygentem Orkiestry Symfonicznej Filharmonii Pomorskiej. Ponadto współpracuje z niemal wszystkimi orkiestrami symfonicznymi w Polsce i z Orkiestrą Sinfonia Varsovia. Jest też pierwszym gościnnym dyrygentem Narodowej Opery Łotewskiej w Rydze, stale współpracuje z Teatrem Operowym w Monachium. W latach 2005 – 2008 pełnił funkcję dyrektora artystycznego Filharmonii Łódzkiej im. A. Rubinsteina.

Występował w wielu krajach, m.in. w Niemczech, Francji, Wielkiej Brytanii, Luksemburgu, Belgii, Danii, Norwegii, Szwecji, Słowenii, we Włoszech, Turcji, Stanach Zjednoczonych, Meksyku, Kolumbii i Japonii. Dokonał wielu nagrań dla Polskiego Radia i Radia Duńskiego. Ma w repertuarze czterdzieści dzieł operowych oraz większość światowego repertuaru symfonicznego.

W roku 2007 kapelmistrz został uhonorowany Srebrnym Medalem „Zasłużony Kulturze – Gloria Artis”, przyznawanym przez Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego.

Od września 2009 roku pełnił funkcję Dyrektora Artystycznego Polskiej Orkiestry Sinfonia Iuventus, a od listopada 2012 jest Dyrektorem Naczelnym orkiestry.

BEATA BILIŃSKA

Koncertująca pianistka, kameralistka, pedagog. Doktor habilitowana sztuk muzycznych, profesor nadzwyczajny Akademii Muzycznej im. Karola Szymanowskiego w Katowicach. Należy do czołówki polskich pianistów.

Od trzydziestu lat prowadzi intensywną działalność artystyczną, występując z koncertami symfonicznymi, recitalami solowymi i kameralnymi w Polsce oraz za granicą. Prowadzi również liczne kursy mistrzowskie w kraju i za granicą oraz zasiada w jury ogólnopolskich i międzynarodowych konkursów pianistycznych (m.in. International Chopin Piano Competition in Asia, 2015-2020; „Arthur Rubinstein in Memoriam” w Bydgoszczy).

Ukończyła Akademię Muzyczną im. Karola Szymanowskiego w Katowicach w klasie fortepianu prof. Andrzeja Jasińskiego, uzyskując dyplom z wyróżnieniem. Swoje umiejętności doskonaliła również w berlińskiej Hochschule der Kunste, studiując w klasie prof. Klausa Hellwiga. Brała udział w kursach mistrzowskich, pracując pod kierunkiem wybitnych artystów, m.in. Lee Kum Sing, John Perry, Krystian Zimerman.

Beata Bilińska jest laureatką II Nagrody na I Międzynarodowym Konkursie Młodych Pianistów „Arthur Rubinstein in Memoriam” w Bydgoszczy w 1993 roku oraz finalistką 46. Międzynarodowego Konkursu Pianistycznego im. Feruccio Busoniego w Bolzano (Włochy) w 1994 roku. W 2002 roku została laureatką I Nagrody oraz Nagrody Publiczności na XVII Międzynarodowym Konkursie Pianistycznym „Rina Sala Gallo” w Monzy we Włoszech.

Jej artystyczna aktywność jest zauważana i doceniana. Beata Bilińska była dwukrotnie nominowana do „Paszportu Polityki” oraz trzykrotnie do nagrody „Fryderyk”. Została laureatką Nagrody „Fryderyk” 2015 za płytę z nagraniem II Koncertu fortepianowego Wojciecha Kilara (Aukso / Moś / 2014). Za swoje pozostałe płyty otrzymała liczne nagrody fonograficzne, m.in.: dwukrotnie „Pizzicato Supersonic Award” w Luxemburgu, „Joker Award” przyznawaną przez belgijskie „Les Crescendo”, „Scherzo Award” w Madrycie i „Musica Award” w Rzymie oraz najbardziej prestiżowe wyróżnienie fonograficzne MIDEM Classical Award 2008.

Beata Bilińska występowała na wielu prestiżowych festiwalach i koncertowała m.in. w Austrii, Argentynie, Bułgarii, Czechach, Danii, Francji, Irlandii, Finlandii, Japonii, Litwie, Łotwie, Mołdawii, Niemczech, Norwegii, Rosji, Rumunii, Słowacji, Szwajcarii, Szwecji, Ukrainie, USA i we Włoszech.

Współpracowała z większością polskich dyrygentów oraz z zagranicznymi mistrzami batuty, m.in.: Massimiliano Caldi, Antal Matyas, Wolfgang Michel, Jiri Mikula, Dainius Pavilionis, Kriss Russmann, Brian Schembri, Christian Schumann, Lothar Seyfarth, Eugene Tzigane, Takao Ukigaya.

Brała udział w projektach kameralnych m.in. wielokrotnie z Kwartetem Śląskim i Krakowskim Kwintetem Dętym oraz z instrumentalistami: Jakubem Jakowiczem, Konstantym Andrzejem Kulką, Rafałem Kwiatkowskim, Patrycją Piekutowską, Agatą Szymczewską i Marcinem Zdunikiem.

W 2003 roku zadebiutowała w Carnegie Hall, w głównej sali „Isaac Stern Auditorium” w Nowym Jorku. Jako pierwsza polska pianistka wykonała Koncert Fortepianowy „Zmartwychwstanie” Krzysztofa Pendereckiego (2005) oraz jest prawykonawczynią II Koncertu Fortepianowego Wojciecha Kilara (2011).

W swoim dorobku posiada 12 płyt CD, na których znalazły się nagrania muzyki Ludwiga van Beethovena, Fryderyka Chopina, Sergiusza Rachmaninowa, Modesta Musorgskiego, Sergiusza Prokofiewa, kompozycje na skrzypce i fortepian polskich kompozytorów XX wieku, utwory kameralne W. A. Mozarta, Francisa Poulenca, Mikołaja Góreckiego i Aleksandra Tansmana oraz Koncert Fortepianowy „Zmartwychwstanie” Krzysztofa Pendereckiego (2005) i II Koncert fortepianowy Wojciecha Kilara (2014).

Beata Bilińska jest profesorem nadzwyczajnym Akademii Muzycznej im. Karola Szymanowskiego w Katowicach. Od kilku lat prowadzi również działalność pedagogiczną w średnich szkołach muzycznych. Jej uczniowie wielokrotnie zdobywali nagrody na ogólnopolskich i zagranicznych konkursach muzycznych.

Prowadzi liczne kursy mistrzowskie w kraju i za granicą oraz zasiada w jury ogólnopolskich i międzynarodowych konkursów pianistycznych.

Filharmonia Podkarpacka zaprasza

 

BOOM: DOROTA MIŚKIEWICZ & TONINHO HORTA

BONS AMIGOS
Unikalne połączenie brazylijskiej energii i słowiańskiej wrażliwości. Najnowszy, międzynarodowy projekt Doroty Miśkiewicz i światowej gwiazdy latin jazzu, Toninho Horta!

17 września 2023r., niedziela, godz. 18:00
SALA KONCERTOWA FILHARMONII PODKARPACKIEJ

DOROTA MIŚKIEWICZ – śpiew
TONINHO HORTA – gitara
MICHAEL PIPOQUINHA – bas
BODEK JANKE – perkusja

Koszt udziału: 60 zł

Koszt udziału (ulgowy): 50 zł

Muzyka brazylijska fascynuje Dorotę Miśkiewicz od zawsze. Jak wyznaje – dużo bliżej jej do ciepłego południa niż do chłodnej północy. Przejawem tej sympatii jest m.in. wydana w 2008 roku płyta “Caminho”, której koloryt podkreśla południowe podejście do rytmu, nie tylko w sambach i bossanovach, ale i utworach zakorzenionych w jazzie.

Kilkanaście lat póżniej Dorota ponownie wyruszyła na południe. Tym razem dosłownie. Pojechała do Rio de Janeiro, gdzie nagrała płytę z ikoną bossanovy, jednym z największych wirtuozów gitary na świecie, Toninho Horta. Inspirację stylem jego gry podkreślał niejednokrotnie Pat Metheny, z którym Horta współpracował w latach 80. Zachwytów nie szczędzili mu także grający z nim przez lata Milton Nascimento, A.C. Jobim, Wayne Shorter, Herbie Hancock czy Keith Jarrett.

W mieście wiecznego słońca, podczas tygodniowej sesji nagraniowej z udziałem brazylijskich muzyków Dorota i Toninho stworzyli wyjątkowy materiał, który ukaże się na płycie we wrześniu 2023 roku. Złożyły się na niego autorskie utwory Toninho Horta, należące do kanonu brazylijskiej kultury. Jak przystało na muzykę, której emocjonalny wachlarz rozpościera się od śmiechu do łez – będą to zarówno pogodne piosenki, wyczarowujące obraz słonecznej plaży, jak i utwory bardziej poetyckie, naznaczone typową dla bossanovy tęsknotą i melancholią. Niespodzianką będą także nowe interpretacje autorskich piosenek Doroty pochodzących ze wspomnianej płyty „Caminho”.

Liderom na scenie towarzyszyć będą niezwykle charyzmatyczny basista – Michael Pipoquinha, uznawany za muzyczne objawienie Brazylii ostatniego dziesięciolecia i Bodek Janke –wszechstronny perkusista, „mistrz wielu dialektów”, zabierający słuchacza w podróż przez wszystkie kontynenty.

KONCERT KAMERALNY

17 września 2023r., niedziela, godz. 12:00
koncert kameralny

KWARTET PO 13 – tej w składzie:
Elżbieta Czajak – Pisowacka – skrzypce
Marzena Kościk – skrzypce
Grzegorz Pliś – altówka
Marta Pluta – wiolonczela
OSKAR JASIŃSKI – tenor

W programie muzyka polskich kompozytorów

Filharmonia koncdert familijny

Inauguracja 69. SEZONU ARTYSTYCZNEGO

AB 22 września 2023 r. ,piątek, godz.19:00
SALA KONCERTOWA FILHARMONII PODKARPACKIEJ

ORKIESTRA SYMFONICZNA FILHARMONII PODKARPACKIEJ
DAVID GIMÉNEZ – dyrygent
ALESSANDRO CARBONARE – klarnet

W programie:
G. Rossini – Uwertura do opery „Cyrulik Sewilski”
C. M. von Weber – Koncert na klarnet i orkiestrę f – moll op. 73
L. van Beethoven – V Symfonia c – moll op. 67

Koszt udziału: 40 zł
Koszt udziału (ulgowy): 30 zł

Kurtyna w górę! Nowy sezon artystyczny rozpocznie się z włoskim temperamentem – od Uwertury pochodzącej z uwielbianej przez publiczność opery komicznej – „Cyrulik Sewilski” (1816) Rossiniego (1792 – 1868). Pełno w niej słynnych muzycznych tematów urzekających radością, lekkością i wdziękiem. Nazwisko Carl Maria von Weber (1786 – 1826), jednego z pierwszych romantyków, także kojarzy się z operą. Niebawem w sali koncertowej Filharmonii Podkarpackiej zabrzmi Uwertura do „Oberona” (1826), ale wcześniej usłyszeć będzie można Koncert na klarnet i orkiestrę f- moll (1811), napisany jeszcze przed pionierskim „Wolnym strzelcem” (1821) Webera. Klarnet był ulubionym instrumentem niemieckiego kompozytora – często powierzał mu Weber „role solowe” w swoich operach, jemu także poświęcił mistrzowski Kwintet klarnetowy (1815). Koncert na klarnet f- moll powstał z inspiracji niemieckiego wirtuoza Heinricha Baermanna (1784 – 1847), i do dzisiaj chętnie sięgają po niego koncertujący klarneciści, bo jest to utwór niezwykle atrakcyjny pokazujący wszystkie możliwości brzmieniowe klarnetu. Drugą część wieczoru otworzą cztery przejmujące dźwięki – to bez wątpienia najsłynniejszy motyw w dziejach muzyki, który pochodzi z V Symfonii c –moll (1808) L. van Beethovena (1770 – 1827). Wiekopomne dzieło pisał kompozytor w czasie, kiedy postępująca utrata słuchu zmusiła go do rezygnacji z koncertów publicznych. Nie trudno wyobrazić sobie ogrom rozpaczy kompozytora. „Niewiele brakowało, a skończył bym z życiem – pisał w testamencie heligenstadzkim – Tylko ona sztuka mnie powstrzymała. Ah zdało mi się to niemożliwe opuścić świat zanim stworzę to wszystko, do czego czułem się powołany…” Pełen niepokoju „motyw losu”- z pierwszej części Symfonii otwiera przed słuchaczem świat pełen emocji. „Cierpienie, walka, zwycięstwo” – ta idea wyrażona uniwersalnym językiem muzyki Beethovena przewija się we wszystkich częściach – w Andante o marszowym charakterze, dynamicznym Scherzu oraz w triumfalnym Finale, który wybrzmiewa w optymistycznym C – dur

DAVID GIMÉNEZ
Urodzony w Barcelonie, David Giménez studiował grę na fortepianie i kompozycję w Conservatori del Liceu w swoim rodzinnym mieście. Następnie specjalizował się w dyrygenturze w Universität für Musik und darstellende Kunst w Wiedniu u Karla Österreichera oraz w Royal Academy of Music w Londynie u Sir Colina Davisa. Od swojego debiutu z orkiestrą NDR w Hanowerze w 1994 roku występował na całym świecie, prowadząc najznakomitsze orkiestry i solistów w takich salach, jak Royal Albert Hall, Filharmonia Berlińska, Salle Pleyel, Wiener Konzerthaus, Suntory Hall w Tokio oraz w nowojorskich Carnegie Hall i Avery Fisher Hall. W trakcie swojej kariery David Giménez dyrygował takimi zespołami, jak Orkiestra Filharmoników Wiedeńskich, Londyńska Orkiestra Symfoniczna, londyńska Philharmonia Orchestra, Orkiestra Filharmonii Monachijskiej, Orchestre de Paris i Orkiestra Filarmonica della Scala. Obecnie David Giménez jest honorowym dyrygentem Orquestra Simfònica del Vallès w Barcelonie.
Opera zajmuje ważne miejsce w harmonogramie występów Maestro Giméneza. Wykonywał on szeroki repertuar operowy w takich teatrach, jak La Scala, Wiener Staatsoper, Royal Opera House Covent Garden, Zurich Opera House, Berlin Deutsche Oper, Théâtre du Champs-Elysées, Washington Opera, Gran Teatre del Liceu w Barcelonie, Teatro Real w Madrycie czy Sydney Opera House. Dzięki wyjątkowemu rozumieniu sztuki wokalnej Maestro Giménez regularnie współpracuje z takimi śpiewakami jak José Carreras, Plácido Domingo, Anna Netrebko, Roberto Alagna, José Cura, Bryn Terfel, Joseph Calleja i Charles Castronovo.
Maestro Giménez zasiadał również w jury konkursu wokalnego im. Verdiego w Parmie, Światowego Konkursu Operowego „Operalia” oraz Międzynarodowego Konkursu Kompozytorskiego im. Królowej Zofii w Madrycie. W 2022 roku został głównym gościnnym dyrygentem Filharmonii Podkarpackiej w Rzeszowie, a także dyrektorem artystycznym festiwalu „Sounds of Oradea” w Oradei w Rumunii.
W tym sezonie Maestro Giménez dyrygował między innymi Królewską Orkiestrą Filharmoniczną w Londynie, Belgijską Orkiestrą Narodową, Orchestra dell´Arena di Verona, Orchestra della RAI Torino, Orchestre de L´Île de France w Paryżu oraz Orquestra de Barcelona. W dziedzinie wykonawstwa muzyki operowej David Giménez otworzył niedawno sezon Gran Teatre del Liceu w Barcelonie serią koncertów w hołdzie Giuseppe Verdiemu i powierzono mu prawykonanie nowej opery El Juez, skomponowanej przez Christiana Kolonovitsa, która miała swoją światową premierę w Bilbao oraz na Festiwalu w Erl w Austrii. Maestro Giménez zadebiutował tą operą również w nowym Teatrze Maryjskim w Sankt Petersburgu i Theater an der Wien. Do jego ostatnich osiągnięć można zaliczyć takie produkcje operowe jak Traviata, Lunatyczka i Carmen (Sofia Opera i Las Palmas Opera). Maestro Giménez wystąpił również na kilku koncertach, które odbyły się w ramach pożegnalnej światowej trasy koncertowej José Carrerasa, a także podczas niedawnego tournée Roberto Alagni we Francji i Belgii.
Nagrania Maestro Davida Giméneza obejmują utwory realizowane dla takich wytwórni płytowych jak Decca, BMG Classics, Koch-Schwann, Erato i Discmedi.

ALESSANDRO CARBONARE
Alessandro Carbonare urodził się w Desenzano del Garda ( północne Włochy ). Obecnie od 2004 roku jest pierwszym klarnecistą Orchestra di Santa Cecilia w Rzymie.
Przez 15 lat mieszkał w Paryżu, gdzie był pierwszym klarnecistą w Orchestre National de France.
Artysta wygrał wiele międzynarodowych konkursów na całym świecie, takich jak Genewa 1990, Praga 1991, Toulon 1991, ARD Monachium 1991 i 1992 oraz Paryż 1992.
Jego występy koncertowe obejmują Orchestre de la Suisse Romande, Hiszpańską Orkiestrę Narodową, Orkiestrę Symfoniczną w Oslo, Orkiestrę Kameralną Niemiec Południowo-Zachodnich, Bayerischer Rundfunk w Monachium, Wien Sinfonietta, Orchestre National de France, Berlińską Orkiestrę Radiową oraz wszystkie najważniejsze orkiestry włoskie. Jako pierwszy klarnet grał również z Orkiestrą Filharmonii Berlińskiej, Orkiestrą Symfoniczną Chicago oraz Orkiestrą Filharmonii Nowojorskiej.
Na osobiste zaproszenie otrzymane od M° Claudio Abbado gra teraz w Lucerne Festival Orchestra oraz nagrał na żywo koncert klarnetowy K622 Mozarta dla Deutsche Gramophon.
Płyta ta zwyciężyła na 49-tym Record Academy Awards 2013. Dostępnych jest wiele innych nagrań dla Decca.
Alessandro Carbonare występuje aktywnie nie tylko w ramach muzyki klasycznej, lecz również w projektach jazzowych i klezmerskich. Jest aktywnym członkiem FESNOJIV w Wenezueli, ucząc nieodpłatnie muzyki setek ubogich młodych ludzi w Caracas. Współpracował z wieloma znanymi przyjaciółmi w ramach wszystkich rodzajów muzyki: Leonidas Kavakos, Pinkas Zuckerman, Alexandre Lonquich, Lang Lang, Martha Argherich, Paquito D’Riveira, Luis Sclavis, Enrico Pieranunzi i Stefano Bollani.
Jest profesorem w Accademia di Santa Cecilia w Rzymie oraz latem w Accademia Chigiana w Sienie.

ZAKOŃCZENIE SEZONU ARTYSTYCZNEGO 2022/2023

16 czerwca 2023r., piątek, godz. 19:00
SALA KONCERTOWA FILHARMONII PODKARPACKIEJ

ORKIESTRA SYMFONICZNA FILHARONII PODKARPACKIEJ
PAWEŁ PRZYTOCKI – dyrygent
BEATA BILIŃSKA – fortepian

W programie:
A. Malawski – Etiudy symfoniczne na fortepian i orkiestrę
K. Penderecki – Przebudzenie Jakuba
M. Ravel – Rapsodia hiszpańska

Koncert na zakończenie sezonu artystycznego rozpocznie się od ukłonu w stronę patrona Filharmonii Podkarpackiej – Artura Malawskiego (1904-1957). Zabrzmi też utwór Krzysztofa Pendereckiego (1933 – 2020), który kompozytorskie szlify zdobywał właśnie u Malawskiego, w Państwowej Wyższej Szkoły Muzycznej w Krakowie. „To były najważniejsze cztery lata mojego kształcenia muzycznego. U niego odkryłem polifonię i jej wielkość, która pozwala z jednego tematu stworzyć nieskończoną ilość utworów” – wspominał po latach kompozytor. Etiudy symfoniczne na fortepian i orkiestrę (1948) przyniosły Malawskiemu spory sukces artystyczny zarówno w Polsce, jak i za granicą. Utwór pochodzi z powojennego okresu twórczości, kiedy kompozytor pozostawał w kręgu wpływów neoklasycyzmu. Ujawniają się też w Etiudach symfonicznych indywidualne cechy stylu Malawskiego – gęsta faktura, duży ładunek emocjonalny i żywiołowa ekspresja. Z kolei utwór Pendereckiego – Przebudzenie Jakuba (1974), to niejako pożegnanie kompozytora z awangardą. Penderecki rezygnuje z poszukiwania nowych wartości brzmieniowych, a punktem wyjścia w procesie twórczym kompozytora stają się konkretne znaczenia i symbole. Przebudzenie Jakuba, to utwór instrumentalny o wyraźnym przesłaniu. Tytuł dzieła odwołuje się do opowieści o śnie starotestamentowego patriarchy Jakuba. A gdy Jakub zbudził się ze snu pomyślał –„Zaprawdę Pan jest w tym miejscu, a jam nie wiedział” – tak też brzmi motto zamieszczone w partyturze dzieła. Przebudzenie Jakuba otwiera „chór okaryn”, o bardzo oryginalnym brzmieniu, który wprowadza słuchacza w niezwykła aurę brzmieniową utworu. Po przerwie czeka na melomanów prawdziwa eksplozja orkiestrowych barw, hiszpańskich nastrojów i rytmów – to Rapsodia hiszpańska (1907) Maurice Ravela (1875 – 1937). Upodobanie Francuza – autora słynnego Bolera – do folkloru hiszpańskiego wiązać można z osobą matki kompozytora, która pochodziła ze starego narodu Basków, zamieszkującego pogranicza Francji i Hiszpanii. Rapsodia zbudowana jest na podobieństwo czteroczęściowej suity. Trzy pierwsze jej części – tajemnicze Prelude a la nuit, Malaguena, i zmysłowa Habanera stopniowo potęgują napięcie, łącząc w sobie francuską subtelność i hiszpański żar emocji. Utwór kończy olśniewająca blaskiem instrumentacji Feria.

Beata Bilińska 800                                                           Beata Bilińska - fortepian, fot. z arch. Filharmonii Podkarpackiej

WIENIAWSKI IN BLUE – koncert w ramach projektu „NOC W FILHARMONII”

 24 czerwca 2023r., sobota, godz. 17:00
SALA KONCERTOWA FILHARMONII PODKARPACKIEJ

ŚLĄSKA ORKIESTRA KAMERALNA
PIOTR PŁAWNER – dyrygent/ skrzypce
PAWEŁ TOMASZEWSKI TRIO

 Koszt udziału: 30 zł

Wieniawski in Blue to projekt jazzowy a więc respektujący prawa, jakimi jazz się rządzi. Stąd obecność klasycznego tria jazzowego (fortepian, perkusja i kontrabas) jako podstawy. Towarzyszy mu orkiestra smyczkowa, która nie ogranicza się tylko do tworzenia tła, ale często odgrywa równorzędną rolę. Skrzypce jazzowe stanowią zwieńczenie całości. Aranżacje są dość ścisłe lecz pozostawiają wiele miejsca do improwizacji dla skrzypiec i fortepianu, ale też dla basu i perkusji.

W programie kompozycje Henryka Wieniawskiego w aranżacjach Dariusza Zbocha:

1. TAKE A LEGENDARY FIVE (Legenda op.17 )
Utwór w aranżacji jazzowej na podstawie Legendy op. 17, którą Wieniawski skomponował w 1859 roku na skrzypce i fortepian. Tęsknota, ból i miłość emanują z każdego elementu dzieła, toteż wszystkie czynniki podporządkowane są nadrzędnym celom wyrazowym: molowa tonacja, liryczna, śpiewna melodia, balladowa nastrojowość, stopniowanie napięcia poprzez narastające tremolo akompaniamentu, kontrast tonacyjny – w części środkowej G-dur. Utwór jest typowo romantyczną miniaturą, o prostej trójczłonowej budowie ABA. Zawiera duży ładunek ekspresji.

2. NIEDERTAS (Obertas op.19 nr 1)
Kompozycja w aranżacji jazzowej oparta na Obertasie op. 19 nr 1 z Dwóch mazurków charakterystycznych na skrzypce i fortepian, które powstały około 1860 roku i stanowią znakomity przykład ówczesnej muzyki salonowej. Obertas op. 19 nr 1 jest jednym z najsłynniejszych i najchętniej grywanych utworów Wieniawskiego. Popularność zyskał dzięki niezwykłej żywiołowości i powiewowi świeżości oraz – wbrew pozorom – nietrudnej partii solisty. „Tu Wieniawski jest sobą!” – pisze Józef Reiss, dodając – „Nikogo nie naśladuje, nie pisze dla estradowego efektu, lecz stwarza rzecz oryginalną”. Obertas utrzymany jest w schemacie ABA, typowym dla swego gatunku.

3. ROMANCE SO QUICK (Romance – II część koncertu d-moll op. 22)
Kompozycja w aranżacji jazzowej oparta na II części Koncertu d-moll, którego premiera miała miejsce 9 grudnia 1862 roku, a który jest jednym z najdoskonalszych dzieł Wieniawskiego. W Koncercie d-moll wirtuozeria pełni ważną rolę, lecz nie jest już celem samym w sobie, a wykorzystanie popisowych środków technicznych znajduje swoje uzasadnienie muzyczne. Można powiedzieć, że w tej kompozycji jak w żadnej innej Wieniawski wniknął w istotę instrumentu. Romance jest ukształtowana w oparciu o wzorce wokalne, co było zjawiskiem typowym dla ukształtowań części wolnych w muzyce instrumentalnej XIX wieku. Skrzypce w partii solowej mają za zadanie naśladowanie głosu ludzkiego zarówno poprzez samą barwę instrumentu, jak i odpowiednio ukształtowaną melodykę.

4. NORTHERN SPLEEN (Kujawiak)
Kompozycja w aranżacji jazzowej oparta na Kujawiaku, skomponowanym w 1853 roku na skrzypce z fortepianem. Zamknięte w nim są jednocześnie wysokie wymagania techniczne i kwintesencja tego, co nazywamy polskością w muzyce. Korzystający z rytmiki tańca narodowego Kujawiak pokazuje też typową dla tego tańca melodykę i nade wszystko pełne melancholii oblicze.

5. SONG SO LONG (Pieśń polska op.12)
Kompozycja w aranżacji jazzowej oparta na Pieśni polskiej op.12, utworze skomponowanym na skrzypce i fortepian.

6. WE WILL ALWAYS LOVE HIM (La Cadenza – Kaprys op. 10 nr 7)
Kompozycja w aranżacji jazzowej oparta na La Cadenza, jednej z etiud zawartych w op. 10. Wieniawski nadał etiudom op. 10 nazwę Etiud-kaprysów. Ten tytuł sugeruje, że zawarte w zbiorze utwory mają za cel z jednej strony doskonalenie techniki skrzypka, z drugiej zaś nawiązują do kaprysów Paganiniego, w których dydaktyczny charakter ujęty zostaje w artystyczną formę. Wieniawskiemu przyświecała zatem zarówno idea doprowadzenia skrzypka na najwyższy poziom techniki, jak również stworzenia wirtuozowskich pozycji repertuarowych.

7. SOUVENIR DE KATOWICE (III część koncertu d-moll op. 22)
Kompozycja w aranżacji jazzowej oparta na III części Koncertu d-moll, którego premiera miała miejsce 9 grudnia 1862 roku, a który jest jednym z najdoskonalszych dzieł Wieniawskiego. W Koncercie d-moll wirtuozeria pełni ważną rolę, lecz nie jest już celem samym w sobie, a wykorzystanie popisowych środków technicznych znajduje swoje uzasadnienie muzyczne. Można powiedzieć, że w tej kompozycji jak w żadnej innej Wieniawski wniknął w istotę instrumentu. III część koncertu Allegro moderato pozwala soliście popisania się w kadencyjnym przebiegu. Finał koncertu, który otrzymał formę ronda, nawiązuje do tradycji cygańskiej, poprzez zastosowanie popisowego staccata w przebiegach szesnastkowych i szybkiego tempa. W utworze znajdziemy również miejsca o lirycznym charakterze.

8. HENRY ON THE BRIDGE (Alla Saltarella – Kaprys op. 10 nr 5)
Kompozycja w aranżacji jazzowej oparta na Alla Saltarella, jednej z etiud zawartych w op. 10. Wieniawski nadał etiudom op. 10 nazwę Etiud-kaprysów. Ten tytuł sugeruje, że zawarte w zbiorze utwory mają za cel z jednej strony doskonalenie techniki skrzypka, z drugiej zaś nawiązują do kaprysów Paganiniego, w których dydaktyczny charakter ujęty zostaje w artystyczną formę. Wieniawskiemu przyświecała zatem zarówno idea doprowadzenia skrzypka na najwyższy poziom techniki, jak również stworzenia wirtuozowskich pozycji repertuarowych.

9. FRICK-ADELE (Kaprys op. 18 nr 4)
Kompozycja w aranżacji jazzowej oparta na Kaprysie nr 4, jednej z etiud zawartych w op. 18. Wieniawski nadał etiudom op. 18 nazwę Etiud-kaprysów. Etiudy-kaprysy na skrzypce z towarzyszeniem drugich skrzypiec op. 18 powstały w Petersburgu przed 1863 rokiem jako materiał dydaktyczny. Mają charakter pośredni między kompozycjami o charakterze czysto dydaktycznym a utworami koncertowymi. Utwory te zajmują istotne miejsce w XIX-wiecznej literaturze dydaktycznej i do dziś stanowią ważną pozycję w pedagogice skrzypcowej.

10. WIENIAWA DIXIE (Kaprys op. 18 nr 2)
Kompozycja w aranżacji jazzowej oparta na Kaprysie nr 2, jednej z etiud zawartych w op. 18. Kaprys nr 2 jest utworem zdecydowanie wirtuozowskim, nastawionym na popis techniczny. Wieniawski nadał etiudom op. 18 nazwę Etiud-kaprysów. Etiudy-kaprysy na skrzypce z towarzyszeniem drugich skrzypiec op. 18 powstały w Petersburgu przed 1863 rokiem jako materiał dydaktyczny. Mają charakter pośredni między kompozycjami o charakterze czysto dydaktycznym a utworami koncertowymi. Utwory te zajmują istotne miejsce w XIX-wiecznej literaturze dydaktycznej i do dziś stanowią ważną pozycję w pedagogice skrzypcowej.

11. ALMOST PRAYER (Preghiera – II część koncertu fis-moll op. 14)
Kompozycja w aranżacji jazzowej oparta na II części I Koncertu skrzypcowy op. 14, skomponowanego przez Wieniawskiego w 1853 roku. Nowatorskim zabiegiem było wprowadzenie przez kompozytora w tym dziele kadencji jako integralnej, obligatoryjnej części Koncertu. Początek II części, o modnym w owych czasach tytule Preghiera (Modlitwa), nawiązuje charakterem do muzyki średniowiecza. Kontemplacyjny nastrój znika wraz z pojawieniem się fanfarowego, żartobliwego motywu granego przez trąbki, który rozpoczyna III część utworu.

Filharmonia Podkarpacka zaprasza - Familijny koncert „TYCH LAT NIE ODDA NIKT”

30 kwietnia 2023r., niedziela, godz. 17:00
SALA KONCERTOWA FILHARMONII PODKARPACKIEJ

JACEK WÓJCICKI – gwiazda wieczoru

JUSTYNA BACZ –vocal
JULITA KOŻUSZEK–vocal
IRENEUSZ MICZKA –vocal
oraz
zespół muzyczny pod kierownictwem Mariusza Dubrawskiego

koncert realizowany w ramach projektu „BOOM”

Najpiękniejsze standardy polskiej piosenki lat 60. i 70., ponadczasowe przeboje z repertuaru Ireny Santor, Ireny Jarockiej, Anny Jantar, Violetty Villas, Piotra Szczepanika, Zbigniewa Wodeckiego i innych. W programie m.in. „Powrócisz tu”, walc „Embarras”, „Tych lat nie odda nikt”, „Już nie ma dzikich plaż”, „Kormorany”, „Kawiarenki”, „Cała sala śpiewa z nami”, „List do matki”, „Zacznij od Bacha” w interpretacji znakomitych artystów, którzy swoimi występami na scenach w kraju i za granicą zyskali aplauz i sympatię publiczności: Justyny Bacz, Julity Kożuszek i Ireneusza Miczki. Gwiazdą koncertu jest Jacek Wójcicki – znany i lubiany artysta Piwnicy pod Baranami.
Wokalistom towarzyszy zespół muzyczny pod kierownictwem Mariusza Dubrawskiego – pianisty, aranżera, który przez ostatnie niemalże dziesięć lat niezmiennie towarzyszył na scenie Irenie Santor. Zapraszamy na spotkanie z klasyką polskiej piosenki, wypełnione czułością dźwięków, nieprzemijającym urokiem i szczerymi emocjami, z których zrodziły się najwspanialsze kompozycje lat 60 i 70.

Subskrybuj to źródło RSS