POLSKIE PRZEBOJE WIELKIEGO EKRANU
WARSAW IMPRESSIONE ORCHESTRA
Krzesimir DĘBSKI – dyrygent
Milena LANGE – sopran
Adam SZERSZEŃ – baryton
Andrzej KRUSIEWICZ – konferansjer
26 września 2021, godz. 19.00
sala widowiskowa Domu Kultury SCK
Koncert laureatów
XVI Międzynarodowego Forum Pianistycznego
„Bieszczady bez granic” w Sanoku
Wiktoria Magdalena BROWAREK
Bohdan KOVAL (Słowacja)
24 września 2021, godz. 19.00
Sala Królewska PSM w Mielcu
bilety: 30 zł
Wiktoria Magdalena Browarek
Pianistka młodego pokolenia, obecnie studentka ostatniego roku dyplomowego Akademii Muzycznej im. Stanisława Moniuszki w Gdańsku w klasie fortepianu prof. zw. dr hab. Waldemara Wojtala. Jako artystka występowała z Orkiestrą Kameralną Filharmonii Narodowej pod dyrekcją Jana Lewtaka, wykonując Koncert fortepianowy f-moll Fryderyka Chopina w Kielcach oraz Sanoku i Lwowską Orkiestrą Kameralną Akademia pod dyrekcją Igora Pylatiuka.
W latach 2014/2015 oraz 2015/2016 była stypendystką Prezesa Rady Ministrów. Wiktoria Magdalena Browarek jest również stypendystką Rektora Akademii Muzycznej im. Stanisława Moniuszki w Gdańsku. Dwukrotnie uhonorowana nagrodą Prezesa Podkarpackiej Fundacji Rozwoju Kultury za najlepsze wykonanie koncertu fortepianowego na XIV oraz XVI Międzynarodowym Forum Pianistycznym „Bieszczady bez granic”, otrzymała Stypendium Artystyczne w wysokości 3 tys. zł. ufundowane przez Maxymiliana Bylickiego, Dyrektora Instytutu Muzyki i Tańca. Młoda pianistka brała również udział w „VIII Euro Chamber Music Festival” w ramach programu stypendialnego Polish Rising Music Stars. Laureatka ogólnopolskich i międzynarodowych konkursów, a także uczestniczka wielu kursów pianistycznych w Polsce i za granicą, m.in. Międzynarodowego Kursu Pianistycznego w Katowicach, Chamber Music Masterclass w Szwajcarii, czy Międzynarodowego Forum Pianistycznego w Sanoku. Dokształcała swoje umiejętności pod okiem tak wybitnych pianistów jak: Andrzej Jasiński, Lidia Grychtołówna, Philippe Giusiano, Eugen Indjic, Ewa Pobłocka, Wojciech Świtała, Boris Bloch, Bernd Goetzke, Yuko Kawai, Ivan Klánský, Carlo Palese, Michaił Woskriesienski, Maxim Puryzhinskiy. Współpracowała z Polskim Chórem Kameralnym Schola Cantorum Gedanensis oraz Polską Filharmonią Bałtycką.
Bohdan Koval
Słowacki pianista; w latach 2011-2016 studiował w Dniepropietrowskiej Akademii Muzycznej na fortepianie i na organach; w latach 2017-2019 studiował w Akademii Sztuk Pięknych w Bańskiej Bystrzycy (Słowacja) na Wydziale Sztuk Performatywnych (Katedra Instrumentów klawiszowych pod kierunkiem prof. Evy Varganikowej i prof. Mariana Lapshansky'ego).
Od 2019 - doktorant Akademii Sztuk Pięknych w Bańskiej Bystrzycy pod kierunkiem prof. M. Lapshansky'ego. Pracuje tam również jako akompaniator i asystent.
Uczestnik i laureat wielu konkursów i festiwali
Giuseppe Verdi – Nabucco
24.09.2021 godz. 18.00
(sala widowiskowa) cena 60 zł
Wykonawcy:
Nabucco – Stepan Drobit, Abigaile – Jolanta Wagner, Fenena – Iwona Noszczyk,
Zachariasz – Aleksander Teliga, Ismael – Maciej Komandera,
Anna – Anna Wiśniewska-Schoppa, Abdallo – Jarosław Bielecki,
Arcykapłan – Zbigniew Wunsch
Chór i orkiestra Opery Śląskiej, dyrygent: Franck Chastrusse
Opera „Nabucco" Giuseppe Verdiego to jedno z najsłynniejszych dzieł tego kompozytora. Fragment opery – pieśń „Va, pensiero" - stała się nieoficjalnym hymnem Włoch. Akcja rozgrywa się w Jerozolimie i Babilonie około roku 587 p.n.e. Perypetie sercowe córek króla – tytułowego Nabucco, walka o władze i wpływy stronnictw dworskich, są tłem dla prezentacji wydarzeń będących początkiem „niewoli babilońskiej” Żydów. Prapremiera opery odbyła się 9 marca 1842 roku w Mediolanie, w Teatro alla Scala. W Operze Śląskiej spektakl ten zajmuje pozycję wyjątkową. Polska prapremiera tego tytułu odbyła się bowiem na deskach bytomskiego teatru – 28 maja 1983 roku. Kreujący rolę Zachariasza, znakomity bas Aleksander Teliga, właśnie tą rolą debiutował na polskiej scenie – w Operze Śląskiej. Niedawno minęło od tej chwili 30 lat, a rok temu artysta świętował jubileusz 35-lecia pracy artystycznej. W roli Abigail, pierworodnej, ale pochodzącej z nieprawego łoża córki króla - Jolanta Wagner, partię jej siostry
i rywalki Feneny zaśpiewa Iwona Noszczyk, a w roli króla Nabuchodonozora zobaczymy Adama Woźniaka.
Fot. T. Zakrzewski / Opera Ślaska w Bytomiu
tekst: SDK
Koncert Galowy
Wieczór Giacomo Pucciniego
(arie z oper: Tosca, Madame Butterfly, Cyganeria, Turandot)
23.09.2021 godz. 18.00
cena biletu 50 zł (sala widowiskowa )
Gabriela Gołaszewska – sopran,
Ruslana Koval – sopran,
Anna Wiśniewska-Schoppa – sopran,
Maciej Komandera – tenor,
Łukasz Załęski – tenor
Sławomir Pietras - prowadzenie
Orkiestra Opery Śląskiej, dyrygent – Franck Chastrusse - Colombier
Anna Wiśniewska Schoppa
Absolwentka Akademii Muzycznej im. F. Chopina w Warszawie (klasa śpiewu solowego prof. Urszuli Trawińskiej-Moroz) gdzie w roku 2003 uzyskała dyplom z wyróżnieniem. Następnie doskonaliła swoje umiejętności wokalne u Maestro Kałudiego Kałudowa. Do najważniejszych osiągnieć zalicza partię Tatiany w Eugeniuszu Onieginie Piotra Czajkowskiego w Operze Narodowej – Teatrze Wielkim w Warszawie oraz partię Liu w tournée wyjazdowym
w Niemczech z Turandot Giacomo Pucciniego. Współpracuje także
z największymi scenami w kraju, m.in. z Operą na Zamku w Szczecinie czy Teatrem Wielkim w Łodzi. W 2009 dołączyła do zespołu Opery Śląskiej, gdzie wykonywała m.in. partie tytułowe w Madame Butterfly i Tosce Giacomo Pucciniego, Leonory w Mocy przeznaczenia i Elżbiety de Valois w Don Carlosie Giuseppe Verdiego. Uczestniczyła w wielu śpiewaczych kursach mistrzowskich. Jest solistką licznych koncertów kameralnych w kraju i na świecie. Zdobyła Teatralną Nagrodę Muzyczną im. J. Kiepury w kategorii Najlepsza Polska Śpiewaczka
w 2014 roku oraz została wyróżniona w 2016 roku medalem „Zasłużony dla kultury polskiej”.
Gabriela Gołaszewska
Z wyróżnieniem ukończyła studia na Wydziale Wokalno-Aktorskim Uniwersytetu Muzycznego Fryderyka Chopina w Warszawie - w klasie śpiewu solowego prof. Jolanty Janucik. Brała udział
w wielu międzynarodowych kursach mistrzowskich w zakresie sztuki wokalnej. Laureatka I nagrody na XVIII Międzynarodowym Konkursie Sztuki Wokalnej Ady Sari w Nowym Sączu (2019 r.) oraz kilku nagród specjalnych. Brała także udział m.in. w koncercie organizowanym przez Warszawskie Towarzystwo Muzyczne pn. Stanisławowi Moniuszce w 200 rocznicę urodzin, w koncercie Moniuszko Klasycznie Jazzowy w ramach XI Letniego Festiwalu im. Jerzego Waldorffa w Radziejowicach, w koncercie Śpiewniki Domowe Stanisława Moniuszki w ramach Festiwalu Moniuszko na Trakcie Królewskim, koncercie inaugurującym 75. sezon artystyczny w Operze Śląskiej czy też w koncercie charytatywnym Wielkie Głosy – Małym Bohaterom z Białostockiego Hospicjum, gdzie wystąpiła u boku największych gwiazd świata opery, m.in. Artura Rucińskiego Od 2019 roku etatowa solistka Opery Śląskiej. Kreowała już m.in. rolę Despiny w Cosi fan tutte W. A. Mozarta (Warszawska Opera Kameralna), Kunegundy w Kandydzie L. Bernsteina (Opera Bałtycka, Opera Krakowska), Agaty w Don Bucefalo A. Cagnoniego (Opera Bałtycka), Hanny w Strasznym dworze S. Moniuszki (Opera Śląska, Teatr Wielki - Opera Narodowa). W grudniu 2019 roku zachwyciła publiczność i krytyków, śpiewając partię Adiny w premierowym Napoju miłosnym G. Donizettiego (Opera Śląska). Za te rolę otrzymała w marcu 2020 r. nominację
w 52. edycji Nagrody "Złote Maski" w województwie śląskim - w kategorii rola wokalno-aktorska, a w czerwcu nominację do XIV Teatralnych Nagród Muzycznych im. Jana Kiepury w kategorii najlepsza śpiewaczka operowa.
Ruslana Koval
Urodzona w Khmelnitsky (Ukraina). Studiowała w Narodowej Akademii Muzycznej Ukrainy w Kijowie u prof. Marii Stefiuk. W 2014 r. Uzyskała tytuł magistra w dziedzinie śpiewu. W latach 2014–2017 Rusłana była członkiem programu Młodych Artystów Teatru Bolszoj, gdzie wykonywała rolę Barbariny w „Weselu Figara”, Głos z nieba i thibault w "Don Carlo", Lisy w "Somnabula", Frasquity w "Carmen" i Brigitty w "Jolancie". Brała udział w licznych koncertach kameralnych w sali Beethovena Teatru Bolszoj wykonując rosyjskie, francuskie i niemieckie utwory artystyczne. Jej repertuar obejmuje również rolę "Violetty" w Traviacie, Despinę w "Cosi fan tutte", Marfę w Carskiej Oblubienicy oraz tytułową rolę w "Śnieżynce" Rimskiego-Korsakova. W lutym 2016 roku Ruslana udała się z grupą młodych śpiewaków Bolszoj na dwutygodniowe szkolenie w Washington National Opera Domingo-Cafritz. W kwietniu 2017 roku zadebiutowała jako Gilda w operze "Rigoletto" w Opernhaus Wuppertal pod dyrekcją Johannesa Pella w reżyserii Timofei Kulyabina. Ruslana jest finalistką dwóch prestiżowych konkursów wokalnych Operalia 2017 i Queen Sonja Vocal Contest 2017. Międzynarodowy Konkurs Wokalny im. Stanisława Moniuszki 2019.
Maciej Komandera
Absolwent Akademii Muzycznej w Katowicach. W roku 1998 zadebiutował na scenie Opery Śląskiej w Bytomiu partią Górala w Halce Stanisława Moniuszki. Warsztat wokalny doskonalił na kursach mistrzowskich Kałudii Kałudowa oraz Aleksandra Teligi, brał udział także w kursach aktorskich m.in. Wiesława Ochmana, Laco Adamika czy Marka Weiss-Grzesińskiego. W 2003 roku dołączył do zespołu Opery Śląskiej jako solista. Współpracuje z teatrami operowymi
w Polsce i na świecie m.in.: Operą Bałtycką, Operą „Nova”
w Bydgoszczy, Operą Warneńską w Bułgarii oraz Operą w Konstancie w Rumunii, Operą Lwowską, a także licznymi agencjami artystycznymi. Pod względem gry aktorskiej swoje umiejętności doskonalił pod okiem Wiesława Ochmana, Laco Adamika, Roberta Skolmowskiego, Marka Weiss-Grzesińskiego. Na swoim koncie ma m.in. tytułową partię w Don Carlosie G. Verdiego, Jontka w Halce, Pinkertona w Madamie Butterfly czy Alfreda w Traviacie a także Eisensteina w operetce Zemsta nietoperza . Na scenie Opery Śląskiej widzowie podziwiali go ostatnio m.in. jako Riccardo w Don Desiderio (2018 r.).
Łukasz Załęski
Tenor. Absolwent Akademii Muzycznej im. Grażyny i Kiejstuta Bacewiczów w Łodzi (klasa prof. Krzysztofa Bednarka). Zadebiutował w 2010 roku występując w prapremierze opery Kochankowie
z klasztoru Valdemosa Marty Ptaszyńskiej w Teatrze Wielkim w Łodzi. Laureat I Nagrody I Ogólnopolskiego Konkursu Wokalnego im. Bogdana Paprockiego i zdobywca nagrody specjalnej dla najlepszego tenora Konkursu, wyróżnienia za najlepsze wykonanie arii Stanisława Moniuszki oraz 7 nagród pozaregulaminowych. Jego najważniejsze role operowe i operetkowe to: Faust (H. Berlioz – Faust), Książę (A. Dvořák – Rusałka), Nemorino (G. Donizetti – Napój miłosny), Alfred (G. Verdi – Traviata), Książę Mantui (G. Verdi – Rigoletto), Stefan (S. Moniuszko – Straszny dwór), Jontek (S. Moniuszko – Halka), Pinkerton (G. Puccini – Madama Butterfly) oraz Rudolfo (G. Puccini – Cyganeria), Barinkay (J. Strauss – Baron cygański), (Stefan, St. Moniuszko – Straszny dwór). W ramach obchodów 100-lecia odzyskania przez Polskę niepodległości wziął udział w unikatowym na skalę światową projekcie 100 na 100. Muzyczne dekady wolności, wykonując w sali koncertowej NOSPRu pod dyrekcją Michała Klauzy tenorową partię solową w Te Deum W. Kilara. Swój warsztat wokalny szlifował pod okiem tak znakomitych artystów, jak Izabela Kłosińska, Teresa Żylis-Gara, Kaludi Kaludov, Andrzej Dobber oraz Olga Peretyatko.
Franck Chastrusse - Colombier
Ukończył dyrygenturę orkiestrową w École Normale de Musique de Paris, posiada wyższe wykształcenie w tej dziedzinie z Accademia Chigiana. Uczył się u Georgesa Prêtre’a (Teatro la Fenice, Opera de Paris et Orchestre National de France) oraz Maurizio Areny. Zadebiutował operą Rigoletto w Orvieto, co zaowocowało kolejnymi produkcjami: Traviata, Trovatore, Madama Butterfly, Cyrulik sewilski. Współpracował z Operą w Massy jako asystent dyrygenta oraz miał zaszczyt pełnić tę rolę u boku Alaina Guingala (Opéra d’Avignon i Orchestre National d’Ile de France). Laureat European Union Young Conductors Competition i zdobywca I miejsca Luigi Mancinelli International Competition (2014). Współpracował m.in. z Leo Nuccim i Olgą Borodiną. Jest współtwórcą oraz dyrektorem artystycznym projektu Operowy Bus przy operze w Massy. W wieku 28 lat objął stanowisko dyrektora artystycznego orkiestry Paryskiego Stowarzyszenia Symfonicznego. Dyrygował w Operze Wrocławskiej (Carmen), koncertował z Operą de Massy (Concert Offenbach), w Irlandii (Wesoła Wdówka) i w Szanghaju (Concert Beethoven). Współpracuje z Teatrem Wielkim - Operą w Poznaniu, Operą na Zamku w Szczecinie. W 2019 r. podjął współpracę z Operą Śląską w Bytomiu, dyrygując Traviatą G. Verdiego. Wkrótce potem objął stanowisko kierownika muzycznego Opery Śląskiej. Poprowadził spektakl Romeo i Julia Ch. Gounoda podczas XXVI Bydgoskiego Festiwalu Operowego. W grudniu 2019 roku przygotował premierowy Napój miłosny G. Donizettiego, a w styczniu 2020 roku wznowienie sceniczne operetki Zemsta nietoperza J. Straussa.
22 września 2021, godz. 19.00
Sala Królewska PSM w Mielcu
bilety: 30 zł
Emilia Karolina Sitarz i Bartłomiej Wąsik tworzący od 20 lat Lutosławski Piano Duo, laureaci Koryfeusza 2020 w kategorii osobowość muzyczna i Paszportu Polityki to pianiści wszechstronni, odnajdujący się z powodzeniem w muzyce klasycznej, folkowej, współczesnej, współpracujący z muzykami jazzowymi (D. Miśkiewicz), wykonawcami muzyki tradycyjnej (A. Strug) oraz piosenkarzami pop (M. Koteluk, A. Rojek), nierzadko szukający inspiracji w świecie muzyki, przyrody, filmu.
Możliwość stałego rozwoju artystycznego w jednym zespole zaowocowała niezwykłym zgraniem pianistów, odnalezieniem wspólnych barw i artykulacji, a także bogatym, stale rozszerzanym repertuarem obejmującym w chwili obecnej ponad 100 utworów – od epoki baroku do czasów najnowszych, a wśród nich wiele prawykonań i autorskich transkrypcji utworów symfonicznych.
Swą wspólną drogę artystyczną rozpoczęli pod opieką wybitnego izraelskiego duetu fortepianowego – Brachy Eden i Alexandra Tamira, a inspiracja właśnie tym zespołem trwa po dziś dzień. Są absolwentami Akademii Muzycznej im. Fryderyka Chopina w Warszawie (B. Kawalla, A. Paleta-Bugaj, K. Borucińska, J. Marchwiński) i Hochschule für Musik und Theater w Rostocku (Niemcy) w mistrzowskiej klasie duetu fortepianowego Hansa-Petera i Volkera Stenzl. Uczelnię tę ukończyli z najwyższym wyróżnieniem.
Lutosławski Piano Duo zyskuje przychylne głosy krytyków i publiczności, czego potwierdzeniem są liczne zaproszenia na festiwale, m.in. Warszawska Jesień, Muzyka na Szczytach, Festiwal Polskiego Radia, Festiwal Nowa Tradycja, Kwartesencja, Musica Polonica Nova, Kody, Sacrum Profanum, festiwale pianistyczne w Antoninie i Słupsku. Występowali w większości krajów
europejskich, obu Amerykach, Bliskim Wschodzie i Azji (Chiny, Japonia).
Współpracowali m. in. z orkiestrami Aukso, Filharmonii Narodowej, Jerusalem Symphony Orchestra, Polskiej Orkiestry Radiowej, NOSPR, Leopoldinum pod batutą Łukasza Borowicza, Szymona Bywalca, Jerzego Maksymiuka, Jacka Rogali, Marka Mosia. Wraz z Jerusalem Symphony Orchestra przedstawili wersję na dwa fortepiany koncertu Franciszka Liszta „Fantazja-Wędrowiec”.
Od 2006 tworzą kwartet Kwadrofonik. Wykonują muzykę ubiegłego wieku i czasów najnowszych, oraz własne kompozycje inspirowane muzyką tradycyjną i elektroniczną, m.in. Requiem Ludowe oraz Ksenofonia – widowisko skomponowane specjalnie na obchody Poznańskiego Czerwca (2016). Sięgają też po odważne aranżacje mniej znanych kompozycji takich jak Symfonia Przemysłowa A. Badalamentiego i D. Lyncha czy piosenki dla Dzieci W. Lutosławskiego.
Koncertowali w większości krajów europejskich, w Ameryce Północnej i Południowej, na Bliskim Wschodzie i w Japonii, występując w takich salach jak: Carnegie Hall, Filharmonia Narodowa, NOSPR, Izumi Hall, Filharmonia Berlińska, Studio im. W. Lutosławskiego, Chicago Symphony Center, Beijing Concert Hall, J. F. Kennedy Center for the performing Arts, Sala Centralnego Konserwatorium w Pekinie, Gulbenkian Auditorio.
W 2007 roku, nakładem Polskiego Radia, ukazała się debiutancka płyta duetu (zawierająca utwory Lutosławskiego, Poulenca, Strawińskiego i Kagela) uhonorowana Nagrodą Fryderyk 2008 za najlepsze nagranie muzyki kameralnej. W 2008 roku powstała płyta Folklove uhonorowana w 2009 roku Folkowym Fonogramem Roku. W roku 2013 swoją premierę fonograficzną (Sony Music Polska) miał wspólny projekt zespołu Kwadrofonik i Doroty
Miśkiewicz: Lutosławski, Tuwim - Piosenki nie tylko dla dzieci. Album zdobył status Złotej Płyty. W roku, 2014 jako pierwsi pianiści europejscy nagrali utwory na dwa i cztery fortepiany Juliusa Eastmana (razem z Joanną Dudą i Mischą Kozłowskim) i Tomasza Sikorskiego.
Album Unchained ukazał się w wydawnictwie Bołt Records i otrzymał wyróżnienie Pizzicato Award. Rok 2015 przyniósł premierę albumu Requiem ludowe - będącego efektem współpracy zespołu Kwadrofonik i Adama Struga - uhonorowanego Folkowym Fonogramem Roku.
W roku 2019 zrealizowali zagraniczne tournée obejmujące koncerty w Bułgarii, USA, Wielkiej Brytanii, Ukrainie , Białorusi gdzie reprezentowali rekonstrukcję recitalu Witolda Lutosławskiego i Andrzeja Panufnika z czasów okupacji.
Pianiści współpracują z kompozytorami przygotowując światowe premiery utworów pisanych specjalnie dla duetu, oraz przyczyniają się do popularyzowania w Polsce ważnych kompozycji na kilkunastoosobowe zespoły z udziałem 4 pianistów ( m.in. S. Reich – Music for eighteen musicians, Daniel Variations, I. Strawiński – Wesele). Są organizatorami Festiwalu Kwadrofonik oraz cyklu SŁUCHY – Koncerty do Zwiedzania.
W 2020 roku w ramach programu Kultura w sieci zrealizowali cykl programów „WŁĄCZ DUET” w których prezentują miniatury na duet fortepianowy oraz opowiadają o pracy w duecie fortepianowym.
Pierwsza część recitalu nawiązuje do postaci Ignacego Jana Paderewskiego.
Jego cykl tańców na cztery ręce tzw. Album „Tatrzańskie” to przykład fascynacji Podhalem, które pod koniec XIX wieku było odkrywane przez wielu twórców. Paderewski zainspirowany tradycyjnymi pieśniami i tańcami skomponował miniatury na 4 ręce wydawane kolejno na łamach Echa Muzycznego w latach 1883-1884. Z jednej strony cykl ten byłby wspaniałym przykładem dziewiętnastowiecznej muzyki salonowej, ale nie sposób przecież „zamknąć” w 4 ścianach salonu muzycznego tych wielobarwnych i niezwykle zróżnicowanych pod kątem temp, dynamiki i artykulacji miniatur, skrywających w sobie tematy najpopularniejszych melodii góralskich. I tych lirycznych i tych bardziej „zbójnickich”.
"Jest geniuszem, który gra również na fortepianie" - tak ponoć o Ignacym Paderewskim wyraził się kompozytor Camille Saint-Saëns.
Ironiczna uwaga wielkiego francuza nie przeszkodziła panom w przyjaźni a nawet we wspólnym muzykowaniu. Paderewski miał w repertuarze koncert fortepianowy Saint-Saensa, ale artyści grywali także w duecie fortepianowym. Do historii przeszły ich legendarne występy w Vevey podczas festiwalu muzycznego w 1913 roku. Pianiści wykonywali m.in Danse macabre Saint-Saensa przenosząc na biało-czarne klawiatury wszystkie kolory orkiestry z poematu symfonicznego, który Saint-Saens skomponował w 1874 roku. Forma walca skrywa w sobie połączenie liryzmu walczącego z przenikliwym motywem skrzypiec – diabelskich skrzypiec, zwiastujących nadejście księcia ciemności o północy. Pod koniec kompozycji możemy usłyszeć też odległy cytat odwiecznego motywu Dies Irae, który wykorzystał także Franciszek Liszt w kompozycji Totentanz.
Koniec utworu zwiastuje pianie koguta, zło pierzcha, znika, aby powrócić w kolejnym wykonaniu.
Po śmierci Paderewskiego w 1941 roku, brytyjski wydawca złożył zamówienie u kilku kompozytorów, mające na celu uczczenie pamięci wybitnego polskiego pianisty i polityka.
Założeniem było zamówienie u każdego twórcy 2 miniatur na jeden fortepian. Benjamin Britten również otrzymał list z taką propozycją, ale niestety zgubił go zdążywszy tylko zapamiętać te dwie cyfry. Jednak nie ustawił ich w odpowiedniej kolejności i zamiast dwóch miniatur na jeden fortepian skomponował jedną miniaturę na dwa fortepiany. W wyniku tej pomyłki powstała jedna z najpiękniejszych kompozycji na duet fortepianowy. Mazurek elegijny to liryczna kompozycja, nie jest ona jednak oparta na konkretnym temacie ludowym, charakter „polskiej tradycyjności” zawiera się raczej w znanym nam „chopinowskim rubato”, tej niepewności pulsu, czasie ukradzionym po to aby oddać go z nawiązką w kolejnym takcie.
Utwór ten jest wspaniałym przykładem tego czym jest duet fortepianowy i jak takie kompozycje powinny być dlań pisane. Partia któregokolwiek fortepianu bez towarzysza brzmi nie tyle ubogo, co po prostu bez najmniejszego muzycznego sensu. Osamotnione, melancholijne melodie, które mogą egzystować tylko razem tworzą narysowane cienką kreską myśli muzyczne, nie pozbawione jednak szlachetnej barwy, która może powstać tylko przy współpracy dwójki pianistów.
Cz. II
Tradycja tworzenia transkrypcji symfonicznych na duet fortepianowy sięga czasów klasycznych. Kiedy jedynym sposobem na wysłuchanie muzyki było jej wykonanie, opracowania takie święciły tryumfy. Symfonie – komponowane na coraz bardziej rozwijające się orkiestry posiadały bogactwo instrumentów, ale skomplikowane faktury nie zawsze było proste dla pianistów amatorów. Stąd idea grywania na cztery ręce.
W czasach klasyków wiedeńskich taka formuła, obok wszelkich transkrypcji na inne instrumenty była najpopularniejsza. Romantyzm przyniósł ze sobą rozwój kunsztu pianistycznego a także wprowadził na salony dwa fortepiany.
Kompozytorzy zaczęli tworzyć nie tylko kompozycje specjalnie dla duetu, ale też swoje symfonie komponowali także od razu w wersji duetowej. I tak np. premiera symfonii Brahmsa odbywała się w wersji na dwa fortepiany.
XX wiek to po romantyzmie kolejna złota era duetu fortepianowego. Impresjoniści tworzyli swe poematy w wersji orkiestrowej a także duetowej. Współcześni twórcy odkrywają nadal potencjał tej formacji i oddają w jej „4 ręce” kompozycje oryginalnie pisane na orkiestrę.
W drugiej części recitalu usłyszymy Symfonię klasyczną (1916-1917) S. Prokofiewa – zapewne obok baletu Romeo i Julia - jego najpopularniejszą kompozycję, ze znanym wszystkim Gawotem we współczesnej wersji japońskiego pianisty Rikuya Terashima.
Czteroczęściowa forma w sposób bezpośredni nawiązuje do wielkich klasyków, tylko bogactwo i wręcz „brawura” kompozytora w doborze i zmienności tonacji pokazuje, że nawet najdoskonalsze, krystaliczne formy można przełamać nagłym zwiększeniem liczby bemoli i krzyżyków, po to tylko aby zmienić tonację a raczej kompozytorskie „zdanie” dosłownie w następnym takcie.
Sam Prokofiew zanotował w swym dzienniku znamienne słowa: Gdyby Haydn dożył do naszych czasów, zachowałby swój sposób pisania i równocześnie przejął co nieco z nowego”
Poemat symfoniczny Maurycego Ravela nie traci w wersji duetowej żadnych elementów wielkiej orkiestry. Francuski impresjonista zrewolucjonizował orkiestrę i podejście do orkiestracji. Nie bez powodu impresjonizm ze sztalug malarskich przeszedł płynnie na pulpity muzyków. Ravel sam dokonywał transkrypcji, zatem obdarzył dwa fortepiany siłą i różnorodnością orkiestry, nie odbierając przy tym wykonawcom możliwości wykazania się wyobraźnią czysto pianistyczną. W prezentowaniu takich utworów nie chodzi bowiem tylko o odwzorowanie i „udawanie” oboju czy wiolonczeli. To raczej tylko kierunkowskazy dane przez kompozytora, który wybierając dwa fortepiany wierzył w znalezienie dźwiękowego balansu pomiędzy „inspiracją” fakturą orkiestrową a możliwościami dynamicznie rozwijających się wtedy fortepianów.
La Valse (1919-1920)– impresja na temat walca wiedeńskiego jest osobistym komentarzem Ravela na temat przemian zachodzących w społeczeństwie europejskim na początku XX wieku. Czasy wielkich bali odchodzą w niepamięć, lud domaga się uwagi i coraz częściej żąda zmian. Arystokracja tkwi w stagnacji, jakby nie dostrzegając nadchodzącego kataklizmu, a raczej niedowierzając, niczym pasażerowie tonącego okrętu. Poemat ten zawiera wiele tematów i motywów walca, jednak żaden z nich nie pozostaje ukończony, każdy z nich wykluwa się, rozwija, jednak kompozytor nie pozwala im na ostateczne ukształtowanie się, coraz częściej przerywając je nagłymi skomplikowanymi akordami i doprowadzając do nieuchronnego rozpadu. Pod koniec utworu wiemy już, że dla walca wiedeńskiego jak i całej dawnej Europy nie ma ratunku. Tragiczna, wręcz przerażająca koda wypełniona powtarzającym się wyciem akordów wręcz wbija ostatnie motywy w dno klawiatury zwiastując rewolucję nie tylko w społeczeństwie ale też w muzyce.
/tekst Dom Kultury SCK Mielec/
15 września 2021, godz. 19.00
sala widowiskowa Domu Kultury SCK
Drum Freaks zadebiutował ze swoją płytą w 2000 roku, ale zespół już kilka lat wcześniej zaczął pracować na swój sukces. Bębniący Wariaci, bo tak tłumaczona jest nazwa zespołu (Drum Freaks) grają podczas koncertów zwariowane melodie. O tym, że spod ręki Milo Kurtisa banalne rytmy nie wychodzą nie trzeba nikogo przekonywać, a wręcz przeciwnie. Rytm muzyki, którą tworzy artysta podczas każdego koncertu porywa publiczność. Wykorzystanie przeróżnych instrumentów perkusyjnych, jak np. congi, djembe, darabuki, table, kalimby, kalangu, sprawia, że lider wraz ze społem tworzy za każdym razem niezapomniane widowisko. Nowatorski i eksperymentalny charakter muzyki na długo zapada w pamięć publiczności, nawet długo po zakończeniu koncertu. Widowisko urzeka nie tylko reggae'owym brzmieniem i nietuzinkowymi wokalizami, radosną afrykańską melodyką, lecz daje także wrażenie wolności i tybetańskiej duchowości.
Inf. SCK Mielec
10 września 2021r., piątek, godz. 19:00
LAUREACI I EDYCJI MIĘDZYNARODOWEGO KONKURSU MUZYKI POLSKIEJ
Pavel Dombrovsky – fortepian
W programie:
Henryk Pachulski – Sześć preludiów op. 8
Karol Szymanowski – Dwanaście etiud op. 33
Franz Liszt – Sechs polnische Lieder von Frédéric Chopin S. 480
Moritz Moszkowski – Allegro patetico Ges-dur op. 24 nr 1 z Drei Konzertetüden
Polish Violin Duo podczas występu finałowego; fot. Piotr Droździk
Polish Violin Duo:
Marta Gidaszewska– skrzypce
Robert Łaguniak– skrzypce
W programie:
Tadeusz Paciorkiewicz – Sonatina na dwoje skrzypiec
Henryk Wieniawski – Études-Caprices na skrzypce z akompaniamentem drugich skrzypiec op. 18
Anna Rocławska-Musiałczyk – Two Contrasts for a Duo na dwoje skrzypiec
Michał Spisak – Suita na dwoje skrzypiec
12.09.21, godz. 16.00
Zapraszamy na pierwszy po wakacjach koncert z cyklu PREZENTACJE. Będzie to piąta odsłona tego wydarzenia. Na lusławickiej scenie wystąpią młodzi instrumentaliści: Krzysztof Michalski (wiolonczela) oraz Mikołaj Woźniak (fortepian).
Wykonawcy:
Krzysztof Michalski - wiolonczela
Mikołaj Woźniak - fortepian
W programie:
Mikołaj Woźniak - fortepian
J.S. Bach- Fantazja chromatyczna i fuga d-moll BWV 903
C. Debussy- XI Etiuda „pour les arpèges composés”
F. Mendelssohn- 17 Variations sérieuses d-moll op. 54
K. Szymanowski- Preludium i Fuga cis-moll (1909).
***
Krzysztof Michalski - wiolonczela
S. Rachmaninoff - Sonata wiolonczelowa g-moll, op. 192.
F. Chopin - Introduction et Polonaise brillante C-dur, op. 3 (Leonard Rose)
__________________________________________________
Mikołaj Woźniak
urodził się w 2003 roku w Zielonej Górze. Po ukończeniu I stopnia Państwowej Szkoły Muzycznej im. Mieczysława Karłowicza w swoim rodzinnym mieście kontynuuje naukę w klasie prof. Olgi Łazarskiej w Państwowej Szkole Muzycznej im. Władysława Żeleńskiego w Krakowie.
Jest laureatem konkursów rangi ogólnopolskiej i międzynarodowej w tym: I miejsca na Konkursie European Piano Teachers Association, I nagrody na Międzynarodowym Konkursie Pianistycznym im. Leopolda Godowskiego w Warszawie, I miejsca na Międzynarodowym Konkursie im. J.S. Bacha w Gorzowie , I miejsca i Nagrody Specjalnej na Ogólnopolskim Turnieju Pianistycznym im. Haliny Czerny-Stefańskiej i Leopolda Stefańskiego (dwukrotnie w 2016 i 2017 roku), oraz I miejsca na Europejskim Konkursie Pianistycznym w Zielonej Górze, otrzymał tytuł finalisty na Konkursie Indywidualności Muzycznych ATMA 2020. Był również nagradzany na konkursach muzyki kameralnej zdobywając: I miejsce XXXVI Konkursie Muzyki Kameralnej we Wrocławiu, I nagrodę na Międzynarodowym Konkursie Zespołów Kameralnych organizowanym przez Akademię Muzyczną im. Feliksa Nowowiejskiego w Bydgoszczy, oraz I miejsce na Międzynarodowym Konkursie im. Juliusza Zarębskiego w warszawskich Łomiankach w 2020 roku.
Mikołaj został zakwalifikowany do grupy stypendystów 24 edycji programu Morningside Music Bridge 2020 organizowanego przez New England Conservatory w Bostonie.
Pomimo młodego wieku w ciągu ostatnich lat występował w wielu renomowanych salach koncertowych m.in w Wielkiej Sali Opery Kairskiej, Konzerthalle Carl Philipp Emanuel Bach w Frankfurcie nad Odrą, w Sali Koncertowej Centrum Muzyki Krzysztofa Pendereckiego w Lusławicach, Filharmonii Gorzowskiej, Filharmonii Wrocławskiej, Audytorium MAN w Mińsku i Carnagie Hall w Nowym Jorku.
Jest laureatem stypendiów Prezydenta Miasta Zielona Góra, Marszałka Województwa Lubuskiego, Ministra Kultury i Edukacji Narodowej. Jest stypendystą Krajowego Funduszu na Rzecz Dzieci i Fundacji Pro Musica Bona.
Krzysztof Michalski
Urodził się w 2003 roku w Tarnobrzegu, gdzie rozpoczął muzyczną edukację. Naukę kontynuował w Państwowej Szkole Muzycznej II st. im. Władysława Żeleńskiego w Krakowie. W wieku 10 lat rozpoczął naukę pod kierunkiem znakomitego nauczyciela instrumentu Henryka Zarzyckiego, od którego otrzymał stypendium Uniwersytetu EAFT w Medellin w Kolumbii, gdzie studiował w okresie wakacyjnym w latach 2015 i 2016. Będąc studentem Musica Mundi School w Waterloo w Belgii, w latach 2019-2021, Krzysztof Michalski kształcił się pod kierunkiem Claire Oppert, Aleksandra Khramouchina, Vladimira Perlina i Jérôme'a Pernoo. Uczelnię ukończył z najwyższą notą „Summa Cum Laude”. Obecnie naukę kontynuuje w Conservatorie National Supérieur de Musique et de Danse de Paris w klasie Jérôme'a Pernoo.
Do najważniejszych nagród wiolonczelisty zdobytych w ciągu ostatnich trzech lat zaliczyć można I nagrodę na Johansen International Competition for Young String Players w Waszyngtonie, 2018 oraz III nagrodę na Brussels Cello Competition w Brukseli, 2020.
Jako solista występował z orkiestrami symfonicznymi i kameralnymi w Polsce, Niemczech i Kolumbii m.in. z Narodową Orkiestrą Symfoniczną Polskiego Radia w Katowicach, Orchestra of the Technical University w Dreźnie, Tolima Department Symphony Orchestra w Ibagué (Kolumbia) czy Orkiestrą Symfoniczną Akademii Muzycznej w Krakowie. W dorobku artystycznym wiolonczelisty znajdują się także liczne recitale, z których większość odbyła się w Polsce, Niemczech, Słowacji, Izraelu, Stanach Zjednoczonych Ameryki Północnej i w Kolumbii.
W latach 2015-2017 Krzysztof Michalski był liderem sekcji wiolonczel Lusławickiej Orkiestry Talentów, projektu orkiestrowego dla najmłodszych instrumentalistów organizowanego przez Europejskie Centrum Muzyki Krzysztofa Pendereckiego w Lusławicach. Czterokrotnie (2017-2020) uczestniczył w programie Morningside Music Bridge organizowanym przez Calgary Philharmonic.
Krzysztof Michalski gra na dwóch współczesnych kopiach wiolonczel M. Gofrillera wykonanych przez Wojciecha Topę i Jana Pawlikowskiego.
Już 25.09.2021 o 18.00 Rzeszowskie Stowarzyszenie Muzyczne organizuje w Filharmonii Podkarpackiej im. A. Malawskiego w Rzeszowie "Koncert z okazji 100 rocznicy urodzin Astora Piazzolli".
Wystąpią: Weronika Sura - akordeonistka wraz z towarzyszeniem Kwartetu Smyczkowego Lejdis Quartet w składzie: Natalia Musz, Natalia Kmita, Aleksandra Jarosińska, Monika Bieda-Kapias.
W programie koncertu znajdą się utwory Astora Piazzolli m.in.: słynne Libertango, Adios Nonino, Oblivion, Five Tango Sensations.
Wydarzenie zostało dofinansowane z budżetu Gminy Miasto Rzeszów.
Organizatorzy: Rzeszowskie Stowarzyszenie Muzyczne, Kultura w Rzeszowie, Rzeszów - stolica innowacji
Patroni medialni: TVP 3 Rzeszów, Radio Via, Gazeta Codzienna Nowiny, Portal informacyjny Nowiny 24, Nasz Dom Rzeszów, Echo Rzeszowa.
„Na szlaku kompozytorów Polskich: MARKOWICZ/KARŁOWICZ” to projekt orkiestry Polish Art Philharmonic oraz Myślenickiego Ośrodka Kultury. Motorem projektu jest twórczość dwóch znakomitych kompozytorów. Mieczysława Karłowicza – jednej z najważniejszych postaci w historii muzyki polskiej przełomu XIX i XX wieku, mistrza orkiestracji i gatunku poematu symfonicznego oraz Marcina Markowicza – wspaniałego współczesnego kompozytora oraz skrzypka.
Orkiestra Polish Art Philharmonic wraz ze znakomitym solistą, skrzypkiem – Marcinem Markowiczem pod batutą Maestro Michała Maciaszczyka wykona trzy koncerty.
Odbędą się one:
25 sierpnia 2021 roku o godzinie 19:00 w Filharmonii Podkarpackiej im. A. Malawskiego w Rzeszowie
26 sierpnia 2021 roku o godzinie 19:00 w Filharmonii Śląskiej im. H.M. Góreckiego w Katowicach
oraz
27 sierpnia 2021 roku o godzinie 19:00 w Filharmonii Opolskiej im. Józefa Elsnera
W programie koncertów znajdą się:
M. Markowicz – Koncert na skrzypce i orkiestrę smyczkową
M. Karłowicz – Serenada na smyczki, op. 2
Serdecznie zapraszamy do uczestnictwa w wydarzeniu. Bilety do zakupienia w kasach powyższych Filharmonii.
Sponsorem tytularnym wydarzenia "Na szlaku kompozytorów Polskich: MARKOWICZ/KARŁOWICZ" jest Grupa LOTOS S.A
„Dofinansowano ze środków Ministra Kultury, Dziedzictwa Narodowego i Sportu pochodzących z Funduszu Promocji Kultury w ramach programu „Muzyka”, realizowanego przez Narodowy Instytut Muzyki i Tańca”