27 maja 2022r., piątek, godz. 19:00 Sala Koncertowa Filharmonii Podkarpackiej

PIOTR BARON Z ZESPOŁEM:
ŁUKASZ ŻYTA - perkusja
MACIEJ ADAMCZAK - kontrabas
MICHAŁ TOKAJ - fortepian
ROBERT MAJEWSKI - trąbka, fluegelhorn
PIOTR BARON - saksofon tenorowy, saksofon sopranowy, klarnet basowy

W programie utwory z płyt "Wodecki Jazz" i "Moniuszko Jazz"

CENA BILETU: 50zł

Koncert Charytatywny dla Stowarzyszenia Terapii Przez Sztukę "Katarsis"

Wojciech Fudala - wiolonczela
Michał Rot - fortepian

Dominika Osypanko - prowadzenie koncertu

w programie
Karol Szymanowski „Pieśń Roksany” z opery Król Roger (transkr. na wiolonczelę i fortepian)
Karol Szymanowski Sonata op. 9 (transkr. K. Wiłkomirski)
Leos Janacek Pieśni „Louceni” i „Lavecka” (transkr. W. Fudala)
Leos Janacek Sonata skrzypcowa (transkr. W. Fudala)
Rebecca Clarke Pieśń „The cloths of heaven” (transkr. W. Fudala)
Rebecca Clarke Sonata altówkowa

3 maja 2022
godz. 18:00

Sala koncertowa Towarzystwa Muzycznego w Przemyślu

Rynek 5

Wstęp wolny

         Zapraszam Państwa na spotkanie z panem Wojciechem Rodkiem, znakomitym dyrygentem, którego działalność obserwuję i podziwiam od kilkunastu lat. Artysta pochodzi z Opolszczyzny. Urodził się w 1977 roku w Brzegu. Gry na fortepianie uczył się od 8 roku życia w PSM I st. w Namysłowie i w PSM II st. we Wrocławiu. W latach 1998-2003 studiował dyrygenturę w klasie prof. Marka Pijarowskiego w Akademii Muzycznej we Wrocławiu, gdzie debiutował w 2000 roku z Orkiestrą Symfoniczną AM. Ukończył również Filologię Słowiańską na Uniwersytecie Wrocławskim. Studiował w Instytucie Języka Rosyjskiego im. Puszkina w Moskwie. W 2005 roku wygrał konkurs na stanowisko asystenta Antoniego Wita w Filharmonii Narodowej w Warszawie, gdzie pracował w latach 2005-2007. Prowadzi klasę dyrygentury w Akademii Muzycznej we Wrocławiu. Posiada tytuł doktora sztuki. Laureat II nagrody na III Przeglądzie Dyrygentów im. Witolda Lutosławskiego w Białymstoku (2002). W 2011 roku został wyróżniony Teatralną Nagrodą Muzyczną im. Jana Kiepury w kategorii: Najlepszy Dyrygent. W 2015 roku odznaczony medalem „Zasłużony Kulturze-Gloria Artis”.
Od 2005 roku związany z Filharmonią Lubelską jako dyrygent i dyrektor artystyczny. Był kierownikiem muzycznym Gliwickiego Teatru Muzycznego, dyrektorem artystycznym Filharmonii Dolnośląskiej, dyrektorem artystycznym Teatru Wielkiego w Łodzi.

        Rozmawiamy w Rzeszowie, gdzie pracuje Pan z Orkiestrą Symfoniczną Filharmonii Podkarpackiej przygotowując koncert, który odbędzie się już dzisiaj - 29 kwietnia 2022 roku. Program wypełnią dwa wielkie dzieła.

        - Kiedy rozmawialiśmy o programie, wiadomo było, że w pierwszej części znajdzie się Koncert skrzypcowy D-dur op. 77 Johannesa Brahmsa. Zastanawialiśmy się z panią Dyrektor Wierzbieniec, co do tego dołożyć.
Zwykle poszukuje się utworów, które są dla orkiestry rozwijające i jednocześnie zachęcające publiczność do przyjścia na koncert. To nie jest takie proste, bo zwłaszcza w czasach po covidowych obserwujemy, że ludzie trochę zapomnieli przychodzić do filharmonii i teraz, kiedy już można przychodzić bez ograniczeń, to z tego nie korzystają. Dlatego musi być coś, co przyciągnie publiczność na koncert.
        W związku z trwającą wojną rozpatrywaliśmy także opcję wypełnienia tej części utworami ukraińskimi, ale ostatecznie zdecydowaliśmy się na pewne dzieło, które jest uniwersalne i jest o wojnie. Trudno zaprzeczyć, że III Symfonia Es-dur op. 55 „Eroica” Ludwiga van Beethovena, ze swoją historią powstania, ze swoją historią dedykacji i jej wycofaniu – jest symfonią o Napoleonie. Kim był Napoleon? Dla Beethovena była to wielka nadzieja, że jest to ten, który rozbije układ mocarstw i wprowadzi wolność, równość, braterstwo, demokrację. Okazało się, że był tylko człowiekiem.
        To samo dzieje się teraz, kiedy wydawało się, że nie będzie już nigdy wojny, że wojna jest niepotrzebna, wszystko rozgrywa się w przestrzeni wirtualnej. Przepływ towarów, przepływ usług, pieniędzy odbywa się w taki właśnie sposób, i że właściwie ziemia w tej chwili nie jest nikomu potrzebna. Okazuje się, że tak nie jest. Ludzie są brutalni, zdolni do największych morderstw.
Beethoven też to zobaczył i chyba dla niego szczególnie – dla idealisty, którym pozostał do końca życia, bo to słychać w jego utworach – dla niego to musiał być szok.
Jego III Symfonia była z jednej strony peanem na rzecz Napoleona, ale z drugiej strony, kiedy słuchamy najbardziej tragicznych kart tej symfonii – marsza żałobnego, to nie był on na chwałę Napoleona. Beethoven doskonale wiedział, ile ludzi ginie i to był marsz żałobny dla tych wszystkich, którzy stracili życie.
        To jest moja ulubiona symfonia. Wielu twierdzi, że to jest najlepsza symfonia w historii muzyki. Sam Beethoven twierdził, że III Symfonia jest jego najlepszą symfonią, a ja za każdym razem, kiedy mam nią dyrygować, to jestem bardzo szczęśliwy, bo to jest dzieło ponadczasowe. Każdy takt, każdy fragment tej symfonii jest po prostu nieśmiertelny. Mam nadzieję, że w Rzeszowie przedstawimy ją w trochę innym świetle, bo ja nie podążam za modą innych muzyków, nie gram jej bardzo szybko, tylko zupełnie inaczej. Kiedy byłem jeszcze dzieckiem, z czarnej płyty słyszałem wykonanie pod batutą Otto Klemperera, które mną wstrząsnęło. To jest nagranie z 1959 roku i za każdym razem, kiedy go słucham, jest ono dla mnie wielką tajemnicą. Coś się narodziło i nie wiadomo jak, i nie da się tego powtórzyć, nie sposób zanalizować, dlaczego tak się stało.
To się dzieje także na koncertach i dlatego koncerty w filharmoniach są tak ważne i wspaniałe, bo nie wiemy, co się wydarzy.

        Z wielkim zainteresowaniem Pana słucham, bo byłam przekonana, że jednak prawie wszystko przygotowuje się podczas prób, bo one odbywają się zgodnie z harmonogramem.

        - To prawda, że pracujemy podczas prób, ale nie wiemy, jak nam się to wszystko uda. Przygotowując koncert, to wszystko tak naprawdę przestaje mieć znaczenie – czy próby były długie, czy krótkie, czy pracowaliśmy intensywnie, czy też mniej intensywnie. Nie, bo mamy koncert i podczas tego koncertu może się zdarzyć wszystko. Najlepiej przygotowany może się nie udać, albo mniej przygotowany może być znakomity. To jest magia dźwięku, magia żywej muzyki. Mam nadzieję, że podczas tego koncertu uda nam się coś takiego osiągnąć.
Za każdym razem jest takie dążenie, żeby podczas tego koncertu stało się coś niezwykłego, żeby wibracje instrumentu, wibracje samej muzyki wypełniły salę i trafiły do publiczności, żeby wszyscy odebrali to w sposób bardzo osobisty.

        Jestem przekonana, że dla publiczności wielkim wydarzeniem będzie spotkanie z Aleksandrą Kuls, solistką tego wieczoru.

         - Jestem tego pewny.

        Wiem, że znacie się od wielu lat. Pani Aleksandra Kuls występowała w Filharmonii Lubelskiej pod Pana batutą jako młoda skrzypaczka, a było to wiosną 2012 roku.

         - Tak i wystąpiliśmy z tym programem razem nawet w Filharmonii Narodowej w Warszawie. Bardzo dobrze pamiętam ten koncert i byliśmy pod olbrzymim wrażeniem. Nie widzieliśmy się kilka lat i jestem bardzo ciekawy, jak zagra dla rzeszowskiej publiczności, zwłaszcza, że gra Koncert skrzypcowy D-dur op. 77 Johannesa Brahmsa. Dla wielu, obok Koncertu skrzypcowego D-dur op.61 Ludwiga van Beethovena, to jest król wśród koncertów skrzypcowych.
         Muszę powiedzieć, że za każdym razem stawiamy sobie znak zapytania - czym jest ten koncert? Ten koncert różni się od wielu innych, zwłaszcza tych, które powstały wcześniej, bo jest partia skrzypiec i akompaniament orkiestry. Koncert Brahmsa jest wielką symfonią i skrzypek musi być bardzo dojrzały, żeby osiągnąć tę równowagę pomiędzy solo a orkiestrą i stworzyć razem z orkiestrą wielką kreację, a czasu jest zawsze mało.

         Dla dyrygenta Koncert skrzypcowy D-dur Brahmsa jest także wielkim wyzwaniem, ponieważ orkiestra może łatwo zagłuszyć solistę.

          - Ma pani rację. Chcę zwrócić uwagę, że solista jest nie tylko, kiedy gramy koncert – często soliści są także podczas wykonywania symfonii. Ja bardzo lubię określenie, że powinniśmy ich trochę „oświetlić”, dać im kontekst. Jeśli gra solo flet, obój, czy klarnet lub waltornia, to musimy dać im dobre tło, żeby brzmieli jak najlepiej, a nie po prostu grać głośno i nie zwracać na nic uwagi. Zwykle zwracam na to uwagę podczas prób, bo proporcje są dla mnie bardzo ważne.
          Podobnie jest podczas wykonywanie koncertu. Solista musi być świetnie „oświetlony”, dobrze słyszalny, ale są momenty, kiedy to on akompaniuje, a jego partię przejmuje ktoś z orkiestry lub cała orkiestra. Solista także musi rozumieć tę współpracę z zespołem, z którym występuje. Nie znoszę pantomimy, kiedy solista gra, a w ogóle go nie słychać. W Koncercie skrzypcowym Brahmsa jest to bardzo łatwe. Dlatego ta czujność z każdej strony jest konieczna, żeby osiągnąć równowagę, a z tej równowagi staje się forma, staje się utwór, no i emocje, ponieważ emocje wyzwalają się pod wpływem doskonałości, przemyślenia konstrukcji i techniki. Nie można tego wszystkiego zastąpić jedynie emocja, bo ona będzie błaha i często nieprawdziwa.
           Niedawno poznałem wspaniałe określenie Sergiu Celibidache dotyczące interpretacji i jestem pod ogromnym wrażeniem, że ktoś ubrał w słowa to, o czym od dawna myślałem, ale nie potrafiłem tego zrobić. Sergiu Celibidache stwierdził, że nie ma interpretacji, bo w muzyce są fakty. Coś w tym jest – w muzyce są fakty, a interpretacja polega na odczytaniu tych faktów. Celibidache powiedział, że jak idziemy pod górę, to nie możemy udawać, że idziemy w dół, a muzyka na tym polega, czasem melodia idzie w dół, czasem w górę, czasem się zaczyna, a czasem się kończy. Nie można o tym nie myśleć. Dopiero z tego powstaje interpretacja, ale żeby powstała, musimy poznać wszystkie fakty.
           Po to też są próby. Czasem jakiś utwór gramy wolniej, jakiś fragment utworu, przyglądamy się każdej nutce, każdej konstrukcji, każdemu akordowi i dopiero z tego powstaje całość. Nie można tylko przegrywać utworu w całości i udawać, że skoro od początku do końca udaje się zagrać to jest dobrze. Nie, wtedy właśnie pomijamy wiele faktów.
Dodam jeszcze, że sztuka rodzi się tylko w porozumieniu, w zaufaniu, bo samo tworzenie sztuki jest tak trudne, że nie trzeba dodatkowych negatywnych bodźców. Wyzwanie jest duże i wspólnie musimy tworzyć drużynę, która zmierza do finału, którym jest koncert, ale do tego jest dobra atmosfera w pracy.

           Wiem, że nasi Filharmonicy lubią z Panem pracować i chyba ta atmosfera jest od początku dobra.

            - Ja też bardzo lubię z nimi pracować. Zastanawiam się, z czego to się bierze. Znamy się już tyle lat, wykonaliśmy wspólnie wiele koncertów, mamy wiele wspomnień, niesamowitych. Może dlatego, że za każdym razem podchodzę do sprawy uczciwie i muzycy też – po prostu ciężko pracujemy i staramy się o dobry efekt. Cieszę się, że przez tyle lat nam się to udaje – ani oni się nie zmieniają, ani ja. Zawsze jesteśmy uczciwi wobec siebie i wobec sztuki.

           To jest dobra puenta pierwszej części naszej rozmowy. Dziękuję bardzo, a do lektury części drugiej zaproszę Państwa za kilka dni. Dzisiaj zapraszamy na koncert.

            - Bardzo dziękuję. Serdecznie Państwa zapraszam o 19.00 do sali Filharmonii Podkarpackiej.

Zofia Stopińska

23 maja 2022r., poniedziałek, godz. 19:00

Sala Balowa Muzeum Zamku w Łańcucie

KONCERT POŚWIĘCONY MARII KONOPNICKIEJ

URSZULA KRYGER - mezzosopran
PAWEŁ CŁAPIŃSKI -fortepian
Teksty Marii Konopnickiej zaprezentuje LIDIA SADOWA

W programie:
Z. Noskowski - W lesie op.60 - 4 pieśni do słów Marii Konopnickiej
H. M. Górecki - Trzy pieśni do słów Marii Konopnickiej op.68
W. Żeleński - 4 pieśni do słów Marii Konopnickiej
S. Niewiadomski - Jaśkowa dola - 9 pieśni do słów Marii Konopnickiej

CENA BILETU: 50zł

URSZULA KRYGER mezzosopran jest jedną z najbardziej uznanych polskich śpiewaczek.

Ukończyła studia pianistyczne i wokalne w Akademii Muzycznej w Łodzi.

Uczestniczyła w wielu międzynarodowych konkursach muzycznych, otrzymując wysokie nagrody. Do jej największych sukcesów należą zwycięstwa w I Międzynarodowym Konkursie dla Młodych Wokalistów im. St. Moniuszki w Warszawie (1992), VI Międzynarodowym Konkursie Wokalnym im. J. Brahmsa w Hamburgu (1994) oraz 43. Międzynarodowym Konkursie Muzycznym ARD w Monachium (1994). Odtąd jej karierze towarzyszy niesłabnące zainteresowanie melomanów i krytyki.

W 1995r. wystąpiła w La Scali z recitalem pieśni Fryderyka Chopina.

Rok później z wielkim sukcesem debiutowała na scenie Semper Oper w Dreźnie w operze „Kopciuszek” G. Rossiniego w partii Angeliny. Publiczność polska i wielu krajów świata miała okazję często podziwiać jej kreacje w dziełach oratoryjnych wykonywanych pod batutą tak znakomitych mistrzów, jak: Jan Krenz, Jerzy Semkow, Rafael Frühbeck de Burgos, Sir Colin Davis, Armin Jordan.

Szczególną uwagą obdarza muzykę kameralną – jej sztuka interpretacji pieśni łączy w sobie perfekcyjność z niezwykłą naturalnością. Doceniają to towarzyszący jej muzycy, wśród których znajdują się wybitni pianiści jak: Hartmut Höll, Charles Spencer, Melvyn Tan i Pascal Rogé, klarnecista Paul Meyer, Tokyo String Quartet, Petersen Quartet.

Urszula Kryger dokonała wielu nagrań dla rozgłośni radiowych i firm fonograficznych, takich jak: Decca (Pieśni polskie Poulenca), Hyperion (Pieśni Chopina), CPO (Ballady Löwego), DUX (Duety rosyjskie –Fryderyk 2001, Pieśni Moniuszki oraz Pieśni Karłowicza i Szymanowskiego –Fryderyk 2002, Pieśni Żeleńskiego – Fryderyk 2012, Duety słowiańskie, Duety niemieckie), BNL (Arie Beethovena), Naxos (Pieśni Lutosławskiego), Channel Classics (Szymanowski Complete Songs – Fryderyk 2004), Polskie Radio (K. Szymanowski – Pieśni z orkiestrą), NInA (Mykietyn – Pasja św. Marka)

Artystka wyróżniona została także nagrodą Fundacji im. K. Szymanowskiego za przemyślane i wysoce artystyczne interpretacje pieśni tegoż kompozytora.

Urszula Kryger jest również pedagogiem. Prowadzi liczne kursy mistrzowskie.

Jest profesorem Akademii Muzycznej w Łodzi. 

Paweł Cłapiński
Urodził się 02 sierpnia 1988 w Łęczycy, obecnie mieszka w Łodzi. Jest pianistą w Akademii Muzycznej im. Kiejstuta i Grażyny Bacewiczów w Łodzi w klasie śpiewu prof. dr hab.Urszuli Kryger, a także pianistą - korepetytorem w Teatrze Wielkim w Łodzi.

Absolwent Akademii Muzycznej im. Feliksa Nowowiejskiego w Bydgoszczy w klasie fortepianu prof. Katarzyny Popowej-Zydroń. Studia podyplomowe ukończył w klasie fortepianu prof. Katarzyny Popowej – Zydroń oraz prof. Ewy Pobłockiej. Kontynuował edukację w klasie dr hab. Tomasza Bartoszka w AM w Łodzi. W latach 2016 – 2018 był członkiem Akademii Operowej przy Teatrze Wielkim Opery Narodowej w Warszawie w klasie fortepianu Eytana Pessena.

Brał udział w mistrzowskich kursach pianistycznych prowadzonych przez takich profesorów jak: Dang Thai Son, Robert McDonald, Einar Steen-Nokleberg, Ilja Scheps, Mikhail Voskresensky, Wojciech Świtała. Jest laureatem ogólnopolskich oraz międzynarodowych konkursów pianistycznych. Wielokrotnie, współpracując ze śpiewakami, zdobywał nagrodę dla najlepszego pianisty. Jego działalność artystyczna była również wspierana stypendiami:
Marszałka woj. łódzkiego (2012r.), Prezydenta Miasta Bydgoszczy (2012r.), Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego (2011r.).

Ważne Osiągnięcia:
2018 – Nagroda dla najlepszego pianisty w IV Ogólnopolskim Konkursie Wokalnym im. K. Jamroz w Busku-Zdroju.
2016 – Nagroda dla najlepszego pianisty w IV Międzynarodowym Konkursie Wokalnym „Le Grand Prix de l'Opéra” w Bukareszcie (Rumunia).
2015 - I nagroda oraz nagroda specjalna dla najlepszego pianisty-partnera w V Konkursie Wokalnym im. Ignacego Jana Paderewskiego w Bydgoszczy
2012 – wyróżnienie w duecie ze skrzypaczką Mają Syrnicką na I Ogólnopolskim Konkursie Duetów z Fortepianem w Warszawie
2011 – I nagroda oraz nagroda specjalna za najlepsze wykonanie utworu solowego F. Liszta na Ogólnopolskim Konkursie Chopinowskim NIFC w Warszawie
2011 – I nagroda na Koncercie Roku „Najlepsi studenci polskich uczelni muzycznych” w Katowicach
2009 – I nagroda na IV Międzynarodowym Konkursie Pianistycznym w Candelo "Un ricetto in Musica" (Włochy)
2007 – I nagroda na IV Ogólnopolskim Konkursie Interpretacji Muzyki Francuskiej w Łodzi

                                                                          Paweł Cłapiński - fortepian, fot. z materiałów prasowych organizatorów

Kompozycje Antonio Vivaldiego zabrzmią podczas koncertów pt. „Antonio Vivaldi – (nie) znany Il Prete Rosso”, które odbędą się w czwartek, 17 maja br. w Jasielskim Domu Kultury o godz. 17.00.

Bilety w cenie 10 złotych do nabycia w sekretariacie JDK i on-line.

Muzyka tego weneckiego duchownego, uważanego za najwybitniejszego kompozytora epoki baroku wciąż cieszy się dużym powodzeniem. Zwłaszcza, że muzykolodzy do dnia dzisiejszego odnajdują nieznanego dzieła Vivaldiego.

Wystąpią:

Katarzyna Sytnik – skrzypce barokowe; Maciej Wulf – skrzypce; Paweł Pietruszka – klarnet; Karol Pęcak – wiolonczela; Paweł Chłopek – organy oraz Marek Rolek – prowadzenie i słowo o muzyce Vivaldiego.

W programie wieczoru:

A . Vivaldi – Koncert na obój i skrzypce B dur RV 548

cz 1 Allegro

cz 2 Largo

cz 3 Allegro

Koncert na dwoje skrzypiec i wiolonczele d moll RV 565

cz 1 Allegro

cz 2 Largo

cz 3 Allegro

Koncert na dwie mandoliny G dur RV 532

cz 1 Allegro

cz 2 Andante

cz 3 Allegro

Koncert na troje skrzypiec F dur RV 551

cz 1 Allegro

cz 2 Andante

cz 3 Allegro

***

Katarzyna Sytnik – skrzypce barokowe; pedagog Zespołu Szkół Muzycznych w Krośnie im. Ignacego Jana Paderewskiego. Absolwentka Akademii Muzycznej w Krakowie. W 2000 roku wyjechała za granicę, przez trzy lata pracowała jako muzyk w Libańskiej Orkiestrze Narodowej. Kolejne lata spędziła podróżując po Karaibach i Europie na pokładzie amerykańskich statków pasażerskich, gdzie prezentowała wraz z innymi instrumentalistami, muzykę baroku oraz mistrzów klasycyzmu. W 2009 roku wróciła do Polski i została pedagogiem Zespołu Szkół Muzycznych w Krośnie. Oprócz pracy w szkole uczestniczy regularnie w życiu kulturalnym miasta i okolic. Z zespołem prowadzonym przez Wojciecha Pelczara dokonała nagrań dwóch płyt do tekstów Edwarda Lechety. Założyła zespół Camalt z którym ma zamiar promować muzykę klasyczną na szeroką skalę. Współpracuje muzycznie z Maciejem Wulwem.

Maciej Wulw – skrzypce; absolwent Akademii Muzycznej w Katowicach w klasie skrzypiec Klemensa Bortla i Antoniego Cofalika oraz w klasie kameralistyki Ewy Wargiewicz i Marii Szwajger – Kułakowskiej. Studia podyplomowe kontynuował na Akademii Muzycznej w Bydgoszczy w klasie Daniela Deutera. Wieloletni pedagog Państwowej Szkoły Muzycznej I stopnia im. Witolda Lutosławskiego, wykonawca i organizator życia muzycznego. Współpracował z takimi orkiestrami jak: Sinfonietta Cracovia, Capella Cracoviensis, Cracovia Danza i wiele innych, nagrywał dla Polskiego Radia Kraków, Katowice i Rzeszów. Aktywnie uczestniczy w życiu kulturalnym Jasła i okolic.

Paweł Pietruszka – klarnet; jest również nauczycielem w Państwowej Szkole Muzycznej I stopnia im. W. Lutosławskiego w Jaśle. Brał udział w wielu projektach muzycznych, koncertach muzyki klasycznej z cyklu: „Muzyka z witrażami w tle” w Sanktuarium Św. Antoniego w Jaśle. W koncercie zatytułowanym „Dialog muzyczny” w sali offowej JDK w 2020 roku, ale także podczas Dni Jasła. Często udziela się także w koncertach muzyki klasycznej w „Salonie Muzycznym u Madejczyków” lub pod patronatem Centrum Kultury i Czytelnictwa w Brzostku.

Karol Pęcak – wiolonczela; absolwent Zespołu Szkół Muzycznych im. I. Paderewskiego w Krośnie, Akademii Muzycznej w Krakowie obecnie studiuje w klasie wiolonczeli na Akademii Muzycznej im. Grażyny i Kiejstuta Bacewiczów w Łodzi.

Paweł Chłopek – organy; ukończył Diecezjalne Studium Organistowskie w Tarnowie, jest także absolwentem Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie na kierunku muzyka kościelna w klasie organów u dr Marka Walacha. Jest organistą w sanktuarium św. Antoniego w Jaśle, dyrygentem chóru Antonianum. Od wielu lat bierze udział w licznych projektach muzycznych m.in. w koncertach poświęconych pamięci profesora Władysława Świstaka.

Marek Rolek – prowadzenie; muzykolog, pedagog Państwowej Szkoły Muzycznej I stopnia im. Witolda Lutosławskiego w Jaśle.

jdk

Dziewięć dni Muzycznego Festiwalu w Łańcucie od 21 maja do 5 czerwca 2022 roku przypada na czas szczególny, w którym muzyka powinna jednoczyć w nadziei na pokój i przypominać, że piękno „ucieleśnione” w muzycznym dziele jest - „płaszczem dobra”.
Symbolikę tej myśli podkreśli „Wieczór Solidarności z Narodem Ukraińskim” (2 VI) w sali koncertowej Filharmonii Podkarpackiej, podczas którego wystąpią artyści z Polski i Ukrainy.

Ale pierwszym akordem Muzycznego Festiwalu w Łańcucie będzie koncert 21 V, w Filharmonii Podkarpackiej, którego gościem będzie JOSÉ CURA - światowej sławy argentyński śpiewak, kompozytor i dyrygent znany z oryginalnych kreacji operowych, w szczególności dzieł Verdiego i Pucciniego.

                                                                                                     Martina Zadro - sopran                                                                                                                                     

Wybitnemu tenorowi towarzyszyć będzie chorwacko – słoweńska sopranistka - Martina Zadro, a Orkiestrą Symfoniczną Filharmonii Podkarpackiej zadyryguje Hiszpan - David Giménez.

                                                                                                                                              David Giménez - dyrygent

W programie: najpiękniejsze arie i duety z oper i operetek.

                                       Orkiestra Symfoniczna Filharmonii Podkarpackiej

          Zdjęcia z materiałów prasowych organizatorów

"Naszym celem Niepodległa Polska”

Oratorium Kazimierz Pułaski

DATA: 8 maja 2022 roku

GODZINA: 18.00

MIEJSCE: Filharmonia Podkarpacka im. Artura Malawskiego w Rzeszowie

CENA: Bezpłatne wejściówki

SPRZEDAŻ (GDZIE?): W Kasie Rzeszowskich Piwnic koło Ratusza

ORGANIZATOR (+telefon): Podkarpacki Chór Męski : 668 158 379

CZAS TRWANIA: 1:20

„Naszym celem Niepodległa Polska”

Oratorium Kazimierz Pułaski

DATA: 8 maja 2022 roku

GODZINA: 18.00

MIEJSCE: Filharmonia Podkarpacka im. Artura Malawskiego w Rzeszowie

CENA: Bezpłatne wejściówki

SPRZEDAŻ (GDZIE?): W Kasie Rzeszowskich Piwnic koło Ratusza

ORGANIZATOR (+telefon): Podkarpacki Chór Męski : 668 158 379

CZAS TRWANIA: 1:20

Miejsce: Kościół oo. Franciszkanów w Krośnie
Termin: 8 maja 2022 (niedziela), godzina 18.00
Szczegóły: www.rckp.krosno.pl

Wstęp: wolny

Regionalne Centrum Kultur Pogranicza w Krośnie, Chór Mieszany „Echo” oraz Parafia Najświętszej Maryi Panny w Krośnie zapraszają do udziału w XXI Wieczorze Poezji i Pieśni „Ave Maria”.

Wystąpią:
Martyna Polakowska - sopran
Jarosław Sereda - saksofon
Jakub Fiołek - akordeon

Chór Mieszany „Echo” RCKP i ZNP w Krośnie
Dyrygent: Mariola Rybczak

W programie: F. Schubert, A. Piazzolla, C. Franck, G. Fauré, N. Blacha, M. Frisina, J. Arcadelt, H.J. Botor

Chór Mieszany „Echo” działa przy Związku Nauczycielstwa Polskiego i Regionalnym Centrum Kultur Pogranicza w Krośnie. Występuje na krośnieńskich scenach od ponad 70 lat. Ma na swoim koncie liczne koncerty, udział w festiwalach, przeglądach w kraju i za granicą.
Chór „Echo” jest organizatorem Euroregionalnego Koncertu Kolęd „Soli Deo Gloria”, Wieczorów Poezji i Pieśni „Ave Maria”, Koncertów Papieskich i Patriotycznych. Prowadzi wymianę artystyczną z wieloma zespołami z Polski oraz ze Słowacji, Austrii, Belgii, Węgier i Ukrainy. Dwukrotnie koncertował w Europie Zachodniej, a także w Macedonii w ramach Międzynarodowego Festiwalu Chórów w Ohrid. W 2010 brał udział w Balkan Folk Fest w Bułgarii. Za działalność artystyczną Chór został uhonorowany: Medalem Komisji Edukacji Narodowej, Dyplomem Ministra Kultury i Sztuki, Złotą Odznaką Związku Nauczycielstwa Polskiego, Złotą Odznaką Polskiego Związku Chórów i Orkiestr z Laurem, Odznaką Zasłużony dla Województwa Krośnieńskiego. W 2006 roku chór otrzymał nagrodę Marszałka Województwa Podkarpackiego za szczególne osiągnięcia w dziedzinie twórczości artystycznej i ochrony kultury.

       Wszyscy, którzy wybrali się 22 kwietnia 2022 roku na koncert do Filharmonii Podkarpackiej, na długo zapamiętają ten wieczór z kilku powodów. Przede wszystkim dlatego, że w programie znalazły się utwory doskonale znane i często wykonywane, a także takie, które zabrzmiały w Rzeszowie po raz pierwszy.

        Gościliśmy w Rzeszowie prof. Pawła Gusnara, wybitnego solistę, kameralistę i pedagoga. Paweł Gusnar jest absolwentem Uniwersytetu Muzycznego im. Fryderyka Chopina w Warszawie. Od 2003 r. jest wykładowcą macierzystej uczelni, jednocześnie prowadzi klasę saksofonu w Akademii Muzycznej im. Grażyny i Kiejstuta Bacewiczów w Łodzi.
Jest cenionym wykonawcą zarówno muzyki klasycznej i współczesnej oraz jazzowej, i rozrywkowej. Propaguje muzykę współczesną. Z jego inspiracji i dla niego powstało ponad 80 utworów, w tym 16 na saksofon z orkiestrą.
Dokonał wielu prawykonań dzieł kompozytorów polskich, m.in. Krzysztofa Pendereckiego, Krzysztofa Knittla, Bartosza Kowalskiego, Krzysztofa Herdzina.
Pan Gusnar koncertuje często z polskimi orkiestrami filharmonicznymi, a także na estradach prestiżowych sal koncertowych w Europie, Korei Południowej, Chinach, w Emiratach Arabskich i Stanach Zjednoczonych. Czterokrotnie jego płyty nagradzane były „Fryderykami”. W dorobku ma ponad 60 płyt CD, w tym blisko 20 autorskich i współautorskich. Od 2016 r jest prorektorem w Uniwersytecie Muzycznym im. Fryderyka Chopina w Warszawie.

        Orkiestra Filharmonii Podkarpackiej wystąpiła pod batutą Sławomira Chrzanowskiego, który w Rzeszowie występuje dość często i nasi filharmonicy bardzo lubią z nim pracować, a publiczność zawsze wysoko ocenia prowadzone przez niego koncerty. Pan Sławomir Chrzanowski jest absolwentem Akademii Muzycznej w Katowicach, a dyrygenturę ukończył w klasie prof. Karola Stryi.
Jest laureatem licznych konkursów dyrygenckich. Od 1990 roku jest dyrektorem Naczelnym i Artystycznym Filharmonii Zabrzańskiej. Razem z tą orkiestrą dał ponad 1200 koncertów nie tylko w Zabrzu i innych polskich miastach, ale występował również za granicą, m.in. w Rosji, Czechach, Słowacji i w Japonii. Dyrygował większością polskich orkiestr filharmonicznych i kameralnych. Stale współpracuje z NOSPR w Katowicach. Regularnie występuje z orkiestrą Filharmonii w Ostrawie oraz zespołami operowymi w Bytomiu i Lwowie. Kilkakrotnie gościł w Stanach Zjednoczonych.

        Na znak solidarności z walczącą Ukrainą koncert rozpoczęły utwory: Melodia i Synchronizacje Myroslava Skoryka, wybitnego współczesnego ukraińskiego kompozytora, muzykologa, pianisty i dyrygenta . Trzecim utworem był Koncert na saksofon i orkiestrę smyczkową Sławomira Kaczorowskiego, znakomitego polskiego kompozytora i pedagoga. Ponieważ w przerwie koncertu mogłam zarejestrować krótkie rozmowy z solistą i kompozytorem, chcę je teraz Państwu zaprezentować.   

prof. Paweł Gusnar  - saksofonista i pedagog Uniwersytetu Muzycznego Fryderyka Chopina w Warszawie oraz Akademii Muzycznej w Łodzi,  

    Gratuluję wspaniałego wykonania i gorącego przyjęcia przez publiczność. Widać, że jest Pan zmęczony, ale przecież podczas całej pierwszej części grał Pan partie solowe. Wieczór rozpoczęły dwa utwory Myroslawa Skoryka: Melodia i Synchronizacje. Zachwyciła mnie niezwykła znajomość języka muzycznego Skoryka - znał Pan wcześniej twórczość tego kompozytora?

         - Znałem i wiedziałem, że Myroslav Skoryk urodził się w 1938 roku we Lwowie. Nie tak dawno, bo w 2019 roku miałem okazję spotkać kompozytora. Jak się okazało, było to rok przed jego śmiercią – zmarł w 2020 roku w Kijowie. Przez wiele lat był dyrektorem Opery Kijowskiej, był też muzykologiem, ale przede wszystkim znakomitym kompozytorem. Skomponował m. in.: operę, dwa balety, cztery kantaty na chór i orkiestrę symfoniczną, cztery poematy symfoniczne, koncert na orkiestrę, trzy koncerty fortepianowe i dziewięć skrzypcowych, komponował suity i partity na orkiestrę kameralną, wiele utworów kameralnych i chóralnych. Napisał także mnóstwo fantastycznej muzyki dla potrzeb teatru i filmu. Jego Melodia to motyw przewodni dramatu wojennego „Vysoky pereval” z 1982 r. i była ona powszechnie znana.
         W rozmowie z Myroslavem Skorykiem stwierdziłem, że fantastycznie by ten utwór zabrzmiał na saksofonie. Kompozytor się tylko uśmiechnął. Myślę, że dzisiejsze wykonanie mogło być pierwsze w Polsce.

         Druga kompozycja Myroslava Skoryka była o wiele dłuższa i trudniejsza, a w dodatku nieznana polskiej publiczności.

         - Synchronizacje były na pewno polskim prawykonaniem utworu, który został napisany tuż przed śmiercią kompozytora, dla mojej serdecznej przyjaciółki, Anny Stepanovej, saksofonistki, która jest profesorem w Odessie. Wiem, że obecnie przebywa w Szwajcarii i czeka na lepsze czasy. Synchronizacje skomponowane zostały na saksofon sopranowy i orkiestrę smyczkową. Dla mnie było to także absolutne prawykonanie.

         Muszę się przyznać, że trzeciego utworu wysłuchałam po raz pierwszy.

         - Trzecim utworem był Koncert na saksofon i orkiestrę smyczkową autorstwa Sławomira Kaczorowskiego, wybitnego polskiego kompozytora, twórcy wielu wspaniałych dzieł, związanego z łódzką szkołą kompozytorską. Profesor Kaczorowski rozpoczął pracę w Akademii Muzycznej w Łodzi 25 lat temu, ja trochę później bo prawie 20 lat temu. Po kilkunastu latach znajomości poprosiłem go o skomponowanie utworu na saksofon. Mam to szczęście, że ten koncert dedykował mi przed sześcioma laty. Prawykonanie odbyło się pięć lat temu, później koncert został zarejestrowany. Zawsze bardzo się cieszę, jak mogę grać nowe, tak wspaniałe utwory.
         Dzisiaj miałem przyjemność wykonać go w Rzeszowie ze wspaniałymi muzykami Filharmonii Podkarpackiej pod batutą Sławomira Chrzanowskiego.
W obecnej sytuacji politycznej ten utwór nabrał zupełnie innego wymiaru niż po prawykonaniu w Łodzi. Teraz jest jeszcze bardziej ekspresyjny i nawet dyrygent zauważył, że słychać coś dramatycznego w jego charakterze.

         Koncert na saksofon i orkiestrę smyczkową Sławomira Kaczorowskiego jest bardzo wymagający pod wieloma względami: kondycji, stopnia trudności różnych elementów sonorystycznych i wirtuozerii.
Jestem pod ogromnym wrażeniem znakomitej współpracy ze świetną Orkiestrą Filharmonii Podkarpackiej i fantastycznym dyrygentem. Czuję wielki komfort, bardzo się cieszę i dziękuje za zaproszenie do Rzeszowa.

           Cieszę się ogromnie, że mogłam poznać i rozmawiać z prof. dr hab. Sławomirem Kaczorowskim.
          Proszę powiedzieć o swoich wrażeniach po wysłuchaniu swojego koncertu

          - Jestem bardzo zadowolony z tego wykonania, tym bardziej, że to było już piąte wykonanie i mam porównanie. Jestem bardzo miło zaskoczony i usatysfakcjonowany poziomem orkiestry, bo w tej kompozycji trzeba zwrócić uwagą na detale – różnego rodzaju crescenda i decrescenda w poszczególnych głosach, które decydują o tym, że ta faktura jest taka różnorodna i tak się mieni. Dyrygent był doskonały, a klasa Pawła Gusnara jest powszechnie znana nie tylko w Polsce, ale także na świecie. On mnie także zainspirował do napisanie tego koncertu i kiedy pracowałem nad tym utworem, wyobrażałem sobie, jak on gra i to mi bardzo pomagało, i stymulowało do intensywnej pracy nad kompozycją.

          Jak długo komponował Pan ten utwór?

          - Około dwa kwartały, szczerze mówiąc, już dobrze nie pamiętam, bo już parę lat minęło. Bodajże w 2015 roku, a rok później miał swoje prawykonanie w Filharmonii Łódzkiej. Koncert został też nagrany i jest zamieszczony na mojej płycie „KACZOROWSKI LIVE”, która została wydana przez Akademię Muzyczną w Łodzi. Orkiestrą Filharmonii Łódzkiej dyrygował Jerzy Swoboda, a Paweł Gusnar wykonał partie solowe.

           Czy pan Paweł Gusnar jest jedynym wykonawcą tego utworu?

           - Tak, na razie tylko on jest wykonawcą solowych partii w tym utworze. Bardzo się cieszę, że mogłem dzisiaj w Rzeszowie słuchać świetnego wykonania swojego utworu.

           Rozmawiamy tuż po rzeszowskim prawykonaniu Pana koncertu, widzę, że jeszcze jest sporo osób chcących Panu pogratulować i dlatego musimy chyba kończyć rozmowę.

           - Tak, ale mam nadzieję, że będziemy mogli się spotkać i porozmawiać dłużej. Dziękuję bardzo.

           Za kilka minut rozpoczęła się druga odsłona wieczoru, którą wypełniły trzy, z cyklu sześciu, poematów symfonicznych Má vlast (Moja ojczyzna) Bedřicha Smetany, które powstały w latach 1875 – 1888.
Dzieła Smetany należą do kanonu muzyki XIX stulecia, a on nazywany jest ojcem czeskiej muzyki narodowej i w pełni sobie na ten przydomek zasłużył. Jego dzieła w czasie powstawania posiadały nie tylko artystyczne, ale także polityczne znaczenie. W okresie niewoli kompozytor głosił nimi całemu światu, „że i on posiada piękną wspaniałą ojczyznę, że także jego naród ma bogatą w sławne okresy historię”.
Wyszehrad poświęcony jest sławnemu, najstarszemu zamkowi Pragi. Szarka to jedna z przywódczyń mitycznych amazonek czeskich, które kiedyś współrządziły ojczyzną. Wełtawa – to główna rzeka w Czechach, przepływająca przez Pragę i z jej nurtem słuchacze podążają od samego początku.
           Z ogromną przyjemnością słuchałam jak pięknie, z jaką dbałością o każdy detal Orkiestra Symfoniczna Filharmonii Podkarpackiej pod batutą Sławomira Chrzanowskiego wykonała te trzy poematy.
Gorące brawa dla wyróżnianych przez dyrygenta wykonawców solówek oraz dla całej orkiestry były w pełni zasłużone.

Zofia Stopińska