RYS HISTORYCZNY PAŃSTWOWEJ SZKOŁY MUZYCZNEJ I ST. IM. FRYDERYKA CHOPINA W JAROSŁAWIU

Historia Państwowej Szkoły Muzycznej I st. im. F. Chopina w Jarosławiu wpisuje się w bogate dzieje szkolnictwa muzycznego Jarosławia, które sięgają roku 1868, kiedy to zorganizowano pierwszą w historii miasta szkołę muzyczną. Była ona prywatna, uczono w niej gry na skrzypcach, fortepianie a także śpiewu solowego. Nauczali w niej muzycy wykształceni głównie w Wiedniu lub Pradze (przeważnie Czesi). Szkoła istniała do I wojny światowej. Wywarła duży i korzystny wpływ na rozwój ruchu muzycznego w mieście. Zaowocowało to powołaniem w 1904 roku Towarzystwa Muzycznego im. Fryderyka Chopina, skupiającego w swych szeregach miłośników muzyki, nauczycieli, muzyków zawodowych i wojskowych. Było ono do 1939 r. organizatorem życia muzycznego w mieście. Pod egidą towarzystwa działała Koncesjonowana Szkoła Muzyczna, której założycielką i dyrektorem była znakomita pianistka, uczennica Teodora Leszetyckiego - Maria Turzańska. Zasłynęła ona w wieku piętnastu, szesnastu lat jako objawienie salonów muzycznych Wiednia, Budapesztu, Pragi, Moskwy i Petersburga. Z klasy fortepianu Marii Turzańskiej wyszło wielu doskonałych pianistów m.in. mgr Krystyna Matheis-Domaszowska, długoletni nauczyciel i dyrektor PSM II st. w Rzeszowie, a także mgr Ludmiła Schram – długoletnia nauczycielka PSM I st. w Jarosławiu. Maria Turzańska uczyła również prywatnie i to nawet w czasie okupacji niemieckiej. Przedwojenna szkoła prowadziła ponadto klasę skrzypiec, wiolonczeli, trąbki, śpiewu solowego i paru jeszcze innych instrumentów. Uczniowie stanowili trzon zespołów chóralnych i orkiestr działających w obu jarosławskich gimnazjach. Repertuar orkiestr stanowiły nie tylko popularne marsze, lecz również utwory Moniuszki, Kurpińskiego, Elsnera, Straussa, Offenbacha i Lehara. Towarzystwo Muzyczne im. Fryderyka Chopina prowadziło własny chór, zespół kameralny i orkiestrę. Kierownictwo artystyczne tych zespołów spoczywało w rękach kapitana Pawła Kuczery, profesora gimnazjum – Tadeusza Bojarskiego i Henryka Paraniaka. Towarzystwo Muzyczne raz na dwa miesiące przygotowywało koncert publiczny, wykonując utwory z różnych epok kompozytorów polskich i obcych, reprezentujące różne gatunki i formy.
Wybuch II wojny świtowej w roku 1939 zniszczył tak pięknie rozkwitające życie muzyczne miasta. Okupant całkowicie sparaliżował działalność polskich chórów i orkiestr. Miejscowi muzycy, teraz żołnierze, walczyli na różnych frontach, brali udział w walkach pod Monte Cassino (Józef Magdziarz, Michał Zieliński - ten od „Serca w plecaku”). Innym w udziale przypadło zdobywanie Berlina (Józef Kryński).
27 lipca 1944 r. wojska niemiecki opuściły Jarosław i, choć wojna jeszcze trwała, grupa wspaniałych muzyków poznańskich, przesiedlonych tu przez Niemców na początku wojny oraz garstka miejscowych entuzjastów już dnia 5 września (a więc w 40 dni po wyzwoleniu) otworzyła szkołę muzyczną. Mieściła się ona przez kilka miesięcy w zabudowaniach klasztornych OO Reformatów a następnie przeniesiona została do kamienicy Attavantich (Rynek 5). Doskonała kadra pedagogiczna, profesorowie: Zofia Martynowicz (dyr. szkoły), Mikuszewska, Kisielewska, Neuhaus oraz jarosławianie: Jan Lityński, Julia Dziedzina uzyskiwała - mimo bardzo trudnych warunków pracy - znakomite wyniki. Okres działalności szkoły trwał niestety tylko 3 lata. Z chwilą wyzwolenia dalszych obszarów Polski muzycy z zachodnich rejonów wrócili w swoje strony. Trzyletni średni kurs gry na fortepianie pod kierunkiem Zofii Martynowicz ukończył Romuald Sroczyński - późniejszy organista, wirtuoz i profesor PWSM W Poznaniu i Wrocławiu.
Niestety, nie udało się zebrać odpowiedniej kadry nauczycielskiej spośród miejscowych muzyków, ponieważ wielu z tych, którzy zdołali przeżyć wojnę, nie zdążyło jeszcze wrócić. Szkoła jarosławska została wówczas przemianowana na filię szkoły przemyskiej. W roku 1946, korzystając z powrotów wielu jarosławskich muzyków, postanowiono założyć małą orkiestrę symfoniczną Związku Nauczycielstwa Polskiego. Jej dyrygentem został Henryk Paraniak. Członkowie orkiestry reaktywowali działalność Towarzystwa Muzycznego. Za patrona obrano Karola Szymanowskiego. Najbardziej czynnymi działaczami towarzystwa byli: Alfons Brzozowski, Władysław Hnatow, Henryk Kozubal, Henryk Paraniak. Pierwszym zadaniem, jakie postawili sobie ci ludzie, było reaktywowanie szkoły muzyczne. Ministerstwo Kultury i Sztuki widząc dobrą pracę orkiestry, zapał i ofiarność jej członków oraz znając osobiste walory Henryka Paraniaka, zarządzeniem z dnia 1 listopada 1947 roku powołało do życia Szkołę Muzyczną I st. w Jarosławiu. W 1949 r. szkole nadano imię Fryderyka Chopina a w 1950 roku – upaństwowiono. W tymże roku powstała przy szkole mała orkiestra symfoniczna, która działała do 1960 roku. Orkiestra współpracowała z Ogniskiem Choreograficznym prowadzonym przez Lidię Nartowską, która również pracowała w tej szkole ucząc rytmiki i prowadziła jedną z grup tanecznych. W tym okresie Ognisko nie miało swojego lokum więc za zgodą ówczesnego dyrektora szkoły Henryka Paraniaka młodym tancerzom udostępniono sale do ćwiczeń.
W 1953 roku powstała przy szkole orkiestra dęta, kierowana kolejno przez Józefa Homika, dyrektora Henryka Paraniaka i Mariana Trzeciaka. Orkiestra działała do 1967 r. Powstały również chóry, oraz różnego rodzaju zespoły - wokalne, kameralne i rozrywkowe. Cztery lata później 24 listopada uroczyście obchodzono 10-lecie działalności szkoły. Z tej okazji nastąpiło odsłonięcie pomnika Fryderyka Chopina, który stanął obok budynku szkoły. Tak wyjątkową uroczystość uświetnił recital fortepianowy Ryszarda Baksta.
1 stycznia 1969 r. dyrektorem szkoły został Marian Trzeciak, który pełni tę funkcję do 1977 r. Przy szkole działały wówczas zespoły kameralne i zespoły rozrywkowe osiągające liczne sukcesy na ogólnopolskich konkursach (Jelenia Góra, Wejherowo, Kraśnik). Odbywało się też wiele koncertów, recitali, wyjazdów uczniów i zespołów na różne konkursy. Szkoła mogła pochwalić się również udziałem w Ogólnopolskim Festiwalu Piosenki Żołnierskiej w Kołobrzegu. W latach 1973-1976 z inicjatywy dyrektora Trzeciaka funkcjonowała w Lubaczowie Filia jarosławskiej szkoły muzycznej.
Kolejnym dyrektorem jarosławskiej szkoły muzycznej zostaje pani Elżbieta Dąbrowska, która powołana na to stanowisko zostaje 1 stycznia 1978 roku. W okresie jej 38- letniej pracy dyrektorskiej w szkole rozwijają się różne formy pracy z uczniem. Pracuje wielu wybitnych pedagogów, uczniowie zaczynają koncertować na lokalnych, ogólnopolskich i międzynarodowych scenach, biorą udział w wielu konkursach i przeglądach, a chór prowadzony przez Panią Jadwigę Nowosiad 2 czerwca 1991 - bierze udział w liturgii podczas wizyty papieża Jana Pawła II w Rzeszowie. W latach osiemdziesiątych Pani dyrektor podjęła starania o poprawę infrastruktury szkoły i rozpoczęła proces remontu i rozbudowy byłego budynku szkoły. Budynek pochodzący z 1933 r. został w latach 1986- 1991 zmodernizowany i rozbudowany. Szkoła wzbogaciła się o małą salę koncertową, dodatkowe sale lekcyjne oraz przystosowane do potrzeb lekcyjnych i socjalnych piwnice. Szkoła zaczęła organizować przesłuchania, konkursy uczniów szkół muzycznych oraz regionalne i ogólnopolskie warsztaty. Ponownie przy szkole powstała Młodzieżowa Orkiestra Dęta.
Z inicjatywy pani Elżbiety Dąbrowskiej i pana Jacka Ścibora w grudniu 1993 r. odbyła się pierwsza edycja imprezy z cyklu „Poranek muzyczny”, która adresowana była do dzieci z przedszkoli i młodszych klas uczniów szkół podstawowych z Jarosławia i okolic. W 1996 r. impreza ta przybrała miano „Muzyczne spotkania z Wiolinkiem”. W późniejszych latach, aż do 1999 r. wrócono do pierwotnej nazwy. Prowadzone imprezy polegały na prezentacji przez uczniów szkoły miniatur muzycznych przeplecionych opowieściami, wierszykami i zagadkami o muzyce, jak i interpretacjami ruchowo-przestrzennymi utworów muzycznych. W imprezach tych dzieci z przedszkoli i szkół brały udział bardzo chętnie, jednocześnie kształtując swoje zainteresowania muzyczne i artystyczne. W 1995 r. w nawiązaniu do wspaniałych przedwojennych tradycji kulturalnych w Jarosławiu powołane zostało Towarzystwo Muzyczne., które we współpracy z Państwową Szkołą Muzyczną I st. inicjowało różne działania artystyczne m.in. grupa poetycka, Młodzieżowa Orkiestra Dęta, recitale wielu wspaniałych artystów. Oprócz działalności kulturalnej, przy towarzystwie prowadzona jest działalność dydaktyczna: Przedszkole Muzyczne, Ognisko Artystyczne i Szkoła Muzyczna II st. posiadająca uprawnienia szkoły publicznej. Wyróżnieniem dla jarosławskiej szkoły muzycznej było przyznanie jej w 1997 a następnie w 2011 roku honorowej nagrody Burmistrza Jarosławia „JAROSŁAWA” za działalność kulturalną i całokształt osiągnięć. Dnia 16 października 2001 r. Rada Rodziców przy szkole ufunduje sztandar, który w tym dniu został uroczyście poświęcony. Od tego czasu uczniowie w obecności Sztandaru Szkolnego składają uroczyste ślubowanie. Następnie absolwenci przekazują Sztandar kolegom z młodszych roczników.
Największym osiągnięciem okresu dyrektorowania pani Dąbrowskiej jest nowy budynek szkoły który został wybudowany ze środków Ministerstwa Kultury i Sztuki i znajduje się obecnie przy ul. Czesławy Puzon ps. "Baśka" . Koncepcja narodziła się już w sierpniu 1991 roku, ówczesna dyrektor wystąpiła do Urzędu Miasta z inicjatywą przekazania działki pod budowę nowej siedziby szkoły, a do Ministerstwa Kultury i Sztuki z prośbą o przyjęcie inwestycji do realizacji. Inicjatywa spotkała się z akceptacją - w 1992 roku rozpoczęła się budowa nowej szkoły z własną salą koncertową. Budowa trwała wiele lat, aż do momentu kiedy to 8 grudnia 2005 roku mimo licznych trudności finansowych i organizacyjnych nastąpiło uroczyste otwarcie wymarzonego budynku szkoły. Sześć lat później otwarto salę koncertową wraz ze studiem nagraniowym, wyposażoną w fortepian Stainwei i organy koncertowe Albohrn.
Jesienią 2006 r. w wyniku porozumienia między Uniwersytetem Trzeciego Wieku działającym przy PWSTE w Jarosławiu zastała nawiązana współpraca z Klubem Melomana . W ramach działalności Klubu odbywały się co najmniej raz w miesiącu wykłady, prelekcje, pokazy i prezentacje o szeroko pojętej tematyce muzycznej. Działalność Klubu zainaugurowana została 1 lutego 2007 r. i trwała do maja 2014 r. W tym czasie odbyło się ponad sto spotkań.
Od 1 września 2016 roku kolejnym dyrektorem jarosławskiej szkoły muzycznej zostaje pani Grażyna Sereda. Do organizowanych przez szkołę różnych przesłuchań i warsztatów dołączony został I Ogólnopolski Konkurs Muzyki Polskiej, który miał miejsce 27-28 kwietnia 2017 roku i spotkał się z dużym zainteresowaniem wśród uczniów szkół muzycznych I i II stopnia.

UWAGA! PIERWSZY  KONCERT  Z CYKLU "KONCERTÓW 15-TKOWYCH" ODBYWAJĄCYCH SIĘ  W WYDZIALE MUZYKI, W NIEDZIELĘ   15 PAŹDZIERNIKA ODBĘDZIE SIĘ WYJĄTKOWO O GODZ. 13.00.

ZAPROSZENIE
W 2017 roku przypada 45. rocznica powstania Państwowej Szkoły Muzycznej I st.
w Sanoku. Z tej szczególnej okazji Dyrekcja Szkoły i Komitet Organizacyjny zapraszają na uroczysty Koncert, który odbędzie się 16 października 2017  roku o godz. 16:00 w Sali Koncertowej Szkoły.
Jubileusz ten jest ważną chwilą dla nas wszystkich – absolwentów Szkoły, jej nauczycieli, wszystkich sympatyków i przyjaciół. Stanowi okazję do wspomnień i refleksji, odnowienia starych przyjaźni oraz umocnienia tych, które trwają do dzisiaj. Może być momentem powrotu do czasów młodzieńczego entuzjazmu, marzeń, nadziei i planów na przyszłość. Niewątpliwie, spotkanie to będzie również szansą na udział we wspaniałej zabawie w gronie bliskich osób, które pomimo wszystkich różnic i odmiennych kolei losu, łączy przynajmniej jedna pasja – miłość do muzyki.
Żywimy głęboką nadzieję, że przyjmiecie Państwo nasze zaproszenie i wszyscy
z radością uczestniczyć będziemy w tej wyjątkowej uroczystości.
Zapraszamy również do zapoznania się z Kroniką Szkoły.

Program:

16.10.2017– poniedziałek

godz. 16.00 Koncert „Przeżyjmy to jeszcze raz”– Sala koncertowa Szkoły

19.10.2017 czwartek, godz. 19.00, Towarzystwo Muzyczne
MUZYKA POŁĄCZEŃ
KATARZYNA DUDA - skrzypce
KATARZYNA BUDNIK-GAŁĄZKA - altówka
PIOTR KOPCZYŃSKI – fortepian
Carl Maria von Weber - Andante i Rondo Węgierskie op. 35 na altówkę i fortepian

Jiri Matys - Duo na skrzypce i altówkę op. 39 (1963)
Allegro vivace - Adagio - Allegro giocoso - Allegro energio

Pablo de Sarasate - Fantazja na tematy z opery Carmen G. Bizeta op. 25
Max Bruch - 8 utworów na skrzypce, altówkę i fortepian op. 83
Andante - Allegro con moto - Andante con moto - Allegro agitato - Rumänische Melodie, Andante - Nachtgesang - Moderato - Allegro vivace, ma non troppo

PROGRAM   KONKURSU  WOKALNEGO

20 – 21 października 2017
19  października ( czwartek )  2017 r.
od godz. 15.00 – próby akustyczne w Auli ZSM nr 1

ETAP I

20  października (piątek)  2017 r.
godz. 9.30 – Otwarcie Konkursu
godz. 10.00 – rozpoczęcie przesłuchań I Etapu
około  godz.  13.00      PRZERWA
godz. 15.30 – c.d. przesłuchań I Etapu
około godz. 18.00 ogłoszenie wyników I ETAPU

ETAP  II

21  października  (sobota)   2017 r.
godz.  10.00 -   przesłuchania zakwalifikowanych uczestników
około  14.00  -  ogłoszenie  wyników   Konkursu  w  auli  ZSM  nr 1
godz. 15.30  -    AULA  Wydziału  Muzyki  UR  – uroczyste wręczenie nagród   finalistom  oraz   KONCERT  LAUREATÓW.
Przesłuchania odbywać się będą w ZSM nr 1, ul. Chopina 32.
Koncert Laureatów będzie miał miejsce w Sali Koncertowej Wydziału Muzyki, ul. Dąbrowskiego 83.

 Szczegóły na stronie internetowej Zespołu Szkół Muzycznych nr 1 w Rzeszowie

Prezes Fundacji Wspierania Kultury "Amadeusz" - Magdalena Pamuła i Dyrektor Miejskiego Domu Kultury w Stalowej Woli - Marek Gruchota zapraszają na Festiwal im. Janiny Garści w Stalowej Woli.

19 - 21 października 2017
wstęp wolny

Festiwal im. Janiny Garści w Stalowej Woli ma charakter międzynarodowy. Wystąpią młodzi instrumentaliści oraz profesjonalni muzycy. Usłyszymy m.in. orkiestrę  „Wirtuozi Lwowa”, ukraińska pianistkę Tatianę Szewczenko i młodego litewskiego pianistę Pauliusa Anderssona.
Wszystkie koncerty odbędą się w Miejskim Domu Kultury w Stalowej Woli.

PROGRAM:
19.10.2017 / czwartek / godz. 17.00
Koncert „Artyści dzieciom”
Utwory kompozytorów polskich wykonają:
Ludmiła Worobec-Witek – skrzypce
Leszek Kołodziejski – akordeon
Tatiana Szewczenko, Natalia Wolanin, Andrzej Tatarski, Edward Wolanin, Artur Jaroń, Jacek Ciołczyk – fortepian
Gościnnie: Paulius Andersson / Litwa – fortepian

20.10.2017 / piątek / godz. 17.00
Koncert „Młodzi, zdolni”
„Amadeusz” promuje uczniów szkół muzycznych z Domosławic, Kielc, Rzeszowa, Stalowej Woli, Warszawy

21.10.2017 / sobota / godz. 17.00
Orkiestra „Wirtuozi Lwowa”
Serhij Burko – dyrygent
Soliści:
Sylwia Sulikowska – skrzypce
Anna Urzędowska, Kamila Wawrzeńczyk, Klara Kraj – fortepian
Bartosz Szymczyk – waltornia
Cezary Sagan – trąbka
Festiwalowi towarzyszy wystawa prac plastycznych uczniów stalowowolskich szkół „Tak widzimy muzykę” – hol MDK

Janina Garścia (1920 – 2004)
Kompozytorka i pedagog urodziła się 12 marca 1920 r. w Krakowie. Działalność kompozytorską rozpoczęła w 1942 roku, jej dorobek twórczy obejmuje ponad 700 utworów zawartych w 86 opusach. Komponowała utwory dla dzieci i młodzieży, głównie na fortepian, a także na wiolonczelę, obój, flet prosty i perkusję.
Państwowa Szkoła Muzyczna I i II stopnia w Stalowej Woli nawiązała kontakty z kompozytorką w 1983 r. i rozpoczęła organizację konkursów na najlepsze wykonanie Jej utworu. Początkowo były to imprezy szkolne i międzyszkolne, z czasem urosły do rangi Konkursów Ogólnopolskich oraz Konkursów Międzynarodowych. Pani Janina Garścia pełniła w nich funkcję Honorowej Przewodniczącej Jury. Zyskała sympatię uczestników konkursów swoją wyjątkową osobowością i twórczością, której bliska jest dusza dziecka.
Stalowa Wola stała się bliska jej sercu. W wywiadzie dla Sztafety z 5 czerwca 1996r. powiedziała: „Jestem zakochana w Stalowej Woli. Przyjeżdżam tutaj od 1984r. z wielką przyjemnością. Podoba mi się okolica, piękne lasy i cała przyroda...”
Kompozytorka zmarła 1 marca 2004 r., została pochowana na Cmentarzu Rakowieckim w Krakowie.

Jasielski Dom Kultury zaprasza 20 października br. (godz. 10.00 i 17.00) na spotkanie z Tomaszem Potaczkiem, psychologiem i muzykiem, bohaterem filmu „Decrescendo”. W programie: projekcja filmu „Decrescendo” oraz mini recital Tomasza Potaczka (flet traverso) i Macieja Wulwa (skrzypce barokowe). Bilety w cenie 10 zł są do nabycia w sekretariacie JDK oraz on line.
Dokument Marty Minorowicz "Decrescendo" opowiada o rodzącej się przyjaźni między Tomkiem, młodym psychologiem i muzykiem, a jego pacjentami z domu starości. Każda z tych osób niesie swoją własną, przejmującą, tragiczną historię. Tomasz i jego zafascynowanie pięknem i młodością, codziennie zderzają się nie tylko ze starością i umieraniem, ale też z ogromną wolą i pragnieniem życia. Muzyczny termin „decrescendo” nabiera w filmie nowego - egzystencjalnego znaczenia.
(JDK)

Krótka rozmowa ze znakomita polską śpiewaczką Panią Joanną Woś zarejestrowana została 29 września 2017 roku, po wspaniałym koncercie zatytułowanym „Primadonny”, który odbył się w ramach XXVII Festiwalu im. Adama Didura w Sanockim Domu Kultury. Zarówno Joanna Woś, druga primadonna – Małgorzata Walewska, jak i świetny pianista Robert Morawski dostarczyli publiczności wielu wspaniałych przeżyć i wzruszeń. Były owacje na stojąco i na bis rewelacyjnie wykonany Duet Kotów przypisywany Rossiniemu. Artystki wykazały się nie tylko wspaniałymi umiejętnościami wokalnymi, ale także aktorskimi. Koncert odbył się w wypełnionej do ostatniego miejsca sali.
   Zofia Stopińska: Dziękuję za wspaniały wieczór, podczas którego śpiewała Pani przepiękne, ale równocześnie arcytrudne arie – na przykład nieznane dla szerokiego grona publiczności arie z oper Józefa Michała Ksawerego Poniatowskiego są bardzo trudne, długie i forsowne dla sopranu koloraturowego, a Pani głos ciągle był piękny, dźwięczny, świeży. Jak Pani dba o swój wspaniały instrument?
   Joanna Woś: Śpiewam wyłącznie repertuar na mój głos. Nie forsuję go, nie zmuszam do śpiewania utworów, podczas wykonywania których mój głos może się zbuntować i to jest cała tajemnica. Polecam ją wszystkim młodym śpiewakom – jeżeli wybieracie tę drogę, pamiętajcie, aby nie przekraczać swoich możliwości.
   Nie ma innych tajnych recept?
   Nie, oczywiście trzeba mieć cały czas dobrą technikę i wybierać utwory odpowiednie do osobowości.
   Miejscem, z którym Pani jest związana najdłużej, jest Łódź, skąd Pani wyjeżdża w różne strony świata. Dokąd wybiera się Pani w najbliższym czasie.
   Tak, Łódź jest miastem, w którym najczęściej występuję i do którego wracam ze wszystkich podróży. Będzie ich w tym roku jeszcze sporo. Mam zaplanowane tournée koncertowe po Ameryce Południowej w listopadzie, na które muszę się wybrać już pod koniec października. Jeszcze w październiku czekają mnie koncerty i przedstawienia we Wrocławiu, Katowicach, Bielsku Białej, Warszawie, a w grudniu, między innymi, mamy zaplanowane tournée ze Staszkiem Soyką z zupełnie nowym programem. Do końca roku wiele się wydarzy, a w 2018 roku także czeka mnie dużo pracy.
   Wiadomo, że dobry pianista to skarb. Dzisiaj w towarzystwie Roberta Morawskiego czuły się Panie bardzo dobrze i bezpiecznie.
   Oczywiście, bo Robert to niezwykle utalentowany, muzykalny i wspaniały pianista. Ma pani rację, że taki pianista to skarb.
   Publiczność sanocka przyjęła Panią gorącymi długimi oklaskami jak dobrą znajomą.
   Kilka lat temu byłam tutaj i wspólnie z Arturem Rucińskim śpiewaliśmy koncert, który bardzo się spodobał. Myślę, że wiele osób mnie pamiętało i stąd takie gorące, dla mnie bardzo miłe przyjęcie. Podobnie jak wówczas, dzisiaj atmosfera była niezwykła. Występując na scenie zawsze wyczuwamy nastrój publiczności, jeśli jesteśmy tak jak dzisiaj przyjmowani, akceptowani - to serce rośnie i chce się śpiewać.
   Mieszka Pani, podobnie jak pozostali artyści, w Dworze w Woli Sękowej – miejscu związanym z patronem Festiwalu w Sanoku – Adamem Didurem.
   To bardzo piękne miejsce. Widok z okien na otaczający Dwór park jest fantastyczny.
   Przyjechała Pani wczoraj i spokojnie można było się wyspać, a po śniadaniu lub po obiedzie pójść na długi spacer, bo pogoda sprzyjała.
   Myślałam, że tak będzie, ale nic z tego nie wyszło. Bardzo późno wczoraj dotarłam do Woli Sękowej. GPS doprowadził mnie jedynie do centrum miejscowości. Dobrze, że są telefony komórkowe i mogłam poprosić o pomoc, dzięki której dotarłam do Dworu. Musiałam pospać dłużej, aby być dzisiaj w dobrej formie. Z odpoczynku na łonie natury nic nie wyszło. Jutro wcześnie muszę wyruszyć w drogę. Może innym razem będę mogła dłużej zatrzymać się w Woli Sękowej i zwiedzić Sanok.
Mam nadzieję, że niedługo znowu zostanę zaproszona na wspaniały Festiwal im Adama Didura. Dziękuję organizatorom za zaproszenie, a publiczności za wspaniałą atmosferę.

Ze wspaniałą polską śpiewaczką - Panią Joanną Woś rozmawiała Zofia Stopińska 29 września 2017 roku w Sanoku.

Joanna Woś to Artystka łącząca w sposób mistrzowski arcytrudne partie koloraturowe z niezwykłą lekkością oraz wyczuciem stylu belcanta. Joanna Woś dysponuje dźwięcznym, nieskazitelnie czystym intonacyjnie głosem o bardzo szerokiej skali. (sięgającej swobodnie F trzykreślnego). Imponująca lekkość i wyśmienita precyzja pozwalają artystce brawurowo wykonywać nawet najtrudniejsze partie koloraturowe bez najmniejszego wysiłku, zachowując przy tym wyjątkowe brzmienie i finezyjny styl bel canto.
Laureatka wielu prestiżowych konkursów i festiwali wokalnych. Nagrodzona m.in I nagrodą na Międzynarodowym Konkursie Wokalnym w Bilbao, wielokrotna laureatka Złotych Masek (nagród krytyków muzycznych). Debiutowała partią tytułową w Łucji z Lammermooru Gaetana Donizettiego w Teatrze Wielkim w Łodzi. Sukces, jaki odniosła swą pierwszą rolą, nie pozostawiał wątpliwości, że artystka dysponuje wyjątkowym talentem wokalnym. Wydarzenie to zadecydowało o dalszym rozwoju kariery artystki, która po ukończeniu Akademii Muzycznej w Łodzi na stałe związała się zawodowo z Teatrem Wielkim zostając jego solistką. Entuzjazm publiczności i uznanie krytyki są nieodłącznym elementem kariery artystki, a jej kolejne role zawsze przyjmowane są z największym uznaniem. Potrafi oczarować bowiem nie tylko zjawiskową koloraturą, ale także liryzmem i wybitnym talentem dramatycznym.

Poza stałą współpracą z łódzką sceną Joannę Woś możemy podziwiać także na scenach Opery Narodowej w Warszawie, Opery Krakowskiej, Teatru Wielkiego w Poznaniu, Opery Bałtyckiej, Filharmonii Narodowej oraz Filharmonii Krakowskiej. Gości także na wielu światowych scenach operowych, m.in. w Royal Festival Hall w Londynie, Alte Oper we Frankfurcie, Deutsche Oper w Berlinie, Auditorium w Rzymie, Centrum Galiny Wiszniewskiej w Moskwie, Operze Narodowej w Wilnie, Operze Narodowej w Zagrzebiu, Nowosybirskim Teatrze Opery i Baletu oraz innych scenach operowych i salach koncertowych na całym świecie.
Artystka śpiewała pod kierunkiem wielu wybitnych dyrygentów, takich jak: Antoni Wit, Jonas Aleksy, Jerzy Maksymiuk, Tadeusz Kozłowski, Jan Krenz, Jacek Kaspszyk, Friedrich Haider, Will Crutchfield, Marco Baldieri, Andrea Licata, Massimiliano Caldi, Gabriel Chmura. Śpiewała razem z wybitnymi śpiewakami, wśród których byli m.in. baryton Renato Bruson, Artur Ruciński, tenorzy: Salvatore Licitra, Salvatore Fisichella, Piotr Beczała, Arnold Rutkowski, Mariusz Kwiecień oraz amerykańska sopranistka Gwendolyn Bradley.
W jej repertuarze znajdziemy nie tylko partie stricte koloraturowe jak partia Królowej Nocy w Czarodziejskim Flecie Wolfganga Amadeusza Mozarta, Rozyny w Cyruliku sewilskim Gioachina Rossiniego, Olimpii w Opowieściach Hoffmanna Jacques’a Offenbacha czy Anny Boleny w operze G. Donizettiego, ale także wybitne kreacje dramatyczno-liryczne, jak np. partia Violetty w „Traviacie”, Gildy w „Rigoletcie” Verdiego, Elwiry w „Purytanach” Belliniego czy Noriny w Don Pasquale Gaetano Donizettiego. W swoim repertuarze ma także rolę Oskara w Balu maskowym Giuseppe Verdiego, Szemachańskiej Królowej w Złotym koguciku Nikolaja Rimskiego-Korsakowa, Musetty w Cyganerii Pucciniego, Hrabiny w Weselu Figara, Fiordiligi w Cosi fan tutte, Donny Anny w Don Giovannim, Magdy w La rondine Giacoma Pucciniego, Eurydyki w Orfeuszu i Eurydyce Christopha Willibalda Glucka czy żony w Życiu z Idiotą Schnitkego. Bogaty jest również repertuar koncertowy Joanny Woś, obejmujący m.in. „Stabat Mater” Giovanniego Battisty Pergolesiego i Rossiniego, „Requiem”, „Exultate Jubilate” oraz msze Mozarta, „Mszę cecyliańską” Charles-François Gounoda, „Requiem” Gabriela Fauré, „Carmina burana” Carla Orffa oraz „Stabat Mater” Karola Szymanowskiego.
W 2008 roku dla Polskiego Radia nagrała z Kevinem Kennerem recital arii z 18-stu oper Księcia Józefa Michała Poniatowskiego. W roku następnym nagrała płytę z Markiem Drewnowskim – Pieśni Chopina. W Operze Narodowej w Warszawie zaśpiewała w przedstawieniach premierowych w partiach: Magdy w La Rondine (2003, reż. Marta Domingo), Królowej Nocy w Czarodziejskim flecie (2006, reż. Achim Freyer) oraz partie tytułowe – Łucja z Lammermoor (2008), Lukrecja Borgia (2009), Orfeusz i Eurydyka (2009) oraz Traviata (2010). W kwietniu 2010 nagrała dla BBC 3 Symfonię Henryka M. Góreckiego z Londyńską Orkiestrą Symfoniczną w Royal Festival Hall w Londynie pod dyrekcją Marin Alsop. W styczniu 2011 roku w Teatrze Wielkim w Poznaniu w sposób mistrzowski i wyjątkowy wykreowała postać Marii Stuardy w operze Donizettiego. W marcu 2011 zagrała postać Gildy (Rigoletto – G. Verdi) na deskach Teatru Wielkiego – Opery Narodowej w Warszawie. Jej występ w tytułowej roli opery Anna Bolena Donizettiego, podczas Festiwalu Operowego w szwajcarskim Saint Moritz, zebrał entuzjastyczne recenzje. W roku 2012 wcieliła się w postać Adiny podczas premiery „Napoju Miłosnego” w Operze Krakowskiej oraz Violetty w premierze „Traviaty” w Operze Bałtyckiej.
W kwietniu 2013 Teatr Wielki w Łodzi wystawił specjalnie dla niej po raz pierwszy operę G. Donizettiego „Anna Bolena”. Rolą tą artystka po raz kolejny udowodniła niezrównane mistrzostwo wokalno-aktorskie, będące nieodłącznym elementem wykonawczym stylu bel canto. Owacyjne przyjęcie Anny Boleny przez widzów zostało dopełnione uznaniem krytyki, która przyznała artystce Złotą Maskę za najlepszą rolę dramatyczno-wokalną.
W kwietniu 2016 wystąpiła w premierowym monodramie „La voix humaine” Francisa Poulenca w reż. Mai Kleczewskiej w Teatrze Wielkim-Operze Narodowej w Warszawie.

Henry Cowell:
The Banshee - Sinister Resonance - Aeolian Harp - The Voice of Lir
John Cage:
4’33’’
Sonatas and Interludes – fortepian preparowany
SONIA MARKIEWICZ – fortepian, fortepian preparowany

Robert Schumann – Trzy romanse na obój i fortepian op.94 a-moll Nicht schnell - A-dur Einfach, innig - a-moll Nicht schnell
Gilles Silvestrini – Sześć etiud na obój solo /inspiracja obrazami/:
Hôteldes Roches noires à Trouville (C. Monet) - Sentier dans le bois (A. Renoir) - Le ballet espagnol (E. Monet)

Antonio Pasculli – Fantazja na temat opery Polliuto na obój i fortepian
MARTA MIZGAŁA – obój
DOMINIKA KOŚCIELNIAK – fortepian

12.10.2017 czwartek, Sala Koncertowa Towarzystwa Muzycznego, godz. 19.00

SONIA MARKIEWICZ – pianistka; absolwentka przemyskiej szkoły muzycznej w klasie A. Bednarskiego. Ukończyła z wyróżnieniem studia o profilu solistycznym w klasie fortepianu prof. Grzegorza Kurzyńskiego w Akademii Muzycznej im. K. Lipińskiego we Wrocławiu. Wielokrotna stypendystka rektora Akademii Muzycznej we Wrocławiu dla najlepszych studentów oraz laureatka XXIII Roma International Piano Competition. Swoje umiejętności muzyczne kształciła na wielu kursach mistrzowskich pod kierunkiem wybitnych pianistów takich jak: Kevin Kenner, Stephen Drury, Adam Wodnicki (USA), Ronan O’Hora (Anglia), Orla McDonagh (Irlandia), Manfred Wagner-Artz (Austria), Krzysztof Jabłoński, Włodzimierz Obidowicz (Polska) i wielu innych. Artystka od 2010 roku specjalizuje się w muzyce współczesnej.
Od rozpoczęcia studiów na wrocławskiej uczelni współpracuje ze Związkiem Kompozytorów Polskich (ZKP) oddział we Wrocławiu. Brała udział w wielu prestiżowych festiwalach i nowatorskich projektach muzycznych, m.in. Musica Polonica Nova, Musica Electronica Nova, Festiwal Muzyki Johna Cage’a, Muzyka Epok. Ma na swoim koncie liczne prawykonania utworów współczesnych, w tym kompozycje dedykowane artystce. Posiada różnorodny repertuar na toy piano, fortepian preparowany, fortepian amplifikowany (brzmienie wzbogacone elektroniką) oraz wykorzystuje nowoczesne techniki gry na instrumencie (gra na strunach fortepianu, klastery i wiele innych). Wraz z Wrocławską Orkiestrą Improwizującą poszukuje nowych brzmień oraz eksperymentuje w zakresie współczesnej pianistyki. Od 2012 roku współtworzy duet ze skrzypkiem Karolem Lipińskim-Brańką, z którym nagrała swoją debiutancką płytę z muzyką filmową. Obecnie prowadzi klasę fortepianu w trzebnickiej szkole muzycznej, a także pracuje jako pianistka-kameralistka w Akademii Muzycznej we Wrocławiu. Ponadto należy do zarządu Stowarzyszenia Polskich Artystów Muzyków (SPAM) oddział Wrocław oraz prowadzi bogatą działalność koncertową i dydaktyczną na terenie kraju i za granicą.

MARTA MIZGAŁA – oboistka. Swoją edukację muzyczną rozpoczęła w ZPSM w Przemyślu pod kierunkiem Zbigniewa Dykiela, następnie Maksymilia na Lipienia (NOSPR Katowice), pod którego kierunkiem ukończyła szkołę muzyczną w 2013 roku. Jako licealistka została laureatką krajowych i międzynarodowych konkursów m. in. we Wrocławiu, Bytomiu, Jastrzębiu-Zdrój oraz Warszawie. W październiku 2013 roku rozpoczęła studia na Hochschule für Musik ‚Hanns Eisler’ Berlin pod kierunkiem Dominika Wollenwebera (Berliner Philharmoniker), gdzie w lipcu 2017 ukończyła studia z tytułem Bachelor of Arts. Od października 2017 będzie kontynuować studia magisterskie pod kierunkiem tego samego pedagoga. Marta brała udział w wielu projektach młodzieżowych, m.in. Santander Orchestra, MPF, Ilyo , Gustav Mahler Jug endorchester. W roku 2013/2014 była akademistką orkiestry Sinfonia Varsovia. Swoje doświadczenie gromadziła także grając z profesjonalnymi orkiestrami takimi jak Konzerthaus Berlin, Deutsche Oper Berlin, NOSPR Katowice, Filharmonia Gorzowska i inne. Marta brała udział w kursach mistrzowskich z takimi muzykami jak: Arkadiusz Krupa, Jerzy Kotyczka, Jonathan Kelly, Viola Wilmsen, Jean-Louis Capezzali, David Walter, Dudu Carmel, Christoph Hartmann i inni. W kwietniu 2017 Marta miała zaszczyt zagrać koncert kameralny z takimi oboistami jak: François Leleux, Nicolas Cock-Vassiliou , José Luis García Vergara. Marta Mizgła była stypendystką m.in.: Deutschlandstipendium (2013 do teraz), Prezesa Rady Ministró w, Młodej Polskiej Filharmonii oraz Stypendium Dyrektora Centrum Edukacji Artyst ycznej.

DOMINIKA KOŚCIELNIAK – pianistka, mezzosopran – urodziła się w 1992 roku w Würzburgu. Od najmłodszych lat uczyła się gry na fortepianie w szkołach muzycznych I i II stopnia, w klasie p. Małgorzaty Więcławek, dr Anny Chęćki i dra Kordiana Góry. Po ukończeniu z wyróżnieniem Państwowej Szkoły Muzycznej II stopnia w Gdańsku-Wrzeszczu, rozpoczęła studia na dwóch kierunkach: fortepianu w klasie prof. Bogdana Czapiewskiego oraz śpiewu solowego w klasie prof. Dariusza Paradowskiego. Na czwartym roku studiów, w ramach programu Erasmus, Dominika Kościelniak pobierała nauki w Musikhochschule w Lubece, w klasie śpiewu prof. Christiane Hampe, klasie pieśni prof. Karoli Theill i klasie kameralistyki prof. S. I. Römhild. Aktualnie kontynuuje naukę śpiewu operowego w Hochschule für Musik „Hanns Eisle r” w Berlinie, w klasie Stephana Rügamera, pracując również pod skrzydłami m. in. Wolframa Riegera, Janet Williams, Stewarta Emersona, Byrona Knutsona. Grę aktorską, Dominika Kościelniak kształciła pod kierunkiem m. in. Nino Sandowa, Gabriele Wies-Müller, Doroty Kolak, Magdaleny Boć, Dariusza Szymaniaka oraz Marty Kalmus-Jankowskiej. Umiejętności pianistyczne Dominika rozwija aktualnie u Georga Sava. Regularnie koncertuje jako pianistka-akompaniatorka wraz ze śpiewakami i instrumentalistami. Wiele lat grała w kwartecie oraz duecie fortepianowym. Dominika Kościelniak występowała m. in. w Filharmonii Berlińskiej, Filharmonii Narodowej w Warszawie , Laeiszhalle Hamburg, Sali Koncertowej Polskiej Filharmonii Kameralnej Sopot, współpracując z takimi dyrygentami jak Michael Gläser, Keita Matsui, Krzesimir Dębski, Marcin Tomczak, Przemysław Stanisławski. Posiada w repertuarze muzykę oratoryjną, pieśni i partie operowe.

12 października 2017 ; godz 19.00
Roberto Siri Quinteto
TANGA ARGENTYŃSKIE

Roberto Siri (właściwie Roberto Osvaldo Sirimarco) - pianista, bandoneonista i dyrygent

Urodzony 16 marca 1939 w Buenos Aires. W wieku 5 lat rozpoczął naukę gry na fortepianie, a 4 lata później także na bandoneonie. Jego nauczycielem był bandeonista słynnej orkiestry Juana d’Arienzo - Eladio Blanco. W wieku piętnastu lat, Roberto Siri był już nauczycielem gry na fortepianie oraz wykładowcą harmonii i teorii muzyki.

Karierę zawodową rozpoczął w 1954 roku w Radio Mitre, gdzie wraz ze swoim kwartetem w składzie: Rubén Sosa (bandoneon), Roberto Abal (skrzypce), Rodolfo Sirimarco (kontrabas) i Roberto Siri (fortepian) prowadził audycję "Club de Barrio". W tym samym czasie występował z „Trio Figueroa” i „El Chato” z takimi muzykami jak Roberto Flores, Alberto Margal czy Julio Martel.

Po występie w sali koncertowej Radia Argentyna w 1956 został okrzyknięty „najmłodszym dyrygentem w Ameryce Południowej”.

W wieku osiemnastu lat Roberto Siri rozpoczął współpracę ze słynnym Raúlem Beronem (wcześniej orkiestra Anibal Troilo). Ich wspólna trasa koncertowa stała się początkiem niezapomnianej współpracy artystycznej oraz głębokiej przyjaźni między muzykami.
Ich współpraca trwała do 1982 roku.

W listopadzie 1982 roku, Siri postanowił stworzyć nową młodą orkiestrę, która swój premierowy występ miała w kwietniu 1983 roku na kanale TV Canal ATC, w słynnym programie „Domingos de todos”.
Roberto Siri występował ze swoją orkiestrą w wielu innych programach telewizyjnych. Jego orkiestra stała się także wylęgarnią młodych talentów, którzy obecnie są znanymi i cenionymi artystami.

Roberto Siri był laureatem wielu prestiżowych nagród. W 1986 otrzymał nagrodę Gardel de Oro („Złoty Gardel”), przyznawaną przez fundację La Casa del Tango, w 1989 roku na Międzynarodowym Festiwalu Muzyki Popularnej otrzymał tytuł „Artysta Przełomu”, a w 1992 roku nagrodę za wybitne osiągnięcia artystyczne na festiwalu Perla de Paraná.

W 2005 roku Roberto Siri utworzył kwartet o nazwie Los Muchachos de Antes, którego nagrania pobiły rekordy sprzedaży w Argentynie.

Maestro Roberto Siri wraz z jego kwartetem i solistą odwiedzą w październiku Polskę w ramach 6 tournee po Europie.

Ich koncerty w kultowym warszawskim Klubie PW Stodoła oraz w Regionalnym Centrum Kultur Pogranicza w Krośnie otrzymały Patronat Honorowy Ambasady Republiki Argentyny w Polsce. To będzie już czwarty pobyt Roberto Siri i jego muzyków w Polsce. Ich występy zawsze cieszyły się ogromną popularnością. Fani tanga kochają ich za energię i fantastyczną interpretację tradycyjnych tang. Muzycy pokochali naszą widownię za wyczucie muzyczne i niesamowitą spontaniczność podczas koncertów i milong.

Obydwa koncerty to niewątpliwa gratka nie tylko dla fanów tanga argentyńskiego

Koncert pod honorowym patronatem Ambasady Argentyny