Zofia Stopińska

Zofia Stopińska

email Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript.

Hrabina Marica na Festiwalu im. Adama Didura w Sanoku

XXVII Festiwal im. Adama Didura w Sanoku
26.09.2017 godz. 18.00
Klasyka Operetki
Emmerich Kálmán – Hrabina Marica (Gräfin Mariza)
Orkiestra, chór i balet Opery Krakowskiej pod dyrekcją Tomasza Tokarczyka

sala widowiskowa SDK      (cena biletu 70 zł)

Hrabina Marica - Marcelina Beucher, Książę Populescu – Michał Kutnik, Baron Koloman Żupan – Adam Sobierajski, Hrabia Tassilo – Janusz Ratajczak, Liza – Monika Korybalska, Księżna Cudenstein – Bożena Zawiślak - Dolny, Mina – Katarzyna Oleś - Blacha, Karol Stefan Liebenberg – Krzysztof Kozarek, Czeko – Krzysztof Dekański, Peniżek – Stanisław Knapik, Ilka – Joanna Rakoczy, Berko – Marcin Herman, Skrzypek – Paweł Wójtowicz
„Hrabina Marica”, drugi po „Księżniczce czardasza” sukces węgierskiego kompozytora Emmericha Kálmána, zapewniła mu trwałe miejsce wśród najwybitniejszych twórców operetkowych XX wieku.
Rzecz jest o miłości prawdziwej, wolnej od zależności takich jak majątek, pozycja towarzyska czy hierarchia społeczna, choć o tych okolicznościach najczęściej się tu mówi. Dzieło może się więc podobać, wszak ucieleśnia skryte tęsknoty dużej części ludzkości. Na dodatek Kálmán uwodzi efektownymi melodiami, zabarwionymi węgierskim folklorem i cygańską nutą. Wiele arii i duetów oderwało się od pierwotnego dzieła, zyskało samodzielną popularność jak choćby czardasz Maricy „Gdy cygańska piosnka płacze”, duet Maricy i Żupana „Ach, jedź do Varasdin” czy nieśmiertelna aria Tassila „Graj, Cyganie!”.
Realizatorzy:
Kierownictwo muzyczne: Tomasz Tokarczyk
Reżyseria: Paweł Aigner
Scenografia: Ryszard Melliwa
Kostiumy: Zofia de Ines
Choreografia: Jarosław Staniek
Przygotowanie chóru: Jacek Mentel
Reżyseria światła: Dariusz Pawelec

Pobyt w Sanoku to dla nas wyjątkowy czas

Wspaniałym spektaklem opery „Moc przeznaczenia”„La forza del destino” – Giuseppe Verdiego do libretta Francesca Maria Piave, w wykonaniu solistów, chóru, baletu i orkiestry Opery Śląskiej w Bytomiu pod batutą Jakuba Kontza zainaugurowany został 23 września 2017 r. w Sanockim Domu Kultury XXVII Festiwal im. Adama Didura.
Sala SDK wypełniona była po brzegi publicznością, która gorąco oklaskiwała popisowe arie, chóry i sceny zbiorowe. Powody do dumy miał siedzący na widowni Pan Łukasz Goik – dyrektor Opery Śląskiej w Bytomiu, którego poprosiłam o krótki wywiad.

Zofia Stopińska: Bardzo dobrze oceniony został ubiegły sezon, ale wakacyjna przerwa nie trwała długo, bo już w pierwszych dniach września byliście na XIII Festiwalu w Żarnowcu, później odbywały się spektakle w Waszej siedzibie, a oficjalne rozpoczęcie sezonu miało miejsce 16 września i także bardzo pochlebne relacje z tego wydarzenia obiegły całą Polskę.

Łukasz Goik: W ubiegły weekend rozpoczęliśmy 73 sezon artystyczny Opery Śląskiej koncertem „Miłość i wojna” pod batutą Bassema Akiki w reżyserii Henryka Konwińskiego. Program koncertu był zapowiedzą całego sezonu, bo zaprezentowaliśmy: arie, duety, sceny chóralne i baletowe, z oper, które znajdą się w naszym repertuarze w tym sezonie – od „Nabucca” Giuseppe Verdiego po zapowiedź naszej najnowszej premiery, czyli „Romeo i Julii” Charles’a Gounod.

Z. S.: 2 września, po spektaklu opery „Carmen” w Żarnowcu, miałam przyjemność rozmawiać z dyrygentem Bassemem Akiki, który nie krył wielkiej sympatii do zespołu Opery Śląskiej i podkreślał jej zasługi w historii polskiej opery. Myślę, że planujecie współpracę z tym młodym, niezwykle utalentowanym dyrygentem.

Ł. G.: Tak, z panem Bassemem Akiki rozpoczęliśmy współpracę w maju tego roku, poprowadził spektakle opery „Carmen” u nas i w Żarnowcu, powierzyłem mu prowadzenie koncertu inaugurującego sezon i spektakli „Nabucco”, i kierownictwo muzyczne najnowszej premiery „Romea i Julii”, do której już się przygotowujemy. Będzie go można zobaczyć za pulpitem dyrygenckim między innymi w „Cyganerii” i „Madame Butterfly”.

Z. S.: W programie tego sezonu będzie sporo oper rzadko wykonywanych w Polsce.

Ł. G.: Ten cel przyświeca mi od momentu, kiedy powierzono mi obowiązki dyrektora. Staram się wybierać te znakomite tytuły, których nigdzie indziej zobaczyć nie można. Tym chcemy się wyróżnić i dlatego też pojawiła się na naszej scenie „Moc przeznaczenia” Giuseppe Verdiego, a od października będzie także „Romeo i Julia”. Mamy także przez cały czas podstawowe pozycje z kanonu opery od „Nabucca” poprzez „Aidę”, „Toscę” „Madame Butterfly”, „Cyganerię” i wszystkie inne spektakle, które przez cały czas gramy, wyliczać można długo, bo repertuar Opery Śląskiej jest bardzo bogaty i różnorodny.

Z. S.: Musi Pan mieć spory i bardzo sprawny zespół do tak dużego programu.

Ł. G.: To prawda - mam świetny zespół zarówno artystyczny, jak techniczny. Opera Śląska jest znana z tego, że radzi sobie w każdych warunkach. Dzisiaj na niewielkiej scenie Sanockiego Domu Kultury prezentujemy spektakl monumentalny, który posiada także sceny intymne, natomiast jego libretto jest dość burzliwe i dzieje się w różnych miejscach. Tomasz Konina – reżyser tego spektaklu, stworzył uniwersalną opowieść o miłości, wojnie, wierze w Boga – to nasze największe dzieło ostatnich sezonów.

Z. S.: Opera Śląska współpracuje z Sanockim Domem Kultury od lat. Podczas 27 edycji Festiwalu im. Adama Didura tylko raz się zdarzyło, że zabrakło spektaklu w wykonaniu Opery Śląskiej. Myślę, że te kontakty będziecie podtrzymywać.

Ł. G.: Oczywiście, że tak. Mam taką nadzieję. Jestem bardzo wdzięczny dyrektorowi Waldemarowi Szybiakowi i podziwiam go. To, co pan Dyrektor robi tu w Sanoku, zasługuje na najwyższe uznanie. Na uwagę zasługuje bardzo wysoki poziom artystyczny festiwalu. Serdecznie dziękuję Panu Dyrektorowi i całemu zespołowi Sanockiego Domu Kultury, że zawsze nas tak gościnnie przyjmują. Podkreślę, że pobyt w Sanoku to dla nas wyjątkowy czas. Występ w Sanoku wpisał się na stałe do kalendarza Opery Śląskiej i bardzo się cieszymy, że dzisiaj możemy dla państwa prezentować „Moc przeznaczenia”.

Z. S.: Festiwal Adama Didura i Operę Śląską łączy postać patrona sanockiego Festiwalu, jednego z największych basów wszechczasów, który przecież zakładał Operę Śląską w Bytomiu. Wiele robicie, aby zachować pamięć o tym wspaniałym artyście.

Ł. G.: W Operze Śląskiej osoby, które zapisały się na stałe w działalności naszego teatru, są w szczególny sposób doceniane i honorowane. Adam Didur jest taką postacią, która rozpoczęła całą historię Opery Śląskiej. Przypomina nam o tym Międzynarodowy Konkurs Wokalistyki Operowej im. Adama Didura oraz prezentacje na Sali Koncertowej im. Adama Didura. Misja tego wielkiego śpiewaka jest przez cały czas realizowana, a jest to prezentacja spektakli również poza naszą siedzibą w Bytomiu. Około 1/4 naszych spektakli gramy w objeździe. Krzewimy kulturę poza Bytomiem. Dzisiaj jesteśmy w Sanoku, ale na Podkarpaciu można nas spotkać m.in. w Rzeszowie czy Przemyślu. Jesteśmy chyba jedyną operą objazdową w Polsce. Mamy specjalny dział transportu i świetnie sobie radzimy z wystawianiem spektakli w różnych miejscach, chociaż jest to trudne i bardzo skomplikowane, a od zespołu wymaga przede wszystkim bardzo dużej elastyczności. Mamy bardzo sprawny i bardzo dobry zespół, który potrafi podołać każdemu wyzwaniu.

Z. S.: Mam nadzieje, że jeszcze w tym sezonie będzie okazja do kolejnego spotkanie na Podkarpaciu.

Ł. G.: Myślę, że tak, ale zapraszam serdecznie również do Bytomia, bo nie jest to w sumie daleko. Podróż autostradą czy pociągiem nie trwa zbyt długo, a będą Państwo mogli uczestniczyć w spektaklach w naszej siedzibie.

Wracając do spektaklu „Moc przeznaczenia” wystawionego przez artystów Opery Śląskiej w Bytomiu należy podkreślić, że przeniesienie tego monumentalnego widowiska na niewielką scenę Sanockiego Domu Kultury zakończyło się sukcesem choreografa – Moniki Myśliwiec, która musiała się dostosować do nowych warunków. Wprowadzająca w klimat opery Uwertura jest bardzo piękna, ale dość długa i dobrym pomysłem było wypełnienie jej porywającym tańcem Wiolety Haszczyc. Bardzo dobrze spisali się wszyscy soliści, ale mnie najbardziej ujęły kreacje Adama Woźniaka (Don Carlos) i Anny Boruckiej (Preziosilla). Jeszcze dwa zdania na temat niezwykle trudnej partii Leonory. Solistka musi wykazać się nie tylko pięknym śpiewem, ale także przenieść słuchacza w zupełnie inny wymiar duchowy. Znakomicie udało się to podczas spektaklu w Sanoku Annie Wiśniewskiej-Schoppa – szczególnie w scenie kończącej dzieło.Świetnie brzmiał Chór (nadzwyczajne było zakończenie I części) oraz Orkiestra pod dyrekcją Jakuba Kontza. Długie i gorące brawa oraz owacja na stojąco były w pełni zasłużone.

Oto wykonawcy spektaklu „Moc przeznaczenia” Giuseppe Verdiego, którzy wystąpili w Sanoku.
Obsada:
Markiz Calatrava/Ojciec Gwardian – Bogdan Kurowski, Leonora – Anna Wiśniewska - Schoppa, Don Carlos – Adam Woźniak, Don Alvaro – Maciej Komandera, Curra/Preziosilla – Anna Borucka, Brat Melitone – Kamil Zdebel, Trabuco – Juliusz Ursyn - Niemcewicz, Burmistrz – Zbigniew Wunsch, Chirurg – Cezary Biesiadecki, Tancerka – Wioleta Haszczyc
kierownictwo muzyczne: Jakub Kontz,
reżyseria i scenografia: Tomasz Konina,
kostiumy: Joanna Jaśko - Sroka,
choreografia: Monika Myśliwiec,
światła: Dariusz Pawelec,
współpraca reżyserska: Zosia Dowjat,
kierownictwo chóru: Krystyna Krzyżanowska - Łoboda,
kierownictwo baletu: Aleksandra Kozimala - Kliś
Orkiestra, chór i balet Opery Śląskiej pod dyrekcją Jakuba Kontza
Wydawca: G. Ricordi & CO. Bühnen-und Musikverlag G.m.B.H, Monachium.

Krośnieńska Jesień Muzyczna - recital Macieja Grzybowskiego

Kolejny koncert będzie ucztą dla wielbicieli recitali fortepianowych - maestrią interpretacji z krośnieńskimi melomanami podzieli się MACIEJ GRZYBOWSKI - pianista i kameralista.

Czterokrotnie nominowany do Paszportów „Polityki". Nagrał dwie płyty nominowane do nagrody Fryderyk: Dialog (Bach, Schönberg, Berg, Szymański, Mykietyn; Universal) oraz Paweł Szymański - Works for Piano (EMI Classics). W latach 1992-2005 był członkiem zespołu NONSTROM. Jako solista występował na międzynarodowych festiwalach obok takich sław, jak Martha Argerich, Paul Badura-Skoda, Grigorij Sokołow, Ivo Pogorelich, Piotr Anderszewski, Arditti Quartet, London Sinfonietta. W 2005 r. debiutował recitalem w Nowym Jorku oraz koncertował w bolońskiej Sali Mozarta. Rok później wziął udział w Festiwalu Muzyki Pawła Szymańskiego, odbywającym się w Studiu im. Witolda Lutosławskiego w Warszawie i zarejestrowanym przez PWA (NInA). W 2007 r. na festiwalu „Sacrum Profanum" wykonał komplet Sonat fortepianowych Charlesa Ivesa w czasie jednego wieczoru. W Wielkiej Brytanii debiutował na festiwalu „Sounds New" w Canterbury w 2008 r. W tym samym roku zagrał II Koncert fortepianowy op. 4 Andrzeja Czajkowskiego podczas Festiwalu „Chopin i jego Europa". W 2009 r. wystąpił na festiwalu mistrzowskich recitali „Piotr Anderszewski i przyjaciele" oraz debiutował w St. John's Smith Square (I Koncert fortepianowy Dymitra Szostakowicza). W 2012 r. odbył dwa tournées po USA i Kanadzie (m.in. Denver, Boston, Montreal, Toronto, Ottawa). Wykonywał Koncert fortepianowy Witolda Lutosławskiego w kraju i za granicą (2013). Podczas Bregenzer Festspiele w Bregencji (Austria) wraz z orkiestrą Wiener Symphoniker pod batutą Paula Daniela zagrał Koncert Andrzeja Czajkowskiego. W 2014 r. udał się w trzecie tournée po Stanach Zjednoczonych (Seattle, Sarasota). W 2015 r. koncertował w Australii, Nowej Zelandii i Korei Południowej. Swoje utwory dedykowali mu Paweł Szymański i Paweł Mykietyn.

Regionalne Centrum Kultur Pogranicza - Krosno - ul. Kolejowa 1

26 września / wtorek / 19.00
MACIEJ GRZYBOWSKI.
RECITAL FORTEPIANOWY

W programie:
Johann Sebastian Bach – wybór Inwencji i Sinfonii
Andrzej Czajkowski – Sonata (1958)
Wolfgang Amadeus Mozart – VII Sonata C-dur KV 309
Robert Schumann – “Intermezzi” op. 4
Claude Debussy – wybór Preludiów z II tomu
Witold Lutosławski – “Dwanaście melodii ludowych” (1945)
Scarlatti – wybór Sonat
Schumann – “Intermezzi” op. 4
Debussy – wybór Preludiów
Mozart – VII Sonata C-dur KV 309

Bilet 40 zł, ulgowy 30 zł, balkon 25 zł *
* z Kartą mieszkańca bilety tańsze o 10 zł

Ulrike Hezel - solistka Opery Wiedeńskiej w Sanoku

XXVII Festiwal im. Adama Didura

25.09.2017 godz. 18.00     sala widowiskowa SDK      (cena biletu 30 zł)


Śpiewacy europejskich scen
Urlike Helzel (mezzosopran) – solistka Opery Wiedeńskiej

Orkiestra Stołecznego Królewskiego Miasta Krakowa Sinfonietta Cracovia pod dyrekcją Jurka Dybała

W  programie
Gustav Mahler – V Symfonia, cz. IV Adagietto
Gustav Mahler – Rückert-Lieder
Anton Dvorak – Serenada E-dur op.22

XXVII Festiwal im, Adama Didura - Śpiewacy scen europejskich

25.09.2017 godz. 18.00
Śpiewacy europejskich scen
Ulrike Helzel (mezzosopran)
solistka Opery Wiedeńskiej
Gustav Mahler – V Symfonia, cz. IV Adagietto
Gustav Mahler – Rückert-Lieder
Anton Dvorak – Serenada E-dur op.22

sala widowiskowa SDK      (cena biletu 30 zł)
Orkiestra Stołecznego Królewskiego Miasta Krakowa Sinfonietta Cracovia
pod dyrekcją Jurka Dybała

ULRIKE HELZEL
Ciesząca się międzynarodowym uznaniem mezzosopranistka Opery Wiedeńskiej, z którą nawiązała stałą współpracę w roku 2012. Wcześniej przez wiele lat Helzel była artystką Deutsche Oper Berlin, gdzie wcieliła się m.in. w role Cherubina w Weselu Figara Wolfganga Amadeusza Mozarta, Lisiczki w Przygodach Lisiczki Chytruski Leoša Janáčka, Hänsel w Hänsel i Gretel Engelberta Humperdincka, Siebla w Fauście Charlesa Gounoda, Orfeusza w Orfeuszu i Eurydyce Christopha Willibalda Glucka czy Suzuki w Madame Butterfly Giacomo Pucciniego.
W latach 2006-2012 występowała na Bayreuth Festival jako Wellgunda w adaptacjach Złota renu i Zmierzchu bogów oraz Kobieta-kwiat i Giermek w Parsifalu Richarda Wagnera. W roku 2013 artystka zadebiutowała w Rzymie w roli Fryki w inscenizacji Złota renu pod dyrekcją Kirilla Peterenki.
Ulrike Helzel koncertowała w wielu krajach Europy, w Japonii i Stanach Zjednoczonych, wykonując szeroki i zróżnicowany repertuar — począwszy od Bacha aż po muzykę XX i XXI wieku. Pracowała z tak znakomitymi dyrygentami, jak Alain Altinoglu, Frédéric Chaslin, Adam Fischer, Mikko Franck, James Gaffigan, Simone Young, Cornelius Meister, Ingo Metzmacher, Andris Nelsons, Tomáš Netopil, Kirill Petrenko, Simon Rattle, Ulf Schirmer, Peter Schneider, Jeffrey Tate, Christian Thielemann czy Franz Welser-Möst, Jiri Kout, Lothar Zagrosek, Friedemann Layer, Marek Janowski, Helmut Rilling czy Peter Schreier, występując w najbardziej prestiżowych salach koncertowych świata (m.in. w Semperoper w Dreźnie, w berlińskiej Komische Oper, w brukselskiej Opéra La Monnaie, w monachijskiej Operze Bawarskiej, w Operze Holenderskiej w Amsterdamie, szwajcarskim Theater Basel oraz Weimerskim Teatrze Narodowym). Najbliższe plany koncertowe Helzel obejmują występ na scenie Opery Kolońskiej w roli Adelaidy w Ptaszniku z Tyrolu Carla Zellera oraz wcielenie się w rolę w Marceliny w adaptacji Wesela Figara realizowanej przez Operę Hamburską. Artystka planuje również występ z Hamburską Orkiestrą Symfoniczną, z którą wykona IX Symfonię Ludwiga van Beethovena.

JUREK DYBAŁ
Dyrektor Orkiestry Stołecznego Królewskiego Miasta Krakowa Sinfonietta Cracovia
Ceniony dyrygent, animator życia kulturalnego i muzyk słynnej orkiestry Filharmoników Wiedeń­skich. Swą dynamiczną osobowością sceniczną przyciąga publiczność sal koncertowych Europy, dyrygując takimi orkiestrami jak: Wiener Kamme­rOrchester, Wiener Concert-Verein, Bayerische Kammerphilharmonie, Orkiestra Filharmonii w Mon­te Carlo, Orkiestra Symfoniczna Praskiego Radia, Sinfonia Varsovia, NOSPR, Polska Orkiestra Radio­wa, Śląska Orkiestra Kameralna, Leopoldinum i Or­kiestra Symfoniczna NFM czy orkiestry filharmonii w Poznaniu, Krakowie, Łodzi, Gdańsku. W zakresie muzyki dawnej współpracuje m.in. ze słynnym zespołem Concerto Köln. Jest autorem przedstawień multimedialnych w nie­konwencjonalny sposób promujących muzykę XX i XXI wieku. Dyrygował m.in. pierwszym polskim wykonaniem Adagia na smyczki Krzysztofa Pendereckiego oraz uczestniczył w prawykonaniu kwintetu Kartki z nienapisanego dziennika i Duo concertante tego kompozytora. Doprowadził też do wiedeńskiej premiery Uwertury Franciszka Les­sla z Wiener KammerOrchester, a także nakłonił Concerto Köln do włączenia muzyki G. G. Gorczyckiego do swego repertuaru. Współpracował z tak wybitnymi muzykami jak: Yuri Bashmet, Gidon Kremer, Julian Rachlin, Gábor Boldoczki, Angela Hewitt, Mihaela Ursuleasa, Michel Lethiec, Georgijs Osokins, Martin Grubinger, Paul Meyer, Arto No­ras, Erwin Schrott, Konstanty Andrzej Kulka, Xavier de Maistre. Jest dwukrotnym laureatem nagrody muzycznej Fryderyk. Jurek Dybał jest pomysło­dawcą i dyrektorem Międzynarodowego Festiwalu im. Krzysztofa Pendereckiego – poziom 320, odby­wającego się w podziemiach zabytkowej kopalni Guido w Zabrzu. W trakcie trzeciej edycji tego Festiwalu Dybał zadyrygował polską premierą (w serii światowych prawykonań) zamówionego przez Sinfoniettę Cracovię Kon­certu na trąbkę i orkiestrę Krzysztofa Pendereckiego. Solistą w tym koncercie – utrwalonym na płycie wydanej przez prestiżową wytwórnię Sony Classical i nagrodzonym International Classical Music Award – był wybitny trębacz Gábor Boldoczki. Dyrektor Sinfonietty objął również kierownictwo muzyczne nad sceniczną adaptacją opery Ubu Król Pendereckiego w Operze Śląskiej. Wyreżyserowany przez Waldemara Zawodzińskiego spektakl został owacyjnie przyjęty przez publiczność i zebrał szereg entuzjastycznych recenzji.

SINFONIETTA CRACOVIA
Orkiestra Stołecznego Królewskiego Miasta Krakowa
Sinfonietta Cracovia to zespół z najwyższej półki, charakteryzujący się precyzją i elastycznością orkiestry kameralnej również w symfonicznym składzie. Początki dziejów Sinfonietty Cracovii wiążą się ściśle z powstaniem zespołu Młodzi Kameraliści Krakowscy. Wysokie umiejętności, zaangażowanie muzyków i świeżość interpretacji przy życzliwym wsparciu Państwa Elżbiety i Krzysztofa Pendereckich zaowocowały w 1994 roku nadaniem zespołowi statusu orkiestry miejskiej oraz nowej nazwy – Orkiestra Stołecznego Królewskiego Miasta Krakowa Sinfonietta Cracovia, pod którą funkcjonuje do dzisiaj. Sinfonietta współpracowała z plejadą najwybitniejszych artystów z całego świata, wśród których znaleźli się m.in. Krzysztof Penderecki, Antoni Wit, Jerzy Maksymiuk, Lorin Maazel, Valery Gergiev, Rudolf Buchbinder, Gidon Kremer, Maxim Vengerov, Rafael Payare, Gábor Boldoczki, Dmitry Sitkovetsky, Ilya Gringolts, Mischa Maisky, Julian Rachlin, Xavier de Maistre, Tabea Zimmermann, Grigorij Żyslin, Richard Galliano i inni. Przez 20 lat oblicze Orkiestry kształtował znakomity skrzypek, altowiolista i pedagog Robert Kabara. W latach 2001-2009 jej pierwszym dyrygentem gościnnym był John Axelrod. W lipcu 2014 roku kolejny rozdział w historii zespołu zaczął pisać ceniony dyrygent, muzyk Filharmonii Wiedeńskiej i animator życia kulturalnego Jurek Dybał. Dzięki staraniom nowego dyrektora Orkiestra zaangażowała się w wiele nowatorskich przedsięwzięć promujących muzykę nową ‒ i nie tylko, stopniowo wyrastając na jeden z najbardziej dynamicznych europejskich zespołów, szczególnie ceniony za mistrzowskie wykonania muzyki współczesnej. W ostatnich latach Orkiestra zintensyfikowała swoją działalność koncertową, znacznie zwiększając ilość występów poza granicami kraju. Zespół koncertował m.in. w Chinach, Holandii, Finlandii, Niemczech, Czechach i Wiedniu. Jednym z najważniejszych osiągnięć Sinfonietty Cracovii w ostatnim czasie jest dokonanie polskiej premiery nowego Koncertu na trąbkę Krzysztofa Pendereckiego w serii światowych prawykonań z udziałem Gábora Boldoczkiego oraz nagranie we współpracy z węgierskim trębaczem płyty Oriental Trumpet Concertos (Sony Classical) pod dyrekcją Jurka Dybała. W styczniu 2017 roku album otrzymał jedną z najbardziej prestiżowych nagród fonograficznych świata: International Classical Music Award (w kategorii „Muzyka współczesna”). W kwietniu bieżącego roku stanowisko nowego Honorowego Gościnnego Dyrygenta Sinfonietty Cracovii objął cieszący się międzynarodowym uznaniem wenezuelski mistrz batuty ‒ Rafael Payare.

 

Wieczór Piotra Czajkowskiego na Festiwalu im. Adama Didura

24.09.2017 godz. 18.00
Arcydzieła muzyki wokalnej i instrumentalnej
Wieczór Piotra Czajkowskiego
część I: arie z oper Eugeniusz Oniegin,
Dama Pikowa, Jolanta, Romeo i Julia
Soliści Opery Lwowskiej:
Anna Shumarina – sopran,
Oleg Lanovi – tenor,
Wolodymyr Dudczak – bas
część II: I koncert fortepianowy b-moll op. 23
Serhij Hryhorenko – fortepian
Orkiestra Filharmonii Lwowskiej pod dyrekcją Wolodymyra Sywochipa
Sławomir Pietras - prowadzenie
sala widowiskowa SDK      (cena biletu 30 zł)

Soliści Opery Lwowskiej

Orkiestra Filharmonii Lwowskiej
Historia zespołu sięga pierwszych dekad XIX wieku i muzycznej działalności we Lwowie najmłodszego syna Wolfganga Amadeusza Mozarta – Franza Ksawerego, organizatora życia muzycznego, założyciela Towarzystwa św. Cecylii, w ramach którego rozpoczęła swoją działalność symfoniczna orkiestra, towarzysząca wówczas także spektaklom operowym. Na początku XX wieku działała w ramach Towarzystwa Filharmonicznego, zainicjowanego przez Ludwika Hellera, ówczesnego dyrektora Lwowskiej Opery. W tym czasie występowali z nią słynni dyrygenci – Jerzy Kołaczkowski, Kazimierz Wiłkomirski i Grzegorz Fitelberg, a także muzycy tej miary, co Gustav Mahler, Richard Strauss, Ruggero Leoncavallo czy Béla Bartók, który wykonał we Lwowie swój II Koncert Fortepianowy.
Po drugiej wojnie światowej z własnymi koncertami autorskimi występowali z orkiestrą znakomici kompozytorzy, wśród nich Dymitr Szostakowicz, Aram Chaczaturian i Dmitrij Kabalewski, oraz światowej sławy dyrygenci Kiriłł Kondraszyn, Gennadij Rożdestwienski, a także genialni wirtuozi ‒ Dawid Ojstrach, Światosław Richter i Mścisław Rostropowicz. Podczas licznych tournée po świecie, m.in. po Austrii, Chinach, Hiszpanii, Francji, Niemczech, Polsce, Szwajcarii i Włoszech, orkiestra przybliża słuchaczom bogatą spuściznę muzyki ukraińskiej.
Od 2006 roku na czele siedziby orkiestry – Filharmonii Lwowskiej, stanął znakomity dyrygent, laureat Państwowej Nagrody im. M. Łysenki – Wołodymyr Sywochip, który także jest założycielem Międzynarodowego Festiwalu Muzyki Współczesnej „Kontrasty“, Dyrektorem Międzynarodwego Festiwalu Sztuki Muzycznej „Wirtuozowie“ oraz Międzynarodowego Festiwalu Sztuki Dyrygenckiej pamięci Mikołaja Kolesy, które odbywają się na bazie Filharmonii Lwowskiej.

Sergey Hryhorenko
Ur. 24 grudnia 1981 r. we Lwowie, pianista, laureat ukraińskich  i międzynarodowych konkursów pianistycznych. Regularnie koncertuje jako solista na Ukrainie  i Polsce. Artysta jest absolwentem Szkoły Talentów im. S. Krushelnitskoj we Lwowie, którą ukończył w 2000 roku. W 2005 roku ukończył z wyróżnieniem Lwowską Państwową Akademię Muzyczną im. M. Lysenki w klasie profesor Marii Tarnawieckiej, zasłużonej pianistki i pedagoga. W latach 2003 -  2005  był stypendystą Rady Najwyższej Ukrainy. W  latach  2005 - 2008 odbył studia doktoranckie w Lwowskiej Państwowej Akademii Muzycznej  w klasie prof. Marii Tarnawieckiej.  Jednocześnie odbywał  staż  w  Akademii Muzycznej  im. F. Chopina w Warszawie, pod kierunkiem prof. Kazimierza Gierzoda (2006 ). W latach solista Filharmonii Lwowskiej.

 

Stanisława Celińska na XXIV Krośnieńskiej Jesieni Muzycznej

29 września 2017 godz. 19.00
Stanisława Celińska
z zespołem pod kierownictwem Macieja Muraszko
ATRAMENTOWA

Bilet 80 zł, ulgowy 70 zł, balkon 65 zł - z Kartą mieszkańca bilety tańsze o 10 zł

W „Atramentowej” Stanisława Celińska odgrywa swoją kolejną wspaniałą rolę - piosenkarki, która wie o czym śpiewa i wie jak przyciągnąć słuchacza wykorzystując pełną paletę barw i emocji. Niepowtarzalne teksty do kompozycji Macieja Muraszko napisali Wojciech Młynarski, Dorota Czupkiewicz oraz Muniek Staszczyk i Marcin Sosnowski. Ponadto Maciej Muraszko zaaranżował na nowo ulubione utwory artystki, które dzięki nowemu wykonaniu nabrały niezwykłej pogody ducha.

Michał Buczkowski & Aleksander Wilgos Opus 1

Płyta ta jest owocem wspólnych zainteresowań muzycznych skrzypka Michała Buczkowskiego oraz gitarzysty Aleksandra Wilgosa. Nagranie jest konsekwencją ich poszukiwań i pasji, radości odkrywania nowych brzmień i kolorów, tak niezwykłych we współgraniu skrzypiec i gitary.

Andaluza i Oriental pochodzą z cyklu 12 Tańców hiszpańskich Enerique Granadosa na fortepian z 1890 roku. Utwory te są stylizacją tańców hiszpańskich. Elementy folkloru są kanwą na której powstały charakterystyczne, ale i samodzielne stylistycznie utwory.
Większość kompozycji na płycie w podobny sposób czerpie z muzyki ludowej pochodzącej z kraju kompozytora: "Pieśń kurpiowska" Karola Szymanowskiego - z muzyki polskiej, "Duety" Beli Bartoka - z węgierskiej, a "Suite Maximo" Diego Pujola - z argentyńskiej. "Spiegel im Spiegel" Arvo Pärta wyróżnia się stylistycznie, należy do nurtu minimal music, utwór skomponowany jest przy użyciu bardzo ograniczonego materiału muzycznego i minimalnych środków kompozytorskich.
Znaczną część płyty stanowią utwory, które nie były w oryginale napisane na skrzypce i gitarę. Niektóre z nich, w tym "Pieśń kurpiowska" Szymanowskiego i "Duety" Bartoka, po raz pierwszy zostały nagrane w takim składzie.

Michał Buczkowski - laureat prestiżowego stypendium Rządu belgijskiego oraz Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego. Studiował w Akademii Muzycznej im. St. Moniuszki w Gdańsku w klasie skrzypiec prof. Mirosławy Pawlak. Studia te ukończył w 2005 roku. Następnie kontynuował edukację w klasie prof. Roberta Szredera w Konserwatorium Muzycznym w Maastricht w Holandii. W roku 2007 jako stypendysta odbył studia w klasie skrzypiec prof. Kati Sebestyen w Królewskim Konserwatorium Muzycznym w Brukseli.
W czerwcu 2011 roku Michał Buczkowski ukończył z wyróżnieniem studia w Królewskim Konserwatorium Muzycznym w Brukseli w klasie prof. Zygmunta Marka Kowalskiego.

Aleksander Wilgos - koncertuje jako solista oraz kameralista.
Ważnym momentem w jego edukacji były studia w Konserwatorium Muzycznym w Maastricht (2008 - 2010) u prof. Carlo Marchione, który zaraził go pasją do tworzenia transkrypcji. Podstawą jego pracy doktorskiej było kilkanaście transkrypcji. Jest laureatem wielu nagród na konkursach gitarowych. Otrzymał stypendium Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego RP oraz stypendium "Młoda Polska"
Aleksander Wilgos jest nauczycielem gry na gitarze. Od kilku lat pracuje jako asystent prof. Marcina Zalewskiego w Uniwersytecie Muzycznym Fryderyka Chopina w Warszawie.
Spis utworów:
Enrique Granados - "Andaluza", Taniec hiszpański nr 5 na fortepian, transkrypcja na flet i gitarę; Y Rivoal, G. Lambert
Enrique Granados - "Oriental", Taniec hiszpański nr. 3 na fortepian, transkrypcja A. Wilgos

Karol Szymanowski - "Pieśń kurpiowska "Zarzyjze, kuniu" na głos i fortepian, transkrypcja na skrzypce i fortepian P. Kochański, transkrypcja na skrzypce i gitarę A. Wilgus

Arvo Pärt - "Spiegel im Spiegel " na skrzypce i fortepian transkrypcja A. Wilgos

Bela Bartok - 44 Duety na dwoje skrzypiec, wybór, transkrypcja A. Wilgos:
Ruska pieśń
Bajka
Smutek
Piosenka do tańca
Pieśń żniwna
Pizzicato
Taniec transylwański

Maximo Diego Pujol - "Suite Buenos Aires" na flet (skrzypce) i gitarę
I Pompeya
II Palermo
III San Telmo
IV Microcentro

Wykonawcy: Aleksander Wilgos - gitara, Michał Buczkowski - skrzypce

DUX 1421

Płytę poleca Państwa uwadze Anna Stopińska - Paja

Moc przeznaczenia inauguruje Festiwal im. Adama Didura w Sanoku

23.09.2017 godz. 18.00
Inauguracja Festiwalu.Najpiękniejsze opery świata
Giuseppe Verdi – Moc przeznaczenia
(La forza del destino)

Soliści, Orkiestra, chór i balet Opery Śląskiej pod dyrekcją Jakuba Kontza
sala widowiskowa SDK      (cena biletu 50 zł)

Obsada:
Markiz Calatrava/Ojciec Gwardian – Bogdan Kurowski, Leonora – Anna Wiśniewska - Schoppa, Don Carlos – Mariusz Godlewski, Don Alvaro – Maciej Komandera, Curra/Preziosilla – Anna Borucka, Brat Melitone – Kamil Zdebel, Trabuco – Juliusz Ursyn - Niemcewicz, Burmistrz – Zbigniew Wunsch, Chirurg – Cezary Biesiadecki, Tancerka – Wioleta Haszczyc
kierownictwo muzyczne: Jakub Kontz,
reżyseria i scenografia: Tomasz Konina,
kostiumy: Joanna Jaśko - Sroka,
choreografia: Monika Myśliwiec,
światła: Dariusz Pawelec,
współpraca reżyserska: Zosia Dowjat,
kierownictwo chóru: Krystyna Krzyżanowska - Łoboda,
kierownictwo baletu: Aleksandra Kozimala - Kliś
Orkiestra, chór i balet Opery Śląskiej pod dyrekcją Jakuba Kontza
Wydawca: G. Ricordi & CO. Bühnen-und Musikverlag G.m.B.H, Monachium.

Opery Verdiego cieszą się na bytomskiej scenie szczególną popularnością; tradycja verdiowska sięga tu najdawniejszych lat – od m.in. historycznej inscenizacji „Traviaty” z 1946 roku, przez legendarne „Nabucco” (1983), widowiskową „Aidę” (1972, 2003) i zjawiskowego „Don Carlosa” – nagrodzonego Złotą Maską w kategorii Spektakl Roku 2011. Tym razem na afisz trafiła „Moc przeznaczenia” – 25. premierowa realizacja dzieła Verdiego w Operze Śląskiej. I jest to wydarzenie rangi szczególnej, bowiem Opera Śląska – obecnie jako jedyna  w Polsce – dołączyła do grona scen operowych świata mających ten tytuł w swoim repertuarze. Dodajmy także, że poprzednia inscenizacja tego tytułu w Bytomiu miała miejscu w roku 1961  w reżyserii i inscenizacji Zbigniewa Zbrojewskiego, pod kierownictwem muzycznym Romana Mackiewicza i w scenografii Tadeusza Gryglewskiego.
Bytomska inscenizacja „Mocy przeznaczenia” z udziałem solistów, chóru, baletu i orkiestry Opery Śląskiej pod batutą niezwykle zdolnego dyrygenta Jakuba Kontza i w reżyserii Tomasza Koniny - znakomitego twórcy, autora wielu inscenizacji operowych bardzo wysoko ocenianych przez publiczność i krytyków, to wielkie widowisko operowe ze wspaniałymi kostiumami Joanny Jaśko-Sroki i intrygującą choreografią Moniki Myśliwiec. „Moc przeznaczenia” Giuseppe Verdiego, jedna z najdoskonalszych partytur uwielbianego przez publiczność na całym świecie włoskiego kompozytora, to opera o miłości, wojnie, przyjaźni i wierze w Boga. Jest tu wszystko, co najlepsze w tak cenionym przez widzów gatunku, jakim jest opera: wzruszenie i śmiech, widowiskowość i intymność. Od tragicznych scen po sceny komiczne rodem z opery buffo. Muzyczne arcydzieło pełne barw i emocji. Opowieść, obok której nie da się przejść obojętnie.
Verdi napisał „Moc przeznaczenia” w 1862 r. dla Carskiego Teatru Operowego w Petersburgu wg libretta Francesca Marii Piave, zainspirowany hiszpańskim dramatem „Don Alvaro” pióra księcia Angela de Saavedry. Premiera zakończyła się sporym sukcesem, a sam kompozytor otrzymał od cara order Świętego Stanisława. Jednak w wyniku pewnych nieprzychylnych okoliczności i nagonki w prasie przeciw kompozytorowi, Verdi przygotował po kilku latach nową wersję opery, która została wystawiona w 1869 r. w mediolańskiej La Scali i z biegiem czasu zdobyła sobie zasłużone powodzenie, by po dziś dzień być zaliczaną do kanonu największych – choć rzadko wystawianych – arcydzieł włoskiej muzyki operowej.

Hrabina Marica w Filharmonii Podkarpackiej

Emmerich Kálmán
HRABINA MARICA
OPERETKA W TRZECH AKTACH

24  września 2017, (NIEDZIELA), GODZ. 18:00
SALA KONCERTOWA FILHARMONII PODKARPACKIEJ

Realizatorzy
Kierownictwo muzyczne: Tomasz Tokarczyk
Reżyseria: Paweł Aigner
Scenografia: Ryszard Melliwa
Kostiumy: Zofia de Ines
Choreografia: Jarosław Staniek
Przygotowanie chóru: Jacek Mentel
Reżyseria światła: Dariusz Pawelec

Obsada
HRABINA MARICA | Marcelina Beucher
KSIĄŻĘ POPULESCU | Michał Kutnik
BARON KOLOMAN ŻUPAN | Adam Sobierajski
HRABIA TASSILO | Janusz Ratajczak
LIZA | Monika Korybalska
KSIĘŻNA CUDENSTEIN | Bożena Zawiślak-Dolny
MINA | Katarzyna Oleś-Blacha
KAROL Stefan Liebenberg | Krzysztof Kozarek
CZEKO | Krzysztof Dekański
PENIŻEK | Stanisław Knapik
Ilka | Joanna Rakoczy
Berko| Marcin Herman
Skrzypek| Paweł Wójtowicz
oraz
Orkiestra Filharmonii Podkarpackiej

"Hrabina Marica”, drugi po „Księżniczce czardasza” sukces węgierskiego kompozytora Emmericha Kálmána, zapewniła mu trwałe miejsce wśród najwybitniejszych twórców operetkowych XX wieku. Rzecz jest o miłości prawdziwej, wolnej od zależności takich jak majątek, pozycja towarzyska czy hierarchia społeczna, choć o tych okolicznościach najczęściej się tu mówi. Dzieło może się więc podobać, wszak ucieleśnia skryte tęsknoty dużej części ludzkości. Na dodatek Kálmán uwodzi efektownymi melodiami, zabarwionymi węgierskim folklorem i cygańską nutą. Wiele arii i duetów oderwało się od pierwotnego dzieła, zyskało samodzielną popularność jak choćby czardasz Maricy „Gdy cygańska piosnka płacze”, duet Maricy i Żupana „Ach, jedź do Varasdin” czy nieśmiertelna aria Tassila „Graj, Cyganie!”.

 

 

Subskrybuj to źródło RSS