W Filharmonii

AB 6 III 2020 r. piątek, godz. 19:00

ORKIESTRA SYMFONICZNA FILHARMONII PODKARPACKIEJ

DAWID RUNTZ – dyrygent

EMILIAN MADEY – fortepian 

W programie:

W.A. Mozart - Uwertura do opery "Łaskawość Tytusa" KV 621

F. Lessel – Koncert fortepianowy C- dur op. 14

L. van Beethoven – III Symfonia Es - dur op. 55

Wielka władza i wielka miłość – to temat opery Łaskawość Tytusa (1791), z której Uwertura otworzy symfoniczny wieczór. Wpływy muzyki Mozarta słychać będzie w Koncercie fortepianowym C- dur zapomnianego polskiego kompozytora Franciszka Lessla. Dzieło ujmuje piękną melodyka i motywami ludowymi w finałowym Rondzie. Geniusz Beethovena odsłoni legendarna „Eroica” – III Symfonia Es – dur. Już sam początek utworu wywołuje oszałamiające wrażenie - to obraz siły i walki. Po pierwszej części Symfonii następuje majestatyczny Marsz żałobny, z którego wyłania się pełne werwy Scherzo, a całe dzieło wieńczy cykl wariacji opartych na temacie zaczerpniętym z muzyki, którą Beethoven napisał do baletu „Prometeusz”. Ale III Symfonia, to przede wszystkim świadectwo nieugiętej woli kompozytora, który mimo głuchoty kontynuował pracę twórczą pisząc wówczas swoje najwybitniejsze dzieła. Czyż sam kompozytor nie jest prawdziwym bohaterem „heroicznej” symfonii?

DAWID RUNTZ

Od grudnia 2017 piastuje stanowisko pierwszego dyrygenta Polskiej Opery Królewskiej w Warszawie. W 2016 roku ukończył studia dyrygenckie na Uniwersytecie Muzycznym Fryderyka Chopina w klasie Maestro Antoniego Wita, debiutując koncertem z Orkiestrą Filharmonii Narodowej w Warszawie. Wyjątkowym artystycznym osiągnięciem było ukończenie "Riccardo Muti Italian Opera Academy” w Rawennie, prowadzonej przez światowej sławy dyrygenta Maestro Raccardo Mutiego, obecnego dyrektora Chicago Symphony Orchestra. Współpracował ze znakomitymi polskimi orkiestrami takimi jak: Sinfonia Varsovia, Filharmonia Narodowa w Warszawie, Narodowa Orkiestra Symfoniczna Polskiego Radia w Katowicach, Polska Orkiestra Radiowa. W kwietniu 2018 roku otrzymał zaproszenie i zadyrygował Boston Symphony Orchestra podczas przesłuchań na asystenta BSO, a także wystąpił podczas 22. Wielkanocnego Festiwalu Ludwiga van Beethovena w Filharmonii Narodowej w Warszawie.
W 2018 zdobył III nagrodę oraz nagrodę publiczności na 1st Hong Kong International Conducting Competition. W 2016 roku zdobył II nagrodę na VI Ogólnopolskim Konkursie Młodych Dyrygentów im. Witolda Lutosławskiego w Białymstoku. W 2013 roku został laureatem II nagrody I Ogólnopolskiego Konkursu Studentów Dyrygentury im. Adama Kopycińskiego we Wrocławiu oraz nagrody specjalnej.
W roku 2015 otrzymał stypendium Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego RP, a także stypendium Marszałka Województwa Pomorskiego. W latach 2008-2015 uzyskał stypendium Starosty Powiatu Wejherowskiego. Za osiągnięcia naukowe był wielokrotnym stypendystą Rektora Uniwersytetu Muzycznego Fryderyka Chopina w Warszawie. Ponadto otrzymał dwukrotnie nagrodę Prezydenta Miasta Wejherowa za osiągnięcia w dziedzinie muzyki (2010, 2017), a także Nagrodę Remusa (2017) oraz Medal Róży (2018). Dawid Runtz jest laureatem Medalu Magna cum laude Uniwersytetu Muzycznego Fryderyka Chopina w Warszawie (2018).
W latach 2014-2017 współpracował z Teatrem Wielkim – Operą Narodową w Warszawie w charakterze dyrygenta-asystenta przy produkcjach wielu dzieł operowych.
W 2017 roku jako stypendysta Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego był asystentem Maestro Jacka Kaspszyka w Filharmonii Narodowej w Warszawie. W 2017 roku Dawid Runtz ukończył prestiżowe kursy dyrygenckie prowadzone przez Maestro Daniele Gatti z orkiestrą The Royal Concertgebouw Orchestra w Amsterdamie. W lipcu zadebiutował w Japonii podczas Pacific Music Festival w Sapporo, na zaproszenie dyrektora artystycznego festiwalu, wybitnego rosyjskiego dyrygenta Maestro Valerie’a Giergieva. W 2018 roku odbył tournée po Litwie z Orkiestrą Sinfonia Varsovia z okazji rocznicy 100-lecia odzyskania niepodległości Polski. W sierpniu wziął udział w prestiżowych kursach dyrygenckich w Tanglewood (USA) z udziałem Boston Symphony Orchestra.
Dawid Runtz jest reprezentowany przez Stowarzyszenie im. Ludwiga van Beethovena. W listopadzie 2018 zainaugurował w Filharmonii Narodowej w Warszawie „Festiwal Krzysztofa Pendereckiego” z okazji 85. urodzin kompozytora.

EMILIAN MADEY

EMILIAN MADEY ukończył kompozycję (prof. M. Borkowski); dyrygenturę (prof. B. Madey); fortepian (prof. T. Manasterska, prof. M. Drewnowski) – wszystkie trzy dyplomy z wyróżnieniem. Doskonalił się na kursach u: W. Riekerta, N. Immelmana, N. Sztarkmana, R. Pagano, V. Mierżanowa i A. Dvarionaitė.
Zajął II miejsce na Międzynarodowym Konkursie Młodych Pianistów i Skrzypków im. B. Dvarionasa w Wilnie (1989); otrzymał Złoty Medal na Międzynarodowym Konkursie Pianistycznym im. C. Kahn’a w Paryżu (1990); jest laureatem Międzynarodowego Festiwalu im. J. Hofmanna w Nałęczowie (1994, 1996).
Łączy występy jako pianista z działalnością dyrygencką. Występował w Filharmonii Narodowej, na Zamku Królewskim, w Teatrze Wielkim, Sali Kongresowej i Studio Koncertowym Polskiego Radia w Warszawie oraz z większością polskich orkiestr filharmonicznych. Koncertował w Austrii, Francji, Korei Płd., Słowenii, na Litwie, w Niemczech, we Włoszech i na Ukrainie.
Współpracował z dyrygentami: B. Madeyem, W. Rajskim, J. Maksymiukiem, T. Bugajem, Ł. Borowiczem, T. Wicherkiem, M. Nałęcz-Niesiołowskim, M. Caldim i in.
Jako kameralista i dyrygent występował m.in. ze swoją matką A. Malewicz-Madey (mezzosopran), Z. Rysiówną (recytacja), P. Janowskim (skrzypce), J. Artyszem (baryton), A. Kruszewskim (baryton), J. Brękiem (bas-baryton), R. Gierlachem (bas-baryton), M. Boberską (sopran), I. Kłosińską (sopran), J. Rappé (alt), Ł. Długoszem (flet), Z. Raubo (fortepian), A. Wodnickim (fortepian), M. Drewnowskim (fortepian), L. Armellini (fortepian) i in.
Prowadził kursy mistrzowskie w Konserwatorium Čiurlionisa w Wilnie i w Suwon University, College of Music w Korei Płd. Prowadzi klasę fortepianu w ZPSM II st. im. F. Chopina w Warszawie, jest wykładowcą na Uniwersytecie Muzycznym F. Chopina w Warszawie.
Nagrania:
- B. Madey – Metamorfozy - Wariacje na temat Paganiniego (NOSPR, dyr. B. Madey, Polskie Radio);
- F. Lessel – Koncert fortepianowy Nr.2 Polska Orkiestra Jeunesses Musicales, dyr. Ł. Borowicz, Acte Préalable);
- L. van Beethoven – Koncert fortepianowy Nr.3 c-moll (St. Christopher Chamber Orchestra, dyr. A. Šimelis, Prior Musica);
- Portret/Portrait – 2-płytowy album solowy: D. Scarlatti, W.A. Mozart, J. Haydn, L. van Beethoven, F. Chopin, A. Wielhorski, B. Madey, E. Madey (Polskie Radio/Sony BMG);
- P. Moss – Portraits – Koncert na fortepian i orkiestrę (Polska Orkiestra Radiowa, dyr. T. Bugaj, DUX);
- W. Szpilman – Concertino (Polska Orkiestra Radiowa, dyr. Ł. Borowicz);
- I. F. Dobrzyński – Koncert fortepianowy As-dur Op. 2 (Polska Orkiestra Radiowa, dyr. Ł. Borowicz, Chandos);
Pięciokrotnie był nominowany do Nagrody Polskiego Przemysłu Muzycznego Fryderyk.
Jako kompozytor jest autorem licznych utworów na instrumenty solowe (m.in. Corruptio Optimi Pessima na obój, Ciacconetta na skrzypce, Trzy Pieśni Romantyczne na fortepian, Suita na wiolonczelę); dla zespołów kameralnych (m.in. Sapienti Sat na dwa flety i tempelbloki, Introduzione e Toccata na dwie wiolonczele, Quasi una Fantasia na wiolonczelę i fortepian, Sinfonietta dla 10 wykonawców, Variations dla 12 wykonawców); na orkiestrę (m.in. Fuga podwójna na wielką orkiestrę symfoniczną, Astronomica na dwie orkiestry smyczkowe i perkusję, Concerto – Variazioni in tre movimenti na fortepian i orkiestrę); piosenki; muzyka do filmu I. Cywińskiej Oczarowanie Fryderyka.

AB 21 II 2020 r. piątek, godz. 19:00

210. ROCZNICA URODZIN FRYDERYKA CHOPINA

ORKIESTRA SYMFONICZNA FILHARMONII PODKARPACKIEJ

PIOTR SUŁKOWSKI - dyrygent

INGOLF WUNDER – fortepian

W programie:

F. Chopin – Koncert fortepianowy e – moll op. 11

L. van Beethoven – II Symfonia D - dur op. 36

„Jest to dumanie w piękny czas wiosny, ale przy księżycu” – tak pisał Chopin o drugiej częściRomanca ze swojego Koncertu fortepianowego e – moll (1830). Poetycka aura bije z każdego dźwięku tej młodzieńczej kompozycji Chopina. Subtelne brzmienia sąsiadują w Koncercie z wirtuozowskim stylem brillant. Refren Ronda – ostatniej części dzieła ma rysy lekkiego, pełnego werwy krakowiaka. Zgoła inne uczucia towarzyszyły Beethovenowi przy komponowaniu II Symfonii D - dur. Latem 1801 roku rozpoczynając pracę nad dziełem Beethoven ujawnił sekret pogarszającego się słuchu, a rok później, gdy kończył II Symfonię kompozytor napisał pełen rozpaczy „heiligensztadzki testament”, w którym czytamy: „Niewiele brakowało, a skończyłbym z życiem. Tylko ona, sztuka, mnie powstrzymała. Ach, zdało mi się to niemożliwe opuścić świat, zanim stworzę to wszystko, do czego czułem się powołany.” II Symfonia zgodnie z tonacją D - dur ewokuje uczucia radości.

          PIOTR SUŁKOWSKI, dyrektor naczelny i artystyczny Warmińsko - Mazurskiej Filharmonii w Olsztynie. Posiada ogromne doświadczenie operowe, zdobyte w czasie wieloletniej pracy dyrygenta, a potem dyrektora artystycznego w Operze Krakowskiej oraz w Wildwood Festival Opera Orchestra AR (USA), którego był dyrektorem muzycznym. Przygotował wiele premier operowych, w tym kilka prawykonań. Między innymi w 2007 r. podczas Festiwalu Muzyki Polskiej, w ramach obchodów Roku Szymanowskiego we współpracy z PWM dokonał światowego prawykonania nieznanej operetki K. Szymanowskiego Loteria na mężów czyli narzeczony nr 69. Zrealizowany przez P. Sułkowskiego w 2004 r. w Krakowie Gwałt na Lukrecji B. Brittena został uznany na Bydgoskim Festiwalu Operowym za najlepszy spektakl roku. Współtwórca Krakowskiej Opery Kameralnej, z którą zrealizował kilka produkcji. W latach 2008-09 pracował jako zastępca dyrektora Chóru Polskiego Radia w Krakowie, był kierownikiem muzycznym Toruńskiej Orkiestry Symfonicznej (2009 - 2011), a także pierwszym gościnnym dyrygentem Signature Symphony Orchestra (2008 - 2014) w Tulsa (USA).
          Współpracuje z wieloma orkiestrami w kraju i zagranicą. W 2018 poprowadził specjalny, poświęcony muzyce polskiej koncert z Buffalo Philharmonic Orchestra, a także jeden z koncertów Festiwalu Krzysztofa Pendereckiego z okazji 85. urodzin kompozytora. Zajmuje się również pracą dydaktyczną na Akademii Muzycznej w Bydgoszczy, gdzie prowadzi klasę dyrygentury. Od 1993 do 2016 roku dyrygent orkiestry POSM im. F. Chopina w Krakowie, z którą we Francji realizował programy edukacyjne dla francuskiej młodzieży. Pomysłodawca i dyrektor artystyczny Festiwalu Barbakan, odbywającego się w okresie letnim w Krakowie. W 2008 roku, w ramach Festiwalu Rozstaje poprowadził jubileuszowy koncert na Rynku Głównym w Krakowie z G. Zamfirem. W 2010 r. koncertem w kościele św. Piotra i Pawła w Krakowie zainaugurował działalność Fundacji Panteon Narodowy. Zrealizował nagranie z muzyką B. Chajdeckiego do serialu historycznego Czas Honoru.
          W 2010 roku, w Pampelunie (Hiszpania), na zaproszenie Coro Premier Ensamble De La A.G.A.O, przygotował premierę Carmen G.Bizeta wraz z Orquesta Sinfonica de Navarra. W 2010 wraz z Orkiestrą Akademii Beethovenowskiej zrealizował międzynarodowy projekt operowy Fidelio - ofiarom holokaustu - L.v. Beethovena, a przedstawione w kilku miastach w Polsce spektakle uzyskały bardzo dobre recenzje m.in. w prestiżowym, angielskim czasopismie Opera. W 2011 roku z Orkiestrą Symfoniczną Filharmonii Warmińsko-Mazurskiej odbył podróż koncertową do Hiszpanii, gdzie w Bilbao i w Pampelunie pod jego kierownictwem przygotowano spektakle Tosca G. Pucciniego. Rok później z tą samą orkiestrą oraz solistą E. Kunzem zainaugurował w Filharmonii Narodowej w Warszawie cykl „Wielkie koncerty fortepianowe”. W 2011 uzyskał tytuł doktora, w 2015 doktora habilitowanego sztuki muzycznej, a w 2017 profesora nadzwyczajnego.    W 2016 roku poprowadził koncerty ze zwycięzcami Międzynarodowego Konkursu Skrzypcowego im. H. Wieniawskiego w Olsztynie, Łodzi, Warszawie oraz podczas Międzynarodowego Festiwalu Skrzypcowego w St. Petersburgu wraz z M. Vengerovem. Podejmuje wiele działań propagujących twórczość Feliksa Nowowiejskiego. W ramach obchodu Roku Feliksa Nowowiejskiego 2016 wykonał z Orkiestrą Filharmonii Warmińsko – Mazurskiej, Górecki Chamber Choir koncerty z oratorium "Quo Vadis" w Krakowie, Barczewie, a taże w Warszawie. W Filharmonii Narodowej w w/w projekcie wystąpili wybitni soliści: Aleksandra Kurzak, Artur Ruciński oraz Rafał Siwek, z którymi dokonano pierwszego, studyjnego nagrania fonograficznego.
          Od 2012 - 2016 roku członek Rady Programowej Radia Olsztyn. Członek Kapituły Nagrody im. Biskupa Ignacego Krasickiego. Otrzymał wraz z orkiestrą Warmińsko – Mazurskiej Filharmonii Statuetkę św. Jakuba w dziedzinie kultura za rok 2012 za widowisko taneczno – muzyczne Dziadek do orzechów P. Czajkowskiego. W 2013 roku Warmińsko-Mazurski Klub Biznesu, za działalność artystyczną i popularyzowanie muzyki klasycznej wśród mieszkańców regionu Warmii i Mazur, przyznał mu tytuł i statuetkę Osobowość Warmii i Mazur w kategorii kultura. Od 2014 wiceprzewodniczący Zarządu Zrzeszenia Filharmonii Polskich. W 2014 roku prowadzona przez P. Sułkowskiego Filharmonia Warmińsko – Mazurska otrzymała statuetkę Laur „Najlepszym z Najlepszych” za sukcesy i osiągnięcia na skalę ogólnopolską i międzynarodową za promocję Warmii i Mazur w 2013 roku. Uhonorowany Medalem Zasłużony Kulturze Gloria Artis (2014), statuetką Pegaza za" twórcze osiągnięcia w dziedzinie kultury Warmii i Mazur"(2015), a także Srebrnym Krzyżem Zasługi (2016). W 2017 roku otrzymał Nagrodę imienia F. Nowowiejskiego w kategorii kultura. Członek Rady Artystycznej Polskiej Orkiestry Sinfonii Iuventus. Koordynator Regionalny Regionu Warmii i Mazur do spraw organizacji obchodów 200. rocznicy urodzin Stanisława Moniuszki.

           INGOLF WUNDER, urodzony w Austrii w 1985 r., rozpoczął swoją muzyczną przygodę ze skrzypcami w wieku czterech lat. W związku z tym, że jego rodzice nigdy nie naciskali na niego ani nie zmuszali go do gry na skrzypcach, traktował to jako swoje hobby, z którego w pełni czerpał przyjemność i dobrze bawił się przy tworzeniu muzyki. W tym samym czasie rozwijał swój talent sportowy oraz zainteresowanie technologią. Gdy osiągnął wysoki poziom biegłości w grze na skrzypcach, w wieku około 14 lat jego talent do gry na fortepianie został przypadkowo odkryty przez nauczyciela z Linz, Horsta Mattheusa. Wunder porzucił skrzypce po dziesięciu latach grania, odszedł z Konserwatorium Muzycznego w Klagenfurcie i rozpoczął intensywną naukę gry na fortepianie w Konserwatorium Muzycznym w Linz, pod przewodnictwem Prof. Mattheusa. To w tamtym momencie zakochał się w sztuce i postanowił poświęcić się w pełni fortepianowi.

           Wiele osób początkujących zaczęłoby od łatwiejszego repertuaru. Wunder natomiast podążał za swoim wewnętrznym ogniem - dziełami Liszta i zachęcony przez metody dopasowanego nauczania swojego nauczyciela, pozwolił, aby muzyka węgierskiego kompozytora ukształtowała jego technikę. Żyjący we własnym świecie i z dala od ścieżek, którymi zwykle podąża młody muzyk, dostał zgodę na eksperymentowanie, aby pożywić swoją indywidualność i odnaleźć swoją prawdziwą muzyczną tożsamość. Jeżeli natomiast chodzi o jego gust artystyczny, ukształtował go dzięki dziedzictwu pozostałemu po artystach z pokolenia Schnabla, Friedmana, Rubinsteina i Horowitza.

          Kilka miesięcy po przerzuceniu się na fortepian, Wunder wziął udział w swoim pierwszym konkursie młodzieżowym i zdobył pierwsze miejsce (VII Concorso Internazionale di Musica, Cortemilia, Włochy). Niedługo po tym przyszły pierwsze miejsca na XVI Europejskim Konkursie Muzycznym w Turynie oraz Konkursie Fortepianowym Steinway w Hamburgu i innych.            Około rok po zmianie instrumentu zadebiutował w Sali koncertowej w Wiedniu, grając „Walc Mefisto” Liszta i jedno z preludiów Debussy’ego w ramach znanego cyklu młodzieżowego. W 2001 r. w wieku 16 lat, otrzymał Nagrodę im. Liszta na 36. Międzynarodowym Konkursie im. Franciszka Liszta w Budapeszcie (Węgry).

          W 2003 r. Wunder został zaproszony przez Emmanuela Krivine’a do zagrania III Koncertu fortepianowego Prokofjewa w Théâtre des Champs-Élysées w Paryżu z francuską Orkiestrą Narodową po tym jak dyrygent usłyszał go przez przypadek w trakcie ćwiczeń. Wunder kontynuował swoje studia fortepianowe na Uniwersytecie Muzycznym w Wiedniu. Po krótkim, lecz trudnym okresie wątpliwości, które sprawiły, że myślał o porzuceniu aspiracji o podążaniu za karierą pianisty i pójściu w kierunku informatyki, w 2008 r. Wunder rozpoczął współpracę z Adamem Harasiewiczem, polskim pianistą i zwycięzcą Międzynarodowego Konkursu Pianistycznego im. Chopina w 1955 r. Rok później Wunder zdecydował się wziąć udział w konkursie fortepianowym po raz ostatni, bez względu na wynik.

           Międzynarodowy Konkurs Pianistyczny im. Chopina w 2010 r. zorganizowany w Warszawie przyniósł poruszenie, uznanie, drugie miejsce, kilka nagród specjalnych i wiele oddanych słuchaczy na całym świecie. Wielu uznawało go za prawdziwego zwycięzcę konkursów. Wielu mówiło o największym od sprawy Pogorelicha w 1980 r. skandalu w trakcie konkursu. Skupiający się zawsze na muzyce Wunder, oprócz grania koncertów i tournée, podjął studia dyrygenckie, aby poszerzyć swoje muzyczne horyzonty. Kontynuował studia w trybie eksternistycznym do końca 2012 r., gdy otrzymał dyplom.

           Nagrał cztery płyty CD dla Deutsche Grammophon i dawał występy w Europie, Azji i obu Amerykach w takich salach koncertowych jak Musikverein Vienna, Carnegie Hall w Nowym Jorku, Filharmonia w Berlinie, Studdgart Liderhalle, Hamburg Laiszhalle, Queen Elizabeth Hall, Wigmore Hall i Cadogan Hall w Londynie, Sala Verdi w Mediolanie, Teatro Manzoni w Bolonii, Tonhalle Zurich, Auditorium Lyon, Théâtre du Palais-Royal w Paryżu, Filharmonia Warszawska, Rudolfinum w Pradze, Mariinsky Theater w Petersburgu, Suntory Hall w Tokio, Lotte Concert Hall w Seulu, Theatro Municipal w Santiago de Chile, Narodowej Sali Koncertowej w Tajpej, Kimmel Center w Filadelfii, itd.

           Niedawno Ingolf Wunder i jego żona Paulina uruchomili APPASSIO.com – pierwszy w takiej formie startup dotyczący uczenia się i nauczania online w czasie rzeczywistym wyłącznie dla wszystkich obszarów sztuki, edukacji artystycznej i pomocy. Jest on dedykowany nauczycielom, studentom, miłośnikom sztuki w każdym wieku i ich rodzicom. Jego celem jest pomoc zainspirowanym jednostkom w znalezieniu właściwych kontaktów i wzbogaceniu ich świata w dopasowany sposób; odżywienie ich kreatywności, zainteresowania i pasji artystycznej.

           Pasja jest kluczowym słowem w życiu Wundera. Przywiedziony do fortepianu przez pasję i jego własną wolę, grający tylko taki repertuar, który go pasjonuje, podziwiający z pasją romantyzm i impresjonizm w sztukach pięknych i z pasją odkrywający nowe kuchnie i smaki. Wierzy w to, że artysta może pozostawać w zgodzie ze sobą wtedy, gdy wszystko to co robi, wykonuje z pełnym przekonaniem i pasją lub wcale albo jeżeli trzyma się swoich przekonań osobistych. Nawet jeżeli oznacza to podejmowanie ryzykownych wyzwań.

Ingolf Wunder
www.ingolfwunder.com

AB 7 II 2020 r. piątek, godz. 19:00

ORKIESTRA SYMFONICZNA FILHARMONII PODKARPACKIEJ

WIKTOR BOCKMANN – dyrygent

oraz

LAUREATKI KONKURSU WOKALNEGO "Opernspiele Munot Schaffhausen"

REGINA GOWARZEWSKA - słowo

W programie: najpiękniejsze arie i ensemble światowej literatury operowej

Wszystkim, którzy pragną spędzić kilka godzin w miłej atmosferze nie myśląc o codzienności z pewnością polecić można wyjątkowy wieczór karnawałowy wypełniony przepiękną muzyką w wykonaniu pełnych urody głosów – zaśpiewają bowiem laureatki konkursu wokalnego "Opernspiele Munot Schaffhausen". W programie koncertu znajdą się prawdziwe perły literatury operowej – m.in. arie z oper, Gounoda, Rossiniego, Pucciniego, Offenbacha oraz zachwycające orkiestrowym blaskiem utwory instrumentalne takie jak: Uwertura do „Lekkiej kawalerii” Suppe’go, Kankan z „Orfeusza w piekle” Offenbacha, Walc „Odgłosy wiosny” Straussa, Intermedio de "La boda de Luis Alonso" J. Gimeneza.

WIKTOR BOCKMANN, Dyrygent
Urodzony we Wrocławiu muzyk i dyrygent najpierw studiował skrzypce. Po ukończeniu studiow w Krakowie studiowal u Nathana Milsteina w Zurychu i Jakoba Gilmana w Monachium. Jako skrzypek wielokrotnie występował ze znanymi dyrygentami (Leonard Bernstein, Alexander Rudin, Michail Jurowski )w Niemczech, Austrii, Szwajcarii, Luxemburgu, Francji i Rosji. Poprzez kontakt ze swoim mentorem Leonardem Bernsteinem odkrył swoją pasję do dyrygowania i od 2001 roku jest odnoszącym sukcesy dyrygentem na międzynarodowych scenach koncertowych i operowych. Działalność koncertowa poprowadziła Wiktora Bockman np: do Arena di Verona, Mussorgski OperaTheatre St. Petersburg, Orchestra sinfonica siciliana Palermo, na Festiwal do Salzburgu, WDR Kolonia, Sinfoniczna orkiestra w Monachium, Meksykańską Orkiestrę Symfoniczną, Moskiewską Orkiestrę Kameralną i wielu, wielu innych. Jest często zapraszany jako członek jury na znaczące miedzynarodowe konkursy instrumentalne i wokalne w Europie i Ameryce. Od 2015 Wiktor Bockman jest dyrektorem naczelnym i muzycznym festiwalu “Opernspiele Munot Schaffhausen” w Szwajcarii.

Giulia Bolcato 

Sopran, uzyskała tytuł z najwyższymi ocenami w dziedzinie śpiewu w Konserwatorium im. B. Marcella w Wenecji, gdzie uczyła się pod okiem S. Gibellato.

Uczestniczyła w zajęciach z takimi mistrzami jak R. Scotto, B. Jauhiainen, M. Devia, J. Francis, N. Petronko, S. Dalla Benetta, B. Frittoli, G. Kunde, S. Mingardo, M. Piccinini, G. Bertagnolli.

Obecnie doskonali swój śpiew pod okiem Donaty D’annunzio Lombardi.

Wystąpiła jako Muzyka i Eurydyka w „Orfeuszu” autorstwa C. Monteverdiego, Amore w „Gli amori d’Apollo e di Dafne” F. Cavalliego, Belinda w „Dydonie i Eneaszu” H. Purcella, Aspasia w oratorium „Alexander Balus” G.F. Händla, Tusnelda w „Arminio” A. Bononciniego.
Zadebiutowała jako Fanny w operze „Weksel małżeński”, Sofia w „Il signor Bruschino”, Ninetta w operze „Sroka złodziejka” i Elwira w operze „Włoszka w Algierze” autorstwa G. Rossiniego.
Odegrała rolę Zuzanny w „Weselu Figara”, Papageny w „Czarodziejskim flecie” autorstwa W.A. Mozarta, Lisy w „Lunatyczce” V. Belliniego, Adiny w „Eliksirze miłosnym”, Noriny w „Don Pasquale” G. Donizettiego i Mariucci w „I due Timidi” autorstwa Nino Roty.
Zadebiutowała jako Królowa Nocy w dziele W.A. Mozarta w Operze Królewskiej i Opera på Skäret w Szwecji. Odegra rolę Alicji w operze „Alicja” autorstwa M. Franceschiniego w Teatrze Królewskim w Parmie.

Pracowała już w Teatro la Fenice, Festwochen Innsbruck, na Festiwalu w Getyndze, w Teatrze Królewskim w Parmie, Opera di Firenze, As.Li.Co. Theaters, Mainfranken Theater Würzburg, z dyrygentami i reżyserami takimi jak A. Bernardini, M. Beltrami, A. Casellati, G. Andretta, R. Böer, U. Finazzi, M. Angius, F. Carminati, S. Montanari, R. Alessandrini, A. Schiff, I. Volkov, M. Toni, D. Michieletto, M. Martone, D. Schiavone, A. Premoli, M. Gandini, B. Morassi, O. Lexa, P.A. Petris, P.F. Maestrini.

Jest bardzo aktywna w świecie współczesnej muzyki, występując dla wielu ważnych kompozytorów, takich jak G. Battistelli, L. Mosca, M. Franceschini, A. Mannucci, podczas Biennale w Wenecji. Śpiewała główną rolę Lilli w operze „Aquagranda” autorstwa Perocco w Teatro la Fenice (Wenecja), otrzymała Nagrodę Specjalną podczas rozdania Nagród im. F. Abbiatiego w 2017 r.

Wygrała konkurs wokalny Cesti Singing Competition w Innsbrucku w 2017 r., Międzynarodowy Konkurs im. G.B. Vellutiego oraz Konkurs „Voci Verdiane” w 2015 r.
Ukończyła kierunek Języki wschodnioazjatyckie na Uniwersytecie Ca’ Foscari w Wenecji.

Lisa Algozzini jest śpiewaczką (sopran) pochodzenia włosko-amerykańskiego cenioną za mocną prezencję sceniczną oraz głos o barwnej i wysokiej jakości w stylu włoskim. Niedawno wystąpiła w następujących rolach: Musetta w „Cyganerii” (Opernspiele Munot - Szwajcaria), w której chwalono ją za „stworzenie perfekcyjnego widowiska” i określono „ulubienicą publiczności” (Schaffhauser Nachrichten), w roli tytułowej w operze „Alcina” autorstwa Händla wraz z Kammeroper Schloss Rheinsberg (Niemcy), którą opisywano jako „mocną i bardzo istotną” (Der Tagesspiegel), Zuzanna w „Weselu Figara” w Teatro de la Paz (Meksyk), na Festiwalu Muzycznym w Trydencie (Włochy) oraz w Manhattan Opera (Nowy Jork), Małgosia w „Jasiu i Małgosi” (Festival de Ópera San Luis - Meksyk), Lauretta w operze „Gianni Schicchi” (Państwowa Opera w Starej Zagorze, Państwowa Opera w Płowdiwie (Bułgaria), Despina w „Così fan tutte” (Teatro del Pavone – Włochy), w której partnerował jej baryton La Scala - Bruno Praticò w roli Don Alfonso, Micaëla w „Carmen” (Festiwal Santa Florentina – Hiszpania), którą doceniono za jej „spektakularną intensywność” (La Vanguardia), Madame Silberklang w „Dyrektorze teatru” Mozarta (Teatr Narodowy Malty), Donna Anna w „Don Giovannim” (Letni Festiwal Muzyczny w Wiedniu), Poppea w „Koronacji Poppei” (Grecki Festiwal Operowy – Ateny), Zerlina w „Don Giovannim” (Nowy Jork), Adina w „Napoju miłosnym” (Chorwacja), IV Symfonia Mahlera (Tonkünstler Ensemble – Wiedeń). Zadebiutowała w Carnegie Hall jako zdobywczyni drugiego miejsca na Nico Castel International Master Singer Competition (Międzynarodowy Konkurs Mistrzowskich Śpiewaków im. Nico Castela). W najbliższym czasie wystąpi jako Musetta w „Cyganerii” (Opera Narodowa w Belgradzie), Donna Elwira w „Don Giovannim” (Teatr F.X. Szaldy w Libercu - Czechy i Theresiensaal, Mödling – Austria), Marcelina w „Fidelio” (Moving Beethoven Festspiel - Austria) i gościnnie jako solistka na koncercie z Orquestra Sinfónica do Rio Grande do Norte w Brazylii. Jest absolwentką wielu elitarnych instytucji muzycznych takich jak Juilliard School, Festiwal Muzyczny w Aspen, Akademia Operowa im. Renaty Scotto, Instytut Młodych Głosów Dramatycznych im. Dolory Zajick, Studio Operowe im. Nico Castela w Nowym Jorku i l’Accademia Nazionale di Santa Cecilia w Rzymie (Włochy), ponownie uczyła się pod okiem swojej mentorki, legendarnej śpiewaczki sopranowej Renaty Scotto. Obecnie uczy się w Berlinie pod okiem rumuńskiej śpiewaczki dramatycznej (sopran), Lavinii Chereches. Pani Algozzini urodziła się i wychowała w Los Angeles (Kalifornia) i mieszka teraz w Wiedniu.

Lucie Kaňková urodziła się 22.01.1991 r. w poważanej muzycznej rodzinie w Pradze (Czechy). W wieku czterech lat zaczęła grać na skrzypcach i fortepianie.
W 2002 r. pomyślnie zaliczyła wymagające egzaminy wstępne w Music High School (Gymnasium) (Liceum Muzyczne [Gimnazjum]) w Pradze, gdzie doskonaliła swoje umiejętności gry na skrzypcach. Sześć lat później kontynuowała swoją edukację muzyczną w Konserwatorium w Pradze, kończąc je z tytułem DiS. (dyplomowany specjalista) w 2012 r.
W 2010 r. Lucie otrzymała możliwość wzięcia udziału w projekcie szwajcarskiego kompozytora Mathiasa Spohra, w ramach którego zaśpiewała główną rolę kobiecą – Miesmies we współczesnej operze „Spiegel das Kätzchen” na podstawie znanej powieści Paula Burkarda. Występowała na różnych scenach w Czechach i Szwajcarii (Theater Winterthur, Langenthal, Zürich Rigiblick). Ta produkcja zainspirowała ją do rozwijania kariery śpiewaczki operowej.
Lucie Kaňková wygrywa wiele nagród na różnych konkursach. Na Międzynarodowym Konkursie Wokalnym im. Antonína Dvořáka w 2015 r. Lucie zajęła 2. miejsce, a także zdobyła 5 dodatkowych nagród. Rok później zajęła 1. miejsce w kategorii Opera Dvořáka oraz wygrała 8 dodatkowych nagród, w tym dwa kontrakty z teatrami (w Bratysławie i Opawie), a także kontrakty z festiwalem operowym w Kutnej Horze (Czechy), 3 orkiestrami symfonicznymi i radiem Classic (Czechy). W 2017 r. Lucie Kaňková zajęła 2. miejsce oraz zdobyła nagrodę specjalną za interpretację na konkursie American International Czech & Slovak Voice Competition (Amerykański Międzynarodowy Konkurs Czeskich i Słowackich Głosów) w Stanach Zjednoczonych. Ponadto zajęła 2. miejsce oraz wygrała wszystkie nagrody specjalne za interpretację i występy na Konkursie im. Bohuslava Martinů w Pradze (Czechy). W lipcu 2019 r. zdobyła 3. miejsce na wymagającym Międzynarodowym Konkursie Wokalnym w Bolonii we Włoszech.
W 2015 r. Lucie ukończyła z wyróżnieniem studia magisterskie z tytułem „MA Specialized Music Performance, Opera” (Magister, Specjalistyczne Wykonywanie Muzyki, Opera) na Uniwersytecie Nauk Stosowanych w Bernie – Swiss Opera Studio (Szwajcarskie Studio Operowe). Podczas ostatniego występu zaśpiewała główną rolę Teofane w operze „Ottone” autorstwa Händla na scenie Państwowego Teatru w Biel i Solurze. W styczniu 2018 r. Lucie ukończyła drugie studia magisterskie dla solistów na Uniwersytecie Nauk Stosowanych w Lucernie; oba kierunki studiów podyplomowych odbyła w klasie prof. Barbary Locher. Obecnie studiuje na programie doktorskim „Interpretacja i teoria interpretacji” na Akademii Sztuk Wizualnych w Pradze.
Oprócz koncertów solowych, w sezonie 2014/15 odegrała dwie różne role w Teatrze Biel-Solura – rolę Seconda Donna Luigia w „Viva la Mamma” autorstwa Donizetti’ego oraz rolę Kuchcika w „Rusałce” Dvořáka. Z tymi produkcjami Lucie wystąpiła w wielu różnych teatrach w Szwajcarii (Visp, Baden, Szafuza, Vevey, Vernier, Düdingen, Thun, Burgdorf, Winterthur, Langenthal). W 2016 r. zrealizowała własną produkcję Ariadny w operze Bohuslava Martinů, w której śpiewa rolę tytułową. Do tej pory wystąpiła jako Ariadna w różnych miejscach w Szwajcarii i Czechach. W 2018 r. wystąpiła w tej roli w Deutsche Oper am Rhein.
Od 2017 r. wystąpiła w Czechach, Niemczech, Szwajcarii i Anglii z Filharmonią Południowoczeską, Prague Radio Symphony Orchestra (Radiowa Orkiestra Symfoniczna) w Pradze, Orkiestrą Kameralną Czechosłowacji, Orkiestrą Symfoniczną w Karlowych Warach (Czechy), Filharmonią w Turyngii (Niemcy), Lucerne Artists Orchestra (Orkiestra Artystów w Lucernie) (Szwajcaria) oraz z akompaniamentem pianisty.
W sezonie 2017/18 Lucie zaśpiewała na koncertach galowych w Teatrach Narodowych w Pradze i Bratysławie. Latem 2019 r. wystąpiła w głównej roli jako Tempo i Fortuna w „Il Tribunale di Giove” autorstwa Dittersdorfa w Ołomuńcu, Hukvaldy i Kromieryżu (Czechy). Oprócz tej produkcji śpiewała jako Anusia w operze „Wolny strzelec” Webera, Violetta Valéry w operze „Traviata” Verdi’ego, Zuzanna w operze „Wesele Figara” Mozarta w Teatrze Śląskim w Opawie (Czechy) i Kuchcik w „Rusałce” Dvořáka w Teatrze Narodowym w Brnie (Czechy). W 2020 r. wystąpi jako Poppea w „Koronacji Poppei” Monteverdi’ego w Teatrze Narodowym w Pilznie (Czechy) oraz w roli Królowej Nocy w „Czarodziejskim flecie” Mozarta na festiwalu letnim Opernspiele Munot w Szwajcarii i Niemczech.
Obecnie nadal pracuje z prof. Barbarą Locher i KS Gabrielą Beňačkovą.

MAZUR MARIANA SOPRAN SPINTO

DATA URODZENIA:
24.08.1992 r.
WYKSZTAŁCENIE:
• Państwowy Uniwersytet Pedagogiczny im. Iwana Franki w Drohobyczu (Ukraina), studia magisterskie
PRACA:
• Solistka we Lwowskim Narodowym Akademickim Teatrze Opery i Baletu im. Salomei Kruszelnickiej
• Uczestniczka różnych operowych kursów mistrzowskich u takich artystów jak: Paulo di Barbara (Włochy), Svetlana Afonina (Szwajcaria) i Kaludi Kaludov (Bułgaria).
WYSTĘPY I OPERY:
• „Napój miłosny” G. Donizettiego - Gianetta
• „Carmen” G. Bizeta - Mercédès, Micaëla
• „Czarodziejski flet” W. Mozarta - Papagena
• „Cyganeria” G. Pucciniego - Mimi, Musetta
KONKURSY:
• Ukraińscy Soliści - Konkurs wokalny im. O. Petrusenko (Ukraina) - I miejsce
• Międzynarodowy Internetowy Konkurs Muzyczny (Serbia) – II miejsce
• Międzynarodowy Konkurs „Peace, Art and Sea” („Pokój, sztuka i morze”) (Bułgaria) – I miejsce
• Ogólnoukraiński Konkurs Śpiewaków „Kyiv Color” („Kolor Kijowa”) (Ukraina) - I miejsce
• Ogólnoukraiński Konkurs Śpiewaków „Golden Rose” („Złota róża”) (Ukraina) – I miejsce
• IV Ogólnoukraiński Konkurs im. Iry Malaniuk (Ukraina) - Grand Prix V Międzynarodowy Konkurs Śpiewaków im. Salomei Kruszelnickiej – Grand Prix.

Shiki Inoue
Sopran koloraturowy

Najważniejsze punkty biografii
Urodzona w Japonii Shiki Inoue (sopran) mieszka obecnie w Berlinie.

Studiowała w Swiss Opera Studio (teatr w Biel/Solurze), Haute ecole de musique de Geneve oraz na Kyoto City University of Arts (Uniwersytet Artystyczny w Kioto).
W repertuarze Shiki Inoue znaleźć można opery, piosenki i cykle wokalne różnych kompozytorów.

W kwietniu 2018 r. zadebiutowała w teatrze w Biel/Solurze rolą Ismeny w operze „Mitrydates, król Pontu” autorstwa W. A. Mozarta oraz takimi rolami w operze „Don Giovanni” autorstwa Gazzaniga jak Donna Elvira, Donna Anna i Donna Ximena.

Shiki Inoue jest zwyciężczynią Konkursu im. Hilde Zadek (Nagroda specjalna), Konkursu Matsukata Hall Music Award (I miejsce), Konkursu im. Yu-Ai Lied (I miejsce). Shiki Inoue zakwalifikowała się do konkursu wokalnego Belvedere Singing Competition w 2017 r. oraz do Konkursu w Genewie w 2016 roku.

W głównym repertuarze Shiki Inoue znaleźć można (role):
Mozart: Królowa Nocy „Czarodziejski flet”
Offenbach: Olimpia „Opowieści Hoffmanna”
Ravel: Ogień, Księżniczka, Słowik „Dziecko i czary”
R. Strauss: Najada „Ariadna na Naksos“

AB 31 I 2020r.,  PIĄTEK,  GODZ. 19:00, Filharmoni Podkarpacka im. Artura Malawskiego w Rzeszowie

ORKIESTRA SYMFONICZNA FILHARMONII PODKARPACKIEJ

WOJCIECH RODEK - dyrygent

SZYMON KRZESZOWIEC – skrzypce Kup bilet on-line
BARTŁOMIEJ FRAŚ –skrzypce
SULAMITA ŚLUBOWSKA – skrzypce
MICHAŁ ORLIK - skrzypce

W programie:
P. Dukas - Scherzo symfoniczne "Uczeń czarnoksiężnika"

W. Lutosławski – Partita na skrzypce i orkiestrę

C. Saint – Saëns – Introdukcja i Rondo Capriccioso op. 28

E. Chausson - Poemat Es-dur na skrzypce i orkiestrę op. 25

C. Saint-Saëns - Danse macabre op.40

P. Sarasate – Melodie cygańskie op. 20

Program anonsuje prawdziwe przeboje sal koncertowych. Świetnie zinstrumentowane Scherzo symfoniczne Duka - Uczeń czarnoksiężnika (1897), to muzyczne wyobrażenie dowcipnej ballady Goethego, a Danse macabre (1874) Saint-Saënsa, przedstawia fantastyczną historię o szalonym tańcu śmierci. Drugi z utworów francuskiego kompozytora - Rondo capriccioso (1863) już od Introdukcji czaruje romantyczną emocjonalnością i efektowną wirtuozerią skrzypiec. Pole do popisu dają również Melodie cygańskie (1878) Sarasatego będące połączeniem cygańsko – węgierskiego tonu z czardaszem. Duże wymagania stawia wykonawcy także rapsodyczny, przesycony atmosferą tajemniczości Poemat (1896) Chaussona, szczególnie w zakresie różnicowania odcieni dźwięku. Odmienny język twórczy przyniesie ze sobą Partita (wersja na skrzypce i orkiestrę 1988) Lutosławskiego. Kompozytor pisał: „ Trzy główne części nawiązują, przynajmniej pod względem rytmu, do przedklasycznej osiemnastowiecznej tradycji muzyki instrumentalnej. Jest to wszakże tylko rodzaj aluzji. Pod względem harmoniki i melodyki Partita' należy do tej samej grupy ostatnich moich kompozycji, co ''III Symfonia'' i ''Łańcuch I”.

WOJCIECH RODEK

Dyrygent, urodzony w 1977 roku w Brzegu. Gry na fortepianie uczył się od 8 roku życia w PSM I st. w Namysłowie i w PSM II st. we Wrocławiu u Jacka Gębskiego i Krystyny Puchały-Kajdasz. W latach 1998-2003 studiował dyrygenturę w klasie prof. Marka Pijarowskiego w Akademii Muzycznej we Wrocławiu, gdzie debiutował w 2000 roku z Orkiestrą Symfoniczną AM. Ukończył również Filologię Słowiańską na Uniwersytecie Wrocławskim. Studiował w instytucie Języka Rosyjskiego im. Puszkina w Moskwie. W 2005 roku wygrał konkurs na stanowisko asystenta Antoniego Wita w Filharmonii Narodowej w Warszawie, gdzie pracował w latach 2005-2007. Prowadzi klasę dyrygentury w Akademii Muzycznej we Wrocławiu. Posiada tytuł doktora sztuki. Laureat II nagrody na III Przeglądzie Dyrygentów im. Witolda Lutosławskiego w Białymstoku (2002). W 2011 roku został wyróżniony Teatralną Nagrodą Muzyczną im. Jana Kiepury w kategorii: Najlepszy Dyrygent. W 2015 roku odznaczony medalem „Zasłużony Kulturze-Gloria Artis”.
Od 2005 roku związany z Filharmonią Lubelską jako dyrygent i dyrektor artystyczny, a obecnie dyrektor naczelny. Był kierownikiem muzycznym Gliwickiego Teatru Muzycznego, dyrektorem artystycznym Filharmonii Dolnośląskiej, dyrektorem artystyczny Teatru Wielkiego w Łodzi.
Dyrygował wieloma zespołami symfonicznymi m.in. Orkiestrą Filharmonii Narodowej w Warszawie, Orkiestrą „Sinfonia Varsovia”, Narodową Orkiestrą Polskiego Radia w Katowicach, Polską Orkiestrą Radiową, Orkiestrą „Sinfonia Iuventus”, orkiestrami filharmonicznymi w Gdańsku, Koszalinie, Szczecinie, Poznaniu, Bydgoszczy, Białymstoku, Kielcach, Łodzi, Zielonej Górze, Wrocławiu, Opolu, Wałbrzychu, Katowicach, Rzeszowie, Krakowie, Lwowie, Weronie, orkiestrami w Toruniu, Płocku, Łomży, zespołami kameralnymi „Capella Bydgostiensis”, „Capella Cracoviensis”, „Leopoldinum”. Stale współpracuje z Ankara Presidential Symphony Orchestra, Antalya State Symphony Orchestra, Bursa Regional Symphony Orchestra, Izmir State Symphony Orchestra, European Johann Strauss Orchestra, INSO-Lviv, Lviv Philharmonic Orchestra, Royal Camerata Bucharest, Ostrava Janacek Philharmonic Orchestra. Występował z wybitnymi solistami (m.in. Rafał Blechacz, Konstanty A. Kulka, Tomasz Strahl, Idil Biret, Ingolf Wunder, Michael Vaiman, Olga Rusina, Alexandre Dubach, Krzysztof Jakowicz, Marcin Zdunik, Paweł Wakarecy, Gavriel Lipkind, Lukas Geniusas, Jakub Jakowicz, Johannes Moser, Soyoung Yoon, Gautier Capucon, Gulsin Onay, Alexander Markov).
Wojciech Rodek przygotowywał premiery dla Theatre Montansier w Wersalu (Mozart Apollo i Hiacynt), Teatru Muzycznego „Capitol” we Wrocławiu (Loewe My Fair Lady), festiwalu „Wratislavia Cantans” (Britten Mały Kominiarczyk), Gliwickiego Teatru Muzycznego (Lehar Wesoła wdówka, Strauss Noc w Wenecji, Rodgers The Sound of Music, Lippa The Addams Family – Teatralna Nagroda im. J. Kiepury 2015 za najlepszy spektakl), Teatru Wielkiego-Opery Narodowej (Zubel Oresteja), Teatru Wielkiego w Łodzi /Mozart Don Giovanni, Strauss Noc w Wenecji, Czajkowski Eugeniusz Oniegin, Moniuszko Halka, Chaczaturian Spartakus/. Występował w najważniejszych salach koncertowych Europy i Chin m.in. w: Bazylei, Bernie, Dreźnie, Hamburgu, Monachium, Salzburgu, Wiedniu, Zurichu, Pekinie, Szanghaju. Brał udział w renomowanych festiwalach: „Wratislavia Cantans”, „Xanten Sommerfestspiele”, „Sinfonia Varsovia swojemu miastu”, „Wirtuozi” we Lwowie, Międzynarodowym Festiwalu im P. Czajkowskiego i N. von Meck w Winnicy. Dyryguje w Teatrze Muzycznym w Poznaniu i Operze Wrocławskiej.

Szymon Krzeszowiec

Jest cenionym skrzypkiem, solistą i kameralistą. Ukończył Akademię Muzyczną im. Karola Szymanowskiego w Katowicach w klasie prof. Romana Lasockiego oraz Conservatorium van Amsterdam u prof. Hermana Krebbersa. Jest laureatem konkursów skrzypcowych w Poznaniu (im. Zdzisława Jahnkego), Warszawie (im. Tadeusza Wrońskiego) i Brescii (Włochy) oraz zdobywcą pierwszych nagród na konkursach muzyki kameralnej w Ko-penhadze i Sondershausen (w trio smyczkowym Aristos).
Ma w swoim dorobku występy solowe z czołowymi polskimi orkiestrami, takimi jak Sinfonia Varsovia, NOSPR oraz większością filharmonicznych orkiestr w kraju.

Artysta współpracuje na stałe z pianistą Wojciechem Świtałą, z którym nagrał komplet so-nat skrzypcowych Johannesa Brahmsa dla Sony Classical Poland. Był wielokrotnie no-minowany do nagrody przemysłu fonograficznego „Fryderyk”, a w 2017 roku do nagrody International Classical Music Awards za płytę Project Hungarica nagraną wspólnie z Bar-tłomiejem Niziołem i Adamem Krzeszowcem (CD Accord 2016). W swoim dorobku ma po-nad 30 płyt z muzyką solową i kameralną dla takich wytwórni, jak EMI Music Poland, Chandos, BIS, CD Accord, Naxos, ECM, DUX, dacapo oraz Radio Katowice.
Od 2001 roku jest prymariuszem Kwartetu Śląskiego, z którym regularnie koncertuje na całym świecie. Zespół jest laureatem wielu znaczących nagród i wyróżnień, w tym sied-miu „Fryderyków” oraz prestiżowej Gramophone Classical Music Award za nagranie kom-pletu kwartetów smyczkowych Grażyny Bacewicz (Chandos 2017).
Oprócz stałej działalności kwartetowej, artysta występuje w Wajnberg Trio, z którym nagrał płytę z kompozycjami Mieczysława Wajnberga, Aleksandra Tansmana i Andrzeja Czaj-kowskiego (CD Accord 2018).
Szymon Krzeszowiec zajmuje się również pedagogiką, kierując Katedrą Instrumentów Smyczkowych oraz prowadząc klasę skrzypiec w macierzystej uczelni. Sprawuje arty-styczną pieczę nad Zakopiańską Akademią Sztuki oraz Międzynarodowym Festiwalem Skrzypcowym w Katowicach. Od 2004 roku jest wykładowcą letniego Międzynarodowego Festiwalu Kameralistyki Ensemble w Książu. Jest często zapraszany do jury krajowych i międzynarodowych konkursów skrzypcowych.

Bartłomiej Fraś urodził się w 1997 roku. Swoją edukację artystyczną rozpoczął w 2004 roku. Jest absolwentem Państwowej Ogólnokształcącej Szkoły Muzycznej II st. im. Karola Szymanowskiego w Katowicach, którą ukończył z wyróżnieniem w klasie dr. hab. Szymona Krzeszowca. Od 2016 roku jest studentem Akademii Muzycznej im. Karola Szymanowskiego w Katowicach w klasie prof. dr. hab. Szymona Krzeszowca.
Jest laureatem wielu konkursów skrzypcowych, między innymi Międzynarodowego Konkursu Skrzypcowego „Młody Paganini” w Legnicy (I miejsce, nagroda za najlepsze wykonanie utworu N. Paganiniego i występ z Filharmonią Sudecką), X Ogólnopolskiego Konkursu Młodych Skrzypków im. Stanisława Serwaczyńskiego w Lublinie (IV miejsce, I Ogólnopolskiego Konkursu „Talenty Skrzypcowe 2017” w Poznaniu (II miejsce), IV Ogólnopolskiego Festiwalu Skrzypcowego w Kielcach (IV miejsce), Ogólnopolskiego Cieszyńskiego Konkursu Skrzypcowego (III miejsce), North International Music Competition (I miejsce), Enkor International Competition, Londyn 2018 (I miejsce), Międzyuczelnianego Konkursu Duetów Kameralnych w Łodzi w 2018 roku (II miejsce), V Międzynarodowego Turnieju Kameralnego w Bydgoszczy (wyróżnienie) czy Ogólnopolskiego Konkursu Duetów z Fortepianem w Gdańsku 2018 (wyróżnienie).
Swoje umiejętności doskonalił pod okiem wybitnych pedagogów takich jak Zakhar Bron, Benjamin Schmid, Roland Baldini, Bartosz Bryła, Jan Stanienda, Jakub Jakowicz, Marcin Baranowski, Stefan Tarara, Konstanty Andrzej Kulka oraz Krzysztof Śmietana.
Ma na swoim koncie występy m.in. w Mozarteum w Salzburgu, Royal Albert Hall w Londynie, NOSPR w Katowicach i Filharmonii Sudeckiej w Wałbrzychu.
W 2016 roku otrzymał stypendium Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego za osiągnięcia artystyczne.

Michał Orlik - student Akademii Muzycznej im. K. Szymanowskiego w Katowicach
w klasie skrzypiec dr. hab. Prof. AM Szymona Krzeszowca. Laureat licznych konkursów skrzypcowych wśród których należy wymienić:
II miejsce – XIII Międzynarodowy Konkurs Interpretacji Muzycznych „Pro Bohemia”, Ostrawa (Czechy) 2015
I miejsce - II Międzynarodowy Konkurs Interpretacji Muzycznych „Premio Clivis”, Rzym (Włochy) 2015
I miejsce – XVI Międzynarodowy Konkurs Skrzypcowy „Janko Muzykant”, Sochaczew 2016
I miejsce – XI Ogólnopolski Konkurs Młodych Instrumentalistów im. Stefanii Woytowicz, Jasło 2016
I miejsce – XII Ogólnopolskie Forum Młodych Instrumentalistów, Rybnik 2016
III miejsce – IV Ogólnopolski Cieszyński Konkurs Skrzypcowy 2016
Grand Prix – I Ogólnopolski Konkurs Skrzypcowy im. J. Kaliszewskiej, Poznań 2016
III miejsce – XIV Międzynarodowy Konkurs Skrzypcowy im. G. Ph. Telemanna, Poznań 2017
II miejsce - Międzynarodowy Konkurs Instrumentów Smyczkowych, Elbląg 2017
II miejsce - XV Międzynarodowy Konkurs Skrzypcowy „Młody Paganini”, Legnica 2017
Finalista – Leonid Kogan Competition for Young Violinists, Bruksela (Belgia) 2017
II miejsce – XVII Międzynarodowy Konkurs Muzyczny im. J. Zarębskiego, Łomianki 2017
II miejsce – XII Ogólnopolski Konkurs Skrzypcowy im. Aleksandry Januszajtis, Gdańsk 2017
II miejsce – 41 Ogólnopolski Konkurs Bachowski im. St. Hajzera, Zielona Góra 2017
Laureat – Makroregionalne Przesłuchania CEA, Chorzów 2017
II miejsce – XIV Ogólnopolskie Forum Młodych Instrumentalistów, Rybnik 2018
II miejsce – V Ogólnopolski Festiwal Skrzypcowy, Kielce 2018
Wyróżnienie – Ogólnopolski Konkurs Skrzypcowy CEA, Kielce 2018
III miejsce - XIV Międzynarodowy Konkurs Młodych Skrzypków im. K. Lipińskiego i H. Wieniawskiego, Lublin 2018
Gold Medal – 4th Manhattan International Music Competition
II miejsce –Konkurs „Solista Young Arts Masterclass”, Krosno 2019
Występował w Niemczech, Luksemburgu, Czechach, Słowacji, Włoszech i Belgii.

Sulamita Ślubowska

Swoją muzyczną edukację rozpoczęła pod kierunkiem mgr Ludmiły Sołowiewicz w Państwowej Szkole Muzycznej I i II stopnia im. St. Moniuszki w Jeleniej Górze. Obecnie jest studentką Akademii Muzycznej im. K. Szymanowskiego w Katowicach w klasie dr hab. Szymona Krzeszowca.
Swoje umiejętności szkoliła pod okiem takich wybitnych artystów jak Pierre Amoyal, Gidon Kremer, Maria Szwajger - Kułakowska, Roland Baldini, Kaja Danczowska czy Bartłomiej Nizioł.
Wielokrotnie doceniana na konkursach międzynarodowych i ogólnopolskich (m.in I miejsce na Międzynarodowym Konkursie Skrzypcowym „Młody Paganini” w Legnicy, I miejsce na Ogólnopolskim Konkursie Młodych Skrzypków im. Stanisława Serwaczyńskiego w Lublinie, III miejsce na Międzynarodowym Konkursie muzycznym im. Michała Spisaka w Dąbrowie Górniczej, finalistka I Międzynarodowego Konkursu Muzycznego im. K. Szymanowskiego). Jako solistka występowała z Orkiestrą Symfoniczna Filharmonii Sudeckiej, Orkiestrą Symfoniczną Filharmonii Dolnośląskiej, Orkiestrą Symfoniczną Filharmonii Zabrzańskiej, Orkiestrą Symfoniczną Filharmonii Śląskiej, Orkiestrą Symfoniczną Baltischen JuniorPhonie, Orkiestrą Symfoniczną Staatstheater w Cottbus oraz Narodową Orkiestrą Symfoniczną Polskiego Radia.
Występowała na licznych festiwalach muzyki poważnej, m.in Festiwal Twórczości Ludomira Różyckiego we Lwowie, Międzynarodowym Festiwalu Muzyki Kameralnej Ensemble im. Księżnej Daisy w Książu, Festiwalu Muzyki Polskiej w Gÿor oraz Festiwalu Chopin i jego Europa w Warszawie.
Stypendystka Krajowego Funduszu na Rzecz Dzieci, Fundacji Teresy Sahakian oraz Fundacji Orlen „Dar Serca” oraz Fundacji Jolanty i Aleksandra Kwaśniewskich.

/materiały Filharmonii Podkarpackiej/

25 I 2020 SOBOTA GODZ. 18:00 BOOM

ORKIESTRA SYMFONICZNA FILHARMONII PODKARPACKIEJ

ŁUKASZ WOJAKOWSKI - dyrygent

NINA NOWAK – sopran

W programie:
Najpiękniejsze arie z oper i operetek

AB 17 I 2020 PIĄTEK GODZ. 19:00

ORKIESTRA SYMFONICZNA FILHARMONII PODKARPACKIEJ

MIŁOSZ KULA – dyrygent
SZCZEPAN KOŃCZAL – fortepian

Program:
A. Dvořák – Uwertura koncertowa "Karnawał" op. 92

M. Ravel – Koncert fortepianowy G-dur

L. van Beethoven – I Symfonia C-dur op.21

„Potrafił zawładnąć wielobarwnym i wielostopniowym kręgiem wrażliwości milionów ludzi...” – pisał o Beethovenie Stefan Kisielewski. Już pierwsza Symfonia (1800) wielkiego klasyka wyróżnia się kunsztem i bogactwem myśli. Z fascynacji dziełami Beethovena wyrastały także utwory Dvořáka. O twórczym duchu i znakomitym rzemiośle kompozytorskim czeskiego kompozytora świadczy Karnawał (1891), to najbardziej znana, druga część jego tryptyku symfonicznego Natura, życie i miłość. Utwór według słów Dvořáka ma przedstawiać „przechadzkę samotnego wędrowca po ulicach miasta pochłoniętego zabawą”. Pełen temperamentu, z rytmami nawiązującymi do jazzu, ale też bogaty w liryczne tematy będzie Koncert fortepianowy G-dur (1931) Ravela.

Miłosz Kula
Dyrygent, muzykolog. Absolwent Akademii Muzycznej im. Karola Lipińskiego we Wrocławiu w klasie klarnetu prof. Jana Tatarczyka (studia licencjackie) oraz licencjackich i magisterskich w klasie dyrygentury dr. Wojciecha Rodka. Równolegle ze studiami muzycznymi ukończył muzykologię na Uniwersytecie Wrocławskim, którą zgłębiał pod kierunkiem profesorów: Macieja Gołąba, Bożeny Muszkalskiej i Remigiusza Pośpiecha. W kwietniu 2019 roku ukończył III edycję Podyplomowych Studiów Zarządzania Placówkami Kultury prowadzonych przez Uniwersytet Ekonomiczny we Wrocławiu. Jest zatrudniony we wrocławskiej Akademii Muzycznej na stanowisku asystenta.
Otrzymał nagrody i wyróżnienia na konkursach zespołów kameralnych w Szczecinie, Jaworze i Wrocławiu. Jest półfinalistą I Ogólnopolskiego Konkursu dla Studentów Dyrygentury im. A. Kopycińskiego we Wrocławiu. W czasie studiów był współzałożycielem oraz prezesem Wrocławskiej Orkiestry Młodzieżowej, z którą zrealizował szereg projektów orkiestrowych w kraju i za granicą.

Jako muzyk orkiestrowy, chórzysta, solista i kameralista brał udział w wielu wydarzeniach artystycznych o randze ogólnopolskiej i międzynarodowej. Był chórzystą Chóru Filharmonii Wrocławskiej, współpracował z Chórem Kameralnym Senza Rigore, Filharmonią Sudecką w Wałbrzychu i Agencją Artystyczną ProMusica. Koncertował w Czechach, Francji, Hiszpanii, Niemczech, Rosji i Szwajcarii.

W roli dyrygenta zadebiutował podczas festiwalu Eurochestries w 2010 roku w Almerii (Hiszpania). Miał okazję prowadzić koncerty w ramach Festiwali Clarimania we Wrocławiu i Brand New Music Festival w Katowicach. Występował z orkiestrami filharmonicznymi w Lublinie, Zielonej Górze, Kielcach, Katowicach, Rzeszowie, Opolu, Częstochowie, Ołomuńcu (Republika Czeska), Capellą Bydgostiensis, Berlin Sinfoniettą, Toruńską Orkiestrą Symfoniczną i Sound Factory Orchestra. W latach 2014-2015 współpracował z Gliwickim Teatrem Muzycznym. Występował z takimi solistami jak m.in. Ewa Biegas, Bartosz Koziak, Radek Szarek, Sławomira Wilga. Jest pierwszym polskim dyrygentem, którego koncert został zarejestrowany w standardzie 4K.
Brał udział w kursach mistrzowskich pod kierunkiem m.in. Rafała J. Delekty, Jacka Kaspszyka, Colina Mettersa, Tadeusza Strugały oraz Alima Szacha.

Miłosz Kula zajmuje się również działalnością naukową. Uczestniczył w ekspedycji etnomuzykologicznej w okolice Irkucka, badając ślady obecności polskiego repertuaru. Wygłaszał referaty na konferencjach naukowych w Bydgoszczy, Poznaniu, Warszawie i we Wrocławiu. Kierował czterema grantami badawczymi. Współtworzył portal batuty.instrumenty.edu.pl prowadzony przez Instytut Muzyki i Tańca. Na zlecenie tej instytucji zrealizował zadanie badawcze w ramach programu Białe plamy – muzyka i taniec. Uczestniczył w seminarium i warsztatach edytorstwa muzycznego organizowanych przez PWM i NIFC.

Aktualnie koncentruje się na twórczości instrumentalnej Carla Dittersa von Dittersdorfa oraz na polskiej muzyce instrumentalnej I połowy XIX wieku. Jest autorem dziewięciu publikacji naukowych i popularnonaukowych. Prowadzi bogatą działalność prelegencką i popularyzatorską, opatrując słowem wiążącym koncerty w ramach festiwali muzycznych na Dolnym Śląsku.
Od 2014 roku jest doktorantem w zakresie muzykologii na Uniwersytecie Wrocławskim (promotor: prof. Remigiusz Pośpiech). Studia doktoranckie z zakresu dyrygentury (rozpoczęte również w 2014 roku) pod kierunkiem prof. Mirosława Jacka Błaszczyka w Akademii Muzycznej im. Karola Szymanowskiego w Katowicach zostały zwieńczone nadaniem stopnia doktora sztuki w 2017 roku.

Szczepan Kończal, urodzony w Katowicach (1985), studia w katowickiej Akademii Muzycznej (ukończone z medalem Primus Inter Pares, 2009) oraz naukę w tamtejszym Liceum Muzycznym (1998‐2004) odbył w klasie fortepianu prof. Józefa Stompla. Wcześniej kształcił się pod kierunkiem Janiny Gawron w Państwowej Podstawowej Szkole Muzycznej im. St. Moniuszki (1992-1998) i Teresy Karaszewskiej w Społecznym Ognisku Artystycznym (1990-1992) w Katowicach.

Półfinalista XV Międzynarodowego Konkursu Chopinowskiego (2005). Laureat trzech konkursów zrzeszonych w Światowej Federacji Międzynarodowych Konkursów Muzycznych w Genewie (WFIMC): XVI Międzynarodowego Konkursu Pianistycznego im. Vianny da Motty w Lizbonie (V nagroda i nagroda specjalna, Portugalia, 2007), XI Międzynarodowego Konkursu Pianistycznego UNISA w Pretorii (VI nagroda, RPA, 2008), IV Międzynarodowego Konkursu Pianistycznego w Tbilisi (III nagroda, Gruzja, 2009), a także kilku innych konkursów: w Mediolanie (I nagroda i nagroda specjalna, Włochy, 2010), Laurignano (I nagroda, Włochy, 2011), Timiszoarze (I nagroda, Rumunia, 2011), Frascati (I nagroda, Włochy, 2012), Lissone (I nagroda, Włochy, 2013), Caraglio (I nagroda, Włochy, 2014), Oslo – im. Griega (II nagroda i 2 nagrody specjalne, Norwegia, 2008), Weronie (II nagroda, Włochy, 2012), Kerikeri (II nagroda i nagroda publiczności, Nowa Zelandia, 2012), Sybinie (II nagroda i nagroda specjalna, Rumunia, 2016), Campillos (III nagroda, Hiszpania, 2009). Finalista konkursu w Tallinie (2006). Wcześniej trzykrotny laureat Ogólnopolskiego Konkursu Pianistycznego im. F. Chopina w Warszawie (2003 – IV nagroda, 2004 – II nagroda, 2005 – IV nagroda), konkursu w Takasaki (II nagroda, Japonia, 2001) oraz zwycięzca kilku ogólnopolskich i międzynarodowych konkursów dla młodych pianistów (Antonin, Gorzów Wielkopolski, Zabrze, Poznań, Stalowa Wola; 1994-2002).

Grał podczas festiwali chopinowskich w Nohant, Dusznikach oraz Filharmonii Narodowej, Festiwalu Pianistyki Polskiej w Słupsku, Festiwali Rubinsteina w Łodzi, festiwali i cyklów koncertowych m.in. w: Kuressaare (Estonia), Oeiras (Portugalia), Mediolanie, Montecatini Terme, Folgarii, na wyspach: San Giulio i Ischia (Włochy), w Locarno (Szwajcaria), Sunderlandzie, Newcastle, Carlisle (Wielka Brytania), Stambule, Izmirze (Turcja), Tbilisi (Gruzja). Partnerowali mu m.in.: Antoni Wit, Tadeusz Strugała, Marek Pijarowski, Jerzy Swoboda, Michał Klauza, Paweł Przytocki, Marcin Nałęcz-Niesiołowski, Szymon Bywalec, Michał Dworzyński, Andres Mustonen, Arjan Tien, Mitsuyoshi Oikawa, Boon Hua Lien, Per Sigmund Thorp, Heiko Mathias Förster, Jüri Alperten, Peter Csaba, Gheorghe Costin. Występował z towarzyszeniem m.in.: Sinfonii Varsovii, NOSPR, Orkiestry Akademii Beethovenowskiej, Orkiestr Symfonicznych Filharmonii Śląskiej i Dolnośląskiej, Toruńskiej Orkiestry Symfonicznej, Śląskiej Orkiestry Kameralnej, Południowoafrykańskiej Orkiestry Kameralnej, Orkiestry Symfonicznej Filarmonica Banatul, Wielkiej Orkiestry Symfonicznej miasta Biszkek, Estońskiej Narodowej Orkiestry Symfonicznej, Tureckiej Prezydenckiej Orkiestry Symfonicznej, Państwowych Orkiestr Symfonicznych z Izmiru oraz Bursy, Orquestra Gulbenkian.

Podczas kursów mistrzowskich pracował pod okiem m.in.: Dang Thai Sona, Petera Donohoe, Wiktora Mierżanowa, Bernarda Ringeissena, Lee Kum Singa, Johna Perry’ego, Andrzeja Jasińskiego, Krzysztofa Jabłońskiego, Krystiana Zimermana.

Sześciokrotny stypendysta Ministra Kultury (1998, 2002, 2005, 2006, 2007, 2008), laureat programu

stypendialnego Młoda Polska (2010), stypendysta Prezesa Rady Ministrów (2002), Fundacji im. Hugona Kołłątaja (2003), Krajowego Funduszu na rzecz Dzieci (1998-2004).

Występował w wielu miejscach w Polsce, a także w Kanadzie, RPA, Egipcie, Australii, Nowej Zelandii, Japonii, Chinach, Mongolii, Kirgistanie, Gruzji, Rumunii, Hiszpanii, Portugalii, Włoszech, Turcji, Niemczech, Belgii, Francji, Szwajcarii, Wielkiej Brytanii, Norwegii, Czechach, Estonii, na Litwie, Ukrainie, Słowacji i Cyprze.

Prowadzi działalność pedagogiczną w macierzystej uczelni na stanowisku asystenta w katedrze fortepianu oraz w Państwowej Szkole Muzycznej im. Mieczysława Karłowicza w Katowicach. Jego uczniowie i studenci zdobywali nagrody i wyróżnienia na konkursach pianistycznych m.in. w: Würzburgu, Larnace, Frascati, Pietrozawodsku i na Ibizie.

Od 2017 roku był też jurorem konkursów i przesłuchań krajowych (Pabianice, Chrzanów, Dębica) i międzynarodowych (International Piano Competition „Chopin in Asia” w Japonii).

/ z materiałów Filharmonii Podkarpackiej/

AB 10 I 2020 PIĄTEK GODZ. 19:00

ORKIESTRA SYMFONICZNA FILHARMONII PODKARPACKIEJ

JACEK ROGALA - dyrygent

Alicja Wiłkowska - sopran

Marta Raczak - Idczak -mezzosopran

Aleksandra Sozańska - Kut - alt

Jacek Zamecki - tenor

Krzysztof Pachołek - baryton

Artur Stężała - bas

ELŻBIETA SZOMAŃSKA - słowo

W programie m.in.:
G. Miller, G. Gershwin, E. Czerny

Do jednych z pierwszych pomysłów w Polsce, które przyszło zrealizować kompozytorowi i aranżerowi Włodkowi Szomańskiemu, było połączenie pieśni gospel wykonywanej na co dzień przez zespół SSB a cappella, z brzmieniem orkiestry symfonicznej. Ten pomysł nie tylko nie zmienił charakteru religijnej pieśni, ale jeszcze bardziej wydobył jej zmysłowość, rytm i melodykę. Zespół Spirituals Singers Band w tym koncercie sięga do najlepszych wzorców , jakie dali światu amerykańscy twórcy. Anonimowi ciemnoskórzy wokaliści, którzy przekładając wokal nad instrumenty stworzyli spirituals i gospel. Muzyczne korzenie czarnego niewolnictwa wzmożone ekspresją, wyrazistym rytmem, patosem i niosącym nadzieję tekstem. Jak mówią o niej znawcy, to Muzyka Przesłania, czyli God - (Bóg), spel - (opowiada), na którą składają się oprócz Ewangelii: melodia, rytm, harmonia, forma i instrumentarium. Rozkwit muzyki gospel jest imponujacy. To muzyka wielka sama w sobie oraz oddziaływająca na inne gatunki stylu jak jazz i muzyka popularna, która wydała światu setki sławnych artystów, w tym Mahalię Jackson, Arethę Franklin czy Whitney Houston. Proponowana Państwu na dzisiejszym koncercie gospelowa forma jest odpowiedzią na potrzeby odbiorcy muzyki XXI wieku. Jej wzorem jest Georg Gershwin,który cudownie połączył jazz z muzyką symfoniczną i Glenn Miller, który swoimi aranżacjami rozsławił amerykański jazz na całym świecie. Dlatego nie tracąc nic na przesłaniu wokalnym, a pamiętajac o tradycji możemy spokojnie rozkoszować się gospelowo-jazzowo-symfonicznym brzemieniem. Zapewnia nam to piękna muzyka i doskonali wykonawcy.

Jacek Rogala
Jest absolwentem wrocławskiej Akademii Muzycznej, w której z wyróżnieniem ukończył studia: kompozytorskie pod kierunkiem Grażyny Pstrokońskiej-Nawratil (1990) oraz dyrygenckie pod kierunkiem Marka Pijarowskiego (1992).
Od roku 2001 jest dyrektorem Filharmonii Świętokrzyskiej w Kielcach i festiwali Świętokrzyskie Dni Muzyki, Lato w Filharmonii, Festiwal Filmu i Muzyki. W styczniu 2012 zainaugurował działalność kieleckich filharmoników w nowej siedzibie, której budową był pochłonięty przez dekadę.
W latach dziewięćdziesiątych był asystentem dyrygenta we wrocławskiej Operze, a także współpracował jako stały gościnny dyrygent z Orkiestrą Capella Bydgostiensis. Następnie przebywał na stypendium dyrygenckim im. Artura Rodzińskiego w The Cleveland Symphony Orchestra. W tym okresie pracował w Redakcji Muzycznej Polskiego Radia we Wrocławiu, był pełnomocnikiem Ministra Kultury i Sztuki do spraw muzyki, a następnie kierował Redakcją Muzyki Współczesnej Programu II Polskiego Radia. W 1999 sprawował kierownictwo artystyczne Dni Grażyny Bacewicz – festiwalu PR i TVP. W latach 2000-2007 był prezesem, a do roku 2010 – wiceprezesem zarządu Polskiego Towarzystwa Muzyki Współczesnej (ISCM), w którym kierował także Konkursem Muzyki XX i XXI Wieku dla Młodych Wykonawców. Udziela się jako juror konkursów wykonawczych i członek komisji programowych festiwali (m.in. Światowe Dni Muzyki Wrocław 2014, a od 2013 Międzynarodowego Konkursu Dyrygentów w Bukareszcie). Jest autorem książki Muzyka polska XX wieku wydanej przez PWM (2000). Przez kilkanaście lat prowadził działalność dydaktyczną na Uniwersytecie Jana Kochanowskiego w Kielcach, a od roku 2016 jest adiunktem w Akademii Muzycznej w Łodzi. Był członkiem Rady do spraw Instytucji Artystycznych pierwszej kadencji Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego. Od 2012 jest wiceprzewodniczącym Zrzeszenia Filharmonii Polskich. Od 2019 jest członkiem Rady Uczelni Akademii Muzycznej we Wrocławiu.
Dokonał wielu prawykonań i nagrań radiowych oraz filmowych. Jego nagrania kompozycji 3 dla 13 Pawła Mykietyna oraz Concerto á rebours Tadeusza Wieleckiego zwyciężyły na Międzynarodowej Trybunie Kompozytorów UNESCO w Paryżu (1995 i 1999), a płyta z nagraniem utworu 3 dla 13 w roku 2009 otrzymała nagrody Fryderyk w dwóch kategoriach: Album Roku Muzyka Współczesna oraz Najwybitniejsze Nagranie Muzyki Polskiej. Z Orkiestrą Filharmonii Świętokrzyskiej nagrał m.in. cykl czterech płyt Album Polski, płytę We Are From Here z muzyką Włodka Pawlika oraz płytę Muzyka na otwarcie z utworami zamówionymi u polskich kompozytorów na pierwszy koncert w nowej siedzibie Filharmonii Świętokrzyskiej.
W latach 2007-2011 poprowadził prapremiery pięciu baletów współczesnych wyprodukowanych przez Filharmonię Świętokrzyską i Kielecki Teatr Tańca, w tym: Zdarzyło się w Jeruzalem K. Dębskiego i Pinokio M. Weinberga (premiera polska). Od roku 2013 we współpracy Filharmonii Świętokrzyskiej z UMFC w Warszawie prowadzi doroczne spektakle w cyklu „Opera w Filharmonii” (W. A. Mozart, P. Czajkowski).
Na swym koncie ma koncerty na wielu renomowanych festiwalach i konkursach w Europie, Azji i obu Amerykach. Jest także kompozytorem muzyki symfonicznej, kameralnej, chóralnej i elektronicznej. Jego utwory, poza Polską, wykonywane były w wielu krajach Europy i w Ameryce Północnej.
Otrzymał brązowy medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”, a za propagowanie polskiej muzyki współczesnej – nagrodę Stowarzyszenia Autorów ZAIKS.

Spirituals Singers Band powstał w 1978 roku we Wrocławiu z inicjatywy Włodzimierza Szomańskiego. Specjalizuje się w wykonaniach a cappella pieśni negro spirituals, gospels, traditional jazz, evergreens, kolęd, piosenek Beatlesów, a także muzyki rozrywkowej. Efektem 40 lat działalności jest kilka tysięcy koncertów w kraju i za granicą, liczne programy TVP i PR w Polsce i Europie, a także dyskografia, obejmująca trzynaście płyt. Zespół wziął udział w wielu festiwalach krajowych i zagranicznych, od „Wratislawia Cantans” po „Jazz Jamboree” .
W biografii SSB należy odnotować fakt współpracy przy realizacji spektakli muzycznych z teatrami w całej Polsce oraz dubbing bajek dla dzieci.
Bogaty i oryginalny repertuar zespołu, będący owocem twórczym kierownika artystycznego –Włodzimierza Szomańskiego, umieszcza go z jednej strony w muzyce popularnej, gospels i jazzie, z drugiej na estradach filharmonicznych, wykonaniach dzieł oratoryjno-kantatowych, jakie zostały stworzone z myślą o zespole jak: „Missa Gospel ‘s” op.2, „Jutrznia Gospel’s „Madonny Jan Pawła II” czy „ Santo subito - Litania do Polskich Świętych”. Stąd częsta współpraca z Filharmoniami oraz orkiestrami symfonicznymi w całej Polsce.
Za dokonania artystyczne członkowie zespołu zostali odznaczeni Krzyżami Zasługi, uhonorowani wieloma nagrodami w kategorii jazzu, muzyki chrześcijańskiej i popularyzacji gospel w naszym kraju.
Nowe projekty zespołu to zmierzenie się z pieśniami Cz. Niemena w koncercie „Niemen inaczej” z największymi gwiazdami polskiej estrady, pieśniami Stanisława Moniuszki na jazzowo oraz koncert- spektakl „Opowieści Krasnala Szomola”, który towarzyszył posadzeniu miniatury założyciela zespołu, czyli Wrocławskiego Krasnala Szomola pod Narodowym Forum Muzyki oraz wydanie kolejnego albumu CD pt” OKU-LA- LA- RY” do wierszy J.Tuwima i z muzyką W.Szomańskiego.

15 grudnia 2019r., NIEDZIELA, godz. 12:00

JOLANTA PSZCZÓŁKOWSKA - PAWLIK I JEJ GOŚCIE

W programie:

Najpiękniejsze arie i pieśni

9 I 2020 CZWARTEK GODZ. 11:30

ORKIESTRA SYMFONICZNA FILHARMONII PODKARPACKIEJ

JACEK ROGALA - dyrygent

SPIRITUALS SINGERS BAND:

Alicja Wiłkowska - sopran

Marta Raczak - Idczak -mezzosopran

Aleksandra Sozańska - Kut - alt

Jacek Zamecki - tenor

Krzysztof Pachołek - baryton

Artur Stężała - bas

ELŻBIETA SZOMAŃSKA - słowo

W programie m.in.:
G. Miller, G. Gershwin, E. Czerny

Koszt udziału: 10zł/osoba

AB 29 XI 2019 PIĄTEK GODZ. 19:00

ORKIESTRA SYMFONICZNA FILHARMONII PODKARPACKIEJ

STEFAN SANDERS - dyrygent

JACEK MUZYK - waltornia

W programie:

J.Williams – Ziemskie przygody E.T., Symfonia „Gwiezdne wojny”

K.Penderecki - Koncert na waltornię „Podróż zimowa”

Miłośników brzmienia waltorni jest z pewnością wielu.... Szlachetną, miękką barwę tego instrumentu doceniali już klasycy wiedeńscy, a w XIX stuleciu waltornia nierozłącznie wiązana była z romantyczną atmosferą. Echa minionych epok słychać będzie w jednoczęściowym Koncercie na waltornię Pendereckiego o podtytule „Winterraise” („Podróż zimowa” 2008, ). Nastrojowe fragmenty tego utworu przeplatają się z „nutą groteski”, a chwilami kompozycja może nawet nasuwać skojarzenia z muzyką filmową. Usłyszymy ją w drugiej części wieczoru – będą to Ziemskie przygody E.T. oraz Symfonia „Gwiezdne wojny” Williamsa – jednego z najbardziej znanych i utytułowanych amerykańskich kompozytorów muzyki filmowej nagrodzonego licznymi statuetkami „Oskara”.

Jacek Muzyk grę na rogu rozpoczął w wieku 18 lat. Po ukończeniu studiów w Akademii Muzycznej w Krakowie doskonalił swoje umiejętności w USA, najpierw w The Mannes College of Music, potem w Juilliard School of Music w Nowym Yorku, kończąc swoją edukację muzyczną w Rice University w Houston, TX.

Zawodową karierę rozpoczął jeszcze jako student w grając najpierw w Capelli Cracoviensis, następnie Sinfonii Varsovii i Polskiej Filharmonii Kameralnej. Po odbyciu studiów stypendialnych powrócił do Polski gdzie pracował kolejno w Polskiej Orkiestrze Radiowej, Filharmonii Narodowej oraz Filharmonii Krakowskiej współpracując jednocześnie z wieloma orkiestrami krajowymi (m.in. Orkiestrą Kameralną „Amadeus”, Sinfoniettą Cracovią) oraz zespołami zagranicznymi (m.in. Danish Chamber Players, Camerata Sweden, Sinfonia Helvetica, Basel Sinfonietta). W 1999 został pierwszym waltornistą Polskiej Orkiestry Festiwalowej Krystiana Zimermana, z którą odbył 42 koncerty w Europie oraz USA prezentując obydwa koncerty fortepianowe Fryderyka Chopina.

Po powrocie do USA pracował kolejno w Houston Grand Opera, Dallas Symphony, Buffalo Philharmonic Orchestra, Houston Symphony, współpracując między innymi z Chicago Symphony, Pittsburgh Symphony, Saint Louis Symphony, Saint Paul Chamber Orchestra, Los Angeles Philharmonic, głównie realizując pierwszy głos w grupie rogów w tych orkiestrach. Jest finalistą przesłuchań na stanowisko pierwszego waltornisty do najlepszych orkiestr światowych takich, jak Los Angeles Philharmonic, San Francisco Symphony, Cincinnati Orchestra, Pittsburgh Symphony, Saint Louis Symphony, Saint Paul Chamber Orchestra czy Chicago Symphony.
Jego działalność solowa oraz dydaktyczna obejmuje recitale, koncerty solowe i kursy mistrzowskie w Europie, USA, Ameryce Południowej, Chinach i Japonii.

Dokonał wielu nagrań archiwalnych solowych i orkiestrowych dla Polskiego Radia, uczestniczył w wielu nagraniach płytowych z orkiestrami polskimi i amerykańskimi oraz wydał 3 płyty solowe prezentując między innymi wszystkie koncerty Mozarta, transkrypcje 3 Suit wiolonczelowych Bacha oraz paletę utworów prezentującą róg w kombinacji brzmieniowej z innymi instrumentami. 

Stefan Sanders jest dyrygentem i obrońcą sztuki pielęgnującym kulturę artystycznej doskonałości, stałego wzrostu i entuzjastycznego zaangażowania w społecznościach, którym ma szczęście służyć. W tym roku Stefan rozpocznie swój siódmy rok na stanowisku Dyrektora Muzycznego Filharmonii w centralnym Teksasie. Rozpocznie także swój trzeci sezon jako Dyrektor Muzyczny Orkiestry Symfonicznej w Fayetteville w Karolinie Północnej i swój drugi sezon jako Dyrektor Muzyczny Filharmonii w Spartanburg. Stefan zadebiutuje w Bozeman Symphony w Montanie i Filharmonii Podkarpackiej w Rzeszowie (Polska). W tym sezonie ponownie zaangażuje się w Narodowej Orkiestrze Symfonicznej w Hawanie (Kuba), Filharmonii Warmińsko-Mazurskiej w Olsztynie (Polska), Stockton Symphony i przez kilka tygodni jako zastępca/asystent dyrygenta w Filharmonii w Nowym Jorku.

Stefan współpracował z wieloma wybitnymi orkiestrami. W ostatnim czasie był gościnnym dyrygentem m.in. w Filharmonii w Naples, Orkiestrze w Sarasocie, Filharmonii w Rochester, Virginia Symphony, Stockton Symphony, San Antonio Symphony, Filharmonii w Buffalo, Orkiestrze Symfonicznej w Austin, Operze w Austin, Orquesta Sinfónica Nacional de Cuba, Orquesta Sinfónica de Guayaquil (Ekwador), Filharmonii Warmińsko-Mazurskiej (Polska), Symphorii (Syracuse, Nowy Jork) oraz Round Top International Festival Institute. Stefan współpracował z szeregiem gościnnych artystów takich jak znany skrzypek Gil Shaham, wirtuoz gry na elektrycznej gitarze basowej Victor Wooten, pianista i pedagog Anton Nel, artysta występujący na Broadwayu i jeden z aktorów grających główne role w „Kronikach Seinfelda” – Jason Alexander, zespoły The B-52s, Pink Martini, Vanessa Williams i wielu innych.

Stefan związał się niedawno na cztery lata z Orkiestrą Filharmonii w Buffalo. W 2014 r. wybrano go na Zastępcę Dyrygenta, a w 2016 r. awansował na Dyrygenta-rezydenta. Z Orkiestrą Filharmonii w Buffalo Stefan poprowadził ponad 200 występów we wszystkich cyklach orkiestry. Warto zauważyć, że Stefan rozpoczął swoją karierę zawodową jako członek sekcji puzonu w Orkiestrze Filharmonii w Buffalo, gdzie grał od 1999 r. do 2007 r. zanim poświęcił się dyrygenturze na pełen etat. Ostatnio dobiegła końca również jego roczna funkcja Głównego Dyrygenta na festiwalu muzycznym w Hot Springs (Arkansas). Stefan był także dyrygentem występującym na Krajowym Przeglądzie Dyrygentów Bruno Waltera organizowanym przez Ligę Amerykańskich Orkiestr. Prestiżowy pokaz dyrygentów miał na celu zaprezentować utalentowanych młodych dyrygentów przygotowanych do pełnienia funkcji dyrektora muzycznego w amerykańskich orkiestrach. Jego gospodarzami był Giancarlo Guerrero oraz Nashville Symphony.

Zanim został dyrygentem, Stefan był znanym na całym świecie puzonistą występującym jako solista w Ameryce Północnej, Azji i Europie. Jego wykonanie „Koncertu na puzon basowy i orkiestrę” Erica Ewazena z Filharmonią Czeską można usłyszeć na płycie wydanej przez Albany Records. Jako puzonista Stefan wystąpił z takimi orkiestrami jak Filharmonia w Nowym Jorku, Orkiestra Symfoniczna w Seattle, Orkiestra na Florydzie, a także w „Pierścieniu Nibelunga” Wagnera w wykonaniu Opery w Seattle.

Stefan był absolwentem na stypendium na Amerykańskiej Akademii Dyrygentury w Aspen pod kierunkiem mistrzów Roberta Spano, Larry’ego Rachleffa i Hugha Wolffa. Ukończył Juilliard School, Uniwersytet Teksasu w Austin oraz Interlochen Arts Academy.