Zofia Stopińska

Zofia Stopińska

email Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript.

Cecilia Bartoli & Sol Gabetta "Dolce Duello"

Premiera 10 listopada 2017!

Cecilia Bartoli i Sol Gabetta, dwie damy - gwiazdy muzyki klasycznej, połączyły siły na nowym albumie!
‘Dolce Duello’ to kolekcja dzieł epoki Baroku – wspaniałych muzycznych „pojedynków” - arii na głos i wiolonczelę.

Repertuar ‘Dolce Duello’ obejmuje niemal sto lat historii muzyki. Na płycie znajdują się utwory Antonio Vivaldiego, George’a Friderica Handela, Domenico Gabrielliego, Tomaso Albinoniego oraz Luigi Boccheriniego. Języczkiem uwagi zapewne staną się trzy światowe premiery: ‘Giusto Amor, tu che m’accendi’ z serenaty Gli orti esperidi Nicoli Antonio Porpory oraz dwie kompozycje Antonio Caldary – ‘Fortuna e speranza’ z opery Nitocri oraz ‘Tanto, e con sì gran piena’ z Gianguira.

Dzieła te wymagają od solistów nieprzeciętnych możliwości i stuprocentowego zaangażowania.
Od samego początku ery Baroku głos i wiolonczela były niemal nierozłączne. Choć czasem współpracowały z przyczyn czysto praktycznych (wiolonczela była częścią continuo), często były zestawiane w celu uzyskania odpowiedniej ekspresji – z woli samego kompozytora.
Uważa się, że brzmienie wiolonczeli jest najbliższe ludzkiemu głosowi. Dzięki temu oba instrumenty doskonale się uzupełniają. Kiedy jednak stają ze sobą w szranki dzieje się coś niesamowitego – wiolonczela popycha ludzki głos na skraj jego fizycznych możliwości, z kolei śpiewak żąda od instrumentalisty wydobycia z drewna i strun czystych, surowych emocji, tak jakby instrument ten należał do samej matki natury.

W muzyce zawartej na ‘Dolce Duello’ słychać wielką przyjaźń łączącą Bartoli i Gabettę. Artystki znają się od lat, od dawna też poszukiwały projektu, przy którym mógłby nawiązać współpracę. Przy pomocy muzykologa odkryły dla siebie kolekcję pięknych dzieł na głos i wiolonczelę – w jej ramach znalazły się trzy utwory, które nigdy wcześniej nie zostały nagrane. Album, który powstał w ten sposób jest bardzo różnorodny – są tu zarówno poruszające lamenty, jak Ode for St Cecilia’s Day Haendla, jak i bardziej energetyczne arie - chociażby ‘Di verde ulivo’ Vivaldiego. Grając razem Bartoli i Gabetta błyszczą!

‘Dolce Duello’ jest albumem dwóch „pojedynkujących” się artystek. Z tego starcia zwycięsko wyjdzie słuchacz, któremu dane będzie zanurzyć się w wybornej muzyce, podarowanej mu przez dwie genialne damy.

Cecilia Bartoli, głos
Sol Gabetta, wiolonczela
Cappella Gabetta
Andrés Gabetta, dyrygent

*

SPIS UTWORÓW:
1. Caldara: “Fortuna e speranza” (Nitocri) *
2. Albinoni: “Aure, andate e baciate” (ll Nascimento dell’Aurora)
3. Gabrielli: “Aure voi, de’ miei sospiri” (San Sigismondo, re di Borgogna)
4. Vivaldi: “Di verde ulivo” (Tito Manlio)
5. Handel: Ode for St Cecilia’s Day: “What passion cannot Music raise and quell?”
6. Caldara: “Tanto, e con sì gran piena” (Gianguir) *
7. Handel: “Son qual stanco pellegrino” (Arianna in Creta)
8. Porpora: “Giusto Amor, tu che m ’accendi” (Gli orti esperidi) *
9-11. Boccherini: Cello Concerto No. 10 in D major, G 483
*premiery fonograficzne

Romeo i Julia w Operze Śląskiej w Bytomiu

    O przygotowaniach do premiery opery „Romeo i Julia” Charlesa Gounoda mówił pan Łukasz Goik – Dyrektor Opery Śląskiej w Bytomiu podczas spotkania w Sanoku na inauguracji XXVII Festiwalu im. Adama Didura. Już wówczas zachwycając się świetnym wykonaniem na scenie Sanockiego Domu Kultury ”Mocy przeznaczenia” w wykonaniu artystów Opery Śląskiej, postanowiłam, że muszę zobaczyć „Romea i Julię”. Ostatnio bowiem opera o zakochanych z Werony, stworzonych przez samego Szekspira, na której to historii libretto do muzyki Gounoda napisali Jules Barbier i Michel Carre, bardzo rzadko pojawia się na scenach, chociaż w swojej epoce opera „Romeo i Julia” odnosiła wielkie sukcesy.

     Spektakl w Operze Śląskiej wyreżyserował i zaprojektował do niego kostiumy Michał Znaniecki, jeden z najciekawszych reżyserów operowych, którego produkcje cieszą się niesłabnącą popularnością, a w 2017 roku świętuje 25-lecie pracy artystycznej. Kierownictwo muzyczne objął Bassem Akiki, autorem scenografii jest Luigi Scoglio, choreografii – Elżbieta Pańtak i Grzegorz Pańtak, a reżyserem światła Bogumił Palewicz.
21 października, podczas premiery, wykonawcami partii solowych byli: Andrzej Lampert (Romeo), Ewa Majcherczyk (Julia), Bogdan Kurowski (Ojciec Laurenty), Paweł Konik (Mercutio), Michał Sławecki (Stefano), Zbigniew Wunsch ( Kapulet), Maciej Komandera (Tybalt), Iwona Noszczyk (Gertruda), Łukasz Klimczak (Parys), Włodzimierz Skalski (Gregorio), Grzegorz Biernacki (Benvolio), Jadwiga Krowiak (Królowa Mab), oraz Dzieci – Barbara Ząbkowska i Beniamin Gnida. Chórem, baletem i orkiestrą Opery Śląskiej dyrygował Bassem Akiki.

     Premierowy spektakl „Romea i Julii” zachwycał od pierwszego do ostatniego taktu i nic dziwnego, że gorące owacje na stojąco trwały bardzo długo. Zasłużyli na nie wszyscy wymienieni już soliści, ale najbardziej wykonawcy głównych partii solowych: Andrzej Lampert i Ewa Majcherczyk. Zachwycała ciekawa scenografia, gra świateł oraz piękne kostiumy. Należy także podkreślić, że ta pięcioaktowa opera wystawiona została w oryginalnej wersji językowej – po francusku (z polskimi napisami), ale osoby znające dobrze język francuski zachwycały się świetnym opanowaniem przez wykonawców tekstu w oryginale.

    Po spektaklu melomani mogli się spotkać z twórcami i wykonawcami w Sali Koncertowej im. Adama Didura, których przedstawiał i dziękował im serdecznie, nie kryjąc zadowolenia i wzruszenia, Łukasz GoikDyrektor Oper Śląskiej. Na wstępie powiedział, że "... tym spektaklem Opera Śląska rozpoczęła wspólną przygodę artystyczną z nowym dyrektorem artystycznym Bassamem Akiki", któremu przekazana została batuta Napoleona Siessa – wybitnego dyrygenta i długoletniego dyrektora Opery Śląskiej w Bytomiu. Artysta dziękując zaznaczył, że: „...portret Dyrektora Napoleona Siessa znajduje się w moim gabinecie i z pewnością będzie patrzył na moją pracę. Wierzę, że będziemy wszyscy dobrze pracować, bo już po pierwszej premierze mamy powody do zadowolenia”.
Specjalne słowa podziękowania Dyrektor Łukasz Goik skierował do reżysera Michała Znanieckiego. „Romeo i Julia” to 205 spektakl tego cenionego reżysera, który wpisuje się w obchody 25-lecia jego działalności artystycznej. Michał Znaniecki podkreślił, że: „...rozpoczynając pracę z całym zespołem poprzeczka ustawiona została bardzo wysoko i tylko dzięki wspólnej pracy wszystkich wykonawców, pracowników technicznych i administracji sukces był możliwy. Chcieliśmy udowodnić, że dzisiaj opera jeszcze wzrusza i jest po co to robić – nie tylko, żeby spełniać zachcianki własnego ego artystycznego, ale żeby znowu nawiązać kontakt z publicznością. Dziękuję państwu, że byliście tak otwarci, bo widziałem dzisiaj łzy wzruszenia i to są nasze największe sukcesy. Wzruszony był podczas spektaklu Bassem i mnie też się to zdarzyło”.
Podczas spotkania po spektaklu udało mi się przez kilka minut porozmawiać z panem Andrzejem Lampertem, który ma wiele propozycji koncertowych, a także wystąpi w kilku różnych spektaklach operowych, ale aktualnie na pierwszym planie jest „Romeo i Julia”. Artysta zgodził się ze mną, że tytułowa rola Romea jest trudna z wielu powodów.
Partia jest przede wszystkim długa, bo jest to obszerne pięcioaktowe dzieło, trzeba było opanować długie teksty w języku francuskim i jest bardzo dużo zadań aktorskich, ale mam satysfakcję, że udało się to wszystko opanować.
Na spektakle „Romea i Julii” z moim udziałem zapraszam serdecznie 27 października oraz 13 i 19 listopada. Korzystając z okazji, chcę serdecznie podziękować wszystkim, którzy ze mną dzisiaj współpracowali, a przede wszystkim publiczności za wspaniałe przyjęcie”.

    Pragnę jeszcze zacytować fragment wywiadu przeprowadzonego dla „Opera cafe” przez red. Reginę Gowarzewską z reżyserem Michałem Znanieckim; autorka na zakończenie pyta: „Losy Romea i Julii znają niemal wszyscy, a jaką historię opowie Pan w Operze Śląskiej?
Historię o konflikcie, w którym niewinność jest uwikłana w rodzinne porachunki świata dorosłych. Stąd w spektaklu biorą udział też dzieci (mała Julia i Romeo). Dopóki nie są skażeni dorosłością, potrafią kochać i nie myślą o układach, wrogach, polityce. Po prostu są sobą. Ale życie jest inne. Zmusza nas do przejęcia ról społecznych; zemsty, lojalności, znaków rozpoznawczych tożsamości społecznej. Smutna jest świadomość, gdy odkrywamy, że tracimy naszą niewinność. Smutna jest to prawda nie tylko o postaciach szekspirowskich, ale i o nas samych, dzisiejszych, często zaślepionych przez ideologie, religie, rodzinne tradycje. Stąd każda scena będzie się rozpoczynać właśnie od walki „Zaślepionych”. Pomoże w tym choreografia Elżbiety i Grzegorza Pańtaków. Pokażemy świat, w którym nawet miłość jest uwarunkowana poglądami politycznymi czy społecznymi. Odwieczny konflikt. Taki operowy i taki codzienny.”

   Gorąco Państwa zachęcam do wybranie się do Opery Śląskiej w Bytomiu na spektakl „Romeo i Julia” Charlesa Gounoda. Zapewniam, że wzruszą wszystkich dwa przeplatające się światy – jeden pełen konfliktów między rodami Kapuletich i Montekich, i drugi, niewinny, ukazujący miłość Romea i Julii. Zachwycą Państwa z pewnością piękne kostiumy, ciekawa scenografia i gra świateł. Zachwycą także znakomici soliści i aby wszystkich usłyszeć, należałoby wybrać się co najmniej dwa, a może nawet trzy razy na „Romea i Julię”. Zachwycona jestem wykonawcami, którzy wystąpili podczas premiery, ale chciałabym usłyszeć i zobaczyć, jak kreują główne role Sang-Jun Lee – tenor z Korei Płd. (Romeo) i Ewelina Szybilska (Julia), a także Renata Dobosz w roli Gertrudy. Świetnie przygotowane są także zespoły: chór, balet i orkiestra występujące pod batutą Bassema Akiki.
     Dla tych, którzy nie mogą pojechać do Bytomia, można by było zorganizować spektakle w Rzeszowie, Krośnie czy Sanoku – niedaleko od miejsca urodzenia Adama Didura – legendarnego basa, światowej sławy artysty, który był twórcą Opery Śląskiej.

Zofia Stopińska 23 października 2017 r

Koncert oratoryjny 34. Przemyskiej Jesieni Muzycznej

Serdecznie zapraszamy na Koncert oratoryjny w ramach 34. Przemyskiej Jesieni Muzycznej, który odbędzie się w środę 25.10.2017 r. o godz. 19.30 w Bazylice Archikatedralnej w Przemyślu.

Wystąpią:

JADWIGA KOT - sopran
NATALIA DARKOWSKA - mezzosopran
JACEK ŚCIBOR - tenor, recytacje
KAMIL KAZNOWSKI – bas
BARTOSZ PIEKARSKI - klarnet

CHÓR I ORKIESTRA ZPSM oraz CHÓR KAMERALNY TOWARZYSTWA MUZYCZNEGO W PRZEMYŚLU

ANDRZEJ GURAN, JOANNA GIBAŁA-SZELĄŻEK - przygotowanie chórów
ANTONI GURAN – dyrygent

Program:
Wolfgang Amadeusz Mozart – Msza Koronacyjna KV 317
Feliks Nowowiejski - Śmierć Ellenai op. 32 a

Ogólnopolski Konkurs Wokalny im. Barbary Kostrzewskiej - laureaci

VII OGÓLNOPOLSKI KONKURS WOKALNY im. Barbary Kostrzewskiej w Rzeszowie
NAGRODY I WYRÓŻNIENIA PRZYZNANE PRZEZ JURORÓW

I NAGRODA oraz Nagroda Specjalna Dyrektora Filharmonii Podkarpackiej
w postaci koncertu w sezonie koncertowym 2018/19

ŁUKASZ KAWCZYŃSKI – ZPSM im. F. Chopina Warszawa
nauczyciel: Leszek Świdziński
akompaniament: Aleksandra Bobrowska

II NAGRODA

oraz Wyróżnienie dla sopranu (nagrodę ufundowała dr Anna Szałyga):

ALICJA BIEŃKOWSKA – ZPSM nr 1 im. J. Elsnera Warszawa
nauczyciel: Ewelina Chrobak – Hańska
akompaniament: Agnieszka Stachurska

III NAGRODA

JUSTYNA GALICA – SM I i II st. im. B. Rutkowskiego Kraków
nauczyciel: Katarzyna Słota – Marciniec
akompaniament: Ayham Hammour

WYRÓŻNIENIA

MARTA WĄS – ZPSM im. I. L. Różyckiego Kielce
nauczyciel: Roma Owsińska
akompaniament: Rafał Hołub

ALEKSANDRA BLANIK – PSM I i II st. im. M. Karłowicza Katowice
nauczyciel: Agata Kobierska
akompaniament: Bogusława Ciepierska

PATRYCJA POL – ZPSM im. F. Chopina Warszawa
nauczyciel: Beata Wardak
akompaniament: Aleksandra Bobrowska

GRZEGORZ RUBACHA – ZSM im. I. J. Paderewskiego Tarnów
nauczyciel: Alicja Płonka
akompaniament: Sławomir Kokosza

WYRÓŻNIENIE DLA NAJMŁODSZEGO UCZESTNIKA II ETAPU:

MARIA KOPIŃSKA – SM I i II st. im. T. Szeligowskiego Lublin
nauczyciel: Agnieszka Piekaroś – Padzińska
akompaniator: Jolanta Skorek – Munch

WYRÓŻNIENIA za walory artystyczne akompaniamentu:

Jolanta Skorek – Munch SM I i II st. im. T. Szeligowskiego Lublin

Sławomir Kokosza – ZSM im. I. J. Paderewskiego Tarnów

Aleksandra Bobrowska – ZPSM im. F. Chopina Warszawa

Rafał Hołub – ZPSM im. I. L. Różyckiego Kielce

S E R D E C Z N I E   G R A T U L U J E M Y

Biesiada Moniuszkowska w Krośnie

22 października 2017 r., godz. 17.00, Pałac Biskupi

Gościem specjalnym będzie dr Stanisława Mikołajczyk-Madej – sopran
Wystąpią:
Małgorzata Busz-Perkins – mezzosopran
Monika Fabisz – sopran
Aneta Aszlar – sopran
Michał Kondyjowski - tenor

Na zabytkowym Pleyelu zagra Daniel Eibin

Morpheus Saxophone Quartet + Opera na wynos

21.10.2017 sobota, godz. 18.00, Towarzystwo Muzyczne
MORPHEUS SAXOPHONE QUARTET
WOJCIECH PSIUK – saksofon sopranowy
PAULINA MŁYNARSKA – saksofon altowy
SZYMON NIDZWORSKI – saksofon tenorowy
GRZEGORZ BIL – saksofon barytonowy


Philip Glass - Kwartet
Dariusz Przybylski - Morpheus
Gabriel Pierne – Introduction et Variations sur Une Ronde Populaire
George Gershwin - Błękitna Rapsodia
Timothy Blinko - Sculptures

22.10.2017 niedziela, godz. 18.00, Towarzystwo Muzyczne

OPERA NA WYNOS

LESZEK SOLARSKI – bas
PRZEMYSŁAW WINNICKI - fortepian

Jubileusz 45-lecia Państwowej Szkoły Muzycznej w Sanoku

Państwowa Szkoła Muzyczna I stopnia im. Wandy Kossakowej w Sanoku świętowała 16 października 2017 roku 45-lecie działalności.

W pięknej Sali Koncertowej Szkoły zebrali się uczniowie i nauczyciele, absolwenci i nauczyciele emerytowani, Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego reprezentował pan Krzysztof Szczepaniak – Wizytator Centrum Edukacji Artystycznej Regionu Podkarpackiego, licznie także przybyli na uroczystość zaproszeni goście. Obecność przedstawicieli Samorządu i Rady Miasta Sanoka oraz sąsiednich miejscowości, dyrektorów szkół i różnych zakładów pracy, najlepiej świadczyła o wielkiej roli kulturotwórczej tej placówki dla miasta i całego powiatu. Gospodarzem uroczystości był nowy, bo pełniący tę funkcję od września bieżącego roku, pan dr Tomasz Tarnawczyk – Dyrektor Państwowej Szkoły Muzycznej I i II stopnia w Sanoku.

Po okolicznościowym wystąpieniu pan Krzysztof Szczepaniak – Wizytator Centrum Edukacji Artystycznej wręczył nauczycielom szkoły 4 nagrody przyznane przez Dyrektora Centrum Edukacji Artystycznej oraz 10 dyplomów Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego, za wkład pracy w rozwój szkolnictwa artystycznego. Poinformował także, że prof. ośw. Andrzej Smolik, pełniący przez 27 lat - do września br. obowiązki dyrektora Szkoły, otrzymał nagrodę Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego, którą odbierze 18 października (dzisiaj) w Zamku Królewskim w Warszawie.

Później z życzeniami pośpieszyli przedstawiciele parlamentarzystów, zaprzyjaźnionych instytucji i organizacji, osoby prywatne oraz Rada Rodziców. Była wśród nich pani prof. Marta Wierzbieniec Dyrektor Filharmonii Podkarpackiej im. Artura Malawskiego w Rzeszowie i absolwentka Państwowej Szkoły Muzycznej I stopnia w Sanoku.

Kilkunastu osobom wręczył także nagrody Dyrektor Szkoły dr Tomasz Tarnawczyk. Kwiatami i pamiątkami zostali uhonorowani także obecni na uroczystości emerytowani nauczyciele Szkoły. Uczniowie i prowadzący ich nauczyciele przygotowali piękny, pełen miłych niespodzianek koncert, podczas którego wystąpili soliści, zespoły kameralne, a także Chór PSM I st. i Orkiestra PSM I i II st. pod dyrekcją Elżbiety Przystasz.

Podkreślić należy, że od pierwszej do ostatniej minuty uroczystości panowała wspaniała i radosna atmosfera, dzięki której zarówno uczniowie jak i nauczyciele oraz pozostali pracownicy Państwowej Szkoły Muzycznej I i II stopnia im Wandy Kossakowej w Sanoku, z optymizmem mogą spoglądać w przyszłość.

Zofia Stopińska 18 października 2017 r.

OKOLICZNOŚCI POWSTANIA SZKOŁY

1 września 1971r., w  wyniku starań Mikołaja Witalisa, powołana została  Państwowa Szkoła Muzyczna I st. w Sanoku.

Początkowo placówka  była filią Państwowej Szkoły Muzycznej w Krośnie, kierowaną przez jej dyrektora Tadeusza Oponia. Po roku działalności,  na wniosek Powiatowej Rady Narodowej w Sanoku, Ministerstwo Kultury i Sztuki wydało zarządzenie, na mocy którego z dniem 4 sierpnia  1972 r.  Szkoła stała się placówką samodzielną.

Powstanie szkoły artystycznej było odpowiedzią na potrzeby społeczne,   wynikające w dużej mierze z przedwojennej jeszcze tradycji muzycznej Sanoka.

  Rozwój Szkoły

Od momentu powstania, w związku z dynamicznym rozwojem, Państwowa Szkoła Muzyczna I st. w Sanoku kilkakrotnie zmieniała swoją siedzibę.

Początkowo zajęcia odbywały się w budynku przy ul. Franciszkańskiej (ówczesna ul. ZBOWID), następnie przy ul. Waryńskiego 7 /obecna ul. Podgórze/.  Wiosną  1977 r. rozpoczęto modernizację obiektu przy ulicy Waryńskiego 25 (obecnie ul. Podgórze).Zajęcia w tym budynku, w którym odbywają się do dnia dzisiejszego, rozpoczęły się 1 września 1978 r.

Ważnym etapem rozwoju Szkoły było powołanie z dniem 1 września 1990r. Państwowej Szkoły Muzycznej II st., co umożliwiło znaczącą zmianę poziomu kształcenia i poszerzyło ofertę dydaktyczną. Powyższa sytuacja spowodowała konieczność rozbudowy obiektu. Realizacja przedsięwzięcia rozpoczęła się 16 czerwca 1991r. i ukończona została w rekordowym czasie 1 roku. Już 1 września tego roku uczniowie obu placówek  rozpoczęli zajęcia dydaktyczne w nowym, czterokondygnacyjnym budynku.

Na wniosek Rady Pedagogicznej w 1992r., decyzją Ministra Kultury, Państwowej Szkole Muzycznej  I i II st. w Sanoku nadano imię Wandy Kossakowej, wybitnej pianistki i cenionego  pedagoga o wielkich zasługach dla kultury muzycznej miasta i regionu.

W 2008 roku ponownie rozpoczęto pracę nad rozbudową szkoły. Po 3 latach, w 2011 roku, oddano do użytku bazę dydaktyczną, a w 2012 roku Salę Koncertową.

W czasie  40 lat działalności placówki, mury szkoły opuściło 980 absolwentów PSM I st. i 166 PSM II st. Z tej liczby wielu podjęło studia na kierunkach artystycznych,  swoje życie zawodowe wiążąc  z muzyką, nierzadko zdobywając  sławę międzynarodową.

Dyrektorzy Szkoły

Działalnością Państwowej Szkoły Muzycznej I stopnia w Sanoku w latach 1972 – 2012 kierowało czterech dyrektorów:

mgr Tadeusz Filar       – do 1975 roku

mgr Jan Jakubczak     – do 1978 roku

mgr Maria Socha        – do 1990 roku

prof. ośw. Andrzej Smolik  – od dnia 7.08.1990r.do 2017 roku

dr Tomasz Tarnawczyk - od 2017 roku.

Dyrekcja i kierownicy sekcji 2017 rok.

Dyrektor
dr Tomasz Tarnawczyk
Wicedyrektor
mgr  Ewa Wojtyńska – Kiczorowska
Kierownik Sekcji Fortepianu
mgr Janusz Ostrowski
Kierownik Sekcji Instrumentów Dętych
mgr Wiesław Brudek
Kierownik Sekcji Instrumentów Smyczkowych i Gitary
dr Iwona Bodziak
Kierownik Sekcji Kameralistyki i Promocji Szkoły
dr Elżbieta Przystasz
Kierownik Sekcji Teorii
mgr Maciej Harna

Kierownik Sekcji Akordeonu i Organów
prof. ośw. Andrzej Smolik

Prawykonanie w Filharmonii Podkarpackiej

AB 20 października 2017, PIĄTEK, GODZ. 19:00
ORKIESTRA SYMFONICZNA FILHARMONII PODKARPACKIEJ
MANUEL TEIXEIRA - dyrygent
PIOTR TARCHOLIK - skrzypce
ANA MARIA PINTO - sopran
PEDRO TELLES - baryton
W programie:
K. A. Hartmann - Concerto funebre
H. Silveira - Cantata "Tajemnice Fatimy"; Libretto - Jose Carlos Miranda (PRAWYKONANIE)

Koncert zapowiada dwa utwory, które po raz pierwszy zabrzmią w sali koncertowej Filharmonii Podkarpackiej. Concerto funebre (1939) Hartmanna, to przejmujący utwór odwołujący się do czasów eskalacji nazizmu. Kantata „Tajemnice Fatimy”(2017) , to dzieło Silveiry - portugalskiego kompozytora urodzonego w Lizbonie w 1965 roku. W dorobku twórczym artysty znajdują się głównie utwory wokalne, ale także koncerty, muzyka kameralna oraz miniatury fortepianowe. Kantata „Tajemnice Fatimy”, to pierwsze dzieło Silveiry zainspirowane motywem religijnym. Będąc katolikiem, artysta traktuje temat dzieła z szacunkiem, ale równocześnie z twórczym dystansem. Pierwsza część kompozycji zawiera dwie pierwsze tajemnice Fatimy, objawione Pasterzom przez Matkę Bożą w 1917 r. Trzecia tajemnica, to apokaliptyczna interpretacja próby zabójstwa papieża Jana Pawła II 13 maja 1981 roku.

Po raz pierwszy w Filharmonii Podkarpackiej

AB 20 października 2017, PIĄTEK, GODZ. 19:00
ORKIESTRA SYMFONICZNA FILHARMONII PODKARPACKIEJ
MANUEL TEIXEIRA - dyrygent
PIOTR TARCHOLIK - skrzypce
ANA MARIA PINTO - sopran
PEDRO TELLES - baryton
W programie:
K. A. Hartmann - Concerto funebre
H. Silveira - Cantata "Tajemnice Fatimy"; Libretto - Jose Carlos Miranda (PRAWYKONANIE)

Koncert zapowiada dwa utwory, które po raz pierwszy zabrzmią w sali koncertowej Filharmonii Podkarpackiej. Concerto funebre (1939) Hartmanna, to przejmujący utwór odwołujący się do czasów eskalacji nazizmu. Kantata „Tajemnice Fatimy”(2017) , to dzieło Silveiry - portugalskiego kompozytora urodzonego w Lizbonie w 1965 roku. W dorobku twórczym artysty znajdują się głównie utwory wokalne, ale także koncerty, muzyka kameralna oraz miniatury fortepianowe. Kantata „Tajemnice Fatimy”, to pierwsze dzieło Silveiry zainspirowane motywem religijnym. Będąc katolikiem, artysta traktuje temat dzieła z szacunkiem, ale równocześnie z twórczym dystansem. Pierwsza część kompozycji zawiera dwie pierwsze tajemnice Fatimy, objawione Pasterzom przez Matkę Bożą w 1917 r. Trzecia tajemnica, to apokaliptyczna interpretacja próby zabójstwa papieża Jana Pawła II 13 maja 1981 roku.

Przed Jubileuszem Szkoły Muzycznej w Jarosławiu

Zofia Stopińska: W tym tygodniu Państwowa Szkoła Muzyczna I stopnia im. Fryderyka Chopina w Jarosławiu świętować będzie 70-lecie działalności. Przed tym świętem proponuję Państwu spotkanie z Panią mgr. Grażyną SeredąDyrektorem Zespołu Państwowych Szkół Muzycznych w Jarosławiu oraz z Panem mgr. Bogusławem PawlakiemWicedyrektorem ZPSM w Jarosławiu. Rozmowę rozpoczniemy od przybliżenia Państwu historii tej placówki.

Grażyna Sereda: Szkoła powstała w 1947 roku, a szkolnictwo muzyczne w Jarosławiu to historia dużo wcześniejsza, sięgająca XIX wieku, kiedy to rozpoczęła działalność Szkoła Muzyczna założona i prowadzona przez panią Marię Turzańską – znakomitą pianistkę, uczennicę Teodora Leszetyckiego. Na bazie tych tradycji powołane zostało w 1944 roku , tuż po opuszczeniu przez Niemców Jarosławia, Towarzystwo Muzyczne. Osobą, która bardzo angażowała się w powrót życia muzycznego w Jarosławiu, jest pan Henryk Paraniak, który w 1947 roku zostaje dyrektorem Szkoły Muzycznej w Jarosławiu. Był to trudny okres, bo jeszcze nie wszyscy muzycy, którzy działali w przedwojennym Towarzystwie Muzycznym, wrócili z wojennej tułaczki, działali tutaj muzycy przesiedleni z innych rejonów Polski, którzy z czasem powrócili w swoje rejony, nasi powracali z różnych stron Europy i tutaj rozpoczęły się starania o powołanie Szkoły Muzycznej. Najpierw powstała nauczycielska orkiestra symfoniczna i na bazie dokonań tejże orkiestry symfonicznej Minister Kultury i Sztuki powołuje Szkołę Muzyczną. W 1949 roku szkole nadano imię Fryderyka Chopina, a rok później Szkoła zostaje upaństwowiona i od tego czasu nosi nazwę Państwowa Szkoła Muzyczna I stopnia im. Fryderyka Chopina. Dzisiaj, jak Pani wspomniała, mamy Zespół Państwowych Szkół Muzycznych, ale to jest instytucja rozpoczynająca swoja działalność, bo ona istnieje od 1 września tego roku, natomiast świętujemy 70-lecie Państwowej Szkoły Muzycznej I stopnia im. Fryderyka Chopina, która to szkoła wchodzi w skład Zespołu Państwowych Szkół Muzycznych.

Z. S.: Znajdujemy się w pięknym, dobrze wyposażonym budynku, który jest własnością Szkoły, ale ja doskonale pamiętam poprzedni budynek przy ulicy Słowackiego.

G. S.: Zanim trafiliśmy do budynku przy ulicy Słowackiego 2, to były jeszcze inne budynki, a więcej na ten temat powiedzieć może Pan Bogusław Pawlak.

Bogusław Pawlak: Niedawno poszukując nowych informacji o historii szkolnictwa w Jarosławiu, natrafiłem na dokumenty, z których wynika, że pierwsze dwa lata – od listopada 1947 do 1950 roku, działały tylko pierwsze klasy i w związku z tym było mało młodzieży, stąd dyr. Henryk Paraniak korzystał z pomieszczeń w dwóch budynkach - dzisiejszej Sali Lustrzanej i w małej salce obok w Kamienicy Attavantich, a drugim miejscem był dom Strisowera (przedwojennego wiceburmistrza) przy ulicy Grunwaldzkiej 18 – tam w owych czasach mieścił się na pierwszym piętrze Związek Nauczycielstwa Polskiego, który dysponował też dwiema salami - małą i dużą. Tam także odbywały się zajęcia. Z chwilą wycofania się z budynku przy ul. Słowackiego Sowieckiej Wojskowej Komendantury Miasta, uzyskano pięć sal na pierwszym piętrze na potrzeby Szkoły Muzycznej i od tego czasu rozpoczęła się ekspansja tej szkoły na pozostałe piętra, w ramach wyprowadzania ówczesnych lokatorów, bo trzeba podkreślić, że to był budynek mieszkalny. To była przedwojenna kamienica wybudowana w 1933 roku przez jarosławskiego dentystę, który mieszkał na pierwszym piętrze, a resztę mieszkań wynajmował.

Z. S.: Ten budynek służył szkole dosyć długo.

G. S.: W 1986 roku kamienica będąca siedzibą Szkoły Muzycznej przy ul. Słowackiego 2 została poddana gruntownemu remontowi, który trwał aż do 1991 roku. W ramach tego remontu nie tylko unowocześniono pomieszczenia, zagospodarowano również piwnice, dobudowano także salę koncertową na około 100 osób. Po tym remoncie budynek już spełniał wszelkie kryteria związane z działalnością szkoły, miał swoje plusy i minusy, a nawet często żartujemy, że ten budynek miał „duszę”. Ale wkrótce pani Elżbieta Dąbrowska – ówczesna Dyrektor Szkoły, podjęła starania o budowę nowej szkoły, bo spodziewaliśmy się, że na fali przemian społecznych ktoś się o ten budynek upomni. W miejscu, gdzie się teraz znajdujemy, były fundamenty pod przedszkole, ale budowę zawieszono i pani Dyrektor działając w porozumieniu z władzami miasta oraz Ministerstwem Kultury i Sztuki uzyskała tę działkę pod budowę nowego budynku dla Szkoły Muzycznej. Była to potężna inwestycja wymagająca dużych środków, które spływały w różnym tempie i budowa rozciągnęła się w czasie. W 2005 roku oddano do użytku budynek A, w którym są sale dydaktyczne, a w 2011 roku została ukończona sala koncertowa, w której teraz będziemy obchodzić jubileusz 70-lecia.

Z. S.: Powiedziała Pani, że Zespół Państwowych Szkół Muzycznych w Jarosławiu działa od września bieżącego roku i tworzą go Państwowa Szkoła Muzyczna I stopnia im. Fryderyka Chopina oraz rozpoczynająca działalność ( pierwsza klasa) Państwowa Szkoła Muzyczna II stopnia. Uczniowie Szkoły Muzycznej I stopnia oraz działającej w ramach Towarzystwa Muzycznego Szkoły Muzycznej II stopnia, często stawali w szranki konkursowe i wracali z nagrodami. Powstanie Zespołu Państwowych Szkół Muzycznych zawdzięczacie zdolnym uczniom i dobrej pracy nauczycieli.

G. S.: Wiadomo, że to wszystko się rozwijało, jak przenieśliśmy się do nowego budynku w 2005 roku. Wiele zawdzięczamy powstałemu wcześniej Towarzystwu Muzycznemu prowadzącemu działalność dydaktyczną; działało Przedszkole Muzyczne, Ognisko Artystyczne. Zarząd Towarzystwa Muzycznego w osobach pani prezes Elżbiety Dąbrowskiej i pana wiceprezesa Bogusława Pawlaka – podjął starania o powołanie Szkoły Muzycznej II stopnia przy Towarzystwie Muzycznym. Jeśli takie szkoły spełniały pewne warunki, mogły uzyskać środki z Ministerstwa Kultury, co też uczyniono i w 2006 roku powstała Szkoła Muzyczna II stopnia Towarzystwa Muzycznego w Jarosławiu. W ubiegłym roku ta szkoła obchodziła jubileusz 10-lecia działalności i osiągnęła w tym czasie bardzo dobre wyniki kształcenia. Od 2012 roku zaczęliśmy „wypuszczać” pierwszych absolwentów, do 2012 roku 24 uczniów ukończyło szkołę, ale nie wszyscy ją kończyli, bo niektórzy w tracie nauki już podejmowali naukę w Akademiach Muzycznych. Aktualnie dwunastu uczniów Szkoły Muzycznej II stopnia w Jarosławiu studiuje w Akademiach Muzycznych w całej Polsce. Najczęściej podejmują naukę w Akademii Muzycznej w Katowicach, bo tam czują przyjazny klimat, ale studiują również w Krakowie, Poznaniu, Gdańsku i we Wrocławiu.

Z. S.: Od kilku lat wiele laurów zdobywa wasz Felice Guitar Quartet, który zwyciężył podczas konkursów w Koszalinie, Kłodzku, Chełmie i Kielcach

G. S.: W pierwszym składzie tego Kwartetu grały same dziewczyny, które były uczennicami Państwowej Szkoły Muzycznej I stopnia i szybko zaczęły z sukcesami występować na konkursach. Od początku zespołem tym kierował pan Robert Polański, który uczy również w Szkole Muzycznej II stopnia Towarzystwa Muzycznego, w której wszystkie dziewczyny podjęły dalsze kształcenie i kontynuują z ogromnym sukcesem swoją działalność artystyczną i koncertową. Kwartet otrzymał stypendium Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego i pół roku później zespół wziął udział w prestiżowym Międzynarodowym Konkursie Gitarowym w Fullerton w Kaliforni w Stanach Zjednoczonych i w kategorii Small Ensemble Youth Division zdobył pierwszą nagrodę. Na ten konkurs Kwartet pojechał w zmienionym składzie, bo najpierw tworzyły go: Natalia Kornatka, Dorota Perczyńska, Karolina Wołoszyn i Olga Hala, ale po rezygnacji Karoliny Wołoszyn do składu dołączył Kacper Kardasiński. Mamy nadzieję na dalszy rozwój tego zespołu.

Z. S.: Jak zamierzacie świętować 70-lecie Państwowej Szkoły Muzycznej I stopnia im. Fryderyka Chopina?

G. S.: Świętowanie jest przewidziane na trzy dni – 19, 20 i 21 października. Pierwszego dnia rozpoczynamy o 17.00 w naszej Sali Koncertowej i na ten dzień zaprosiliśmy wielu gości – spodziewamy się gości z Warszawy, będzie nasz Wizytator Centrum Edukacji Artystycznej, pan Krzysztof Szczepaniak, i dyrektorzy zaprzyjaźnionych szkół muzycznych. W ramach oficjalnych obchodów będzie przyznanie nagród, odznaczeń i innych wyróżnień dla naszych pracowników. Natomiast w części artystycznej wystąpią: Jacek Ścibor – tenor, Paweł Węgrzyn – fortepian i Jarosław Sereda – saksofon, a koncert poprowadzi Jolanta Wąsacz. Są to znakomici muzycy, znani w naszym regionie z licznych koncertów i wszyscy są pracownikami dydaktyczno-naukowymi Wydziału Muzyki Uniwersytetu Rzeszowskiego. Pan dr hab. Jacek Ścibor od lat jest także pracownikiem naszej szkoły – od lat uczył rytmiki, a teraz prowadzi również klasę śpiewu w Państwowej Szkole Muzycznej II stopnia. W programie koncertu zatytułowanego „CON LEGEREZZA na głos, saksofon i fortepian” znajdą się mi.in. utwory takich kompozytorów, jak: Henryk Wars, Artur Golg i Nahum Sternheim, w aranżacjach Piotra Walickiego. Większość utworów pochodzi z 20-lecia międzywojennego i są one powszechnie znane, chociaż dzisiaj rzadko są wykonywane, ale słuchając takich piosenek, jak m.in.: „Już nie zapomnisz mnie”, „Powróćmy jak za dawnych lat” we współczesnych opracowaniach, publiczność z pewnością będzie zadowolona.

Z. S.: 20 i 21 października będzie także czas na wspomnienia, odbędą się koncerty w wykonaniu waszych uczniów i absolwentów.

B. P.: W drugim dniu naszego święta koncertować będą uczniowie Państwowej Szkoły Muzycznej I st. W Jarosławiu – soliści i zespoły, przy czym tym występom będzie ciągle towarzyszyć historia naszej szkoły, będziemy wspominać, kto prowadził zespoły, chór i orkiestrę, kto uczył gry na instrumentach, aby przybliżyć widowni historię pedagogiki różnych kierunków naszego nauczania. Sądzę, że zainteresujemy naszą historią publiczność, wśród której zasiądą także emerytowani nauczyciele naszej szkoły. Wystąpi także nasza młoda orkiestra, ale trzeba podkreślić, że w tej szkole istniały orkiestry niemalże przez cały czas. Było tak, ze istniały nawet dwie orkiestry – dęta i odeonowa, czy mała symfoniczna.
Z dokumentacji szkoły wynika, że jedną z takich bezpośrednich przyczyn powołania w Jarosławiu Szkoły Muzycznej I stopnia w 1947 roku była właśnie orkiestra, bo pan Henryk Paraniak stworzył orkiestrę nauczycielską złożoną z nauczycieli i osób, które potrafiły grać na instrumentach. Ta orkiestra współpracowała wówczas z Ogniskiem Baletowym prowadzonym przez Lidię Nartowską oraz z Teatrem Bałuckiego, który istniał w Jarosławiu do roku 1960 i przez te lata wystawiono kilka wspólnych przedstawień muzycznych – m.in. „Krakowiacy i Górale”. Ponieważ ta orkiestra była bardzo wysoko ceniona i jej sława sięgała poza Jarosław, dlatego praca tej orkiestry była jedną z motywacji do powstania Szkoły Muzycznej.
Od początku w Szkole istniał chór i prowadzony był przez różnych pedagogów, o których także chcemy wspomnieć. Był nawet taki okres, kiedy istniały dwa chóry - działu młodzieżowego i działu dziecięcego. Prowadził je znakomity pedagog i pianista pan Władysław Stęchły, a po jego wyjeździe za granicę prowadzenie chóru przejęła pani Jadwiga Nowosad. Czyni to do tej pory i rozwinęła pracę z chórem ponad normy wymagań szkolnych. Nasz chór pod jej dyrekcją i koncepcją artystyczną każdego roku przygotowuje co najmniej dwa programy artystyczne: kolędowy połączony ze słowem i występami instrumentalistów, z którym występujemy kilkakrotnie w różnych miejscach, i na wiosnę zwykle przygotowuje program o tematyce religijnej, maryjnej i z tym programem występujemy w świątyniach jarosławskich, a ostatnio odkryliśmy także wnętrze naszej cerkwi grecko-katolickiej, gdzie muzyka chóralna brzmi szczególnie.
Z zespołów, które w piątek wystąpią, podkreślę Zespół perkusyjny, który także działa w naszej szkole od wielu lat, podobnie jak sekcja perkusji. Pierwszym nauczycielem perkusji był pan Michał Zieliński – twórca piosenki „Serce w plecaku”. Czasy były wówczas ciężkie i pan Zieliński nawet sam wykonywał dla uczniów ksylofony, z których jeden jeszcze się zachował. Później te zespoły i sekcję perkusji rozwijał pan Piotr Błaszczyszyn, a następnie jego uczeń – do dziś pracujący pan Henryk Przytocki, który prowadzi nie tylko klasę perkusji, ale także wiele zespołów, które z powodzeniem uczestniczą w różnych konkursach muzycznych. Nasza sekcja perkusji organizuje także warsztaty i konkursy o zasięgu regionalnym i ogólnopolskim.
Chcemy także pokazać zespół akordeonowy, aby podkreślić istnienie od początku działalności klasy akordeonu. Pierwszym nauczycielem akordeonu był pan Stanisław Pelc, później przejął klasę jego wychowanek, pan Roman Olejarz, który jest wielkim entuzjastą muzyki akordeonowej, ma niespożytą energię i pasję, świetnie aranżuje i ma ogromne zbiory materiałów nutowych. Nie zabraknie także podczas tego koncertu instrumentów solowych.

Z. S.: W czasie 70. lat działalności Państwowej Szkoły Muzycznej I stopnia im. Fryderyka Chopina w Jarosławiu ukończyła ją rzesza absolwentów. Wielu z nich to muzycy występujący na scenach w kraju i za granicą. Kogo zaprosiliście do wykonania koncertu, który 21 października zakończy Obchody Jubileuszowe?

B. P.: Ten dzień rozpoczniemy o 12.00 uroczystą Mszą świętą w Kolegiacie jarosławskiej. Zaprosiliśmy do koncelebry dwóch kapłanów – ks. Aleksandra Kustrę, który tę szkołę poświęcił, święcił nasz Sztandar, był bardzo związany z naszą szkołą i wiele mu zawdzięczamy, oraz naszego absolwenta, postać znaną w świecie muzyki dr hab. ks. Tadeusza Bratkowskiego z Wydziału Muzyki Uniwersytetu Rzeszowskiego. Przygotowujemy także oprawę muzyczną tej Mszy.
O 16.00 rozpocznie się koncert w wykonaniu absolwentów. Zwróciliśmy się drogą telefoniczną do 32 Absolwentów naszej szkoły, których zdołaliśmy odszukać w świecie muzyki, a odpowiedziało pozytywnie 15 osób, które wykonają 11-cie punktów programu. Wystąpi jednorazowy jubileuszowy zespół na podsumowanie koncertu – będą to trzy osoby z Krakowa: najstarszy obecny w ten wieczór absolwent z 1960 roku, pan Tadeusz Błachut – wieloletni wiolonczelista Filharmonii Krakowskiej oraz dwie panie: Bogusława Ziegelheim – koncertmistrz II skrzypiec Filharmonii Krakowskiej i pani Jadwiga Saj-Ciepielowska – skrzypaczka związana z Capellą Cracoviensis, wystąpi także nasz pianista, również absolwent naszej szkoły, pan Jakub Międlar. Wystąpią także: najmłodsza absolwentka Natalia Darkowska, która ukończyła szkołę w 2012 roku i jest uczennicą naszej Szkoły Muzycznej II stopnia w klasie skrzypiec i śpiewu solowego, pan Paweł Styś, pianista, absolwent z 2003 roku, pan Paweł Nowak, który jest akordeonistą, absolwent z 2002 roku. Kolejną wykonawczynią będzie Natalia Dańczura, która ukończyła w 2009 roku klasę gitary u pana Anatola Szamli, później była uczennicą Szkoły Muzycznej II stopnia naszego Towarzystwa Muzycznego, a później studiowała na Politechnice Krakowskiej i tam kontynuowała naukę w szkole muzycznej II stopnia, ale porzuciła studia techniczne i rozpoczęła edukację na Akademii Muzycznej w klasie gitary i w takiej roli, jako gitarzystka III roku studiów wystąpi w sobotę. Pana dr hab. Jacka Ścibora, który jest naszym podwójnym absolwentem, bo kończył akordeon (1981) i fortepian (1983), usłyszymy w pieśniach żydowskich. Na klarnecie zagra pan Bartosz Piekarski z klasy pana Andrzeja Grębosza, który jest obecnie nauczycielem Zespołu Szkół Muzycznych w Przemyślu. Mamy także absolwenta, który w naszej szkole przejął pałeczkę po swojej nauczycielce – pani Teresa Roman-Rydzik odeszła w tym roku na emeryturę, a pan Marcin Kasprzyk będąc jej absolwentem z roku 2002, objął po niej klasę fortepianu i salę. W sobotę pan Marcin Kasprzyk zagra utwory Fryderyka Chopina. Jednym z młodszych absolwentów jest Dawid Rzepka, który w 2010 roku ukończył Szkołę Muzyczną I stopnia, później studiował w Krakowie i aktualnie jest uczniem Szkoły Muzycznej II stopnia Towarzystwa Muzycznego w klasie organów dra Tomasza Zająca.
Na naszą prośbę odpowiedział pozytywnie także pan dr hab. Piotr Tarcholik, który ukończył Szkołę Muzyczną w Jarosławiu w roku 1985 w klasie skrzypiec, często do nas przyjeżdżał z koncertami jako student, później jako znany skrzypek, a na koncercie jubileuszowym wystąpi w repertuarze solowym.
Potwierdziła swój udział w koncercie także pianistka pani dr Dominika Peszko, która ukończyła u nas szkołę w 2002 roku, później studiowała na Akademii, a aktualnie występuje często jako solista, ale przede wszystkim jest kameralistką występującą ze śpiewakami, jest korepetytorem Wydziału Wokalnego Akademii Muzycznej w Krakowie, a także współpracuje z Teatrem Wielkim-Operą Narodową w Warszawie. Podczas sobotniego koncertu wystąpi w roli akompaniatora – przyjedzie ze śpiewaczką i wykonają razem trzy pieśni.

Z. S.: Te koncerty organizujecie z myślą o nauczycielach czynnych i emerytowanych, uczniach i absolwentach Szkoły, ale także liczycie na udział jarosławskich melomanów.

G. S.: Mamy nadzieję, że publiczność nam dopisze, wstępy na wszystkie koncerty są wolne i serdecznie zapraszamy melomanów i sympatyków naszej Szkoły, absolwentów i ich rodziny. Liczymy na Państwa obecność w tych szczególnych dla nas dniach. Serdecznie zapraszam wszystkich, aby z nami świętowali.

Z Panią Grażyną Seredą – Dyrektorem Zespołu Państwowych Szkół Muzycznych w Jarosławiu i Panem Bogusławem Pawlakiem – Wicedyrektorem ZPSM w Jarosławiu rozmawiała Zofia Stopińska 13 października 2017 roku.

Subskrybuj to źródło RSS