W Filharmonii

AB 6 października 2023 r. ,piątek, godz.19:00
SALA KONCERTOWA FILHARMONII PODKARPACKIEJ

ORKIESTRA SYMFONICZNA FILHARMONII PODKARPACKIEJ
DANIEL MIECZKOWSKI – dyrygent
MARIA BELICA– skrzypce

W programie:
J. Krenz – Rapsodia na ksylfon, tam – tam, kotły, czelestę i orkiestrę smyczkową
K. Szymanowski – II Koncert skrzypcowy op. 61
F. Mendelssohn – III Symfonia a – moll op. 63 „Szkocka”

Koncert rozpocznie perkusyjne brzmienie Rapsodii na ksylofon, tam tam, kotły, celestę i orkiestrę smyczkową (1952) Jana Krenza (1926 – 2020) – artysty niezwykle zasłużonego dla polskiej kultury, który promował polską muzykę współczesną na forum międzynarodowym, m.in. prowadząc prawykonania utworów Wojciecha Kilara. Podobna idea przyświecała wcześniej Karolowi Szymanowskiemu (1882 – 1937), który u progu XX stulecia założył wraz z przyjaciółmi grupę Młoda Polska (1905) marząc, by muzyka młodych polskich twórców weszła na drogę nowoczesnego rozwoju. II Koncert skrzypcowy (1933) Szymanowskiego jest obecnie w repertuarze skrzypków na całym świecie. To utwór dedykowany, podobnie jak I Koncert skrzypcowy (1916), wybitnemu skrzypkowi, przyjacielowi kompozytora – Pawłowi Kochańskiemu. II Koncert skrzypcowy powstał w ostatnich latach życia Szymanowskiego, które spędził kompozytor w Zakopanem. Utwór nasycony typową dla Szymanowskiego głęboką emocjonalnością pełen jest liryzmu, a jego rytmiczne motywy mogą przywodzić na myśl podhalańską nutę. Ostatnim punktem programu będzie romantyczna III Symfonia a –moll Felixa Mendelssohna (1809 – 1847), będąca echem podróży kompozytora do Szkocji. Pałac Holyrood w Edynburgu i kaplica związana z postacią Marii Stewart – królową Szkotów zrobiły na Mendelssohnie ogromne wrażenie: „Nawa pozbawiona jest dachu, rośnie trawa i bluszcz…. poprzez rozwaliny widać błękit nieba. Sądzę, że znalazłem dziś w tym miejscu początek mojej Szkockiej symfonii”. Dzieło rozpoczyna melancholijny wstęp wprowadzający w atmosferę szkockich krajobrazów, a wieńczy energiczny Finał z majestatyczną kodą, która według Mendelssohna ma przywodzić na myśl hymniczny śpiew męskiego chóru.

Daniel Mieczkowski
Dyrygent i flecista urodzony w Warszawie. W latach 2012-2018 był uczniem Ogólnokształcącej Szkoły Muzycznej II stopnia im. Zenona Brzewskiego w Warszawie w klasie prof. Elżbiety Dastych-Szwarc. Szkołę tą ukończył z wyróżnieniem. Jest absolwentem Uniwersytetu Muzycznego Fryderyka Chopina w klasie dyrygentury symfoniczno-operowej prof. dr hab. Moniki Wolińskiej i klasie fletu dr hab. Agaty Igras. W 2022 roku został stypendystą Internationale Musikakademie in Liechtenstein w klasie prof. Philippe Bernolda. W roku akademickim 2022/23 w ramach programu ERASMUS+ studiował w Hochschule für Musik und Theater w Monachium w klasie prof. Adrei Lieberknecht i prof. Natalie Schwaabe. Jest również absolwentem studiów podyplomowych Menedżera Muzyki na UMFC w Warszawie.
W sezonie 2023/2024 Daniel Mieczkowski pełni funkcję Dyrygenta-Rezydenta orkiestry Sinfonia Varsovia. Jest laureatem wielu krajowych i międzynarodowych konkursów fletowych
i dyrygenckich. W 2022 roku, jako najmłodszy uczestnik zmagań otrzymał II nagrodę na VII Ogólnopolskim Konkursie Młodych Dyrygentów im. Witolda Lutosławskiego w Białymstoku. Dwa lata wcześniej zdobył I nagrodę i nagrodę orkiestry symfonicznej na Konkursie Studentów Dyrygentury we Wrocławiu. Jako instrumentalista otrzymywał nagrody m.in. na IX Międzynarodowym Konkursie Fletowym w Krakowie (II nagroda), Międzynarodowym Konkursie Fletowym im. Friedrich Kuhlau w Uelzen (II miejsce), Międzynarodowym Konkursie im. Leoša Janáčka w Brnie (III miejsce), Międzynarodowym Konkursie Fletowym dla Studentów im. Eugeniusza Towarnickiego w Poznaniu (I miejsce i nagroda specjalna za najlepsze wykonanie utworu współczesnego). Jest też półfinalistą 10. Międzynarodowego Konkursu Fletowego w Kobe w Japonii oraz uczestnikiem 77. Międzynarodowego Konkursu Muzycznego w Genewie w Szwajcarii .
Daniel Mieczkowski uczestniczył w licznych kursach mistrzowskich takich flecistów i dyrygentów jak: Patrick Gallois, Peter Lukas Graf, Michael-Martin Kofler, Michael Schmitt-Casdorff, Mario Caroli, Philippe Bernold, Carsten Eckert, András Adorján, Michael Schmidt-Casdorff, Denis Bouriakov, Wissam Boustany, Carlo Jans, Aldo Baerten, Sarah Louvion, Giovanni Gandolfo, Niccola Mazzanti, Jeniffer Gunn, Dejan Gavric, Carlos Bruneel, Martin Belić, Urszula Janik-Lipińska, Kazimierz Moszyński, Antoni Wierzbiński, Ewelina Zawiślak, Jorma Panula, Kristjan Järvi, Patrick Fournillier, Leonid Grin, Gabor Hollerung, Jerzy Maksymiuk, Massimiliano Caldi, Paweł Przytocki. W 2021 roku został zaproszony do uczestnictwa w I edycji kursu prowadzonego przez Marin Alsop, w trakcie którego miał możliwość dyrygować Narodową Orkiestrą Symfoniczną Polskiego Radia w Katowicach.
Daniel Mieczkowski występował na wielu renomowanych scenach m. in. w Isarphilharmonie w Monachium, Mozarteum w Salzburgu, Bard College Conservatory of Music w USA, w siedzibie Narodowej Orkiestry Symfonicznej Polskiego Radia w Katowicach, Narodowym Forum Muzyki we Wrocławiu, na obu estradach Filharmonii Narodowej, czy w Studio Koncertowym Polskiego Radia im. Witolda Lutosławskiego. Jako solista lub dyrygent współpracował z takimi zespołami jak: Orkiestra Symfoniczna Filharmonii Narodowej, Orkiestra Kameralna Filharmonii Wileńskiej, Czech Virtuosi, HMTM Symphonie Orchester w Monachium, Orkiestra Polskiego Radia w Warszawie, Śląska Orkiestra Kameralna, Orkiestra Symfoniczna UMFC, Warszawska Orkiestra Smyczkowa im. Zenona Brzewskiego, Warsaw Camerata, Płocką Orkiestrą Symfoniczną oraz orkiestrami filharmonii w Białymstoku, Zielonej Górze, Lublinie, Łodzi, Kielcach i Katowicach. W 2023 roku poprowadził cykl nagrań archiwalnych z udziałem Orkiestry Polskiego Radia w Warszawie z muzyką Antoniego Szałowskiego i Adama Münchheimera. Jako gościnny pierwszy flecista występował w Narodowej Orkiestrze Symfonicznej Polskiego Radia w Katowicach, NFM Orkiestrze Leopoldinum i Orkiestrze Sinfonia Iuventus. W 2022 roku współpracował jako dyrygent-asystent z Polską Operą Królewską w Warszawie i Orkiestrą Sinofnia Varsovia. W. Zarówno jako flecista jak i dyrygent, Daniel Mieczkowski dokonał prawykonań wielu utworów młodych kompozytorów polskich.
W latach 2016-2018 był dyrygentem Orkiestry Kameralna N-Harmonia, zaś od 2019 do 2022 pracował jako dyrygent asystent i pianista-korepetytor w Warszawskim Chórze Chłopięcym i Męskim. Jako flecista współtworzy Parnas Harp Ensemble.
Jest stypendystą Programu „Młoda Polska” Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego oraz Krajowego Funduszu na rzecz Dzieci (2013-2018). Otrzymywał także stypendia Prezesa Rady Ministrów, Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego, Centrum Edukacji Artystycznej, Fundacji im. Józefa Elsnera, Fundacji im. Jerzego Semkowa, Stypendium Artystyczne im. Franciszka Wybrańczyka Fundacji Sinfonia Varsovia oraz medal Magna cum laude JM Rektora Uniwersytetu Muzycznego Fryderyka Chopina dla najlepszego absolwenta.

                                                  Daniel Mieczkowski - dyrygent, fot. ze zbiorów Filharmonii Podkarpackiej

Maria Belica
Urodziła się w 1999 r. w rodzinie artystycznej. Naukę gry na skrzypcach rozpoczęła w wieku 7 lat w Zespole Szkół Muzycznych im. M. J. Żebrowskiego w Częstochowie w klasie mgr Elżbiety Urbańskiej. W roku 2018 ukończyła z wyróżnieniem Państwową Ogólnokształcącą Szkołę Muzyczną II st. w Częstochowie w klasie skrzypiec dr Aleksandry Szwejkowskiej-Belicy. Jest absolwentką studiów licencjackich Akademii Muzycznej im. Grażyny i Kiejstuta Bacewiczów w Łodzi, gdzie przez trzy lata doskonaliła swe umiejętności w klasie prof. Łukasza Błaszczyka i Sławomiry Wilgi. Tego roku ukończyła studia z tytułem magistra na Uniwersytecie Muzycznym Fryderyka Chopina w Warszawie w klasie skrzypiec dr hab. Christiana Danowicza. Jest laureatką ponad 30 konkursów skrzypcowych i kameralnych. W 2020 roku zdobyła I miejsce na Concurso Internacional de violino de Guimarães w Portugalii. Uczestniczyła w wielu warsztatach skrzypcowych pracując pod kierunkiem wybitnych pedagogów: Wandy Wiłkomirskiej, Barbary Górzyńskiej, Małgorzaty Rezler, Anny Wandtke, Bartosza Bryły, Jakuba Jakowicza, Szymona Krzeszowca, Roberta Szredera, Piotra Jasiurkowskiego, Piotra Tarcholika, Mikhaila Waimana, Alexandra Sitkovietsky’ego, Ingolfa Turbana, Alfredo Garcia Serrano, Eliseu Silvy. W roku 2018 otrzymała stypendium Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego. Została także stypendystką Prezydenta Miasta Częstochowy, Centrum Edukacji Artystycznej oraz Krajowego Funduszu na rzecz Dzieci, była też uczestnikiem projektu stypendialnego „Młoda Polska”. Występowała jako solistka z Orkiestrą Symfoniczną Filharmonii Częstochowskiej, Orkiestrą Symfoniczną Filharmonii Świętokrzyskiej oraz Orquestra António Fragoso w Porto. W 2015 r. dokonała nagrań z Orkiestrą Symfoniczną ZSM w Częstochowie dla Akademii Filmu i Telewizji, gdzie jako solistka wykonała II Koncert H. Wieniawskiego. Koncertowała podczas wielu festiwali m.in.: Festiwalu Jurajska Jesień Muzyczna, Festiwalu „A. Nikodemowicz – czas i dźwięk”, Festiwalu Muzyka u Gałczyńskiego w Praniu na Mazurach, Letnim Festiwalu Muzyka nad Zdrojami w Szczawnicy, Międzynarodowym Festiwalu Sola Musica, Festiwalu Dni Muzyki Karola Szymanowskiego w Zakopanem, Festiwalu Skrzypce pod Żaglami. W lipcu 2022 miała okazję współpracować w ramach Festiwalu Convivios Internacionais de Musika w Porto w Portugalii, gdzie jako solistka wykonywała z orkiestrą utwór współczesnego kompozytora – Vincenzo Gomeza i prowadziła orkiestrę jako koncertmistrz.

AB 29 września 2023 r. ,piątek, godz.19:00
SALA KONCERTOWA FILHARMONII PODKARPACKIEJ

ORKIESTRA SYMFONICZNA FILHARMONII PODKARPACKIEJ
TADEUSZ WOJCIECHOWSKI – dyrygent
BEATA BILIŃSKA – fortepian

W programie:
C. M. von Weber – Uwertura do opery „Oberon”
R. Schumann – Koncert fortepianowy a – moll op. 54
M. Ravel – Dafnis i Chloe – Suita nr 2

Poszukiwanie prawdziwej miłości…. to temat opery „Oberon” (1826), opartej na historii rozgrywającej się w pałacu króla Elfów – Oberona. Podążając za fabułą tej fantastycznej historii Carl Maria von Weber (1786 – 1826) z prawdziwym mistrzostwem wyczarował w Uwerturze ulotną, romantyczną aurę brzmieniową, dzięki pomysłowemu operowaniu szeroką paletą barw orkiestry symfonicznej. Śladem romantycznej miłości będzie także utwór innego wybitnego niemieckiego kompozytora i pianisty XIX stulecia – Roberta Schumanna (1810 – 1856). Koncert fortepianowy a – moll (1845) powstał na kanwie napisanej kilka lat wcześniej Fantazji a – moll na fortepian i orkiestrę (1841). Do zmiany koncepcji i przekształcenia Fantazji w Koncert namówiła Schumanna jego ukochana żona – Clara Wieck, znakomita pianistka. „Fantazyjny” charakter Koncertu przejawia się chociażby w zespoleniu dzieła jedną myślą muzyczną , która jak „nić Ariadny” wpleciona jest we wszystkie części Koncertu. Pierwszą wykonawczynią utworu była Clara, która z miłością prowadziła Schumanna przez labirynt jego dramatycznego życia, naznaczonego nieuleczalną chorobą. Bogactwo pięknych, zmysłowych tematów odsłoni także muzyka Francuza Maurice Ravela (1875-1937). „Dafnisa i Chloe” (1912), to balet z choreografią Michaiła Fokina, nazwany przez Ravela „Symfonią choreograficzną”. W notatce kompozytora czytamy: „Pisząc Dafnis i Chloe, zamierzałem skomponować wielki fresk muzyczny, troszcząc się nie tyle o archaizowanie, ile o wierność Grecji mych marzeń, spokrewnionej dość blisko z Grecją, jaką sobie wyobrażali i malowali artyści francuscy z końca XVII wieku”. Balet „Dafnis i Chloe” częściej można usłyszeć w formie dwóch koncertowych Suit – druga z nich należy do najczęściej wykonywanych utworów Ravela.

                                                   Tadeusz Wojciechowski - dyrygent, fot. Michał Grabski

TADEUSZ WOJCIECHOWSKI

Urodzony w Warszawie, po studiach w stołecznej Akademii Muzycznej w klasie wiolonczeli Andrzeja Orkisza i dyrygentury w klasie Stanisława Wisłockiego, w latach 1973-74 doskonalił swoje umiejętności w zakresie gry na wiolonczeli w paryskim Narodowym Konserwatorium w mistrzowskiej klasie Bernarda Michelina.

Jako kameralista otrzymał III nagrodę na Międzynarodowym Konkursie Muzyki Współczesnej „Gaudeamus” w Rotterdamie (1973), a jako wiolonczelista II nagrodę na Ogólnopolskim Konkursie Wiolonczelowym im. Dezyderiusza Danczowskiego w Poznaniu (rok później). Jest laureatem wielu nagród również jako dyrygent. Najważniejsze spośród nich to: II nagroda na Międzynarodowym Konkursie Dyrygenckim w Besançon we Francji oraz III nagroda i Nagroda Ministra Kultury i Sztuki na Międzynarodowym Konkursie Dyrygenckim im. Grzegorza Fitelberga w Katowicach.

Jeszcze w czasie studiów w Paryżu współpracował z takimi zespołami, jak Orchestre de Versaille, Les Musiciens de Paris, Orchestre des Pasdeloup, Orchestre de Colonne i Orchestre de Conservatoire. W latach 1976-77 był koncertmistrzem Polskiej Orkiestry Kameralnej kierowanej przez Jerzego Maksymiuka, z którą odbył kilka tournées, m.in. po Włoszech, Niemczech i Wielkiej Brytanii oraz dokonał nagrań dla firmy fonograficznej EMI. Równocześnie, od 1976 rozpoczął jako dyrygent współpracę z Teatrem Wielkim w Warszawie, która trwała do 1983. W 1982 został zaproszony do Królewskiej Duńskiej Opery w Kopenhadze, gdzie w latach 1983-96 był głównym dyrygentem.

Występował również w tak prestiżowych teatrach operowych świata, jak Metropolitan Opera w Nowym Jorku, Teatro La Fenice w Wenecji, Teatro Carlo Felice w Genui, Królewska Opera w Sztokholmie i Królewska Opera w Oslo. W 1994 został dyrektorem Orkiestry i Chóru Polskiego Radia w Krakowie i pełnił tę funkcję do rozwiązania zespołu. Następnie objął funkcję dyrektora Teatru Wielkiego w Warszawie i pełnił ją do 1996. Od 1998 do 2004 był dyrektorem artystycznym Muzycznego Festiwalu w Łańcucie i Filharmonii Rzeszowskiej. W 2002 został również szefem-dyrygentem Orkiestry Symfonicznej Filharmonii Pomorskiej. Ponadto współpracuje z niemal wszystkimi orkiestrami symfonicznymi w Polsce i z Orkiestrą Sinfonia Varsovia. Jest też pierwszym gościnnym dyrygentem Narodowej Opery Łotewskiej w Rydze, stale współpracuje z Teatrem Operowym w Monachium. W latach 2005 – 2008 pełnił funkcję dyrektora artystycznego Filharmonii Łódzkiej im. A. Rubinsteina.

Występował w wielu krajach, m.in. w Niemczech, Francji, Wielkiej Brytanii, Luksemburgu, Belgii, Danii, Norwegii, Szwecji, Słowenii, we Włoszech, Turcji, Stanach Zjednoczonych, Meksyku, Kolumbii i Japonii. Dokonał wielu nagrań dla Polskiego Radia i Radia Duńskiego. Ma w repertuarze czterdzieści dzieł operowych oraz większość światowego repertuaru symfonicznego.

W roku 2007 kapelmistrz został uhonorowany Srebrnym Medalem „Zasłużony Kulturze – Gloria Artis”, przyznawanym przez Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego.

Od września 2009 roku pełnił funkcję Dyrektora Artystycznego Polskiej Orkiestry Sinfonia Iuventus, a od listopada 2012 jest Dyrektorem Naczelnym orkiestry.

BEATA BILIŃSKA

Koncertująca pianistka, kameralistka, pedagog. Doktor habilitowana sztuk muzycznych, profesor nadzwyczajny Akademii Muzycznej im. Karola Szymanowskiego w Katowicach. Należy do czołówki polskich pianistów.

Od trzydziestu lat prowadzi intensywną działalność artystyczną, występując z koncertami symfonicznymi, recitalami solowymi i kameralnymi w Polsce oraz za granicą. Prowadzi również liczne kursy mistrzowskie w kraju i za granicą oraz zasiada w jury ogólnopolskich i międzynarodowych konkursów pianistycznych (m.in. International Chopin Piano Competition in Asia, 2015-2020; „Arthur Rubinstein in Memoriam” w Bydgoszczy).

Ukończyła Akademię Muzyczną im. Karola Szymanowskiego w Katowicach w klasie fortepianu prof. Andrzeja Jasińskiego, uzyskując dyplom z wyróżnieniem. Swoje umiejętności doskonaliła również w berlińskiej Hochschule der Kunste, studiując w klasie prof. Klausa Hellwiga. Brała udział w kursach mistrzowskich, pracując pod kierunkiem wybitnych artystów, m.in. Lee Kum Sing, John Perry, Krystian Zimerman.

Beata Bilińska jest laureatką II Nagrody na I Międzynarodowym Konkursie Młodych Pianistów „Arthur Rubinstein in Memoriam” w Bydgoszczy w 1993 roku oraz finalistką 46. Międzynarodowego Konkursu Pianistycznego im. Feruccio Busoniego w Bolzano (Włochy) w 1994 roku. W 2002 roku została laureatką I Nagrody oraz Nagrody Publiczności na XVII Międzynarodowym Konkursie Pianistycznym „Rina Sala Gallo” w Monzy we Włoszech.

Jej artystyczna aktywność jest zauważana i doceniana. Beata Bilińska była dwukrotnie nominowana do „Paszportu Polityki” oraz trzykrotnie do nagrody „Fryderyk”. Została laureatką Nagrody „Fryderyk” 2015 za płytę z nagraniem II Koncertu fortepianowego Wojciecha Kilara (Aukso / Moś / 2014). Za swoje pozostałe płyty otrzymała liczne nagrody fonograficzne, m.in.: dwukrotnie „Pizzicato Supersonic Award” w Luxemburgu, „Joker Award” przyznawaną przez belgijskie „Les Crescendo”, „Scherzo Award” w Madrycie i „Musica Award” w Rzymie oraz najbardziej prestiżowe wyróżnienie fonograficzne MIDEM Classical Award 2008.

Beata Bilińska występowała na wielu prestiżowych festiwalach i koncertowała m.in. w Austrii, Argentynie, Bułgarii, Czechach, Danii, Francji, Irlandii, Finlandii, Japonii, Litwie, Łotwie, Mołdawii, Niemczech, Norwegii, Rosji, Rumunii, Słowacji, Szwajcarii, Szwecji, Ukrainie, USA i we Włoszech.

Współpracowała z większością polskich dyrygentów oraz z zagranicznymi mistrzami batuty, m.in.: Massimiliano Caldi, Antal Matyas, Wolfgang Michel, Jiri Mikula, Dainius Pavilionis, Kriss Russmann, Brian Schembri, Christian Schumann, Lothar Seyfarth, Eugene Tzigane, Takao Ukigaya.

Brała udział w projektach kameralnych m.in. wielokrotnie z Kwartetem Śląskim i Krakowskim Kwintetem Dętym oraz z instrumentalistami: Jakubem Jakowiczem, Konstantym Andrzejem Kulką, Rafałem Kwiatkowskim, Patrycją Piekutowską, Agatą Szymczewską i Marcinem Zdunikiem.

W 2003 roku zadebiutowała w Carnegie Hall, w głównej sali „Isaac Stern Auditorium” w Nowym Jorku. Jako pierwsza polska pianistka wykonała Koncert Fortepianowy „Zmartwychwstanie” Krzysztofa Pendereckiego (2005) oraz jest prawykonawczynią II Koncertu Fortepianowego Wojciecha Kilara (2011).

W swoim dorobku posiada 12 płyt CD, na których znalazły się nagrania muzyki Ludwiga van Beethovena, Fryderyka Chopina, Sergiusza Rachmaninowa, Modesta Musorgskiego, Sergiusza Prokofiewa, kompozycje na skrzypce i fortepian polskich kompozytorów XX wieku, utwory kameralne W. A. Mozarta, Francisa Poulenca, Mikołaja Góreckiego i Aleksandra Tansmana oraz Koncert Fortepianowy „Zmartwychwstanie” Krzysztofa Pendereckiego (2005) i II Koncert fortepianowy Wojciecha Kilara (2014).

Beata Bilińska jest profesorem nadzwyczajnym Akademii Muzycznej im. Karola Szymanowskiego w Katowicach. Od kilku lat prowadzi również działalność pedagogiczną w średnich szkołach muzycznych. Jej uczniowie wielokrotnie zdobywali nagrody na ogólnopolskich i zagranicznych konkursach muzycznych.

Prowadzi liczne kursy mistrzowskie w kraju i za granicą oraz zasiada w jury ogólnopolskich i międzynarodowych konkursów pianistycznych.

BOOM: DOROTA MIŚKIEWICZ & TONINHO HORTA

BONS AMIGOS
Unikalne połączenie brazylijskiej energii i słowiańskiej wrażliwości. Najnowszy, międzynarodowy projekt Doroty Miśkiewicz i światowej gwiazdy latin jazzu, Toninho Horta!

17 września 2023r., niedziela, godz. 18:00
SALA KONCERTOWA FILHARMONII PODKARPACKIEJ

DOROTA MIŚKIEWICZ – śpiew
TONINHO HORTA – gitara
MICHAEL PIPOQUINHA – bas
BODEK JANKE – perkusja

Koszt udziału: 60 zł

Koszt udziału (ulgowy): 50 zł

Muzyka brazylijska fascynuje Dorotę Miśkiewicz od zawsze. Jak wyznaje – dużo bliżej jej do ciepłego południa niż do chłodnej północy. Przejawem tej sympatii jest m.in. wydana w 2008 roku płyta “Caminho”, której koloryt podkreśla południowe podejście do rytmu, nie tylko w sambach i bossanovach, ale i utworach zakorzenionych w jazzie.

Kilkanaście lat póżniej Dorota ponownie wyruszyła na południe. Tym razem dosłownie. Pojechała do Rio de Janeiro, gdzie nagrała płytę z ikoną bossanovy, jednym z największych wirtuozów gitary na świecie, Toninho Horta. Inspirację stylem jego gry podkreślał niejednokrotnie Pat Metheny, z którym Horta współpracował w latach 80. Zachwytów nie szczędzili mu także grający z nim przez lata Milton Nascimento, A.C. Jobim, Wayne Shorter, Herbie Hancock czy Keith Jarrett.

W mieście wiecznego słońca, podczas tygodniowej sesji nagraniowej z udziałem brazylijskich muzyków Dorota i Toninho stworzyli wyjątkowy materiał, który ukaże się na płycie we wrześniu 2023 roku. Złożyły się na niego autorskie utwory Toninho Horta, należące do kanonu brazylijskiej kultury. Jak przystało na muzykę, której emocjonalny wachlarz rozpościera się od śmiechu do łez – będą to zarówno pogodne piosenki, wyczarowujące obraz słonecznej plaży, jak i utwory bardziej poetyckie, naznaczone typową dla bossanovy tęsknotą i melancholią. Niespodzianką będą także nowe interpretacje autorskich piosenek Doroty pochodzących ze wspomnianej płyty „Caminho”.

Liderom na scenie towarzyszyć będą niezwykle charyzmatyczny basista – Michael Pipoquinha, uznawany za muzyczne objawienie Brazylii ostatniego dziesięciolecia i Bodek Janke –wszechstronny perkusista, „mistrz wielu dialektów”, zabierający słuchacza w podróż przez wszystkie kontynenty.

KONCERT KAMERALNY

17 września 2023r., niedziela, godz. 12:00
koncert kameralny

KWARTET PO 13 – tej w składzie:
Elżbieta Czajak – Pisowacka – skrzypce
Marzena Kościk – skrzypce
Grzegorz Pliś – altówka
Marta Pluta – wiolonczela
OSKAR JASIŃSKI – tenor

W programie muzyka polskich kompozytorów

AB 22 września 2023 r. ,piątek, godz.19:00
SALA KONCERTOWA FILHARMONII PODKARPACKIEJ

ORKIESTRA SYMFONICZNA FILHARMONII PODKARPACKIEJ
DAVID GIMÉNEZ – dyrygent
ALESSANDRO CARBONARE – klarnet

W programie:
G. Rossini – Uwertura do opery „Cyrulik Sewilski”
C. M. von Weber – Koncert na klarnet i orkiestrę f – moll op. 73
L. van Beethoven – V Symfonia c – moll op. 67

Koszt udziału: 40 zł
Koszt udziału (ulgowy): 30 zł

Kurtyna w górę! Nowy sezon artystyczny rozpocznie się z włoskim temperamentem – od Uwertury pochodzącej z uwielbianej przez publiczność opery komicznej – „Cyrulik Sewilski” (1816) Rossiniego (1792 – 1868). Pełno w niej słynnych muzycznych tematów urzekających radością, lekkością i wdziękiem. Nazwisko Carl Maria von Weber (1786 – 1826), jednego z pierwszych romantyków, także kojarzy się z operą. Niebawem w sali koncertowej Filharmonii Podkarpackiej zabrzmi Uwertura do „Oberona” (1826), ale wcześniej usłyszeć będzie można Koncert na klarnet i orkiestrę f- moll (1811), napisany jeszcze przed pionierskim „Wolnym strzelcem” (1821) Webera. Klarnet był ulubionym instrumentem niemieckiego kompozytora – często powierzał mu Weber „role solowe” w swoich operach, jemu także poświęcił mistrzowski Kwintet klarnetowy (1815). Koncert na klarnet f- moll powstał z inspiracji niemieckiego wirtuoza Heinricha Baermanna (1784 – 1847), i do dzisiaj chętnie sięgają po niego koncertujący klarneciści, bo jest to utwór niezwykle atrakcyjny pokazujący wszystkie możliwości brzmieniowe klarnetu. Drugą część wieczoru otworzą cztery przejmujące dźwięki – to bez wątpienia najsłynniejszy motyw w dziejach muzyki, który pochodzi z V Symfonii c –moll (1808) L. van Beethovena (1770 – 1827). Wiekopomne dzieło pisał kompozytor w czasie, kiedy postępująca utrata słuchu zmusiła go do rezygnacji z koncertów publicznych. Nie trudno wyobrazić sobie ogrom rozpaczy kompozytora. „Niewiele brakowało, a skończył bym z życiem – pisał w testamencie heligenstadzkim – Tylko ona sztuka mnie powstrzymała. Ah zdało mi się to niemożliwe opuścić świat zanim stworzę to wszystko, do czego czułem się powołany…” Pełen niepokoju „motyw losu”- z pierwszej części Symfonii otwiera przed słuchaczem świat pełen emocji. „Cierpienie, walka, zwycięstwo” – ta idea wyrażona uniwersalnym językiem muzyki Beethovena przewija się we wszystkich częściach – w Andante o marszowym charakterze, dynamicznym Scherzu oraz w triumfalnym Finale, który wybrzmiewa w optymistycznym C – dur

DAVID GIMÉNEZ
Urodzony w Barcelonie, David Giménez studiował grę na fortepianie i kompozycję w Conservatori del Liceu w swoim rodzinnym mieście. Następnie specjalizował się w dyrygenturze w Universität für Musik und darstellende Kunst w Wiedniu u Karla Österreichera oraz w Royal Academy of Music w Londynie u Sir Colina Davisa. Od swojego debiutu z orkiestrą NDR w Hanowerze w 1994 roku występował na całym świecie, prowadząc najznakomitsze orkiestry i solistów w takich salach, jak Royal Albert Hall, Filharmonia Berlińska, Salle Pleyel, Wiener Konzerthaus, Suntory Hall w Tokio oraz w nowojorskich Carnegie Hall i Avery Fisher Hall. W trakcie swojej kariery David Giménez dyrygował takimi zespołami, jak Orkiestra Filharmoników Wiedeńskich, Londyńska Orkiestra Symfoniczna, londyńska Philharmonia Orchestra, Orkiestra Filharmonii Monachijskiej, Orchestre de Paris i Orkiestra Filarmonica della Scala. Obecnie David Giménez jest honorowym dyrygentem Orquestra Simfònica del Vallès w Barcelonie.
Opera zajmuje ważne miejsce w harmonogramie występów Maestro Giméneza. Wykonywał on szeroki repertuar operowy w takich teatrach, jak La Scala, Wiener Staatsoper, Royal Opera House Covent Garden, Zurich Opera House, Berlin Deutsche Oper, Théâtre du Champs-Elysées, Washington Opera, Gran Teatre del Liceu w Barcelonie, Teatro Real w Madrycie czy Sydney Opera House. Dzięki wyjątkowemu rozumieniu sztuki wokalnej Maestro Giménez regularnie współpracuje z takimi śpiewakami jak José Carreras, Plácido Domingo, Anna Netrebko, Roberto Alagna, José Cura, Bryn Terfel, Joseph Calleja i Charles Castronovo.
Maestro Giménez zasiadał również w jury konkursu wokalnego im. Verdiego w Parmie, Światowego Konkursu Operowego „Operalia” oraz Międzynarodowego Konkursu Kompozytorskiego im. Królowej Zofii w Madrycie. W 2022 roku został głównym gościnnym dyrygentem Filharmonii Podkarpackiej w Rzeszowie, a także dyrektorem artystycznym festiwalu „Sounds of Oradea” w Oradei w Rumunii.
W tym sezonie Maestro Giménez dyrygował między innymi Królewską Orkiestrą Filharmoniczną w Londynie, Belgijską Orkiestrą Narodową, Orchestra dell´Arena di Verona, Orchestra della RAI Torino, Orchestre de L´Île de France w Paryżu oraz Orquestra de Barcelona. W dziedzinie wykonawstwa muzyki operowej David Giménez otworzył niedawno sezon Gran Teatre del Liceu w Barcelonie serią koncertów w hołdzie Giuseppe Verdiemu i powierzono mu prawykonanie nowej opery El Juez, skomponowanej przez Christiana Kolonovitsa, która miała swoją światową premierę w Bilbao oraz na Festiwalu w Erl w Austrii. Maestro Giménez zadebiutował tą operą również w nowym Teatrze Maryjskim w Sankt Petersburgu i Theater an der Wien. Do jego ostatnich osiągnięć można zaliczyć takie produkcje operowe jak Traviata, Lunatyczka i Carmen (Sofia Opera i Las Palmas Opera). Maestro Giménez wystąpił również na kilku koncertach, które odbyły się w ramach pożegnalnej światowej trasy koncertowej José Carrerasa, a także podczas niedawnego tournée Roberto Alagni we Francji i Belgii.
Nagrania Maestro Davida Giméneza obejmują utwory realizowane dla takich wytwórni płytowych jak Decca, BMG Classics, Koch-Schwann, Erato i Discmedi.

ALESSANDRO CARBONARE
Alessandro Carbonare urodził się w Desenzano del Garda ( północne Włochy ). Obecnie od 2004 roku jest pierwszym klarnecistą Orchestra di Santa Cecilia w Rzymie.
Przez 15 lat mieszkał w Paryżu, gdzie był pierwszym klarnecistą w Orchestre National de France.
Artysta wygrał wiele międzynarodowych konkursów na całym świecie, takich jak Genewa 1990, Praga 1991, Toulon 1991, ARD Monachium 1991 i 1992 oraz Paryż 1992.
Jego występy koncertowe obejmują Orchestre de la Suisse Romande, Hiszpańską Orkiestrę Narodową, Orkiestrę Symfoniczną w Oslo, Orkiestrę Kameralną Niemiec Południowo-Zachodnich, Bayerischer Rundfunk w Monachium, Wien Sinfonietta, Orchestre National de France, Berlińską Orkiestrę Radiową oraz wszystkie najważniejsze orkiestry włoskie. Jako pierwszy klarnet grał również z Orkiestrą Filharmonii Berlińskiej, Orkiestrą Symfoniczną Chicago oraz Orkiestrą Filharmonii Nowojorskiej.
Na osobiste zaproszenie otrzymane od M° Claudio Abbado gra teraz w Lucerne Festival Orchestra oraz nagrał na żywo koncert klarnetowy K622 Mozarta dla Deutsche Gramophon.
Płyta ta zwyciężyła na 49-tym Record Academy Awards 2013. Dostępnych jest wiele innych nagrań dla Decca.
Alessandro Carbonare występuje aktywnie nie tylko w ramach muzyki klasycznej, lecz również w projektach jazzowych i klezmerskich. Jest aktywnym członkiem FESNOJIV w Wenezueli, ucząc nieodpłatnie muzyki setek ubogich młodych ludzi w Caracas. Współpracował z wieloma znanymi przyjaciółmi w ramach wszystkich rodzajów muzyki: Leonidas Kavakos, Pinkas Zuckerman, Alexandre Lonquich, Lang Lang, Martha Argherich, Paquito D’Riveira, Luis Sclavis, Enrico Pieranunzi i Stefano Bollani.
Jest profesorem w Accademia di Santa Cecilia w Rzymie oraz latem w Accademia Chigiana w Sienie.

16 czerwca 2023r., piątek, godz. 19:00
SALA KONCERTOWA FILHARMONII PODKARPACKIEJ

ORKIESTRA SYMFONICZNA FILHARONII PODKARPACKIEJ
PAWEŁ PRZYTOCKI – dyrygent
BEATA BILIŃSKA – fortepian

W programie:
A. Malawski – Etiudy symfoniczne na fortepian i orkiestrę
K. Penderecki – Przebudzenie Jakuba
M. Ravel – Rapsodia hiszpańska

Koncert na zakończenie sezonu artystycznego rozpocznie się od ukłonu w stronę patrona Filharmonii Podkarpackiej – Artura Malawskiego (1904-1957). Zabrzmi też utwór Krzysztofa Pendereckiego (1933 – 2020), który kompozytorskie szlify zdobywał właśnie u Malawskiego, w Państwowej Wyższej Szkoły Muzycznej w Krakowie. „To były najważniejsze cztery lata mojego kształcenia muzycznego. U niego odkryłem polifonię i jej wielkość, która pozwala z jednego tematu stworzyć nieskończoną ilość utworów” – wspominał po latach kompozytor. Etiudy symfoniczne na fortepian i orkiestrę (1948) przyniosły Malawskiemu spory sukces artystyczny zarówno w Polsce, jak i za granicą. Utwór pochodzi z powojennego okresu twórczości, kiedy kompozytor pozostawał w kręgu wpływów neoklasycyzmu. Ujawniają się też w Etiudach symfonicznych indywidualne cechy stylu Malawskiego – gęsta faktura, duży ładunek emocjonalny i żywiołowa ekspresja. Z kolei utwór Pendereckiego – Przebudzenie Jakuba (1974), to niejako pożegnanie kompozytora z awangardą. Penderecki rezygnuje z poszukiwania nowych wartości brzmieniowych, a punktem wyjścia w procesie twórczym kompozytora stają się konkretne znaczenia i symbole. Przebudzenie Jakuba, to utwór instrumentalny o wyraźnym przesłaniu. Tytuł dzieła odwołuje się do opowieści o śnie starotestamentowego patriarchy Jakuba. A gdy Jakub zbudził się ze snu pomyślał –„Zaprawdę Pan jest w tym miejscu, a jam nie wiedział” – tak też brzmi motto zamieszczone w partyturze dzieła. Przebudzenie Jakuba otwiera „chór okaryn”, o bardzo oryginalnym brzmieniu, który wprowadza słuchacza w niezwykła aurę brzmieniową utworu. Po przerwie czeka na melomanów prawdziwa eksplozja orkiestrowych barw, hiszpańskich nastrojów i rytmów – to Rapsodia hiszpańska (1907) Maurice Ravela (1875 – 1937). Upodobanie Francuza – autora słynnego Bolera – do folkloru hiszpańskiego wiązać można z osobą matki kompozytora, która pochodziła ze starego narodu Basków, zamieszkującego pogranicza Francji i Hiszpanii. Rapsodia zbudowana jest na podobieństwo czteroczęściowej suity. Trzy pierwsze jej części – tajemnicze Prelude a la nuit, Malaguena, i zmysłowa Habanera stopniowo potęgują napięcie, łącząc w sobie francuską subtelność i hiszpański żar emocji. Utwór kończy olśniewająca blaskiem instrumentacji Feria.

                                                           Beata Bilińska - fortepian, fot. z arch. Filharmonii Podkarpackiej

 24 czerwca 2023r., sobota, godz. 17:00
SALA KONCERTOWA FILHARMONII PODKARPACKIEJ

ŚLĄSKA ORKIESTRA KAMERALNA
PIOTR PŁAWNER – dyrygent/ skrzypce
PAWEŁ TOMASZEWSKI TRIO

 Koszt udziału: 30 zł

Wieniawski in Blue to projekt jazzowy a więc respektujący prawa, jakimi jazz się rządzi. Stąd obecność klasycznego tria jazzowego (fortepian, perkusja i kontrabas) jako podstawy. Towarzyszy mu orkiestra smyczkowa, która nie ogranicza się tylko do tworzenia tła, ale często odgrywa równorzędną rolę. Skrzypce jazzowe stanowią zwieńczenie całości. Aranżacje są dość ścisłe lecz pozostawiają wiele miejsca do improwizacji dla skrzypiec i fortepianu, ale też dla basu i perkusji.

W programie kompozycje Henryka Wieniawskiego w aranżacjach Dariusza Zbocha:

1. TAKE A LEGENDARY FIVE (Legenda op.17 )
Utwór w aranżacji jazzowej na podstawie Legendy op. 17, którą Wieniawski skomponował w 1859 roku na skrzypce i fortepian. Tęsknota, ból i miłość emanują z każdego elementu dzieła, toteż wszystkie czynniki podporządkowane są nadrzędnym celom wyrazowym: molowa tonacja, liryczna, śpiewna melodia, balladowa nastrojowość, stopniowanie napięcia poprzez narastające tremolo akompaniamentu, kontrast tonacyjny – w części środkowej G-dur. Utwór jest typowo romantyczną miniaturą, o prostej trójczłonowej budowie ABA. Zawiera duży ładunek ekspresji.

2. NIEDERTAS (Obertas op.19 nr 1)
Kompozycja w aranżacji jazzowej oparta na Obertasie op. 19 nr 1 z Dwóch mazurków charakterystycznych na skrzypce i fortepian, które powstały około 1860 roku i stanowią znakomity przykład ówczesnej muzyki salonowej. Obertas op. 19 nr 1 jest jednym z najsłynniejszych i najchętniej grywanych utworów Wieniawskiego. Popularność zyskał dzięki niezwykłej żywiołowości i powiewowi świeżości oraz – wbrew pozorom – nietrudnej partii solisty. „Tu Wieniawski jest sobą!” – pisze Józef Reiss, dodając – „Nikogo nie naśladuje, nie pisze dla estradowego efektu, lecz stwarza rzecz oryginalną”. Obertas utrzymany jest w schemacie ABA, typowym dla swego gatunku.

3. ROMANCE SO QUICK (Romance – II część koncertu d-moll op. 22)
Kompozycja w aranżacji jazzowej oparta na II części Koncertu d-moll, którego premiera miała miejsce 9 grudnia 1862 roku, a który jest jednym z najdoskonalszych dzieł Wieniawskiego. W Koncercie d-moll wirtuozeria pełni ważną rolę, lecz nie jest już celem samym w sobie, a wykorzystanie popisowych środków technicznych znajduje swoje uzasadnienie muzyczne. Można powiedzieć, że w tej kompozycji jak w żadnej innej Wieniawski wniknął w istotę instrumentu. Romance jest ukształtowana w oparciu o wzorce wokalne, co było zjawiskiem typowym dla ukształtowań części wolnych w muzyce instrumentalnej XIX wieku. Skrzypce w partii solowej mają za zadanie naśladowanie głosu ludzkiego zarówno poprzez samą barwę instrumentu, jak i odpowiednio ukształtowaną melodykę.

4. NORTHERN SPLEEN (Kujawiak)
Kompozycja w aranżacji jazzowej oparta na Kujawiaku, skomponowanym w 1853 roku na skrzypce z fortepianem. Zamknięte w nim są jednocześnie wysokie wymagania techniczne i kwintesencja tego, co nazywamy polskością w muzyce. Korzystający z rytmiki tańca narodowego Kujawiak pokazuje też typową dla tego tańca melodykę i nade wszystko pełne melancholii oblicze.

5. SONG SO LONG (Pieśń polska op.12)
Kompozycja w aranżacji jazzowej oparta na Pieśni polskiej op.12, utworze skomponowanym na skrzypce i fortepian.

6. WE WILL ALWAYS LOVE HIM (La Cadenza – Kaprys op. 10 nr 7)
Kompozycja w aranżacji jazzowej oparta na La Cadenza, jednej z etiud zawartych w op. 10. Wieniawski nadał etiudom op. 10 nazwę Etiud-kaprysów. Ten tytuł sugeruje, że zawarte w zbiorze utwory mają za cel z jednej strony doskonalenie techniki skrzypka, z drugiej zaś nawiązują do kaprysów Paganiniego, w których dydaktyczny charakter ujęty zostaje w artystyczną formę. Wieniawskiemu przyświecała zatem zarówno idea doprowadzenia skrzypka na najwyższy poziom techniki, jak również stworzenia wirtuozowskich pozycji repertuarowych.

7. SOUVENIR DE KATOWICE (III część koncertu d-moll op. 22)
Kompozycja w aranżacji jazzowej oparta na III części Koncertu d-moll, którego premiera miała miejsce 9 grudnia 1862 roku, a który jest jednym z najdoskonalszych dzieł Wieniawskiego. W Koncercie d-moll wirtuozeria pełni ważną rolę, lecz nie jest już celem samym w sobie, a wykorzystanie popisowych środków technicznych znajduje swoje uzasadnienie muzyczne. Można powiedzieć, że w tej kompozycji jak w żadnej innej Wieniawski wniknął w istotę instrumentu. III część koncertu Allegro moderato pozwala soliście popisania się w kadencyjnym przebiegu. Finał koncertu, który otrzymał formę ronda, nawiązuje do tradycji cygańskiej, poprzez zastosowanie popisowego staccata w przebiegach szesnastkowych i szybkiego tempa. W utworze znajdziemy również miejsca o lirycznym charakterze.

8. HENRY ON THE BRIDGE (Alla Saltarella – Kaprys op. 10 nr 5)
Kompozycja w aranżacji jazzowej oparta na Alla Saltarella, jednej z etiud zawartych w op. 10. Wieniawski nadał etiudom op. 10 nazwę Etiud-kaprysów. Ten tytuł sugeruje, że zawarte w zbiorze utwory mają za cel z jednej strony doskonalenie techniki skrzypka, z drugiej zaś nawiązują do kaprysów Paganiniego, w których dydaktyczny charakter ujęty zostaje w artystyczną formę. Wieniawskiemu przyświecała zatem zarówno idea doprowadzenia skrzypka na najwyższy poziom techniki, jak również stworzenia wirtuozowskich pozycji repertuarowych.

9. FRICK-ADELE (Kaprys op. 18 nr 4)
Kompozycja w aranżacji jazzowej oparta na Kaprysie nr 4, jednej z etiud zawartych w op. 18. Wieniawski nadał etiudom op. 18 nazwę Etiud-kaprysów. Etiudy-kaprysy na skrzypce z towarzyszeniem drugich skrzypiec op. 18 powstały w Petersburgu przed 1863 rokiem jako materiał dydaktyczny. Mają charakter pośredni między kompozycjami o charakterze czysto dydaktycznym a utworami koncertowymi. Utwory te zajmują istotne miejsce w XIX-wiecznej literaturze dydaktycznej i do dziś stanowią ważną pozycję w pedagogice skrzypcowej.

10. WIENIAWA DIXIE (Kaprys op. 18 nr 2)
Kompozycja w aranżacji jazzowej oparta na Kaprysie nr 2, jednej z etiud zawartych w op. 18. Kaprys nr 2 jest utworem zdecydowanie wirtuozowskim, nastawionym na popis techniczny. Wieniawski nadał etiudom op. 18 nazwę Etiud-kaprysów. Etiudy-kaprysy na skrzypce z towarzyszeniem drugich skrzypiec op. 18 powstały w Petersburgu przed 1863 rokiem jako materiał dydaktyczny. Mają charakter pośredni między kompozycjami o charakterze czysto dydaktycznym a utworami koncertowymi. Utwory te zajmują istotne miejsce w XIX-wiecznej literaturze dydaktycznej i do dziś stanowią ważną pozycję w pedagogice skrzypcowej.

11. ALMOST PRAYER (Preghiera – II część koncertu fis-moll op. 14)
Kompozycja w aranżacji jazzowej oparta na II części I Koncertu skrzypcowy op. 14, skomponowanego przez Wieniawskiego w 1853 roku. Nowatorskim zabiegiem było wprowadzenie przez kompozytora w tym dziele kadencji jako integralnej, obligatoryjnej części Koncertu. Początek II części, o modnym w owych czasach tytule Preghiera (Modlitwa), nawiązuje charakterem do muzyki średniowiecza. Kontemplacyjny nastrój znika wraz z pojawieniem się fanfarowego, żartobliwego motywu granego przez trąbki, który rozpoczyna III część utworu.

30 kwietnia 2023r., niedziela, godz. 17:00
SALA KONCERTOWA FILHARMONII PODKARPACKIEJ

JACEK WÓJCICKI – gwiazda wieczoru

JUSTYNA BACZ –vocal
JULITA KOŻUSZEK–vocal
IRENEUSZ MICZKA –vocal
oraz
zespół muzyczny pod kierownictwem Mariusza Dubrawskiego

koncert realizowany w ramach projektu „BOOM”

Najpiękniejsze standardy polskiej piosenki lat 60. i 70., ponadczasowe przeboje z repertuaru Ireny Santor, Ireny Jarockiej, Anny Jantar, Violetty Villas, Piotra Szczepanika, Zbigniewa Wodeckiego i innych. W programie m.in. „Powrócisz tu”, walc „Embarras”, „Tych lat nie odda nikt”, „Już nie ma dzikich plaż”, „Kormorany”, „Kawiarenki”, „Cała sala śpiewa z nami”, „List do matki”, „Zacznij od Bacha” w interpretacji znakomitych artystów, którzy swoimi występami na scenach w kraju i za granicą zyskali aplauz i sympatię publiczności: Justyny Bacz, Julity Kożuszek i Ireneusza Miczki. Gwiazdą koncertu jest Jacek Wójcicki – znany i lubiany artysta Piwnicy pod Baranami.
Wokalistom towarzyszy zespół muzyczny pod kierownictwem Mariusza Dubrawskiego – pianisty, aranżera, który przez ostatnie niemalże dziesięć lat niezmiennie towarzyszył na scenie Irenie Santor. Zapraszamy na spotkanie z klasyką polskiej piosenki, wypełnione czułością dźwięków, nieprzemijającym urokiem i szczerymi emocjami, z których zrodziły się najwspanialsze kompozycje lat 60 i 70.

28 kwietnia 2023r., piątek, godz. 19:00
SALA KONCERTOWA FILHARMONII PODKARPACKIEJ

ORKIESTRA SYMFONICZNA FILHARONII PODKARPACKIEJ
MAREK PIJAROWSKI – dyrygent
PAWEŁ KOWALSKI – fortepian

W programie:
M. Ravel – Koncert fortepianowy G – dur
A. Dvořák – IX Symfonia e – moll op. 95 „Z Nowego Świata”

Koszt udziału: 30 zł
Koszt udziału (ulgowy): 20 zł

„Wielka muzyka musi i płynąć z serca. Kompozycja stworzona tylko techniką i rozumem nie jest warta więcej niż papier, na którym została zapisana…” pisał Maurice Ravel. Słowa francuskiego kompozytora znajdują odzwierciedlenie w obu zapowiadanych utworach, będących owocem harmonijnego zespolenia talentu i uczuć każdego z ich twórców.

Koncert fortepianowy G-dur (1931) Maurice Ravela (1875 – 1937) – to drugi, obok Koncertu D- dur na lewą rękę, utwór tego gatunku w skarbnicy twórczej kompozytora. Przejrzystą formę Koncertu G – dur wypełnia muzyka lekka i subtelna, a jednocześnie bogata kolorystycznie i tętniąca życiem. I część Allegramante jest pełna wirtuozerii – zarówno w partii fortepianu, jak i orkiestry. Liryzm dominuje w części drugiej Adagio assai – w przepięknych kantylenach fletu i fortepianu. Finałowe Presto jest pełne temperamentu, z rytmami nawiązującymi do jazzu.

Urok Ameryki widzianej oczami Antonina Dvořáka (1841 – 1904) – jednego z największych symfoników doby romantyzmu – odkryjemy słuchając IX Symfonia e – moll „Z Nowego świata” (1892). Utwór powstał podczas pobytu kompozytora w Nowym Jorku. Był to czas nie tylko wielu sukcesów i zaszczytów Dvořáka w „nowym świecie”, ale także wielkiej tęsknoty czeskiego kompozytora za ojczyzną, Mimo, iż można wyczuć w utworze wpływy Ameryki, to jak pisał Dvořák: „ jest to i zawsze będzie czeska muzyka”, nie tylko z powodu czeskiego rodowodu melodii (część III – Scherzo. Molto vivace i IV – Allegro con fuoco), ale także z powodu języka twórczego kompozytora, którego cechą była niezwykła zdolność do syntezy stylów. Symfonia zachwyca również ogromną skalą emocji – od dramatycznych po radość, i cudowny liryzm płynący z melodii intonowanej przez rożek angielski w II części – Largo.

Biuro Koncertowe

21 kwietnia 2023r., piątek, godz. 19:00
SALA KONCERTOWA FILHARMONII PODKARPACKIEJ

ORKIESTRA SYMFONICZNA FILHARONII PODKARPACKIEJ
JOSÉ FERREIRA LOBO – dyrygent

W programie:
E. Granados – Intermezzo z opery Goyescas
I. Albeniz – Suita hiszpańska op. 47
J. Turina – Tańce fantastyczne
M. de Falla – II Suita z baletu Trójgraniasty kapelusz

Koszt udziału: 30 zł
Koszt udziału (ulgowy): 20 zł

Program zapowiada utwory hiszpańskich kompozytorów oparte na narodowym folklorze. Zabrzmi m.in Intermezzo z opery „Goyescas”Enrique Granadosa (1867 – 1916), napisanej na motywach suity fortepianowej o tym samym tytule, która inspirowana była obrazami wybitnego malarza hiszpańskiego – Francisco Goi. Południowy temperament połączony z impresjonistycznym brzmienie znajdziemy w Suicie hiszpańskiej Isaaca Albeniza (1860 – 1909), kompozytora i pianisty – jednego z najwybitniejszych wirtuozów swojej epoki, pochodzącego z katalońskiego miasta Camprodon. Twórczość tego kompozytora stałą się inspiracją dla Joaquin Turiny (1882 – 1949), którego Trzy tańce fantastyczne, napisane w oryginale na fortepian, to programowe obrazy dźwiękowe nawiązują do powieści Hiszpana José Más, z której cytaty zamieścił kompozytor w partyturze kompozycji. Znajdziemy tu stylizację aragońskiej joty, andaluzyjskiego farruca i baskijskiego zortziko. Usłyszymy także Suitę z baletu „Trójgraniasty kapelusz” późnoromantycznego kompozytora – Maneulla de Falli (1876 – 1946), który podobnie jak poprzednicy łączył wyrafinowaną francuską kolorystykę, z żywiołowymi rytmami rodzinnej Andaluzji. Co ciekawe elementy ludowej muzyki hiszpańskiej sąsiadują tym utworze z reminiscencjami muzyki Domenico Scarlattiego (1685 – 1757) – włoskiego mistrza baroku, który przez kilkadziesiąt lat przebywał na dworze królewskim w Hiszpanii.

José Ferreira Lobo

Jego kariera obejmuje prowadzenie oper i koncertów w Afryce Południowej, Brazylii, Niemczech, Austrii, Chinach, Korei Południowej, na Cyprze, w Hiszpanii, Stanach Zjednoczonych, Egipcie, Francji, Holandii, Anglii, Grecji, Czechach, na Słowacji, Litwie, w Meksyku, Polsce, Rumunii, Rosji, Kazachstanie, Szwajcarii, Turcji, Kolumbii, Wenezueli, Argentynie, Urugwaju przy współpracy z takimi znanymi formacjami jak m.in. Manchester Camerata, Narodowa Orkiestra Symfoniczna Litwy, Orkiestra w Cannes, Orkiestra Symfoniczna w Galicji, Orkiestra Symfoniczna w Izmirze, Orkiestra Filharmonii Czeskiej, Orkiestra Symfoniczna w Stambule, CRR Orchestra w Stambule, Beijing Television Radio Orchestra (Orkiestra Telewizji i Radia w Pekinie), Claudio Santoro National Theater Symphony Orchestra (Orkiestra Symfoniczna Teatru Narodowego im. Cláudio Santoro), Netherlands National Radio Orchestra (Holenderska Narodowa Orkiestra Radiowa), Państwowa Orkiestra Symfoniczna w Meksyku, Filharmonia Łódzka im. Artura Rubinsteina, Orkiestra Muzeum Ermitrażu w Petersburgu, Orkiestra Symfoniczna Tonhalle w Zurychu, Słowacka Orkiestra Symfoniczna, Warszawska Orkiestra Symfoniczna, Orkiestra Filharmonii w Montevideo, Narodowa Orkiestra w Atenach, Classical Players (Klasyczni wykonawcy) z Seulu, Orkiestra Symfoniczna w Rzymie, Orkiestra Symfoniczna w Berlinie. Współpracował także z portugalskimi orkiestrami: Madera, Algarve, Porto i Portugalska Orkiestra Symfoniczna.

Współpracował z takimi znanymi artystami jak Krzysztof Penderecki, José Carreras, Julia Hamari, Katia Ricciarelli, Eteri Lamoris, Régis Pasquier, Aiman Mussakajaieva, Patricia Kopatchinskaya, Adriano Jordan, Roger Pascal, Moura Limpany, Svetla Vassileva, Vinci de Oliveira Bello, Fiorenza Cossotto i innymi wybitnymi międzynarodowymi interpretatorami.

Wystąpił w kilku najważniejszych salach koncertowych na świecie. Był zapraszany do jury prestiżowych międzynarodowych konkursów. Pełnił rolę dyrygenta w czasie światowych premier dzieł francuskich, portugalskich, szwajcarskich i tureckich kompozytorów. Jego bogaty repertuar obejmuje dzieła klasyczne i romantyczne, a także współczesne z naciskiem na reżyserię operową.

Autor zwycięskiego projektu I konkursu na utworzenie regionalnych orkiestr organizowanym przez państwo portugalskie. Utworzył North Orchestra (Orkiestra Północy) (1992 r.).

Nagrywał dla Portuguese Radio Television (Portugalskie Radio i Telewizja), Radio Broadcast i Radio Suisse Romande z Northern Orchestra (Orkiestra Północna). Opublikował także kilka nagrań audio i wideo.

Autor i dyrektor artystyczny projektu Opera w dziedzictwie – osiągnięcia operacyjne w odniesieniu do sklasyfikowanego dziedzictwa UNESCO.

Biuro Koncertowe

KONCERT DLA GRUP SZKOLNYCH
14 kwietnia 2023r., piątek, godz. 9:00 i 11:30
SALA KONCERTOWA FILHARMONII PODKARPACKIEJ

ORKIESTRA SYMFONICZNA FILHARMONII PODKARPACKIEJ
ALICJA PACZEŚNIAK – SŁOTA – dyrygent

W programie:
W. A. Mozart – Uwertura do opery „Czarodziejski flet”
E. Grieg – Fragmenty Suity „Peer Gynt”
P. Dukas – „Uczeń czarnoksiężnika”

Koszt udziału: 15 zł