Malarstwo i rysunek

Marek Wiatr - artysta śpiewak, malarz i grafik, Tomasz Wiatr - lekarz i rysownik

Zapraszamy na wernisaż wystawy
17 listopada 2017 r. godz. 18.00
Galeria Rynek 6
Wystawa czynna do 30 grudnia 2017 r.

MAREK WIATR
Artysta, śpiewak, malarz, grafik - jednym słowem człowiek renesansu. Pochodzi z jednej z najbardziej znanych rodzin na Podkarpaciu. W domu rodzinnym bywali m. in. Leon Wyczółkowski, Emil Zegadłowicz, Wanda Siemaszkowa, ambasador, wiceminister spraw zagranicznych Alfred Wysocki. Rodzina zaprzyjaźniona była z córką Marii Konopnickiej - Zofią Mickiewiczową i córką Wojciecha Kossaka - Magdaleną Samozwaniec. W czasie okupacji mieszkał w jego domu malarz - batalista Stanisław Studencki. Obecnie jego dom odwiedzają najwybitniejsi przedstawiciele życia kulturalnego. Atmosfera w jakiej wyrastał nauczyła go szacunku do ludzi i sztuki, oraz dała asumpt późniejszym jego zainteresowaniom. Wahał się jakiś czas czy poświęcić się malarstwu czy muzyce. Szczęśliwie udało się mu pogodzić obie te dziedziny. Studia muzyczne ukończył na Akademii Muzycznej w Krakowie w klasie śpiewu prof. Heleny Szubert Słysz, następnie kształcił się w Weimarze na kursach mistrzowskich pod kierunkiem światowej sławy barytona Pawła Lissitziana. Uczył się jednocześnie malarstwa u artysty malarza Stanisława Kochanka, a potem w Krakowie, w pracowni prof. Alojzego Siweckiego. Koncertuje w kraju i poza jego granicami. Od wielu lat pełni funkcję dyrektora artystycznego Polskiego Festiwalu Narodowego w Żarnowcu. Śpiewa na różnych koncertach charytatywnych przekazując również prace malarskie na te cele. Jego nastrojowe pejzaże zdobią mieszkania artystów w wielu krajach świata. Ma w swoim dorobku prawie trzydzieści wystaw zbiorowych i indywidualnych w Polsce i za granicą.
Marek Wiatr wórczością malarską zajmuje się od najmłodszych lat. Znamienne jest, że już w pierwszych obrazach artysty zrodził się niekłamany zachwyt nad pięknem przyrody, który ze zdwojoną siłą będzie obecny w jego późniejszych pracach. Pierwszy cykl kościołów z 1990 roku ("Kościół w Sieklówce", "Kościół w Szebniach", "Kościół w Łubienku", "Kościół w Wietrznie") malowany był jeszcze dość schematycznie, w ciemnych, ciemnobrunatnych kolorach, ale już następne, malowane w różnych manierach obrazy zawierające fragmenty symbolicznego nieba ("Pejzaż z Jedlicza") bądź refleksy impresjonistycznego oświetlenia świadczyło o udanych próbach dochodzenia do własnej drogi twórczej.Tym bardziej trzeba podkreślić, że artysta przez okres ostatnich dziesięciu lat jest bardzo aktywny, maluje bardzo dużo, a tym samym jego prace stają się imponująco perfekcyjne.
Zadziwia zawsze z jaką lekkością radzi sobie zarówno w pastelu, pracach olejnych czy akrylowych.
Pod względem duchowości jest to osobowość bardzo spójna. Nastrój śpiewanych przez niego romantycznych pieśni pozwala z takim samym nastawieniem spacerować pośród jego intrygujących pejzaży.
Obecnie zaskoczył nas nową wartością przekazywaną poprzez swoje obrazy. Stajemy zdumieni widząc pogodę ostatnich akrylowych pejzaży i martwych natur. Występujące w nich radosne natężenie barw rozświetli każdą wystawową salę.

TOMASZ WIATR
Urodził się w 1983 roku, w rodzinie o bogatych tradycjach medyczno-artystycznych. Jego dziadkowie od czterech pokoleń byli lekarzami, absolwentami Wydziału Lekarskiego UJ. Ojciec jest śpiewakiem operowym, malarzem , absolwentem Akademii Muzycznej w Krakowie. Tomasz Wiatr od najmłodszych lat przejawiał zainteresowanie sztuką. Uczył się tańca i gry na fortepianie. Rodzina zaprzyjazniona była z córką Marii Konopnickiej Zofią Mickiewiczową, z artystą malarzem Stanisławem Kochankiem, a w domu rodzinnym mieszkał i malował uczeń Wojciecha Kossaka malarz - batalista Stanisław Studencki. W roku 2008 ukończył studia medyczne na Wydziale Lekarskim Collegium Medicum Uniwerystetu Jagiellońskiego  w Krakowie . W 2016 uzyskał prestiżowy tytuł FEBU zdając europejski egzamin specjalizacyjny z urologii. Znajomość z wieloma artystami teatru, opery i malarstwa , oraz bezpośredni kontakt ze sztuką przyczyniły się  do rozwinięcia jego pasji. W 2010 roku rozpoczął swoją przygodę z rysunkiem, a koncentrując się głównie nad portretem. Stworzył cykl portretów ludzi świata kultury i mediów.  Pierwsza jego wystawa odbyła się w Dworku Marii Konopnickiej w Żarnowcu w 2011 roku i dała początek kolejnym ważnym wystawom. Wśród miejsc, w których wystawił swoje prace wymienić należy Galerię Agora w Bytomiu lub Galerię Erdos Renee Haaz w Budapeszcie. W 2012 roku stworzył cykl portretów największych krakowskich lekarzy i pokazał swoje prace w Domu Towarzystwa Lekarskiego w Krakowie. W 2014 roku odbyła się wystawa prezentująca dotychczasowy dorobek artystyczny w Muzeum Collegium Maius Uniwerystetu Jagiellońskiego. Tomasz Wiatr zawsze podkreśla, że przede wszystkim jest lekarzem, a rysunek stanowi dopełnienie zawodu. Kontakt ze sztuką uczy go wrażliwości, co przekłada sie na jego pracę zawodową i pomaga we właściwym kontakcie z pacjentem. Posiada w swoim dorobku 15 wystaw krajowych i zagranicznych. Jest członkiem Stowarzyszenia Absolwentów Wydziałów Medycznych w Krakowie, Towarzystwa Miłośników Historii Medycyny, Sekcji Adeptów Urologii, Sekcji Endourologii i ESWL Polskiego Towarzystwa Urologicznego, Europejskiego Towarzystwa Urologicznego i Polskiego Towarzystwa Andrologicznego.

Wystawy:
1. Muzeum Marii Konopnickiej - Żarnowiec 2011
2.  Galeria Agora - Bytom 2012
3.  Galeria Pasaż - Iwonicz Zdrój 2012
4.  Okręgowa Izba Lekarska w Łodzi - wystawa zbiorowa Łódź 2012
5.  Galeria Erdos Renee Haz - Budapeszt 2012
6.  Dąbrowski Dom Kultury - Dąbrowa Tarnowska 2012
7.  Dom Towarzystwa Lekarskiego w Krakowie- Kraków 2012
8. Galeria Bieszdzadzkiego Domu Kultury - Lesko 2013
9. Okręgowa Izba Lekarska w Krakowie- Kraków 2013
10. Jubileusz 100 lecia śmierci Adama Bochenka - Kraków 2013
11. Muzeum Collegium Maius Uniwersytetu Jagiellońskiego - Kraków 2014
12. Galeria "Pod gruszką" - Kraków 2014
12. Muzeum Pałacu Oborskich - Mielec 2015
13. Galeria Sztuki Bardejów- Słowacja 2015
14. Festiwal KultURO- ICE Kraków 2015
15. Regionalne Centrum Kultur Pogranicza - Krosno 2016
16.Muzeum Sztuki Współczesnej MOCAK - Kraków 2016
17. Biuro Wystaw Artystycznych - Miechów 2016
18. Muzeum Inżynierii Miejskiej w Krakowie- II edycja Festiwalu KultURO 2016
19. Centrum Kultury im. Paderewskiego -Kąśna Dolna 2016.
20. Galeria ESCEK w Mielcu- Mielec 2017
21. Zamek królewski w Łańcucie- Łańcut 2017
22. Centrum Kultury Żydowskiej JUDAICA- Kraków 2017
23. III edycja Festiwalu KultURO- Muzeum Inżynierii Miejskiej - Kraków 2017

       Rzeszowska premiera tej niezwykle sympatycznej i nastrojowej polskiej operetki morskiej miała miejsce w sali widowiskowej Wojewódzkiego Domu Kultury w Rzeszowie w niedzielę 24 września 2017 roku. Zgromadziła liczną rzeszę miłośników teatru muzycznego (sala wypełniona po brzegi!), którzy nieustannie czekają na własny, rzeszowski teatr muzyczny!
      Na szczęście, Filharmonia Podkarpacka w Rzeszowie podejmuje to wyzwanie, realizując ambitne spektakle operowe i operetkowe, z własną orkiestrą, ale na ogół z solistami spoza Rzeszowa! Może więc czas pokusić się o rodzimych, bądź pochodzących z Rzeszowa i Podkarpacia solistów, w dodatku z własnym chórem i zespołem baletowym?
      Skromnymi środkami, na miarę swych sił i możliwości, Rzeszowskie Towarzystwo Muzyczne od 2004 roku (13 lat!) podejmuje próby realizacji, co tu dużo mówić, niełatwych artystycznie i organizacyjnie, oper, operetek czy musicali. A wszystko zaczęło się od śpiewogry „Pielgrzym z Dobromila” według libretta Adama Kłodzińskiego opartego na powieści księżnej Izabeli Czartoryskiej z muzyką Wincentego Lessla, starannie przygotowanej przez dr Annę Szałygę-Kuźmę, śpiewaczkę i pedagoga, pochodzącą właśnie z Dobromila! Warto dodać, iż prapremiera tej sztuki miała miejsce 31 marca 1819 roku w Zamku w Sieniawie, na Podkarpaciu.
      Potem, z inicjatywy Rzeszowskiego Towarzystwa Muzycznego, nastąpiły w Rzeszowie premiery: singspielu „Domek trzech dziewcząt” z muzyką Franciszka Schuberta, dalej - intermezza dającego początek operze buffa - „La serva padrona” czyli „Służąca panią” Giovanni Battisty Pergolesiego i wreszcie przyszła kolej na polską operetkę o tematyce morskiej (dostęp do morza!) noszącą znamiona musicalu, czyli „Pannę Wodną” według Jerzego Lawiny-Świętochowskiego. Prapremiera tej operetki miała miejsce w Teatrze „8.15” na ul. Marszałkowskiej w Warszawie 2 sierpnia 1939 roku, tuż przed II wojną światową. Po wojnie grały ją operetki w różnych miastach Polski, m. in. w Przemyślu (wystawił ją Teatr „Fredreum” bodajże w 1965 roku, ponad pół wieku temu).
      Czy przypominają sobie Państwo uroczą piosenkę „Morze, szumiące, kołyszące szumem fal”, którą jakże wzruszająco śpiewa Irena Santor i inni śpiewacy, aktorzy i piosenkarze? To utwór z tej właśnie operetki! Oczywiście, są i arie, duety, nawet kwartet męski, śpiewy zbiorowe (choćby „Hymn do Bałtyku” czy „Bałtyku szumiące fale” na finał), ale wszystko zdaje się być podporządkowane tęsknocie, miłości i radości – temu, co w duszy polskiej drzemie... A że miłość niejedno ma imię, więc jest tam i o miłości do Ojczyzny, rodzinnych stron i tej, która czaruje i zachwyca nie tylko młode damy i zakochanych w nich marynarzy... Bo, jak mówi jedna z wplecionych do spektaklu piosenek „Serce, to najpiękniejsze słowo świata.”
      Ze zdumieniem i radością zobaczyłem na drugiej już prezentacji „Panny Wodnej” w dniu 12 listopada 2017 roku wypełnioną po brzegi salę widowiskową Wojewódzkiego Domu Kultury w Rzeszowie! A więc spektakl podoba się rzeszowskiej publiczności! Oczywiście, tutaj ukłon w stronę reżysera Jerzego Czosnyki, który staranie przygotował scenariusz i wprowadził go w życie, a także Janusza Tomeckiego – pianisty i pedagoga, który nie tylko towarzyszył przy fortepianie wszystkim śpiewającym, z uwerturą włącznie, ale także dokonał adaptacji wszystkich utworów muzycznych. A że każdy teatr, muzyczny także, aktorami i śpiewakami stoi, przeto najwyższe zachwyty kieruję w stronę artystów, członków Studia Operowego „Halka” Wojewódzkiego Domu Kultury w Rzeszowie, którzy w swych prezentacjach sięgali wyżyn doskonałości! A są to nasze rodzime brylanty i diamenty, pochodzące z Rzeszowa i Podkarpacia! Oby znaleźli realizację swoich marzeń w rzeszowskim teatrze muzycznym!
      Z satysfakcją chcę dodać, iż tuż przed spektaklem, z okazji niedawno obchodzonego (1 października) Międzynarodowego Dnia Muzyki, kierownik Agnieszka Kielar z Wydziału Kultury, Sportu i Turystyki Urzędu Miasta Rzeszowa wręczyła nagrody Prezydenta Miasta Rzeszowa Tadeusza Ferenca w dziedzinie kultury muzycznej. Na wniosek Rzeszowskiego Towarzystwa Muzycznego otrzymali je: Zofia Stopińska, dr hab. Marek Stefański, Janusz Tomecki i niżej podpisany. Dziękujemy!

Andrzej Szypuła

AB 17 listopada 2017, PIĄTEK, GODZ. 19:00
ORKIESTRA SYMFONICZNA FILHARMONII PODKARPACKIEJ
PIOTR PŁAWNER - dyrygent/skrzypce

W programie:
J.S. Bach - Koncert skrzypcowy a-moll BWV 1041
J. Haydn - Koncert skrzypcowy G-dur
L. van Beethoven - VII Symfonia A-dur op. 92

Uroda obu koncertów skrzypcowych sprawia, że słuchacze wciąż chcą powracać do sal koncertowych. Błyskotliwy Koncert G-dur (ok. 1769) Haydna jest przepojony pogodnym nastrojem typowym dla stylu twórczości wielkiego klasyka, a Koncert a–moll (ok. 1730) Bacha to jeden z najbardziej melancholijnych koncertów barokowego mistrza. Taneczne rytmy przyniesie ze sobą VII Symfonia (1811- 1812) Beethovena nazwana przez Wagnera „apoteozą tańca” - z tanecznego idiomu wyłamuje się jednak Allegretto, które można by porównać do marsza żałobnego. Co ciekawe, to właśnie tę część Symfonii bisowano na życzenie zachwyconej publiczności podczas prawykonania dzieła w auli wiedeńskiego uniwersytetu.

Piotr Pławner

Piotr Pławner należy do najwybitniejszych i najbardziej kreatywnych skrzypków swojej generacji. “Ten młody człowiek jest fenomenem, to prawdziwy geniusz. Jego gra jest fascynująca, przemyślana do ostatniego niuansu. O tej interpretacji można mówić tylko w superlatywach“ – pisze o artyście gazeta „Stuttgarter Zeitung“,The Times pisze „to wyjatkowy, nieskazitelny talent ”, a Lord Yehudi Menuhin nazwał Piotra Pławnera skrzypkiem o fenomenalnych zdolnościach oraz jednym z najbardziej obiecujących talentów nadchodzącej ery.

Naukę gry na skrzypcach rozpoczął w wieku 6 lat. Na estradzie debiutował w dziewiątym roku życia. Studia ukonczyl z wyroznieniem w Akademi Muzycznej w Lodzi. Po otrzymaniu stypendium Fundacji im. Henryka Szerynga w Monte-Carlo studiował w Bernie (Szwajcaria), gdzie w roku 1995 zostaje wyrozniony nagroda specjalną “Tschumi-Preis“ za najlepszy dyplom solistyczny.

Artysta jest laureatem wielu konkursów i przesłuchań w kraju i zagranicą. Najwazniejsze z nich to zwyciestwa w X Międzynarodowym Konkursie im. Henryka Wieniawskiego w Poznaniu (1991), Międzynarodowym Konkursie w Bayreuth (1991), w Miedzynarodowym Konkursie w Monte Carlo im Henryka Szerynga (1994) 44 Międzynarodowym Konkursie ARD w Monachium (1995 – najwyzszy laur przyznany w 55-letniej historii tego konkursu dopiero po raz trzeci).

Piotr Pławner był stypendystą Krajowego Funduszu na Rzecz Dzieci, Fundacji Sztuki Dziecka, Ministerstwa Kultury i Sztuki oraz Fundacji im. Henryka Szerynga w Monaco. Wiele koncertuje w kraju i zagranicą jako solista i kameralista. Występował w wielu krajach europejskich, krajach arabskich, Azji oraz obu Amerykach. Występował z takimi zespołami jak orkiestry Bayerischen Rundfunk i Süddeutschen Rundfunk, Berner Symhonieorchester, Sinfonia Helvetica, Radio Kamerorkest Hilversum, Deutschen Kammerorchester, Sinfonia Varsovia, Narodowa Orkiestra Symfoniczna Polskiego Radia w Katowicach, Orchestre Philharmonique de Monte-Carlo oraz Netherlands Kammerorchester. Artysta współpracuje z najwybitniejszymi dyrygentami naszych czasów.

Brał udział w licznych znanych festiwalach, takich jak Braunschweiger Kammermusikpodium, Internationale Bachakademie Stuttgart, L`esplanade Saint-Etienne, Rheingau Festival, Printemps des Arts de Monte-Carlo, Internationale Festspiele Passau, Danos Festival, Grazer Frühling, Schlosskonzerte Thun, Musikfestival Braunwald oraz Al Bustan Festival oraz w wielu prestiżowych koncertach organizowanych dla znanych osobistości ze świata polityki (H. Kohla, R. Süssmuth, R. Dreifuss, F. Cotti, Książę Monaco Rainer III) i z okazji ważnych rocznic i wydażeń europejskich.

Artysta występuje w takich salach koncertowych, jak Tivoli Hall w Kopenhadze, Liederhalle w Stuttgarcie, Herkules Saal w Monachium, Concertgebouw w Amsterdamie, Chatelet w Paryżu, Palau de la Musica Catalona w Barcelonie, Teatro Monumental w Madrycie, Tonhalle w Zurichu, Victoria Hall w Genewie.

Piotr Pławner dysponuje rozległym repertuarem, począwszy od baroku po dzieła kompozytorów współczesnych (m. in. K. Penderecki, W.Lutosławski, E. Knapik, M. Feldman, S. Gubaidulina). Dokonał również wielu nagrań radiowych i telewizyjnych w Polsce, Holandii, Niemczech, Danii, Hiszpanii, Szwajcarii i Austrii, m.in. dla Polskiego Radia i Telewizji, TV Hilversum, TV i Radia Bawarskiego, TV Espana, Radio France, SDR, WDR, SWR, DRS oraz ORF. W ostatnich latach dokonał archiwalnych nagrań z Wielką Orkiestrą Symfoniczną Polskiego Radia w Katowicach (koncerty skrzypcowe H. Wieniawskiego, K. Szymanowskiego, M. Karłowicza, S. Prokofiewa i R. Schumanna) oraz z Orkiestrami Süddeutsche Rundfunk i Bayerische Rundfunk, Mitteldeutsche Rundfunk. W swoim dorobku ma także kilka płyt kompaktowych z utworami polskich kompozytorów. Koncert na skrzypce, fortepian i kwartet smyczkowy E. Chaussona został nagrodzony nagrodą “Fryderyk 2005“. Płyta z utworami kameralnymi Karola Szymanowskiego otrzymała prestiżową nagrodę i została wybrana “Płytą Roku 1998“ przez miesięcznik “Studio“. W roku 2007 otrzymał za płytę z koncertami skrzypcowymi Szymanowskiego i Karłowicza znaczącą nagrodę „The Strad Selection“ za najlepsze wykonanie koncetow, przyznaną przez miesięcznik „The Strad“. W roku 2009 otrzymał „Fryderyka“, tym razem za płytę z utworami Karola Szymanowskiego i Pawła Kochańskiego, nagraną wspólnie z Wojciechem Świtałą.

Gra i talent Piotra Pławnera została wielokrotnie uznana przez miedzynarodową krytykę

Od 2002 roku jest wykładowcą w Akademii Muzycznej w Katowicach oraz w Konserwatorium im. W. Lutosławskiego w Krakowie. Jest zapraszanym jurorem w międzynarodowych konkursach muzycznych. Od 2006 roku jest prymariuszem światowej sławy kwintetu „I Salonisti“. Piotr Pławner gra na skrzypcach T. Balestrieri.

W 2015 roku Piotr Pławner został odznaczony medalem Gloria ARTIS za promowanie muzyki polskiej.

AB 17 listopada 2017, PIĄTEK, GODZ. 19:00
ORKIESTRA SYMFONICZNA FILHARMONII PODKARPACKIEJ
PIOTR PŁAWNER - dyrygent/skrzypce

W programie:
J.S. Bach - Koncert skrzypcowy a-moll BWV 1041
J. Haydn - Koncert skrzypcowy G-dur
L. van Beethoven - VII Symfonia A-dur op. 92

Uroda obu koncertów skrzypcowych sprawia, że słuchacze wciąż chcą powracać do sal koncertowych. Błyskotliwy Koncert G-dur (ok. 1769) Haydna jest przepojony pogodnym nastrojem typowym dla stylu twórczości wielkiego klasyka, a Koncert a–moll (ok. 1730) Bacha to jeden z najbardziej melancholijnych koncertów barokowego mistrza. Taneczne rytmy przyniesie ze sobą VII Symfonia (1811- 1812) Beethovena nazwana przez Wagnera „apoteozą tańca” - z tanecznego idiomu wyłamuje się jednak Allegretto, które można by porównać do marsza żałobnego. Co ciekawe, to właśnie tę część Symfonii bisowano na życzenie zachwyconej publiczności podczas prawykonania dzieła w auli wiedeńskiego uniwersytetu.

15 listopada 2017, ŚRODA, GODZ. 19:00
POLISH ART PHILHARMONIC
MICHAŁ MACIASZCZYK - dyrygent

W programie:
L. Różycki - Polonez uroczysty na orkiestrę symfoniczną
J. Bielecki - Marzenia
M. Karłowicz - Bianca da Molena op. 6, prolog symfoniczny do dramatu "Biała gołąbka" J. Nowińskiego
L. van Beethoven - V Symfonia c-moll op. 67

Muzyka Ludomira Różyckiego jest w naszych czasach o wiele rzadziej wykonywana niż za życia kompozytora. Tym bardziej cieszy fakt rozpoczęcia koncertu Polonezem uroczystym (1945-46) Różyckiego. Bardziej znanym utworem z polskiego repertuaru będzie Bianca da Molena, przejmujący Prolog symfoniczny (1900 r.) Karłowicza do dramatu „Biała gołąbka” J. Nowińskiego. Program anonsuje również nowy utwór Janusza Bieleckiego – Marzenia, którego premiera odbyła się w czerwcu 2017r. w Złotej Sali Musikverein w Wiedniu. Wielkie emocje przyniesie ze sobą V Symfonia (1807–08) Beethovena – jeden z najsłynniejszych i najczęściej wykonywanych utworów na świecie, przekraczający granice epok i światopoglądów. Cierpienie i wola przeciwstawienia się losowi – ta myśl wyrażona za pomocą uniwersalnego języka dźwięków jest powodem popularności V Symfonii, która poraża głębią wyrazu, trafiając bezpośrednio w głąb ludzkiej duszy.

POLISH ART PHILHARMONIC

„Orkiestra oraz Maestro Michael Maciaszczyk oczarowali publiczność (...). Imponujący dla melomanów był sposób w jaki Maestro Maciaszczyk porozumiewał się z orkiestrą (...). Każdy najmniejszy ruch batutą malował piękny obraz, który w znakomity sposób odzwierciedlała w brzmieniu orkiestra (...).”
8.01.2015 Mitteldeutsche Zeitung

Polish Art Philharmonic (wcześniej działająca pod nazwą Myślenicka Orkiestra Kameralna „Concertino”) zainaugurowała swoją działalność w 2010r., powołana do istnienia przez Jolantę i Łukasza Antkiewiczów, dzięki przychylności Władz Miasta i Gminy Myślenice oraz Dyrektora MOKiS Małgorzaty Anity Werner.
Polish Art Philharmonic to młody, energiczny zespół, którego Dyrektorem Artystycznym od 2014 roku jest Maestro Michael Maciaszczyk. Siedzibą orkiestry jest Miasto Myślenice a dokładnie - Sala Widowiskowa Myślenickiego Ośrodka Kultury i Sportu mieszcząca 450 osób. Dzięki doskonałemu zapleczu logistycznemu i wyśmienitej współpracy z MOKiS ten wspaniały zespół stale się rozwija i jest już rozpoznawalną marką nie tylko w Polsce, ale również poza jej granicami. Dowodem tego są znakomite recenzje krytyków muzycznych ukazujące się po każdym koncercie orkiestry.
Polish Art Philharmonic tworzą wykwalifikowani muzycy, dla których bardzo istotną sprawą jest zarówno wysoki poziom artystyczny jak i więź emocjonalna gwarantująca wyjątkową atmosferę pracy orkiestry i pozwalająca na pełną identyfikację każdego artysty z zespołem i szczególnym miejscem, jakim są Myślenice.
Orkiestra koncertuje w swojej siedzibie oraz w wielu innych miejscach w całej Polsce, jest zapraszana na szereg imprez o randze międzynarodowej.
W roku 2015 wystąpiła w koncercie finałowym Międzynarodowego Festiwalu Muzycznego w Łańcucie wraz z Włodkiem Pawlikiem – zdobywcą nagrody „Grammy Awards 2014” oraz na Festival dell’Arte w Wojanowie, w którym wzięła udział wraz z takimi zespołami jak: Filharmonicy Berlińscy, Filharmonicy Wiedeńscy i Filharmonicy Prascy. Orkiestra cyklicznie koncertuje także za granicą, otrzymując znakomite recenzje.
W roku 2016 ukazała się pierwsza płyta z udziałem Orkiestry – „4 Works 4 Orchestra” zawierająca utwory symfoniczne Włodka Pawlika. Promocja płyty odbyła się w Filharmonii Szczecińskiej 26 czerwca 2016r. Kompozycje utrwalone na płycie były również prezentowane podczas XXVI Forum Ekonomicznego w Krynicy Zdroju (2016r.), gdzie z towarzyszeniem Orkiestry wystąpili dwaj zdobywcy Grammy Awards – Włodek Pawlik i Gast Walzing (Luksemburg).
W mijającym sezonie Orkiestra Polish Art Philharmonic trzykrotnie gościła na scenie Wiedeńskiego Musikverein wykonując koncerty odbywające się pod patronatem prof. dr hab. Piotra Glińskiego – Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego. Jest to jedyna polska orkiestra, która trzykrotnie w przeciągu 7 miesięcy zagościła na scenie tej prestiżowej Sali koncertowej.
Istotnym elementem pracy orkiestry jest dbałość o kulturę dźwięku oraz – tak istotną dla muzyki – dykcję różnorodnych języków światowej literatury muzycznej. Bardzo intensywna praca i zaangażowanie orkiestry przynoszą wyśmienite rezultaty artystyczne przyjmowane z wielkim entuzjazmem przez publiczność w wypełnionych salach koncertowych. Kreowanie nowatorskich projektów, związanych z interdyscyplinarnym podejściem do sztuki, pozwala na poszukiwanie nowych wartości artystycznych z wybitnymi twórcami. Potwierdzeniem wyśmienitej kondycji orkiestry jest fakt, iż zaproszenie do wspólnego muzykowania zostało przyjęte przez wspaniałych artystów o randze międzynarodowej: Volkhard Steude, Gili Schwarzman, Piotr Pławner, Robert Kabara, Edyta Piasecka, Katarzyna Oleś-Blacha, Iwona Socha, Adam Zdunikowski, Stanisław Kuflyuk, prof. Peter Schmidl, Marek Szlezer, Włodek Pawlik, Guy Braunstein, Bernhard Heinrichs, Michael Maciaszczyk.

Miło nam poinformować, iż Ihor Maryshkin z klasy śpiewu Prywatnej Szkoły Muzycznej II stopnia w Jaśle zdobył I nagrodę w kategorii AIII w V Międzynarodowym Konkursie Wokalnym im. Giulio Perottiego w Ueckermünde, który odbywał się w dniach 20 – 26 października 2017 roku. Podczas kilkudniowych przesłuchań konkursowych, prawie 100 młodych wokalistów z wielu krajów europejskich, a także USA i Korei Południowej ocenianych było przez znakomite jury w składzie: prof. Sylwia Burnicka – Kalischewska (Niemcy), prof. Anna Korondi (Węgry), Friederike Meinel (Niemcy), prof. Marilyn Rees (Wielka Brytania), prof. Janet Williams (USA), Diego Crovetti (Włochy), prof. Ulrich Messthaler (Szwajcaria) oraz prof. Włodzimierz Zalewski (Polska).
Ihor Maryskin otrzymał również Nagrodę Specjalną dla Najpiękniejszego Głosu Barytonowego ufundowaną przez Dr. Andrea Mossner, Dr. Michael Reincke i Gerüstbau -SHD Müggenburg GmbH, Torgelow.
Serdecznie gratulujemy i życzymy dalszych sukcesów.

autor Grzegorz Wójcikiewicz

12 listopada 2017, NIEDZIELA, GODZ. 18:00
ŚLĄSKA ORKIESTRA KAMERALNA
ROBERT KABARA - dyrygent
LESZEK DŁUGOSZ - śpiew/recytacja

W programie: autorskie piosenki Leszka Długosza

    Kraków ma przecież piękną tradycję swoich poetów i bardów: Zielony Balonik śpiewał w Jamie Michalika za czasów Boya zgrabne, czasem rzewne czasem jadowite kuplety, Gałczyńskiego zaczarował krakowski dorożkarz, a krakowian Piwnica pod Baranami. A mnie było dane w gorących czasach studenckich słuchać śpiewanych poezji  Leszka Długosza. Pozostał mi wielki sentyment i pamięć ulubionych utworów. Do dziś!
Robert Kabara

"TAKŻE I TY I TOBIE TEŻ.."
Nadzwyczajny koncert poetycko - muzyczny

   W programie znajdą się najbardziej znane utwory Leszka Długosza w aranżacjach Ryszarda Borowskiego z udziałem znakomitej Śląskiej Orkiestry Kameralnej pod batutą Roberta Kabary. Specjalnie na ten wieczór artyści wykreowali dla Szanownych Państwa niespodziankę!  Będzie  to premiera tytułowego utworu w zaskakującej, pełnej wirtuozerii szacie brzmieniowej.

Z tego co jest...
Z tego co jest?
– Parę piosenek
Jakiś wiersz?
– Coś na kształt niewprawnego scenariusza
Z którego potem
Żyjąca gdzieś w tej okolicy
Dusza
Jakiś mój obraz jakoś tam sobie
Może wystawi?
– A reszta?
Pójdzie w chmury na regały
I potrwa i zabawi
I zaboli tyle
Jaką i chwilę przetrwa
Ta przechowalnia napowietrzna...
I to jest słuszne
Zwykłe i sprawiedliwe
Że tak to jest
I tyle..
Z tego co jest

Leszek Długosz

12 listopada 2017, NIEDZIELA, GODZ. 18:00
ŚLĄSKA ORKIESTRA KAMERALNA
ROBERT KABARA - dyrygent
LESZEK DŁUGOSZ - śpiew/recytacja
Elżbieta Lewicka - słowo

W programie: autorskie piosenki Leszka Długosza

Leszek Długosz ( 1941 )
Jedna z najbardziej twórczych osobowości Piwnicy pod Baranami z jej najlepszych czasów. - Poeta, pieśniarz, kompozytor, pianista, aktor, autor wielu tomików poetyckich, płyt autorskich, autor programów radiowych i telewizyjnych, także felietonista, stanowi Długosz osobowość doprawdy renesansową .
Studiował polonistykę na UJ, i aktorstwo w Krakowskiej PWST. Muzyki ( gry na fortepianie, ale i podstaw teoretycznych ) uczył sie od dzieciństwa, w trybie indywidualnym . Koncertuje, nagrywa, publikuje, występuje w filmie ( Andrzeja Żuławskiego - Trzecia część nocy , Na srebrnym globie...) uprawia felietonistykę ( Czas Krakowski, Rzeczpospolita, Dziennik Polski, W Sieci , Arcana) W ciągu dziesięcioleci swej działalności telewizyjnej i radiowej zrealizował wiele scenariuszy, programów , stricte artystycznych i edukacyjnych , występując w nich jako wykonawca ( pieśniarz, aktor ) autor, kompozytor, komentator. Zajmuje się pedagogiką, w Studium Literacko Artystycznym przy UJ. przez kilka lat prowadził warsztaty poetyckie. Pomysłodawca i szef nieformalnego klubu poetyckiego tzw. Rynny Poetyckiej, przy ulicy Gołębiej w Krakowie.
-Występował w kraju, i niemal w całej Europie. Także w Ameryce Północnej, również w Moskwie i na Syberii.
W r. 2014 w Wydawnictwie Fabri – Biblioteka Konesera ukazał się tom wspomnieniowo eseistyczny ( z bogatą dokumentacją archiwalną ) - Pod Baranami ten szczęsny czas. W 2015 r krakowskie Arcana, wydały kolejny zbiór poezji zatytułowany - Pamiętać... Długosz nie należał i nie należy do żadnych ugrupowań politycznych. Jest członkiem stowarzyszeń zawodowych - Stowarzyszenia Pisarzy Polskich, Stowarzyszenia Autorów ZAIKS, Stowarzyszenia Filmowców Polskich ) Wolny i niestowarzyszony tzw. reprezentant bohemy krakowskiej , ale jednocześnie człowiek nie stroniący od nurtu bieżących wydarzeń , nie kryje swoich przekonań i umocowań etycznych.

-Jest laureatem nagrody artystycznej Miasta Krakowa, stypendystą Rządu Francuskiego, Mistrzem Mowy Polskiej 2007. W r 2008 został odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski.

Jubileuszowy rok 75 lecia. rok 2016 okazał się dla Długosza niezwykle aktywny i twórczy. Prócz wielkiego galowego koncertu w Teatrze J. Słowackiego w Krakowie i rejestracji telewizyjnej ( z udziałem znakomitych zaproszonych gości - ) na którym przedstawił swoją twórczość poetycką i naturalnie swoje piosenki, zdobył się także na kilka znaczących publikacji. -Wydawnictwo Literackie, wydawca większości jego tomików poetyckich opublikowało wybór jego wierszy -„Ta chwila, ten blask lata cały” a poznańska oficyna wydawnicza „ Zysk i Ska” wydała drugie, poszerzone wydanie książki o Piwnicy. Jednoczesnie , niejako przy okazji tego jubileuszu zrealizowano nagranie płytowe ( ze Sląską Orkiestrą Kameralną pod dyr. Roberta Kabary , z jego udziałem jako skrzypka, także sopranistki Elżbiety Towarnickiej ) ukazała Płyta ta zatytułowana „Ja nie jestem Amadeusz Mozart” zawiera fragmenty tejże jubileuszowej gali

Z okazji jubileuszu artysta odznaczony został najwyższym odznaczeniem za osiągnięcia w dziedzinie kultury – Złotą Glorią Artis. Prezydent Andrzej Duda uhonorował go specjalnym uroczystym adresem i Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski. A Nowojorski Instytut im Jozefa Piłsudskiego, za całość osiągnięć twórczych przyznał mu honorowy medal im.Ignacego J.Paderewskiego.
\
( wg. Media Art. )

Śląska Orkiestra Kameralna

Najmłodszy z trzech zespołów artystycznych Filharmonii Śląskiej. Założona w 1981 roku przez kompozytora i dyrygenta prof. Jana Wincentego Hawela, który przez 25 lat pozostawał jej kierownikiem artystycznym. Od roku 2006 przez kolejne cztery lata funkcję tę pełnił laureat I nagrody VI Międzynarodowego Konkursu Dyrygentów im. Grzegorza Fitelberga, Włoch Massimiliano Caldi. Obecnie orkiestra pracuje pod kierownictwem Roberta Kabary – w jednej osobie utytułowanego w międzynarodowych konkursach (m. in. im. H. Wieniawskiego w Poznaniu i Australia Bicentennial w Adelajdzie) wirtuoza skrzypiec oraz dyrygenta, który doskonalił swój warsztat pod okiem maestro Jerzego Maksymiuka.

Szeroki zakres repertuarowy zespołu jest oryginalnie zróżnicowany: wchodzą weń, obok wielkich klasyków kameralistyki, zarówno kompozycje rzadko grywane (G. Holst, A. Piazzolla, O. Respighi), jak również smyczkowe opracowania wirtuozowskich utworów kameralnych F. Schuberta, F. Mendelssohna, P. Czajkowskiego, D. Szostakowicza.

Śląska Orkiestra Kameralna zdobyła uznanie na scenie międzynarodowej. Jest zapraszana na wiele festiwali i cyklicznych imprez muzycznych, jak: Festival Murten Classics, Le Festival des Voutes w Sud-Vendée, Schubertiade w Schloss Eyb, Międzynarodowy Festiwal Muzyczny w Rialp, Międzynarodowy Festiwal Muzyczny w Czeskim Krumlowie, Festiwal w Łańcucie, Festiwalu Muzyki Kameralnej Kwartet Śląski i jego goście, czy Muzyka w Starym Krakowie. Zespół koncertował w najbardziej prestiżowych salach koncertowych Europy, jak Concertgebouw w Amsterdamie, berliński Konzerthaus czy Sala Verdi w Konserwatorium Mediolańskim.

Orkiestra współpracowała z całą plejadą świetnych solistów, pośród których są m. in.: Ivan Monighetti, Shlomo Mintz, Kevin Kenner, Garrick Ohlsson, Eugen Indjić, Bruno Canino, Marianna Vasilieva, Wolfgang Güttler oraz Konstanty Andrzej Kulka, Krzysztof Jakowicz, Kaja Danczowska, Agata Szymczewska, Leszek Możdżer, Andrzej Jagodziński. Występowała także pod znakomitymi batutami dyrygentów: Paula Esswooda, Jerzego Maksymiuka, Mirosława J. Błaszczyka, Tadeusza Wojciechowskiego, a także Marka Mosia.

Zespół dokonał wielu nagrań, które zostały znakomicie przyjęte zarówno przez melomanów jak i krytyków. Do Fryderyków mianowano płytę z koncertem wiolonczelowym Stanisława Moryty z udziałem Tomasza Strahla pod dyrekcją Mirosława J. Błaszczyka (2006), płytę pod tą samą batutą i z udziałem Kaji Danczowskiej, z utworami Henryka Mikołaja Góreckiego oraz Mikołaja Góreckiego (2013) oraz krążek Missa de Maria a Magdala Pawła Łukaszewskiego (2014). Ta płyta w tym samym roku otrzymała nagrody: Choc de Classica francuskiego miesięcznika Classica, a w Paryżu Orphée d'Or – Grand Prix International du Disque Lyrique. Album 7 widoków w drodze do Krakowa Grzegorza Turnaua z udziałem Śląskiej Orkiestry Kameralnej został nominowany do Fryderyka 2015 w kategorii album roku pop.

Koncertmistrzem zespołu jest Dariusz Zboch, autor wielu aranżacji i opracowań przeznaczonych dla orkiestry, który w latach 2011-2013 pełnił również funkcję kierownika artystycznego zespołu.

10 października 2017 r.

KONCERT ORKIESTRY SYMFONICZNEJ FILHARMONII PODKARPACKIEJ
W ZŁOTEJ SALI MUSIKVEREIN W WIEDNIU

    Orkiestra Symfoniczna Filharmonii Podkarpackiej im. Artura Malawskiego w Rzeszowie w sali wiedeńskiego Musikverein koncertuje już po raz szósty. Obecnie swoim występem pragnie zasygnalizować rozpoczynający się rok obchodów Jubileuszu 100 – lecia odzyskania przez Polskę Niepodległości (11. XI. 1918 r.). Program koncertu został więc tak skonstruowany, by zaprezentować w nim dzieła napisane przez kompozytorów, którzy nie będąc Polakami, stworzyli kompozycje nawiązujące do polskiej kultury i tradycji.

    Wieczór rozpocznie Preludium Symfoniczne „POLONIA” Edwarda Elgara (1857 r. – 1934 r.). Utwór powstał w 1915 roku jako hołd dla Ignacego Jana Paderewskiego (1860 r. – 1941 r.); męża stanu, kompozytora i pianisty, który swój pierwszy sukces artystyczny odniósł
w Wiedniu, w 1887 roku. W materiał muzyczny Preludium „POLONIA” wplecione są melodie polskich pieśni, a całość charakteryzuje typowa dla angielskiego twórcy „salonowa elegancja”, nie pozbawiona także wpływów Ryszarda Wagnera (1813 r. – 1883 r.); kompozytora, który jeden ze swoich młodzieńczych utworów zatytułował: Uwertura „Polonia” (1936 r.).
Kolejnym dziełem, które zostanie wykonane przez Orkiestrę Symfoniczną Filharmonii Podkarpackiej będzie II Koncert fortepianowy g-moll op. 22, kompozytora francuskiego, Camila Saint – Saensa (1835 r. – 1921 r.). Utwór powstał w 1868 roku i szybko stał się jednym z najpopularniejszych koncertów fortepianowych. W czasach Saint – Saensa od pulpitu dyrygenckiego prowadził ten Koncert bardzo często Antoni Rubinstein (1829 r. – 1894 r.), a później niezrównanym wykonawcą utworu był znakomity pianista, Artur Rubinstein (1887 r. – 1982 r.), który stwierdził, że w dziele tym „jest wszystko: werwa, elegancja, oszałamiający blask i temperament...”. C. Saint – Saens w 1877 roku przebywał w Warszawie, a w Paryżu zachwycał się wykonaniem jego utworów przez Ignacego Jana Paderewskiego (1860 r. – 1941 r.), o którym powiedział: „To geniusz, grający również na fortepianie”.
    W drugiej części koncertu zabrzmi III Symfonia D-dur op. 29 „POLSKA”, rosyjskiego twórcy: Piotra Czajkowskiego (1840 r. – 1893 r.). Utwór powstał w 1875 roku, składa się z pięciu ogniw, gdzie finał drugiej części jest utrzymany w charakterze poloneza, polskiego tańca narodowego.
Specjalną dedykacją dla wiedeńskiej Publiczności będzie wykonanie Uwertury zatytułowanej Bajka (1848 r.) Stanisława Moniuszki (1819 r. – 1872 r.), twórcy polskiej opery narodowej. Utwór ten zwany jest także Opowieścią zimową lub Uwerturą fantastyczną.
    Koncert poprowadzi Maestro Massimiliano Caldi, a solistką będzie Susanna Artzt.

    Wyjazd nie byłby możliwy gdyby nie wsparcie finansowe Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego, Urzędu Marszałkowskiego Województwa Podkarpackiego, Instytutu Adama Mickiewicza oraz Instytutu Polskiego w Wiedniu.

KONCERT ORKIESTRY SYMFONICZNEJ FILHARMONII PODKARPACKIEJ
W ZŁOTEJ SALI MUSIKVEREIN W WIEDNIU - 10. November 2017

Orkiestra Symfoniczna Filharmonii Podkarpackiej im. Artura Malawskiego w Rzeszowie w sali wiedeńskiego Musikverein koncertuje już po raz szósty. Obecnie swoim występem pragnie zasygnalizować rozpoczynający się rok obchodów Jubileuszu 100 – lecia odzyskania przez Polskę Niepodległości (11. XI. 1918 r.). Program koncertu został więc tak skonstruowany, by zaprezentować w nim dzieła napisane przez kompozytorów, którzy nie będąc Polakami, stworzyli kompozycje nawiązujące do polskiej kultury i tradycji.
Wieczór rozpocznie Preludium Symfoniczne „POLONIA” Edwarda Elgara (1857 r. – 1934 r.). Utwór powstał w 1915 roku jako hołd dla Ignacego Jana Paderewskiego (1860 r. – 1941 r.); męża stanu, kompozytora i pianisty, który swój pierwszy sukces artystyczny odniósł
w Wiedniu, w 1887 roku. W materiał muzyczny Preludium „POLONIA” wplecione są melodie polskich pieśni, a całość charakteryzuje typowa dla angielskiego twórcy „salonowa elegancja”, nie pozbawiona także wpływów Ryszarda Wagnera (1813 r. – 1883 r.); kompozytora, który jeden ze swoich młodzieńczych utworów zatytułował: Uwertura „Polonia” (1936 r.).
Kolejnym dziełem, które zostanie wykonane przez Orkiestrę Symfoniczną Filharmonii Podkarpackiej będzie II Koncert fortepianowy g-moll op. 22, kompozytora francuskiego, Camila Saint – Saensa (1835 r. – 1921 r.). Utwór powstał w 1868 roku i szybko stał się jednym z najpopularniejszych koncertów fortepianowych. W czasach Saint – Saensa od pulpitu dyrygenckiego prowadził ten Koncert bardzo często Antoni Rubinstein (1829 r. – 1894 r.), a później niezrównanym wykonawcą utworu był znakomity pianista, Artur Rubinstein (1887 r. – 1982 r.), który stwierdził, że w dziele tym „jest wszystko: werwa, elegancja, oszałamiający blask i temperament...”. C. Saint – Saens w 1877 roku przebywał w Warszawie, a w Paryżu zachwycał się wykonaniem jego utworów przez Ignacego Jana Paderewskiego (1860 r. – 1941 r.), o którym powiedział: „To geniusz, grający również na fortepianie”.
W drugiej części koncertu zabrzmi III Symfonia D-dur op. 29 „POLSKA”, rosyjskiego twórcy: Piotra Czajkowskiego (1840 r. – 1893 r.). Utwór powstał w 1875 roku, składa się z pięciu ogniw, gdzie finał drugiej części jest utrzymany w charakterze poloneza, polskiego tańca narodowego.
Specjalną dedykacją dla wiedeńskiej Publiczności będzie wykonanie Uwertury zatytułowanej Bajka (1848 r.) Stanisława Moniuszki (1819 r. – 1872 r.), twórcy polskiej opery narodowej. Utwór ten zwany jest także Opowieścią zimową lub Uwerturą fantastyczną.
Koncert poprowadzi Maestro Massimiliano Caldi, a solistką będzie Susanna Artzt.
Wyjazd nie byłby możliwy gdyby nie wsparcie finansowe Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego, Urzędu Marszałkowskiego Województwa Podkarpackiego, Instytutu Adama Mickiewicza oraz Instytutu Polskiego w Wiedniu.