AB 9 lutego 2018, PIĄTEK, GODZ. 19:00
ORKIESTRA SYMFONICZNA FILHARMONII PODKARPACKIEJ
DAVID GIMENEZ - dyrygent
KATARZYNA OLEŚ-BLACHA - sopran

W programie:
K. Szymanowski - Pieśń Roksany z opery Król Roger
G. Puccini - Manon Lescaut. Intermezzo, La Bohème. “Quando me´n vo” , La Rondine. “Ch´il bel sogno di Doretta”
G. Verdi - I Vespri Siciliani. “Mercè dilette amiche”, La Traviata. “È strano...sempre libera”
M. de Falla - La Vida Breve
M. de Falla - Trójgraniasty kapelusz /Suite II/
N. Rimsky-Korsakov - Capriccio Espagnol

Katarzyna Oleś – Blacha

Artysta muzyk, sopran koloraturowy. W 2001 r. ukończyła z wyróżnieniem Wydział Wokalno – Aktorski Akademii Muzycznej w Krakowie w klasie prof. Wojciecha Jana Śmietany. Kunszt wokalny doskonaliła podczas licznych kursów mistrzowskich i interpretacyjnych u tak znamienitych pedagogów i śpiewaków, jak Paul Esswood, Anne Raynolds, Lioba Braun, Christian Elssner, Ryszard Karczykowski.

Laureatka wielu krajowych i międzynarodowych konkursów i festiwali m. in. w 2010 r. otrzymała III nagrodę w kategorii głosów żeńskich na VII Międzynarodowym Konkursie Wokalnym im. Stanisława Moniuszki w Warszawie, a w 2012 roku została uhonorowana Teatralną Nagrodą Muzyczną im. Jana Kiepury w kategorii „Najlepsza śpiewaczka”. W lipcu 2014 roku została Laureatką nagrody: „Ars Quaerendi” za wybitne działania na rzecz promocji kultury.

Solistka Opery Krakowskiej, gdzie debiutowała w 2001 r. partią Królowej Nocy w „Czarodziejskim flecie” Mozarta.

Za szczególnie ważne w dorobku artystki należy uznać role: Rozyna („Cyrulik sewilski” Rossiniego), Gilda („Rigoletto” Verdiego), Roksana („Król Roger” Szymanowskiego), Fiorilla („Turek we Włoszech” Rossiniego), Zerbinetta („Ariadna na Naksos” R.Straussa), Violetta („La Traviata” G. Verdiego), Olimpia, Antonia, Giulietta, Stella („Opowieści Hoffmanna” J.Offenbacha), Norma („Norma” V.Belliniego) oraz najczęściej wykonywana przez nią partia Królowej Nocy („Czarodziejski flet” Mozarta). Partią Łucji („Lucia di Lammermoor” G.Donizettiego) debiutowała w Operze Narodowej w Warszawie.

Współpracuje z teatrami operowymi w Polsce i zagranicą. Z zespołami Oper w Bydgoszczy, Łodzi, Gdańsku, Szczecinie odbyła kilkakrotnie tournée po Austrii, Francji, Hiszpanii, Holandii, Niemczech i Szwajcarii, goszcząc w takich salach, jak: Festspiel und Kongresshaus w Bregenz, Theater am Aegi w Hannoverze, Philharmonie w Berlinie, Philharmonie w Monachium, Gewandhaus w Lipsku, Rotterdamse Schouwburg w Rotterdamie.

Artystka ma w swoim bogatym dorobku ponad 30 pierwszoplanowych ról operowych, operetkowych i musicalowych, które prezentowała w 50 różnych realizacjach premierowych, festiwalowych oraz repertuarowych wielu teatrów operowych w Polsce i zagranicą.

W kręgu zainteresowań artystycznych Katarzyny Oleś – Blacha znajduje się również muzyka oratoryjno – kantatowa i kameralna. Dowodem na to są liczne koncerty (m.in. Kraków, Warszawa, Wrocław, Szczecin, Katowice, Stuttgart, Wolfsburg, Innsbruck, Linz, Hannover, Berlin, Monachium, Regensburg, Fulda, Graz, Strasburg, Szanghaj, Al Kuwait).

Dokonała szeregu nagrań dla potrzeb Polskiego Radia i Telewizji, w tym w 2005 r. niezwykle rzadko wykonywanego „Koncertu na sopran i orkiestrę” Z. Kasserna, który wielokrotnie prezentowano w programie II Polskiego Radia.

Pedagog Akademii Muzycznej w Krakowie. Prowadzi klasę śpiewu solowego. We wrześniu 2006 roku został jej nadany tytuł doktora w dziedzinie sztuk muzycznych – wokalistyki, a w lipcu 2014 roku tytuł doktora habilitowanego. Prowadzi warsztaty wokalne oraz kursy mistrzowskie dla młodzieży oraz młodych adeptów wokalistyki.

David Giménez

Urodzony w Barcelonie, David Giménez uczył się w klasie fortepianu i w klasie kompozytorskiej w Conservatori del Liceu w swoim rodzinnym mieście. Później, specjalizował się w dyrygenturze w Hochschulefür-Musik w Wiedniu pod kierunkiem Karla Österreichera oraz w Królewskiej Akademii Muzycznej w Londynie [Royal Academy of Music in London] pod kierunkiem Sir Colina Davisa.

Zadebiutował w 1994 r. z Orkiestrą Hannover NDR. Później występował na całym świecie prowadząc wiodące orkiestry i solistów w takich salach koncertowych jak Royal Albert Hall, Filharmonia Berlińska, Salle Pleyel, Vienna Konzerthaus, Tokyo’s Suntory Hall, oraz Carnegie Hall i Avery Fisher Hall w Nowym Jorku. W czasie swojej kariery, David Giménez dyrygował takimi orkiestrami jak Filharmonia Wiedeńska [Vienna Philharmonic], the London Symphony, the Philharmonia, Münchner Philharmoniker, Orchestre de Paris oraz Filarmonica della Scala. Pojawiał się również z takimi solistami jak Yoyo Ma i Antonio Meneses. Obecnie jest pierwszym dyrygentem gościnnym Orkiestry Filharmonicznej w Bukareszcie i uzyskał tytuł dyrygenta laureata Orquestra Simfònica del Vallès w Barcelonie.

Opera stanowi ważną część harmonogramu występów Maestro Giméneza. Wykonał szeroki repertuar operowy w Teatro alla Scala, Vienna Staatsoper, Royal Opera House Covent Garden, w Operze w Zurychu, Berlin Deutsche Oper, Théâtre du Champs Elysées, Washington Opera, Barcelona’s Gran Teatre del Liceu, Madrid’s Teatro Real i w Operze w Sydney.

Mając wyjątkowe rozumienie głosu, David Giménez regularnie współpracuje z takimi śpiewakami jak José Carreras, Plácido Domingo, Anna Netrebko, Kiri Te Kanawa, Roberto Alagna, Angela Gheorghiu, Bryn Terfel, Erwin Schrott i Diana Damrau.

Dodatkowo, Maestro Giménez regularnie zasiadał w jury konkursu kompozytorskiego Królowej Zofii w Madrycie.

Ostatnio David Giménez pojawił się, między innymi, na podium Monachijskiej Orkiestry Symfonicznej, Brucknerhaus Linz Symphony, Vienna Volksoper Orchestra, Czeskiej Narodowej Orkiestry Symfonicznej, Orkiestry Filharmonicznej Seulu, Orkiestry Filharmonicznej Tokyo i Orkiestry Chińskiej Opery Narodowej. W swoim rodzinnym kraju, Maestro Giménez dyrygował takimi orkiestrami jak Orkiestra Filharmoniczna Barcelony, Orkiestra Filharmoniczna Realu i Orquesta Sinfónica de Bilbao.

W zakresie opery, otworzył ostatnio sezon w Operze w Barcelonie (Gran Teatre del Liceu) serią koncertów na cześć Giuseppe Verdiego i został dyrektorem muzycznym nowej opery El Juez, skomponowanej przez Christiana Kolonovitsa, która miała swoją światową premierę w Bilbao i na Festiwalu Erl w Austrii. Maestro Giménez zadebiutował również ze swoją operą w nowym Teatrze Maryjskim w Sankt Petersburgu i w Theater an der Wien.

W obecnym sezonie, David Giménez pojawi się, między innymi na podium dyrygując Królewską Orkiestrą Filharmoniczną [Royal Philharmonic], Radio Symphonie Orchester Wien, Aalborg Symphony, Orkiestrą Filharmoniczną Sofii, Moskiewską Państwową Orkiestrą Symfoniczną – Rosyjską Orkiestrą Filharmoniczną, Orkiestrą Filharmoniczną Bukaresztu i Orkiestrą Symfoniczną Shenzhen. Ważnymi wydarzeniami będzie również kilka światowych koncertów na tournee pożegnanym José Carrerasa.

Nagrania Maestro Davida Giméneza obejmują dzieła dla wytwórni Decca, BMG Classics, Koch-Schwann, Erato i Discmedi.

AB 9 lutego 2018, PIĄTEK, GODZ. 19:00
ORKIESTRA SYMFONICZNA FILHARMONII PODKARPACKIEJ
DAVID GIMENEZ - dyrygent
KATARZYNA OLEŚ-BLACHA - sopran

W programie:
K. Szymanowski - Pieśń Roksany z opery Król Roger
G. Puccini - Manon Lescaut. Intermezzo, La Bohème. “Quando me´n vo” , La Rondine. “Ch´il bel sogno di Doretta”
G. Verdi - I Vespri Siciliani. “Mercè dilette amiche”, La Traviata. “È strano...sempre libera”
M. de Falla - La Vida Breve
M. de Falla - Trójgraniasty kapelusz /Suite II/
N. Rimsky-Korsakov - Capriccio Espagnol

        Uroczysta Gala Inauguracyjna w niedzielny wieczór, 4 lutego 2018 roku, w sali Sanockiego Domu Kultury rozpoczęła XIII Międzynarodowe Forum Pianistyczne „Bieszczady bez granic...”. To wielkie wydarzenie organizowane jest przez Podkarpacką Fundację Rozwoju Kultury, a gospodarzami wieczoru byli: prof. Jarosław Drzewiecki – Przewodniczący Rady Programowej, mgr. Janusz Ostrowski – Dyrektor Forum i prof. Janina Tatarska z Akademii Muzycznej w Poznaniu, która przybliżała publiczności sylwetki kompozytorów oraz utwory, które podczas koncertu zabrzmiały, a także wykonawców.
        Po krótkiej części oficjalnej rozpoczął się Benefis 90-lecia urodzin prof. Lidii Grychtołówny – Laureatki VII Nagrody V Międzynarodowego Konkursu Pianistycznego im. Fryderyka Chopina w Warszawie w 1955 roku oraz konkursów pianistycznych w Berlinie (1956), Bolzano (1958) i Rio de Janeiro (1959). Prof. Lidia Grychtołówna koncertowała w całej Europie, Ameryce, Australii i Azji. Artystka ma bardzo szeroki repertuar sięgający od Bacha, poprzez Mozarta, Beethovena, Chopina, Schumanna, aż po klasyków XX wieku. Zasiadała w jury największych konkursów pianistycznych świata, w tym w Konkursach Chopinowskich. Prowadzi działalność pedagogiczną na Uniwersytecie Jana Gutenberga w Moguncji. Otrzymała wiele nagród i odznaczeń, m.in. Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski.
Kiedy Szacowna Jubilatka pojawiła się na scenie, przy fortepianie zasiadł Pan Janusz Ostrowski, a prof. Jarosław Drzewiecki wraz z publicznością zaśpiewali „Sto lat”. To była niezwykle wzruszająca dla wszystkich chwila.
        Później przy fortepianie zasiadła Maestra Lidia Grychtołówna i rozpoczął się wspaniały recital chopinowski, na który (jeśli dobrze zapamiętałam) złożyły się: Polonez cis-moll, 4 mazurki, 4 walce i Nokturn E-dur.
Artystka oczarowała wszystkich wspaniałą grą. Czuliśmy, że każdy dźwięk, każda fraza płynęły prosto z serca na klawisze fortepianu. Grała, jak zawsze, na najwyższym poziomie. Od pierwszego publicznego występu Lidii Grychtołówny minęło ponad 85 lat, od wielkiego debiutu z Orkiestra Filharmonii Śląskiej w Katowicach pod dyrekcją Stanisława Skrowaczewskiego minęło 85 lat. Czas zmienił ciało Artystki, chociaż nadal pozostała piękną kobietą, ale nie dotknął muzyki, którą obdarza publiczność. Jej kreacje są zawsze porywające świeżością i niezwykłą urodą.

        Po zakończeniu recitalu bohaterka wieczoru zgodziła się na krótki wywiad, który przeprowadzili prof. Janina Tatarska i prof. Jarosław Drzewiecki. Otrzymałam zgodę na publikację tej rozmowy. Pierwsze pytanie prof. Jarosława Drzewieckiego dotyczyło rodzinnych tradycji muzycznych.

        Lidia Grychtołówna: Moja mama, która kształciła się w grze na fortepianie we Lwowie, skąd pochodziła, prawdopodobnie marzyła o tym, żeby zostać pianistka koncertującą, ale niestety w tamtych czasach - przed i wojna światową - nie było mowy, żeby panna z dobrego domu została pianistką; to tylko się udało Klarze Wieck... Przypuszczam, że jeszcze przed moim urodzeniem skrytym marzeniem mojej mamusi było, żeby dziecko ziściło jej marzenia, których jej się nie udało urzeczywistnić. Ojciec interesował się bardzo astrologią, wiedział wiele na ten temat, sprowadzał różne książki i studiował je. Wkrótce po moim urodzeniu (w tych czasach rodziło się dzieci w domu), ojciec przyszedł do mamusi i powiedział: ona będzie artystką. Mama obruszyła się podobno i zapytała, skąd on to wie. „Gwiazdy o tym mówią” – odpowiedział.

        Janina Tatarska: Należała Pani do grona tych wybrańców, które określamy „cudowne dzieci”, bo zdolności muzyczne objawiły się bardzo wcześnie. Proszę uchylić rąbka tajemnicy, jak wyglądała ścieżka dojścia do muzyki, fascynacja fortepianem i kiedy zapadła decyzja, że się Pani poświęca bez reszty grze na fortepianie.

        L. G.: Podobno od samego początku, kiedy mamusia chciała, abym leżała w łóżeczku spokojnie albo zasnęła, to siadała do fortepianu i był święty spokój. Rodzice bardzo szybko zauważyli, że bardzo interesuję się muzyką, którą słyszę.
Miałam mnóstwo zabawek, bo byłam jedynaczką, ale zawsze zostawiałam je koleżankom, które mnie odwiedzały (bo mama dbała o to, bym miała towarzystwo innych dzieci), a ja siadałam do fortepianu i grałam. Mama karciła mnie: „Masz gości i trzeba się nimi zająć!”. One doskonale bawią się same lalkami, a ja wolę grać - odpowiadałam.
        Grać zaczęłam sama. Podobnie jak dziecko, które układa sobie obrazek z klocków, to ja, jak mama odchodziła od instrumentu, wdrapywałam się na krzesło, siadałam i uderzałam w różne klawisze i w ten sposób nauczyłam się Mazurka B-dur op. 7 nr 1 Fryderyka Chopina.
Wówczas moi rodzice stwierdzili, że mam chyba uzdolnienia muzyczne i poprosili właściwego pedagoga, żeby ocenił, czy warto dziecko kształcić, czy nie. Pedagog stwierdził, że mam zdolności muzyczne i powinnam się kształcić w tym kierunku. W wieku 6-ciu lat jeździłam z mamą albo z ojcem z Rybnika do Katowic, do pani prof. Wandy Chmielowskiej, która była specjalistką w nauczaniu dzieci i udzielała mi prywatnych lekcji.
        Muszę powiedzieć, że wcześniej, mając cztery lata i osiem miesięcy wystąpiłam po raz pierwszy na publicznym koncercie w Rybniku. Z recitalem skrzypcowym wystąpił wówczas pan Antoni Szafranek. Towarzyszył mu przy fortepianie jego brat, Karol, u którego trochę się uczyłam. Bracia Szafrankowie wpadli na pomysł, abym zagrała podczas tego koncertu.
Pamiętam, jak przed koncertem ojciec był bardzo niezadowolony, bo chłopcy chodzili po mieści z dużymi afiszami z napisem, że wystąpi najmłodsza pianistka w Polsce. Mówił oburzony: „...co to za głupstwa. Nie wiadomo jak się dziecko zachowa...”. Okazało się, że dziecku bardzo się występ spodobał i samo sobie biło brawo. Ten mój występ trwał około 20 minut, a wykonałam: Polonez „Pożegnanie Ojczyzny” Ogińskiego, Mazurek B-dur Chopina, Menuet Paderewskiego i jeszcze jeden utwór, którego tytułu nie pamiętam.

        J. T.: Po ukończeniu studiów pianistycznych z najwyższym odznaczeniem w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Katowicach u prof. Wandy Chmielowskiej, pracowała Pani także z innymi wybitnymi pianistami – tu pojawiają się jeszcze dwa znakomite nazwiska.

        L. G.: Tak, u prof. Zbigniewa Drzewieckiego „robiłam” studia podyplomowe i wtedy się to nazywało aspiranturą. Natomiast w Konkursie Chopinowskim, w 1955 roku, w jury zasiadał Arturo Benedetti Michelangeli. Ten wspaniały włoski pianista zauważył mnie i zaprosił tuż po konkursie na swoje mistrzowskie kursy w Arezzo. Byłam u niego cztery razy po dwa miesiące, czyli w sumie osiem miesięcy. Bardzo dużo się podczas tych studiów nauczyłam. Kiedyś rozmawialiśmy o tym, jak ćwiczyć, jak pracować i prof. Michelangeli powiedział mi takie słowa: „...jak chcesz być artystką – ucz się u siebie...”

        J. T.: W 2013 roku ukazała się niezwykła książka zatytułowana „Lidia Grychtołówna w metropoliach świata - kartki z pamiętnika”. To fascynująca książka ukazująca różne aspekty z życia naszej Bohaterki. Można tę książkę kupić w księgarniach internetowych i gorąco Państwu polecam kontakt z tą lekturą. Na końcu książki jest kilka wykazów. Jeden z nich dotyczy repertuaru – utworów solowych i z towarzyszeniem orkiestry. Liczby są imponujące – m.in. blisko 40 utworów na fortepian i orkiestrę od Bacha do Strawińskiego, bo ma Pani w repertuarze także „Capriccio na fortepian i orkiestrę” Strawińskiego.

        L. G.: Tak, mam też Koncert na lewą rękę Prokofiewa i uważam, że jest to jeden z najtrudniejszych utworów, jakie w życiu grałam. Chcę jeszcze dodać, że moją książkę opracował mój zmarły przed rokiem i ośmioma miesiącami mąż – Janusz Ekiert.

        J. T.: Może Pani powiedzieć, czy jakiś zakres repertuaru odegrał szczególną rolę w Pani biografii artystycznej?

        L. G.: Ja tak kocham muzykę, że jeśli sama nie gram, to natychmiast włączam radio i słucham muzyki klasycznej przede wszystkim. Dziennikarze często zadają mi pytanie – którego kompozytora najbardziej kocham? Zawsze odpowiadam tak samo – tego, którego aktualnie gram, bo naprawdę kocham ich wszystkich z Fryderykiem Chopinem na czele – Beethoven, Rachmaninow, Schubert...

        J. D.: Kochamy także publiczność, która słucha muzyki w naszymi wykonaniu. Prawda?

        L. G.: Przede wszystkim publiczność. Na początku kariery kolega powiedział mi, że po dwóch minutach od wyjścia na scenę poczuję już atmosferę sali i mam już publiczność „za sobą”. Na tym polega łatwość nawiązywania kontaktów... Proszę Państwa! Państwa rola dla nas, wykonawców, jest szalenie ważna. Pomagają nam Państwo wsłuchiwaniem się w to, co gramy.

        J. T.: Wielokrotnie była Pani jurorem na międzynarodowych konkursach. Jaki jest Pani stosunek do konkursów, bo jest Pani bardzo doświadczoną Artystką i wiele młodych osób siedzących w tej sali myśli – „...jak ja bardzo zazdroszczę prof. Grychtołównie wielkiego doświadczenia i mądrości. Ona już wszystko wie, a ja dopiero jestem na początku tej drogi...”.

        L. G.: Odpowiem krótko. Prawda jest taka, że w młodym wieku dużo się może – mało się wie, a w starszym wieku – dużo się wie, a mniej się może.

        J. D.: Przed wejściem na estradę Pani Profesor niecierpliwiła się i mówiła: „Och! Żeby wreszcie zobaczyć te biało-czarne klawisze”. Proszę powiedzieć, co nam Pani zagra dzisiaj na bis?

        L. G. : Może dzisiaj Impromptus Schuberta.

Z Panią prof. Lidią Grychtołówną rozmawiali prof. Janina Tatarska i prof. Jarosław Drzewiecki 4 lutego 2018 roku w Sanockim Domu Kultury, podczas Gali Inaugurującej XIII Międzynarodowe Form Pianistyczne „Bieszczady bez granic...”.

Pragnę także poinformować, że fascynująca, chociaż zupełnie odmienna w nastroju, była także druga część koncertu – Finał Mistrzowskiego Kursu Perkusyjnego „Klasyka & Jazz” pod przewodnictwem prof. Piotra Biskupskiego i Cezarego Konrada.
Wykonane zostały po raz pierwszy dwa utwory specjalnie skomponowane na to wydarzenie: 3 Tańce ekstrawaganckie na 2 fortepiany i 4 perkusistów – Myrosława Skoryka oraz Wariacje na temat Chopina na fortepian, zestaw jazzowy i perkusję – Konstantego Vilensky’ego.
Wspaniałym dopełnieniem były Wariacje n/t Paganiniego na 2 fortepiany i 2 perkusistów.
Opracowała – Zofia Stopińska

KONCERT PIANISTYCZNY W MUZEUM-ZAMEK W ŁAŃCUCIE

Burmistrz Miasta Łańcuta pan Stanisław Gwizdak, Dyrektor Miejskiego Domu Kultury w Łańcucie pan Andrzej Piechowski oraz Międzynarodowe Forum Pianistyczne zapraszają na koncert w ramach "Delegacja Muzyczna Forum", który odbędzie się 8 lutego 2018 roku o godzinie 17.00 w sali balowej Muzeum-Zamku w Łańcucie.

Wstęp wolny. Serdecznie zapraszamy.

Kompozytorzy
Dubaj Mariusz ∎ Majerski Tadeusz ∎ Nikodemowicz Andrzej ∎
Wykonawcy
Drewnowski, Michał ∎
DUX 1450
• 24 Mini-Preludia na fortepian (1988–1993) • Suita fortepianowa (wyd. Kijów 1953) • 19 Ekspresji na fortepian (1959/1960)

Zmarły w 2017 roku, lwowsko-lubelski kompozytor Andrzej Nikodemowicz, od 1980 roku - po emigracji z rodzinnego Lwowa - stał się jedną z centralnych postaci życia muzycznego Lublina, jako wykładowca tutejszych uczelni oraz kompozytor i animator życia muzycznego. W roku 1989 został Prezesem nowo założonego Lubelskiego Oddziału Związku Kompozytorów Polskich, który m.in. zainicjował i współorganizował wieloletni cykl koncertów poświęconych twórczości kompozytorów lubelskich - AKORD. W ramach cyklu odbyło się wiele prawykonań utworów symfonicznych, kameralnych, solowych, chóralnych i elektronicznych.
Pomysł nagrania niniejszej płyty zrodził się podczas recitalu fortepianowego Michała Drewnowskiego, poświęconego jubileuszowi profesora Nikodemowicza, w ramach cyklu AKORD XV. Materiał zawarty na płycie jest rozszerzoną wersją wykonanych wówczas kompozycji, związanych z osobą Andrzeja Nikodemowicza.

CD DUX 1450Total time: [53:45]

Mariusz Dubaj
24 Mini-Preludia na fortepian (1988–1993)
1. Pesante [1:24]
2. Sonore [1:26]
3. Capriccioso [0:42]
4. Lento [2:09]
5. Animato [0:35]
6. Mesto [1:34]
7. Con moto [0:42]
8. Con forza [1:21]
9. Poco marcato [0:57]
10. Con fuoco [0:55]
11. Largo [0:59]
12. Presto [0:23]
13. Feroce [0:18]
14. Molto sostenuto [1:18]
15. Sostenuto [1:30]
16. Veloce [0:42]
17. Allegro marciale [0:29]
18. Precipitoso [0:26]
19. Cristallino [1:09]
20. Amabile [1:02]
21. Allegro moderato [0:37]
22. Agitato [1:03]
23. Rubato [1:17]
24. Strepitoso [0:50]

Tadeusz Majerski
Suita fortepianowa (wyd. Kijów 1953)
25. Polonez [4:48]
26. Mazurek [2:00]
27. Kołysanka [2:11]
28. Krakowiak [3:12]

Andrzej Nikodemowicz
19 Ekspresji na fortepian (1959/1960)
29. Tom I, nr 1 : Moderato [1:27]
30. Tom I, nr 2 : Presto [0:29]
31. Tom I, nr 3 : Presto. Lento. Allegretto. Presto. Lento grave [1:05]
32. Tom I, nr 4 : Allegro [0:26]
33. Tom I, nr 5 : Presto [0:26]
34. Tom I, nr 6 : Lento [2:27]
35. Tom I, nr 7 : Andante [1:25]
36. Tom I, nr 9 : Moderato, lento [0:54]
37. Tom I, nr 10 : Lento [1:40]
38. Tom I, nr 11 : Presto [0:32]
39. Tom II, nr 1 : Veloce [0:22]
40. Tom II, nr 5 : Moderato [0:56]
41. Tom II, nr 8 : Misterioso [0:55]
42. Tom II, nr 9 : Volante [0:18]
43. Tom II, nr 10 : Zefiroso [0:44]
44. Tom II, nr 2 : Moderato [1:08]
45. Tom II, nr 7 : Presto veloce [0:15]
46. Tom V, nr 1 : Andantino [0:29]
47. Tom V, nr 9 : Moderato[1:48]

Wykonawcy:
Michał Drewnowski /fortepian/

DUX, DUX 1450, 2017

Reżyseria nagrania: Małgorzata Polańska, Marcin Guz

6 złotych medali w Wiedniu sanockich muzyków

Na XIV Międzynarodowym Konkursie Art-Duo Festival w Wiedniu (16-18.12.2017r.) znakomicie spisali się uczniowie Państwowej Szkoły Muzycznej I i II st. im. Wandy Kossakowej w Sanoku oraz Społecznej Szkoły Muzycznej II st. w Sanoku.

Pierwsze nagrody zdobyli akordeoniści uczący się pod kierunkiem Andrzeja Smolika: Julia Cybuch, Julia Benewiat, Jakub Kucia oraz duet Jakub Kucia – Paweł Drozd, a także skrzypaczka Emilia Linka z klasy Grażyny Dziok i pianistka Nikola Knurek, uczennica Janusza Ostrowskiego. Drugie nagrody zdobyli kolejni akordeoniści: Filip Baracz i Paweł Drozd, uczniowie Andrzeja Smolika oraz Wiktoria Kocyłowska, uczennica Grzegorza Bednarczyka, pianistka Wiktoria Wolanin – uczennica Roberta Handermandera i Natalia Brud, ucząca się pod kierunkiem Oksany Drozdowskiej. Natomiast III nagrody uzyskali: Wronika Indyk – skrzypce, uczennica Grażyny Dziok oraz Karolina Birek, Zuzanna Borczyk i Urszula Sobolak z klasy Janusza Ostrowskiego. Ponadto pianiści Paula Doskowska i Alicja Petryk z klasy Roberta Handermandera oraz Michał Inglot, uczeń Janusza Ostrowskiego, zostali wyróżnieni IV miejscem. Uczestnicy Festiwalu w wolnym czasie zwiedzili piękny Wiedeń – Stare Miasto, Wzgórze Kahlenberg, z którego Jan III Sobieski dowodził polskim wojskiem zwyciężającym Turków, mogli podziwiać uroki Wiednia w czasie Słynnego Jarmarku Bożonarodzeniowego.
Wyjazd na Festiwal nie byłby możliwy bez wsparcia Gminy Miasta Sanoka i Starostwa Powiatowego w Sanoku oraz firm: Herb Bolesław Szybist, Pass Polska, Testmer, Rubber Company,
El-Bud, Stalfred i Transgaz Travel, który m.in. przewoził liczną grupę uczestników Festiwalu oraz mieszkającej w Warszawie, ale pochodzącej z Ziemi Sanockiej Barbary Bukowskiej.

Inf. ze strony CEA Region Podkarpacki

5 lutego o godzinie 19:00 w SDK odbędzie się koncert “Forum Miastu” - Sasha Strunin & Gary Guthman Jazz Show.

Gary Guthman występował jako solista ze wszystkimi największymi orkiestrami symfonicznymi. Został uznany przez krytyków amerykańskich za jednego z najpopularniejszych trębaczy solistów naszych czasów. Dostał doroczną nagrodę krytyki amerykańskiej jako solista i równocześnie aktor rewii muzycznej Forever Swing , która przez 2 lata z wielkim sukcesem odbywała tournee po USA. W ciągu przeszło 30 lat swojej muzycznej kariery Gary Guthman występował jako solista z ok 200 orkiestrami symfonicznymi na kilku kontynentach.

Sasha Strunin - polska piosenkarka pochodzenia rosyjskiego. Początkowo wykonawczyni muzyki pop, wraz z wydaniem drugiej solowej płyty obrała nowy kierunek muzyczny, oscylując wokół jazzu. Absolwentka Wydziału Fotografii Akademii Sztuk Pięknych w Poznaniu. W 2009 rozpoczęła solową działalność muzyczną. Do 2013, wokalistka sprzedała prawie 30 tysięcy płyt i wystąpiła na ponad 300 koncertach.

6 lutego o godzinie 19:00 w Sanockim Domu Kultury Georgijs Sergey i Andrejs Osokins wykonają koncert „Tatiana Shebanova in memoriam” w ramach XIII Międzynarodowego Forum Pianistycznego.

Andrejs - laureat najważniejszych na świecie konkursów pianistycznych - w tym Leeds, Rubinstein, Long-Thibaud, królowej Elżbiety, a także International German Piano Prize. Urzędujący w Londynie Andrejs jest jednym z najbardziej rozchwytywanych łotewskich pianistów.

Georgij - finalista XVII Międzynarodowego Konkursu Pianistycznego im. Fryderyka Chopina w Warszawie. Koncertował między innymi z Lwowską Orkiestrą Symfoniczną, Orkiestrą Amber z Lipawy, Narodową Orkiestrą Armenii, Orkiestrą Kameralną Wratislavia oraz Sinfoniettą Cracovią.

Sergey - jeden z najwybitniejszych łotewskich pianistów i autorytetów, absolwent Konserwatorium Moskiewskiego, pedagog. Wielu z jego studentów i uczniów zyskało ogromne sukcesy na międzynarodowych konkursach i festiwalach, wśród nich - Simkus Andrey Osokin, Artis Arnicane Olga Jegunova i Elina Bertina.

26 stycznia 2018 r. - JEZIORO ŁABĘDZIE spektakl baletowy w wyk. ROYAL LVIV BALLET

2 akty w tym 4 odsłony fenomenalnej sztuki baletowej. Historia o księżniczce zaklętej w łabędzia opowiada o prawdach uniwersalnych takich jak walka dobra ze złem, o ludzkich namiętnościach, zdradzie, bólu i potędze miłości. Już od ponad stu lat niezmiennie zachwyca publiczność całego świata.

Balet Piotra Czajkowskiego do libretta Władimira Biegiczewa i Wasilija Gelcera na scenie Zamku Kazimierzowskiego zaprezentował ROYAL LVIV BALLET czyli artyści Narodowego Lwowskiego Teatru Opery i Baletu im. Salomei Kruszelnickiej w kooperacji z Międzynarodowym Teatrem Baletu. Bajkowa opowieść zachwyciła również przemyską widownię i wprowadziła ją w piękny, magiczny świat baletu klasycznego.

Zachwycające ręcznie szyte kostiumy ROYAL LVIV BALLET i malowane przez Narodowych Artystów dekoracje, a przede wszystkim perfekcja w wykonaniu zespołu złożonego z najlepszych solistów podbiły serca publiczności i sprawiły, że spektakl był niezapomnianym przeżyciem.

Tomasz Beliński
Przemyskie Centrum Kultury i Nauki ZAMEK
fot. Tomasz Beliński

FELIX NOWOWIEJSKI
TYM, KTÓRZY MNIE KOCHAJĄ

W roku 2017 mija 140 rocznica urodzin i 70 rocznica śmierci Feliksa Nowowiejskiego i niniejsza płyta powstała w ramach programu upamiętnienia tego bardzo interesującego choć nieco zapomnianego kompozytora. Nowowiejski, twórca bardzo wszechstronny, w pierwszej kolejności był organistą i w grze na tym instrumencie osiągnął prawdziwą wirtuozerię. Biegłość tę doskonale oddaje znakomita interpretacja Elżbiety Karolak, którą cieszyć się mogą słuchacze tego nagrania. Charakterystyczna dla organów praktyka improwizatorska znajduje wyraz w trzech utworach bezpośrednio odnoszących się do Bożego Narodzenia poprzez cytaty z polskich kolęd a także w barwnej, ilustracyjnej muzyce III Symfonii organowej.

Feliks Nowowiejski
Fantazja. Pasterka w prastarym Kościele Mariackim w Krakowie op. 31 nr 3r
1. /Boze Narodzenie w prastarym Kosciele Mariackim w Krakowie op. 31 nr 3

Feliks Nowowiejski
Fantazja polska Pasterka na Wawelu op. 9 nr 1
2. Fantaisie Polonaise: „Minuit de Noël dans la Cathédrale au Wawel de Cracovie” op. 9 nr 1/Fantazja polska. Pasterka na Wawelu op. 9 nr 1

Feliks Nowowiejski
Noël en Pologne op. 31 nr 4
3. Noël en Pologne op. 31 nr 4

Feliks Nowowiejski
III Symfonia Organowa op. 45 nr 3
4. Toccata
5. Recitativo – Pastorale (Le Miracle)
6. Epilog

Wykonawca:
Elżbieta Karolak /organy/

DUX, DUX 1416, 2017

Reżyser nagrania - Michał Bereza, Jakub Garbacz
Montaż - Jakub Garbacz

Płytę poleca Państwa uwadze Anna Stopińska - Paja

A POLISH KALEIDOSCOPE 2

Zebrane na tej płycie utwory na dwa fortepiany stanowią szczególną panoramę polskiej szkoły kompozytorskiej. Komponowane na przestrzeni z górą siedemdziesięciu lat, ukazują rozmaitość kierunków i tendencji artystycznych, bogactwo osobowości twórczych - kalejdoskop niepospolitych talentów. Ale widać też wiele cech łączących tę muzykę; wywodzące się z neoklasycystycznego ducha dążenie do zwięzłości wypowiedzi, dbałość o formę, chętne sięganie do folkloru, motoryka, dominacja pierwiastka rytmicznego oraz zafascynowanie perkusyjnością nowoczesnego fortepianu.
Druga płyta serii A Polish Kaleidoscope dobrze charakteryzuje główny nurt zainteresowań pianistek tworzących RAVEL PIANO DUO, świetnego zespołu, docenianego zarówno w kraju i na świecie

SPIS UTWORÓW:
Władysława Markiewiczówna
Suita na dwa fortepiany (1936)
1. I Toccata
2. II Intermezzo
3. III Rondo Rustico
4. Kołysanka na dwa fortepiany (1938)

Michał Spisak
Koncert na dwa fortepiany (1942)
5. I Allegro
6. II Quattro variazioni
7. III Fuga doppia

Witold Lutosławski
Miniatura per due pianoforti (1953)
8. Miniatura per due pianoforti (1953)

Henryk Mikołaj Górecki
Toccata op. 2 na dwa fortepiany (1955)
9. Toccata op. 2 na dwa fortepiany (1955)

Romuald Twardowski
Improvvisazione e toccata per due pianoforti (1974)
10. Improvvisazione e toccata per due pianoforti (1974)

Jerzy Bauer
Divertimento w trzech „kawałkach” na dwa fortepiany (2009)
11. I
12. II

Wykonawcy:
Ravel Piano Duo
Agnieszka Kozło /fortepian /
Katarzyna Ewa Sokołowska /fortepian /

DUX, DUX 1422, 2017
Reżyser nagrania i montaż - Marcin Domżał

Płytę poleca Państwa uwadze Anna Stopińska - Paja