Serdecznie zapraszamy na Festiwal Muzyki Fortepianowej im. Marii Turzańskiej, który odbędzie się w terminie od 25 lutego do 4 marca 2023 r.
Festiwal Muzyki Fortepianowej im. Marii Turzańskiej to wydarzenie muzyczne upamiętniające postać wybitnej pianistki związanej z Jarosławiem – Marii Turzańskiej, które rokrocznie gromadzi wirtuozów muzyki poważnej światowego formatu.

Festiwal zainauguruje koncert Orkiestry Zespołu Państwowych Szkół Muzycznych w Jarosławiu pod dyrekcją Martyny Lasoty.

2 marca scena Sali Koncertowej ZPSM w Jarosławiu należeć będzie do „Trzech Pianistów”, którzy w swoim repertuarze posiadają utwory na cztery ręce i dwa fortepiany.

Tegoroczny festiwal zakończymy 4 marca. Podczas finałowego koncertu wystąpi obdarzony niezwykle pięknym głosem o ciepłej barwie ogólnoświatowy tenor Bogusław Morka oraz Renata Johnson-Wojtowicz.

Na wydarzenie zapraszają Burmistrz Miasta Jarosławia Waldemar Paluch, Centrum Kultury
i Promocji w Jarosławiu, Zespół Państwowych Szkół Muzycznych im. F. Chopina w Jarosławiu.

Koncerty:

25 lutego, godz. 17:00, Sala koncertowa ZPSM
ORKIESTRA Zespołu Państwowych Szkół Muzycznych w Jarosławiu
Martyna Lasota – dyrygent
Jagoda Pietrusiak-Kasprzyk – flet
Bilet: 30 zł

________________________________________
2 marca, godz. 18:00, Sala koncertowa ZPSM
WIECZÓR TRZECH PIANISTÓW
Rot – Kasprzyk – Stanisławczyk
Bilet: 30 zł

________________________________________
4 marca, godz. 18:00, Sala koncertowa ZPSM
Koncert finałowy
VIVO AMORE
Bogusław Morka
Renata Johnson-Wojtowicz
Z towarzyszeniem zespołu „Allegro” pod kierownictwem prof. Marka Pająka
Bilet: 60 zł

________________________________________
Bilety do nabycia w Centrum Informacji Turystyczno-Kulturalnej w Jarosławiu (ul. Rynek 5).

3 marca 2023r., piątek, godz. 19:00
SALA KONCERTOWA FILHARMONII PODKARPACKIEJ

ORKIESTRA SYMFONICZNA FILHARONII PODKARPACKIEJ
PAWEŁ PRZYTOCKI – dyrygent
JULIA KOCIUBAN – fortepian

W programie:
K. Penderecki – Agnus Dei
A. Tansman – I Koncert fortepianowy
A. Dvořák – VIII Symfonia G – dur op. 88

Dwa pierwsze utwory zapowiadane w programie zostały skomponowane przez wybitnych twórców muzyki polskiej XX stulecia – Krzysztofa Pendereckiego (1933 – 2020) i Aleksandra Tansmana (1897 – 1986). Agnus Dei to piąta część Polskiego Requiem – jednego z najważniejszych i największych dzieł oratoryjnych Pendereckiego, które rozbudowywane było przez kompozytora na przestrzeni wielu lat. Utwór jest upamiętnieniem zarówno ważkich, tragicznych wydarzeń z historii Polski, jak i ludzi niezłomnej wiary – Maksymiliana Kolbe, Papieża Jana Pawła II oraz kardynała Stefana Wyszyńskiego, któremu poświęcone jest Agnus Dei. Utwór skomponowany w 1981 roku, po śmierci Prymasa Tysiąclecia, zabrzmi w wersji na orkiestrę smyczkową autorstwa samego kompozytora. Tansman – drugi ze wspomnianych twórców, to kompozytor i wirtuoz fortepianu, którego twórczość wciąż odkrywamy. Niemal całe życie spędził Tansman poza Polską, ale wielokrotnie podkreślał, że jest przede wszystkim muzykiem polskim. I Koncert fortepianowy, wykonany po raz pierwszy w 1926 roku w Paryżu, jest przykładem klasycznej elegancji, lekkości faktury i błyskotliwej inwencji melodycznej z pierwiastkami polskiej muzyki ludowej. Słoneczne barwy przyniesie ze sobą VIII Symfonia G – dur op.88 (1889) Antonina Dvořáka (1841 – 1904). Je twórca, stojący w tym czasie u szczytu sławy, doceniał także uroki dnia codziennego i chwil spędzonych na łonie przyrody. To właśnie podczas letnich wakacji, z inspiracji pięknem natury zrodziła się jego VIII Symfonia, co tłumaczyć może pogodny, wręcz błogi nastrój dzieła. Symfonię wypełnia mnóstwo przepięknych, zróżnicowanych w wyrazie melodii. W pierwszej część Allegro con brio dominują dwa tematy – marszowy i pastoralny, druga część, to nastrojowe Adagio, a w trzeciej części Allegretto grazioso melodie wirują w tanecznym rytmie. Finał Allegro ma non troppo rozpoczyna triumfalne solo trąbek, po którym następuje mistrzowski cykl wariacji, który wybrzmiewa jako potężny hymn radości.

Paweł Przytocki urodził się w Krośnie. Ukończył studia w Akademii Muzycznej w Krakowie w 1985r. w klasie Dyrygentury prof. Jerzego Katlewicza. Swoje umiejętności doskonalił na kursach dyrygenckich u Petera Eötvösa .W latach 1986 –1987 był również stypendystą Bachakademie Stuttgart, uczestnicząc w kursach mistrzowskich prof. Helmutha Rillinga. Od 1988r. do 1991 r. był dyrygentem, a także dyrektorem artystycznym Filharmonii Bałtyckiej w Gdańsku.W roku 1990 debiutował w Filharmonii Narodowej w Warszawie. W latach 1995 -1997 był dyrektorem artystycznym Filharmonii im. Artura Rubinsteina w Łodzi. Od roku 2005 -2009 Przytocki był dyrygentem Teatru Wielkiego Opery Narodowej w Warszawie. W sezonie 2005/2006 przygotował premierę Spartakus Chaczaturiana oraz prowadził spektakle Oniegin Czajkowskiego, Traviatę Verdiego, a także La Boheme Pucciniego. W sezonie 2006/2007 dyrygował premierą baletu "Oniegin" w choreografii Johna Cranko. W latach 2008- 2012 Paweł Przytocki był Dyrektorem Naczelnym i Artystycznym Filharmonii im. Karola Szymanowskiego w Krakowie. Przytocki współpracuje z większością orkiestr filharmonicznych w Polsce, a także z orkiestrami symfonicznymi i kameralnymi za granicą: m.in. z Budapest Concert Orchestra, Orchestra Sinfonika de Xalapa, Real Filharmonia de Galicia, Capella Istropolitana w Bratysławie, Neue Philharmonie Westfalen, Philharmonisches Staatsorchester Halle, Bilkent Symphony Orchestra w Ankarze, Filharmonia im.Janacka w Ostrawie, Filharmonia Słowacka w Bratysławie, Narodowa Orkiestra Symfoniaczna Ukrainy w Kijowie, Filharmonia Narodowa w Santiago, Filharmonia Narodowa w Zagrzebiu, New Haifa Symphony Orchestra, Buffalo Philharmonic Orchestra, Orquesta Filarmonica de Bogota, Jerusalem Symphony Orchestra, Staatsorchester Rheinische Philharmonie Koblenz, Jenaer Philharmonie. Przytocki występował z polskimi orkiestrami wielokrotnie w Niemczech, Austrii, Szwajcarii, Belgii, Holandii, Francji i Hiszpanii. Uczestniczy regularnie w międzynarodowych festiwalach muzycznych: Athens Festival/1987, Musikfest Stuttgart/1988, Flanders Festival /1989, La Chaise-Dieu Festival/ 1996, Kissinger Sommer/1998, Bratislava Musik Festival/1999, Augsburger Mozartsommer /2000, Prague Spring/2001,Wratislavia Cantans/2005. Artysta występował również w wielu prestiżowych ośrodkach muzycznych Europy, takich jak: Wiedeń (Musikverein), Berlin (Konzerthaus), Bruksela (Palais des Beaux-Arts), Santiago (Teatro Municipal) Paryż (Théâtre du Châtelet), Hamburg (Musikhalle), oraz Bonn (Beethovenhalle). Dokonał on również nagrań archiwalnych dla Polskiego Radia i Telewizji oraz nagrań płytowych dla wytwórni DUX, Aurophon i Point Classics. Jego nagranie I Symfonii Rachmaninowa zostało wyróżnione przez amerykański magazyn muzyczny “La folia “(obok takich kreacji, jak V Symfonia Beethovena, pod batutą Carlosa Kleibera oraz Appasionata 1960 Światosława Richtera) jako przykład rzadko spotykanej intensywności i zaangażowania w muzyce. Od roku 2008 Paweł Przytocki jest związany z Katedrą Dyrygentury Akademii Muzycznej w Krakowie, gdzie prowadzi swoją klasę Dyrygentury. We wrześniu 2017 objął funkcję dyrektora artystycznego Filharmonii Łódzkiej im. Artura Rubinsteina w Łodzi.

Julia Kociuban uważana jest za jedną z czołowych pianistek swojego pokolenia. Jej debiutancka płyta „Schumann, Chopin, Bacewicz” została uznana przez krytyków za jeden z najciekawszych pianistycznych debiutów fonograficznych ostatnich lat, a jej nagranie II Sonaty fortepianowej Grażyny Bacewicz określono jako najwspanialszą rejestrację utworu na świecie. Dwa najnowsze albumy z koncertami oraz kwintetami fortepianowymi G. Bacewicz i A. Tansmana były nominowane do nagrody ‘Fryderyk’. W 2022 roku ukazał się drugi solowy album artystki „Polish Polonaises”. Kociuban regularnie występuje w renomowanych salach koncertowych w Europie (m.in. Herkulessaal w Monachium, Konzerthaus w Wiedniu i w Berlinie, Laeiszhalle w Hamburgu), Ameryce oraz Azji. Jest zapraszana na najbardziej prestiżowe festiwale muzyczne na świecie w tym m.in. La Roque d’Antheron, La Folle Journee, Young Euro Classic w Berlinie, Wielkanocny Festiwal Ludwiga van Beethovena, Kissinger Sommer. Jako solistka koncertowała z towarzyszeniem uznanych orkiestr kameralnych i symfonicznych, w tym m.in.: Wiener Symphoniker, Wiedeńska Orkiestra Radiowa ORF, Orkiestra Symfoniczna NDR w Hamburgu. Współpracowała z wieloma cenionymi dyrygentami m.in.: Howard Griffiths, Hans Graf, Lahav Shani, Nemme Järvi, Kristjan Järvi, Heribert Beissel, Aziz Shokhakimov, Ken-David Masur, Antoni Wit, Jerzy Maksymiuk, Paweł Przytocki, Marek Pijarowski. Dokonała szeregu nagrań radiowych, telewizyjnych oraz płytowych m.in. dla wytwórni Sony Classical, DUX oraz Gramola. Julia Kociuban jest absolwentką Royal College of Music w Londynie, Universität Mozarteum w Salzburgu oraz Uniwersytetu Muzycznego Fryderyka Chopina w Warszawie, gdzie studiowała pod kierunkiem Dmitri Alexeeva, Pavla Gililova oraz Piotra Palecznego. W 2019 roku uzyskała stopień doktora sztuk muzycznych, a rok później ukończyła podyplomowe studia menadżerów kultury w Szkole Głównej Handlowej w Warszawie. Prócz działalności artystycznej prowadzi działalność pedagogiczną wykładając na Akademii Muzycznej im. G. i K. Bacewiczów w Łodzi. Jest także pomysłodawczynią i dyrektorem BISMA Bacewicz International Summer Music Academy.

                                                                                     Julia Kociuban - fortepian, fot. Adam Golec

KONCERT KAMERALNY PAMIĘCI ŻOŁNIERZY WYKLĘTYCH
1 marca 2023r., środa, godz. 19:00
SALA KAMERALNA FILHARMONII PODKARPACKIEJ

JOLANTA MÜNCH – fortepian
MAGDALENA STEFANIAK– sopran
PAWEŁ TROJAK – tenor

Stefan MÜNCH – słowo

W programie:
W. Żeleński – aria Bronki z opery Janek
S. Moniuszko – recytatyw i aria Hanny z opery Straszny dwór
Dalibógże
Złota rybka
Matysek
Dziad i baba

F. Chopin – Gdzie lubi
Życzenie

M. Karłowicz – Z nową wiosną
Na śniegu

I. J. Paderewski – Gdy ostatnia róża zwiędła

S. Niewiadomski – Chłopca mego mi zabrali
Maki

M. Karłowicz – Skąd pierwsze gwiazdy
Z erotyków
Zawód
Na spokojnym ciemnym morzu
Śpi w blaskach nocy
Zaczarowana królewna
Nie płacz nade mną

W. Żeleński – Ja tobie serce ślę
S. Moniuszko – O matko moja
Tęsknota
Kozak
Złota rybka
Krakowiaczek

Jolanta Skorek-Münch jest profesorem sztuk muzycznych, pianistką, klawesynistką i muzykologiem. Ukończyła studia w Akademii Muzycznej im. Fryderyka Chopina w Warszawie. Brała udział w licznych kursach interpretacji w kraju i za granicą, pracując pod kierunkiem wybitnych pianistów i klawesynistów, jak Tatiana Shebanova, Ryszard Bakst, Laszlo Simon, Paul Badura-Skoda, Urszula Bartkiewicz, Joos van Immerseel, Christine Verheelst, Johann Sonnleitner, Nicholas Parle. Po ukończeniu studiów podjęła pracę w Państwowej Szkole Muzycznej im. Tadeusza Szeligowskiego w Lublinie, w Instytucie Muzyki Wydziału Artystycznego UMCS, a następnie w Katedrze Dydaktyki Muzycznej Instytutu Muzykologii KUL.

W 2005 roku Akademia Muzyczna im. Grażyny i Kiejstuta Bacewiczów w Łodzi nadała jej stopień doktora sztuk muzycznych na podstawie rozprawy Związki muzyki Roberta Schumanna z literacko-filozoficznym programem romantyzmu. Stopień doktora habilitowanego sztuk muzycznych w dyscyplinie artystycznej instrumentalistyka otrzymała w Akademii Muzycznej im. Stanisława Moniuszki w Gdańsku na podstawie rozprawy Partnerstwo w muzycznym dialogu. Fortepian w cyklicznej formie kameralnej od jej narodzin do szczytowych osiągnięć (Borodin, Mahler, Szostakowicz), (Lublin: Wydawnictwo KUL 2008). W 2015 r. ukazała się wersja niemiecka tej książki Die Partnerschaft im musikalischen Dialog (wydawnictwo Peter Lang Verlag, Frankfurt a/M – Bern – Bruxelles – New York). Jolanta Skorek-Münch jest obecnie profesorem w Instytucie Muzyki Uniwersytetu Rzeszowskiego. Rada Doskonałości Naukowej powołuje ją do komisji w sprawach nadania stopnia doktora habilitowanego i tytułu profesora.

Od wielu lat współpracuje z Filharmonią Lubelską jako pianistka i klawesynistka, realizująca basso continuo. Założyła Trio Lublin Baroque (z flecistą Lechem Szostem i wiolonczelistką Marią Błaszczak-Szost). W zespole gra na szpinecie barokowym (kopia J. Silbermanna ca. 1767). Wraz z Triem występowała na kolejnych festiwalach Lublin – Muzyka, Zabytki, Plastyka - Tempus Paschale, na licznych koncertach festiwali Wielkopostne śpiewanie, Między Wschodem a Zachodem i w cyklu koncertów Viva Polonia. Jej dorobek artystyczny obejmuje ponad 500 koncertów z udziałem najwybitniejszych polskich solistów i zespołów, w tym kilkakrotnie w Filharmonii Narodowej, Bałtyckiej, Krakowskiej i Podkarpackiej oraz na Muzycznym Festiwalu w Łańcucie i Festiwalu im. Jana Kiepury w Krynicy. Koncertowała także w Niemczech, Francji, Bułgarii, Izraelu, we Włoszech, Republice Czeskiej, Słowacji, Macedonii i na Węgrzech.

Zorganizowała na Uniwersytecie Rzeszowskim trzy międzynarodowe konferencje, poświęcone twórczości Wojciecha Kilara. Występowała z referatami na krajowych i międzynarodowych sesjach i konferencjach naukowych.

Otrzymała Srebrny Krzyż Zasługi za wybitne osiągnięcia w dziedzinie kultury. Minister Edukacji Narodowej i Sportu odznaczył ją Medalem Komisji Edukacji Narodowej za osiągnięcia pedagogiczne. Otrzymała również Medal Prezydenta Miasta Lublina z okazji X-lecia Tria Lublin Baroque, Medal 700-lecia Miasta Lublin., Medal Unii Lubelskiej oraz Dyplom uznania z medalem Marszałka Województwa Lubelskiego, nadany z okazji 25-lecia Festiwalu Tempus Paschale.

W 2007 r. Minister Kultury i Dziedzictwa Narodowego nadał jej medal „Zasłużony Kulturze – Gloria Artis”. W latach 2009 i 2012 otrzymała nagrody Rektora KUL za wybitną działalność organizacyjno-społeczną, popularyzację nauk oraz osiągnięcia naukowe, a w 2021 nagrodę naukową I stopnia Rektora Uniwersytetu Rzeszowskiego.

                                                                                 Jolanta Skorek-Münch - fortepian, fot. ze zbiorów Filharmonii Podkarpackiej

Magdalena Stefaniak - sopran

Ukończyła z wyróżnieniem Akademię Muzyczną im. Ignacego Jana Paderewskiego w Poznaniu w klasie Barbary Mądrej. Była uczestniczką Akademii Operowej Teatru Wielkiego - Opery Narodowej w Warszawie. Zdobywczyni Grand Prix IV Międzynarodowego Konkursu Wokalnego VIVA CALISIA, laureatka 2. nagrody na II Ogólnopolskim Konkursie Wokalnym im. Bogdana Paprockiego, 3. nagrody na IX Międzynarodowym Konkursie Wokalnym im. Jana Kiepury, finalistka International Opera Competition Salice D’Oro - Vienna Edition 2022. W 2013 roku zadebiutowała w przedstawieniu studenckim jako Hrabina w Weselu Figara Mozarta na deskach Teatru Wielkiego w Poznaniu. Magdalena Stefaniak z sukcesem kreowała następujące role: Musetta w Cyganerii Pucciniego, Psyche w Eros i Psyche Różyckiego (Opera Bałtycka); Papagena w Czarodziejskim flecie Mozarta, Alicja w Alicji w Krainie czarów Kaczmarka, Fruma Sara w Skrzypku na dachu Bocka, Wróżka Kwiatów, Szepcząca i Laponka w Królowej Śniegu Kaczmarka (Teatr Wielki w Poznaniu); Pierwsza Dama i Papagena w spektaklu O Królestwie Dnia i Nocy oraz zaczarowanych instrumentach będącym adaptacją Czarodziejskiego fletu Mozarta, Paź w Rigoletto Verdiego, Basia w Cud albo Krakowiaki i Górale Stefaniego (Teatr Wielki – Opera Narodowa w Warszawie); Siostra w Ognistym Aniele Prokofiewa (Grand Théâtre de Provence we Francji); Hanna Glawari i Walentyna w Wesołej Wdówce Lehára (Mazowiecki Teatr Muzyczny w Warszawie, Opera i Filharmonia Podlaska w Białymstoku); Pierwsza Dama w Czarodziejskim flecie Mozarta (Teatr Wielki – Opera Narodowa w Warszawie, Komische Oper w Berlinie). W 2019 roku wykonywała partię sopranową w Weselu Strawińskiego wystawionego na deskach Teatru Wielkiego – Opery Narodowej w Warszawie. W sezonie artystycznym 2022/2023 po raz pierwszy wcieliła się w postać Hanny w Strasznym dworze Moniuszki (Opera Bałtycka) oraz wykona partię Frasquity w operze Carmen Bizeta (Teatr Wielki – Opera Narodowa). Współpracowała z takimi dyrygentami jak: Patrick Fournillier, Michał Klauza, Kazushi Ono, Bassem Akiki, Gabriel Chmura, Rafał Kłoczko, Dawid Runtz, Marta Kluczyńska, Łukasz Borowicz, Andrzej Knap, Stefan Soltesz. Występowała w spektaklach takich reżyserów jak: Karen Stone, Mariusz Treliński, Michał Znaniecki, Sjaron Minailo, Henryk Konwiński, Beata Redo - Dobber.

                                                                        Magdalena Stafaniak -  sopran, fot. ze zbiorów Filharmonii Podkarpackiej

Paweł Trojak (baryton)
Edukację muzyczną rozpoczął od nauki gry na perkusji, następnie ukończył klasę śpiewu solowego pod kierownictwem dr Alicji Płonki w ZSM w Tarnowie. Jest absolwentem Wydziału Wokalno-Aktorskiego Uniwersytetu Muzycznego Fryderyka Chopina w Warszawie w klasie prof. dr hab. Jadwigi Rappé. Przez 5 lat był członkiem Programu Kształcenia Młodych Talentów – Akademia Operowa, w Teatrze Wielkim - Operze Narodowej w Warszawie, gdzie doskonalił swoje umiejętności pod okiem tak wybitnych artystów pedagogów, jak: Eytan Pessen, Matthias Rexroth, Izabela Kłosińska, Olga Pasiecznik, oraz wielu innych. Był również członkiem prestiżowego programu dla młodych talentów Young Singers Project, w ramach 98 Festiwalu w Salzburgu. Jest absolwentem Mascarade Opera Studio we Florencji. Obecnie jest członkiem Opera Studio w Operze Lyońskiej we Francji. Trzykrotny stypendysta Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego za wybitne osiągnięcia artystyczne. Jest także stypendystą niemieckiej fundacji Hans und Eugenia Jütting – Stiftung oraz Fundacji im. Jerzego Semkowa. Występował na scenach m. in. Teatru Wielkiego – Opery Narodowej w Warszawie (Carmen, Rigoletto, Cud albo Krakowiaki i Górale), Festiwalu w Salzburgu (Salome), Opery w Lyon (Candide), Théâtre des Champs-Elysées w Paryżu (Hérodiade), Warszawskiej Opery Kameralnej (Czarodziejski Flet), Opery Wrocławskiej (Cosi fan tutte), Opery Krakowskiej (Dyrektor teatru), Theater Freiburg (Das Wunder der Heliane), New Generation Festival we Florencji (Kopciuszek), Lyric Opera of Chicago (koncert), Teatro La Fenice w Wenecji (koncert) oraz wielu innych. Występował z towarzyszeniem takich orkiestr, jak: Filharmonicy Wiedeńscy, Orkiestra Teatru Wielkiego - Opery Narodowej, Mozarteumorchester Salzburg, NOSPR w Katowicach, Sinfonii Varsovii, Orkiestry Polskiego Radia w Warszawie, SWR Sinfonieorchester Freiburg, Orkiestry Opery Lyońskiej, Opery Krakowskiej, Opery Wrocławskiej, Orkiestry Akademii Beethovenowskiej, Orkiestr Filharmonii Śląskiej, Lubelskiej, Kieleckiej, WarmińskoMazurskiej, Zabrzańskiej i Śląskiej Orkiestry Kameralnej, pod batutą, m.in.: Franza WelserMösta, Keri-Lynn Wilson, Daniele Rustioni, Yannisa Pouspourikasa, Michała Klauzy, Wojciecha Rodka, Marty Kluczyńskiej, Tomasza Tokarczyka, Sławomira Chrzanowskiego, Piotra Sułkowskiego, Pawła Adamka, Piotra Wajraka, Marcina Sompolińskiego. Występował także w wielu koncertach kameralnych na całym świecie z towarzyszeniem znakomitych pianistów. Na swoim koncie ma kilka nagrań płytowych, oraz telewizyjnych dla takich wydawnictw jak NAXOS, ORF, Polskie Radio, TVP. Jest laureatem ponad 20 międzynarodowych i ogólnopolskich konkursów wokalnych. Do jego ostatnich osiągnięć wokalnych należą m.in.: I miejsce i nagroda specjalna w Międzynarodowym Konkursie Wokalnym im. Moniki Swarowskiej – Walawskiej (Krzeszowice, 2021), I miejsce i nagroda specjalna w II Międzynarodowym Konkursie im. Carla Loewe (Szczecin, 2019), nagroda specjalna w X Międzynarodowym Konkursie Wokalnym im. Stanisława Moniuszki (Warszawa, 2019), I miejsce oraz 3 nagrody specjalne w II Międzynarodowym Konkursie im. Antoniny Campi (Lublin, 2019), II miejsce w IV Międzynarodowym Konkursie Wokalnym im. Jana, Edwarda i Józefiny Reszków (Częstochowa, 2019), I miejsce oraz 6 nagród specjalnych w X Międzynarodowym Konkursie Wokalnym „Bell Arte” w Braine-l’Alleud (Belgia, 2018), I miejsce oraz nagroda specjalna w XX Międzynarodowym Konkursie Wokalnym im. Mikuláš’a Schneidera-Trnavskýiego w Trnavie (Słowacja, 2017), II miejsce oraz 4 nagrody specjalne w XVII Międzynarodowym Konkursie Sztuki Wokalnej im. Ady Sari (Nowy Sącz, 2017), Grand Prix w I Ogólnopolskim Konkursie Wokalnym „Vox populi” (Jelenia Góra, 2017), II miejsce w II Międzynarodowym Konkursie Solowej Wokalistyki Sakralnej Ars Et Gloria (Katowice, 2017), I miejsce w XI Międzynarodowym Konkursie Wokalnym „Złote głosy” (Warszawa, 2016), I miejsce w XVII Międzynarodowym Konkursie Wokalnym Iuventus Canti we Vráblach (Słowacja, 2016), I miejsce w V Międzynarodowym Konkursie Wokalnym im. Rudolfa Petráki w Žilinie (Słowacja, 2016).

25 lutego 2023r., sobota, godz. 18:00
SALA KONCERTOWA FILHARMONII PODKARPACKIEJ

ORKIESTRA SYMFONICZNA FILHARONII PODKARPACKIEJ
SZYMON MAKOWSKI – dyrygent
KRZYSZTOF CUGOWSKI – wokal

W programie m.in:
Cień wielkiej góry; Martwe morze; Jest taki samotny dom; Wierzę w lepszy świat

  Szymon Makowski – absolwent Akademii Muzycznej w Poznaniu (dyrygentura symfoniczna i operowa, skrzypce) w klasie dyrygentury prof. Marcina Sompolińskiego. Swoją edukację uzupełniał na kursach mistrzowskich w Poznaniu (Jose Miguel Rodilla Tortajada), Faro (Alexander Polishchuck) oraz Krakowie (Gabriel Chmura). W latach 2010-2014 ukończył kurs dyrygencki w Accademia Chigiana (Siena) pod kierunkiem Gianluigi Gelmettiego – trzykrotnie uzyskując „Diploma di Merito” oraz stypendia akademii. W 2011 roku pracował jako asystent Waltera E. Gugerbauera w Operze Wrocławskiej przy produkcji opery Parsifal R.Wagnera. W tym samym roku rozpoczął stałą współpracę z Teatrem Muzycznym w Poznaniu i Teatrem Muzycznym w Lublinie. W ciągu ostatnich lat współpracował z wieloma znakomitymi zespołami w całej Europie: Narodową Orkiestrą Symfoniczną Polskiego Radia, Orkiestrą Muzyki Nowej, Filharmonią Sudecką w Wałbrzychu, Filharmonią Opolską, Filharmonią Warmińsko-Mazurską w Olsztynie, Filharmonią Podkarpacką w Rzeszowie, Sinfonia Baltica w Słupsku, Filharmonią Kaliską, Filharmonią Świętokrzyską w Kielcach, Filharmonią Krakowską oraz Filharmonią Poznańską. Współpracował także z Gliwickim Teatrem Muzycznym. Spośród zagranicznych orkiestr pracował z Orchestre Philharmonique Monte Carlo, Frankfurt Radio Symphony Orchestra, Orchestre National de Lorraine, Praska Komorni Filharmonie, Filharmonia Hradec-Kralove, Orchestra Sinfonica di Sanremo, Kosovo Philharmonic Orchestra, Orchestre Victor Hugo Franche-Comte, Orquesta do Algarve, Sofia Festival Orchestra, Regensburg Theater oraz Orchestra della Fondazione Bulgaria Classic. W czasie tych koncertów współpracował z wieloma światowej sławy solistami, m.in Aleksandrą Kurzak, Stefanem Kocanem, Agatą Szymczewską, Claudio Bohorquezem, Ivo Kahankiem, Krzysztofem Jakowiczem czy Igorem Szeligowskim. Niezależnie od działalności koncertowej, Szymon Makowski brał udział w wielu międzynarodowych konkursach dyrygenckich: w Atenach (w 2010r.), w Besancon (w 2013r. – gdzie osiągnął półfinał) oraz we Frankfurcie nad Menem na konkursie im. G. Soltiego (w 2015r – gdzie również osiągnął etap półfinałowy). W 2016 roku rozpoczął współpracę z Filharmonią Dolnośląską w Jeleniej Górze jako główny dyrygent orkiestry. Wraz z tym zespołem zrealizował ponad 50 koncertów w kraju i zagranicą, dokonał też premierowych nagrań muzyki Ludomira Różyckiego. W czerwcu 2019 roku poprowadził koncert finałowy 54. festiwalu Henryka Wieniawskiego w Szczawnie Zdroju, transmitowany i nagrany przez TVP Wrocław. Podczas pandemii Covid-19 był jednym z autorów nowatorskiego projektu “Kultura w sieci”, który zaowocował wykonaniem 15 nagrań w domach muzyków orkiestry Filharmonii. Łącznie nagrania te dotarły do ponad półtora miliona odbiorców.

                                                                              Szymon Makowski - dyrygent, fot. Piotr Rzeszutek

Krzysztof Cugowski to wybitny polski muzyk rockowy. Urodził się 30 maja 1950 roku w Lublinie i z tym miastem związał się na stałe. Uczył się w Państwowej Szkole Muzycznej, następnie rozpoczął studia prawnicze. W 1969 roku z Krzysztofem Brozim i Januszem Pędziszem, założył zespół Budka Suflera. Charakterystyczny, mocny głos Krzysztofa Cugowskiego szybko został dostrzeżony. W 1970 roku do zespołu dołączyli Romuald Lipko i Andrzej Ziółkowski. W 1974 roku Budka Suflera nagrała utwór „Sen o dolinie” i przebojem wdarła się na radiowe listy i do świadomości słuchaczy. Po wydaniu dwóch płyt, które okazały się wielkim sukcesem, w 1976 roku Krzysztof Cugowski opuścił Budkę Suflera. W tym czasie pracował z Piotrem Figlem oraz zespołami Spisek i Cross. Do Budki powrócił w 1984 roku. W drugiej połowie lat 80. koncertował z zespołem w USA. Na początku lat 90. Budka Suflera nagrała płytę „Cisza”. Krążek okazał się na tyle dużym sukcesem, że umożliwił muzykom powrót do kraju. Był również preludium do największego sukcesu komercyjnego zespołu, czyli do wydanej w 1997 roku płyty „Nic nie boli, tak jak życie”. Sprzedaż albumu przekroczyła rekordowy milion egzemplarzy. Ten sukces stał się również przepustką dla zespołu do występu w 1999 roku w słynnej sali koncertowej Carnegie Hall w Nowym Jorku. W późniejszych latach działalności muzycy Budki Suflera nagrywali także z zagranicznymi gwiazdami. Na płycie „Jest” grupę wsparli: basista Marcus Miller, gitarzysta Steve Lukather i perkusistka Sheila E. Krzysztof Cugowski ma na swoim koncie również kilka płyt solowych oraz krążek „Integralnie” (2001) z coverami wielkich przebojów polskiego i światowego rocka. Współpracował także z Ray’em Wilsonem, byłym wokalistą zespołu Genesis. Wspólnie nagrali utwór „Not about us”. Wokalista wystąpił również z Gary Brooker’em i Garou.
Budka Suflera zakończyła działalność w 2014 roku, żegnając się z fanami ogromną, międzynarodową trasą koncertową. W grudniu tego samego roku Krzysztof Cugowski został odznaczony przez prezydenta RP Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski nadanym za wybitne zasługi dla polskiej kultury i za osiągnięcia w pracy artystycznej i twórczej.
Po zakończeniu działalności zespołu, wokalista ani na chwilę nie zwolnił tempa. Już jesienią 2015 roku wydał kolejny solowy krążek pt. „Przebudzenie” z muzyką Stefana Gąsieńca. W tym samym roku rozpoczął koncertowanie z założonym przez swoich synów, Piotra i Wojciecha, zespołem „Bracia”. 30 września 2016 roku, w ramach niezwykłego, rodzinnego projektu CUGOWSCY, ukazał się wspólny krążek ojca i synów pt. „Zaklęty krąg”. Album uzyskał status złotej płyty.
W tzw. międzyczasie wokalista wziął udział w projekcie „Dwa Żywioły”. Wystąpił dwukrotnie ze światowej sławy sopranistką Aleksandrą Kurzak. Koncertował również z plejadą polskich muzycznych gwiazd w ramach projektu „Koncerty Muzyki Filmowej”. Współpracuje także z Filharmonią Dolnośląską.
W maju 2018 roku, wielkim koncertem finałowym, zakończyła się wspólna trasa projektu CUGOWSCY. W listopadzie ukazało się DVD z zapisem koncertu. Wydawnictwo zostało zatytułowane „Ostatni raz”. W tzw. międzyczasie rozpoczęły się prace nad powstaniem nowego zespołu, który towarzyszy legendarnemu wokaliście w jego dalszej solowej karierze. W składzie grupy znaleźli się muzycy wybitni, doskonale znani na scenie rockowej i jazzowej.
Pod koniec 2017 roku Krzysztof Cugowski rozpoczął pierwszą trasę koncertową z Zespołem Mistrzów. W składzie grupy znaleźli się: Jacek Królik (gitara), Cezary Konrad (perkusja), Robert Kubiszyn (gitara basowa), Tomasz Kałwak (instrumenty klawiszowe). Do końca 2022 roku zespół ponad 200 razy towarzyszył wokaliści na scenie.
W 2020 roku artysta obchodził 50 – lecie swojej drogi scenicznej. Z tej okazji wydał z Zespołem Mistrzów ekskluzywny, dwupłytowy album, który z jednej strony podsumowywał pięć dekad artystycznego dorobku Krzysztofa Cugowskiego, a z drugiej zapowiadał kolejne projekty. Album „50/70 Moje Najważniejsze” miał premierę 8 maja. Jak sam artysta podkreślał, „znalazły się na nim utwory, które towarzyszyły mi przez całe muzyczne życie. Być może nie należą do kanonu tych najbardziej znanych, ale na pewno są dla mnie najważniejsze.”
W tym samym roku Krzysztof Cugowski odebrał dwa cenne odznaczenia. W lutym 2020 roku otrzymał tytuł Ambasadora Województwa Lubelskiego, w czerwcu z rąk ministra kultury otrzymał Złoty Medal Zasłużony Kulturze „Gloria Artis”.
Mimo pięciu dekad na scenie, artysta nadal planuje kolejne przedsięwzięcia. W minionym roku ukazał się pierwszy singiel zapowiadający nową, autorską płytę Krzysztofa Cugowskiego. Autorami rockowo – bluesowego utworu „Panaceum” są Robert Kubiszyn (muzyka) oraz Andrzej Mogielnicki (słowa). Premiera najnowszego krążka artysty planowana jest jeszcze w tym roku.

24 lutego 2023r., piątek, godz. 19:00
SALA KONCERTOWA FILHARMONII PODKARPACKIEJ

ORKIESTRA SYMFONICZNA FILHARONII PODKARPACKIEJ
RAFAŁ JANIAK – dyrygent
MARCIN ŚWIĄTKIEWICZ – klawesyn

W programie:
M. Skoryk – Melodia
J.S. Bach – Koncert na klawesyn i orkiestrę smyczkową d – moll BWV 1052
H. M. Górecki: - Trzy utwory w dawnym stylu
                          - Koncert na klawesyn i orkiestrę smyczkową op. 40
M. Karłowicz – Poemat symfoniczny „Odwieczne pieśni” op. 10

Klawesyn to instrument, który budzi skojarzenia z dawnymi epokami, chociaż w XX stuleciu nastąpił jego prawdziwy renesans. Przyczyniła się do tego polska klawesynistka światowej sławy – Elżbieta Chojnacka (1939 – 2017), dla której tworzyli najwybitniejsi kompozytorzy na całym świecie. Program zestawia ze sobą dwa koncerty klawesynowe z różnych epok – pierwszy wyszedł spod pióra mistrza baroku – Johanna Sebastiana Bacha (1685 – 1750), drugi jest dziełem XX – wiecznego twórcy – Henryka Mikołaja Góreckiego (1933 – 2010). Trzyczęściowy, popisowy Koncert Bacha otwiera Allegro, które prezentuje energiczny temat, stopniowo ozdabiany błyskotliwymi figuracjami. Adagio – część druga jest pełna zadumy, a bogato ornamentowana partia klawesynu prowadzi liryczny dialog ze smyczkami. W trzeciej część Allegro na pierwszym plan wysuwa się wirtuozowska partia klawesynu. Równie efektowny jest Koncert na klawesyn (1980) Góreckiego dedykowany Elżbiecie Chojnackiej. Ten krótki utwór wpisuje się w nurt estetyki neoklasycznej, o czym świadczy chociażby lapidarna – dwuczęściowa forma oraz sięganie do barokowej, motorycznej rytmiki. Zgodnie z tytułem elementy archaizujące odnaleźć można w Trzech utworach w dawnym stylu (1964) Góreckiego. Klimat dawnej muzyki osiąga kompozytor m.in. poprzez użycie melodii zaczerpniętych z XVI – wiecznych pieśni. Neoromantyczna ekspresja rozpostarta będzie pomiędzy trzema ogniwami Odwiecznych pieśni (1904 -1906) Mieczysława Karłowicza (1876 – 1909), przedstawiciela nurtu nazywanego „Młodą Polską” w muzyce. Dzieło zostało zrodzone z osobistych refleksji, jakie towarzyszyły kompozytorowi podczas samotnych górskich wycieczek po Tatrach. Poszczególne części tego symbolicznego tryptyku symfonicznego opatrzył kompozytor sugestywnymi tytułami: Pieśń o wiekuistej tęsknocie, Pieśń o miłości i o śmierci oraz Pieśń o wszechbycie. Łączy je wspólny „temat odwieczności”. 8 lutego 1909 roku, niespełna kilka tygodni po wykonaniu Odwiecznych pieśni w Filharmonii Warszawskiej, kompozytor – taternik zginął tragicznie, zasypany lawiną u stóp Małego Kościelca. Jak pisał wybitny polski muzykolog Leszek Polony: „Muzyka Karłowicza niesie ze sobą szczególny etos: skłania do zadumy nad ludzkim losem. Nad jego samotnością, tragizmem, a w tym wszystkim – wzniosłością.”

Rafał Janiak
Kompozytor, dyrygent i pedagog urodzony w 1986 roku. Ukończył z wyróżnieniem studia dyrygenckie pod kierunkiem prof. Antoniego Wita (2011), a także studia kompozytorskie (również z wyróżnieniem) w klasie prof. Stanisława Moryto (2010) na Uniwersytecie Muzycznym F. Chopina w Warszawie. W roku 2016 uzyskał stopień doktora sztuk muzycznych w dyscyplinie dyrygentura a w roku 2020 stopień doktora ­habilitowanego. W swoim dorobku posiada wiele nagród zdobytych w konkursach muzycznych ogólnopolskich i międzynarodowych wśród nich m.in. I nagrodę I Konkursu Kompozytorskiego im. Jana Pawła II w Warszawie (2007), III nagrodę IV Międzynarodowego Konkursu Kompozytorskiego „Musica Sacra” w Częstochowie (2008), wyróżnienie na 51. Ogólnopolskim Konkursie Młodych Kompozytorów im. Tadeusza Bairda w Warszawie (2010), a także był półfinalistą Conductitng Competition „Donatella Flick” w Londynie (2014). Jest zwycięzcą konkursu na napisanie opery organizowanego przez Teatr Wielki w Łodzi. Jury, pod przewodnictwem prof. Krzysztofa Pendereckiego przyznało jednogłośnie Grand prix. Dodatkowo zdobył również laur nagrody publiczności. Premiera opery „Człowiek z Manufaktury” odbyła się w lutym 2019 r., a jej wersja plenerowa w maju 2019 na rynku Łódzkich Włókniarek była wydarzeniem bez precedensu. Dwukrotnie został stypendystą Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego (2007, 2012), Prezydenta Miasta Gdańska (2005, 2009), oraz Keimyung University Foundation (Korea Południowa 2009). W 2018 został laureatem programu stypendialnego „Młoda Polska”, a także otrzymał prestiżowe stypendium dla wybitnego młodego naukowca przyznane przez Ministerstwo Nauki i Szkolnictwa Wyższego. W sezonie 2013/14 był asystentem Jacka Kaspszyka a w sezonie 2012/13 Antoniego Wita w Filharmonii Narodowej, któremu również miał zaszczyt asystować współpracując z ­wieloma orkiestrami w Polsce i na świecie (m.in. Korea Płd, Hiszpania). Rafał Janiak regularnie koncertuje z większością polskich orkiestr m.in. Filharmonii Narodowej, Narodową Orkiestrą Polskiego Radia w Katowicach oraz Filharmonii Krakowskiej, Łódzkiej, Śląskiej, Bałtyckiej, Lubelskiej, Gorzowskiej, Zielonogórskiej, Podkarpackiej, Opolskiej czy Polskiej Filharmonii Kameralnej Sopot. We wrześniu 2012 Rafał Janiak zadebiutował na festiwalu „Warszawska Jesień” prowadząc koncert z udziałem orkiestry Filharmonii Narodowej, Podczas kolejnej edycji „Warszawskiej Jesieni” (2013) artysta poprowadził koncert finałowy. Repertuar artysty obejmuje ­dzieła symfoniczne, koncertowe a także oratoryjne. W 2011 roku zadebiutował jako dyrygent operowy prowadząc premierowe przedstawienie „Cosi fan tutte” W. A. Mozarta. W 2014 na deskach Warszawskiej Opery Kameralnej we współpracy z UMFC objął kierownictwo artystyczne nowej inscenizacji „Don Giovanniego” W. A. Mozarta, w 2017 na scenie kameralnej Teatru Wielkiego w Warszawie „Oniegina” Czajkowskiego oraz w 2022 „Suor Angelica” i „Gianni Schicchi” Pucciniego (współpraca z UMFC). Od 2016 roku artysta współpracuje z Teatrem Wielkim w Łodzi, dyrygując m.in. „Barona Cygańskiego” J. Straussa a także „Turandot” Pucciniego. Od 2022 roku współpracuje z Operą Bałtycką w Gdańsku gdzie dyryguje przedstawieniami „Cyrulika Sewilskiego” Rossiniego. Od 2017 roku jest kierownikiem artystycznym nowopowstałej Chopin University Chamber Orchestra, z którą odnosi wiele znaczących sukcesów. Zespół ma w swoim dorobku już kilka nagranych płyt, z których najnowsza została nominowana do nagrody „Fryderyki 2021”. W ostatnim czasie wspólnie występowali podczas tournée po Chinach dając ponad 20 koncertów (lipiec 2019). Aktualnie pracuje na stanowisku adiunkta na swojej macierzystej uczelni pełniąc funkcję dziekana wydziału Dyrygentury Symfoniczno-Operowej UMFC. Od stycznia 2023 roku jest dyrektorem artystycznym Teatru Wielkiego w Łodzi.

Marcin Świątkiewicz gra na różnych typach klawesynów i klawikordów oraz na historycznych fortepianach i organach; szczególną pasją darzy improwizacje. Jako solista, dyrygent i kameralista regularnie współpracuje z czołówką orkiestr i zespołów, w tym z Brecon Baroque, Arte dei Suonatori, Capellą Cracoviensis i Aukso biorąc udział w realizowanych przez nie nagraniach (wytwórnie CPO, BIS, Channel Classics, Accent, Alpha, Decca, Linn Records, DUX oraz stacje radiowe i telewizyjne w całej Europie). W 2015 roku, wraz z Arte dei Suonatori, nagrał solowy album z koncertami klawesynowymi JG Müthela, nagrodzony Diapason d'Or, a dwa lata później wielokrotnie wyróżnianą solową płytę Cromatica. Za Sonaty Różańcowe Bibera, zarejestrowane wspólnie z Rachel Podger, Davidem Millerem i Jonathanem Mansonem otrzymał Gramophone Award, a wydane przez Channel Classics w 2018 roku Koncerty Klawesynowe JS Bacha spotkały się z entuzjastycznym przyjęciem. W 2020 ukazało się nagranie Wariacji Goldbergowskich dla Rubicon Classics. W 2016 roku artysta został nagrodzony Paszportem Polityki. Wykłada w Akademii Muzycznej w Katowicach. Szczególną uwagę poświęca nauczaniu gry solowej oraz kursom improwizacji w oparciu o metodę partimento.

                                                                         Marcin Światkiewicz - klawesyn, fot. ze zbiorów Filharmonii Podkarpackiej

Kolejny fantastyczny koncert Mieleckiej Orkiestry Symfonicznej zakończył się jak zwykle gorącym aplauzem naszej wspaniałej publiczności, która stawiła się w komplecie, aby wysłuchać Koncertu Karnawałowego „Słynne tanga i walce”.

W programie znalazły się kompozycje Henryka Jabłońskiego, Erwina Hentschela, Antona Malando, Emile Waldteufela, Anatoliusza Horbowskiego, John’a Lindsay’a, Angela Villoldo, a wraz z muzykami MOS wystąpiła Jagoda Huber – mezzosopran. Mielecką Orkiestrę Symfoniczną poprowadził, a także utwory zaaranżował Franciszek Wyzga.

O karnawałowym nieumiarkowaniu w jedzeniu i piciu, a więc tańcach, hulankach i swawolach na polskich wsiach i w szlacheckich dworkach opowiadał obszernie Tomasz Łępa, który także – rzecz jasna – zapowiadał kolejne utwory wykonywane przez MOS.

I tak zakończył się cykl koncertów naszej orkiestry związanych z obchodami Sylwestra, Nowego Roku i karnawału. Dziękujemy artystom i publiczności i do zobaczenia na kolejnych koncertach.

Serdecznie zapraszamy na Festiwal Muzyki Fortepianowej im. Marii Turzańskiej, który odbędzie się w terminie od 25 lutego do 4 marca 2023 r.
Festiwal Muzyki Fortepianowej im. Marii Turzańskiej to wydarzenie muzyczne upamiętniające postać wybitnej pianistki związanej z Jarosławiem – Marii Turzańskiej, które rokrocznie gromadzi wirtuozów muzyki poważnej światowego formatu.

Festiwal zainauguruje koncert Orkiestry Zespołu Państwowych Szkół Muzycznych w Jarosławiu pod dyrekcją Martyny Lasoty.

2 marca scena Sali Koncertowej ZPSM w Jarosławiu należeć będzie do „Trzech Pianistów”, którzy w swoim repertuarze posiadają utwory na cztery ręce i dwa fortepiany.

Tegoroczny festiwal zakończymy 4 marca. Podczas finałowego koncertu wystąpi obdarzony niezwykle pięknym głosem o ciepłej barwie ogólnoświatowy tenor Bogusław Morka oraz Renata Johnson-Wojtowicz.

Na wydarzenie zapraszają Burmistrz Miasta Jarosławia Waldemar Paluch, Centrum Kultury
i Promocji w Jarosławiu, Zespół Państwowych Szkół Muzycznych im. F. Chopina w Jarosławiu.

PROGRAM FESTIWALU
25 lutego, godz. 17:00, Sala koncertowa ZPSM
ORKIESTRA Zespołu Państwowych Szkół Muzycznych w Jarosławiu
Martyna Lasota – dyrygent
Jagoda Pietrusiak-Kasprzyk – flet
Bilet: 30 zł

________________________________________
2 marca, godz. 18:00, Sala koncertowa ZPSM
WIECZÓR TRZECH PIANISTÓW
Rot – Kasprzyk – Stanisławczyk
Bilet: 30 zł

________________________________________
4 marca, godz. 18:00, Sala koncertowa ZPSM
Koncert finałowy
VIVO AMORE
Bogusław Morka
Renata Johnson-Wojtowicz
Z towarzyszeniem zespołu „Allegro” pod kierownictwem prof. Marka Pająka
Bilet: 60 zł

________________________________________
Bilety do nabycia w Centrum Informacji Turystyczno-Kulturalnej w Jarosławiu (ul. Rynek 5).

17 lutego 2023r., piątek, godz. 19:00
SALA KONCERTOWA FILHARMONII PODKARPACKIEJ

ORKIESTRA SYMFONICZNA FILHARMONII PODKARPACKIEJ
JERZY SALWAROWSKI – dyrygent
HUBERT SALWAROWSKI – fortepian

W programie:
F. Mendelssohn – Uwertura koncertowa ”Hebrydy” h – moll op. 26
L. van Beethoven – III Koncert fortepianowy c – moll op. 37
J. Haydn – Symfonia G – dur Nr 92 „Oksfordzka”

Feliks Mendelssohn (1809 – 1847), podobnie jak wielu innych twórców epoki romantyzmu często podróżował, występując w różnych krajach Europy jako kompozytor, pianista i dyrygent. Uwertura koncertowa „Hebrydy” (1832) powstała z zachwytu Mendelssohna szkockim archipelagiem. Nie jest to jednak muzyka programowa, ale – jak pisał Alfred Einstein – „muzyczne odbicie głębokiego wrażenia, jakie wywiera natura na subtelnej, wrażliwej duszy.” Klasyczny w formie, ale romantyczny w emocjach będzie III Koncert fortepianowy c- moll op. 37 (1800) Ludwiga van Beethovena (1770 – 1827) – jedyny w twórczości wielkiego klasyka utwór tego gatunku, który utrzymany jest w tonacji molowej. Wybór tonacji c- moll determinuje w muzyce Beethovena burzliwe emocje. Wypełniają one części skrajne Koncertu, a środkowe – Largo w tonacji E – dur, zaskakuje aurą błogiego spokoju. Zabrzmi również muzyka najstarszego z klasyków wiedeńskich – Josepha Haydna (1732 – 1809), twórcy podziwianego zarówno przez Mozarta, jak i Beethovena. Symfonia G – dur „Oksfordzka”(1789), to obok dwunastu słynnych „Symfonii londyńskich” szczytowe osiągnięcie Haydna w dziedzinie twórczości symfonicznej. Dzieło zostało wykonane po raz pierwszy w Oksfordzie, w związku otrzymaniem przez Haydna tytułu doctora honoris causa tamtejszego uniwersytetu. Utwór powstał jednak dwa lata wcześniej na zamówienie paryskiej Le Concert de la Loge Olympique – jednej z najlepszych w tamtym czasie orkiestr w Europie. Symfonia rozpoczyna się wstępem prowadzącym do Allegro, które zaciekawia rzadkim u kompozytora dramatycznym rysem. Kontrastuje z nim liryczne Adagio cantabile. Menuet prowadzi do lekkiego finału Presto, które odsłania typowe, radosne oblicze Haydna.

Jerzy Salwarowski
Urodził się w Krakowie i tam ukończył studia w Akademii Muzycznej – kompozycję u Tadeusza Machla i Krzysztofa Pendereckiego oraz dyrygenturę u Henryka Czyża i Krzysztofa Missony. Swoje umiejętności doskonalił w Accademia Chigiana u Franco Ferrary. Jest laureatem czołowych nagród krajowych i międzynarodowych konkursów dyrygenckich: I i II konkursu w Katowicach (I nagroda i nagroda Krytyki Muzycznej) w Sienie (I nagroda) i Budapeszcie (zwycięstwo). Dyryguje orkiestrami w Europie, Azji, Afryce i obu Amerykach, współpracuje z czołowymi orkiestrami i operami w Polsce. Z polskimi orkiestrami odbył wiele tournees koncertowych w Europie. Znajdował się w gronie dyrygentów licznych festiwali, m.in.: Warszawska Jesień, Poznańska Wiosna, Festiwal Flandryjski, Pražske Jaro i Millenium Pace. Współpracując z polskimi orkiestrami radiowymi dokonał wielu nagrań archiwalnych. Regularnie zasiadał w Jury Międzynarodowych Konkursów Dyrygenckich w Katowicach i Białymstoku, i wokalnych w Częstochowie. Dyskografia Jerzego Salwarowskiego zawiera wiele płyt nagranych dla firm zagranicznych: Amreco, Adda, Thorofon – oraz polskich: Tonpress, Selene, Wifon, DUX i Polskie Nagrania. Dla tej ostatniej wytwórni nagrał album płytowy z muzyką G. Gershwina, nagrodzony w 1994 roku „Złotą Płytą” a w 1999 roku wydany na CD. Dokonał pierwszego kompletnego nagrania poematów symfonicznych Mieczysława Karłowicza, wydanych na CD i nominowanych do nagrody „Fryderyk ’99”. Jerzy Salwarowski nagrał również dwa CD z Toruńską Orkiestrą Kameralną oraz pierwszą w historii Filharmonii Szczecińskiej płytę „Słynne Kaprysy”, która otrzymała nominację do nagrody „Fryderyk ’98”. Wiosną 2002 roku wraz z synem Hubertem nagrał krążek, na którym znalazły się – I Koncert fortepianowy d-moll op.15 Johannesa Brahmsa (z towarzyszeniem NOSPR- -u) i III Koncert fortepianowy C-dur op.26 Siergieja Prokofiewa (z towarzyszeniem Filharmoników Szczecińskich). Ta płyta otrzymała nominację do nagrody „Fryderyk 2002”. Dla firmy fonograficznej DUX nagrał w 2008 roku, dyrygując Orkiestrą Symfoniczną Filharmonii Narodowej, płytę z Symfonią e-moll „Odrodzenie” op. 7 Mieczysława Karłowicza, która otrzymała znakomite recenzje. Dyryguje także za granicą: w Paryżu, Madrycie, Barcelonie, Pradze, Bratysławie, Hamburgu, Kairze, Osace, Skopje, Ljublianie, Porto, Luksemburgu, Lukce, Everett (Washington), La Crosse (Wisconsin), Kijowie, Berlinie, Essen, Bergamo, Mediolanie, Walencji i Kopenhadze. Wiosną 2003 roku poprowadził gościnnie wykłady w Towson University Baltimore oraz Central Washington University w Ellensburgu. Od 1999 roku wykłada w Akademii Muzycznej w Poznaniu, gdzie prowadzi klasę dyrygentury. W 2005 roku, z rąk Prezydenta RP, otrzymał nominację profesorską. W 2008 został mianowany profesorem zwyczajnym. W czerwcu 2012 roku, zaproszony do Konserwatorium w Neapolu, w ramach programu „Erasmus”, poprowadził tam kursy mistrzowskie. W roku 2011 został odznaczony ­Medalem Komisji Edukacji Narodowej, a w roku 2013 otrzymał Złoty Medal Za Długoletnią Służbę oraz Nagrodę Rektora I Stopnia. Regularnie (co dwa lata) prowadzi koncerty inaugurujące Rok Akademicki z uczelnianą orkiestrą symfoniczną. W latach 2005-2007 był, po raz drugi, Dyrektorem Artystycznym Toruńskiej Orkiestry Kameralnej, późniejszej Toruńskiej Orkiestry Symfonicznej, z którą w październiku 2006 roku odbył tournee w Anglii. Od 2005 – 2011 roku był Dyrektorem Artystycznym Filharmonii Częstochowskiej, z którą nagrał Suitę Nowoorleańską z jazzowym zespołem Five O’Clock Orchestra oraz wydawnictwo, w którym Filharmonicy Częstochowscy towarzyszyli pianiście jazzowemu – Adamowi Makowiczowi (płyta zawiera utwór zadedykowany Częstochowie). W sierpniu 2008 roku, zaproszony przez Narodową Orkiestrę z Rio de Janeiro, dyrygował tam koncert z muzyką Moniuszki, Chopina i Mendelssohna. Jesienią 2009 r. odbył wraz z Częstochowskimi Filharmonikami serię koncertów w Niemczech. W 2008 roku został uhonorowany przez Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego Bogdana Zdrojewskiego Srebrnym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”. Zagraniczne występy 2010 r. objęły zarówno sąsiedzką Ukrainę (koncert w Filharmonii w Dniepropietrowsku), jak i egzotyczną Jordanię, w stolicy której dyrygował Orkiestrą Filharmonii Łódzkiej, podczas koncertu na zakończenie Roku Chopina. Rok 2011 przyniósł kolejny występ w NOSPR, i koncerty w Niemczech, a 2012 – koncerty na Poznańskiej Wiośnie, w Filharmonii Narodowej, we Lwowie i w Bejrucie. W maju 2013 r. dyrygował Polską Orkiestrą Radiową w Filharmonii Narodowej, a w marcu ub. r. poprowadził orkiestrę Sinfonia Juventus w Studiu im. W. Lutosławskiego w Warszawie. W roku 2014 obchodził jubileusz 45-lecia pracy artystycznej. Z tej okazji otrzymał z rąk Minister Kultury i Dziedzictwa Narodowego prof. Małgorzaty Omilanowskiej Nagrodę za całokształt dorobku artystycznego. Jubileusz został uświetniony serią spektakli operyNabucco G.Verdiego w Polsce i w Niemczech z zespołem Pro Musica Wrocław oraz wieloma koncertami w polskich orkiestrach, w tym w Filharmonii Narodowej i NOSPR. W 2019 roku Jerzy Salwarowski obchodził 50-lecie pracy artystycznej, uświetnione koncertami w całej Polsce. Podsumowaniem był koncert w lutym 2020 roku w Filharmonii Narodowej, gdzie zabrzmiała m. in. Szecherezada M. Rimskiego-Korsakowa. Oprócz działalności koncertowej i dydaktycznej artysta działa na polu edytorskim i naukowym. Właśnie został wydany przez PWM kolejny opracowany przezeń tom – Epizod na Maskaradzie M. Karłowicza, a Akademia Muzyczna w Poznaniu wydała pracę badawczą jego autorstwa pt. „Technika dyrygowania w aspekcie różnic stylistycznych”.

Hubert Salwarowski należy do grona najwybitniejszych pianistów polskich młodego pokolenia. Jest absolwentem Akademii Muzycznej w Katowicach, którą ukończył z wyróżnieniem w roku 2002 w klasie prof. Andrzeja Jasińskiego. Swoje umiejętności doskonalił na międzynarodowych kursach pianistycznych w Dusznikach- -Zdroju (T. Szebanowa), Accademii Musicale Chigiana w Sienie – Włochy (P. Badura-Skoda, M. Campanella, oraz J. Achucarro), Buckow i Puigcerdzie (O. Yablonskaya). Jest absolwentem The Juilliard School w Nowym Jorku, gdzie będąc stypendystą szkoły studiował 2 lata w klasie mistrzowskiej prof. Oxany Yablonskiej (studia podyplomowe) i otrzymał dyplom w maju 2004 r. Następnie – będąc stypendystą Ministerstwa Kultury „Młoda Polska” – kontynuował naukę w Letniej Akademii Wyższych Studiów Gry Fortepianowej w Merano (Włochy) pod kierunkiem Prof. Lwa Natochennego. Jest laureatem czołowych nagród konkursów krajowych i zagranicznych (I nagrody na Konkursach pianistycznych w Barcelonie (Hiszpania), Cantu (Włochy) i Puigcerda (Hiszpania). Jako solista z orkiestrą debiutował w wieku lat siedemnastu i od tego czasu współpracuje z orkiestrami w Polsce i za granicą, m.in. występował w Fil­harmonii Narodowej w Warszawie, z Narodową Orkiestrą Polskiego Radia w Katowicach, a także koncertował w Czechach, Hiszpanii, Włoszech, Szwecji, Egipcie, Syrii, Libanie, Belgii, Austrii, Niemczech, na Tajwanie, i w USA, otrzymując pochlebne recenzje. Nagrywa dla Radia i Telewizji. Był stypendystą Towarzystwa im. F. Chopina, Krajowego Funduszu na rzecz Dzieci, Ministra Kultury i Sztuki (czterokrotnie), oraz Prezydenta Miasta Katowice. W lutym 2002 odbył tournée z Junge Philharmonie Köln, dając 12 koncertów, m.in. w filharmoniach w Kolonii, Dusseldorfie, Hamburgu i Monachium, prezentując tam II Koncert fortepianowy S. Rachmaninowa. W styczniu 2002 nagrał III Koncert C-dur S. Prokofiewa z Filharmonikami Szczecińskimi, natomiast z Narodową Orkiestrą Symfoniczną PR – I Koncert fortepianowy J. Brahmsa (kwiecień 2002), co zaowocowało wydaniem CD przez firmę DUX. Orkiestry poprowadził Jerzy Salwarowski. Płyta otrzymała znakomite recenzje, oraz nominację do „Fryderyka” 2003. W roku 2004 za swe osiągnięcia był nominowany do „Paszportu Polityki”, a także uhonorowany koncertem w Filharmonii Narodowej. Sezon koncertowy 2003/2004 zaowocował nagraniem drugiej płyty (tym razem solowej) z muzyką J. Brahmsa (III Sonata op. 5 oraz 4 Ballady op. 10) dla firmy DUX. Równolegle z ożywioną działalnością koncertową we wrześniu 2005 rozpoczął pracę pedagogiczną w Akademii Muzycznej im. K. Szymanowskiego w Katowicach oraz w Liceum Muzycznym w Katowicach. W 2007 roku nawiązał współpracę artystyczną z wiolonczelistą Michałem Dmochowskim, co zaowocowało udziałem w koncertach na festiwalach w Hiszpanii oraz w kursach prowadzonych przez prof. Natalię Szachowską. W lipcu 2008 wygrał konkurs na stanowisko asystenta w Katedrze Fortepianu w Akademii Muzycznej w Katowicach, natomiast w styczniu 2014 r. uzyskał tamże tytuł Doktora Sztuk Muzycznych, co zaowocowało objęciem w październiku 2014 r. stanowiska adiunkta. Artysta prowadzi ożywioną działalność artystyczną, występując jako solista, kameralista i z orkiestrami w kraju i za granicą. Do najważniejszych wydarzeń z ostatnich kilku lat można zaliczyć koncerty z większością zespołów symfonicznych w kraju (m. in. Filharmonia Narodowa w Warszawie, Sinfonia Iuventus, filharmonie w Gdańsku, Krakowie, Bydgoszczy, Rzeszowie, Katowicach), solowe recitale i koncerty kameralne (m. in. prezentacje Sonat Wojennych S. Prokofiewa, kwintety fortepianowe J. Brahmsa i J. Zarębskiego na festiwalu w Szczawnie zdroju – wspólnie z Mariuszem Patyrą, Katarzyną Dudą, Katarzyną Budnik – Gałązką i Rafałem Kwiatkowskim).

17 lutego 2023r., piątek, godz. 19:00
SALA KONCERTOWA FILHARMONII PODKARPACKIEJ

ORKIESTRA SYMFONICZNA FILHARMONII PODKARPACKIEJ
JERZY SALWAROWSKI – dyrygent
HUBERT SALWAROWSKI – fortepian

W programie:
F. Mendelssohn – Uwertura koncertowa ”Hebrydy” h – moll op. 26
L. van Beethoven – III Koncert fortepianowy c – moll op. 37
J. Haydn – Symfonia G – dur Nr 92 „Oksfordzka”

 Feliks Mendelssohn (1809 – 1847), podobnie jak wielu innych twórców epoki romantyzmu często podróżował, występując w różnych krajach Europy jako kompozytor, pianista i dyrygent. Uwertura koncertowa „Hebrydy” (1832) powstała z zachwytu Mendelssohna szkockim archipelagiem. Nie jest to jednak muzyka programowa, ale – jak pisał Alfred Einstein – „muzyczne odbicie głębokiego wrażenia, jakie wywiera natura na subtelnej, wrażliwej duszy.” Klasyczny w formie, ale romantyczny w emocjach będzie III Koncert fortepianowy c- moll op. 37 (1800) Ludwiga van Beethovena (1770 – 1827) – jedyny w twórczości wielkiego klasyka utwór tego gatunku, który utrzymany jest w tonacji molowej. Wybór tonacji c- moll determinuje w muzyce Beethovena burzliwe emocje. Wypełniają one części skrajne Koncertu, a środkowe – Largo w tonacji E – dur, zaskakuje aurą błogiego spokoju. Zabrzmi również muzyka najstarszego z klasyków wiedeńskich – Josepha Haydna (1732 – 1809), twórcy podziwianego zarówno przez Mozarta, jak i Beethovena. Symfonia G – dur „Oksfordzka”(1789), to obok dwunastu słynnych „Symfonii londyńskich” szczytowe osiągnięcie Haydna w dziedzinie twórczości symfonicznej. Dzieło zostało wykonane po raz pierwszy w Oksfordzie, w związku otrzymaniem przez Haydna tytułu doctora honoris causa tamtejszego uniwersytetu. Utwór powstał jednak dwa lata wcześniej na zamówienie paryskiej Le Concert de la Loge Olympique – jednej z najlepszych w tamtym czasie orkiestr w Europie. Symfonia rozpoczyna się wstępem prowadzącym do Allegro, które zaciekawia rzadkim u kompozytora dramatycznym rysem. Kontrastuje z nim liryczne Adagio cantabile. Menuet prowadzi do lekkiego finału Presto, które odsłania typowe, radosne oblicze Haydna.

 Jerzy Salwarowski
Urodził się w Krakowie i tam ukończył studia w Akademii Muzycznej – kompozycję u Tadeusza Machla i Krzysztofa Pendereckiego oraz dyrygenturę u Henryka Czyża i Krzysztofa Missony. Swoje umiejętności doskonalił w Accademia Chigiana u Franco Ferrary. Jest laureatem czołowych nagród krajowych i międzynarodowych konkursów dyrygenckich: I i II konkursu w Katowicach (I nagroda i nagroda Krytyki Muzycznej) w Sienie (I nagroda) i Budapeszcie (zwycięstwo). Dyryguje orkiestrami w Europie, Azji, Afryce i obu Amerykach, współpracuje z czołowymi orkiestrami i operami w Polsce. Z polskimi orkiestrami odbył wiele tournees koncertowych w Europie. Znajdował się w gronie dyrygentów licznych festiwali, m.in.: Warszawska Jesień, Poznańska Wiosna, Festiwal Flandryjski, Pražske Jaro i Millenium Pace. Współpracując z polskimi orkiestrami radiowymi dokonał wielu nagrań archiwalnych. Regularnie zasiadał w Jury Międzynarodowych Konkursów Dyrygenckich w Katowicach i Białymstoku, i wokalnych w Częstochowie. Dyskografia Jerzego Salwarowskiego zawiera wiele płyt nagranych dla firm zagranicznych: Amreco, Adda, Thorofon – oraz polskich: Tonpress, Selene, Wifon, DUX i Polskie Nagrania. Dla tej ostatniej wytwórni nagrał album płytowy z muzyką G. Gershwina, nagrodzony w 1994 roku „Złotą Płytą” a w 1999 roku wydany na CD. Dokonał pierwszego kompletnego nagrania poematów symfonicznych Mieczysława Karłowicza, wydanych na CD i nominowanych do nagrody „Fryderyk ’99”. Jerzy Salwarowski nagrał również dwa CD z Toruńską Orkiestrą Kameralną oraz pierwszą w historii Filharmonii Szczecińskiej płytę „Słynne Kaprysy”, która otrzymała nominację do nagrody „Fryderyk ’98”. Wiosną 2002 roku wraz z synem Hubertem nagrał krążek, na którym znalazły się – I Koncert fortepianowy d-moll op.15 Johannesa Brahmsa (z towarzyszeniem NOSPR- -u) i III Koncert fortepianowy C-dur op.26 Siergieja Prokofiewa (z towarzyszeniem Filharmoników Szczecińskich). Ta płyta otrzymała nominację do nagrody „Fryderyk 2002”. Dla firmy fonograficznej DUX nagrał w 2008 roku, dyrygując Orkiestrą Symfoniczną Filharmonii Narodowej, płytę z Symfonią e-moll „Odrodzenie” op. 7 Mieczysława Karłowicza, która otrzymała znakomite recenzje. Dyryguje także za granicą: w Paryżu, Madrycie, Barcelonie, Pradze, Bratysławie, Hamburgu, Kairze, Osace, Skopje, Ljublianie, Porto, Luksemburgu, Lukce, Everett (Washington), La Crosse (Wisconsin), Kijowie, Berlinie, Essen, Bergamo, Mediolanie, Walencji i Kopenhadze. Wiosną 2003 roku poprowadził gościnnie wykłady w Towson University Baltimore oraz Central Washington University w Ellensburgu. Od 1999 roku wykłada w Akademii Muzycznej w Poznaniu, gdzie prowadzi klasę dyrygentury. W 2005 roku, z rąk Prezydenta RP, otrzymał nominację profesorską. W 2008 został mianowany profesorem zwyczajnym. W czerwcu 2012 roku, zaproszony do Konserwatorium w Neapolu, w ramach programu „Erasmus”, poprowadził tam kursy mistrzowskie. W roku 2011 został odznaczony ­Medalem Komisji Edukacji Narodowej, a w roku 2013 otrzymał Złoty Medal Za Długoletnią Służbę oraz Nagrodę Rektora I Stopnia. Regularnie (co dwa lata) prowadzi koncerty inaugurujące Rok Akademicki z uczelnianą orkiestrą symfoniczną. W latach 2005-2007 był, po raz drugi, Dyrektorem Artystycznym Toruńskiej Orkiestry Kameralnej, późniejszej Toruńskiej Orkiestry Symfonicznej, z którą w październiku 2006 roku odbył tournee w Anglii. Od 2005 – 2011 roku był Dyrektorem Artystycznym Filharmonii Częstochowskiej, z którą nagrał Suitę Nowoorleańską z jazzowym zespołem Five O’Clock Orchestra oraz wydawnictwo, w którym Filharmonicy Częstochowscy towarzyszyli pianiście jazzowemu – Adamowi Makowiczowi (płyta zawiera utwór zadedykowany Częstochowie). W sierpniu 2008 roku, zaproszony przez Narodową Orkiestrę z Rio de Janeiro, dyrygował tam koncert z muzyką Moniuszki, Chopina i Mendelssohna. Jesienią 2009 r. odbył wraz z Częstochowskimi Filharmonikami serię koncertów w Niemczech. W 2008 roku został uhonorowany przez Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego Bogdana Zdrojewskiego Srebrnym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”. Zagraniczne występy 2010 r. objęły zarówno sąsiedzką Ukrainę (koncert w Filharmonii w Dniepropietrowsku), jak i egzotyczną Jordanię, w stolicy której dyrygował Orkiestrą Filharmonii Łódzkiej, podczas koncertu na zakończenie Roku Chopina. Rok 2011 przyniósł kolejny występ w NOSPR, i koncerty w Niemczech, a 2012 – koncerty na Poznańskiej Wiośnie, w Filharmonii Narodowej, we Lwowie i w Bejrucie. W maju 2013 r. dyrygował Polską Orkiestrą Radiową w Filharmonii Narodowej, a w marcu ub. r. poprowadził orkiestrę Sinfonia Juventus w Studiu im. W. Lutosławskiego w Warszawie. W roku 2014 obchodził jubileusz 45-lecia pracy artystycznej. Z tej okazji otrzymał z rąk Minister Kultury i Dziedzictwa Narodowego prof. Małgorzaty Omilanowskiej Nagrodę za całokształt dorobku artystycznego. Jubileusz został uświetniony serią spektakli operyNabucco G.Verdiego w Polsce i w Niemczech z zespołem Pro Musica Wrocław oraz wieloma koncertami w polskich orkiestrach, w tym w Filharmonii Narodowej i NOSPR. W 2019 roku Jerzy Salwarowski obchodził 50-lecie pracy artystycznej, uświetnione koncertami w całej Polsce. Podsumowaniem był koncert w lutym 2020 roku w Filharmonii Narodowej, gdzie zabrzmiała m. in. Szecherezada M. Rimskiego-Korsakowa. Oprócz działalności koncertowej i dydaktycznej artysta działa na polu edytorskim i naukowym. Właśnie został wydany przez PWM kolejny opracowany przezeń tom – Epizod na Maskaradzie M. Karłowicza, a Akademia Muzyczna w Poznaniu wydała pracę badawczą jego autorstwa pt. „Technika dyrygowania w aspekcie różnic stylistycznych”.

Hubert Salwarowski należy do grona najwybitniejszych pianistów polskich młodego pokolenia. Jest absolwentem Akademii Muzycznej w Katowicach, którą ukończył z wyróżnieniem w roku 2002 w klasie prof. Andrzeja Jasińskiego. Swoje umiejętności doskonalił na międzynarodowych kursach pianistycznych w Dusznikach- -Zdroju (T. Szebanowa), Accademii Musicale Chigiana w Sienie – Włochy (P. Badura-Skoda, M. Campanella, oraz J. Achucarro), Buckow i Puigcerdzie (O. Yablonskaya). Jest absolwentem The Juilliard School w Nowym Jorku, gdzie będąc stypendystą szkoły studiował 2 lata w klasie mistrzowskiej prof. Oxany Yablonskiej (studia podyplomowe) i otrzymał dyplom w maju 2004 r. Następnie – będąc stypendystą Ministerstwa Kultury „Młoda Polska” – kontynuował naukę w Letniej Akademii Wyższych Studiów Gry Fortepianowej w Merano (Włochy) pod kierunkiem Prof. Lwa Natochennego. Jest laureatem czołowych nagród konkursów krajowych i zagranicznych (I nagrody na Konkursach pianistycznych w Barcelonie (Hiszpania), Cantu (Włochy) i Puigcerda (Hiszpania). Jako solista z orkiestrą debiutował w wieku lat siedemnastu i od tego czasu współpracuje z orkiestrami w Polsce i za granicą, m.in. występował w Fil­harmonii Narodowej w Warszawie, z Narodową Orkiestrą Polskiego Radia w Katowicach, a także koncertował w Czechach, Hiszpanii, Włoszech, Szwecji, Egipcie, Syrii, Libanie, Belgii, Austrii, Niemczech, na Tajwanie, i w USA, otrzymując pochlebne recenzje. Nagrywa dla Radia i Telewizji. Był stypendystą Towarzystwa im. F. Chopina, Krajowego Funduszu na rzecz Dzieci, Ministra Kultury i Sztuki (czterokrotnie), oraz Prezydenta Miasta Katowice. W lutym 2002 odbył tournée z Junge Philharmonie Köln, dając 12 koncertów, m.in. w filharmoniach w Kolonii, Dusseldorfie, Hamburgu i Monachium, prezentując tam II Koncert fortepianowy S. Rachmaninowa. W styczniu 2002 nagrał III Koncert C-dur S. Prokofiewa z Filharmonikami Szczecińskimi, natomiast z Narodową Orkiestrą Symfoniczną PR – I Koncert fortepianowy J. Brahmsa (kwiecień 2002), co zaowocowało wydaniem CD przez firmę DUX. Orkiestry poprowadził Jerzy Salwarowski. Płyta otrzymała znakomite recenzje, oraz nominację do „Fryderyka” 2003. W roku 2004 za swe osiągnięcia był nominowany do „Paszportu Polityki”, a także uhonorowany koncertem w Filharmonii Narodowej. Sezon koncertowy 2003/2004 zaowocował nagraniem drugiej płyty (tym razem solowej) z muzyką J. Brahmsa (III Sonata op. 5 oraz 4 Ballady op. 10) dla firmy DUX. Równolegle z ożywioną działalnością koncertową we wrześniu 2005 rozpoczął pracę pedagogiczną w Akademii Muzycznej im. K. Szymanowskiego w Katowicach oraz w Liceum Muzycznym w Katowicach. W 2007 roku nawiązał współpracę artystyczną z wiolonczelistą Michałem Dmochowskim, co zaowocowało udziałem w koncertach na festiwalach w Hiszpanii oraz w kursach prowadzonych przez prof. Natalię Szachowską. W lipcu 2008 wygrał konkurs na stanowisko asystenta w Katedrze Fortepianu w Akademii Muzycznej w Katowicach, natomiast w styczniu 2014 r. uzyskał tamże tytuł Doktora Sztuk Muzycznych, co zaowocowało objęciem w październiku 2014 r. stanowiska adiunkta. Artysta prowadzi ożywioną działalność artystyczną, występując jako solista, kameralista i z orkiestrami w kraju i za granicą. Do najważniejszych wydarzeń z ostatnich kilku lat można zaliczyć koncerty z większością zespołów symfonicznych w kraju (m. in. Filharmonia Narodowa w Warszawie, Sinfonia Iuventus, filharmonie w Gdańsku, Krakowie, Bydgoszczy, Rzeszowie, Katowicach), solowe recitale i koncerty kameralne (m. in. prezentacje Sonat Wojennych S. Prokofiewa, kwintety fortepianowe J. Brahmsa i J. Zarębskiego na festiwalu w Szczawnie zdroju – wspólnie z Mariuszem Patyrą, Katarzyną Dudą, Katarzyną Budnik – Gałązką i Rafałem Kwiatkowskim).

13 lutego 2023r., poniedziałek, godz. 19:00
SALA KAMERALNA FILHARMONII PODKARPACKIEJ

MIKOŁAJ BLAJDA – kierownictwo artystyczne, kompozytor
MONIKA PŁACHTA – fortepian
GRAŻYNA ZUBIK – skrzypce
sekstet wokalny SEI TERRE w składzie:
Katarzyna Guran – sopran
Joanna Stawarska – sopran
Anna Zawisza – sopran
Joanna Święszek – mezzosopran
Aleksandra Kalicka – alt
Anna Bober – alt

SYLWIA LORENS – koordynator projektu

Projekt koncertowy Love Songs to prezentacja dwóch cykli muzycznych: Five Hebrew Love Songs Erica Whitacre’a oraz Erotyków Mikołaja Blajdy do słów Marii Jasnorzewskiej- Pawlikowskiej, które podczas realizacji projektu będą miały swoje PRAWYKONANIE. Koncert organizowany we współpracy z Filharmonią Podkarpacką, ma na celu promocję muzyki wokalno-instrumentalnej, promocję polskich artystów, zarówno wokalistów, instrumentalistów, jak i kompozytorów.
Beneficjent: Stowarzyszenie Ars Ypsilon.
Sfinansowano ze środków Fundacji PZU.