Serdecznie zapraszamy na III Koncert w ramach III Przeworskiego Festiwalu Muzyki Kameralnej i Organowej

Niezmiernie się cieszymy na kolejną edycję tego Festiwalu i na muzyczne spotkanie z Państwe.

III Koncert odbędzie się 24.03.2024 r. w Bazylice pw. Ducha Świętego

Wystąpią dla Państwa:
Ewa Menaszek - mezzosopran
Ewa Rzetecka-Niewiadomska - organy

W programie m.in, F.Schubert, C.Franck, J.S.Bach

Sfinansowano ze środków Fundacji LOTTO im. H.Konopackiej oraz Miasta Przeworska

Wstęp wolny

Już po raz osiemnasty Jasielski Dom Kultury oraz Państwowa Szkoła Muzyczna I st. im. Witolda Lutosławskiego w Jaśle organizują Ogólnopolski Konkurs Młodych Instrumentalistów im. Stefanii Woytowicz. Konkurs przeznaczony dla uczniów szkół muzycznych I i II stopnia, podobnie jak w latach ubiegłych, zostanie przeprowadzony w trzech kategoriach wiekowych: do 13 lat i młodsi, do 16 lat oraz do 20 lat.

Konkurs ma na celu rozbudzanie świadomości i tożsamości narodowej poprzez obcowanie z muzyką polską, poszerzenie znajomości literatury kompozytorów polskich wśród dzieci i młodzieży szkół muzycznych oraz wymianę doświadczeń pomiędzy uczestnikami konkursu i pedagogami.

W tym roku przesłuchania konkursowe odbędą się w dniach 21 i 22 marca. Koncert laureatów odbędzie się w piątek, 22 marca br. o godzinie 18.30\

W XVIII edycji Ogólnopolskiego Konkursu Młodych Instrumentalistów wykonawców oceniać będą wykładowcy: prof. Andrzej Godek (klarnet) i dr hab. Oriana Masternak (skrzypce) z Akademii Muzycznej im. Krzysztofa Pendereckiego w Krakowie; prof. dr hab. Lidia Grzanka – Urbaniak (wiolonczela) i prof. Paweł Zawadzki z Akademii Muzycznej we Wrocławiu, prof. Igor Cecocho (trąbka) z Akademii Muzycznej we Wrocławiu i Łodzi oraz dr hab. Arkadiusz Krupa (obój) z Uniwersytetu Muzycznego Fryderyka Chopina w Warszawie.

Patronat honorowy nad wydarzeniem objął Burmistrz Miasta Jasła. Organizatorzy: Jasielski Dom Kultury i Państwowa Szkoła Muzyczna I st. im. Witolda Lutosławskiego w Jaśle. Partnerem wydarzenia jest Unimot, a partnerem motoryzacyjnym – Auto Podlasie Toyota Jasło.

JDK

       Kolejna lekcja muzyki na żywo, podczas której widzowie będą mogli posłuchać dzieł Chopina, obserwować palce pianisty na żywo na wielkim ekranie, dzielić się swoimi wrażeniami muzycznymi i ciekawostkami o sztuce pianistycznej. Koncert Michała, który odbędzie się 21 marca br. o godz. 18.00 w Jasielskim Domu Kultury, będzie wydarzeniem towarzyszącym XVIII Ogólnopolskiemu Konkursowi Młodych Instrumentalistów im. Stefanii Woytowicz. Bilety w cenie 20 zł do nabycia w sekretariacie Jasielskiego Domu Kultury lub on line.

         W nowym projekcie nie zabraknie słynnej Etiudy Rewolucyjnej, Nokturnów czy Marsza Chopina. Podczas koncertu artysta wyjaśni, w jaki sposób funkcjonuje nasza wrażliwość na muzykę, jak pianista posługuje się swoją wyobraźnią, kreatywnością, emocjami i czym jest sztuka legata. Opowie również o uczuciach towarzyszących konkursom pianistycznym, przygotowaniach i samym występie.
       – Od kogo możemy się dowiedzieć, jak słuchać muzyki, jak nie od samego artysty. Stąd właśnie mój pomysł na nową formułę interaktywnych koncertów, podczas których pianista w pełni integruje się ze słuchaczem. Porozmawia, wyjaśni, nakieruje, zainspiruje i zagra. Właśnie ta integracja tworzy zupełnie inną, unikatową atmosferę, podczas której znika bariera artysta – publiczność, a każdy czuje się czynnym uczestnikiem koncertu. W dzisiejszych czasach melomani się tego wręcz domagają – wyjaśnia Michał Babiarz, który początkiem marca br. zdobył II nagrodę w Ogólnopolskim Konkursie o Stypendium Fundacji YAMAHA – YMEF – Yamaha Music Europe Foundation – Yamaha Scholarship 2024.
       Po raz pierwszy z takim projektem muzyk wystąpił w JDK marcu ubiegłego roku, w koncercie „Chopin Jakiego (Nie) Znacie”. Teraz pora na kolejną lekcję, na którą zapraszamy również do Jasielskiego Domu Kultury.
Wydarzenie odbywa się pod honorowym patronatem Burmistrza Miasta Jasła, a organizatorami są: Jasielski Dom Kultury i Państwowa Szkoła Muzyczna I st. im. Witolda Lutosławskiego w Jaśle. Natomiast partnerem Unimot, a

       Michał Babiarz, jaślanin, rocznik 2000 jest absolwentem Państwowej oraz Prywatnej Szkoły Muzycznej w Jaśle w klasie fortepianu prof. Jadwigi Błażowskiej. Obecnie jest studentem wrocławskiej akademii muzycznej w klasie prof. Pawła Zawadzkiego i dra Tomasza Maruta. Laureat ponad 50 konkursów pianistycznych oraz stypendiów artystycznych, swoje umiejętności doskonalił na lekcjach mistrzowskich pod kierunkiem wybitnych pianistów i pedagogów. Na swoim koncie ma już kilkanaście projektów muzycznych, m.in. ogólnopolski projekt „Fryderyk Chopin Jakiego (Nie) Znacie” czy „Muzyczny Pociąg do Krynicy”.
       Szczególnie ważną częścią repertuaru muzyka, wielokrotnie docenianą przez międzynarodowe jury na polskich oraz zagranicznych konkursach, jest awangardowa muzyka współczesna, którą młody pianista wykonuje oraz komponuje z wielkim zaangażowaniem. Kolejną pasją Michała, która otworzyła mu drogę do ważnych sukcesów muzycznych jest kompozycja. Jego sonorystyczne utwory zostały uhonorowane I nagrodą w Ogólnopolskim Konkursie Kompozytorskim UFM w Warszawie oraz wyróżnione w Ogólnopolskim Konkursie Kompozytorskim „Srebrna Szybka” w Krakowie. W 2021 roku Michał Babiarz, wspólnie z pianistką Gabrielą Ross rozpoczął działalność artystyczną w zakresie gry w duecie fortepianowym. Para prowadzona przez dra hab. Michała Dziada, została uhonorowana III nagrodą w Międzynarodowym Konkursie Pianistycznym im. Juliusza Zarębskiego w Warszawie w 2021 roku oraz I nagrodą w „Citta di Palmanova International Music Competition” w 2022 roku.

JDK

Serdecznie zapraszamy na II Koncert w ramach III Przeworskiego Festiwalu Muzyki Kameralnej i Organowej

Niezmiernie się cieszymy na kolejną edycję tego Festiwalu i na muzyczne spotkanie z Państwem!

II Koncert odbędzie się 17.03.2024 r. w Bazylice pw. Ducha Świętego w Przeworsku

Wystąpią dla Państwa:
Martyna Klupś-Radny – flet
Tomasz Głuchowski – organy

W programie m.in.: C.Chaminade, T.Albinoni, J.S.Bach

Sfinansowano ze środków Fundacji LOTTO im. H.Konopackiej oraz Miasta Przeworska

Wstęp wolny na wszystkie koncerty!

        Z dużym wyprzedzeniem informujemy Państwa, że od 1 do 27 lipca tego roku w Łańcucie rozbrzmiewać będzie muzyka klasyczna. Podobnie jak w latach ubiegłych, przyjadą do tego pięknego miasta młodzi wioliniści, aby doskonalić swoje umiejętności pod kierunkiem wybitnych mistrzów.
     O przygotowaniach do czekających nas w lipcu wydarzeń rozmawiam z panem Krzysztofem Szczepaniakiem - przewodniczącym Komitetu Organizacyjnego Kursów oraz prezesem Stowarzyszenia „Międzynarodowe Kursy Muzyczne im. Zenona Brzewskiego w Łańcucie”.

Przed nami jubileuszowa edycja.
      - Międzynarodowe Kursy Muzyczne w Łańcucie odbędą się po raz 50-ty. Odbywają się każdego roku bez względu na okoliczności – przetrwaliśmy stan wojenny, przetrwaliśmy pandemię, problemy żywnościowe i wszelakie inne. Jesteśmy chyba jedynym kursem w Polsce, a może i w Europie, który prawie w tym samym kształcie, w tym samym miejscu trwa już pół wieku.
1 marca 2024 roku ruszyły zapisy i w tym dniu napłynęło 140 zgłoszeń.
Zainteresowanie kursami nie słabnie.

W łańcuckich kursach mogą uczestniczyć uczniowie szkół Muzycznych I i II stopnia oraz młodzi wioliniści bardziej zaawansowani w grze. To nie są tylko mistrzowskie kursy interpretacji. Grający na instrumentach smyczkowych młodzi ludzie mogą doskonalić swoje umiejętności nie tylko w zakresie gry na instrumencie.
      - Pierwsze edycje łańcuckich kursów odbywały się pod nazwą Międzynarodowe Kursy Interpretacji Muzycznej. Ponieważ krąg zainteresowanych ciągle się poszerzał i zgłaszali się uczestnicy od sześciu, siedmiu lat aż po absolwentów wyższych uczelni, dlatego odeszliśmy od sformułowania interpretacja.
Proponujemy najmłodszym uczestnikom, którzy dopiero zaczynają uczyć się grać na instrumencie naukę u nauczycieli, którzy mają praktykę i doświadczenie w tym względzie, poprzez kursy dla młodych wiolonistów, którzy doskonalą zawansowane umiejętności , albo przygotowują się do międzynarodowych konkursów, aż po kurs interpretacji dla studentów.
W naszej ofercie znajduje się także możliwość grania w zespołach kameralnych do czego przykładamy ogromną wagę i znaczenie, a także granie w orkiestrze kursowej oraz kurs kształcenia słuchu, który dla wiolinistów jest bardzo ważny.

Każdy uczestnik może brać udział w tych zajęciach.
      - Uważamy, że każdy nawet powinien. Lekcje kształcenia słuchu traktujemy jako podstawę dla wiolinisty. Instrument oparty wyłącznie na słuchu wymaga ciągłego doskonalenia i kształcenia. Dlatego od wielu lat prowadzimy lekcje kształcenia słuchu.

Uczestnicy kursów mogą także uczestniczyć w koncertach, a także występować.
      - Każdego wieczoru, a często także w ciągu dnia, oferujemy naszym uczestnikom koncerty, które traktujemy jako swoistą działalność edukacyjną. Te koncerty uczą nie tylko odbioru muzyki, ale także uczą zachowania się nie tylko na estradzie, ale również na widowni.
     Najmłodsi uczestnicy uczą się, że w sali koncertowej nie robi się z programów „jaskółek” , nie wolno chodzić i wychodzić w trakcie prezentacji estradowej, kiedy należy bić brawo, a kiedy nie należy (po częściach utworów cyklicznych).Nie można także się wiercić, rozmawiać, szeleścić papierkami… Zwracamy też uwagę na odpowiedni ubiór, bo sala koncertowa jest dla muzyki miejscem świętym dla muzyki i należy okazać odpowiedni szacunek swym wyglądem.
     Te wieczorne koncerty oraz koncerty klasowe uczą także umiejętności zachowania się na estradzie, odpowiedniego ubioru, odpowiedniego wejścia i zejścia, ukłonów oraz umiejętności pokonywania tremy.

Wykładowcami na kursach będą znakomici profesorowie, którzy poprowadzą zajęcia.
      - W jubileuszowych kursach zatrudniamy w sumie czterdziestu pedagogów – po dwudziestu na każdym turnusie. Są to wybitni mistrzowie o świtowej sławie w zakresie pedagogiki instrumentalnej.

Nie możemy także pominąć faktu, że mogą przyjechać w lipcu do Łańcuta nauczyciele szkół muzycznych.
       - Tak, prowadzimy także kurs metodyczny dla nauczycieli. Oprócz wykładów metodycznych, które są codziennie serwowane uczestnikom tego kursu, mają oni prawo do wejścia na wszystkie lekcje, mogą grać w orkiestrze kursowej, a nawet w zespołach. Ta oferta oraz rozmowy z mistrzami i czynnymi uczestnikami pozwalają im doskonalić swój warsztat. Dowiadują się o nowym spojrzeniu, czy nowych interpretacjach i nowych pomysłach. To jest niezwykle ważne, tym bardziej, że nie ma za dużo ofert doskonalących nauczycieli w polskiej szkole artystycznej.

Ilu uczestników możecie przyjąć?
      - Przygotowując się do jubileuszowych kursów przeglądałem kursowe archiwum. Znalazłem sprawozdanie mojego poprzednika śp. Władysława Czajewskiego, współzałożyciela tych kursów, który napisał w początkach lat 80-tych - „… tegoroczne kursy zgromadziły ogromną ilość uczestników, bo było ich w sumie stu. Możliwości organizacyjne kursów osiągnięte i więcej nie możemy przyjąć.”
      W ostatnich latach na jeden turnus przyjmujemy ponad dwustu uczestników, czyli ponad czterystu pięćdziesięciu w obu turnusach. Były także w naszej historii takie lata, że przyjęliśmy prawie sześciuset – co niestety było przesadą, bo trudno było nad wszystkimi sprawami organizacyjnymi zapanować.

Proszę wymienić wszystkich czuwających nad poziomem artystycznym i naukowym łańcuckich kursów.
       - Organizatorem Międzynarodowych Kursów Muzycznych im. Zenona Brzewskiego w Łańcucie jest Stowarzyszenie „Międzynarodowe Kursy Muzyczne im. Zenona Brzewskiego w Łańcucie”, na którego czele mam zaszczyt stać jako prezes, natomiast głównym animatorem, duszą kursów jest pani prof. Krystyna Makowska-Ławrynowicz, która po śmierci swego męża prof. Mirosława Ławrynowicza, przejęła kierownictwo artystyczne i naukowe nad kursami, i znakomicie je prowadzi. Ustala skład kadry, przydziały uczestników do klas i rozwiązuje wszystkie bieżące problemy związane z realizacją programu kursów. Dba także o poziom naukowy organizując seminaria tematyczne. Do dzisiaj wspominane są prowadzone przez prof. Wolfganga Marschnera seminaria na temat sonat Eugène Ysaÿe’a, sonat Johanna Sebastiana Bacha, czy koncertów skrzypcowych Wolfganga Amadeusa Mozarta.
      Mnie osobiście bardzo brakuje obecności śp. red. Józefa Kańskiego, który każdego roku przyjeżdżał na te kursy i prowadził cztery bardzo ciekawe wykłady ilustrowane znakomitymi nagraniami archiwalnymi w wykonaniu wybitnych wielkich, światowej sławy skrzypków. To były wyjątkowe spotkania.

Niewielu jest także obecnie profesorów, których zapraszał prof. Zenon Brzewski – założyciel i patron łańcuckich kursów.
      - To jest niestety naturalne, przecież 50 lat już trwamy i ci, którzy zaczynali te kursy z Profesorem Brzewskim, już też od nas odeszli i pewnie grają w innej, może niebiańskiej orkiestrze. Uważam za wielką dumę i satysfakcję fakt, że wśród pedagogów naszych kursów, co najmniej połowa, to są byli uczestnicy. Przyjeżdżali do Łańcuta jako dzieci, a dzisiaj powracają jako wybitni artyści i znakomici pedagodzy wyższych uczelni muzycznych w kraju i za granicą.
      Słusznie śp. Władysław Czajewski często podkreślał – „to jest genius loci” - miejsce szczególne, do którego się powraca.

Do inauguracji 50. Międzynarodowych Kursów Muzycznych im. Zenona Brzewskiego w Łańcucie jest sporo czasu, ale jestem przekonana, że jubileuszowa edycja będzie szczególna.
      - Niestety, możliwości finansowe ograniczają tego typu działania i nie pozwalają na szczególne działania. Chcemy powrócić (mamy już akceptację Filharmonii Podkarpackiej) do koncertu inaugurującego jubileuszowe kursy w sali Filharmonii Podkarpackiej. W czasie trwania kursów nie ma czasu na świętowanie. Każdy koncert, który oferujemy będzie jubileuszowym ukłonem wobec tych, którzy nas wspierają.
      Chcę bardzo serdecznie podziękować Ministerstwu Kultury i Dziedzictwa Narodowego oraz władzom samorządowym Miasta Łańcuta za okazane nam wsparcie i pomoc. Bez tego byłoby nam bardzo zorganizować tegoroczną edycję.
      Wierzę, że także uda nam się powrócić do sali balowej łańcuckiego Zamku z koncertami. Może nie będzie to dla nas zbytnim obciążeniem finansowym. Przy większym zrozumieniu dyrekcji Muzeum Zamku wierzę, że będziemy mogli tam na nowo, a właściwie po staremu zaistnieć Jest to jedna z najbardziej prestiżowych sal koncertowych w naszym kraju, występ w tej sali jest wielkim wyróżnieniem i nobilitacją.
      Kiedy niedawno przeglądaliśmy materiały archiwalne, z ogromną przyjemnością odnotowaliśmy fakt, że wśród laureatów Międzynarodowego Konkursu Skrzypcowego im. Henryka Wieniawskiego w Poznaniu jest wielu uczestników naszych kursów. Przyjeżdżali w lipcu do Łańcuta, przygotowywali się, a potem zdobywali laury. W gronie jurorów tego konkursu jest także wielu pedagogów naszych kursów. To jest także powód do wielkiej dumy i satysfakcji.

                                                                                                                                                                                                                                                                                                                           Zofia Stopińska

KONCERT SYMFONICZNY

AB 15 marca 2024r., piątek, godz. 19:00
SALA KONCERTOWA FILHARMONII PODKARPACKIEJ

ORKIESTRA SYMFONICZNA FILHARMONII PODKARPACKIEJ
MAREK PIJAROWSKI – dyrygent
PIOTR PŁAWNER – skrzypce

W programie:
M. Karłowicz – Koncert skrzypcowy A – dur op. 8
J. Sibelius – II Symfonia D – dur op. 43

Oba utwory zestawione ze sobą w programie należą do wybitnych pozycji późnoromantycznej muzyki. Mieczysław Karłowicz (1876 – 1909) herbu Ostoja – kompozytor i dyrygent, jeden z pionierów polskiego taternictwa, fotografik i publicysta, sławę zyskał dzięki refleksyjnym, pełnym dramatyzmu poematom symfonicznym, które otworzyły mu drzwi do sławy. U progu XX wieku Karłowicz skomponował pogodny, pełen liryzmu Koncert skrzypcowy A –dur op. 8. Partia solowego instrumentu pokazuje że młody kompozytor znał dobrze tajniki gry skrzypcowej. Zanim postanowił poświęcić się kompozycji marzył bowiem o karierze skrzypka, dlatego podjął naukę u wirtuoza skrzypiec – Stanisława Barcewicza, i to jemu poświęcił swój Koncert. Z tego samego roku (1902), co Koncert skrzypcowy Karłowicza pochodzi II Symfonia D – dur op. 43 fińskiego kompozytora – J. Sibeliusa (1865 – 1957). To utwór niezwykle emocjonalny w wyrazie, pełen kontrastów i różnorodnych pomysłów muzycznych. Pracę nad dziełem rozpoczął kompozytor w czasie kiedy miał już na swoim koncie sukcesy związanych z I Symfonią i poematem symfonicznym Finlandia. Był to też okres ciężkich osobistych przeżyć Sibeliusa spowodowanych śmiercią córki. Ukojenie znalazł kompozytor we Włoszech. Tam też zrodziły się jego pomysły do nowego symfonicznego dzieła. II Symfonii często przypisywano programowe treści, utożsamiając dzieło z walką Finlandii o niepodległość. Zaprzeczał jednak temu sam kompozytor. „Moje symfonie – pisał – są muzyką pomyślaną i wypracowaną autonomicznie, bez jakiegokolwiek treściowego podłoża. Jeśli o mnie chodzi, to muzyka zaczyna się tam, gdzie kończy się słowo”.

Marek Pijarowski
Urodzony we Wrocławiu. Podczas nauki w Liceum Muzycznym opanował grę na kilku instrumentach, m.in. fortepian (jako główny), skrzypce, obój i organy. Studia dyrygenckie (dyplom z wyróżnieniem) odbył we wrocławskiej Akademii Muzycznej u Tadeusza Strugały i uzupełniał je w latach 1971-1973 na Międzynarodowych Kursach Muzycznych w Weimarze, pracując pod kierunkiem znakomitego dyrygenta łotewskiego – Arvida Jansonsa. W roku 1977 uzyskał stypendium rządu austriackiego doskonaląc swe umiejętności u prof. Carla Oesterreichera w prestiżowej Hochschule für Musik und Darstellende Kunst. W tym czasie miał okazję bezpośrednio zetknąć się ze sztuką dyrygencką i osobiście poznać takich mistrzów batuty jak, Herbert von Karajan, Leonard Bernstein, Zubin Mehta, Georg Solti czy Claudio Abbado.

 Pracę etatową rozpoczął w 1974 jako asystent dyrygenta Filharmonii Wrocławskiej. W tym samym roku w grudniu wziął udział w II Ogólnopolskim Konkursie Dyrygenckim w Katowicach, na którym (będąc najmłodszym uczestnikiem) zdobył I nagrodę oraz specjalna nagrodę orkiestry Filharmonii Śląskiej. Sukces ten zaowocował licznymi zaproszeniami do wielu Filharmonii m. in. do Filharmonii Narodowej i WOSPR-u . W 1975 roku otrzymał stanowisko II dyrygenta, a w 1980 został powołany na stanowisko dyrektora naczelnego i artystycznego Filharmonii Wrocławskiej, którą kierował do 2002 roku będąc również w początkowym okresie odpowiedzialnym za organizację Międzynarodowego Festiwalu Oratoryjnego i Kantatowego “Wratislavia Cantans”. Współpracował także z Filharmonią Krakowską jako jej I dyrygent, a z Filharmonią Pomorska w Bydgoszczy związany był jako stały gościnny dyrygent tego zespołu. W okresie od 1980 do 2000 roku pełnił funkcję dyrektora artystycznego Festiwalu Polskiej Muzyki Współczesnej we Wrocławiu a w latach 1986-1987 także dyrektora artystycznego Międzynarodowego Festiwalu Chopinowskiego w Dusznikach.

 W latach 2002-2005 był dyrektorem artystycznym i I dyrygentem Filharmonii im. A. Rubinsteina w Łodzi a w latach 2007 – 2021 pełnił funkcję dyrygenta-szefa Orkiestry Symfonicznej Filharmonii im. Tadeusza Szeligowskiego w Poznaniu. Od 50 lat nieprzerwanie prowadzi ożywioną działalność dyrygencką koncertując ze wszystkimi orkiestrami filharmonicznymi radiowymi w Polsce. Wielokrotnie prowadził również koncerty z polskimi zespołami poza granicami kraju, m.in. z Filharmonią Narodową (Niemcy), NOPSPR-em (Hiszpania, Paryż), Filharmonią Krakowską (Francja), Sinfonią Varsovią (Hiszpania), Filharmonią Łódzką (Włochy, Hiszpania) oraz szereg tournée z Filharmonią Wrocławską, m.in. w Hiszpanii, Francji, Włoszech, Niemczech, Holandii. Dokonał wielu archiwalnych nagrań dla potrzeb Polskiego Radia. Współpracował ściśle z Eastern Music Festival w Greensboro w USA oraz Texsas Music Festival w Houston a także z Orkiestrą Prezydencką w Ankarze. Sztukę dyrygencką Marka Pijarowskiego mogli poznać melomani w większości krajów europejskich oraz w Egipcie, Izraelu, Kanadzie, Chinach, USA, Meksyku, Korei Płd. i na Kubie

. Od wielu lat związany jest z Akademia Muzyczną im. K. Lipińskiego we Wrocławiu, w której prowadzi klasę dyrygentury pełniąc jednocześnie funkcję Kierownika Katedry Dyrygentury oraz wcześniej – funkcję prorektora tej Uczelni. Jest inicjatorem, kierownikiem artystycznym i przewodniczącym Jury odbywającego się co trzy lata Ogólnopolskiego Konkursu Studentów Dyrygentury organizowanego przez wrocławską Uczelnię. W październiku 2006 r. objął stanowisko profesora dyrygentury w warszawskiej Akademii Muzycznej im. Fryderyka Chopina (obecnie Uniwersytet Muzyczny Fryderyka Chopina), z którą związany był do 2019 roku. Pełnił funkcję przewodniczącego Jury Międzynarodowego Przeglądu Młodych Dyrygentów im. W. Lutosławskiego w Białymstoku. Był również jurorem Międzynarodowego Konkursu Dyrygenckiego im. G. Fitelberga w Katowicach. W roku 1997 z rąk Prezydenta RP otrzymał tytuł profesora sztuki muzycznej. We wrześniu 2021 Akademia Muzyczna im. Karola Lipińskiego we Wrocławiu nadała Markowi Pijarowskiemu tytuł doktora honoris causa tej Uczelni. Odznaczony m. in. Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski oraz złotym medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”.

                                                             Marek Pijarowski - dyrygent, fot z arch. Filharmonii Podkarpackiej

Piotr Pławner należy do najwybitniejszych i najbardziej kreatywnych skrzypków swojej generacji. “Ten młody człowiek jest fenomenem, to prawdziwy geniusz. Jego gra jest fascynująca, przemyślana do ostatniego niuansu. O tej interpretacji można mówić tylko w superlatywach“ – pisze o artyście gazeta „Stuttgarter Zeitung“, The Times pisze »to wyjatkowy, nieskazitelny talent«, a Lord Yehudi Menuhin nazwał Piotra Pławnera skrzypkiem o fenomenalnych zdolnościach oraz jednym z najbardziej obiecujących talentów nadchodzącej ery.
Naukę gry na skrzypcach rozpoczął w wieku 6 lat. Na estradzie debiutował w dziewiątym roku życia. Studia ukończył z wyróżnieniem w Akademii Muzycznej w Łodzi. Po otrzymaniu stypendium Fundacji im. Henryka Szerynga w Monte-Carlo studiował w Bernie (Szwajcaria), gdzie w roku 1995 zostaje wyróżniony nagrodą specjalną “Tschumi-Preis“ za najlepszy dyplom solistyczny.
Artysta jest laureatem wielu konkursów i przesłuchań w kraju i za granicą. Najważniejsze z nich to zwycięstwa w X Międzynarodowym Konkursie im. Henryka Wieniawskiego w Poznaniu (1991), Międzynarodowym Konkursie w Bayreuth (1991), w Międzynarodowym Konkursie w Monte Carlo im. Henryka Szerynga (1994) 44. Międzynarodowym Konkursie ARD w Monachium (1995 – najwyższy laur przyznany w 55-letniej historii tego konkursu dopiero po raz trzeci). Piotr Pławner był stypendystą Krajowego Funduszu na Rzecz Dzieci, Fundacji Sztuki Dziecka, Ministerstwa Kultury i Sztuki oraz Fundacji im. Henryka Szerynga w Monaco. Wiele koncertuje w kraju i za granicą jako solista i kameralista. Występował w wielu krajach europejskich, krajach arabskich, Azji oraz obu Amerykach. Występował z takimi zespołami jak: orkiestry Bayerischen Rundfunk i Süddeutschen Rundfunk, Berner Symhonieorchester, Sinfonia Helvetica, Radio Kamerorkest Hilversum, Deutschen Kammerorchester, Sinfonia Varsovia, Narodowa Orkiestra Symfoniczna Polskiego Radia w Katowicach, Orchestre Philharmonique de Monte-Carlo oraz Netherlands Kammerorchester. Artysta współpracuje z najwybitniejszymi dyrygentami naszych czasów. Brał udział w licznych znanych festiwalach, takich jak: Braunschweiger Kammermusikpodium, Internationale Bachakademie Stuttgart, L`esplanade Saint-Etienne, Rheingau Festival, Printemps des Arts de Monte-Carlo, Internationale Festspiele Passau, Davos Festival, Grazer Frühling, Schlosskonzerte Thun, Musikfestival Braunwald oraz Al Bustan Festival, oraz w wielu prestiżowych koncertach organizowanych dla znanych osobistości ze świata polityki (H. Kohla, R. Süssmuth, R. Dreifuss, F. Cotti, Książę Monaco Rainer III) i z okazji ważnych rocznic i wydarzeń europejskich. Artysta występuje w takich salach koncertowych jak: Tivoli Hall w Kopenhadze, Liederhalle w Stuttgarcie, Herkules Saal w Monachium, Concertgebouw w Amsterdamie, Chatelet w Paryżu, Palau de la Musica Catalona w Barcelonie, Teatro Monumental w Madrycie, Tonhalle w Zurichu, Victoria Hall w Genewie. Piotr Pławner dysponuje rozległym repertuarem, począwszy od baroku po dzieła kompozytorów współczesnych (m.in. K. Penderecki, W. Lutosławski, E. Knapik, M. Feldman, S. Gubaidulina). Dokonał również wielu nagrań radiowych i telewizyjnych w Polsce, Holandii, Niemczech, Danii, Hiszpanii, Szwajcarii i Austrii, m.in. dla Polskiego Radia i Telewizji, TV Hilversum, TV i Radia Bawarskiego, TV Espana, Radio France, SDR, WDR, SWR, DRS oraz ORF. W ostatnich latach dokonał archiwalnych nagrań z Wielką Orkiestrą Symfoniczną Polskiego Radia w Katowicach (koncerty skrzypcowe H. Wieniawskiego, K. Szymanowskiego, M. Karłowicza, S. Prokofiewa i R. Schumanna) oraz z Orkiestrami Süddeutsche Rundfunk i Bayerische Rundfunk, Mitteldeutsche Rundfunk. W swoim dorobku ma także kilka płyt kompaktowych z utworami polskich kompozytorów. Koncert na skrzypce, fortepian i kwartet smyczkowy E. Chaussona został nagrodzony nagrodą „Fryderyk 2005”. Płyta z utworami kameralnymi Karola Szymanowskiego otrzymała prestiżową nagrodę i została wybrana „Płytą Roku 1998“ przez miesięcznik „Studio”. W roku 2007 otrzymał za płytę z koncertami skrzypcowymi Szymanowskiego i Karłowicza znaczącą nagrodę „The Strad Selection“ za najlepsze wykonanie koncertów, przyznaną przez miesięcznik „The Strad“. W roku 2009 otrzymał „Fryderyka“, tym razem za płytę z utworami Karola Szymanowskiego i Pawła Kochańskiego, nagraną wspólnie z Wojciechem Świtałą.
Gra i talent Piotra Pławnera została wielokrotnie uznana przez międzynarodową krytykę. Jest zapraszanym jurorem w międzynarodowych konkursach muzycznych. Od 2006 roku jest prymariuszem światowej sławy kwintetu „I Salonisti“. W 2015 roku odznaczony brązowym Medalem Gloria Artis za zasługi w promowaniu muzyki polskiej za granicą. W 2021 roku uhonorowany srebrnym medalem Gloria Artis. Od sezonu koncertowego 2019/20 rozpoczął współpracę w roli kierownika artystycznego Śląskiej Orkiestry Kameralnej w Filharmonii Śląskiej w Katowicach. Od sezonu 2022/23 jest szefem artystycznym orkiestry kameralnej Capella Bydgostiensis w Filharmonii Pomorskiej w Bydgoszczy. Piotr Pławner gra na skrzypcach T. Balestrieri.

21 marca 2024r., czwartek, godz. 19:00
SALA KONCERTOWA FILHARMONII PODKARPACKIEJ

PAWEŁ STECZEK – fortepian, akordeon, syntezatory
PIOTREK STECZEK – skrzypce, orientalne instrumenty dęte, syntezator

Dwaj charyzmatyczni bracia Paweł i Piotr to kompozytorzy, aranżerzy, producenci muzyczni, multiinstrumentaliści i absolwenci Akademii Muzycznej w Katowicach. Łącząc jazz, film music, world music wypracowali swój artystyczny i oryginalny styl. Przedstawią Państwu muzyczną opowieść o sobie, o kobietach i ich życiu, o uczuciu, pasji i pięknie otaczającego świata. Wrażliwość, wirtuozeria i bogate instrumentarium podkreślają wyjątkowość tego duetu. Piękne autorskie kompozycje i błyskotliwe improwizacje wprowadzają słuchacza w ich oryginalny świat dźwięków.
Jako nieliczni, na scenie wykorzystują: skrzypce, fortepian, akordeon, duduk, zurna, fujara, shakuhachi, ney i oryginalne syntezatory analogowe – Moog, Prophet.
Koncert braci STECHEK będzie syntezą sztuk: muzyki, literatury i obrazu (multimedia).
Wszystkie utwory inspirowane są kobietami-boginiami z mitologii skandynawskiej i w sposób bardzo plastyczny opowiadają o nich, przenosząc słuchacza w świat nieodgadnionych skandynawskich przestrzeni, barw i tajemnic.
Ich muzyczna opowieść do głębi poruszy każdego.

      Zapraszam na spotkanie z prof. Łukaszem Długoszem, uznanym przez międzynarodowych krytyków za jednego z najwybitniejszych flecistów. Artysta jest również najliczniej uhonorowanym w historii polskim flecistą, a luxemburskie PIZZICATO za płytę "Flute Stories" okrzyknęło Długosza jednym z najwybitniejszych flecistów na świecie.
       Rozmowa została zapisana po koncercie, który rozpoczął II część trwającego sezonu artystycznego w Filharmonii Podkarpackiej. Bardzo ciepło został przez publiczność przyjęty Koncert fletowy Marcina Błażewicza w wykonaniu Łukasza Długosza i Orkiestry Filharmonii Podkarpackiej pod batutą Mirosława Jacka Błaszczyka.

Od przybliżenia tego utworu czytelnikom rozpoczynamy rozmowę. To trwające ponad pół godziny, dzieło o tradycyjnej budowie z popisowymi partiami instrumentu solowego.
        - Współpracę z Marcinem Błażewiczem rozpoczęliśmy wraz z żoną Agatą Kielar-Długosz w 2015 roku, zamawiając u niego Koncert podwójny na dwa flety i orkiestrę smyczkową, który prawykonaliśmy w 2017 roku z Orkiestrą Filharmonii Częstochowskiej pod batutą Adama Klocka.
        Wkrótce Marcin Błażewicz skomponował Koncert na jeden flet wzbogacając warstwę orkiestrową o instrumenty dęte i perkusyjne. Marcin wspominał że utworów na flet w literaturze najnowszej jest stanowczo za mało i planował również napisać dla nas Sonatę.
         Koncert nawiązuje budową do formy klasycznej trzyczęściowej: Allegro, Larghetto i Allegro con fuoco, czerpie inspiracje ze stylistyki Prokofiewa w szczególności w bardzo żywiołowej, brawurowej części finałowej.
Prawykonanie odbyło się 19 grudnia 2020 roku w Studio Koncertowym S1 Polskiego Radia im. Witolda Lutosławskiego, a towarzyszyła mi Polska Orkiestra Sinfonia Iuventus im. Jerzego Semkowa pod batutą Maestro Mirosława Jacka Błaszczyka.
         Jestem wdzięczny Maestro Błaszczykowi, za Jego wielki wkład w promocję tego wyjątkowego koncertu, który już wielokrotnie wykonywaliśmy, a stworzona przez nas interpretacja za każdym razem porywa publiczność filharmoniczną.

 Podkreślić należy, że bardzo dobre wykonanie dzieła w Rzeszowie spotkało się z gorącym przyjęciem melomanów.
         - Cieszę się, że pomimo trwających na Podkarpaciu ferii, publiczność tłumnie przybyła tego wieczoru do Filharmonii. Gratuluję Orkiestrze Symfonicznej Filharmonii Podkarpackiej. Bardzo ciepło wspominam także czas przygotowań do koncertu i próby z Maestro Błaszczykiem, który dzięki swojej niezwykłej charyzmie inspiruje do twórczej pracy scenicznej.

Od początku kariery prowadzi Pan ożywioną działalność artystyczną, czego najlepszym dowodem są liczne koncerty w Polsce i za granicą. Występuje Pan jako solista, często koncertuje Pan razem z żoną – Agatą Kielar-Długosz, która jest znakomitą flecistką i dlatego proszę także powiedzieć o wielu wspólnych artystycznych inicjatywach.
         - Cieszmy się, że wspólnie z małżonką stworzyliśmy nowy repertuar fletowy na miarę XXI wieku, napisany przez najwybitniejszych kompozytorów. Dzięki naszej inicjatywie powstało ponad 250 utworów na różne składy wykonawcze. Stworzyliśmy również nowatorski portal FlautoForte.pl na który regularnie wstawiamy nagrane audiowizualnie utwory kameralne napisane dla nas wraz z technikami wykonawczymi i wywiadami z kompozytorami. Odnajdujemy i przywracamy na sceny muzyczne utwory kompozytorów romantyzmu, które zostały zagubione lub zapomniane przez skomplikowaną sytuację historyczną naszego kraju.
         W ubiegłym roku w Filharmonii Podkarpackiej odbył się III Międzynarodowy Konkurs Muzyki Polskiej, który ma przybliżać piękne utwory kompozytorów polskich. Uczestniczyłem w pracach jury oceniających kategorię Zespoły Kameralne i mam nadzieje, że ta wspaniała muzyka będzie również promowana na światowych estradach.
         Prowadzimy także ożywioną współpracę z wydawnictwami fonograficznymi. Nagraliśmy ponad 70 albumów płytowych w przeważającej ilości zawierających muzykę polską. Tylko w ubiegłym roku udało nam się nagrać sześć płyt z koncertami i utworami, które zostały dla nas napisane.
         Cieszymy się, że nasze występy są gorąco przyjmowane przez publiczność. Staramy się aby interpretacje były zawsze na najwyższym poziomie, gdyż tylko wtedy możemy zainspirować publiczność i przekonać ją do tej muzyki.
          Otrzymane odznaczenia państwowe oraz przyznawane nagrody przez instytucje kulturalne, magazyny muzyczne i wytwórnie fonograficzne utwierdzają nas w przekonaniu, ze warto robić coś dla idei i być temu wiernym. To nas bardzo motywuje do działania.

Idąc w ślady znakomitych wirtuozów francuskich, którzy na początku XX wieku budowali francuski repertuar fletowy, postanowili Państwo wzbogacić polska literaturę fletową.
           - Robimy to nie tylko dla siebie, ale także dla przyszłych pokoleń. Mamy się czym pochwalić, bo polscy kompozytorzy tworzyli i nadal tworzą dzieła światowego formatu. Ta passa trwa nadal, a my dzięki temu możemy w wielu wspaniałych salach koncertowych na świecie prezentować tę muzykę.
Cieszmy się, że dzięki nam flet staje się instrumentem rozpoznawalnym, repertuar, który wykonujemy jest coraz bardziej znany i sięgają po niego młodzi fleciści.

                                                                        Agata i Łukasz Długoszowie, fot. Z. Szypowicz

Wiem, że kilka lat temu wyjeżdżali Państwo na koncert razem z dziećmi. Czy aktualnie też tak jest?
           - To prawda. Nadal zabieramy ze sobą dzieci, ale wybieramy już tylko wspólne koncerty. Na koncerty solowe zarówno małżonka, jak i ja wyjeżdżamy sami. Nasze dzieci muszą już zająć się swoją edukacją, a my musimy nad tym czuwać. Wspólne wyjazdy są możliwe w okresie ferii i wakacji. Podczas takiej trasy koncertowej potrzebna jest dodatkowa energia, bo staramy się, aby z dziećmi odwiedzać teatry, muzea aby poznały tradycje danego regiony poprzez obcowanie z jego kulturą a także miejsca rozrywki, tak aby miło wspominały czas spędzony poza domem. Latem zawsze szukamy akwenów wodnych w okolicy.

Wiem, że zarówno córka, jak i syn interesują się sztuką i rozwijają swoje umiejętności.
           - Syn okazał się bardzo utalentowanym trębaczem. Wygrał już ponad trzydzieści konkursów. Oprócz muzyki klasycznej interesuje się jazzem. Kiedy Maestro Jerzy Maksymiuk usłyszał grę Hugona postanowił napisać dla niego Concertino na trąbkę i orkiestrę.
           Hugo ma coraz więcej doświadczeń artystycznych – np. prawykonał partię trąbki w utworze Joanny Wnuk-Nazarowej Nie odwracaj się i nawet uczestniczył w nagraniu płyty z tym utworem.
Natomiast córkę interesuje śpiew i rozwija swoje zdolności w tym kierunku. Ma już za sobą debiut w Centrum Kongresowym ICE w Krakowie podczas Oratorium na Boże Narodzenie Mikołaja Blajdy.

Chcę jeszcze zapytać o czas studiów. Obecnie każdy utalentowany młody muzyk ma wpływ na wybór miejsca, w którym się uczy. Jak było w Państwa przypadku?
           - Wraz z małżonką mieliśmy zaszczyt studiować w Hochschule für Musk und Theater w Monachium oraz prestiżowym Uniwersytecie Yale w New Haven.

Jaki wpływ na Państwa kariery miały konkursy?
           - Konkursy stanowią ważny element edukacyjno-motywacyjny, ale nie powinny stanowić sensu pracy artystycznej. Wiadomo, że studia i konkursy pozwalają jedynie w osiągnięciu mistrzowskiej formy, ale dbać trzeba o tę formę codziennie. W zdrowym ciele zdrowy duch. Aktywność fizyczna jest jednym z kluczowych elementów w grze na instrumencie dętym i utrzymaniu formy oraz codzienna higiena ćwiczenia.
           Czasami rozmawiamy o tym, jak to jest, kiedy rozpoczyna się pracę o 7.00, a kończy się o 15.00. My cały czas - czy tego chcemy czy nie - myślimy podświadomie o sztuce, projektach. Nawet często w nocy śnią się nam frazy różnych utworów. Jest to nieustający proces doskonalenia siebie i swoich umiejętności.
Jak już wspomniałem, staramy się też jak najwięcej czasu poświęcać naszym dzieciom i dbać o ich rozwój.

Rozwój artystyczny szedł w parze z rozwojem dydaktyczno-naukowym – otrzymali Państwo tytuły profesora sztuk muzycznych.
           - Naturalnym elementem rozwoju zawodowego jest dzielenie się swoją wiedzą, doświadczeniem i umiejętnościami z kolejnymi pokoleniami adeptów sztuki. Tytuły profesora sztuki ułatwiają ten proces.

Na estradzie Filharmonii Podkarpackiej mieliśmy okazję także kiedyś oklaskiwać Pana w duecie ze zwoją żona Agata Kielar-Długosz, a podczas ubiegłorocznej edycji Festiwalu im. Adama Didura w Sanoku wystąpili Państwo z koncertem kameralnym.
           - Bardzo się cieszymy z powrotów w rodzinne strony żony. Szczególnie cenna jest dla nas współpraca z Paniami Dyrektor prof. Martą Wierzbieniec i Martą Gregorowicz oraz Filharmonią Podkarpacką. Mogę już wspomnieć, że otrzymaliśmy zaproszenie do realizacji kolejnych projektów koncertowych i mam nadzieje również nagraniowych w duecie. Mam nadzieję, że spotkamy się w następnym roku. Cieszymy się, że możemy cząstkę naszej pracy dzielić z publicznością, z którą znamy się od kilkunastu lat.
Na Podkarpaciu jest wiele pięknych miejsc, wspaniałych ludzi i warto ten region także turystycznie odwiedzać.

                                                                                                                                                                                                                                           Zofia Stopińska

      Wielu wspaniałych wrażeń i wzruszeń dostarczył jarosławskim melomanom recital Aleksandry Czernickiej, znakomitej pianistki młodego, która wystąpiła 7 marca 2024 roku w sali Zespołu Państwowych Szkół Muzycznych w Jarosławiu w ramach XIII Festiwalu Muzyki Fortepianowej im. Marii Turzańskiej.
       Pan Bogusław Pawlak, prowadzący koncerty pomysłodawca tego festiwalu, przybliżając Artystkę podkreślił, że jest absolwentką Jarosławskiej szkoły w klasie fortepianu pani Teresy Romanow-Rydzik.
Później studiowała w Uniwersytecie Muzycznym Fryderyka Chopina w Warszawie w klasie fortepianu prof. Anny Jastrzębskiej-Quinn. W latach 2021 – 2023 będąc stypendystką Fulbrighta, kształciła się w Stanach Zjednoczonych pod kierunkiem prof. Edwarda Auera. Ukończyła tam również studia z zakresu zarzadzania w kulturze. Aktualnie Artystka doskonali swoje umiejętności na studiach doktoranckich w Teksasie w Stanach Zjednoczonych.

      Aleksandra Czerniecka z wielkim powodzeniem uczestniczyła w konkursach pianistycznych oraz w festiwalach i kursach pianistycznych w Polsce i za granicą. Na każdym etapie kształcenia Artystka z radością koncertowała w rodzinnym Jarosławiu.
      Tym razem przyjechała specjalnie na zaproszenie organizatorów Festiwalu Muzyki Fortepianowej im. Marii Turzańskiej. Zaprezentowała swój kunszt pianistyczny wykonując bardzo różnorodny program. Wieczór rozpoczęły piękne kreacje dzieł mistrzów epoki baroku - Sonata d-moll Domenico Scarlattiego oraz Preludium i fuga g-moll z pierwszego tomu Das Wohltemperierte Klavier Johanna Sebastiana Bacha.
Artystka zachwyciła także wykonaniem fragmentami nawiązujących do epoki romantyzmu Moments Musicaux op. 16 Sergiusza Rachmaninowa i Scherzem nr 4 E-dur op. 54 Fryderyka Chopina.
       Mnie najbardziej zachwyciły wykonane przez Aleksandrę Czerniecką dzieła impresjonistów francuskich impresjonistów. Cudownie zabrzmiały Suita bergamasque Claude’a Debyssy’ego i Jeaux d’eau (Gry wodne) Maurce’a Ravela. Oczarowały mnie piękne, nasycone i szlachetnie brzmiące dźwięki w piano. Bardzo trafnie określił wykonania tych utworów pan Bogusław Pawlak stwierdzając, że „pianistka dźwiękiem malowała obraz”.
       Aleksandra Czerniecka to świetna, doskonale wykształcona pianistka dysponująca znakomitą techniką oraz pięknym dźwiękiem w każdym rejestrze i dynamice.
Nic dziwnego, że gorąca owacja trwała bardzo długo, a na bis równie zachwycająco zabrzmiały najpierw Arabeskę nr 1 Claude’a Debyssy’ego, a później Nokturn cis-moll op. posth. Fryderyka Chopina.
       Życzmy Artystce wielu sukcesów i częstych powrotów z koncertami do Jarosławia.

                                                                                                                                                                                                                                     Zofia Stopińska

KONCERT SYMFONICZNY

AB 8 marca 2024 r., piątek, godz. 19:00
SALA KONCERTOWA FILHARMONII PODKARPACKIEJ

ORKIESTRA SYMFONICZNA FILHARMONII PODKARPACKIEJ
PRASKI CHÓR MIESZANY
CHÓR INSTYTUTU MUZYKI UNIWERSYTETU RZESZOWSKIEGO
JIŘÍ PETRDLÍK – dyrygent
MIROSLAVA ČASAROVÁ – sopran
BOŻENA STASIOWSKA – CHROBAK – przygotowanie chóru

W programie m.in.: A. Dvořák, G. Rossini, M. Weber, G. Bizet, J. Strauss

Koszt udziału: 70 zł
Koszt udziału (ulgowy): 50 zł

Jiří Petrdlík /1977/ jest uznawany za jednego z najbardziej uznawanych europejskich dyrygentów swojego pokolenia. Studiował grę na fortepianie, puzonie i dyrygenturę (1995-2000 w Konserwatorium w Pradze, 2000-2005 w Akademii Sztuk Scenicznych w Pradze) u prof. Miroslava Košlera, prof. Miriam Němcovej, prof. Jiří Bělohlávka, prof. Radomila Eliški, prof. Františka Vajnara, prof.Tomáša Koutníka i innych. Ukończył studia w klasie mistrzowskiej głównego dyrygenta orkiestry Filharmonii w Nowym Jorku prof. Kurta Masura we Wrocławiu i głównego dyrygenta Filharmonii BBC prof. Jiří Bělohlávka. W latach 2002-2009 był stałym dyrygentem Teatru Narodowego w Brnie i dyrektorem muzycznym Teatru Miejskiego w Brnie. Od 2004 r. jest zatrudniony jako stały dyrygent w Teatrze im. J. K. Tylta w Pilźnie. Petrdlík regularnie współpracuje gościnnie z prestiżowymi międzynarodowymi scenami operowymi (np. W Mesynie, Tuluzie, Warszawie, Północnym Teksasie, Pradze, Szegedzie, Kairze, Aleksandrii itp.). W dziedzinie muzyki symfonicznej Jiří Petrdlík dyryguje czołowymi orkiestrami czeskimi i zagranicznymi (Praska Orkiestra Symfoniczna, Czeskie Radio SO, Czeskie Narodowe SO, Filharmonia Janáček w Ostrawie, Morawska Filharmonia w Ołomuńcu, Północnoczeska Filharmonia w Teplicach, Wrocławska Filharmonia, Orkiestra Filharmonii Śląskiej w Katowicach, Orkiestra MTM w Warszawie, KSO w Toronto, Iwasaki Philharmonic ao) i regularnie pojawia się jako gość na różnych festiwali muzycznych w Europie, Japonii, Chinach, Kanadzie i USA. Od sezonu 2010/11 z powodzeniem rozwija bogatą współpracę artystyczną z Kairską Orkiestrą Symfoniczną, gdzie został mianowany Dyrektorem Artystycznym Generalnym i Głównym Dyrygentem w latach 2011-15.. W sezonie 2014/15 Petrdlík został zaproszony do Alte Oper w Frankfurcie, a w sezonie 2015/16 był gościnnym dyrygentem w Wiener Musikverein. Od tego czasu rozwijał bogatą współpracę artystyczną jako stały dyrygent gościnny Orkiestry Filharmonii Podkarpackiej w Rzeszowie. Od roku 2015 Petrdlík regularnie organizuje prestiżowe noworoczne trasy koncertowe w Chinach z wybitnymi europejskimi orkiestrami. Petrdlík prowadził także szeroką działalność jako chórmistrz (od 2009 r. Dyrektor artystyczny praskiego chóru mieszanego), muzykolog (Uniwersytet Karola w Pradze) – zdobył tytuł doktora), wydawca i pedagog (kierownik wydziału dyrygentury Konserwatorium im. Jaroslava Ježka w Pradze) i z powodzeniem wziął udział w kilku konkursach (np. w konkursach: Prague Cantat, American Opera Competition, D. Flick Conductor Competition London). Jest przewodniczącym Jury Konkursu „Praga Kantat” i Towarzystwa Fibicha, a od 2017 r. Został dyrektorem unikalnego w skali światowej festiwalu melodramatu koncertowego „Melodramfest” i głównym dyrygentem międzynarodowej orkiestry Carpathia. Od sezonu 2020/21 jestem dyrektorem artystycznym zespołu opery w Teatrze im. J. K. Tyla Plzeň. Szeroki repertuar Petrdlíka zawiera kompozycje różnych gatunków muzycznych, stylów i okresów. W dziedzinie dyskografii Petrdlík często zwraca uwagę na rzadko pojawiające się tytuły (np. Ezio Glucka – światowa premiera praskiej wersji opery Beethovena – Habsburskich kantat, Foerster – Glagolitic Mass, Fibich – Missa brevis, Prokofieva – Eugeniusz Oniegin, Arend – Astral Travels i in.).

                                                           Miroslava ČASAROVÁ - sopran, fot. z arch. Filharmonii Podkarpackiej

MIROSLAVA ČASAROVÁ (sopran)
Pochodzi z małej wioski na Wysoczynie (Vysočina). Po ukończeniu liceum w Humpolcu studiowała język czeski i wychowanie muzyczne na Wydziale Pedagogicznym Uniwersytetu Karola w Pradze. Na ostatnim roku studiów była redaktorką czasopisma Svět motorů i jednocześnie uczyła się śpiewu u Brigity Šulcovej w Prazskim Konserwatorium, które ukończyła w 2008 r. Obecnie doskonali swoje umiejętności pod okiem barytona Miguleangela Cavalcantiego. Jest solistką zespołu Straży Zamkowej i Policji Republiki Czeskiej, regularnie występuje w Filharmonii Gustava Mahlera w Igławie i gościnnie w wielu operach w Czechach. Śpiewała partie Aidy, Giuditty, Marzenki, Obcej księżnej, a także Pięknej Heleny. W 2019 r. została nominowana do nagrody Thalie za rolę Leonory w Trubadurze Verdiego. Dużo koncertuje w kraju i za granicą (Włochy, Watykan, Francja, Niemcy…). Śpiewa w zespołach muzyki kameralnej Anima Pure (wokal, klawesyn, puzon), EMIDA (wokal, fortepian, klarnet) oraz występuje w duecie z harfą. Jej głos można usłyszeć w radiu Classic Praha, gdzie prowadzi programy na żywo. W listopadzie 2023 r. otrzymała pierwszą nagrodę regionu Wysoczyna. W czasie pandemii Covid-19 w internecie dużą popularnością cieszyło się jej nagranie pieśni Rusałki do księżyca (Měsíčku na nebi hlubokém), które było humorystyczną transliteracją arii z opery Dvořáka Rusałka. Już ponad 415 tyś. wyświetleń na platformie YouTube ma jej utwór Koronárie, czyli pieśń żałobna śpiewaczki operowej. Oprócz występów operowych jest prezenterką i autorką tekstów piosenek oraz wierszy.