Szanowni Państwo,
uprzejmie informujemy, że 59. Muzyczny Festiwal w Łańcucie nie odbędzie się w zaplanowanym terminie.
Z poważaniem,
Marta Wierzbieniec
Dyrektor Filharmonii Podkarpackiej
i Muzycznego Festiwalu w Łańcucie
Szanowni Państwo,
uprzejmie informujemy, że 59. Muzyczny Festiwal w Łańcucie nie odbędzie się w zaplanowanym terminie.
Z poważaniem,
Marta Wierzbieniec
Dyrektor Filharmonii Podkarpackiej
i Muzycznego Festiwalu w Łańcucie
Filharmonia Podkarpacka im. Artura Malawskiego w Rzeszowie
Szanowni Państwo,
z ogromnym smutkiem przyjęliśmy wiadomość o śmierci
PROFESORA KRZYSZTOFA PENDERECKIEGO.
ODSZEDŁ WSPANIAŁY ARTYSTA, WIELKI POLAK, RODEM Z PODKARPACIA - A TALENTEM – ŚWIATA OBYWATEL...
To nieodżałowana utrata wybitnej, artystycznej osobowości; człowieka, który nie tylko w polskim środowisku twórców muzyki był postacią wiodącą. Najwybitniejsi artyści, znani kompozytorzy i uznani krytycy muzyczni mówią o genialnym kunszcie kompozytorskim K. Pendereckiego, a jego twórczość porusza nas wszystkich; zarówno wytrawnych melomanów, jak i młodzież poszukującą artystycznych doznań na miarę XXI wieku.
Odszedł twórca wybitny, ale dzieła, które stworzył zawsze będą żywe; poruszając, zadziwiając i wprawiając ich odbiorców w zadumę.
Ś. P. Krzysztof Penderecki zmarł w czasie szczególnym – okresie poprzedzającym Święta Wielkanocne. To przecież refleksjom na temat śmierci i życia poświęcił wiele swoich utworów... Odszedł tuż przed planowanym początkiem kolejnej edycji Festiwalu Beethovenowskiego. Zmarł w czasie szalejącej na świecie epidemii. Jakże szczególnie brzmi dzisiaj „Święty Boże” wplecione przez kompozytora w „Polskie Requiem”...
Pozostanie w naszej pamięci jako wielki mistrz dźwięku, jeden z najwybitniejszych Polaków czasów współczesnych.
Cześć Jego Pamięci.
Filharmonia Podkarpacka im. Artura Malawskiego w Rzeszowie
Nowy album znakomitego islandzkiego pianisty Víkingura Ólafssona
To trzeci album artysty dla Deutsche Grammophon, tym razem z utworami Debussy’ego i Rameau:
pianista opisuje zestawienie utworów Rameau i Debussy’ego jako dialog między kompozytorami, którzy „przekraczają czas i przestrzeń”:
„W czasach, które zakazują podróżowania, granice muzyki są otwarte jak nigdy dotąd”
Centralnym punktem nowego albumu Víkingura Ólafssona jest transkrypcja interludium barkowej opery Jeana-Phillippe’a Rameau „Les Boréades” z 1763 r.
VÍKINGUR ÓLAFSSON był jednym z 10 pianistów, którzy wzięli udział w World Piano Day!
koncert obejrzało ponad 4 miliony widzów ze 100 krajów!
SPIS UTWORÓW:
CLAUDE DEBUSSY (1862–1918)
1 La Damoiselle élue L. 62: Prélude
JEAN-PHILIPPE RAMEAU (1683–1764)
Pièces de clavecin, 1724
2 Le rappel des oiseaux
3 Rigaudons I, II & double
4 Musette en rondeau
5 Tambourin
6 La villageoise. Rondeau
7 Gigues en rondeau I & II
DEBUSSY
8 Estampes L.100: 3. Jardins sous la pluie
Children’s Corner
9 3. Serenade for the Doll
10 4. The Snow is dancing
RAMEAU
Pièces de clavecin, 1724
11 Les tendres plaintes. Rondeau
12 Les tourbillons. Rondeau
13 L’entretien des Muses
DEBUSSY
14 Préludes, Book 1, L. 117: Des pas sur la neige
RAMEAU
Pièces de clavecin, 1724
15 La joyeuse. Rondeau
16 Les Cyclopes. Rondeau
RAMEAU / ÓLAFSSON
17 The Arts and the Hours
DEBUSSY
18 Préludes, Book 1: La fille aux cheveux de lin. Très calme et doucement expressif
19 Préludes, Book 2, L. 123: Ondine. Scherzando
RAMEAU
Pièces de clavecin en concerts, 1741
20 Cinquième concert (Fifth Concert): La Cupis
Quatrième concert (Fourth Concert):
21 L’indiscrète
22 La Rameau
Nouvelles suites de pièces de clavecin, 1726/27
23 La Poule
24 L’Enharmonique. Gracieusement
25 Menuets I & II
26 Les Sauvages
27 L’Égyptienne
DEBUSSY
28 Images, Book 1, L. 110: Hommage à Rameau
Rameau: Les tendres plaintes:
Piszę te słowa 30 marca 2020 roku, dzień po śmierci Krzysztofa Pendereckiego. To właśnie 30 marca 1966 roku w romańskiej katedrze w Münster w Niemczech miało miejsce prawykonanie jego „Pasji według św. Łukasza” napisanej do tekstów ewangelicznych.
W recenzji dla „Ruchu Muzycznego” jego redaktor naczelny Zygmunt Mycielski pisał: „Penderecki sięgnął do tekstów wiecznych, obrośniętych znaczeniem, które nadały im wieki. Koncepcja nowego dzieła Pendereckiego powraca do tego, co nazywam dopowiadaniem myśli muzycznej do końca. Nie ulega żadnej wątpliwości, że jest to istotnie prawdziwa i autentyczna Pasja, już od pierwszego zawołania chóru: O crux. Na rozpiętej oktawie zawołanie to przenika nas dreszczem, jak bachowskie wołanie: Herr, na wstępie Johannespassion. Od tego zawołania, poprzez arie solistów, mówiony tekst ewangelisty, poprzez ogromną ilość partii chóralnych i replik solistów, wszystko jest autentyczną Pasją, ze słowami Chrystusa, zamieszaniem tłumów, trzęsieniem ziemi i rozdarciem zasłony w świątyni.”
Prawykonanie Pasji w oświetlonej migocącymi świecami i przepełnionej słuchaczami wielkiej katedrze w Münster było prawdziwym świętem muzyki i nadzwyczajnym wydarzeniem trasnsmitowanym przez Westdeutscher Rundfunk. Obsada znakomita: Stefania Woytowicz – sopran, Andrzej Hiolski – baryton, Bernard Ładysz – bas, Rudolf Jürgen Bartsch - ewangelista, trzy chóry mieszane Radiofonii z Kolonii, chór chłopięcy Tölzer Knaben Chor, Orkiestra Symfoniczna Westdeutscher Rundfunk z Kolonii, Henryk Czyż - dyrygent.
Zygmunt Mycielski ze szczerym podziwem towarzyszył dokonaniom twórczym Krzysztofa Pendereckiego. Obaj panowie darzyli się sympatią i przyjaźnią, obaj pochodzili z Podkarpacia. Muzyka i słowo stanowiły pasję ich życia.
Z Krzysztofem Pendereckim w jego Europejskim Centrum Muzyki w Lusławicach umawiałem się jesienią ub. roku na rozmowę. Ale już jej nie będzie. Pozostała Jego muzyka, która pozwala nam zrozumieć tajemnicę życia.
Andrzej Szypuła
Kiedy 22 listopada 2014 roku w przededniu 80-tych urodzin Krzysztofa Pendereckiego po koncercie w Filharmonii Podkarpackiej im. Artura Malawskiego składano Mistrzowi życzenia, później rozległo się gromkie „Sto lat” w wykonaniu Orkiestry Symfonicznej Filharmonii Podkarpackiej, Chóru Opery i Filharmonii Podlaskiej oraz publiczności, która wypełniła tego wieczoru filharmoniczną salę, Maestro uśmiechał się i dziękował za wspaniałe wykonanie Jego dzieł i za życzenia.
Pamiętam, że program tego wieczoru wypełniły w całości dzieła Krzysztofa Pendereckiego: Hymn do Św. Adalberta, Hymn do Św. Daniłła i II Symfonia „Wigilijna”. Oczarowały mnie zarówno wspaniałe utwory, jak i wymienieni już wykonawcy, którzy wystąpili pod batutą szacownego Jubilata. Po zakończeniu koncertu pobiegłam szybko do garderoby Maestro Krzysztofa Pendereckiego, aby osobiście podziękować za tyle wspaniałych wzruszeń.
W trakcie krótkiej rozmowy zażartowałam, że śpiewając „Sto lat” miałam na myśli co najmniej sto dwadzieścia. Maestro popatrzył na mnie, uśmiechnął się i powiedział: „Właściwie tyle byłoby mi potrzebne do realizacji wszystkich artystycznych planów, ale kto z nas wie jak długo będzie żył ?”
Te słowa przypomniały mi się dzisiaj, kiedy usłyszałam, że Krzysztof Penderecki zmarł kilka godzin temu. Miał zaledwie 86 lat.
Popatrzyłam na półki z płytami w moich zbiorach i pomyślałam, jakie to szczęście, że mam tak dużo albumów z muzyką Krzysztofa Pendereckiego, a jest to tylko część z tego, co na całym świecie zostało utrwalone i wydane.
Za swą twórczość uhonorowany został wieloma wysokimi odznaczeniami krajowymi i zagranicznymi oraz prestiżowymi nagrodami, m.in.dwukrotnie Prix Italia, czterokrotnie nagrodą Grammy, a dziennik „The Guardian” nazwał go „ najprawdopodobniej największym żyjącym polskim kompozytorem”. Otrzymał szereg odznaczeń państwowych. Kawaler najwyższego polskiego odznaczenia, Orderu Orła Białego.
Powracając do nagrań utworów Krzysztofa Pendereckiego, chcę Państwu polecić płytę, której w ostatnich miesiącach słuchałam kilka razy i która nominowana była do nagrody Fryderyk 2020 w kategorii muzyki poważnej Album Roku Muzyka Koncertująca.
Album wydany przez DUX Recording Producers zawiera trzy dzieła Krzysztofa Pendereckiego: Koncert podwójny na skrzypce i altówkę, Koncert na altówkę i orkiestrę oraz Concerto Grosso nr 2 na trzy klarnety i dwa rożki basetowe.
Koncert podwójny na skrzypce i altówkę został skomponowany w 2012 roku z okazji 200. rocznicy powstania Wiener Musikverein. Jest to utwór nawiązujący wyraźnie do neoromantycznej architektoniki. Rozpoczyna się romantyczną wokalizą instrumentów solowych, ale w pewnym momencie przechodzi ona w swobodny, trwający do końca dzieła, dialog dwóch planów. Słuchający z pewnością zwrócą uwagę na wprowadzone przez kompozytora solistyczne kadencje, które dają nie tylko pole do popisu solistom, ale także różnicują nastrój poszczególnych ogniw utworu.
Skomponowany w 1983 roku Koncert na altówkę i orkiestrę doczekał się wielu transkrypcji – m.in. na wiolonczelę, klarnet, saksofon oraz gitarę klasyczną. Koncert na altówkę i orkiestrę został skomponowany na zamówienie rządu Wenezueli dla uczczenia dwusetnej rocznicy urodzin Simóna Bolivara, bohatera walk o niepodległość Ameryki Południowej.
Dzieło składa się z siedmiu części w których na pokaźne fragmenty w wykonaniu solisty nakłada się tutti orkiestry, tworząc integralną całość. Po pierwszej powolnej części pojawiają się krótkie części utrzymane w różnych tempach i nastrojach, a na zakończenie kompozytor powraca znowu do tempa części I Lento, które jest przejmującą lamentacją najpierw solisty, a później całej orkiestry.
Utrwalona na płycie wersja na gitarę została opracowana w 2018 roku przez Piotra Przedborę, który jest wykonawcą partii solowej.
Trzecie dzieło Krzysztofa Pendereckiego zamieszczone na tej płycie, to Concerto Grosso nr 2 na trzy klarnety i dwa rożki basetowe. Utwór został ukończony w 2003 roku i miał swoje prawykonanie w Hiszpanii, a później przez 15 lat nie był prezentowany szerszej publiczności.
Tytuł sugeruje inspiracje kompozytora muzyką barokową i tak faktycznie jest, ale odnajdujemy w tym dziele także harmoniczne brzmienia z okresu późnego neoromantyzmu oraz XX-wiecznego ekspresjonizmu.
Utwór nie posiada wyodrębnionych części, ale można w nim wyodrębnić ogniwa o odmiennym ładunku emocjonalnym. W zakończeniu kompozytor stopniowo wygasza wszystkie kontrasty i emocje, prowadząc do spokojnego wygaszenia muzyki. Przez chwilę potrzebujemy pozostać w ciszy.
Ta cisza brzmi dzisiaj bardzo wymownie.
Pozostało mi jeszcze przypomnienie zawartości albumu i znakomitych wykonawców.
Krzysztof Penderecki
Concerto doppio per violino, viola ed orchestra (2012)
1. Concerto doppio per violino, viola ed orchestra (2012) [22:08]
Krzysztof Penderecki
Concerto per viola (chitarra) ed orchestra (1983) (wersja na gitarę w opracowaniu Piotra Przedbory: 2018) Concerto per viola (chitarra) ed orchestra (1983) (version for guitar arranged by Piotr Przedbora: 2018)
2. I Lento [6:41]
3. II Vivace [3:24]
4. III Meno mosso [1:41]
5. IV Vivo [0:35]
6. V Tempo I [4:56]
7. VI Vivo [1:33]
8. VII Lento (Tempo I) [2:38]
Krzysztof Penderecki
Concerto grosso no. 2 per 5 clarinetti ed orchestra (2004)
9. Concerto grosso no. 2 per 5 clarinetti ed orchestra (2004) [13:42]
Wykonawcy:
Bartłomiej Nizioł /skrzypce/
Arkadiusz Adamski /klarnet/
Krzysztof Penderecki /dyrygent/
Tomasz Żymła /klarnet basowy, rożek basetowy/
Polska Orkiestra Sinfonia Iuventus
Piotr Przedbora /gitara/
Katarzyna Budnik-Gałązka /altówka/
Maciej Tworek /dyrygent/
Bartłomiej Dobrowolski /klarnet/
Agata Piątek /klarnet/
Andrzej Ciepliński /rożek basetowy/
Centrum Paderewskiego w Kąśnej Dolnej świętuje w tym roku 30 lecie działalności. Ten jubileuszu był dla pana Łukasza Gaja i jego pracowników pretekstem do przygotowania m. in. wspaniałej płyty CD zatytułowanej „Reminiscencje. 30 lat Centrum Paderewskiego”.
Pozwolę sobie zacytować słowa napisane przez dyrektora Łukasza Gaja, zamieszczone we wstępie do książeczki dołączonej do płyty: „Reminiscencje to historia trzech dekad działalności instytucji, opowiedziana przez związanych z nią znakomitych polskich artystów. Niemal wszyscy występujący na płycie muzycy koncertowali w Kąśnej wielokrotnie, stając się integralną częścią sztandarowych festiwali. Piotr Pławner, Mariusz Patyra, Tomasz Strahl, Robert Morawski i Klaudiusz Baran to nie tylko doskonali instrumentaliści, ale także przyjaciele Centrum Paderewskiego, którzy zawsze z życzliwością i aprobatą reagowali na nasze artystyczne pomysły – nawet te karkołomne”.
Płytę nagraną w polskim domu Ignacego Jana Paderewskiego i zarazem jedynej jego na świecie posiadłości, która się zachowała, rozpoczyna przepiękna Melodia op. 8 nr 3 w wykonaniu Tomasza Strahla, jednego z najwybitniejszych polskich wiolonczelistów, i wyśmienitego pianisty Roberta Morawskiego.
Melodia to jeden z pięciu utworów ze zbioru „Chants du voyageur” op. 8 skomponowanych przez Paderewskiego na fortepian. Tomasz Strahl wyjaśnia, skąd pochodzi opracowanie:
„Kiedy miałem dziesięć lat Melodię Ignacego Jana Paderewskiego wybrał dla mnie mój tata i opracował na wiolonczelę. Dopiero po jego śmierci, robiąc porządki w papierach, odnalazłem ten utwór, i teraz często go grywam... Jest piękny, arcypolski i świetnie brzmi na „cello”!”.
Ci sami artyści grają rewelacyjnie również drugi utwór, a Tomasz Strahl napisał o nim tak: „Bardzo lubię wykonywać Pezzo Capriccioso Piotra Czajkowskiego – to hit wirtuozerii – obowiązkowy na konkursie imienia Piotra Czajkowskiego w Moskwie. Łączy patos, głębię i wirtuozerię. Zawiera głębokie treści niezapisane w nutach...”.
Warto nadmienić, że występy Tomasza Strahla w Kąśnej Dolnej są gorąco oklaskiwane od 1996 roku, bowiem wtedy odbył się pierwszy festiwal Bravo Maestro.
W trzecim utworze zachwyci nas swoją maestrią, wykonując Taniec orientalny nr 2 Enrique Granadosa, wspaniały, niezwykle wszechstronny akordeonista Klaudiusz Baran, który tak uzasadnia wybór tego utworu:
„Muzyka jest dla mnie przekazywaniem emocji, nastrojów, komunikacją uczuć, a niekiedy odzwierciedleniem ludzkiej duszy. Te najczystsze emocje, wyraziste i nieskażone zawarte są w muzyce, która czerpie z życia, tradycji, natury. Pełno ich w twórczości kompozytorów hiszpańskich, gdzie południowy temperament przyprawiony był kombinacją wielu iberyjskich kultur. Być może w mojej krwi płynie jakaś ich cząstka, bowiem czuję, że jest mi szczególnie bliska. Chcąc podzielić się tym niezwykłym sentymentem, wybrałem Taniec orientalny nr 2 Enrique Granadosa, oryginalnie przeznaczony na fortepian, który w wersji na akordeon lśni całkiem nowym blaskiem”.
Klaudiusz Baran wystąpił po raz pierwszy w Kąśnej Dolnej w 2002 roku i od razu Centrum Paderewskiego stało się dla Artysty miejscem szczególnym, ale wkrótce przestał się tutaj czuć jak gość i uważa, że to stolica polskiej kameralistyki.
W kolejnym (czwartym) utworze albumu podziwiamy wspaniałą grę Piotra Pławnera, należącego do najwybitniejszych i najbardziej kreatywnych skrzypków swojej generacji, który tak pisze o zamieszczonym w jego wykonaniu, z towarzyszeniem Roberta Morawskiego, utworze:
„Wybór Scherza Johannesa Brahmsa nie jest dla mnie przypadkowy. Utwór został napisany przez młodego kompozytora, a ja wprowadziłem go do mojego repertuaru w wieku siedemnastu lat. Scherzo jest źródłem niesamowitej energii towarzyszącej mi w trakcie publicznego wykonywania tego utworu.
W nawiązaniu do tego, że Bravo Maestro w Kąśnej Dolnej, w którym miałem przyjemność uczestniczyć, jest festiwalem muzyki kameralnej, wybór Scherza był dla mnie jak najbardziej logiczny i oczywisty”.
Warto dodać, że Piotr Pławner po raz pierwszy wystąpił w tym magicznym miejscu w 2005 roku.
Na płycie nagranej w jedynym na świecie zachowanym domu Ignacego Jana Paderewskiego, nie mogło zabraknąć utworu Fryderyka Chopina, bowiem utwory Chopina często zamieszczał w programach swoich koncertów. Zachowały się także nagrania, a o tym, jak Paderewski interpretował Chopina w ostatnich latach życia, możemy się przekonać choćby oglądając nakręcony w 1937 roku film zatytułowany „Sonata księżycowa”, w którym znajdziemy fragment recitalu artysty.
Na płycie Reminiscencje zamieszczony został Polonez A-dur op. 40 nr 1 Fryderyka Chopina w kreacji znakomitego pianisty Roberta Morawskiego, który swój wybór uzasadnia krótko:
„Chyba nie ma drugiego takiego utworu w polskiej muzyce, który tak jednoznacznie mógłby stanąć obok Mazurka Dąbrowskiego, jak Polonez A-dur Fryderyka Chopina. Na dźwięk którego publiczność wstaje. Który słysząc – mówię: Polska. Który od dziecka marzyłem, by zagrać, a wreszcie teraz w Kąśnej Dolnej mogę nagrać”.
Robert Morawski jest często oklaskiwany jako kameralista i solista przez publiczność festiwali organizowanych w Kąśnej Dolnej od 2007 roku. Za każdym razem zachwyca się magią tego miejsca, patronem Janem Ignacym, jego muzyką, oraz gościnnością gospodarzy.
Z pewnością zachwycą się Państwo dwoma cudownymi utworami dobrze znanymi nie tylko melomanom, a są to: Kaprys nr 24 Niccolo Paganiniego i Czardasz Vittorio Montiego w wykonaniu rewelacyjnego skrzypka Mariusza Patyry, pierwszego Polaka, który wygrał Premio Niccolo Paganini w Genui w 2001 roku i zdobył nagrodę specjalną za najlepsze wykonanie kaprysów wielkiego wirtuoza.
Mariusz Patyra pojawił się po raz pierwszy w Kąśnej Dolnej w ubiegłym roku na festiwalu Bravo Maestro i możne powiedzieć, że „pierwszym pociągnięciem smyczka” zdobył serca publiczności. Wiele osób bezpośrednio po koncercie pytało, kiedy wystąpi po raz kolejny. Oto jak Mariusz Patyra uzasadnił wybór utworów na płytę:
„Kaprys nr 24 Niccolo Paganiniego to jedno z najwspanialszych dzieł, jakie zostały napisane. Marzenie wielu muzyków-wykonawców. To również obiekt fascynacji kompozytorów, a dla mnie nieśmiertelny i towarzyszący mi przez całe życie „przyjaciel”. To kamień milowy na mojej drodze artystycznej.
„Czardasz” Vittorio Montiego to efektowny i bardzo wdzięczny utwór, zawsze entuzjastycznie przyjmowany przez publiczność. Dla mnie piękne wspomnienie mojej przyjaźni ze Zbigniewem Wodeckim. To właśnie z Nim wykonałem ten utwór po raz pierwszy w Operze Leśnej w Sopocie”. W drugim utworze Mariuszowi Patyrze towarzyszy jego Kwintet Smyczkowy w składzie: Paulina Burczyńska – skrzypce, Kinga Politowska – skrzypce, Anastazja Ziemkowska – altówka, Klaudia Marzec – wiolonczela, Piotr Mocarski – kontrabas.
Album zamykają Bagatele op. 47 Antonína Dvořaka. Jest ich w sumie pięć w kolejności: Allegretto scherzando, Tempo di minuetto. Grazioso, Allegretto scherzando, Canon. Andante con moto, Poco allegro.
Wykonawcami są: Piotr Pławner – skrzypce, Mariusz Patyra – skrzypce, Tomasz Strahl – wiolonczela i Klaudiusz Baran – akordeon, który uzasadnia wybór tego utworu tak:
„Wybór Bagatel, kompozycji Antonina Dvořaka, jest ściśle związany z festiwalem Bravo Maestro, w trakcie którego miałem okazję wykonać je wielokrotnie, a za każdym razem na wyraźne życzenie melomanów!
Osobiście podzielam ich zachwyt tą barwną kompozycją, która mieni się feerią barw i nastrojów. Choć jej generalny przekaz jest pełen optymizmu, to nie jest pozbawiona charakterystycznego dla naszych południowych sąsiadów dystansu do otaczającej nas rzeczywistości – nuty zadumy i melancholii. W całości formy dominuje jednak nastrój żartu, wdzięk, gracja i poczucie humoru.
Co ciekawe kompozycja ta, pomimo że chętnie sięgają po nią pianiści, oryginalnie przeznaczona jest na dwoje skrzypiec, wiolonczelę i... harmonium – instrument będący w pewnym sensie protoplastą dzisiejszego akordeonu, a to z racji zastosowania tego samego źródła dźwięku, czyli stroika przelotowego. Współczesny akordeon koncertowy dysponuje bogatymi możliwościami kształtowania dźwięku, co najmniej jak instrumenty smyczkowe. Czy wyobraźnia muzyczna Dvořaka wyprzedzała swoje czasy? Kto wie? Przekonają się Państwo sami”.
Album Reminiscencje. 30 lat Centrum Paderewskiego mieni się różnymi barwami klasycznej muzyki kameralnej, przeznaczonej dla szerokiego grona publiczności. Każdy, kto słucha tej przepięknej muzyki, nie ma wątpliwości, że są to mistrzowskie kreacje na najwyższym poziomie.
Zachęcam do odwiedzenia strony internetowej Centrum Paderewskiego w Kąśnej Dolnej. Mogą Państwo wysłuchać całego krążka online, znaleźć informacje o historii i działalności tej instytucji, ale ogromną przyjemność sprawi każdemu sięgnięcie po album, wysłuchanie nagrań na dobrym sprzęcie w domu oraz zapoznanie się z informacjami o wykonawcach, którzy uczestniczyli w tym nagraniu, i o historii Centrum Paderewskiego. Jest to przepiękne, bardzo starannie opracowane wydawnictwo. To doskonała wizytówka dla wszystkich twórców tego albumu.
Zofia Stopińska
"Reminiscencie. 30 lat Centrum Paderewskiego"
Ignacy Jan Paderewski (1860-1941)
1. Melodia op. 8 nr 3 | 5:17
Piotr Czajkowski (1840-1893)
2. Pezzo capriccioso op. 62 | 6:41
Enrique Granados (1867-1916)
3. Taniec orientalny nr 2 | 4:30
Johannes Brahms (1833-1897)
4. Scherzo z Sonaty FAE | 5:52
Fryderyk Chopin (1810-1849)
5. Polonez A-dur op. 40 nr 1
Niccolò Paganini (1782-1840)
6. Kaprys nr 24 | 4:26
Vittorio Monti (1868-1922)
7. Czardasz | 4:54
Antonín Dvořák (1841-1904)
Bagatele op. 47
8. Allegretto scherzando | 2:46
9. Tempo di minuetto. Grazioso | 2:36
10. Allegretto scherzando | 2:48
11. Canon. Andante con moto | 3:10
12. Poco allegro | 4:21
Total time | 52:53
Piotr Pławner – skrzypce | 4, 8-12
Mariusz Patyra – skrzypce | 6-12
Tomasz Strahl – wiolonczela | 1-2, 8-12
Klaudiusz Baran – akordeon | 3, 8-12
Robert Morawski – fortepian | 1-2, 4-5
Mariusz Patyra Quintet | 7
Paulina Burczyńska – skrzypce
Kinga Politowska – skrzypce
Anastazja Ziemkowska – altówka
Klaudia Marzec – wiolonczela
Piotr Mocarski – kontrabas
Nagranie zrealizowano w Sali Koncertowej Stodole w Kąśnej Dolnej
Reżyseria nagrania | Małgorzata Polańska, Marcin Domżał, Michał Szostakowski
Montaż | Marcin Domżał, Michał Szostakowski
Mastering | Marcin Domżał
Strojenie fortepianu | Michał Twardy
Projekt graficzny | Piotr Barszczowski
Fotografie | Stanisław Janik, Łukasz Olszewski, Kornelia Cygan
Skład tekstu | Rafał Dymerski, Łukasz Olszewski
Redakcja | Marcin Targoński
2019 DUX Recording Producers, Morskie Oko 2, 02-511 Warszawa | DUX 1649
Centrum Paderewskiego w Kąśnej Dolnej świętuje w tym roku 30 lecie działalności. Ten jubileuszu był dla pana Łukasza Gaja i jego pracowników pretekstem do przygotowania m. in. wspaniałej płyty CD zatytułowanej „Reminiscencje. 30 lat Centrum Paderewskiego”.
Pozwolę sobie zacytować słowa napisane przez dyrektora Łukasza Gaja, zamieszczone we wstępie do książeczki dołączonej do płyty: „Reminiscencje to historia trzech dekad działalności instytucji, opowiedziana przez związanych z nią znakomitych polskich artystów. Niemal wszyscy występujący na płycie muzycy koncertowali w Kąśnej wielokrotnie, stając się integralną częścią sztandarowych festiwali. Piotr Pławner, Mariusz Patyra, Tomasz Strahl, Robert Morawski i Klaudiusz Baran to nie tylko doskonali instrumentaliści, ale także przyjaciele Centrum Paderewskiego, którzy zawsze z życzliwością i aprobatą reagowali na nasze artystyczne pomysły – nawet te karkołomne”.
Płytę nagraną w polskim domu Ignacego Jana Paderewskiego i zarazem jedynej jego na świecie posiadłości, która się zachowała, rozpoczyna przepiękna Melodia op. 8 nr 3 w wykonaniu Tomasza Strahla, jednego z najwybitniejszych polskich wiolonczelistów, i wyśmienitego pianisty Roberta Morawskiego.
Melodia to jeden z pięciu utworów ze zbioru „Chants du voyageur” op. 8 skomponowanych przez Paderewskiego na fortepian. Tomasz Strahl wyjaśnia, skąd pochodzi opracowanie:
„Kiedy miałem dziesięć lat Melodię Ignacego Jana Paderewskiego wybrał dla mnie mój tata i opracował na wiolonczelę. Dopiero po jego śmierci, robiąc porządki w papierach, odnalazłem ten utwór, i teraz często go grywam... Jest piękny, arcypolski i świetnie brzmi na „cello”!”.
Ci sami artyści grają rewelacyjnie również drugi utwór, a Tomasz Strahl napisał o nim tak: „Bardzo lubię wykonywać Pezzo Capriccioso Piotra Czajkowskiego – to hit wirtuozerii – obowiązkowy na konkursie imienia Piotra Czajkowskiego w Moskwie. Łączy patos, głębię i wirtuozerię. Zawiera głębokie treści niezapisane w nutach...”.
Warto nadmienić, że występy Tomasza Strahla w Kąśnej Dolnej są gorąco oklaskiwane od 1996 roku, bowiem wtedy odbył się pierwszy festiwal Bravo Maestro.
W trzecim utworze zachwyci nas swoją maestrią, wykonując Taniec orientalny nr 2 Enrique Granadosa, wspaniały, niezwykle wszechstronny akordeonista Klaudiusz Baran, który tak uzasadnia wybór tego utworu:
„Muzyka jest dla mnie przekazywaniem emocji, nastrojów, komunikacją uczuć, a niekiedy odzwierciedleniem ludzkiej duszy. Te najczystsze emocje, wyraziste i nieskażone zawarte są w muzyce, która czerpie z życia, tradycji, natury. Pełno ich w twórczości kompozytorów hiszpańskich, gdzie południowy temperament przyprawiony był kombinacją wielu iberyjskich kultur. Być może w mojej krwi płynie jakaś ich cząstka, bowiem czuję, że jest mi szczególnie bliska. Chcąc podzielić się tym niezwykłym sentymentem, wybrałem Taniec orientalny nr 2 Enrique Granadosa, oryginalnie przeznaczony na fortepian, który w wersji na akordeon lśni całkiem nowym blaskiem”.
Klaudiusz Baran wystąpił po raz pierwszy w Kąśnej Dolnej w 2002 roku i od razu Centrum Paderewskiego stało się dla Artysty miejscem szczególnym, ale wkrótce przestał się tutaj czuć jak gość i uważa, że to stolica polskiej kameralistyki.
W kolejnym (czwartym) utworze albumu podziwiamy wspaniałą grę Piotra Pławnera, należącego do najwybitniejszych i najbardziej kreatywnych skrzypków swojej generacji, który tak pisze o zamieszczonym w jego wykonaniu, z towarzyszeniem Roberta Morawskiego, utworze:
„Wybór Scherza Johannesa Brahmsa nie jest dla mnie przypadkowy. Utwór został napisany przez młodego kompozytora, a ja wprowadziłem go do mojego repertuaru w wieku siedemnastu lat. Scherzo jest źródłem niesamowitej energii towarzyszącej mi w trakcie publicznego wykonywania tego utworu.
W nawiązaniu do tego, że Bravo Maestro w Kąśnej Dolnej, w którym miałem przyjemność uczestniczyć, jest festiwalem muzyki kameralnej, wybór Scherza był dla mnie jak najbardziej logiczny i oczywisty”.
Warto dodać, że Piotr Pławner po raz pierwszy wystąpił w tym magicznym miejscu w 2005 roku.
Na płycie nagranej w jedynym na świecie zachowanym domu Ignacego Jana Paderewskiego, nie mogło zabraknąć utworu Fryderyka Chopina, bowiem utwory Chopina często zamieszczał w programach swoich koncertów. Zachowały się także nagrania, a o tym, jak Paderewski interpretował Chopina w ostatnich latach życia, możemy się przekonać choćby oglądając nakręcony w 1937 roku film zatytułowany „Sonata księżycowa”, w którym znajdziemy fragment recitalu artysty.
Na płycie Reminiscencje zamieszczony został Polonez A-dur op. 40 nr 1 Fryderyka Chopina w kreacji znakomitego pianisty Roberta Morawskiego, który swój wybór uzasadnia krótko:
„Chyba nie ma drugiego takiego utworu w polskiej muzyce, który tak jednoznacznie mógłby stanąć obok Mazurka Dąbrowskiego, jak Polonez A-dur Fryderyka Chopina. Na dźwięk którego publiczność wstaje. Który słysząc – mówię: Polska. Który od dziecka marzyłem, by zagrać, a wreszcie teraz w Kąśnej Dolnej mogę nagrać”.
Robert Morawski jest często oklaskiwany jako kameralista i solista przez publiczność festiwali organizowanych w Kąśnej Dolnej od 2007 roku. Za każdym razem zachwyca się magią tego miejsca, patronem Janem Ignacym, jego muzyką, oraz gościnnością gospodarzy.
Z pewnością zachwycą się Państwo dwoma cudownymi utworami dobrze znanymi nie tylko melomanom, a są to: Kaprys nr 24 Niccolo Paganiniego i Czardasz Vittorio Montiego w wykonaniu rewelacyjnego skrzypka Mariusza Patyry, pierwszego Polaka, który wygrał Premio Niccolo Paganini w Genui w 2001 roku i zdobył nagrodę specjalną za najlepsze wykonanie kaprysów wielkiego wirtuoza.
Mariusz Patyra pojawił się po raz pierwszy w Kąśnej Dolnej w ubiegłym roku na festiwalu Bravo Maestro i możne powiedzieć, że „pierwszym pociągnięciem smyczka” zdobył serca publiczności. Wiele osób bezpośrednio po koncercie pytało, kiedy wystąpi po raz kolejny. Oto jak Mariusz Patyra uzasadnił wybór utworów na płytę:
„Kaprys nr 24 Niccolo Paganiniego to jedno z najwspanialszych dzieł, jakie zostały napisane. Marzenie wielu muzyków-wykonawców. To również obiekt fascynacji kompozytorów, a dla mnie nieśmiertelny i towarzyszący mi przez całe życie „przyjaciel”. To kamień milowy na mojej drodze artystycznej.
„Czardasz” Vittorio Montiego to efektowny i bardzo wdzięczny utwór, zawsze entuzjastycznie przyjmowany przez publiczność. Dla mnie piękne wspomnienie mojej przyjaźni ze Zbigniewem Wodeckim. To właśnie z Nim wykonałem ten utwór po raz pierwszy w Operze Leśnej w Sopocie”. W drugim utworze Mariuszowi Patyrze towarzyszy jego Kwintet Smyczkowy w składzie: Paulina Burczyńska – skrzypce, Kinga Politowska – skrzypce, Anastazja Ziemkowska – altówka, Klaudia Marzec – wiolonczela, Piotr Mocarski – kontrabas.
Album zamykają Bagatele op. 47 Antonína Dvořaka. Jest ich w sumie pięć w kolejności: Allegretto scherzando, Tempo di minuetto. Grazioso, Allegretto scherzando, Canon. Andante con moto, Poco allegro.
Wykonawcami są: Piotr Pławner – skrzypce, Mariusz Patyra – skrzypce, Tomasz Strahl – wiolonczela i Klaudiusz Baran – akordeon, który uzasadnia wybór tego utworu tak:
„Wybór Bagatel, kompozycji Antonina Dvořaka, jest ściśle związany z festiwalem Bravo Maestro, w trakcie którego miałem okazję wykonać je wielokrotnie, a za każdym razem na wyraźne życzenie melomanów!
Osobiście podzielam ich zachwyt tą barwną kompozycją, która mieni się feerią barw i nastrojów. Choć jej generalny przekaz jest pełen optymizmu, to nie jest pozbawiona charakterystycznego dla naszych południowych sąsiadów dystansu do otaczającej nas rzeczywistości – nuty zadumy i melancholii. W całości formy dominuje jednak nastrój żartu, wdzięk, gracja i poczucie humoru.
Co ciekawe kompozycja ta, pomimo że chętnie sięgają po nią pianiści, oryginalnie przeznaczona jest na dwoje skrzypiec, wiolonczelę i... harmonium – instrument będący w pewnym sensie protoplastą dzisiejszego akordeonu, a to z racji zastosowania tego samego źródła dźwięku, czyli stroika przelotowego. Współczesny akordeon koncertowy dysponuje bogatymi możliwościami kształtowania dźwięku, co najmniej jak instrumenty smyczkowe. Czy wyobraźnia muzyczna Dvořaka wyprzedzała swoje czasy? Kto wie? Przekonają się Państwo sami”.
Album Reminiscencje. 30 lat Centrum Paderewskiego mieni się różnymi barwami klasycznej muzyki kameralnej, przeznaczonej dla szerokiego grona publiczności. Każdy, kto słucha tej przepięknej muzyki, nie ma wątpliwości, że są to mistrzowskie kreacje na najwyższym poziomie.
Zachęcam do odwiedzenia strony internetowej Centrum Paderewskiego w Kąśnej Dolnej. Mogą Państwo wysłuchać całego krążka online, znaleźć informacje o historii i działalności tej instytucji, ale ogromną przyjemność sprawi każdemu sięgnięcie po album, wysłuchanie nagrań na dobrym sprzęcie w domu oraz zapoznanie się z informacjami o wykonawcach, którzy uczestniczyli w tym nagraniu, i o historii Centrum Paderewskiego. Jest to przepiękne, bardzo starannie opracowane wydawnictwo. To doskonała wizytówka dla wszystkich twórców tego albumu.
Zofia Stopińska
"Reminiscencie. 30 lat Centrum Paderewskiego"
Ignacy Jan Paderewski (1860-1941)
1. Melodia op. 8 nr 3 | 5:17
Piotr Czajkowski (1840-1893)
2. Pezzo capriccioso op. 62 | 6:41
Enrique Granados (1867-1916)
3. Taniec orientalny nr 2 | 4:30
Johannes Brahms (1833-1897)
4. Scherzo z Sonaty FAE | 5:52
Fryderyk Chopin (1810-1849)
5. Polonez A-dur op. 40 nr 1
Niccolò Paganini (1782-1840)
6. Kaprys nr 24 | 4:26
Vittorio Monti (1868-1922)
7. Czardasz | 4:54
Antonín Dvořák (1841-1904)
Bagatele op. 47
8. Allegretto scherzando | 2:46
9. Tempo di minuetto. Grazioso | 2:36
10. Allegretto scherzando | 2:48
11. Canon. Andante con moto | 3:10
12. Poco allegro | 4:21
Total time | 52:53
Piotr Pławner – skrzypce | 4, 8-12
Mariusz Patyra – skrzypce | 6-12
Tomasz Strahl – wiolonczela | 1-2, 8-12
Klaudiusz Baran – akordeon | 3, 8-12
Robert Morawski – fortepian | 1-2, 4-5
Mariusz Patyra Quintet | 7
Paulina Burczyńska – skrzypce
Kinga Politowska – skrzypce
Anastazja Ziemkowska – altówka
Klaudia Marzec – wiolonczela
Piotr Mocarski – kontrabas
Nagranie zrealizowano w Sali Koncertowej Stodole w Kąśnej Dolnej
Reżyseria nagrania | Małgorzata Polańska, Marcin Domżał, Michał Szostakowski
Montaż | Marcin Domżał, Michał Szostakowski
Mastering | Marcin Domżał
Strojenie fortepianu | Michał Twardy
Projekt graficzny | Piotr Barszczowski
Fotografie | Stanisław Janik, Łukasz Olszewski, Kornelia Cygan
Skład tekstu | Rafał Dymerski, Łukasz Olszewski
Redakcja | Marcin Targoński
2019 DUX Recording Producers, Morskie Oko 2, 02-511 Warszawa | DUX 1649
Niedawno trafiła do moich rąk bardzo interesująca płyta zatytułowana „FLUTE ESSENTIALS”, którą polecam nie tylko melomanom. Ramy stanowią koncerty na 2 flety i orkiestrę smyczkową – rozpoczyna krążek wpadający w ucho Koncert d-moll BWV 1060R Johanna Sebastiana Bacha, a kończy Koncert Marcina Błażewicza, który miał swoje prawykonanie 17 listopada 2017 roku w Częstochowie, w ramach projektu „Zamówienia kompozytorskie” (Orkiestra Filharmonii Częstochowskiej, Agata Kielar-Długosz – flet, Łukasz Długosz – flet, Adam Klocek – dyrygent).
Pomiędzy koncertami mamy trzy świetnie, opracowane przez Tomasza Karwana na 2 flety i orkiestrę smyczkową utwory: Nokturn austriackiego kompozytora pochodzenia polsko-węgierskiego Franza Dopplera oraz Oblivion i Libertango Astora Piazzolli, argentyńskiego twórcy i bandoneonisty, żyjącego w XX wieku.
Po te niezwykłej urody arcydzieła, reprezentujące cztery stulecia, sięgnęli czołowi polscy fleciści swego pokolenia (prywatnie małżeństwo), Łukasz Długosz i Agata Kielar-Długosz oraz Filharmonia Kameralna im. Wiltolda Lutosławskiego w Łomży pod batutą Jana Miłosza Zarzyckiego.
Łukasz Długosz uznany został przez krytyków za jednego z najwybitniejszych flecistów. Jest również najliczniej uhonorowanym w historii polskim flecistą. Jest zwycięzcą kilkunastu prestiżowych międzynarodowych konkursów fletowych, m.in. w Paryżu, Monachium, Odense i Viggiano.
Koncertuje jako solista i kameralista w kraju i za granicą, współpracując z renomowanymi orkiestrami i słynnymi dyrygentami.
Artysta dokonał wielu archiwalnych nagrań radiowych i telewizyjnych w Polsce i za granicą oraz nagrał prawie 40 albumów, zawierających w większości utwory polskich kompozytorów. Jest również propagatorem muzyki najnowszej. Ma na swoim koncie 96 prawykonań kompozycji polskich i zagranicznych. Za swoje osiągnięcia artystyczne otrzymał szereg prestiżowych nagród i stypendiów.
Agata Kielar-Długosz to uznana polska flecistka i propagatorka muzyki polskiej. Jest również laureatką międzynarodowych konkursów fletowych, m.in. w Uelzen, Padwie, Ovadzie, Tomisoarze oraz Viggiano.
Jako solistka i kameralistka koncertuje w kraju i za granicą. Do tej pory nagrała 5 albumów płytowych. Album „For You Anne-Lill”, wydany przez DUX Recording Producers, został uznany przez krytyków muzycznych za jeden z najciekawszych albumów z muzyką kameralną ostatnich lat.
W 2017 roku otrzymała nominację do prestiżowej nagrody fonograficznej ICMA (International Classical Music Award) w kategorii koncert solowy za płytę „Flute Reflections”.
Agata Kielar-Długosz jest również propagatorem najnowszej muzyki polskiej, do tej pory powstały 53 utwory jej dedykowane.
Za wybitne osiągnięcia otrzymała wiele nagród i wyróżnień. W 2019 roku uzyskała stopień naukowy doktora habilitowanego sztuk muzycznych w zakresie dyscypliny artystycznej instrumentalistyka.
Towarzysząca wybitnym solistom na tym albumie Filharmonia Kameralna im. Witolda Lutosławskiego w Łomży należy do wyróżniających się orkiestr kameralnych w Polsce.
W czasie ponad 40-letniej działalności dała około dwa tysiące koncertów, goszcząc znakomitych solistów i dyrygentów oraz występowała na wielu prestiżowych festiwalach muzycznych w kraju i za granicą. Łomżyńscy Filharmonicy mają w swoim dorobku czternaście płyt, z których jedna otrzymała nagrodę polskiego przemysłu fonograficznego Fryderyk 2019, a pięć otrzymało nominacje do tej nagrody oraz dwie do International Classical Music Awards.
Od 2004 roku funkcję dyrektora naczelnego i artystycznego Filharmonii pełni Jan Miłosz Zarzycki, który jest także profesorem Uniwersytetu Muzycznego Fryderyka Chopina w Warszawie.
Jan Miłosz Zarzycki jest również finalistą i laureatem międzynarodowych konkursów muzycznych we Włoszech, w Hiszpanii i na Węgrzech.
W 1994 roku uzyskał dyplom z wyróżnieniem w Akademii Muzycznej we Wrocławiu, w klasie dyrygentury Marka Pijarowskiego, a uzupełniał swoje studia w Wiedniu i Berlinie.
Artysta prowadzi ożywioną działalność, dyrygował wszystkimi polskimi orkiestrami filharmonicznymi oraz koncertował w wielu krajach Europy, a także w Meksyku i Stanach Zjednoczonych.
Za wybitne osiągnięcia dla polskiej kultury muzycznej był wielokrotnie wyróżniany. W 2014 roku Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej nadał mu tytuł profesora sztuk muzycznych.
Wiele informacji o dokonaniach artystycznych wykonawców płyty „FLUTE ESSENTIALS” znajdą Państwo na stronach internetowych solistów i Filharmonii.
Gorąco polecam ten album, bo z pewnością zachwycą się Państwo zarówno muzyką, jak i wykonaniem. Zachwycają przede wszystkim soliści, którzy czarują każdą frazą, pięknym dźwiękiem oraz wielką precyzją nawet w najbardziej karkołomnych, wymagających niezwykłych umiejętności technicznych momentach.
Słowa uznania należą się także dla łomżyńskiej Orkiestry i dyrygenta Jana Miłosza Zarzyckiego za znakomitą współpracę z solistami.
Poniżej szczegółowy opis zawartości płyty „FLUTE ESSENTIALS”.
Zofia Stopińska
DUX 1650 Total time: [54:13]
Johann Sebastian Bach
Koncert d-moll na 2 flety i orkiestrę smyczkową BWV 1060R
1. Allegro [4:54]
2. Adagio [4:27]
3. Allegro [3:51]
Albert Franz Doppler
Nokturn na 2 flety i orkiestrę smyczkową op. 19 (ar. | arr. by Tomasz Karwan) Nocturne for 2 flutes and string orchestra, Op. 19 (ar. | arr. by Tomasz Karwan)
4. Nokturn na 2 flety i orkiestrę smyczkową op. 19 / Nocturne for 2 flutes and string orchestra, Op. 19 (ar. | arr. by Tomasz Karwan) [6:24]
Astor Piazzolla
Oblivion na 2 flety i orkiestrę smyczkową (ar. | arr. by Tomasz Karwan) Oblivion for 2 flutes and string orchestra (ar. | arr. by Tomasz Karwan)
5. Oblivion na 2 flety i orkiestrę smyczkowąOblivion for 2 flutes and string orchestra (ar. | arr. by Tomasz Karwan) [4:44]
Astor Piazzolla
Libertango for 2 flutes and string orchestra (ar. | arr. by Tomasz Karwan) Libertango for 2 flutes and string orchestra (ar. | arr. by Tomasz Karwan)
6. Libertango na 2 flety i orkiestrę smyczkową/Libertango for 2 flutes and string orchestra (ar. | arr. by Tomasz Karwan) [3:31]
Marcin Błażewicz
Koncert na 2 flety i orkiestrę smyczkową Concerto for 2 flutes and string orchestra
7. Andante [13:09]
8. Andante triste [7:44]
9. Allegro con fuoco [5:26]
Wykonawcy:
Łukasz Długosz /flet/
Agata Kielar-Długosz /flet/
Filharmonia Kameralna im. Witolda Lutosławskiego w Łomży
Jan Miłosz Zarzycki /dyrygent/
Szanowni Państwo,
W związku z komunikatem Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego informujemy, że zawieszone zostają wszystkie imprezy, odbywające się w Filharmonii Podkarpackiej.
Zwrotu biletów (na koncerty organizowane przez Filharmonię) zarówno zakupionych online, jak i w Kasie można dokonywać WYŁĄCZNIE w KASIE FILHARMONII.
W sprawie zwrotu biletów na imprezy zewnętrzne prosimy o bezpośredni kontakt z organizatorami.
Prosimy śledzić informacje zamieszczane na naszej stronie internetowej.