Na koncert "Muzyczne marzenia". W programie: III Koncert fortepianowy c-moll op.37 - L. van Beethovena, ekspresją uczuć zapowiadający okres romantyzmu oraz IV Symfonia d-moll op. 120 - R. Schumanna, wspaniałe romantyczne dzieło.

Solistą będzie Thomas Duis - wyśmienity niemiecki pianista i pedagog. Orkiestra Symfoniczna Filharmonii Podkarpackiej wystąpi pod batutą Wojciecha Rajskiego - wybitnego dyrygenta, założyciela i dyrektora artystycznego Polskiej Filharmonii Kameralnej Sopot.

Koncert rozpocznie się 17 marca 2017 roku o godzinie 19.00.

10 marca 2017 roku Orkiestra Symfoniczna Filharmonii Podkarpackiej wystąpiła pod batutą Roberta Kabary. Koncert zatytułowany został „W wiosennych barwach”. Bardzo interesująca była część pierwsza wieczoru podczas której zabrzmiały utwory współczesnego kompozytora Ryszarda Borowskiego oparte na motywach mistrzów epoki baroku. Wspaniałą koroną koncertu była jednak wykonana po przerwie VI Symfonia F-dur op. 63 „Pastoralna” – Ludwiga van Beethovena. Orkiestra grała świetnie reagując na każdy ruch batuty, na każdy gest Roberta Kabary. Burzą długo trwających oklasków, publiczność dziękowała za wspaniałą kreację „Pastoralnej”. Więcej na temat programu koncertu i działalności artystycznej dyrygenta dowiedzą się Państwo czytając wywiad zarejestrowany w dniu koncertu.

Zofia Stopińska :  Pracuje Pan z Orkiestrą Symfoniczną Filharmonii Podkarpackiej w Rzeszowie po raz pierwszy w roli dyrygenta.

Robert Kabara : Faktycznie w roli dyrygenta jestem tutaj po raz pierwszy, chociaż od kilku lat często staję z batutą w ręku przed orkiestrami. Muszę jednak powiedzieć, że dyrygentura zawsze była gdzieś „w tyle mojej głowy”. Przez ponad dwadzieścia lat prowadziłem orkiestrę, dyrygowałem wtedy większością prób lub wszystkimi próbami. Dyrygowałem od pulpitu, dyrygowałem również wówczas, kiedy byłem skrzypkiem – solistą. Moim mistrzem i profesorem był Maestro Jerzy Maksymiuk. Te studia trwały ponad dwa lata i to był najcudowniejszy chyba mój czas obcowania z muzyką w Warszawie. Byłem już w wieku średnim, w jakim nadal jestem. Poczułem, że zaczynam poznawać nową dziedzinę, ale nową o tyle, że przekaz ruchowy jest innego rodzaju niż wskazywanie zespołowi wejść smyczkiem, czy granie na instrumencie. Starałem się opanować jak najlepiej technikę dyrygencką, rozbudzić wrażliwość na wyrazowość jaką niesie każdy utwór. Wielką radość i satysfakcję daje mi dyrygowanie – mogę tak powiedzieć, bo od ostatnich pięciu lat dyrygowałem dziesiątkami koncertów. Mniej więcej pięć lat temu byłem w Rzeszowie. To było jeszcze przed remontem Filharmonii i występowałem wówczas jeszcze jako skrzypek. Mogę żartobliwie powiedzieć, że do dzisiejszego koncertu przygotowywałem się pięć lat.

Z. S. : Wspomniał Pan tylko o maestro Jerzym Maksymiuku, od którego można się naprawdę dużo nauczyć, ale uczył się Pan także od innych mistrzów.

R. K. : Oczywiście, wiele było okazji terminowana. Prowadziłem próby z Sinfonią Iuventus. To jest zespół, który nie ma może wielkiego doświadczenia, ale to jest także wielki atut, bo potencjał tej orkiestry jest niewiarygodny. Najpiękniejsze w pracy dyrygenta jest to, że trzeba być niezwykle wyczulonym, a z drugiej strony bardzo otwartym na zmiany. Bywa, że nawet w czasie jednej godziny próby, zmienia się sposób dyrygowania. Zależy to od materii orkiestry, bo jeśli muzycy grają coraz piękniej – tak jak na przykład w Rzeszowie, z każdą chwilą jest coraz piękniej, wszystko się odsłania, wyłania - to ja też zmieniam sposób dyrygowania. To jest bardzo fascynujące i odkrywcze dla mnie, kiedy czuję, jak tym małym łuczywkiem, czyli batutą mogę kształtować utwór. Zresztą batuta jest mało istotna – ważne, aby był przekaz energetyczny i był on czytelny.

Z. S. : Nigdy nie próbowałam dyrygować, ale myślę, że można to porównać z grą na instrumencie, z tym, że tym instrumentem jest orkiestra. Zdaję sobie jednak sprawę, że nie zawsze wszystko zależy od grającego – czyli dyrygenta.

R. K. : Dokładnie tak jest, jak pani mówi. Dodam, że ten instrument jest niezwykle wrażliwy, chyba najwrażliwszy ze wszystkich. Orkiestra to zespół różnych osób, o różnych temperamentach, różnych przekonaniach, różnych doświadczeniach i także różnych umiejętnościach. Dyrygent musi spowodować, aby zapanowała jedność artystyczna, uzyskać wspólny kierunek i przekonać te wszystkie osoby. Często jest pewnego rodzaju rywalizacja pomiędzy dyrygentem i zespołem. Dyrygent musi się wykazać pewną wrażliwością wobec zespołu, ale jednocześnie narzucić swój styl grania. Musi też uważnie słuchać, czy orkiestra to akceptuje. Czasami trzeba coś zmienić, inaczej przekazać. Potrzebna jest do tego szeroko rozumiana psychologia, połączona z tak subtelnym organizmem, jakim jest zespół orkiestrowy. Jestem tym zafascynowany i mam nadzieję, że będzie ta fascynacja trwała do końca życia. Jest to ukoronowanie moich wszystkich działań muzycznych.

Z. S. : Od pewnego czasu ma Pan do dyspozycji swoją orkiestrę. Jest to Śląska Orkiestra Kameralna – zespół z wielkimi tradycjami. Pan jest szefem i dyrektorem artystycznym tego zespołu. Patrząc na was, chociażby na ostatnim afiszu, czy zdjęciach – widać wręcz młodzieńczą radość, aż chce się iść na koncert.

R. K. : Cieszę się ogromnie z tych słów. Mieszkam między Katowicami a Krakowem – balansuję pomiędzy tymi dwoma ośrodkami. W Katowicach zostałem przyjęty nadzwyczajnie. Śląska Orkiestra Kameralna jest zespołem niezwykle dojrzałym, dysponującym ogromnym potencjałem. Jednocześnie, tak jak każdy zespół, ma swoje charakterystyczne cechy związane chociażby z kulturą regionu. Są nieprawdopodobnie pracowici i odpowiedzialni. Musiałem zaszczepić w tym zespole odrobinę szaleństwa. U Ślązaków tego typu metamorfoza musi zabrać troszeczkę czasu, oni są pragmatyczni i muszą się zastanowić, ale asymilują cudownie – rzeczywiście poważnie i subtelnie. Publiczność jest rewelacyjna. Mamy stałą publiczność i grono naszych zwolenników ciągle się powiększa. Ostatnio „szalejemy” z różnymi programami – od poetycko – muzycznych, poprzez Strawińskiego, aż po operę, którą przygotujemy niebawem, a będzie to „Jedwabna drabinka” Rossiniego. Niezwykle zróżnicowany jest nasz program, ale zespół jest bardzo otwarty i sprzyja naszym poczynaniom dyrektor – pan Mirosław Jacek Błaszczyk. Nie jestem Ślązakiem, ale doceniam tę przychylność i jak oni to mówią „rodzinność”. Ważny jest także wzajemny szacunek. Od momentu, kiedy się przekracza próg Filharmonii, każdy zna swoje miejsce, każdy pracuje, każdy jest przyjazny i życzliwy. Naprawdę tylko w ciepłych słowach mogę mówić o Śląsku.

Z. S. : Proszę powiedzieć także o wrażeniach z tego tygodnia, czyli z Rzeszowa.

R. K. : Jestem w moim ukochanym miejscu, bo jak przebywam w Filharmonii, to wydaje mi się, że przed chwilą wyszedłem ze szkoły. Wczoraj była piękna pogoda i zrobiłem sobie spacerek wokół Liceum Muzycznego, do którego niedługo, bo tylko trzy lata uczęszczałem. Później wyemigrowałem do pani prof. Eugenii Umińskiej, ale ta Filharmonia była miejscem do którego często chodziłem. Nawet w przerwach pomiędzy zajęciami, przychodziłem tutaj, aby po prostu posiedzieć w czasie próby w sali koncertowej. Dlatego też znam wszystkie zakamarki i korytarze, bo uwielbiałem obserwować grających muzyków i przebywać w atmosferze panującej w tym budynku. Dzięki temu kompleksowi – Filharmonia i obok Szkoła Muzyczna – Rzeszów w moich oczach był bardzo poważnym ośrodkiem muzycznym. W tych budynkach odbywały się koncerty. Jak miałem trzynaście lat wystąpiłem po raz pierwszy w tej Filharmonii. Grałem wówczas Koncert skrzypcowy Kabalewskiego. Cieszę się, że ciągle widzę znajome twarze w zespole i wszyscy wyglądają wspaniale, grają, trwają i wszystko tak  się tutaj rozwija.

Z. S. : Program koncertu, którym Pan dyryguje w Rzeszowie, wbrew pozorom jest bardzo spójny, chociaż dużo w nim nowej muzyki bazującej na utworach z epoki baroku, a w drugiej części wielka symfonia.

R. K. : To są po prostu utwory Bacha i Vivaldiego – poważne, bo „Das Wohltemperierte Klavier” Bacha,  czy Koncert klawesynowy Vivaldiego - przearanżowane przez mojego przyjaciela Ryszarda Borowskiego, z którym współpracuję już od wielu lat. Jest on niezwykle subtelnym aranżerem, balansującym pomiędzy jazzem a klasyką, w najlepszym tego słowa znaczeniu. Stwierdzić trzeba, że muzyka Bacha, w wykonaniu Marka Toporowskiego grającego tym razem na organach Hammonda, brzmi fascynująco. Odnosi się wrażenie, że organy Hammonda są stworzone dla muzyki Bacha. Oczywiście tak nie jest, ale ten instrument ma niesłychane możliwości i niesłychaną szlachetność brzmienia. Intensywność brzmienia i modulacje, pod palcami genialnego odtwórcy baroku, organisty i klawesynisty -  Marka Toporowskiego są fantastyczne. To trochę jest z przymrużeniem oka, ale jednocześnie poważny koncert. Muzyka Bacha jest doskonała i może być grana na każdym instrumencie, dotyczy to każdego utworu tego kompozytora, bo Bach nie pisał w moim odczuciu na konkretny instrument. On tworzył muzykę, która ma określoną strukturę, doskonałą harmonię, polifonię i konstrukcję. I tak naprawdę brzmi na każdym instrumencie. Koncert skrzypcowy można grać na fortepianie, czy na klawesynie i odwrotnie. Tak zresztą było. Tym razem są to smyczki, nieco jazzujące, czasami flet i organy Hammonda.

Z. S. : Sporo czasu poświęciliście nad przygotowaniem Symfonii „Pastoralnej” Beethovena, bo tam jest co grać.

R. K. : Symfonia „Pastoralna” jest niezwykle ekstatyczna w odbiorze, daje przestrzenność i spokój, ale uzyskanie tej przestrzenności i spokoju wymaga niezwykłej techniki i koncentracji. Dzieło trwa ponad czterdzieści minut, ale ten czas mija jak jedna minuta. Muzycy Filharmonii Podkarpackiej pracowali wspaniale.

Z. S. : To widać i słychać, że jest Pan zafascynowany dyrygenturą. Co będzie ze skrzypcami? Przecież tak naprawdę znamy Pana jako znakomitego skrzypka, laureata najwyższych nagród na konkursach, koncertmistrza podczas światowego tournée Polish Festival Orchestra stworzonej przez Krystiana Zimermana i koncertującej w Europie i Stanach Zjednoczonych w 150. rocznicę śmierci Chopina. Po tym wszystkim chce Pan schować skrzypce do futerału?

R. K. : To nie jest tak. Skrzypce nadal są mi potrzebne i gram na nich prowadząc lekcje ze studentami. Mam zdolnych studentów, którzy grają potężne programy i ja muszę te utwory też na bieżąco grać, nawet po to by coś pokazać. Podczas zajęć zawsze mam skrzypce w rękach. Grywam też koncerty i tutaj się pochwalę, że niedawno grałem Koncert skrzypcowy Henryka Wieniawskiego w Wielkiej Sali Konserwatorium im. Piotra Czajkowskiego w Moskwie. Także od czasu do czasu przyjmuję koncerty, które powodują, że jestem w formie skrzypcowej. Myślę, że nadal tak będzie.

Z. S. : Mam nadzieję, że na następny koncert w Rzeszowie z Pana udziałem, nie będziemy czekać przez pięć lat. Zadaję sobie sprawę, że nie wszystko w tej kwestii od Pana zależy, ale wypełniona sala i gorące przyjęcie przez publiczność świadczy najlepiej o tym, że jest Pan artystą cenionym, lubianym i oczekiwanym.

R. K. : Z największą przyjemnością przyjadę do Rzeszowa. Już wspomniałem, że czuję się tutaj trochę  jak w domu. Tutaj ożywają miłe wspomnienia, orkiestra jest cudowna, przygotowanie do koncertu i jego wykonanie, oraz wspaniałe przyjęcie przez publiczność, sprawiły mi ogromną radość. Gotów jestem przyjąć następne zaproszenie, a ponieważ Pani Dyrektor jest bardzo otwartą osobą, to myślę, że niebawem się tutaj pojawię.

Z Robertem Kabarą rozmawiała Zofia Stopińska  10 marca 2017 roku.

Premiera 10.03.2017

Kompilacja największych hitów w dziejach muzyki klasycznej w wyjątkowych interpretacjach, a także post-klasycznych utworów autorstwa najbardziej uznanych kompoztorów współczesnych, w zupełnie nowych, zaskakujących aranżacjach.

Zainspirowany wielkim sukcesem albumu Recomposed Maxa Richtera, Daniel Hope po raz pierwszy sięgnął po Cztery Pory Roku Vivaldiego.

Oprócz wspomnianego arcydzieła album ten zawiera wybór krótkich form na każdy miesiąc roku. Hope wykorzystał muzykę tak odmiennych artystów, jak: Aphex Twin, Nils Frahm, Max Richter czy Chilly Gonzales. Pojawiają się tu też kompozytorzy epoki romantyzmu, między innymi Brahms, czy Schumann.

Spis utworów:

ANTONIO VIVALDI - LE QUATTRO STAGIONI THE FOUR SEASONS

Concerto in E major "La primavera" op.8 no. 1 RV 269

Spring

(1) 1. Allegro

(2) 2. Largo

(3) 3. Allegro

Concerto in G minor "L'estate" op.8 no.2 RV 297

Summer

(4) 1. Allegro non molto

(5) 2. Adagio

(6) 3. Presto

Concerto in F major "L'autunno" op. 8 no. 3 RV 293

Autum

(7) 1. Allegro

(8) 2. Adagio molto

(9) 3. Allegro

Concerto in F minor "L'inverno" op. 8 no.4 RV 297

Winter

(10) 1. Allegro non molto

(11) 2. Largo

(12) 3. Allegro

January

(13) Nils Frahm : Ambre (arr. Christian Badzura)

February

(14) Jean-Philippe Rameau : Danse des Sauvages from Les Indes Galantes

March

(15) Max Richter : O Spring 1 from Recomposed : Vivaldi, The Four Seasons

April

(16) Aphex Twin : Avril 14th (arr. Christian Badzura)

May

(17) Traditional : Amazing Grace (arr. Daniel Hope/Dom Bouffard

June

(18) Pyotr Ilyich Tchaikovsky : June from The Seasons op. 37 (arr. Daniel Hope/Jacques Ammon)

July

(19) Robert Schumann : Am leuchtenden Sommermorgen from Dichterliebe op. 48 ( arr. Daniel Hope)

August

(20) Jason "Chilly Gonzales" Beck: Les doutes d'août (featuring Chilly Gonzales)

September

(21) Kurt Weill : September Song from Knickerbocker Holiday (arr. Paul Bateman)

October

(22) Johann Melchior Molter : Aria II: Lento e sempre piano from Concerto pastorale

November

(23) Johann Sebastian Bach: Aria "Bete aber auch dabei" from Cantata BWV 115

December

(24) Jason "Chilly Gonzales" Beck: Wintermezzo ( featuring Chilly Gonzales)

Postscriptum

(25) Johannes Brahms : Gutten Abend, gut Nacht aus Fünf Lieder für eine Stimme op. 49 ( arr. Daniel Hope)

Rachmaninov : Piano Trios.

Wspaniały łotewski wirtuoz Gidon Kremer w swoje 70 urodziny (27 lutego 2017) do współpracy zaprosił wiolonczelistkę Giedre Dirvanauskaite oraz pianistę Danila Trifonava.  Obydwoje muzyków Kremer wybrał osobiście.

Oprócz relacji czysto zawodowej artystów łączy przyjaźń.

Wszyscy są wielkimi wirtuozami.

Dla Danila Trifonova współpraca z Kremerem była bardzo interesująca i szczególna. Związane jest to z faktem iż ulubionym kompozytorem Trifonova jest właśnie Sergei Rachmaninov, zaś Gidon Kremer należy do ulubionych wykonawców młodego artysty.

Diedre Dirvanauskaite to znakomita wiolonczelistka solowa a w dziedzinie muzyki kameralnej występowała z Kremerem już wiele razy jako koncertmistrz orkiestry Kremerata Baltica.

Obydwa tria fortepianowe Rachmaniniva  noszą podtytuł Trio elegiaque (elegijne) oraz zostały napisane pod wpływem Piotra Czajkowskiego.

Sam Rachmaninov tak wspominał : " Ze wszystkich ludzi oraz artystów, których miałem okazję poznać, Czajkowski był najbardziej inspirujący. Jego delikatność ducha była wyjątkowa".

Specjalnym dodatkiem nagrania jest utwór Preghiera. Jest to transkrypcja tematu  Adagio sostenuto z Koncertu Fortepianowego nr. 2 Sergei'a Rachmaninova dokonana przez Fritza Kreislera na skrzypce i fortepian.

Wykonanie nagranych na płycie utworów na żywo spotkało się z bardzo dobrymi recenzjami. Dla L.A Tims'a był to " Koncert życia".

"Według mnie", wyjaśnia Kremer" bycie artystą zawsze wiąże się z powołaniem". Ale, jak podkreśla, "nie chciałbym, żeby zabrzmiało to pretensjonalnie, ponieważ to nie ja jestem w tym wszystkim ważny. To muzyka jest źródłem z którego czerpię energię. Ja tylko próbuję przekazać tę energię słuchaczom. Czynię to za pomocą nut, wykonując dany repertuar, dzięki muzykom, których wybieram. Szukam takich, z którymi będę mógł swobodnie konwersować w języku muzyki”.

Preghiera

Gidon Kremer - skrzypce

Danil Trifonov - fortepian

Spis  utworów:

Sergei Rachmaninov

Trio elegiaque nr 2 d-moll op.9

I Moderato - Allegro vivace

II Quasi Variazione

III Allegro risoluto - Moderato

Trio elegiaque nr 1 g-moll

Lento lugubre - Piu vivo

Gidon Kremer - skrzypce

Giedre Dirvanauskaite - wiolonczela

Danil Trifonov - fortepian

Płytę poleca Anna Stopińska - Paja

ŁAGODNY OLBRZYM O DELIKATNYM DOTYKU...

Kompozytor i wykonawca Joep Beving, jeden z najchętniej słuchanych żyjących pianistów na świecie, dołączył do grona artystów Deutsche Grammophon. Owocem tej współpracy jest album "Prehension" (premiera 07.04.2017)

Holenderski muzyk Joep (jego imię wymawia się 'Jup') to wielka postać serwisów streamingowych. Artysta jest "wielki" także i w rzeczywistosci, dzięki swojemu niebagatelnemu wzrostowi (prawie 210 cm), niesfornym, długim włosom i okazałej brodzie stał się ikoną sukcesu, sam pisząc i nagrywając, a następnie wydając swój debiutancki album "Solipsism" (obecnie dostępny w katalogu cyfrowym DG), który doczekał się prawie 60 milionów odsłuchań.

Delikatne melodie Joepa z miejsca przypadły do gustu słuchaczom, a jego utwory zaczęły pojawiać się na playlistach serwisów streamingowych obok dzieł Maxa Richtera, Ólafura Arnaldsa czy Nilsa Frahma.

"Nazywam to prostą muzyką wyrażającą skomplikowane emocje" - podkreśla Joep, podsumowując swoją uniwersalność. "Świat stał się bardzo nerwowy, a ja odczuwam głęboką potrzebę łączenia się z ludźmi na tym podstawowym, ludzkim poziomie. Muzyka to język uniwersalny, posiada moc jednoczenia".

Każdy z utworów na płycie "Solipsism" był nagrywany nocą w kuchni jego mieszkania w Amsterdamie. Kiedy jego partnerka i dwie małe córeczki spały, on grał na niemieckim fortepianie, który otrzymał w spadku po babci.

Jego muzyka dotarła w końcu do DG, kiedy przyjaciel Joepa odtworzył album w którymś z berlińskich barów. Przypadkowo znajdował się tam jeden z dyrektorów wytwórni. dzięki szczęśliwemu zbiegowi okoliczności Joep Beving podpisał kontrakt z najważniejszą firmą w świecie muzyki klasycznej.

Pierwszym owocem tej współpracy będzie krążek "Prehension". Jako naturalny następca albumu "Solipsism", porusza muzyczne i filozoficzne tematy, z którymi identyfikuje się kompozytor. Powściągliwe, hipnotyzujące i melancholijne - te melodie pomogą ukoić najbardziej zranioną duszę.

Spis utworów:

01 - Ab Ovo

02 - Kawakaari

03 - The Gift

04 - Impermanence

05 - Heartfelt Silence

06 - Sonderling

07 - Le Souvenir Des Temps Gracieux

08 - Pippa's Theme

09 - The man Who Carried The Wind

10 - Seelenkind

11 - 432

12 - Hanging D

13 - Heartfelt Silence 2

14 - An Amalgamation Waltz 1839

15 - Every Ending Is A New Beginning

Chcę Państwu zaproponować oryginalne nagranie liryki wokalnej z muzyką Karola Szymanowskiego.  Płyta ta zawiera wszystkie utwory z czterech pierwszych opusów pieśni ( 2, 5, 7, 11), powstałych we wczesnym okresie twórczości kompozytora. Poza popularnymi utworami jak "Daleko został cały świat"; "Trzy fragmenty z poematów Jana Kasprowicza" i "Łabędź" większość z prezentowanych tu pieśni rzadko pojawia się na estradach koncertowych.

Słychać w nich wyraźny wpływ wielkich kompozytorów XIX wieku, choć dominujący jest charakterystyczny indywidualny rys twórczości kompozytora odznaczający się oryginalną emocjonalnością.

Nagranie zostało zrealizowane przez dwójkę artystów : Rafała Majznera (tenor) oraz Katarzynę Rzeszutek (fortepian).

Rafał Majzner edukację wokalną rozpoczął w Państwowej Szkole Muzycznej im. Grzegorza Fitelberga w Chorzowie w klasie Teresy Markiewicz. W 2003 roku ukończył studia wokalne  na Wydziale Wokalno - Aktorskim  Akademii Muzycznej im. Karola Szymanowskiego w Katowicach pod kierunkiem Eugeniusza Sąsiadka. Jest  dwukrotnym stypendystą Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego (1998, 2003).

Otrzymał wiele nagród i wyróżnień w kraju  i za granicą.

Rafał Majzner to wieloletni solista Opery Wrocławskiej z którą wykonał 500 przedstawień..

Występował w większości krajów w Europie.

Katarzyna Rzeszutek jest absolwentką Akademii Muzycznej im. Karola Szymanowskiego w Katowicach w klasie prof. Andrzeja Jasińskiego. Doskonaliła swoje umiejętności na mistrzowskich kursach pianistycznych.

W polu jej szczególnych zainteresowań znajduje się muzyka wokalna oraz nurt wykonawstwa muzyki dawnej. W latach 2009 -2012 była członkiem zespołu Esemble de la cour. Od 2013 roku jest członkiem Zespołu Instrumentów Historycznych. Towarzyszy śpiewakom w międzynarodowych  i ogólnopolskich konkursach wokalnych, otrzymując wielokrotnie nagrody za akompaniament.

DUX 1369 Karol Szymanowski. We mgłach

Spis utworów:

Sześć pieśni na głos i fortepian op.5

Trzy fragmenty z poematów Jana Kasprowicza na głos i fortepian op. 5

Łabędź na głos i fortepian op. 7

Cztery pieśni na głos i fortepian op. 11

Reżyser nagrania i montaż : Aleksander Dowsilas

Płytę poleca Państwa uwadze Anna Stopińska - Paja

Koncert
Paryż-Nowy Jork
31 marca 2017, godz. 18.00
Sala Lusrzana CKiP, Rynek 5

Jarosław Sereda, ur. w 1967 w Krośnie. Absolwent krakowskiej Akademii Muzycznej w klasie saksofonu st. wykł. Mariana Laty. Doskonalił swoje umiejętności pod czujnym okiem i uchem st. wykł. Bernarda Steuera z Akademii Muzycznej w Katowicach.
Wirtuoz saksofonu, który w swojej prawie 30-letniej karierze muzycznej otrzymał wiele odznaczeń i nagród. Między innymi w 1993 roku otrzymał wyróżnienie w Ogólnopolskim Konkursie Muzyki Polskiej i Francuskiej w Dusznikach Zdroju, a w 2002 roku - dyplom Wojewody Podkarpackiego za całokształt osiągnięć artystycznych. W 2013 roku został nagrodzony przez Prezydenta Miasta Krosna w dziedzinie kultury. Dyrektor Centrum Edukacji Artystycznej trzykrotnie przyznał mu nagrody za szczególny wkład w rozwój edukacji w Polsce. Szczególnym wyróżnieniem jego działalności jest otrzymanie w 2006 roku statuetki „Piękniejsza Polska” przyznawanej przez Media Corporation. Odznaczony odznaką „Zasłużony Działacz Kultury”, „Zasłużony dla Kultury Polskiej” oraz „Złotą Odznaką Honorową Polskiego Związku Chórów i Orkiestr”.
Jest doświadczonym pedagogiem i cenionym nauczycielem w krośnieńskim Zespole Szkół Muzycznych, gdzie pracuje od 1991 roku. Swoją pracę traktuje jako misję, której efekty znajdują oddźwięk w licznych sukcesach jakie odnoszą jego uczniowie. Od 2015 roku prowadzi także zajęcia na Uniwersytecie Rzeszowskim.
Prekursor utworów światowej sławy kompozytorów takich jak Bogusława Schaeffera, Barbary Buczkówny, Joanny Stępalskiej-Spix, Barbary Zawadzkiej, Andrei Pensado, Mateusza Bienia, Krzysztofa Kostrzewy, Marcelego Kolaski czy Krzesimira Dębskiego.
W latach 2012, 2014 i 2016 był jednym z jurorów w Międzynarodowym Festiwalu Saksofonowym w Przeworsku a w 2013 - 2016 w Festiwalu Muzyki Dawnej w Leżajsku.
Doskonale czuje się również z batutą w ręku. Od 1998 do 2009 i od 2011 do 2014 roku był kapelmistrzem orkiestry dętej w Miejscu Piastowym.
Jako solista, kameralista i muzyk orkiestrowy występował w wielu krajach europejskich, m.in. w Niemczech, Szwajcarii, Włoszech, Ukrainie czy Słowacji. Często jest zapraszany na różnorodne festiwale, premiery i imprezy okolicznościowe.
Poprzez muzykę wyraża emocje, których nie da się opisać słowami, a magicznymi dźwiękami saksofonu maluje obrazy rzeczywistości od baroku do współczesności na saksofonach, które przygotowuje mistrz Krzysztof Gubała z tarnowskiej firmy Jarmuła Music.
Nieustannie poszukuje nowych wyzwań. Przez lata dał się poznać także jako aktor krośnieńskich teatrów amatorskich kompozytor i dziennikarz sportowy. W wolnych chwilach, których jak widać nie ma zbyt wiele, lubi dobrą książkę. Uwielbia również spacerować po plażach, słuchając szumu morskich fal.
Aleksandra Toczek CKiP

Płyta wydana w wytwórni DUX  zawierająca komplet pieśni Ignacego Jana Paderewskiego, w wykonaniu znakomitych polskich artystów: Anna Radziejewska - mezzosopran, Karol Kozłowski - tenor i Agnieszka Hoszowska - Jabłońska - fortepian, otrzymała nominację do nagrody Fryderyk 2017, w kategorii "Album roku muzyka kameralna".

Z tej nominacji możemy być bardzo dumni, bowiem nagranie zostało zarejestrowane w słynącej z bardzo dobrej akustyki Sali Koncerowej Filharmonii Podkarpackiej im. Artura Malawskiego w Rzeszowie, a sławnym śpiewakom towarzyszy wyśmienita pianistka Agnieszka Hoszowska - Jabłońska. Artystka urodziła się w Rzeszowie, tutaj rozpoczynała naukę gry na fortepianie, a po studiach w Akademii Muzycznej w Krakowie w klasie fortepianu prof. Ewy Bukojemskiej i prof. Jerzego Tosika-Warszawiaka, zamieszkała w rodzinnym mieście i oprócz działalności koncertowej, prowadzi działalność pedagogiczną na Wydziale Muzyki Uniwersytetu Rzeszowskiego i w Zespole Szkół Muzycznych nr 1 w Rzeszowie.

Ignacy Jan Paderewski przeszedl do historii przede wszystkim jako polityk, a w świecie muzycznym, jako niezrównany wirtuoz. Ale ten geniusz, który przypadkowo grał także na fortepianie, oprócz wykonawstwa zajmował się również kompozycją i pozostawił po sobie szereg bardzo interesujących utworów. Niniejsza płyta zawiera wszystkie pieśni Paderewskiego napisane do tekstów polskich poetów romantycznych i francuskich parnasistów. Po raz pierwszy w historii fonografii zaprezentowane są one w oryginalnej obsadzie głosów wokalnych ( z zachowaniem podziału na teksty męskie i żeńskie). O najwyższej jakości nagrania decydują osoby wykonawców : znakomita kameralistka Agnieszka Hoszowska - Jabłońska towarzyszy Annie Radziejewskiej i Karolowi Kozłowskiemu, należącym do grona najwybitniejszych polskich wokalistów.

Kolejność utworów zamieszczonych na płycie:

Ignacy Jan Paderewski - Cztery pieśni na głos i fortepian op. 7 (1882 - 1885) słowa: Adam Asnyk                                                                                                                                                                        

1 - 4. "Gdy ostatnia róża zwiędła", "Siwy koniu", "Szumi w gaju brzezina", "Chłopca mego mi zabrali"

5. "Konwalijka" na głos i fortepian op. 7 (a) słowa: Adam Asnyk (1882)

Ignacy Jan Paderewski - Cztery Pieśni na głos i fortepian op. 18 (1887 - 1893) słowa: Adam Mickiewicz

6 - 11. "Polały się łzy", "Piosnka dudarza", "Moja pieszczotka", "Nad wodą wielką i czystą", "Tylem wytrwał", "Gdybym się zmienił"

12. Ignacy Jan Paderewski - Dans la foret na głos i fortepian (1896) słowa: Théophile Gautier

Ignacy Jan Paderewski  - Dwanaście pieśni na głos i fortepian op. 22 (1903) słowa: Catulle Mendess

13 - 24. "Dans la foret", "Ton coeur est d'or pur", "Le ciel est tres bas", "Naguere", "Un jeune pâtre", "Elle marche d'un pas distrait", "La nonne", "Viduité", "Lune froide", "Querelleuse", "L'Amour fatal", "L'Ennemie"

Ignacy Jan Paderewski

Pieśni

Wykonawcy: Agnieszka Hoszowska Jabłońska - fortepian, Anna Radziejewska - mezzosopran, Karol Kozłowski - tenor

DUX 1246, DUX 2016

Reżyser nagrania - Małgorzata Polańska .

dr hab. sztuki IWONA SAWULSKA- prof. nadzw.

Instytut Muzykologii KUL

Dyrektor Teatru Muzycznego w Lublinie od 2015

• studia w Akademii Muzycznej w Łodzi ( Wydział Wokalno-Aktorski)

tytuł magistra sztuki (1992 r.)

• doktorat (1999 r.)

• doktor habilitowany sztuki ( 2003 r.)

• Studia Podyplomowe na Wydziale Nauk Społecznych w zakresie Zarządzania Kapitałem Ludzkim ( 2005 r.), dyplom pod kierunkiem prof. Anny Zarębskiej

Działalność artystyczna:

• Debiutowała w Filharmonii Rzeszowskiej u boku A. Hiolskiego.

• Współpracowała z Teatrem Muzycznym ROMA w Warszawie

• Filharmonią Narodową w Warszawie

• Operą Bałtycką w Gdańsku

• Teatrem Muzycznym w Lublinie

• Teatrem im. W. Horzycy w Toruniu

• Filharmonie: Lubelska, Rzeszowska, Łódzka, Zielonogórska, Warmińsko-Mazurską, Filharmonia w Katowicach, i inne

• Prowadzi działalność estradową: bierze udział w prestiżowych koncertach i festiwalach – m.in. w Wiedniu zaprezentowała recital pieśni słowiańskich

• Międzynarodowy Festiwal Muzyki Sakralnej Gaude Mater w Częstochowie

• Muzyczny Festiwal w Łańcucie

• Festiwal im. I. J. Paderewskiego w Warszawie

• Festiwal Tempus Paschale w Lublinie

• Międzynarodowy Festiwalu im. J. Kiepury w Krynicy

• Międzynarodowy Festiwal S. Moniuszki w Kudowie-Zdroju i wielu innych.

• Współpracuje z takimi kompozytorami, jak: Andrzej Nikodemowicz, Paweł Łukaszewski, Mariusz Dubaj, Stanisław Moryto, Edward Pałłasz, Miłosz Aleksandrowicz, którzy powierzają jej partie solowe w prawykonaniach ich dzieł.

• Współpracuje z wybitnymi dyrygentami, orkiestrami symfonicznymi i chórami

• Dokonała nagrań dla Telewizji Polskiej, TV Polonia i Polskiego Radia oraz nagrała dwie CD:

1. Love and Passion - z muzyką M. de Falli, M.Ponce, J.Siqueira, E.Pałłasza, dla Acte Prealable

2. Freude und Trauer der Liebe - z pieśniami R. Schumanna, /z P. Łykowskim/, dla KOCH International Poland

Działalność pedagogiczna i animatorska

Sfera badań naukowo – dydaktycznych obejmuje zagadnienia z historii teatru muzycznego, akustyki muzycznej, interpretacji dzieła muzycznego, międzykulturowego ujęcia muzyki i sztuki w ogóle, funkcji muzyki w życiu publicznym, fizjologii i higieny głosu, zastosowania prawidłowych technik dykcyjnych, oddechowych i ekspresyjnych w świadomej interpretacji tekstu a także muzykoterapii.

• Koordynator ds. organizacji inicjatyw kulturalnych Lubelskiego Centrum Aktywności Obywatelskiej Urzędu Miasta w Lublinie

• Koordynator i ekspert w zakresie projektów związanych z kulturą – Towarzystwo Mediów Lokalnych

• Od 1993r. związana z Instytutem Muzykologii KUL w Katedrze Dydaktyki Muzycznej

• Współpracuje z Wojewódzkim Ośrodkiem Kultury w Lublinie (warsztaty i konsultacje artystyczne), pracowała jako nauczyciel pianistyki i wokalistyki w lubelskich szkołach muzycznych

• Juror konkursów muzycznych

• Otrzymała Medal Prezydenta Miasta Lublin „Za wybitną działalność artystyczną oraz zaangażowanie na rzecz rozwoju i upowszechniania kultury muzycznej” (2015)

• Dwukrotnie otrzymała Nagrodę Rektora KUL: w 2002 r.: za przygotowanie do akredytacji Instytutu Muzykologii oraz w 2008 za działalność pedagogiczną.

• Kilkakrotnie studenci przyznali jej tytuł „Pedagog Roku”

• Współpracuje z PZERiI (Polskim Związkiem Emerytów, Rencistów i Inwalidów) m in. w Jesiennym Przeglądzie Twórczości artystycznej Seniorów

• Przygotowuje projekty artystyczno - naukowe (m.in. Lubelski Festiwal Nauki, Kulturalia) oraz cykle koncertów popularyzujących muzykę i młodych artystów.

• Należy do Forum Kobiet Lublina przy Prezydencie Miasta Lublin

• Jest członkiem Stowarzyszenia Polskich Artystów Muzyków

Rodzina

Mąż Cezary (dr n. med., chirurg ) i 19-letnia córka Diana (studentka UJ)

Zainteresowania

Teatr, poezja, taniec, sztuka międzykulturowa, muzyka awangardowa, malarstwo, historia sztuki, ogród

Dr hab. Jolanta Skorek-Münch prof. UR

Jolanta Skorek-Münch jest pianistką, klawesynistką, organistką i muzykologiem. Studiowała fortepian na Wydziale Pedagogiki Instrumentalnej Akademii Muzycznej im. Fryderyka Chopina w Warszawie oraz uczestniczyła w licznych kursach interpretacji w kraju i za granicą, pracując pod kierunkiem wybitnych pianistów i klawesynistów, jak Tatiana Shebanova, Ryszard Bakst, Laszlo Simon, Paul Badura-Skoda, Joos van Immerseel, Christine Verheelst, Johann Sonnleitner, Nicholas Parle. Po ukończeniu studiów podjęła pracę w Państwowej Szkole Muzycznej im. Tadeusza Szeligowskiego w Lublinie, oraz w Instytucie Muzyki Wydziału Artystycznego UMCS. Od 1985 współpracowała z Filharmonią Lubelską jako pianistka i klawesynistka, realizująca basso continuo. W 1994 r. założyła Trio Lublin Baroque (z flecistą Lechem Szostem i wiolonczelistką Marią Błaszczak-Szost). W zespole gra na szpinecie barokowym (kopia J. Silbermanna ca. 1767). Od 1995 r. wraz z Triem wystąpiła na kolejnych dwudziestu dwóch festiwalach Lublin – Muzyka, Zabytki, Plastyka - Tempus Paschale, na licznych koncertach festiwali Wielkopostne śpiewanie, Między Wschodem a Zachodem i w cyklu koncertów Viva Polonia. Jej dorobek artystyczny obejmuje blisko 400 koncertów z najwybitniejszymi polskimi śpiewakami i instrumentalistami w wielu miastach Polski, w tym kilkakrotnie w Filharmonii Narodowej, Bałtyckiej, Krakowskiej i Podkarpackiej oraz na Muzycznym Festiwalu w Łańcucie i Festiwalu im. Jana Kiepury w Krynicy. Koncertowała także w Niemczech, Francji, Bułgarii, Izraelu, we Włoszech, Macedonii i na Węgrzech. Nagrała 7 CD oraz programy radiowe i telewizyjne.

W roku 2005 Akademia Muzyczna im. Grażyny i Kiejstuta Bacewiczów w Łodzi nadała jej stopień doktora sztuk muzycznych na podstawie rozprawy Związki muzyki Roberta Schumanna z literacko-filozoficznym programem romantyzmu. W 2010 r. Akademia Muzyczna im. Stanisława Moniuszki w Gdańsku nadała jej stopień doktora habilitowanego sztuk muzycznych w dyscyplinie artystycznej instrumentalistyka na podstawie rozprawy Partnerstwo w muzycznym dialogu. Fortepian w cyklicznej formie kameralnej od jej narodzin do szczytowych osiągnięć (Borodin, Mahler, Szostakowicz). Lublin: Wydawnictwo KUL 2008. W 2015 r. ukazała się wersja niemiecka tej książki Die Partnerschaft im musikalischen Dialog (wydawnictwo Peter Lang Verlag, Frankfurt a/M – Bern – Bruxelles – New York).

W 2014 i 2016 r. zorganizowała na Uniwersytecie Rzeszowskim międzynarodowe konferencje, poświęcone twórczości Wojciecha Kilara na tle współczesnej muzyki religijnej i world music.. Wielokrotnie występowała z referatami na sesjach i konferencjach naukowych.

Dr hab. Jolanta Skorek-Münch była również profesorem w Katedrze Dydaktyki Muzycznej Instytutu Muzykologii KUL. Od 2013 r. została zatrudniona na stanowisku profesora na Wydziale Muzyki Uniwersytetu Rzeszowskiego. Jest powoływana przez Centralną Komisję ds. Tytułów i Stopni Naukowych do komisji w sprawach nadania stopnia doktora habilitowanego. Jest nauczycielem dyplomowanym, Została również wpisana na listę ekspertów Ministerstwa Edukacji Narodowej, wchodzących w skład komisji egzaminacyjnych i kwalifikacyjnych dla nauczycieli ubiegających się o awans na stopień zawodowy.

W 2004 r. otrzymała Srebrny Krzyż Zasługi za wybitne osiągnięcia w dziedzinie kultury. W tym samym roku Minister Edukacji Narodowej i Sportu odznaczył ją Medalem Komisji Edukacji Narodowej za osiągnięcia pedagogiczne. Otrzymała również Medal Prezydenta Miasta Lublina z okazji X-lecia Tria Lublin Baroque. W 2007 r. Minister Kultury i Dziedzictwa Narodowego nadał jej medal „Zasłużony Kulturze – Gloria Artis”. W latach 2009 i 2012 otrzymała nagrody Rektora KUL za wybitną działalność organizacyjno-społeczną, popularyzację nauk oraz osiągnięcia naukowe.

Kamil Pękala - baryton

   W 2008 roku z wynikiem bardzo dobrym ukończył gdańską Akademię Muzyczną im. Stanisława Moniuszki w klasie dr hab. Leszka Skrla.

Uczestniczył w kursach wokalnych prowadzonych przez profesorów: Jadwigę Rappe, Paula Easwooda i Ryszarda Karczykowskiego.

W swoim dorobku artystycznym ma takie role, jak : partia Marcina i Stanisława w "Verbum Nobile" S. Moniuszki, Jakuba we "Flisie" S. Moniuszki, partię Miecznika oraz Macieja w "Strasznym Dworze" S. Moniuszki, partię Moralesa oraz Dancaria w "Carmen" G. Bizeta, partię Sierżanta Belcore w "Napoju Miłosnym" G. Donizzetiego, Hrabiego Carnero w "Baronie Cygańskim" J. Straussa, partię Leonarda w "Comedy of the Dumb Wife" T. Kasserna, partię Figara w "Cyruliku Sewilskim" G. Rossiniego, Germonta w "Traviacie" G. Verdiego, Mareclla w "Cyganerii" G. Pucciniego oraz Eryka w Upiorze w Operze" Maury Yestona.

Był  solistą na Festiwalu "Eurounionorchestries" w 2004 oraz 2008 roku. W latach 2006 - 2008 pracował jako solista Opery Bałtyckiej w Gdańsku. Współpracuje również z Filharmonią Warmińsko - Mazurską, Operą Śląską w Bytomiu i jest solistą Teatru Muzycznego w Lublinie.

W 2001 roku otrzymał pierwsza nagrodę na "Festiwalu Muzyki Niemieckiej" w Rzeszowie, a w 2002 roku wyróżnienie na Ogólnopolskim Konkursie Wokalnym im. Franciszki Platówny we Wrocławiu. W maju 2006 roku otrzymał drugą nagrodę na Ogólnopolskim Konkursie Wokalnym w Dusznikach Zdroju, natomiast w listopadzie tego roku II nagrodę na Międzynarodowym Konkursie Wokalnym im. Antonina Dworzaka w Karlovych Varach.

Dr Stefan Münch ukończył filologię polską na UMCS w Lublinie i specjalizuje się w zakresie historii literatury polskiej, historii muzyki, historii teatru, estetyki dzieła muzycznego i szeroko pojętej problematyki medialnej. Uzyskał stopień doktora na podstawie rozprawy „Opera i polski dramat romantyczny” pod kierunkiem prof. Zbigniewa Raszewskiego. Uczestniczył w kilku kursach i seminariach muzyki dawnej (Antwerpia, Innsbruck, Trossingen, Spa-Farniéres). Jest autorem książek: Metamorfozy Don Juana. Studia z historii opery XVIII i XIX wieku (Lublin 2010), Uśmiech anioła. Pogranicza muzyki, malarstwa i literatury (Lublin 2012) i Opera i polityka. Historyczne i polityczne konteksty grand opéra w czasach monarchii lipcowej (Lublin 2015).

Prowadzi zajęcia historycznoliterackie, muzykologiczne, teatrologiczne oraz medialne na Wydziale Humanistycznym i Wydziale Artystycznym UMCS, a od 2004 jest adiunktem w Instytucie Kulturoznawstwa.

Przez kilkanaście lat (1983-1997) współpracował z Filharmonią Lubelską. Od 2015 r. współpracuje z Teatrem Muzycznym w Lublinie, gdzie występuje w spektaklach Miłość, zdrada i kłopoty, Paryż Północy, Powróćmy jak za dawnych lat i Queens of Opera. W sezonie 2016/2017 przygotował premierę Noc w operze według własnego scenariusza.

Od 1978 r. jest recenzentem muzycznym w prasie ogólnopolskiej i lokalnej, stałym współpracownikiem Polskiego Radia Lublin, Akademickiego Radia Centrum, Radia Dla Ciebie (Warszawa) i Ruchu Muzycznego, w latach 2000-06 był także dziennikarzem TVP2, zajmującym się muzyką poważną. Jego dorobek dziennikarski obejmuje kilkaset artykułów i recenzji oraz ponad czterysta autorskich audycji radiowych (w tym roczne cykle poświęcone muzyce J.S. Bacha, W.A. Mozarta, operze i muzyce klezmerskiej). Był również członkiem Rady Programowej Radia Lublin S.A. i ośrodka lubelskiego TVP.

Jest stałym współpracownikiem prestiżowych polskich instytucji muzycznych, jak Filharmonia Narodowa, w której systematycznie prowadzi wykłady i zapowiada koncerty, Filharmonia Łódzka, Polska Filharmonia Bałtycka, Podkarpacka, Częstochowska i Podlaska oraz wielu polskich festiwali. Jako prezenter muzyczny występuje od 22 lat na prestiżowym Muzycznym Festiwalu w Łańcucie, gdzie zapowiada artystów światowej klasy. Jest zapraszany na największy w Europie festiwal muzyki sakralnej - Gaude Mater w Częstochowie. Współpracuje także z Międzynarodowym Konkursem Sztuki Wokalnej im. Ady Sari. W Lublinie zapowiadał niemal wszystkie ważne wydarzenia muzyczne. Jako prezenter prowadził ponad 900 koncertów w różnych miastach. W r. 2012 zastąpił Bogusława Kaczyńskiego na stanowisku dyrektora artystycznego Festiwalu im. Jana Kiepury w Krynicy.

Dr Stefan Münch jest założycielem i prezesem Stowarzyszenia Pro Musica Antiqua, z którym zorganizował liczne koncerty symfoniczne, oratoryjne i kameralne, prezentujące mało znaną w Lublinie i regionie muzykę dawną w jej autentycznym kształcie wykonawczym. W ciągu niewielu lat wykreował w Lublinie zjawisko coraz szerszego zainteresowania muzyką dawną. Na uwagę zasługuje cykl Le Concert des Nations, monograficzne programy poświęcone muzyce Bacha i Quantza, kompozytorom dworu wersalskiego czy koncert Pod jedną koroną w 300 rocznicę unii polsko-saskiej. Był współtwórcą Festiwalu „Muzyka, Zabytki, Plastyka”, a od 1997 r. kieruje Festiwalem „Muzyka i Plastyka – Tempus Paschale”. W r. 2009 zainicjował nowy festiwal "Orient-Okcydent" w krużgankach Klasztoru OO. Dominikanów na Starym Mieście oraz koncerty „Viva Polonia” z okazji Narodowego Święta Niepodległości 11 Listopada.

W uznaniu działalności edukacyjnej, promocyjnej i społecznej otrzymał Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, Złoty Krzyż Zasługi, Brązowy Medal „Zasłużony Kulturze – Gloria Artis”, Medal Komisji Edukacji Narodowej, Medal Wojewody Lubelskiego, odznakę Zasłużonego Działacza Kultury, Odznakę Honorową Lubelskiego Towarzystwa Naukowego oraz nagrodę australijskiej fundacji Polcul, Nagrodę Kulturalną Województwa Lubelskiego (dwukrotnie) i nagrodę Prezydenta Lublina w dziedzinie kultury (dwukrotnie).

Aktualna współpraca (zapowiedzi koncertów, wykłady, artykuły programowe:

Filharmonia Narodowa w Warszawie

Filharmonia Łódzka im. Artura Rubinsteina

Filharmonia Podkarpacka im. Artura Malawskiego

Fundacja Restaurare Basilicam w Lublinie

Międzynarodowy Festiwal Wratislavia Cantans we Wrocławiu

Małopolskie Centrum Kultury „Sokół” w Nowym Sączu

Muzyczny Festiwal w Łańcucie

Teatr Muzyczny w Lublinie

Festiwal Dell’Arte w Wojanowie

Festiwal Misteria Paschalia w Krakowie

Międzynarodowy Festiwal Muzyki Sakralnej Gaude Mater w Częstochowie
Międzynarodowy Konkurs Sztuki Wokalnej im. Ady Sari w Nowym Sączu

Międzynarodowy Festiwal im. Krystyny Jamroz w Busku Zdroju

Polskie Radio Lublin

Radio Centrum

Ruch Muzyczny

Beethoven Magazine

Żona Jolanta jest znaną pianistką i klawesynistką, doktorem habilitowanym sztuk muzycznych i profesorem Uniwersytetu Rzeszowskiego.

- to tytuł koncertu, który rozpocznie się 15 marca (środa) 2017r. o godzinie 17:00 w Sali Koncertowej Wydziału Muzyki Uniwersytetu Rzeszowskiego. 

Wykonawcami koncertu będą wybitni artyści:

Iwona Sawulska - sopran

Kamil Pękala - baryton

Jolanta Skorek - Münch - fortepian

Stefan Münch - prowadzenie

W programie : F.Chopin, M. Karłowicz, G. Bizet, M.Ponce, A. Lloyd Webber i inni.

Wstęp wolny