4 października 2020, niedziela

Kwartet fortepianowy: Anna Maria Staśkiewicz (skrzypce), Katarzyna Budnik (altówka), Marcin Zdunik (wiolonczela), Grzegorz Mania (fortepian).

W programie: R. Schumann, W. Żeleński.

Godz. 18.00, sala koncertowa Instytutu Muzyki Uniwersytetu Rzeszowskiego, ul. Dąbrowskiego 83. 

Transmisja online: 8 października 2020, godz. 18.00.

fot.SPMK

Anna Maria Staśkiewicz

jest laureatką III nagrody na XIII Międzynarodowym Konkursie im. H. Wieniawskiego w Poznaniu w 2006 r, laureatką I nagrody i nagrody specjalnej na V Międzynarodowym Konkursie im.K. Szymanowskiego w Łodzi, zwyciężczynią Ogólnopolskich Przesłuchań Skrzypków w Elblągu, XVI Ogólnopolskiego Konkursu Bachowskiego w Zielonej Górze.

Skrzypaczka ukończyła z wyróżnieniem Akademię Muzyczną im. I. J. Paderewskiego w Poznaniu w klasie skrzypiec prof. Marcina Baranowskiego. Swoje umiejętności doskonaliła również pod kierunkiem prof. Wandy Wiłkomirskiej.

Skrzypaczka koncertowała w: Albanii, Austrii, Brazylii, Bułgarii, Chinach, Estonii, Gruzji, Japonii, Niemczech, Rosji, Rumunii, Słowacji, Szkocji, Szwajcarii, Szwecji, Turcji, USA, we Włoszech, na Ukrainie, Litwie i Łotwie a także w wielu miastach Polski. Współpracowała z większością krajowych zespołów filharmonicznych (Bydgoszcz, Gdańsk, Kraków, Lublin, Łódz, Poznań, Toruń, Warszawa, Zielona Góra), a ponadto z Narodowa Orkiestrą Polskiego Radia w Katowicach, Orkiestrą Polskiego Radia “Amadeus”, Polską Orkiestrą Radiową, Polish Art Philharmonic, Orkiestrą Kameralną Miasta Tychy “Aukso”, Orkiestrą Kameralną “Leopoldinum”, Orkiestrą Kameralną “Wratislavia”, Sinfonietta Cracovia, Sinfonia Iuventus, Sinfonia Varsovia, Sinfonia Viva. Wśród zagranicznych zespołów, które jej partnerowały, znajduja się orkiestry kameralne z Kaliningradu i Zurychu oraz symfoniczne z Ankary, Getyngi, Tirany i Sao Paulo. Koncerty z jej udziałem prowadzli m.in. Mirosław Jacek Błaszczyk, Łukasz Borowicz, Massimiliano Caldi, Agnieszka Duczmal, José Maria Florencio, Robert Kabara, Vladimir Kiradjiev, Michael Maciaszczyk, Jerzy Maksymiuk, Wojciech Michniewski, Marek Moś, Marek Pijarowski, Maxim Vengerov, Antoni Wit. Jako kameralistka współpracowała m.in. z Jose Gallardo, Wldemarem Malickim, Marcelo Nisinmanem, Olgą Pasiecznik, Ewą Pobłocką. Anna Maria Staśkiewicz wystąpiła w charakterze solistki na estradach wielu renomowanych sal, m.in. Municipal Theatre w Sao Paulo, Kaisersaal we Frankfurcie nad Menem, Laeiszhalle, Grosser Konzertsaal w Hamburgu,Konzertsaal im Kulturpalast w Dreznie, Musikvereinssaal w Wiedniu, Raitt Recital Hall w Malibu (USA), Hatch Recital Hall, Eastman School of Music w Rochester ( USA), Grossmunster w Zurichu, Kioi Hall w Tokio, Auli UAM w Poznaniu, Filharmonii Narodowej w Warszawie, Studio S1 PR im. W.Lutosławskiego w Warszawie, Zamku Królewskiego w Warszawie.

Anna Maria Staśkiewicz jest sześciokrotną stypendystką Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego, Fundacji Yamaha Europa oraz laureatką programu stypendialnego “Młoda Polska”.

Od 2015 roku pracuje w orkiestrze Sinfonia Varsovia na stanowisku koncertmistrza.

fot.SPMK

16 października 2020 (piątek), godzina 19.00
Bazylika kolegiacka Świętej Trójcy (fara), Krosno, województwo podkarpackie
Wstęp: wolny
Szczegóły: www.rckp.krosno.pl

Dodatkowe informacje: wydarzenie odbywa się w reżimie sanitarnym zgodnie z wytycznymi GIS

           Cykl tegorocznych Letnich Koncertów w Świątyniach zakończy niezwykłe wydarzenie. 16 października 2020 roku o godzinie 19.00 w Bazylice Kolegiackiej odbędzie się koncert dedykowany jest św. Janowi Pawłowi II, w rocznicę wyboru na tron Piotrowy. Udział w wydarzeniu wezmą wybitni artyści - profesor Jerzy Trela i doktor Marek Stefański.
Podczas spektaklu usłyszymy fragmenty homilii papieskich, Tryptyku Rzymskiego i testamentu. Słowa papieskie dopełnione będą muzyką dzieła J.S Bacha. To będzie niesamowity przekaz inspirujących treści pozostawionych przez niezwykłego człowieka.

            Jerzy Trela przygodę na scenie rozpoczął w 1961 roku w Teatrze Lalek w Nowej Hucie, tuż po maturze w krakowskim Liceum Sztuk Plastycznych. Od 1964 był w zespole Teatru Groteska, w drugiej połowie lat 60. współtworzył Teatr STU. Po studiach w krakowskiej PWST, w której był wykładowcą i rektorem przez dwie kadencje, dołączył do zespołu Starego Teatru. Współpracował również z wieloma teatrami – m.in. Narodowym, Dramatycznym, Na Woli, Ateneum czy Polonia w Warszawie oraz STU, Ludowym i Juliusza Słowackiego w Krakowie. Jerzy Trela to artysta o nieograniczonych możliwościach. Kilkadziesiąt ról stworzonych przez Jerzego Trelę w Starym Teatrze głęboko wpisuje się w powojenną historię tej sceny. Jest laureatem wielu nagród teatralnych, filmowych, telewizyjnych. W 2011 roku został uhonorowany przez Prezydenta Bronisława Komorowskiego Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski.

            Marek Stefański ukończył studia w krakowskiej Akademii Muzycznej. Działalność koncertową rozpoczął na początku studiów, odbywając dwukrotnie jako organista - solista wraz z Krakowskim Akademickim Chórem „Organum” tournée koncertowe obejmujące większość krajów europejskich. W roku 1996 otrzymał stanowisko organisty krakowskiej Bazyliki Mariackiej. Od roku 1999 pracował w Katedrze Organów Akademii Muzycznej w Krakowie, obecnie jako doktor habilitowany na stanowisku adiunkta. Po uzyskaniu nominacji do nagrody muzycznej Fryderyk w roku 2006 został członkiem Polskiej Akademii Fonograficznej. Uczestniczył w pracach jury międzynarodowych konkursów organowych w Niemczech, Luksemburgu i Rosji. W latach 2010/11 wspólnie z Radio Kraków realizował cykl audycji „Antologia Organów Krakowa”. Wraz z Radiem Rzeszów zrealizował kilkadziesiąt audycji prezentujących brzmienie zabytkowych i nowych organów kościołów Podkarpacia. Jest dyrektorem artystycznym festiwali organowych odbywających się w Krakowie, Rzeszowie i Jarosławiu. Był wielokrotnie gościem festiwalowych cykli muzyki organowej w Krośnie.

KONCERT – emisja: 4 października 2020r., godz.19:00, TVP3 Rzeszów
KRZYSZTOF JAKOWICZ - skrzypce
ROBERT MORAWSKI – fortepian

W programie:
J.S. Bach – Sonata h – moll cz. III i IV;
F. Schubert – Sonatina g – moll cz. I i IV;
F. Kreisler – „Radość miłości”, „Cierpienie miłości” „Piękny Rozmaryn”
H. Vieuxtemps – Scena i Romans z opery „Halka” St. Moniuszki
H. Wieniawski – Polonez A – dur op. 21

KRZYSZTOF JAKOWICZ

Jeden z najwybitniejszych polskich skrzypków wszechczasów, szczególnie ceniony przez Witolda Lutosławskiego, któremu wielki kompozytor powierzył polskie wykonanie wszystkich swoich utworów skrzypcowych (Łańcuch II, Partita w wersji z orkiestrą, Subito). Na zaproszenie Mistrza, wykonywał dzieła kompozytora pod jego batutą w ważnych centrach muzycznych świata.
Artysta ukończył z odznaczeniem studia wiolinistyczne pod kierunkiem takich Mistrzów jak: Tadeusz Wroński, Josef Gingold, Eugenia Umińska, Janos Starker, Henryk Szeryng.
Artysta jest wielokrotnie zapraszany do udziału w festiwalach o światowej renomie, jak np. Warszawska Jesień, Edinburgh Festival, Berliner Festspiele , London City Festival oraz festiwale w Bregenz i Schleswig-Holstein. Występuje ze sławnymi orkiestrami takimi, jak: English Chamber Orchestra, Wiener Symphoniker, BBC Scottish Orchestra, Orchestre National de France, Filharmonia Narodowa, Sinfonia Varsovia, NOSPR, Filharmonia w Oslo, Orquesta National de Espana, Polska Orkiestra Kameralna, Orkiestra „Amadeus”.

Współpracuje ze wszystkimi wybitnymi dyrygentami (Jiří Bělohlávek, Riccardo Chailly, Leopold Hager, Pinchas Steinberg, Jacek Kaspszyk, Kazimierz Kord, Jerzy Maksymiuk, Krzysztof Penderecki, Jerzy Semkow, Antoni Wit, Marek Pijarowski) i pianistami (Krystyna Borucińska, Krzysztof Jabłoński, Waldemar Malicki, Robert Morawski). Przez dwa lata był
I skrzypkiem słynnego Kwintetu Warszawskiego. Od kilkunastu lat tworzy duet skrzypcowy ze swoim synem, Jakubem Jakowiczem.

Otrzymał wiele wyróżnień i odznaczeń, m.in. nagrodę ZKP za wielokrotne wykonania muzyki współczesnej (w wielu przypadkach jemu dedykowanych), nagrodę Stowarzyszenia Polskich Artystów Muzyków „Orfeusz” i nagrodę krytyków francuskich „Diapason d'Or” (1989) za Łańcuch II Lutosławskiego. Nagranie Partity Lutosławskiego zostało uhonorowane Fryderykiem '96.
Jest emerytowanym profesorem zwyczajnym UMFC w Warszawie oraz visiting professor w Soai University w Osace (Japonia).
Krzysztof Jakowicz uważany jest za „skrzypcowego pra-prawnuka” Henryka Wieniawskiego. Gra na skrzypcach włoskich, podarowanych mu przez jego Mistrza, prof. Tadeusza Wrońskiego.

Wybrane opinie o Artyście:
New York Times – Tytan skrzypiec
Haller Kreisblatt – Polski Menuhin – fascynujące przeżycie
Witold Lutosławski – (...) niezrównane wykonanie Łańcucha 2
Prof. Josef Gingold (o koncertach Mozarta) – Styl, muzykalność, dźwięk – najwyższej próby..

Robert Morawski fortepian

Polski pianista i kameralista. Uczeń Bronisławy Kawalla i Jerzego Marchwińskiego. Profesor Uniwersytetu Muzycznego Fryderyka Chopina.
Po raz pierwszy wystąpił w Filharmonii Narodowej mając siedem lat. Koncertuje w kraju i zagranicą, między innymi w Niemczech, Austrii, Belgii, Bułgarii, Czechach, Szwajcarii, Włoszech, Norwegii i Francji oraz w Chinach, Kanadzie i USA.

Występuje z wybitnymi artystami: Wanda Bargiełowska-Bargeyłło, Katarzyna Duda, Urszula Kryger, Aleksandra Kurzak, Iwona Hossa, Anna Kutkowska-Kass, Anna Mikołajczyk-Niewiedział, Joanna Woś, Małgorzata Walewska, Vadim, Brodski, Andrzej Dobber, Robert Gierlach, Krzysztof Jakowicz, Rafał Kwiatkowski, Konstanty, Andrzej Kulka, Piotr Pławner, Kazimierz Pustelak, Artur Ruciński, Tomasz Strahl, Sławomir Tomasik, Janusz Wawrowski, Adam Zdunikowski, Marcin Zdunik, Camerata Qurtett, Camerata Vistula, Michał Klauza, Sławomir Chrzanowski, Marek Moś.

Laureat wielu prestiżowych nagród. Zdobywca Fryderyka 2000 i 2011 (wraz ze skrzypkiem
Sławomirem Tomasikiem). Otrzymał nagrody dla najlepszego pianisty na konkursach wokalnych w Polsce (Warszawa, Nowy Sącz, Katowice, Bydgoszcz). Zdobył II nagrodę na Konkursie Kameralnym im. Krzysztofa Pendereckiego w Krakowie.

Prowadzi klasę kameralistyki fortepianowej na Uniwersytecie Muzycznym Fryderyka Chopina w Warszawie.
Prowadzi kursy mistrzowskie w kraju i zagranicą.
Dokonał prawykonania utworów współczesnych kompozytorów: W. Lutosławski, R. Palester, A. Kościów, A. Jastrzębska, P. Zych, S. Yamauchi, S. Krajewski, Marcin Jachim.
Posiada repertuar obejmujący dzieła od muzyki dawnej do ostatnich dziesięcioleci.
Był wieloletnim pianistą Konkursu Wokalnego im. Stanisława Moniuszki w Warszawie i kierownikiem zespołu pianistów.
Dokonał nagrań dla Telewizji Polskiej, Polskiego Radia i dla Telewizji Węgierskiej oraz płyt dla firm Acte Prealable, Dux, WW open sources, CD Accord, Sarton

9 X 2020 r. , piątek, godz. 19:00

ORKIESTRA SYMFONICZNA FILHARMONII PODKARPACKIEJ

MASSIMILIANO CALDI – dyrygent

KONSTANTY ANDRZEJ KULKA – skrzypce

W programie:

L. van Beethoven – Koncert skrzypcowy D - dur;
V Symfonia c- moll op. 67

Nowy sezon koncertowy otworzą dzieła geniusza muzyki – Ludwiga van Beethovena (1770 -1827) – kompozytora, którego 250. rocznica urodzin obchodzona jest w bieżącym roku. Najpierw zabrzmi Koncert skrzypcowy D - dur - jeden z najpiękniejszych utworów w repertuarze wiolinistycznym. Wirtuozowski rozmach, liryzm i pełne dostojeństwa tematy, wpisane są w symfoniczną strukturę tego znakomitego Koncertu skrzypcowego – jedynego w twórczości wielkiego klasyka. Ogromny ładunek emocji i głębokie orkiestrowe brzmienie przyniesie ze sobą V Symfonia c- moll. Początkowy motyw utworu - znany na całym świecie - to symbol zmagań człowieka z przeciwnościami losu. Ekscytujące zakończenie V Symfonii, w jasnej tonacji C-dur, to niejako triumfalny „hymn zwycięstwa”.

W wyniku decyzji Ministra Zdrowia, od 3 października 2020 miasto Rzeszów znajduje się w strefie żółtej. W związku z powyższym obowiązują nowe obostrzenia, dotyczące również instytucji kultury. Podczas koncertu 9 października dostępnych będzie jedynie 25 % miejsc na Sali koncertowej. Osoby, które zakupiły bilet na Inaugurację, będą proszeni o zajęcie miejsca wskazanego przez obsługę Filharmonii, celem zachowania środków ostrożności i wytycznych sanepidu. Wejście do budynku Filharmonii Podkarpackiej jest równoznaczne z akceptacją „Regulaminu bezpieczeństwa publiczności podczas imprez organizowanych w okresie epidemii COVID - 19”, dostępnego na stronie internetowej Filharmonii Podkarpackiej, który będzie bezwzględnie przestrzegany przed i w trakcie każdego wydarzenia.
W trosce o Państwa bezpieczeństwo, prosimy o wypełnienie oświadczenia o stanie zdrowia, które należy zostawić przed wejściem na koncert.

Prosimy o wyrozumiałość!

ZBIÓR WZRUSZAJĄCYCH I PODNOSZĄCYCH NA DUCHU UTWORÓW!

DUETY Z ALISON KRAUSS („AMAZING GRACE”) ORAZ Z CECILIĄ BARTOLI

A TAKŻE NIEPUBLIKOWANY WCZEŚNIEJ UTWÓR ENNIO MORRICONE

ALBUM UKAŻE SIĘ POD SZYLDEM SUGAR/DECCA RECORDS 13 LISTOPADA 2020 ROKU

Już 13 listopada, światowej sławy tenor Andrea Bocelli wyda swój nowy, zapierający dech w piersiach album Believe. Album przepełniony jest kojącą duszę muzyką, a powstał przy współpracy z Sugar/Decca Records. Alison Krauss, najczęściej nagradzana artystka w historii Grammy, dołączyła do projektu we wzruszającej i pełnej emocji interpretacji utworu „Amazing Grace”.

Believe to kolejne przedsięwzięcie Bocellego po bijącym wszelkie rekordy koncercie „Muzyka Nadziei”, który miał miejsce w Katedrze Duomo w Mediolanie w Niedzielę Wielkanocną i którego wysłuchały miliony osób na całym świecie. Płyta zawiera również dwa utwory nagrane w duecie ze śpiewaczką operową Cecilią Bartoli, a także dotychczas niepublikowany utwór nieżyjącego już włoskiego kompozytora Ennio Morricone, oraz „Gratia Plena” – utwór zamykający ścieżkę dźwiękową cenionego przez krytyków filmu „Fatima”.

Tematyka zgłębiona przez Bocellego na nowym albumie jest mu wyjątkowo bliska. Jak mówi sam artysta: „Inspiracją do albumu „Believe” są trzy słowa: wiara, nadzieja i miłość. Są to trzy cnoty boskie, zakorzenione w religii chrześcijańskiej, ale niezależnie od przekonań religijnych, są to również trzy wyjątkowe klucze otwierające drzwi do poczucia sensu i spełnienia w życiu”.

Alison Krauss, jedna z największych artystek w amerykańskiej tradycji country-bluegrass i 27-krotna laureatka nagrody Grammy, dodała wyjątkowe brzmienie swojego głosu do utworu „Amazing Grace”. Krauss komentuje współpracę z Bocellim następująco: „Cóż za wspaniałe doświadczenie! Fantastyczne, znakomite!”

Na początku tego roku Bocelli w wyjątkowy sposób uwieńczył swój koncert „Muzyka Nadziei” solową interpretacją utworu „Amazing Grace”. Koncert ten obejrzało jednocześnie ponad 2,8 miliona słuchaczy, dzięki czemu przeszedł on do historii jako największe wydarzenie emitowane na żywo i przyciągnął najszerszą widownię spośród wszystkich koncertów muzyki klasycznej emitowanych na żywo na YouTube. W ciągu 24 godzin po zakończeniu koncertu nagranie odtworzyło ponad 28 milionów słuchaczy z całego świata.

Album Believe, wyprodukowany ze Stevenem Mercurio i Haydnem Bendallem, to zbiór podnoszących na duchu utworów, które na przestrzeni lat inspirowały i dawały wsparcie Bocellemu. Poza duetami z Alison Krauss i Cecilią Bartoli – dwoma artystkami, których charakterystyczne głosy rozpoznawane są na całym świecie – do kolekcji utworów trafiła również nowa kompozycja wieloletniego współpracownika Bocellego, Ennio Morricone - „Inno sussurato” (ang. „Whispered Hymn”). Na albumie nie zabraknie również znanych i lubianych utworów takich jak „Hallelujah” oraz „You’ll Never Walk Alone”.

Na potrzeby Believe, Bocelli skomponował również własną ścieżkę dźwiękową do „Ave Maria” i „Padre Nostro”. „Nie uważam się za kompozytora, ale jestem muzykiem i czasem w głowie pojawia mi się jakaś melodia w niemalże całkowitej harmonii (...)”, mówi Bocelli. „Muzyka puka do drzwi mojej duszy, a ja przyjmuję ją z radością i uwalniam ją, zapisując na papierze”. Na albumu trafił również utwór „Mira il tuo popolo” oraz melodie, która przenoszą Bocellego do jego chłopięcych lat i do okresu dorastania w Toskanii. „Stanowią one ścieżkę dźwiękową mojego dzieciństwa” - mówi artysta.

Na Believe znajduje się również jeden z klejnotów muzyki klasycznej – utwór „Fratello sole sorella luna (Dolce è Sentire)”, skomponowany przez Riza Ortolani, który pojawił się wcześniej w filmie Franco Zeffirellego pt. „Brat Słońce, siostra Księżyc”. Kolejna pozycja wzbudzająca zachwyt to „Angele Dei” – niedawno odkryty utwór Pucciniego, w aranżacji Michaela Kaye’a, zaprezentowany przez Bocellego w 2019 roku. „Angele Dei” w oryginale skomponowano bez tekstu, a na prośbę Bocellego napisano słowa modlitwy do Anioła Stróża i dodano do utworu.

Od dziecka obdarzony niezwykłym talentem Andrea Bocelli jest dziś jednym z najbardziej popularnych współczesnych wokalistów, występujących podczas ważnych wydarzeń międzynarodowych, takich jak Igrzyska Olimpijskie czy Mistrzostwa Świata w Piłce Nożnej oraz wyprzedających bilety na swoje koncerty dla milionów słuchaczy na całym świecie. Bocelli otrzymał m.in. nagrodę Złoty Glob, siedem BRIT Classical, siedem nagród World Music Awards, ma także własną gwiazdę w Hollywoodzkiej Alei Sław. Jego poprzedni album Si trafił na pierwsze miejsca list przebojów w Stanach Zjednoczonych i Wielkiej Brytanii.

Podczas swojej trwającej ponad ćwierć wieku kariery, Bocelli przyciągnął miliony fanów na całym świecie swoim rozpoznawalnym, budzącym emocje głosem, i współpracował z gronem największych artystów, takich jak między innymi: Luciano Pavarotti, Ariana Grande, Jennifer Lopez, Christina Aguilera, Ed Sheeran, Dua Lipa, Céline Dion i Tony Bennett.

Andrea Bocelli wierzy, że muzyka przynosi ukojenie dla duszy, porusza subtelne niuanse ludzkiej natury, bez względu na indywidualne przekonania: „Dobra muzyka niesie ze sobą mocne przesłanie pokoju i harmonii, uczy nas piękna i pomaga otworzyć serce i umysł”.

Believe Andrea Bocelli wydany przez Sugar/Decca Records ukaże się 13 listopada 2020 roku.

Believe - lista utworów

CD (standard):

1. YOU’LL NEVER WALK ALONE

2. FRATELLO SOLE SORELLA LUNA (DOLCE È SENTIRE)

3. HALLELUJAH

4. PIANISSIMO duet z Cecilią Bartoli

5. AMAZING GRACE duet z Alison Krauss

6. PREGHIERA (ALLA MENTE CONFUSA)

7. GRATIA PLENA (z filmu “Fatima”)

8. CANTIQUE DE JEAN RACINE

9. INNO SUSSURATO

10. OH, MADRE BENEDETTA! (ADAGIO DI ALBINONI)

11. PIANISSIMO duet z Cecilią Bartoli

12. AVE MARIA

13. ANGELE DEI

14. AGNUS DEI

Deluxe CD:

1. YOU’LL NEVER WALK ALONE

2. FRATELLO SOLE SORELLA LUNA (DOLCE È SENTIRE)

3. HALLELUJAH

4. PIANISSIMO duet z Cecilią Bartoli

5. AMAZING GRACE duet z Alison Krauss

6. PREGHIERA (ALLA MENTE CONFUSA)

7. GRATIA PLENA (z filmu “Fatima”)

8. CANTIQUE DE JEAN RACINE

9. INNO SUSSURATO

10. OH, MADRE BENEDETTA! (ADAGIO DI ALBINONI)

11. PIANISSIMO duet z Cecilią Bartoli

12. AVE MARIA

13. ANGELE DEI

14. AGNUS DEI

15. MUI GRANDES NOIT E DIA

16. MIRA IL TUO POPOLO

17. AMAZING GRACE (wersja solo)

KONCERT – emisja 4 października 2020r.
KRZYSZTOF JAKOWICZ - skrzypce
ROBERT MORAWSKI – fortepian

W programie:
J.S. Bach – Sonata h – moll cz. III i IV;
F. Schubert – Sonatina g – moll cz. I i IV;
F. Kreisler – „Radość miłości”, „Cierpienie miłości” „Piękny Rozmaryn”
H. Vieuxtemps – Scena i Romans z opery „Halka” St. Moniuszki
H. Wieniawski – Polonez A – dur op. 21

KRZYSZTOF JAKOWICZ

Jeden z najwybitniejszych polskich skrzypków wszechczasów, szczególnie ceniony przez Witolda Lutosławskiego, któremu wielki kompozytor powierzył polskie wykonanie wszystkich swoich utworów skrzypcowych (Łańcuch II, Partita w wersji z orkiestrą, Subito). Na zaproszenie Mistrza, wykonywał dzieła kompozytora pod jego batutą w ważnych centrach muzycznych świata.
Artysta ukończył z odznaczeniem studia wiolinistyczne pod kierunkiem takich Mistrzów jak: Tadeusz Wroński, Josef Gingold, Eugenia Umińska, Janos Starker, Henryk Szeryng.
Artysta jest wielokrotnie zapraszany do udziału w festiwalach o światowej renomie, jak np. Warszawska Jesień, Edinburgh Festival, Berliner Festspiele , London City Festival oraz festiwale w Bregenz i Schleswig-Holstein. Występuje ze sławnymi orkiestrami takimi, jak: English Chamber Orchestra, Wiener Symphoniker, BBC Scottish Orchestra, Orchestre National de France, Filharmonia Narodowa, Sinfonia Varsovia, NOSPR, Filharmonia w Oslo, Orquesta National de Espana, Polska Orkiestra Kameralna, Orkiestra „Amadeus”.

Współpracuje ze wszystkimi wybitnymi dyrygentami (Jiří Bělohlávek, Riccardo Chailly, Leopold Hager, Pinchas Steinberg, Jacek Kaspszyk, Kazimierz Kord, Jerzy Maksymiuk, Krzysztof Penderecki, Jerzy Semkow, Antoni Wit, Marek Pijarowski) i pianistami (Krystyna Borucińska, Krzysztof Jabłoński, Waldemar Malicki, Robert Morawski). Przez dwa lata był
I skrzypkiem słynnego Kwintetu Warszawskiego. Od kilkunastu lat tworzy duet skrzypcowy ze swoim synem, Jakubem Jakowiczem.

Otrzymał wiele wyróżnień i odznaczeń, m.in. nagrodę ZKP za wielokrotne wykonania muzyki współczesnej (w wielu przypadkach jemu dedykowanych), nagrodę Stowarzyszenia Polskich Artystów Muzyków „Orfeusz” i nagrodę krytyków francuskich „Diapason d'Or” (1989) za Łańcuch II Lutosławskiego. Nagranie Partity Lutosławskiego zostało uhonorowane Fryderykiem '96.
Jest emerytowanym profesorem zwyczajnym UMFC w Warszawie oraz visiting professor w Soai University w Osace (Japonia).
Krzysztof Jakowicz uważany jest za „skrzypcowego pra-prawnuka” Henryka Wieniawskiego. Gra na skrzypcach włoskich, podarowanych mu przez jego Mistrza, prof. Tadeusza Wrońskiego.

Wybrane opinie o Artyście:
New York Times – Tytan skrzypiec
Haller Kreisblatt – Polski Menuhin – fascynujące przeżycie
Witold Lutosławski – (...) niezrównane wykonanie Łańcucha 2
Prof. Josef Gingold (o koncertach Mozarta) – Styl, muzykalność, dźwięk – najwyższej próby..

Robert Morawski fortepian

Polski pianista i kameralista. Uczeń Bronisławy Kawalla i Jerzego Marchwińskiego. Profesor Uniwersytetu Muzycznego Fryderyka Chopina.
Po raz pierwszy wystąpił w Filharmonii Narodowej mając siedem lat. Koncertuje w kraju i zagranicą, między innymi w Niemczech, Austrii, Belgii, Bułgarii, Czechach, Szwajcarii, Włoszech, Norwegii i Francji oraz w Chinach, Kanadzie i USA.

Występuje z wybitnymi artystami: Wanda Bargiełowska-Bargeyłło, Katarzyna Duda, Urszula Kryger, Aleksandra Kurzak, Iwona Hossa, Anna Kutkowska-Kass, Anna Mikołajczyk-Niewiedział, Joanna Woś, Małgorzata Walewska, Vadim, Brodski, Andrzej Dobber, Robert Gierlach, Krzysztof Jakowicz, Rafał Kwiatkowski, Konstanty, Andrzej Kulka, Piotr Pławner, Kazimierz Pustelak, Artur Ruciński, Tomasz Strahl, Sławomir Tomasik, Janusz Wawrowski, Adam Zdunikowski, Marcin Zdunik, Camerata Qurtett, Camerata Vistula, Michał Klauza, Sławomir Chrzanowski, Marek Moś.

Laureat wielu prestiżowych nagród. Zdobywca Fryderyka 2000 i 2011 (wraz ze skrzypkiem
Sławomirem Tomasikiem). Otrzymał nagrody dla najlepszego pianisty na konkursach wokalnych w Polsce (Warszawa, Nowy Sącz, Katowice, Bydgoszcz). Zdobył II nagrodę na Konkursie Kameralnym im. Krzysztofa Pendereckiego w Krakowie.

Prowadzi klasę kameralistyki fortepianowej na Uniwersytecie Muzycznym Fryderyka Chopina w Warszawie.
Prowadzi kursy mistrzowskie w kraju i zagranicą.
Dokonał prawykonania utworów współczesnych kompozytorów: W. Lutosławski, R. Palester, A. Kościów, A. Jastrzębska, P. Zych, S. Yamauchi, S. Krajewski, Marcin Jachim.
Posiada repertuar obejmujący dzieła od muzyki dawnej do ostatnich dziesięcioleci.
Był wieloletnim pianistą Konkursu Wokalnego im. Stanisława Moniuszki w Warszawie i kierownikiem zespołu pianistów.
Dokonał nagrań dla Telewizji Polskiej, Polskiego Radia i dla Telewizji Węgierskiej oraz płyt dla firm Acte Prealable, Dux, WW open sources, CD Accord, Sarton.

Kościół pw. Wszystkich Świętych w Iwoniczu, ul. Długa 6
4.10. 2020, godz. 15.30
Tomasz Woźniak – trąbka
Bartosz Jakubczak – organy

Program:

Johann Sebastian Bach Toccata i fuga d-moll „Dorycka” BWV 538
(1685-1750)

Jean Langlais Neuf Pièces pour trompette et orgue
(1907-1991) 1. Cantilène. 2. Staccato. Vivo. 3. Modéré. 4. Andantino. 5. Adagio. 6. Adagio

John Stanley II Voluntary in a z cyklu Ten Voluntaries for the Organ or Harpsichord
(1712-1786)

Aldona Nawrocka-Woźniak Kołysanka
(*1977)

Johann Sebastian Bach Fantazja c-moll BWV 562

Georges Delerue Récit et Choral pour trompette et orgue
(1925-1992)

TOMASZ WOŹNIAK – muzyk trębacz. Absolwent Państwowego Liceum Muzyczne im. Karola Szymanowskiego w Rzeszowie w klasie Józefa Nawojskiego. W 2003r. zakończył studia w Akademii Muzycznej im. Fryderyka Chopina w Warszawie w klasie trąbki Krzysztofa Bednarczyka, uzyskując tytuł magistra sztuki. W latach 2004/5 po otrzymaniu Stypendium Ministra Kultury doskonalił swe umiejętności na studiach podyplomowych w Conservatoire Supérieur de Paris (Francja), w klasie Guy Touvrona. W roku 2014 otrzymał tytuł doktora w dziedzinie sztuk muzycznych w dyscyplinie artystycznej instrumentalistyka nadany przez UMFC
w Warszawie.
Jeszcze jako licealista był laureatem wielu przesłuchań makroregionalnych i ogólnopolskich instrumentów dętych blaszanych (m.in. Krosno, Rzeszów, Częstochowa). W 1996r. na I. Ogólnopolskim Festiwalu Trębaczy w Kaliszu zdobył I-sze miejsce w kategorii młodzieżowej oraz specjalne wyróżnienia: Grand Prix i Rydwan Apollina – nagroda Ministra Kultury i Sztuki. W 1998r. był stypendystą Krajowego Funduszu na Rzecz Dzieci. Od tego czasu uczestniczył w wielu krajowych i międzynarodowych konkursach na trąbkę zdobywając nagrody i wyróżnienia, m.in. 2003 - I-sza nagroda w YAMAHA Competition for Brass Instruments w Poznaniu; 2004 - Nagrodę Kameralną (Kammermusikpreis) w VII.Międzynarodowym Konkursie Klassik-Festival Ruhr w Marl (Niemcy). W 2003 oraz 2006r. był półfinalistą Międzynarodowego Konkursu na Trąbkę im. Maurice’a André w Paryżu (Francja).
Brał czynny udział w kursach mistrzowskich prowadzonych przez m.in. André Henry (Kalisz), Siergieja Nakariakowa (Warszawa), Gabrielle Cassone (Porcia), Reinholda Friedricha i Freda Millsa (Bruksella), Andrea Giuffredi (Lieksa).
Jako solista koncertował m.in. z Filharmonią Rzeszowską, Filharmonią Świętokrzyską, Orkiestrą Skierniewicką, Orkiestrą Akademii Muzycznej w Warszawie, Filharmonią Kijowską, na Zamku Królewskim w Warszawie, w Niemczech, Włoszech i we Francji.
Uczestniczył w festiwalach w kraju m.in.: Warszawska Jesień (2005,2006,2010), Laboratorium Muzyki Współczesnej (Warszawa 2006, Białystok 2010), Ogólnopolski Festiwal Trębaczy w Kaliszu (2005,2008), Międzynarodowy Festiwal Muzyki Organowej i Kameralnej „Ars Musica” w Iwoniczu (2006, 2010), II Praska Wiosna Muzyczna (2006), Warszawskie Spotkania Muzyczne (2008), Festiwal Artelier (2012, 2016) w Szczecinie, cykl „Orbita Jazzu – Koncerty pod gwiazdami” w Planetarium w Warszawie (2013/14/15), Międzynarodowy Festiwal „Gaude Mater” w Częstochowie (2015).
Współpracował m. in. z Filharmonią Narodową, Teatrem Wielkim-Operą Narodową w Warszawie, Orkiestrą Sinfonia Varsovia, Filharmonią Rzeszowską, Warszawską Orkiestrą ‘Filharmonia’ oraz z Orkiestrą Conservatoire Supérieur w Paryżu i Orkiestrą Jeunesses Musicales de France. W latach 2005-2007 był I-trębaczem Opery i Filharmonii Podlaskiej
w Białymstoku.
Grał pod batutą m.in. takich dyrygentów jak: K.Penderecki, J.Semkow, A.Wit, J.Maksymiuk, M.Kasprzyk, K.Kord, M.J.Błaszczyk, W.Rajski, M.Nałęcz-Niesiołowski, M.Pijarowski, T.Wojciechowski, K.Bumann, M.Ziml, Sz.Kawalla, K.Słowiński, P.Sułkowski, Ł.Borowicz.
Koncertuje wciąż jako solista i kameralista wykonując repertuar od baroku do muzyki współczesnej, której nieraz dokonywał prawykonania (M. Borkowski, M. Błażewicz, A. Nawrocka, P. Buczyński). Działa też w obszarze muzyki interaktywnej (live-electronic – w duecie z artystą multimedialnym Andrzejem Kopciem) oraz oraz sporadycznie występuje z Warszawskim Teatrem Tańca. W 2014 roku wraz Marcinem Sówką (organy) nagrał pt. Muzyczne witraże (wyd. Pro Musicae Artis).
Obecnie pracuje w Polskiej Orkiestrze Radiowej w Warszawie.

Bartosz Jakubczak ukończył z wyróżnieniem studia w Akademii Muzycznej im. Fryderyka Chopina w War¬szawie w klasie organów prof. Andrzeja Chorosińskiego, a w 2003 roku – studia podyplomowe (stypendium im. G. Soltiego) z najwyższym odznaczeniem w Royal Academy of Music w Londynie w klasie prof. Davida Titteringtona. Jest laureatem wielu nagród przyznanych przez tę uczelnię, m.in. Peter le Huray, Whalley Organ Scholarship Award oraz nagrody specjalnej przyznanej przez wybitnego angielskiego organistę Petera Hurforda.
Uczestniczył w kursach mistrzowskich prowadzonych przez: Marie-Claire Alain, Ulrika Spang-Hanssena, Kei Koito, Susan Landale, Jona Laukvika, Ludgera Lohmanna, Haralda Vogla oraz Wolfganga Zerera. Wziął także udział The McGill Summer Organ Academy w Montrealu.
W 2002 roku otrzymał nagrodę Prix de la Presse podczas konkursu bachowskiego Grand Prix Bach de Lausanne w Szwajcarii. W tym samym roku wystąpił w Royal Festival Hall w Londynie, wykonując światową premierę zadedykowanego mu utworu na organy solo Salve Sancta Facies angielskiego kompozytora Davida Gortona. Był uczestnikiem wielu prestiżowych festiwali w Wielkiej Brytanii, m.in. The Spanish Ba¬roque Music Festival, London Handel Festival, London Bach Festival, Dartington Inter¬national Summer School, The Spitalfields Festival, London Organ Forum, International Organ Festival at St Albans, a także koncertów w Czechach, Francji, Grecji, Holandii, Irlandii, Niemczech, Polsce, Szwajcarii, Szwecji i na Węgrzech. Jest dyrektorem artystycznym Festiwalu Muzyki Organowej i Kameralnej Ars Musica w Iwoniczu. Ma na swoim koncie nagrania płytowe (dla wytwórni Ars Sonora, Chopin University Press).
W roku akademickim 2003/2004 wykładał w Royal Academy of Music w Londynie w ramach Pidem Organ Fellowship. Bartosz Jakubczak jest regularnie zapraszany do prezentacji wykładów podczas ogólnopolskich sesji naukowych organizowanych m.in. przez Uniwersytet Muzyczny Fryderyka Chopina czy Akademie Muzyczne w Krakowie, Poznaniu i Katowicach. Prowadził również warsztaty dla nauczycieli i uczniów klas organów szkół muzycznych II stopnia w Gdańsku, Olsztynie, Rzeszowie i Suwałkach. W 2018 roku prowadził Mistrzowski Kurs Organowy w Akademii Muzycznej im. Ignacego Jana Paderewskiego w Poznaniu.
Od 2004 roku pracuje w Katedrze Organów i Klawesynu UMFC, początkowo na stanowisku asystenta, a obecnie profesora uczelni.
Stopień doktora sztuki muzycznej w dyscyplinie artystycznej instrumentalistyka uzyskał w 2009 roku, na podstawie rozprawy Chorał gre-goriański w wybranych utworach organowych Charlesa Tournemire’a. W 2015 roku decyzją Senatu Royal Academy of Music w Londynie, Bartosz Jakubczak otrzymał tytuł honorowego współpracownika Królewskiej Akademii Muzycznej (Associate of the Royal Academy of Music – ARAM). Przynależność do Akademii przyznawana jest jedynie tym absolwentom uczelni, którzy wyróżnili się w swojej profesji oraz wnieśli znaczący wkład w dziedzinę, którą się zajmują. W tym samym roku otrzymał stopień doktora habilitowanego. Od 2017 roku jest powoływany na recenzenta w postępowaniach awansowych. We współpracy z Chopin University Press pełnił funkcję redaktora naukowego, przygotowując publikację nutową Psalmodii na organy, kotły i wibrafon Marka Jasińskiego.

          Na antenie TVP3 Rzeszów trwają emisje koncertów 59. Muzycznego Festiwalu w Łańcucie. 4 października o 19.00 rozpocznie się emisja koncertu kameralnego w wykonaniu dwóch znakomitych muzyków: Krzysztofa Jakowicza, jednego z najwybitniejszych polskich skrzypków wszechczasów, emerytowanego profesora zwyczajnego UMFC w Warszawie oraz visiting profesor w Soai University w Osace (Japonia) i niezwykle utalentowanego pianisty młodszego pokolenia Roberta Morawskiego. Gorąco Państwu polecam to wydarzenie oraz poniższy wywiad.
          Zapraszam na spotkanie z dr hab. Robertem Morawskim, znakomitym pianistą kameralistą, występującym z wielkim powodzeniem w kraju i za granicą z wybitnymi artystami. Robert Morawski jest laureatem wielu prestiżowych nagród. Prowadzi klasę kameralistyki fortepianowej w Uniwersytecie Muzycznym Fryderyka Chopina w Warszawie oraz kursy mistrzowskie w kraju i zagranicą. Miałam przyjemność rozmawiać z Artystą 29 sierpnia tego roku w Kąśnej Dolnej, przed Maratonem Muzycznym, który odbył się w ramach XIV Festiwalu Muzyki Kameralnej „Bravo Maestro”.

         Kiedy rozpoczął Pan naukę gry na fortepianie? Pytam, bo przeczytałam, że po raz pierwszy wystąpił Pan w Filharmonii Narodowej w wieku siedmiu lat.
          - To zależy, co nazwiemy początkiem. Systematycznie zacząłem się uczyć grać na fortepianie wraz z rozpoczęciem nauki w szkole, w pierwszej klasie.
Wcześniej grałem bardzo dużo „swojej muzyki dziecięcej”, siedząc przy pianinie. Improwizowałem swoje utwory i to także był powód, że moi rodzice zdecydowali się przenieść z Kanady do Polski, bo urodziłem się w Kanadzie i nawet rozpocząłem tam naukę w szkole, ponieważ w Kanadzie rozpoczyna się naukę w szkole podstawowej rok wcześniej niż w Polsce.
          Nie pamiętam dobrze, ale podobno byłem utalentowanym dzieckiem. Wśród tamtejszej Polonii panowała wręcz moda na rozwijanie zainteresowań muzycznych u dzieci. W wielu domach były, tak jak w moim, pianina. Ponieważ ja się bardzo dobrze bawiłem przy instrumencie, mama uznała, że odziedziczyłem talent po moim pradziadku, który był pianistą, a dziadek grywał amatorsko na akordeonie.
Po przeprowadzeniu się do Polski, posłano mnie do szkoły muzycznej i wkrótce zostałem wytypowany jako jeden z obiecujących uczniów klasy fortepianu do występu w Filharmonii Narodowej.

          W notkach biograficznych wymienia Pan tylko dwóch nauczycieli: prof. Bronisławę Kawallę i prof. Jerzego Marchwińskiego – pewnie dlatego, że mieli oni istotny wpływ na Pana umiejętności i muzyczną drogę.
          - Te notki muszą być krótkie i nie ma miejsca na wymienianie wszystkich, ale chciałbym wymienić moich pedagogów, bo miałem wielkie szczęście do nauczycieli gry na fortepianie.
Zaczynałem się uczyć u pani Hanny Wesołowskiej, która była świetnym muzykiem. Nauczyłem się także bardzo dużo u pani Joanny Świtlik, która poświęcała mi bardzo dużo czasu i szczególną uwagę zwracała na mój aparat gry. Ponadto miała ogromny wpływ na mój gust muzyczny, ponieważ w dzieciństwie bardzo rzadko słuchałem muzyki poważnej. Mój kontakt z muzyką klasyczną ograniczał się do słuchania polonezów młodzieńczych i Koncertu e-moll Fryderyka Chopina oraz muzyki do baletu „Święto wiosny” Igora Strawińskiego. Interesowała mnie natomiast inna muzyka, najczęściej słuchałem nagrań zespołu The Police albo Michaela Jacksona. Pani Joanna Świtlik potrafiła zachęcić mnie do zainteresowania się muzyką klasyczną i to nie tylko fortepianową. Słuchałem dużo muzyki symfonicznej i kameralnej.
Na moją edukację muzyczną miała także wpływ współpraca z prof. Mają Nosowską i prof. Maciejem Paderewskim, ale wpływ prof. Bronisławy Kawalli na moje umiejętności pianistyczne jest nie do przecenienia.

          Jest Pan pianistą kameralistą – kiedy zdecydował Pan, że w tym nurcie muzyki chce się Pan spełniać?
           - W Polsce obiecujący pianista-solista nie ma łatwo z uwagi na Międzynarodowy Konkurs Pianistyczny im. Fryderyka Chopina, który jest jednym z najstarszych i najbardziej prestiżowych konkursów muzycznych na świecie. Wyróżniający się młodzi pianiści są z dużym wyprzedzeniem szykowani do Konkursu Chopinowskiego.
Znalazłem się w tej grupie i nawet nieoficjalnie przepowiadano, że mam szanse znaleźć się w finale. Te rozmowy odbywały się podczas trwania Konkursu, ja pilnie chodziłem i śledziłem zmagania uczestników w kolejnych etapach. Byłem wtedy jeszcze bardzo młody, ale już bardzo się denerwowałem tym, że za dziesięć lat stanę do Konkursu Chopinowskiego. Tak mnie to wytrąciło z równowagi, że nawet nie mogłem spać.
           Moje zainteresowanie muzyką kameralną zaczęło się, kiedy rozpocząłem zajęcia z kameralistyki fortepianowej z prof. Jerzym Marchwińskim. Podczas lekcji grałem partię fortepianu pieśni "Polna różyczka" Franza Schuberta. To jest prosta pieśń, ale ja nie wiedziałem, mówiąc kolokwialnie, jak się nazywam. Dostrzegłem, ile w niej jest bardzo wysublimowanych niuansów artystycznych, których często nie ma w muzyce solowej. Soliście brakuje relacji z drugą osobą, z partnerem muzycznym. Muszę dostosować barwę dźwięku do głosu osoby, której towarzyszę. Musimy przez cały czas być razem i dotyczy to zarówno tekstu nutowego, jak i barwy głosu, czy instrumentu drugiego wykonawcy. Jest ogromna różnica, kiedy gram ze śpiewakami w zależności od tego, czy występuję z sopranem, tenorem, barytonem czy basem. Muszę się dostosować do barwy głosu każdego śpiewaka, bo każdy ma przecież inną barwę, inną emocjonalność. Te różnice dotyczą także instrumentów, którym towarzyszę: skrzypce, wiolonczela, klarnet itd., itd.
           Zacząłem odkrywać nowy, piękny świat. Okazało się, że trzeba naprawdę umieć grać na fortepianie, żeby grać kameralistykę na najwyższym poziomie, a nie tylko akompaniować, grając nuty. Profesor Jerzy Marchwiński ze swoja ideą „partnerstwa w muzyce” przyczynił się do zmiany myślenia o pianistach, którzy wykonują muzykę kameralną. Trzeba być przede wszystkim dobrym pianistą, bo zasady są zawsze te same. Lewa ręka w Preludium Des-dur „Deszczowym” Fryderyka Chopina akompaniuje prawej, ale trzeba ją pięknie wykreować.

            Dzięki miłości do muzyki kameralnej i umiejętnościom występował Pan z tak wybitnymi artystami, jak: Wanda Bargiełowska-Bargeyłło, Urszula Kryger, Aleksandra Kurzak, Iwona Hossa, Anna Kutkowska-Kass, Alison Pearce, Iwona Socha, Katarzyna Trylnik, Aga Wińska, Agnieszka Wolska, Joanna Woś, Małgorzata Walewska, Vadim Brodski, Marcin Bronikowski, Christian Danowicz, Andrzej Dobber, Robert Gierlach, Romuald Gołębiowski, Krzysztof Jakowicz, Stefan Kamasa, Sylwester Kostecki, Rafał Kwiatkowski, Konstanty Andrzej Kulka, Piotr Pławner, Kazimierz Pustelak, Artur Ruciński, Tomasz Strahl, Dima Tkaczenko, Sławomir Tomasik, Janusz Wawrowski, Adam Zdunikowski, Marcin Zdunik – wymieniać by można długo, a z większością wymienionych artystów miałam szczęście rozmawiać i zawsze byli zadowoleni ze współpracy z Panem. Na pewno trzeba być dobrym pianistą, ale jakie umiejętności są jeszcze potrzebne?
            - Zawsze liczy się relacja z drugim człowiekiem i trzeba ją stworzyć. Bywa również tak, że ta druga osoba nie zawsze nam odpowiada, ale ja staram się zawsze stawiać na współpracę podczas prób i koncertu.
Jestem z natury typowym kameralistą, człowiekiem stadnym i współczuję solistom, którzy sami podróżują, sami mieszkają w hotelu, sami jedzą posiłki, udają się na spacer, na próbę, na koncert i po koncercie także zostają sami. Pianistów dotyczy to szczególnie, bo na przykład skrzypek czy śpiewak najczęściej podczas recitalu potrzebują pianisty.
Pianista kameralista musi potrafić zagrać inaczej, bo nie zawsze jego wersja jest jedynie dobra. Występując często z solistami Weltklasse, przekonałem się, że oni także nie są „zaszufladkowani” na jedną interpretację. Także są bardzo otwarci na współpracę, też chcą, żeby ciągle było inaczej, lepiej...

            Niedawno pan prof. Sławomir Tomasik także wspominał mi o współpracy z Panem. Wiem, że jedna z Waszych płyt nagrodzona została „Fryderykiem”.
            - „Fryderyka” otrzymał album zawierający wszystkie utwory na skrzypce i fortepian Karola Szymanowskiego. Bardzo się cieszę, że nagrania się udały i zostały dobrze przyjęte. Z profesorem Sławomirem Tomasikiem nagraliśmy także album z trzema sonatami na skrzypce i fortepian Johannesa Brahmsa oraz z dwiema sonatami tego kompozytora, opracowanymi przez kompozytora na skrzypce i fortepian na prośbę Josepha Joachima.
            Niedawno ukazała się nasza kolejna wspólna płyta z utworami na skrzypce i fortepian Ignacego Jana Paderewskiego, na której oprócz Sonaty op.13 i Allegro de Concert, zamieszczona jest opracowana przez nas na skrzypce i fortepian pieśń Paderewskiego „Szumi w gaju brzezina”.

            Otrzymał Pan kilka nagród dla najlepszego pianisty-akompaniatora w ważnych konkursach wokalnych w Polsce - może pan przy okazji powiedzieć o współpracy z młodymi śpiewakami?
            - Owszem, towarzyszyłem śpiewakom na konkursach wokalnych, ale również grałem z biorącymi udział w konkursach instrumentalnych. Muszę się jednak przyznać, że zawsze dużo zdrowia mnie to kosztowało. Podczas każdego konkursu tracę bardzo dużo energii i odczuwam ogromną presję, ponieważ czuję się odpowiedzialny nie tylko za siebie, ale także za osobę biorącą udział w konkursie, bo trzeba zawsze tak grać, aby jej pomóc. Czasami trzeba się starać ukryć jakieś drobne niedostatki, a z kolei jak artysta jest wybitny, to trzeba mu tak towarzyszyć, aby wyeksponować jego wszelkie walory. Krótko mówiąc, trzeba grać najlepiej, jak się potrafi.

            Zajmuje się Pan także pracą pedagogiczną i prowadzi Pan klasę kameralistyki fortepianowej na UMFC w Warszawie. Czy dużo jest pianistów, którzy chcą grać muzykę kameralną?
            - Niedawno zostałem kierownikiem Katedry Kameralistyki Fortepianowej i Smyczkowej, dlatego mogę powiedzieć, że mamy już od kilku lat otwarte studia magisterskie, które upoważniają do uczenia gry na fortepianie i bardzo dużo osób chce studiować na tym kierunku. Przekonałem się, że są oni pasjonatami muzyki i wiedzą, co chcą w życiu robić.
            Trzeba także podkreślić, że dużo jest pracy dla pianistów, bo oprócz występów solowych, pianiści mogą być zatrudnieni na wszystkich stopniach edukacji (uczelnie oraz szkoły muzyczne I i II stopnia), mogą grać z innym instrumentalistami, w zespołach kameralnych, a nawet w orkiestrze symfonicznej pianista jest często potrzebny i są w orkiestrach dla nich etaty. Żaden instrumentalista, czy śpiewak nie obędzie się bez udziału pianisty.
Nasi absolwenci nie mają problemów ze znalezieniem pracy. Dwóch moich wychowanków, którzy ukończyli studia w ubiegłym roku, od razu zostało zatrudnionych.

            Ma Pan w repertuarze zarówno dzieła muzyki dawnej, jak i współczesne. Wiem, że dokonał Pan prawykonania utworów współczesnych kompozytorów.
            - Prawykonania czy wykonania muzyki współczesnej żyjących kompozytorów, to jest osobne pole działalności artystycznej dla każdego.
Ja bym wiele dał, żeby się spotkać na przykład z Beethovenem, chociaż nie wiem, czy byłoby to przyjemne spotkanie. Dotknąć niejako samego twórcy, usłyszeć jego argumentację.
            Spotkania ze współczesnymi kompozytorami są różne. Często są bardzo wymagający, ale niektórzy nie chcą się wypowiadać, uważają, że napisali już wszystko i reszta należy do wykonawcy.
            Nawiązując jeszcze do poprzedniego pytania. Bardzo ważne jest, aby pedagog nauczył swojego podopiecznego, jak ma się zabrać do pracy nad partyturą, jak można się jej szybko nauczyć. Sprawne czytanie nut to jest odpowiednia technika, a nie kwestia talentu.

            Najczęściej oklaskiwałam Pana na różnych estradach jako kameralistę, ale nawet podczas takich koncertów pianista musi często zagrać coś solo, bo śpiewak musi przez chwilę odpocząć.
            - Albo śpiewaczka potrzebuje czasu na zmianę sukienki (śmiech).
Zdarza mi się także występować z recitalami, ale wtedy wybieram sobie utwory, które lubię. Niedługo będę grać Images Claude Debussy’ego i każdą wolną chwilę poświęcam na przygotowanie tych utworów. Każdy pianistam powinien ćwiczyć utwory solowe, ponieważ nie tylko trenuje wtedy technikę, ale przede wszystkim uczy się dźwigać na swoich barkach samodzielną kreację, komunikację z publicznością A tej często brakuje pianistom kameralistom, bo chowają się za plecy instrumentu, czy śpiewaka.

            Rozmawiamy przed „Maratonem Muzycznym”, który odbędzie się w ramach XIV Festiwalu Muzyki Kameralnej „Bravo Maestro”, organizowanego przez Centrum Paderewskiego w Kąśnej Dolnej. Dla Pana taki koncert jest zazwyczaj prawdziwym maratonem, często pianista przez cały koncert gra na fortepianie.
            - To nie są zwyczajne koncerty, to miejsce także nie jest zwyczajne, bo tutaj Ignacy Jan Paderewski miał swój dworek i tutaj także grał. Czuje się aurę tego wielkiego człowieka.
Ponadto osoby, które aktualnie zarządzają tym miejscem lub tutaj pracują, od dyrektora pana Łukasza Gaja po pana Grzegorza, który jest ogrodnikiem – wszyscy są bardzo oddani muzyce i zaangażowani w organizację koncertów.
            Najczęściej występując w Kąśnej wiem z góry, co zagram, natomiast formuła akurat Maratonu Muzycznego jest otwarta. Wielu muzyków z całej Polski zapraszanych jest do udziału w tym koncercie i gramy w różnych składach. Często jest mało czasu, żeby wcześniej się nauczyć utworów, których nigdy w życiu wcześniej nie grałem, ale taka jest formuła koncertu.

            Koncert rozpocznie się już niedługo , a na zakończenie chcę jeszcze przypomnieć, że bieżący rok jest szczególny, bowiem mija 30 lat działalności Centrum Paderewskiego. Jubileusz dla Gospodarzy tego miejsca był pretekstem do nagrania specjalnej płyty zatytułowanej „Reminiscencje”. Niemal wszyscy występujący na płycie muzycy koncertowali w Kąśnej Dolnej wielokrotnie. Piotr Pławner, Mariusz Patyra, Tomasz Strahl, Robert Morawski i Klaudiusz Baran to nie tylko doskonali muzycy, ale także wielcy przyjaciele Centrum Paderewskiego.
To cudowna płyta, a Pan występuje na niej nie tylko jako kameralista. Gra Pan także porywająco Poloneza A-dur op. 40 nr 1 Fryderyka Chopina.
            - Chyba nie ma drugiego takiego utworu w polskiej muzyce, który tak jednoznacznie mógłby stanąć obok Mazurka Dąbrowskiego, jak Polonez A-dur Fryderyka Chopina. Na dźwięk którego publiczność wstaje. Który słysząc – mówię: Polska. Który od dziecka marzyłem, by zagrać, a wreszcie teraz w Kąśnej Dolnej mogę nagrać.

Zofia Stopińska

3 października 2020, sobota

Koncert inauguracyjny: Orkiestra kameralna Extra Sounds Ensemble, Alicja Śmietana (skrzypce).

W programie: A. Vivaldi, B. Bartok, A. Falconieri.

Godz. 19.00, Kościół oo. Dominikanów pw. św. Jacka, ul. Dominikańska 15

EXTRA SOUNDS ENSEMBLE

Jest zespołem smyczkowym w którego składzie grają najwybitniejsi młodzi muzycy z Polski, Anglii i Australii, poruszający się swobodnie w różnych gatunkach muzyki nie tylko klasycznej. W zespole grają przede wszystkim członkowie the Orchestra Of Life, orkiestry założonej przez Nigela Kennediego i Alicje Śmietanę w 2009 roku. Grali oni w wielu największych salach koncertowych świata takich jak Royal Albert Hall, Berlin Philharmonic, Royal Festival Hall, Barbican Hall, Cite de la Musique, Filharmoniach w Kolonii, Monachium, Dortmundzie, Hamburgu oraz wielu innych salach krajów Europy, Ameryki oraz Azji. Głównym założeniem zespołu jest odkrywanie nowych możliwości interpretacyjnych i energetycznych w wielu dziełach muzyki klasycznej oraz innych dziełach muzyki współczesnej a także jazzu i głęboko rozwiniętej improwizacji.

Zespół brał udział w wielu nagraniach, m.in ostatnim nagraniu dla wytwórni Solo Musica (Sony Classical) płyty “Metamorphoses”, która została bardzo entuzjastycznie przyjęyta przez prasę, a jednocześnie jest inspiracją obecnych projektów zespołu.

Alicja Śmietana.

Międzynarodowym debiutem Alicji był koncert z orkiestrą Academy of St Martin in the Fields pod batutą Sir Neville Marrinera w 2003 roku. Od tamtej pory współpracuje jako solistka z wieloma światowej sławy orkiestrami i zespołami kameralnymi – między innymi z Berlińską Filharmonią i Simonem Rattle. Zyskując szacunek wielu znakomitych muzyków współpracowała z Gidonem Kremerem, Nigelem Kennedy’im, Ivanem Monighettim, Yuri Bashmetem, Marthą Argherich, Thomasem Zehetmairem oraz innymi znakomitymi artystami.

Alicja urodzona w Krakowie, studiowała tam na Akademii Muzycznej, Guildhall School of Music and Drama w Londynie oraz Kronberg Academy w Niemczech w klasie skrzypiec Christiana Tetzlaffa. Doskonaliła swoje umiejętności także u takich artystów jak: Itzhak Perlman, Hagai Shaham, Dorothy DeLay, Tabea Zimermann, Ana Chumachenco czy Erich Gruenberg.

Alicja jest laureatką wielu międzynarodowych konkursów, nagród i stypendiów: między innymi pierwszej nagrody na Israeli International Competition oraz głównej nagrody Brytyjsko-Niemieckiego Stowarzyszenia Brahmsowskiego. Została również przyjęta do grona „Twórców wizerunku Polski” uwieńczona dyplomem dobroczynności.

Artystka występowała także na festiwalach takich jak: Verbier, Les Musiques, Schlezwig-Holstein, Kuhmo, Buxton. Koncertowała jako solistka i kameralistka w takich salach jak: Royal Festival Hall, Royal Albert Hall, Queen Elizabeth Hall, Barbican Hall, Berlin Philharmonic, Birmingham Town and Symphony Halls, Bridgewater Hall, Staadtcasino w Bazylei oraz Operach w Hanoi i Hoi-Chi-Mingh w Wietnamie.

Od roku 2003 Alicja współpracuje – rownież jako solistka – z orkiestrą kameralną KREMERATA BALTICA pod dyrekcją Gidona Kremera. W roku 2009 została zaproszona przez Nigela Kennediego do wspólnego założenia i współdyrekcji nowej orkiestry ORCHESTRA OF LIFE, z którą koncertowała w najbardziej znaczących salach koncertowych w Europie.

Alicja dokonała nagrań dla Sony, EMI, Nonesuch i wielu innych wytwórni płytowych. Artystka obraca się swobodnie również w innych gatunkach muzycznych: jazzie, muzyce elektronicznej i wielu nurtach muzyki współczesnej, grając między innymi w takich miejscach, jak „Ronnie Scott’s”, „The Vortex” oraz „The 100 Club”. Współpracowała z takimi artystami jak Quincy Jones, Gwilym Simcock, Pedro Segundo, Larry Goldings, John Etheridge, Yaron Stavi, Wojciech Karola, Jan Ptaszyn Wróblewski, Krzesimir Dębski.

Alicja gra na skrzypcach genialnego lutnika Camillus Camilli z 1740 roku oraz historycznym smyczkiem Jean Persois.

            Czwarta edycja festiwalu poświęconego muzyce kameralnej, zarówno jej arcydziełom, jak i zapomnianym skarbom. Przypomnimy rzadko wykonywaną muzykę także polskich twórców, m.in. W. Żeleńskiego, G. Fitelberga, M. Spisaka. W tym roku aż 6 koncertów oraz 2 koncerty nadzwyczajne.

            Wystąpią znakomici instrumentaliści: skrzypaczki Anna Maria Staśkiewicz i Joanna Konarzewska, altowiolistka Katarzyna Budnik, wiolonczeliści Marcin Zdunik i Rafał Kwiatkowski, oboista Maksymilian Lipień, klarnecista Piotr Lato, fagocista Damian Lipień, triumfatorzy zeszłorocznego Międzynarodowego Konkursu Muzyki Polskiej: Marta Gidaszewska i Robert Łaguniak (Polish Violin Duo), sopranistka Magdalena Molendowska, pianiści Julia Samojło, Jacek Tosik-Warszawiak i Grzegorz Mania. Dwukrotnie, na inaugurację i w ramach koncertu nadzwyczajnego, zagra orkiestra kameralna Extra Sounds Ensemble prowadzona przez Alicję Śmietanę, a na zakończenie festiwalu z drugim koncertem nadzwyczajnym: sekstet smyczkowy z autorską aranżacją Requiem W.A. Mozarta!

            Koncerty w ramach festiwalu odbędą się w październikowe weekendy, od 3 do 25 października 2020 r. Wstęp na koncerty jest bezpłatny (obowiązują bezpłatne wejściówki). Koncerty odbędą się w sali koncertowej Instytutu Muzyki Uniwersytetu Rzeszowskiego, ul. Dąbrowskiego 83 oraz Kościele oo. Dominkanów pw. św. Jacka, ul. Dominikańska 15 oraz sali kameralnej Filharmonii Podkarpackiej im. A. Malawskiego, ul. Szopena 30.

          KONCERTY