festiwale

KLEJNOTY EUROPY WSCHODNIEJ

Sergiusz Prokofiew – II Sonata na skrzypce i fortepian op. 94 bis
Moderato - Scherzo - Andante - Allegro con brio

Antonin Dworzak – Cztery utwory romantyczne
Allegro moderato - Allegro maestoso - Allegro appassionato - Larghetto
Bela Bartok – I Rapsodia na skrzypce i fortepian
Kazimierz Lepianka – Marzenie

PIOTR TARCHOLIK – skrzypce
MONIKA WILIŃSKA-TARCHOLIK – fortepian

26.10.2017 czwartek, Sala Koncertowa Towarzystwa Muzycznego, godz. 19.00

PIOTR TARCHOLIK – Ukończył Akademię Muzyczną w Krakowie w klasie Ewy Szubry-Jargoń, następnie doskonalił swoje umiejętności pod kierunkiem Grigorija Zhislina oraz Wiesława Kwaśnego. Jest laureatem konkursu Jeunesse Musicales w Weikersheim oraz Konkursu Mozartowskiego w Krakowie.
Od września 2004 roku pełni funkcję pierwszego koncertmistrza Narodowej Orkiestry Symfonicznej Polskiego Radia, z którą występował wielokrotnie także jako solista oraz dokonał szeregu nagrań archiwalnych, w tym koncertów skrzypcowych Sergiusza Prokofiewa, Igora Strawińskiego, Samuela Barbera, Tadeusza Paciorkiewicza oraz Giji Kanczelego. W poprzednich latach był liderem Sinfonietty Cracovii (zespół powstał m.in. z jego inicjatywy), gościnnym koncertmistrzem Radiowej Orkiestry Symfonicznej w Krakowie oraz koncertmistrzem orkiestry Sinfonia Varsovia (1998–2004).
Artysta koncertował w wielu krajach Europy, USA oraz Japonii, grał na najważniejszych europejskich festiwalach muzycznych, często jako gościnny koncertmistrz. Jest stałym gościem Internationaal Kamermuziekfestival Schiermonnikoog w Holandii, na którym występował z artystami tej miary, co Lorenzo Gatto, Philippe Graffin, Chen Halevi czy David Selig. Jako solista współpracował z takimi orkiestrami, jak Sinfonia Varsovia, NOSPR, Polska Orkiestra Kameralna, Cappella Cracoviensis, Sinfonietta Cracovia, większość polskich orkiestr filharmonicznych oraz Przemyska Orkiestra Kameralna – od 2003 roku prowadzi ten zespół od pulpitu koncertmistrza. W swoim dorobku ma wiele nagrań płytowych (wydanych m.in. przez DUX, CD Accord, Chandos Records, Virgin Classics) i radiowych.
Z zamiłowaniem wykonuje muzykę kameralną – jest prymariuszem NOSPR String Sextet oraz członkiem tria TesTar. Z Moniką Wilińską-Tarcholik tworzy duet sonatowy; kilka lat temu ukazała się ich debiutancka płyta z utworami Bartóka, Strawińskiego i Lutosławskiego (DUX). Piotr Tarcholik prowadzi klasę skrzypiec w Akademii Muzycznej w Krakowie, współpracuje również z Akademią Orkiestrową NFM oraz z Polską Orkiestrą Sinfonia Iuventus. Jest wykładowcą wielu kursów mistrzowskich w Polsce, Holandii, we Włoszech oraz na Litwie.

MONIKA WILIŃSKA-TARCHOLIK – Absolwentka Akademii Muzycznej w Krakowie w klasiey Tadeusza Żmudzińskiego i Ewy Wolak-Moszyńskiej. Brała udział w kursach mistrzowskich prowadzonych przez Rudolfa Buchbindera w Zurychu i Arne Torgera w Hitzacker. Jest laureatką konkursu Jeunesses Musicales w Weikersheim (Niemcy) oraz nagrody specjalnej w Ogólnopolskim Konkursie Kameralnym w Zakopanem.
Koncertowała jako solistka i kameralistka w Polsce, Francji, Niemczech, Rumunii i Mołdawii, uczestnicząc m.in. w takich festiwalach, jak ClarinetFest w Paryżu, Dni Muzyki Karola Szymanowskiego w Zakopanem, Międzynarodowy Festiwal Klarnetowy w Krakowie i Przemyska Jesień Muzyczna. Na estradzie była partnerem wielu znakomitych artystów, w tym Jadwigi Gadulanki, Guy’a Deplus, Philippe’a Cupera, Meinharda Niedermayera, Bartosza Bryły, Piotra Reicherta, Jeroena Reulinga i Tomasza Strahla. Płyty z jej udziałem zostały wydane przez Dux, KASP Records oraz PWM.
Monika Wilińska-Tarcholik prowadzi działalność pedagogiczną w Akademii Muzycznej w Krakowie jako adiunkt w Katedrze Kameralistyki, gdzie pełni także funkcję kierownika Zakładu Kameralistyki Fortepianowej. Uczestniczyła w wielu konkursach i kursach muzycznych w charakterze akompaniatora, m.in. w Lusławicach, Letnich Akademiach Muzycznych w Żaganiu i Krakowie czy Wiosennych Kursach Mistrzowskich w Przemyślu, na których jest również wykładowcą.
Gems of Eastern Europe


RECENZJA PŁYTY – strona internetowa MusciWeb International

Sergei PROKOFIEV (1891-1953)
Sonata No.2 in D major, Op.94 (1943-1944) [23.59]
Béla BARTÓK (1881-1945)
Rhapsody No 1 (1928) [9.21]
Karol SZYMANOWSKI (1882-1937)
Nocturne and Tarantella op.28 (1915) [10.27]
Kazimierz LEPIANKA (1869-1948)
A Dream (ed.1905) [3.14]

PIOTR TARCHOLIK (violin)
MONIKA WILIŃSKA-TARCHOLIK (piano)

rec: NOSPR Chamber Hall, Katowice, October/November 2016 CD ACCORD ACD229-2 [47.20]

To wartościowe i ciekawe w odbiorze wydawnictwo zawiera znaczące utwory nagrane w bardzo dobrej jakości, choć można mieć wątpliwości co do krótkiego czasu odtwarzania. Podczas, gdy czas odtwarzania płyt CD z muzyką klasyczną oscyluje przeciętnie wokół 70 minut, 47 minut to trochę mało, zwłaszcza że Sonata nr 1 Prokofiewa – choć dłuższa niż nr 2 – trwa znacznie poniżej 30 minut w nagraniu Kremera i Argerich, a Rapsodia nr 2 Bartóka ok. 12 minut. To jedyny minus tego świetnego nagrania. Żadnego z zamieszonych utworów nie słyszy się tak często, jak byśmy oczekiwali, a pierwsze trzy to ważne utwory znaczących kompozytorów. Łączą je świadomie zastosowane akcenty muzyki ludowej, a utwór Prokofiewa jest miejscami dość pogodny, pomimo trudnych, wojennych czasów, w których został skomponowany.
Wykonanie utworów przez małżeński duet - Piotra Tarcholika i Monikę Wilińską-Tarcholik jest śmiałe, mocne i pełne charakteru, ogólnie trochę wolniejsze niż klasyczne nagranie Kremera i Argerich z 1996 r. (z wyjątkiem krótkiego Andante), jednak zagrane z głębią i rozmachem. Od pierwszych minut sonaty Prokofiewa artystom udaje się uchwycić zarówno liryczność jaki i neoklasycyzm utworu. Cudowne Andante jest poetyckie i naturalne, a finałowe rondo jest tak piękne, jak tylko można sobie wymarzyć.
Rapsodia Bartóka jest atrakcyjna i – przynajmniej jak na Bartóka – dość nieskomplikowana i ludowa – choć nie oparta na żadnym istniejącym cytacie muzyki ludowej. Kunszt i profesjonalizm obojga muzyków jest ewidentny – podczas wzajemnego współgrania skrzypiec i fortepianu akcenty często delikatnie przesuwają się w stronę jednego bądź drugiego instrumentu.
Często brak mi zrozumienia dla muzyki Szymanowskiego i oczekiwałem, że raczej będę ją w tym nagraniu podziwiał niż się nią delektował. Okazało się jednak, że jest wiele miejsc, którymi się można delektować - od ciemności początkowego Nokturnu, który czasami brzmi jak muzyka improwizowana, po ekscytującą Tarantellę. Wykonanie jest szybsze niż na niektórych nagraniach konkurentów, lecz wszystko ma swoją właściwą wagę, do czego przyczynia się klarowność nagrania.
Marzenie Lepianki jest czarujące, lżejsze niż pozostałe utwory na dysku, lecz urocze i romantyczne. Nigdy nie słyszałem tego utworu- nie słyszałem też o nim. Lepianka nie był zbyt płodnym kompozytorem, ponieważ jego domeną było nauczanie, a Marzenie to jest jedyne wykonanie jakiegokolwiek utworu Lepianki, jakie znalazłem. Być może inni wykonawcy podchwycą je jako doskonały bis, który spodoba się słuchaczom.
Jakość nagrania jest wyjątkowa, nawet w porównaniu z najlepszymi współczesnymi standardami, a informacje na to nie powinno przysłonić doskonałości muzyki i tego utalentowanego duetu. Prosimy o więcej!

Michael Wilkinson

(Tłumaczenie Jacek Betleja)

Koncert oratoryjny 34. Przemyskiej Jesieni Muzycznej

Serdecznie zapraszamy na Koncert oratoryjny w ramach 34. Przemyskiej Jesieni Muzycznej, który odbędzie się w środę 25.10.2017 r. o godz. 19.30 w Bazylice Archikatedralnej w Przemyślu.

Wystąpią:

JADWIGA KOT - sopran
NATALIA DARKOWSKA - mezzosopran
JACEK ŚCIBOR - tenor, recytacje
KAMIL KAZNOWSKI – bas
BARTOSZ PIEKARSKI - klarnet

CHÓR I ORKIESTRA ZPSM oraz CHÓR KAMERALNY TOWARZYSTWA MUZYCZNEGO W PRZEMYŚLU

ANDRZEJ GURAN, JOANNA GIBAŁA-SZELĄŻEK - przygotowanie chórów
ANTONI GURAN – dyrygent

Program:
Wolfgang Amadeusz Mozart – Msza Koronacyjna KV 317
Feliks Nowowiejski - Śmierć Ellenai op. 32 a

Morpheus Saxophone Quartet + Opera na wynos

21.10.2017 sobota, godz. 18.00, Towarzystwo Muzyczne
MORPHEUS SAXOPHONE QUARTET
WOJCIECH PSIUK – saksofon sopranowy
PAULINA MŁYNARSKA – saksofon altowy
SZYMON NIDZWORSKI – saksofon tenorowy
GRZEGORZ BIL – saksofon barytonowy


Philip Glass - Kwartet
Dariusz Przybylski - Morpheus
Gabriel Pierne – Introduction et Variations sur Une Ronde Populaire
George Gershwin - Błękitna Rapsodia
Timothy Blinko - Sculptures

22.10.2017 niedziela, godz. 18.00, Towarzystwo Muzyczne

OPERA NA WYNOS

LESZEK SOLARSKI – bas
PRZEMYSŁAW WINNICKI - fortepian

Festiwal im. Janiny Garści w Stalowej Woli

Prezes Fundacji Wspierania Kultury "Amadeusz" - Magdalena Pamuła i Dyrektor Miejskiego Domu Kultury w Stalowej Woli - Marek Gruchota zapraszają na Festiwal im. Janiny Garści w Stalowej Woli.

19 - 21 października 2017
wstęp wolny

Festiwal im. Janiny Garści w Stalowej Woli ma charakter międzynarodowy. Wystąpią młodzi instrumentaliści oraz profesjonalni muzycy. Usłyszymy m.in. orkiestrę  „Wirtuozi Lwowa”, ukraińska pianistkę Tatianę Szewczenko i młodego litewskiego pianistę Pauliusa Anderssona.
Wszystkie koncerty odbędą się w Miejskim Domu Kultury w Stalowej Woli.

PROGRAM:
19.10.2017 / czwartek / godz. 17.00
Koncert „Artyści dzieciom”
Utwory kompozytorów polskich wykonają:
Ludmiła Worobec-Witek – skrzypce
Leszek Kołodziejski – akordeon
Tatiana Szewczenko, Natalia Wolanin, Andrzej Tatarski, Edward Wolanin, Artur Jaroń, Jacek Ciołczyk – fortepian
Gościnnie: Paulius Andersson / Litwa – fortepian

20.10.2017 / piątek / godz. 17.00
Koncert „Młodzi, zdolni”
„Amadeusz” promuje uczniów szkół muzycznych z Domosławic, Kielc, Rzeszowa, Stalowej Woli, Warszawy

21.10.2017 / sobota / godz. 17.00
Orkiestra „Wirtuozi Lwowa”
Serhij Burko – dyrygent
Soliści:
Sylwia Sulikowska – skrzypce
Anna Urzędowska, Kamila Wawrzeńczyk, Klara Kraj – fortepian
Bartosz Szymczyk – waltornia
Cezary Sagan – trąbka
Festiwalowi towarzyszy wystawa prac plastycznych uczniów stalowowolskich szkół „Tak widzimy muzykę” – hol MDK

Janina Garścia (1920 – 2004)
Kompozytorka i pedagog urodziła się 12 marca 1920 r. w Krakowie. Działalność kompozytorską rozpoczęła w 1942 roku, jej dorobek twórczy obejmuje ponad 700 utworów zawartych w 86 opusach. Komponowała utwory dla dzieci i młodzieży, głównie na fortepian, a także na wiolonczelę, obój, flet prosty i perkusję.
Państwowa Szkoła Muzyczna I i II stopnia w Stalowej Woli nawiązała kontakty z kompozytorką w 1983 r. i rozpoczęła organizację konkursów na najlepsze wykonanie Jej utworu. Początkowo były to imprezy szkolne i międzyszkolne, z czasem urosły do rangi Konkursów Ogólnopolskich oraz Konkursów Międzynarodowych. Pani Janina Garścia pełniła w nich funkcję Honorowej Przewodniczącej Jury. Zyskała sympatię uczestników konkursów swoją wyjątkową osobowością i twórczością, której bliska jest dusza dziecka.
Stalowa Wola stała się bliska jej sercu. W wywiadzie dla Sztafety z 5 czerwca 1996r. powiedziała: „Jestem zakochana w Stalowej Woli. Przyjeżdżam tutaj od 1984r. z wielką przyjemnością. Podoba mi się okolica, piękne lasy i cała przyroda...”
Kompozytorka zmarła 1 marca 2004 r., została pochowana na Cmentarzu Rakowieckim w Krakowie.

Recital Mistrzowski Adama Wodnickiego na Przemyskiej Jesieni Muzycznej

8.10.2017r. niedziela, Zamek Kazimierzowski, godz. 18:00

Program
Joseph Haydn – Sonata C- dur  Hob XVI: 50  Allegro - Adagio - Allegro molto
Fryderyk Chopin – Bolero a-moll, op.19
Fryderyk Chopin – Fantazja f-moll, op.49
Robert Muczyński – Desperate measures (Wariacje na temat Paganiniego), op.48, rok 1996)
Sergiusz Prokofiew – VI Sonata A-dur, op.82 Allegro moderato - Allegretto - Tempo di valzer lentissimo - Vivace

ADAM WODNICKI – jeden z najwybitniejszych polskich pianistów urodzony i mieszkający do wczesnej młodości w Przemyślu, od ponad 30 lat zamieszkały w USA. Prowadzi ożywioną działalność artystyczną jako koncertujący pianista i pedagog o międzynarodowej renomie. Pianista uzyskał dyplom w krakowskiej Akademii Muzycznej w klasie prof. Jana Hoffmana (który w młodości studiował u uczennicy księżnej Marceliny Czartoryskiej, ulubionej uczennicy Fryderyka Chopina, a później był studentem i asystentem Egona Petriego), studiował również u Guido Agostiego w Sienie oraz u Gyorgy Seboka w Indiana University w Bloomington, łącząc elementy tradycji Chopina, Liszta i Busoniego. Był trzykrotnie nagradzany na krajowych konkursach Towarzystwa im. F. Chopina w Warszawie; otrzymał także trzy nagrody na VIII Festiwalu Pianistyki Polskiej w Słupsku. Programy A. Wodnickiego eksponują muzykę polską, a w szczególności dzieła Ignacego Paderewskiego, w ostatnich latach także Witolda Lutosławskiego. Nieznana szerzej za granicą twórczość Paderewskiego spotyka się z entuzjastycznym przyjęciem publiczności i prasy. Nazywany przez krytyków „fenomenalnym pianistą” i „muzyczną gwiazdą”  Adam Wodnicki koncertował jako solista na pięciu kontynentach. W ostatnich kilku sezonach występował m.in. w Hiszpanii, Portugalii, Francji, Czechach, Bułgarii, Niemczech, Włoszech, Ukrainie, Chinach, Korei, Kolumbii, Argentynie, Izraelu, Republice Południowej Afryki, USA, Kanadzie i wielokrotnie w Polsce. Artysta brał udział w wielu znanych międzynarodowych festiwalach muzycznych jak Arundel Festival (Anglia), Les Rencontres Internationales Frederic Chopin w Nohant i Nancyphonies w Nancy (Francja), w Festiwalu Chopinowskim w Marianskich Łaźniach (Czechy), Festiwalu Pianistycznym w Szenyang (Chiny). A. Wodnicki dokonał licznych nagrań płytowych dla firm Muza, Folkways, Wergo, Klavier, Centaur, Altarus i Dux. Nagrania spotkały się z entuzjastycznym przyjęciem krytyki. Wydane przez Altarus kompakty z muzyką Ignacego Jana Paderewskiego zostały ocenione
jako „nagrania mistrza fortepianu”; płyta firmy Centaur (z wiolonczelistą Carterem Enyeartem) uznana była przez Chicago Tribune jako „jedno z najlepszych nagrań współczesnej muzyki kameralnej roku”. Krytyk Fanfare umieścił wydaną w 2003 r. płytę z Triami Fortepianowymi Roberta Muczyńskiego na tak zwanej „Want List 2004”. Wydana w 2008 roku przez Dux płyta z koncertami fortepianowymi Serockiego, Bairda i Krenza otrzymała nominację Polskiej Akademii Fonograficznej do Fryderyka 2009. Adam Wodnicki wielokrotnie nagrywał dla radia i telewizji w różnych krajach, m.in. w Japonii, USA, Finlandii, Polsce. Z Narodową Orkiestrą Symfoniczną Polskiego Radia w Katowicach nagrał  koncerty fortepianowe Serockiego, Bairda, Krenza oraz oba koncerty Stojowskiego. W latach 1973-1977 był asystentem, a później adiunktem w Akademii Muzycznej w Krakowie. W 1979 r., na zaproszenie University of Texas w Austin, uczył w tamtejszej School of Music. Od 1980 r. wykłada w University of North Texas College of Music w Denton, gdzie jest profesorem fortepianu. Do grona jego studentów zalicza sie szereg laureatów międzynarodowych konkursów pianistycznych. Z międzynarodową działalnością koncertową Adama Wodnickiego łączą się liczne kursy mistrzowskie (zajęcia prowadził m.in. w Central Conservatory w Pekinie i University of Pretoria w R P A); od kilku lat jest dyrektorem Międzynarodowego Kursu Pianistycznego w Warnie. Był również jurorem międzynarodowych konkursów pianistycznych w Hong Kongu, USA, Kolumbii, Portugalii, Czechach i na Taiwanie. Adam Wodnicki jest redaktorem wykonawczym pierwszego wydania Dzieł wszystkich Paderewskiego, wydanego przez Musica Iagellonica w Krakowie.  Zredagował także utwory fortepianowe Piotra Perkowskiego, Stanisława Niewiadomskiego i Tadeusza Joteyki (Wydawnictwo Eufonium). Jego artykuł o Chopinie ukazał się w The European Journal for Pianists and Teachers. W 2014 roku Adam Wodnicki został odznaczony przez Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego medalem Zasłużony Kulturze Gloria Artis. W 2015 został laureatem nagrody Złote Sowy Polonii w dziedzinie muzyki, przyznawanej przez redakcje czasopisma Jupiter we Wiedniu.

Inauguracja 34. Przemyskiej Jesieni Muzycznej

34. Przemyska Jesień Muzyczna

Tegoroczna, 34 Przemyska Jesień Muzyczna pod hasłem MARIAŻE zapowiada się niezwykle atrakcyjnie. Repertuar, zgodnie z założeniami, będzie bardzo urozmaicony. Będziemy mieli okazję wysłuchać wielu genialnych dzieł muzyki klasycznej, jak również kompozycji jazzowych oraz niedawno powstałej muzyki współczesnej (np. MORPHEUS Dariusza Przybylskiego). Będziemy świadkami „preparowania” fortepianu i eksperymentów na tym instrumencie. Miłośników opery z pewnością ucieszy spektakl OPERA NA WYNOS. Punktem centralnym festiwalu będzie koncert promujący najnowsze wydawnictwo Towarzystwa Muzycznego w Przemyślu - płytę CD KLEJNOTY EUROPY WSCHODNIEJ. Wśród wykonawców wielkie osobowości artystyczne, a także debiutanci i artyści najmłodszego pokolenia. Z radością, jak co roku, gościć będziemy artystów rodem z Przemyśla, na czele z Adamem Wodnickim. Zapraszamy do zapoznania się z programem festiwalu! Do zobaczenia na koncertach!
Magdalena Betleja

1.10.2017 niedziela, godz. 17.00 Zamek Kazimierzowski
KONCERT INAUGURACYJNY
MAŁE MANIFESTY NA FORTEPIAN I ORKIESTRĘ
SEB BERNATOWICZ TRIO
SEBASTIAN BERNATOWICZ - fortepian
JÓZEF MICHALIK - kontrabas
MAREK OLMA - perkusja

PRZEMYSKA ORKIESTRA KAMERALNA
ALEKSANDRA WAGSTYL – skrzypce/dyrygent

Sebastian Bernatowicz - muzyka i aranżacje

Tfugato - Beevorg - Lament - Praśny - Łazany - Miniatura

Bilety w cenie 20 zł do nabycia przed koncertami oraz w sklepie MUSICLAND (ul. Serbańska 13)
Karnety 80 zł. (ulgowe 40 zł – emeryci, studenci)
Dzieci i młodzież szkolna wstęp wolny

Organizator:
Towarzystwo Muzyczne w Przemyślu

Współorganizator:
Przemyskie Centrum Kultury i Nauki ZAMEK

Dofinansowano ze środków
Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego
Urząd Miejski w Przemyślu

 

Finał XXVII Festiwalu im. Adama Didura

30.09.2017 godz. 19.00
Wielkie dzieła wokalno-instrumentalne

Giacomo Puccini – Messa di Gloria

Felix Mendelssohn-Bartholdy – Psalm 114 Da Israel aus Ägypten zog op.51

Łukasz Gaj – tenor,
Adam Szerszeń – baryton

Orkiestra i chór Filharmonii Śląskiej pod dyrekcją Mirosława Jacka Błaszczyka

Kościół Chrystusa Króla      (cena biletu 20 zł)

Chór i orkiestra Filharmonii Śląskiej

prof. Mirosław Jacek Błaszczyk – dyrektor Filharmonii Śląskiej im. Henryka Mikołaja Góreckiego ( I dyrygent Orkiestry Symfonicznej Filharmonii Śląskiej)
Ukończył z odznaczeniem studia w Akademii Muzycznej w Katowicach, gdzie kształcił się w klasie dyrygentury Karola Stryji. W 1993 r. dzięki stypendium American Society for Polish Music pogłębiał umiejętności dyrygenckie w Los Angeles. W okresie 1984-1986 dyrygował zespołem złożonym z muzyków katowickiej Wielkiej Orkiestry Symfonicznej Polskiego Radia i Telewizji podczas festiwali Warszawska Jesień i Śląskie Dni Muzyki Współczesnej. W 1986 r. został dyrektorem artystycznym Państwowej Orkiestry Symfonicznej w Zabrzu, a w 1990 r. dyrektorem naczelnym i artystycznym Państwowej Filharmonii w Białymstoku, z którą odbył tournée po USA (1995; m.in. nowojorska Carnegie Hall). Przez dwa sezony był dyrektorem naczelnym i artystycznym Filharmonii Poznańskiej (1996). Od 2013 roku jest dyrektorem Filharmonii Śląskiej im. Henryka Mikołaja Góreckiego w Katowicach, której w latach 1998-2013 był dyrektorem artystycznym. Od 1999 – dyrektor artystyczny i juror Międzynarodowych Konkursów Dyrygentów im. Grzegorza Fitelberga w Katowicach. Od 2017 jest też szefem artystycznym Polskiej Orkiestry Sinfonia Iuventus.
W latach 1999-2002 był głównym dyrygentem Międzynarodowego Konkursu Pianistycznego w Porto (Portugalia), a w 2003 r. jurorem i dyrygentem na Międzynarodowym Konkursie Pianistycznym w Maroku. Dwa lata później powołany został na stanowisko dyrektora artystycznego II Międzynarodowego Konkursu Skrzypcowego w Toruniu, pełnił je także w 2013 roku; w III i IV toruńskim konkursie (2013, 2016 r.) był także jurorem. W 2011 r. objął stanowisko przewodniczącego jury VIII Międzynarodowego Konkursu Wiolonczelowego im. W. Lutosławskiego w Warszawie. Był przewodniczącym jury VI Ogólnopolskiego Konkursu Młodych Dyrygentów w Białymstoku (2016).

Koncertuje na wszystkich estradach w kraju, z Filharmonią Narodową na czele i za granicą (m.in. Albania, Austria, Białoruś, Chiny, Czechy, Francja, Hiszpania, Irlandia, Japonia, Kanada, Korea Południowa, Litwa, Łotwa, Maroko, Meksyk, Niemcy, Portugalia, Słowacja, Słowenia, Szwecja, Tunezja, Ukraina i USA). Z zespołami Filharmonii Śląskiej nagrał kilkadziesiąt płyt. Górecki. Mikołaj/Henryk Mikołaj (DUX 0924) nominowana była do Fryderyka 2013. Ma na swym koncie wiele prawykonań. Filharmonicy śląscy pod jego batutą byli pierwszymi wykonawcami w Polsce IV Symfonii Tansman Epizody Henryka Mikołaja Góreckiego, zamykając cykl światowych prawykonań tego utworu (2014/2015 Londyn – Los Angeles – Amsterdam – Łódź/Katowice). Jako drugie na świecie w 2016 r. wykonanie to wydano na CD. W 2017 r. ukazała się płyta z II Symfonią Kopernikowską H.M. Góreckiego pod jego batutą.
Za promowanie muzyki polskiej, ze szczególnym uwzględnieniem współczesnej, oraz za osiągnięcia filharmoników śląskich pod jego batutą otrzymał Nagrodę Prezydenta Miasta Katowice w dziedzinie kultury. Podobną uhonorowany został także przez prezydenta Rybnika. Jest kierownikiem Katedry Dyrygentury Symfoniczno-Operowej w Akademii Muzycznej w Katowicach. 7 sierpnia 2012 r. prezydent RP Bronisław Komorowski nadał artyście tytuł profesora sztuk muzycznych.

Adam Szerszeń - baryton

Absolwent Państwowej Szkoły Muzycznej II st.im.Mieczysława Karłowicza w Katowicach, z klasy Danuty Rajchel. Ukończył z wyróżnieniem Akademię Muzyczną im. Karola Szymanowskiego w Katowicach, gdzie studiował pod kierunkiem prof. Michaliny Growiec.
Od 2002 roku pracownik Akademii Muzycznej w Katowicach. Od 1998 do 2002 roku był śpiewakiem zespołu Camerata Silesia. Od 2002 do 2005 roku był solistą Opery Śląskiej, następnie od 2003 do 2009 roku gościnnym solistą Teatru Wielkiego w Poznaniu, a od 2012 do 2015 roku solistą Teatru Wielkiego w Łodzi. Od 2004 roku jest także gościnnym solistą Teatru Wielkiego-Opery Narodowej
w Warszawie, gdzie kreował pierwszoplanowe partie w siedmiu premierach i kilkudziesięciu spektaklach. Od 2015 r. do nadal jest solistą Opery Krakowskiej. W 2014 roku uzyskał stopień doktora nauk muzycznych. Obecnie pracuje na stanowisku adiunkta w Akademii Muzycznej im. K. Szymanowskiego w Katowicach.

Artysta ma w swoim repertuarze 31 ról w następujących operach: Ch. W. Gluck - Orfeo ed Euridice, H. Purcell - Dydona i Eneasz, W. A. Mozart - Cosi fan tutte, G. Bizet - Carmen, G. Verdi - Aida, Traviata, Ernani, Don Carlos, Un ballo in mascera, I Due Foscari, Stiffelio, La forza del destino, U. Giordano - Andrea Chenier, P. Czajkowski - Dama Pikowa, Eugeniusz Oniegin, M. Musorgski - Borys Godunow, G. Puccini - La Boheme, Madama Butterfly, Tosca, S. Moniuszko - Starszny Dwór, Halka, L. van. Beethoven - Fidelio, K. Millöcker - Bettelstudent, B. Bartok - Zamek Sinobrodego, Ph. Glass - The fall of house of Usher, J. Strauss - Die Fledermaus, Zigeunebaron, I. Kalman - Księżniczka Czardasza.
Jego dorobek artystyczny to również dzieła oratoryjno-kantatowe, m.in.: L.v. Beethoven - IX symfonia, J. Brahms - Niemieckie requiem, J. Haydn - Stabat Mater, Stworzenie świata, G. Faurée - Requiem, K. Szymanowski - Stabat Mater, H. M. Górecki - Beatus Vir, J. S. Bach - Magnificat, Ich habe genung, F. List - Via Crucis, G. Puccini - Missa di Gloria, A. Ramirez - Missa Criolla, L. Boulanger - Faust et Helene, S. Rachmaninow - Dzwony. Cykle pieśni: G. Mahler - Lieder eines fahrenden Gesellen, Kindertotenlieder, J. Brahms - Vier ernste Gesange, A.Dvorak - Pieśni cygańskie, J. Świder - Chamber Music, T. Baird - 4 Sonety miłosne, M. Ravel - 3 Pieśni Don Kichota do Dulcynei, Pieśni do słów Mallarme.
Występował w Niemczech, Belgii, Luksemburgu, Francji, Włoszech, Kanadzie, Tajwanie, Japonii, Kuwejcie, Bahrajnie.

Łukasz Gaj – tenor
Edukację muzyczną rozpoczął w Szkole Muzycznej II stopnia w Tarnowie w klasie dr Alicji Płonki. Naukę kontynuował na Wydziale Wokalno-Aktorskim Akademii Muzycznej im. Karola Szymanowskiego w Katowicach w klasie śpiewu solowego dr hab. Macieja Bartczaka, gdzie w 2008 roku otrzymał dyplom z wyróżnieniem.
Jeszcze jako student angażowany był w wiele przedsięwzięć muzycznych, m.in:  wziął udział w dwóch koprodukcjach Supierz Music Management wykonując partię Artuta i Normana w „Łucji z Lammermoor” z Operą Śląską oraz partię Remendada w „Carmen” z Operą Kijowską w teatrach operowych Holandii i Belgii.

Od sezonu artystycznego 2009/2010 jest solistą Opery Wrocławskiej, gdzie wykonuje partie m.in.: Rudolfa („Cyganeria”), Księcia Mantui („Rigoletto”), Nemorina („Napój  Miłosny”) ,Ferranda („Cosi Fan Tutte”), Tamina („Czarodziejski  Flet”), Hrabiego Almavivy („Cyrulik Sewilski”), Don Ottavia  („Don Giovanni”),Fentona („Falsaff”),
Casia („Otello”), Beppa („Pajace”), Kniazia Szujskiego („Borys Godunow”).
Współpracuje również z Teatrem Wielkim w Poznaniu ( Hrabia Amaviva – „Cyrulik Sewilski”) oraz Gliwickim Teatrem Muzycznym (Kamil de Rosillon – „Wesoła Wdówka”,
Caramello – „Noc w Wenecji”).
Łukasz Gaj jest laureatem nagrody specjalnej na Międzynarodowym Konkursie Śpiewaczym im. Imricha Godina w Vrable (Słowacja), trzeciej nagrody na Międzyuczelnianym Konkursie „W kręgu słowiańskiej muzyki wokalnej” w Katowicach oraz finalistą konkursu Polskiej Pieśni Artystycznej w Warszawie.
Brał udział w licznych festiwalach muzycznych, m.in.: w Europejskim Festiwalu im. Jana Kiepury w Krynicy-Zdroju, Warszawie, Krakowie, Toruniu, Rzeszowie, Chrzanowie, Wieliczce, XX Śląskim Festiwalu im. Lugwiga van Beethovena, XIII Festiwalu Ave Maria, X Jubileuszowym Festiwalu Muzyki Organowej i Kameralnej
im. Moritza Borsiga, IX Festiwalu Muzyki Zabytkowych Parków i Ogrodów im. Carla Marii von Webera – W hołdzie Richthofenowi, VII Festiwalu “Bel Canto” w Nałęczowie, gdzie otrzymał nagrodę Złotego Słowika.

XXVII Festiwal im. Adama Didura - Primadonny

29.09.2017 godz. 18.00
Primadony
Małgorzata Walewska – mezzosopran
Joanna Woś – sopran
Robert Morawski – fortepian
Piotr Nędzyński – prowadzenie

sala widowiskowa SDK (cena biletu 30 zł)

Wykonanie kompozycji nagrodzonej w XXV Ogólnopolskim Otwartym Konkursie Kompozytorskim im.Adama Didura

Michał Schäfer ...Wybrzeża ciszy... na mezzosopran i kwartet smyczkowy

Magdalena Niezgoda - Solarz - mezzosopran
Kwarter AIRIS
Aleksandra Czajor  - I skrzypce
Grażyna Zubik - II skrzypce
Natalia Warzecha - Karkus - altówka
Julia Kotarab - wiolonczela

Małgorzata Walewska, mezzosopran dramatyczny, jest jedną z najbardziej uznanych polskich śpiewaczek operowych,. Artystka ukończyła Akademię Muzyczną im. Fryderyka Chopina w Warszawie w klasie profesor Haliny Słonickiej. Jest laureatką oraz finalistką wielu międzynarodowych konkursów m.in.: Alfreda Krausa w Las Palmas, Luciano Pavarottiego w Filadelfii, Stanisława Moniuszki w Warszawie i Belvedere w Wiedniu.
Po ukończeniu studiów występowała w Theater Bremer, a następnie została zaangażowana przez wiedeńską Staatsoper, gdzie debiutowała jako Polina w Damie pikowej oraz w roli Carmen. W Wiedniu po raz pierwszy pracowała z artystami takimi jak Luciano Pavarotti czy Placido Domingo. Kolejne lata przyniosły angaże w Semperoper w Dreźnie (1999) oraz w Deutsche Oper w Berlinie. W 2005 roku Małgorzata Walewska zadebiutowała w Metropolitan Opera w Nowym Jorku jako Dalila w Samsonie i Dalili, a partnerował jej José Cura. Oprócz Dalili Małgorzata Walewska zaśpiewała w Metropolitan Opera partie Santuzzy i Amneris. Kolejne ważne debiuty na międzynarodowych scenach to rola Azuceny w Królewskiej Operze Covent Garden w Londynie (2009), Mamki w Kobiecie bez cienia R. Straussa w Palacio de Bellas Artes w Meksyku (2012) i Dalili w Grand Théâtre de Genève (2012), gdzie orkiestrę prowadził Maestro Michel Plasson. W 2015 roku dodała do swojego repertuaru rolę Kundry w Parsifalu R. Wagnera. Na początku sezonu 2016/2017 Małgorzata Walewska zadebiutowała w roli Wdowy w premierowej produkcji Goplany W. Żeleńskiego w Teatrze Wielkim Operze Narodowej.

Małgorzata Walewska współpracowała z wieloma światowej sławy dyrygentami takimi jak: Marco Armiliato, Seymon Bychkov, Jesus Lopez Cobos, Asher Fish, Valery Gergiev, Philippe Jordan, Vladimir Jurowski, Marco Letonja, Nicola Luisotti, Carlo Montanaro, Stefan Soltesz, Carlo Rizzi, Massimo Zanetti czy Andriy Yurkevych. Wystąpiła na ponad 30 scenach słynnych teatrów m.in: Teatro Real w Madrycie, Teatro Nacional de São Carlos w Lisbonie, Teatro dell’Opera w Rzymie, Seattle Opera, San Francisco Opera, Grand Théâtre w Luksemburgu, Finnish National Opera w Helsinkach, Washington National Opera, Baltimore Opera i Herodion Theatre w Atenach.
Artystka śpiewa także repertuar oratoryjny i daje liczne recitale z akompaniamentem fortepianu lub harfy. W programie ma wiele pieśni kompozytorów polskich i zagranicznych takich jak: G. Fauré, F. Schubert, S. Moniuszko, K. Szymanowski, F. Chopin czy P. Czajkowski oraz cykle Les nuits d’été H. Berlioza czy Wesendonck Lieder R. Wagnera. Od 2013 roku z towarzyszeniem harfistki Małgorzaty Zalewskiej wykonuje pieśni francuskie m. in. R. Hahna.
Małgorzata Walewska nagrała wiele albumów: od utworów goszczących na stałe w jej repertuarze (Voce di donna), po kolędy (Christmas Time), crossoverowe aranżacje (Walewska i przyjaciele, Mezzo) czy arie G. F. Händla, pieśni religijne i utwory organowe (Farny).
W 2014 roku Małgorzata Walewska została mianowana Dyrektorem Artystycznym Międzynarodowego Festiwalu i Konkursu Sztuki Wokalnej im. Ady Sari. W październiku 2016 roku otrzymała nadawany przez Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego Złoty Medal Gloria Artis, podkreślający wybitny wkład artystki w rozwój kultury polskiej.

Joanna Woś
Artystka łącząca w sposób mistrzowski arcytrudne partie koloraturowe z niezwykłą lekkością oraz wyczuciem stylu belcanta. Joanna Woś dysponuje dźwięcznym, nieskazitelnie czystym intonacyjnie głosem o bardzo szerokiej skali. (sięgającej swobodnie F trzykreślnego). Imponująca lekkość i wyśmienita precyzja pozwala artystce brawurowo wykonywać nawet najtrudniejsze partie koloraturowe bez najmniejszego wysiłku zachowując przy tym wyjątkowe brzmienie i finezyjny styl bel canto.
Laureatka wielu prestiżowych konkursów i festiwali wokalnych. Nagrodzona m. in I nagrodą na Międzynarodowym Konkursie Wokalnym w Bilbao, wielokrotna laureatka Złotych Masek (nagród krytyków muzycznych). Debiutowała partią tytułową w Łucji z Lammermooru Gaetana Donizettiego w Teatrze Wielkim w Łodzi. Sukces jaki odniosła swą pierwszą rolą nie pozostawiał wątpliwości , że artystka dysponuje wyjątkowym talentem wokalnym. Wydarzenie to zadecydowało o dalszym rozwoju kariery artystki, która po ukończeniu Akademii Muzycznej w Łodzi na stałe związała się zawodowo z Teatrem Wielkim zostając jego solistką. Entuzjazm publiczności i uznanie krytyki są nieodłącznym elementem kariery artystki, a jej kolejne role zawsze przyjmowane są z największym uznaniem. Potrafi oczarować bowiem nie tylko zjawiskową koloraturą, ale także liryzmem i wybitnym talentem dramatycznym.

Poza stałą współpracą z łódzką sceną, Joannę Woś możemy podziwiać także na scenach Opery Narodowej w Warszawie, Opery Krakowskiej, Teatru Wielkiego w Poznaniu, Opery Bałtyckiej, Filharmonii Narodowej oraz Filharmonii Krakowskiej. Gości także na wielu światowych scenach operowych m.in. w Royal Festival Hall w Londynie, Alte Oper we Frankfurcie, Deutsche Oper w Berlinie, Auditorium w Rzymie, Centrum Galiny Wiszniewskiej w Moskwie, Operze Narodowej w Wilnie, Operze Narodowej w Zagrzebiu, Nowosybirskim Teatrze Opery i Baletu oraz innych scenach operowych i salach koncertowych na całym świecie.
Artystka śpiewała pod kierunkiem wielu wybitnych dyrygentów takich jak: Antoni Wit, Jonas Aleksy, Jerzy Maksymiuk, Tadeusz Kozłowski, Jan Krenz, Jacek Kaspszyk, Friedrich Haider, Will Crutchfield ,Marco Baldieri, Andrea Licata, Massimiliano Caldi, Gabriel Chmura. Spiewala razem z wybitnymi śpiewakami, wśród których byli m.in. baryton Renato Bruson, Artur Ruciński, tenorzy: Salvatore Licitra, Salvatore Fisichella, Piotr Beczała, Arnold Rutkowski, Mariusz Kwiecień oraz amerykańska sopranistka Gwendolyn Bradley.
W jej repertuarze znajdziemy nie tylko partie stricte koloraturowe jak partia Królowej Nocy w Czarodziejskim Flecie Wolfganga Amadeusza Mozarta, Rozyny w Cyruliku sewilskim Gioachina Rossiniego , Olimpii w Opowieściach Hoffmanna Jacques’a Offenbacha czy Anny Boleny w operze G. Donizettiego , ale także wybitne kreacje dramatyczno-liryczne jak np. partia Violetty w „Traviacie” , Gildy w „Rigoletcie” Verdiego, Elwiry w „Purytanach” Belliniego czy Noriny w Don Pasquale Gaetano Donizettiego. W swoim repertuarze ma także rolę Oskara w Balu maskowym Giuseppe Verdiego, Szemachańską Królową w Złotym koguciku Nikolaja Rimskiego-Korsakowa, Musetty w Cyganerii Pucciniego, Hrabiny w Weselu Figara, Fiordiligi w Cosi fan tutte, Donny Anny w Don Giovannim, Magdy w La rondine Giacoma Pucciniego, Eurydykę w Orfeuszu i Eurydyce Christopha Willibalda Glucka czy żony w Życiu z Idiotą Schnitkego. Bogaty jest również repertuar koncertowy Joanny Woś, obejmujący m.in. „Stabat Mater” Giovanniego Battisty Pergolesiego i Rossiniego, „Requiem”, „Exultate Jubilate” oraz msze Mozarta, „Mszę cecyliańską” Charles-François Gounoda, „Requiem” Gabriela Fauré, „Carmina burana” Carla Orffa oraz „Stabat Mater” Karola Szymanowskiego.
W 2008 roku dla Polskiego Radia nagrała z Kevinem Kennerem recital arii z 18-stu oper Księcia Józefa Michała Poniatowskiego. W roku następnym nagrała płytę z Markiem Drewnowskim Pieśni Chopina. W Operze Narodowej w Warszawie zaśpiewała w przedstawieniach premierowych w partiach: Magdy w La Rondine (2003 reż. Marta Domingo), Królowej Nocy w Czarodziejskim flecie (2006 reż. Achim Freyer) oraz partie tytułowe – Łucja z Lammermoor (2008), Lukrecja Borgia (2009), Orfeusz i Eurydyka (2009) oraz Traviata (2010). W kwietniu 2010 nagrała dla BBC, 3 Symfonię Henryka M. Góreckiego z Londyńską Orkiestrą Symfoniczną w Royal Festival Hall w Londynie pod dyrekcją Marin Alsop. W styczniu 2011 roku w Teatrze Wielkim w Poznaniu w sposób mistrzowski i wyjątkowy wykreowała postać Marii Stuardy w operze Donizettiego. W marcu 2011 zagrała postać Gildy (Rigoletto – G. Verdi) na deskach Teatru Wielkiego – Opery Narodowej w Warszawie. Jej występ w tytułowej roli opery Anna Bolena Donizettiego, podczas Festiwalu Operowego w szwajcarskim Saint Moritz, zebrał entuzjastyczne recenzje. W roku 2012 wcieliła się w postać Adiny podczas premiery „Napoju Miłosnego” w Operze Krakowskiej oraz Violetty w premierze „Traviaty” w Operze Bałtyckiej.
W kwietniu 2013 Teatr Wielki w Łodzi wystawił specjalnie dla niej po raz pierwszy operę G. Donizettiego „Anna Bolena”. Rolą tą artystka po raz kolejny udowodniła niezrównane mistrzostwo wokalno-aktorskie, będące nieodłącznym elementem wykonawczym stylu bel canto. Owacyjne przyjęcie Anny Boleny przez widzów zostało dopełnione uznaniem krytyki, która przyznała artystce Złotą Maskę, za najlepszą rolę dramatyczno – wokalną.
W kwietniu 2016 wystąpiła w premierowym monodramie „La voix humaine” Francisa Poulenca w reż. Mai Kleczewskiej w Teatrze Wielkim-Operze Narodowej w Warszawie.

Robert Morawski
Wybitny polski pianista kameralista. Uczeń słynnego Jerzego Marchwińskiego. W 1999 roku ukończył Akademię Muzyczną im. F. Chopina w Warszawie u prof. Bronisławy Kawalla (fortepian). Kształcił się pod kierunkiem wielu artystycznych znakomitości: Leszek Brodowski, Irwin Gage, Tomasz Herbut, Lee Kum Sing, Naum Sztarkman, Joanna Świtlik, Edward Wolanin.
Po raz pierwszy wystąpił w Filharmonii Narodowej mając siedem lat. Koncertuje w kraju i zagranicą, między innymi w Niemczech, Austrii, Bułgarii,. Szwajcarii, Włoszech, Norwegii i Francji oraz w Kanadzie. Występował na wielu międzynarodowych festiwalach muzycznych Schleswig Holstein Musik Festival, Warszawska Jesień, Laboratorium Muzyki Współczesnej, Dni Sztuki Wokalnej im. Ady Sari.

Laureat wielu prestiżowych nagród. Otrzymał nagrody dla najlepszego pianisty na wszystkich konkursach wokalnych w Polsce. W 1993 r. zajął pierwsze miejsce na Warszawskich Przesłuchaniach Kameralnych (trio fortepianowe). W roku 1993 i 1994 był laureatem Chopinowskiego Funduszu Stypendialnego. W 1996 r. otrzymał stypendium Ministra Kultury i Sztuki. Otrzymał nagrodę specjalną dla najlepszego pianisty na VIII Międzynarodowym Konkursie Wokalnym im. Ady Sari w Nowym Sączu. W 1999 r. zdobył II nagrodę na Międzynarodowym Konkursie Muzyki Kameralnej im. Krzysztofa Pendereckiego. W 2001 r. otrzymał nagrodę dla najlepszego pianisty na V Konkursie Wykonawstwa Polskiej Pieśni Artystycznej w Warszawie. W 2003 roku otrzymał nagrodę Prezydenta Warszawy Lecha Kaczyńskiego oraz nagrodę dla najlepszego pianisty na Konkursie Pieśni im. I. J. Paderewskiego w Bydgoszczy i na VI Międzynarodowym Konkursie im. ST. Moniuszki w 2007 roku, nagroda dla najlepszego pianisty na II Międzynarodowym Konkursie Wokalistyki Operowej im. Adama Didura w Bytomiu w 2008 roku, w 2009 roku otrzymał nagrodę Rektora UMFC za osiągnięcia artystyczne i pedagogiczne.
Posiada repertuar wykonawczy obejmujący dzieła od baroku do muzyki ostatnich dziesięcioleci. Dokonal prawykonania wielu utworów współczesnych kompozytorów polskich: W. Lutosławski, W. Rudziński, A.Kościów, P.Zych, Anna Jastrzębska.
Występuje z najwybitniejszymi polskimi artystami: Małgorzata Walewska, Vadim Brodski, Romuald Gołębiowski, Krzysztof Jakowicz, Tomasz Strahl, Sławomir Tomasik, Janusz Wawrowski, Kwartetem Camerata, Cameratą Vistula. Jest pianistą Konkursu Wokalnego im. Stanisława Moniuszki w Warszawie.
Od kilku lat prowadzi działalność pedagogiczną,od 2004 roku jest asystentem w klasie kameralistyki fortepianowej prof. Maji Nosowskiej.
Dokonał nagrań dla Telewizji Polskiej, Polskiego Radia i dla Telewizji Węgierskiej oraz płyt dla firm Acte Prealable, Dux, WW open sources.

Anna Maria Jopek na Festiwalu im. Adama Didura

27.09.2017 godz. 18.00
Mistrzowie nastroju
Anna Maria Jopek
Polanna - pieśni polskie od Wacława z Szamotuł do Karola Szymanowskiego

sala widowiskowa SDK      (cena biletu 40 zł)

Anna Maria Jopek - śpiew
Krzysztof Herdzin – fortepian, cajon, flety
Robert Kubiszyn - bas
Piotr Nazaruk - śpiew, flety, zithar, gitara, polskie instrumenty ludowe
Paweł Dobrowolski - perkusja

POLANNA BOOKLET
Zbliżaliśmy się do tych nagrań od lat. Ostrożnie, z czułością, świadomi trudności zadania, ale zarazem pewni, że ta próba podjęta być musi i będzie. AMJ studiowała muzykę klasyczną siedemnaście lat. Jednocześnie w domu otaczała ją stylizowana muzyka ludowa, kiedy rodzice współtworzyli zespół Mazowsze. Miłością z wyboru był jazz, jego nieustanna czujność we wzajem­nym słuchaniu się na scenie, jego swoboda, pojemność, otwartość na tak wiele wpływów. I stało się. Dziś AMJ świadomie nie przynależy do żadnego z tych światów, ale czerpie szerokim gestemz każdego z nich, w nadziei na odnalezienie własnego.
Ukochaną bajką z dzieciństwa AMJ była Pchła Szachrajka, którą z radością czytała potem naszym dzieciom, obfitująca w klasyczne już dziś sformułowania. Jedno z nich to dumne: „Jestem Pchłą, a przy tym Polką...”. Cóż, jeśli ta tożsamość tak wiele znaczy dla pchły, co dopiero dla muzyka. Zastanawialiśmy się od dawna, czy w muzyce tych stron istnieje na przestrzeni wieków wspólna nuta, ten charakterystyczny ton, wyjątkowy dla naszej ziemi. Polska dusza uchwyconaw dźwiękach. W ich następstwie, barwie, w harmonicznym kontekście. Móc znaleźć ten ton, spró­bować go wyodrębnić i nazwać, wpisać pieśni tak od siebie odległe w czasie, miejscu i tematyce we wspólny los. Z odrobiną zazdrości myślimy czasem o fado Portugalczyków, hiszpańskim fla­menco, bluesie Afroamerykanów, tangu z Argentyny, wiedeńskim walcu, sambie z Brazylii czy rozpoznawalnej na końcu świata tradycji muzyki kubańskiej, choć ich tańce mają tak wiele nazw. Jak nazwać ten dar, którym jest nieuchwytna melancholia, tęsknota, kropla dumy i szczypta buty, zarazem łagodność i hardość, światło i mrok – tak często jednocześnie obecne w polskich pieśniachi tańcach, szczególnie w mazurkach Chopina. Nie wiemy. To zresztą musi stać się naturalnie, wszak nie wiemy także kto i kiedy pierwszy raz nazwał fado tym właśnie słowem.
A propos słów, ten projekt nazwaliśmy Polka, ale nasi partnerzy mówiący w innych językach nie mogli tego pojąć i panicznie bali się, że każemy im grać lub miksować ten, z jakiejś przyczyny niecieszący się estymą gatunek muzyki. Została Polanna, bo to i imię może być piękne, i muzykaz częstokroć polnym, sielskim rodowodem.
Polskiej tradycji muzycznej AMJ jest wierna od pierwszej płyty na każdym z albumów, ale ni­gdy nie odważyliśmy się poświęcić jej całej sesji. Dziękujemy naszym przyjaciołom z tak wielu mu­zycznych światów, pozornie do siebie nieprzystających, że zgodzili się wybrać z nami w tę podróż.
Marcin Kydryński

XXVII Festiwal im, Adama Didura - Śpiewacy scen europejskich

25.09.2017 godz. 18.00
Śpiewacy europejskich scen
Ulrike Helzel (mezzosopran)
solistka Opery Wiedeńskiej
Gustav Mahler – V Symfonia, cz. IV Adagietto
Gustav Mahler – Rückert-Lieder
Anton Dvorak – Serenada E-dur op.22

sala widowiskowa SDK      (cena biletu 30 zł)
Orkiestra Stołecznego Królewskiego Miasta Krakowa Sinfonietta Cracovia
pod dyrekcją Jurka Dybała

ULRIKE HELZEL
Ciesząca się międzynarodowym uznaniem mezzosopranistka Opery Wiedeńskiej, z którą nawiązała stałą współpracę w roku 2012. Wcześniej przez wiele lat Helzel była artystką Deutsche Oper Berlin, gdzie wcieliła się m.in. w role Cherubina w Weselu Figara Wolfganga Amadeusza Mozarta, Lisiczki w Przygodach Lisiczki Chytruski Leoša Janáčka, Hänsel w Hänsel i Gretel Engelberta Humperdincka, Siebla w Fauście Charlesa Gounoda, Orfeusza w Orfeuszu i Eurydyce Christopha Willibalda Glucka czy Suzuki w Madame Butterfly Giacomo Pucciniego.
W latach 2006-2012 występowała na Bayreuth Festival jako Wellgunda w adaptacjach Złota renu i Zmierzchu bogów oraz Kobieta-kwiat i Giermek w Parsifalu Richarda Wagnera. W roku 2013 artystka zadebiutowała w Rzymie w roli Fryki w inscenizacji Złota renu pod dyrekcją Kirilla Peterenki.
Ulrike Helzel koncertowała w wielu krajach Europy, w Japonii i Stanach Zjednoczonych, wykonując szeroki i zróżnicowany repertuar — począwszy od Bacha aż po muzykę XX i XXI wieku. Pracowała z tak znakomitymi dyrygentami, jak Alain Altinoglu, Frédéric Chaslin, Adam Fischer, Mikko Franck, James Gaffigan, Simone Young, Cornelius Meister, Ingo Metzmacher, Andris Nelsons, Tomáš Netopil, Kirill Petrenko, Simon Rattle, Ulf Schirmer, Peter Schneider, Jeffrey Tate, Christian Thielemann czy Franz Welser-Möst, Jiri Kout, Lothar Zagrosek, Friedemann Layer, Marek Janowski, Helmut Rilling czy Peter Schreier, występując w najbardziej prestiżowych salach koncertowych świata (m.in. w Semperoper w Dreźnie, w berlińskiej Komische Oper, w brukselskiej Opéra La Monnaie, w monachijskiej Operze Bawarskiej, w Operze Holenderskiej w Amsterdamie, szwajcarskim Theater Basel oraz Weimerskim Teatrze Narodowym). Najbliższe plany koncertowe Helzel obejmują występ na scenie Opery Kolońskiej w roli Adelaidy w Ptaszniku z Tyrolu Carla Zellera oraz wcielenie się w rolę w Marceliny w adaptacji Wesela Figara realizowanej przez Operę Hamburską. Artystka planuje również występ z Hamburską Orkiestrą Symfoniczną, z którą wykona IX Symfonię Ludwiga van Beethovena.

JUREK DYBAŁ
Dyrektor Orkiestry Stołecznego Królewskiego Miasta Krakowa Sinfonietta Cracovia
Ceniony dyrygent, animator życia kulturalnego i muzyk słynnej orkiestry Filharmoników Wiedeń­skich. Swą dynamiczną osobowością sceniczną przyciąga publiczność sal koncertowych Europy, dyrygując takimi orkiestrami jak: Wiener Kamme­rOrchester, Wiener Concert-Verein, Bayerische Kammerphilharmonie, Orkiestra Filharmonii w Mon­te Carlo, Orkiestra Symfoniczna Praskiego Radia, Sinfonia Varsovia, NOSPR, Polska Orkiestra Radio­wa, Śląska Orkiestra Kameralna, Leopoldinum i Or­kiestra Symfoniczna NFM czy orkiestry filharmonii w Poznaniu, Krakowie, Łodzi, Gdańsku. W zakresie muzyki dawnej współpracuje m.in. ze słynnym zespołem Concerto Köln. Jest autorem przedstawień multimedialnych w nie­konwencjonalny sposób promujących muzykę XX i XXI wieku. Dyrygował m.in. pierwszym polskim wykonaniem Adagia na smyczki Krzysztofa Pendereckiego oraz uczestniczył w prawykonaniu kwintetu Kartki z nienapisanego dziennika i Duo concertante tego kompozytora. Doprowadził też do wiedeńskiej premiery Uwertury Franciszka Les­sla z Wiener KammerOrchester, a także nakłonił Concerto Köln do włączenia muzyki G. G. Gorczyckiego do swego repertuaru. Współpracował z tak wybitnymi muzykami jak: Yuri Bashmet, Gidon Kremer, Julian Rachlin, Gábor Boldoczki, Angela Hewitt, Mihaela Ursuleasa, Michel Lethiec, Georgijs Osokins, Martin Grubinger, Paul Meyer, Arto No­ras, Erwin Schrott, Konstanty Andrzej Kulka, Xavier de Maistre. Jest dwukrotnym laureatem nagrody muzycznej Fryderyk. Jurek Dybał jest pomysło­dawcą i dyrektorem Międzynarodowego Festiwalu im. Krzysztofa Pendereckiego – poziom 320, odby­wającego się w podziemiach zabytkowej kopalni Guido w Zabrzu. W trakcie trzeciej edycji tego Festiwalu Dybał zadyrygował polską premierą (w serii światowych prawykonań) zamówionego przez Sinfoniettę Cracovię Kon­certu na trąbkę i orkiestrę Krzysztofa Pendereckiego. Solistą w tym koncercie – utrwalonym na płycie wydanej przez prestiżową wytwórnię Sony Classical i nagrodzonym International Classical Music Award – był wybitny trębacz Gábor Boldoczki. Dyrektor Sinfonietty objął również kierownictwo muzyczne nad sceniczną adaptacją opery Ubu Król Pendereckiego w Operze Śląskiej. Wyreżyserowany przez Waldemara Zawodzińskiego spektakl został owacyjnie przyjęty przez publiczność i zebrał szereg entuzjastycznych recenzji.

SINFONIETTA CRACOVIA
Orkiestra Stołecznego Królewskiego Miasta Krakowa
Sinfonietta Cracovia to zespół z najwyższej półki, charakteryzujący się precyzją i elastycznością orkiestry kameralnej również w symfonicznym składzie. Początki dziejów Sinfonietty Cracovii wiążą się ściśle z powstaniem zespołu Młodzi Kameraliści Krakowscy. Wysokie umiejętności, zaangażowanie muzyków i świeżość interpretacji przy życzliwym wsparciu Państwa Elżbiety i Krzysztofa Pendereckich zaowocowały w 1994 roku nadaniem zespołowi statusu orkiestry miejskiej oraz nowej nazwy – Orkiestra Stołecznego Królewskiego Miasta Krakowa Sinfonietta Cracovia, pod którą funkcjonuje do dzisiaj. Sinfonietta współpracowała z plejadą najwybitniejszych artystów z całego świata, wśród których znaleźli się m.in. Krzysztof Penderecki, Antoni Wit, Jerzy Maksymiuk, Lorin Maazel, Valery Gergiev, Rudolf Buchbinder, Gidon Kremer, Maxim Vengerov, Rafael Payare, Gábor Boldoczki, Dmitry Sitkovetsky, Ilya Gringolts, Mischa Maisky, Julian Rachlin, Xavier de Maistre, Tabea Zimmermann, Grigorij Żyslin, Richard Galliano i inni. Przez 20 lat oblicze Orkiestry kształtował znakomity skrzypek, altowiolista i pedagog Robert Kabara. W latach 2001-2009 jej pierwszym dyrygentem gościnnym był John Axelrod. W lipcu 2014 roku kolejny rozdział w historii zespołu zaczął pisać ceniony dyrygent, muzyk Filharmonii Wiedeńskiej i animator życia kulturalnego Jurek Dybał. Dzięki staraniom nowego dyrektora Orkiestra zaangażowała się w wiele nowatorskich przedsięwzięć promujących muzykę nową ‒ i nie tylko, stopniowo wyrastając na jeden z najbardziej dynamicznych europejskich zespołów, szczególnie ceniony za mistrzowskie wykonania muzyki współczesnej. W ostatnich latach Orkiestra zintensyfikowała swoją działalność koncertową, znacznie zwiększając ilość występów poza granicami kraju. Zespół koncertował m.in. w Chinach, Holandii, Finlandii, Niemczech, Czechach i Wiedniu. Jednym z najważniejszych osiągnięć Sinfonietty Cracovii w ostatnim czasie jest dokonanie polskiej premiery nowego Koncertu na trąbkę Krzysztofa Pendereckiego w serii światowych prawykonań z udziałem Gábora Boldoczkiego oraz nagranie we współpracy z węgierskim trębaczem płyty Oriental Trumpet Concertos (Sony Classical) pod dyrekcją Jurka Dybała. W styczniu 2017 roku album otrzymał jedną z najbardziej prestiżowych nagród fonograficznych świata: International Classical Music Award (w kategorii „Muzyka współczesna”). W kwietniu bieżącego roku stanowisko nowego Honorowego Gościnnego Dyrygenta Sinfonietty Cracovii objął cieszący się międzynarodowym uznaniem wenezuelski mistrz batuty ‒ Rafael Payare.

 

Subskrybuj to źródło RSS