W Filharmonii

25 lutego 2023r., sobota, godz. 18:00
SALA KONCERTOWA FILHARMONII PODKARPACKIEJ

ORKIESTRA SYMFONICZNA FILHARONII PODKARPACKIEJ
SZYMON MAKOWSKI – dyrygent
KRZYSZTOF CUGOWSKI – wokal

W programie m.in:
Cień wielkiej góry; Martwe morze; Jest taki samotny dom; Wierzę w lepszy świat

  Szymon Makowski – absolwent Akademii Muzycznej w Poznaniu (dyrygentura symfoniczna i operowa, skrzypce) w klasie dyrygentury prof. Marcina Sompolińskiego. Swoją edukację uzupełniał na kursach mistrzowskich w Poznaniu (Jose Miguel Rodilla Tortajada), Faro (Alexander Polishchuck) oraz Krakowie (Gabriel Chmura). W latach 2010-2014 ukończył kurs dyrygencki w Accademia Chigiana (Siena) pod kierunkiem Gianluigi Gelmettiego – trzykrotnie uzyskując „Diploma di Merito” oraz stypendia akademii. W 2011 roku pracował jako asystent Waltera E. Gugerbauera w Operze Wrocławskiej przy produkcji opery Parsifal R.Wagnera. W tym samym roku rozpoczął stałą współpracę z Teatrem Muzycznym w Poznaniu i Teatrem Muzycznym w Lublinie. W ciągu ostatnich lat współpracował z wieloma znakomitymi zespołami w całej Europie: Narodową Orkiestrą Symfoniczną Polskiego Radia, Orkiestrą Muzyki Nowej, Filharmonią Sudecką w Wałbrzychu, Filharmonią Opolską, Filharmonią Warmińsko-Mazurską w Olsztynie, Filharmonią Podkarpacką w Rzeszowie, Sinfonia Baltica w Słupsku, Filharmonią Kaliską, Filharmonią Świętokrzyską w Kielcach, Filharmonią Krakowską oraz Filharmonią Poznańską. Współpracował także z Gliwickim Teatrem Muzycznym. Spośród zagranicznych orkiestr pracował z Orchestre Philharmonique Monte Carlo, Frankfurt Radio Symphony Orchestra, Orchestre National de Lorraine, Praska Komorni Filharmonie, Filharmonia Hradec-Kralove, Orchestra Sinfonica di Sanremo, Kosovo Philharmonic Orchestra, Orchestre Victor Hugo Franche-Comte, Orquesta do Algarve, Sofia Festival Orchestra, Regensburg Theater oraz Orchestra della Fondazione Bulgaria Classic. W czasie tych koncertów współpracował z wieloma światowej sławy solistami, m.in Aleksandrą Kurzak, Stefanem Kocanem, Agatą Szymczewską, Claudio Bohorquezem, Ivo Kahankiem, Krzysztofem Jakowiczem czy Igorem Szeligowskim. Niezależnie od działalności koncertowej, Szymon Makowski brał udział w wielu międzynarodowych konkursach dyrygenckich: w Atenach (w 2010r.), w Besancon (w 2013r. – gdzie osiągnął półfinał) oraz we Frankfurcie nad Menem na konkursie im. G. Soltiego (w 2015r – gdzie również osiągnął etap półfinałowy). W 2016 roku rozpoczął współpracę z Filharmonią Dolnośląską w Jeleniej Górze jako główny dyrygent orkiestry. Wraz z tym zespołem zrealizował ponad 50 koncertów w kraju i zagranicą, dokonał też premierowych nagrań muzyki Ludomira Różyckiego. W czerwcu 2019 roku poprowadził koncert finałowy 54. festiwalu Henryka Wieniawskiego w Szczawnie Zdroju, transmitowany i nagrany przez TVP Wrocław. Podczas pandemii Covid-19 był jednym z autorów nowatorskiego projektu “Kultura w sieci”, który zaowocował wykonaniem 15 nagrań w domach muzyków orkiestry Filharmonii. Łącznie nagrania te dotarły do ponad półtora miliona odbiorców.

                                                                              Szymon Makowski - dyrygent, fot. Piotr Rzeszutek

Krzysztof Cugowski to wybitny polski muzyk rockowy. Urodził się 30 maja 1950 roku w Lublinie i z tym miastem związał się na stałe. Uczył się w Państwowej Szkole Muzycznej, następnie rozpoczął studia prawnicze. W 1969 roku z Krzysztofem Brozim i Januszem Pędziszem, założył zespół Budka Suflera. Charakterystyczny, mocny głos Krzysztofa Cugowskiego szybko został dostrzeżony. W 1970 roku do zespołu dołączyli Romuald Lipko i Andrzej Ziółkowski. W 1974 roku Budka Suflera nagrała utwór „Sen o dolinie” i przebojem wdarła się na radiowe listy i do świadomości słuchaczy. Po wydaniu dwóch płyt, które okazały się wielkim sukcesem, w 1976 roku Krzysztof Cugowski opuścił Budkę Suflera. W tym czasie pracował z Piotrem Figlem oraz zespołami Spisek i Cross. Do Budki powrócił w 1984 roku. W drugiej połowie lat 80. koncertował z zespołem w USA. Na początku lat 90. Budka Suflera nagrała płytę „Cisza”. Krążek okazał się na tyle dużym sukcesem, że umożliwił muzykom powrót do kraju. Był również preludium do największego sukcesu komercyjnego zespołu, czyli do wydanej w 1997 roku płyty „Nic nie boli, tak jak życie”. Sprzedaż albumu przekroczyła rekordowy milion egzemplarzy. Ten sukces stał się również przepustką dla zespołu do występu w 1999 roku w słynnej sali koncertowej Carnegie Hall w Nowym Jorku. W późniejszych latach działalności muzycy Budki Suflera nagrywali także z zagranicznymi gwiazdami. Na płycie „Jest” grupę wsparli: basista Marcus Miller, gitarzysta Steve Lukather i perkusistka Sheila E. Krzysztof Cugowski ma na swoim koncie również kilka płyt solowych oraz krążek „Integralnie” (2001) z coverami wielkich przebojów polskiego i światowego rocka. Współpracował także z Ray’em Wilsonem, byłym wokalistą zespołu Genesis. Wspólnie nagrali utwór „Not about us”. Wokalista wystąpił również z Gary Brooker’em i Garou.
Budka Suflera zakończyła działalność w 2014 roku, żegnając się z fanami ogromną, międzynarodową trasą koncertową. W grudniu tego samego roku Krzysztof Cugowski został odznaczony przez prezydenta RP Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski nadanym za wybitne zasługi dla polskiej kultury i za osiągnięcia w pracy artystycznej i twórczej.
Po zakończeniu działalności zespołu, wokalista ani na chwilę nie zwolnił tempa. Już jesienią 2015 roku wydał kolejny solowy krążek pt. „Przebudzenie” z muzyką Stefana Gąsieńca. W tym samym roku rozpoczął koncertowanie z założonym przez swoich synów, Piotra i Wojciecha, zespołem „Bracia”. 30 września 2016 roku, w ramach niezwykłego, rodzinnego projektu CUGOWSCY, ukazał się wspólny krążek ojca i synów pt. „Zaklęty krąg”. Album uzyskał status złotej płyty.
W tzw. międzyczasie wokalista wziął udział w projekcie „Dwa Żywioły”. Wystąpił dwukrotnie ze światowej sławy sopranistką Aleksandrą Kurzak. Koncertował również z plejadą polskich muzycznych gwiazd w ramach projektu „Koncerty Muzyki Filmowej”. Współpracuje także z Filharmonią Dolnośląską.
W maju 2018 roku, wielkim koncertem finałowym, zakończyła się wspólna trasa projektu CUGOWSCY. W listopadzie ukazało się DVD z zapisem koncertu. Wydawnictwo zostało zatytułowane „Ostatni raz”. W tzw. międzyczasie rozpoczęły się prace nad powstaniem nowego zespołu, który towarzyszy legendarnemu wokaliście w jego dalszej solowej karierze. W składzie grupy znaleźli się muzycy wybitni, doskonale znani na scenie rockowej i jazzowej.
Pod koniec 2017 roku Krzysztof Cugowski rozpoczął pierwszą trasę koncertową z Zespołem Mistrzów. W składzie grupy znaleźli się: Jacek Królik (gitara), Cezary Konrad (perkusja), Robert Kubiszyn (gitara basowa), Tomasz Kałwak (instrumenty klawiszowe). Do końca 2022 roku zespół ponad 200 razy towarzyszył wokaliści na scenie.
W 2020 roku artysta obchodził 50 – lecie swojej drogi scenicznej. Z tej okazji wydał z Zespołem Mistrzów ekskluzywny, dwupłytowy album, który z jednej strony podsumowywał pięć dekad artystycznego dorobku Krzysztofa Cugowskiego, a z drugiej zapowiadał kolejne projekty. Album „50/70 Moje Najważniejsze” miał premierę 8 maja. Jak sam artysta podkreślał, „znalazły się na nim utwory, które towarzyszyły mi przez całe muzyczne życie. Być może nie należą do kanonu tych najbardziej znanych, ale na pewno są dla mnie najważniejsze.”
W tym samym roku Krzysztof Cugowski odebrał dwa cenne odznaczenia. W lutym 2020 roku otrzymał tytuł Ambasadora Województwa Lubelskiego, w czerwcu z rąk ministra kultury otrzymał Złoty Medal Zasłużony Kulturze „Gloria Artis”.
Mimo pięciu dekad na scenie, artysta nadal planuje kolejne przedsięwzięcia. W minionym roku ukazał się pierwszy singiel zapowiadający nową, autorską płytę Krzysztofa Cugowskiego. Autorami rockowo – bluesowego utworu „Panaceum” są Robert Kubiszyn (muzyka) oraz Andrzej Mogielnicki (słowa). Premiera najnowszego krążka artysty planowana jest jeszcze w tym roku.

17 lutego 2023r., piątek, godz. 19:00
SALA KONCERTOWA FILHARMONII PODKARPACKIEJ

ORKIESTRA SYMFONICZNA FILHARMONII PODKARPACKIEJ
JERZY SALWAROWSKI – dyrygent
HUBERT SALWAROWSKI – fortepian

W programie:
F. Mendelssohn – Uwertura koncertowa ”Hebrydy” h – moll op. 26
L. van Beethoven – III Koncert fortepianowy c – moll op. 37
J. Haydn – Symfonia G – dur Nr 92 „Oksfordzka”

 Feliks Mendelssohn (1809 – 1847), podobnie jak wielu innych twórców epoki romantyzmu często podróżował, występując w różnych krajach Europy jako kompozytor, pianista i dyrygent. Uwertura koncertowa „Hebrydy” (1832) powstała z zachwytu Mendelssohna szkockim archipelagiem. Nie jest to jednak muzyka programowa, ale – jak pisał Alfred Einstein – „muzyczne odbicie głębokiego wrażenia, jakie wywiera natura na subtelnej, wrażliwej duszy.” Klasyczny w formie, ale romantyczny w emocjach będzie III Koncert fortepianowy c- moll op. 37 (1800) Ludwiga van Beethovena (1770 – 1827) – jedyny w twórczości wielkiego klasyka utwór tego gatunku, który utrzymany jest w tonacji molowej. Wybór tonacji c- moll determinuje w muzyce Beethovena burzliwe emocje. Wypełniają one części skrajne Koncertu, a środkowe – Largo w tonacji E – dur, zaskakuje aurą błogiego spokoju. Zabrzmi również muzyka najstarszego z klasyków wiedeńskich – Josepha Haydna (1732 – 1809), twórcy podziwianego zarówno przez Mozarta, jak i Beethovena. Symfonia G – dur „Oksfordzka”(1789), to obok dwunastu słynnych „Symfonii londyńskich” szczytowe osiągnięcie Haydna w dziedzinie twórczości symfonicznej. Dzieło zostało wykonane po raz pierwszy w Oksfordzie, w związku otrzymaniem przez Haydna tytułu doctora honoris causa tamtejszego uniwersytetu. Utwór powstał jednak dwa lata wcześniej na zamówienie paryskiej Le Concert de la Loge Olympique – jednej z najlepszych w tamtym czasie orkiestr w Europie. Symfonia rozpoczyna się wstępem prowadzącym do Allegro, które zaciekawia rzadkim u kompozytora dramatycznym rysem. Kontrastuje z nim liryczne Adagio cantabile. Menuet prowadzi do lekkiego finału Presto, które odsłania typowe, radosne oblicze Haydna.

 Jerzy Salwarowski
Urodził się w Krakowie i tam ukończył studia w Akademii Muzycznej – kompozycję u Tadeusza Machla i Krzysztofa Pendereckiego oraz dyrygenturę u Henryka Czyża i Krzysztofa Missony. Swoje umiejętności doskonalił w Accademia Chigiana u Franco Ferrary. Jest laureatem czołowych nagród krajowych i międzynarodowych konkursów dyrygenckich: I i II konkursu w Katowicach (I nagroda i nagroda Krytyki Muzycznej) w Sienie (I nagroda) i Budapeszcie (zwycięstwo). Dyryguje orkiestrami w Europie, Azji, Afryce i obu Amerykach, współpracuje z czołowymi orkiestrami i operami w Polsce. Z polskimi orkiestrami odbył wiele tournees koncertowych w Europie. Znajdował się w gronie dyrygentów licznych festiwali, m.in.: Warszawska Jesień, Poznańska Wiosna, Festiwal Flandryjski, Pražske Jaro i Millenium Pace. Współpracując z polskimi orkiestrami radiowymi dokonał wielu nagrań archiwalnych. Regularnie zasiadał w Jury Międzynarodowych Konkursów Dyrygenckich w Katowicach i Białymstoku, i wokalnych w Częstochowie. Dyskografia Jerzego Salwarowskiego zawiera wiele płyt nagranych dla firm zagranicznych: Amreco, Adda, Thorofon – oraz polskich: Tonpress, Selene, Wifon, DUX i Polskie Nagrania. Dla tej ostatniej wytwórni nagrał album płytowy z muzyką G. Gershwina, nagrodzony w 1994 roku „Złotą Płytą” a w 1999 roku wydany na CD. Dokonał pierwszego kompletnego nagrania poematów symfonicznych Mieczysława Karłowicza, wydanych na CD i nominowanych do nagrody „Fryderyk ’99”. Jerzy Salwarowski nagrał również dwa CD z Toruńską Orkiestrą Kameralną oraz pierwszą w historii Filharmonii Szczecińskiej płytę „Słynne Kaprysy”, która otrzymała nominację do nagrody „Fryderyk ’98”. Wiosną 2002 roku wraz z synem Hubertem nagrał krążek, na którym znalazły się – I Koncert fortepianowy d-moll op.15 Johannesa Brahmsa (z towarzyszeniem NOSPR- -u) i III Koncert fortepianowy C-dur op.26 Siergieja Prokofiewa (z towarzyszeniem Filharmoników Szczecińskich). Ta płyta otrzymała nominację do nagrody „Fryderyk 2002”. Dla firmy fonograficznej DUX nagrał w 2008 roku, dyrygując Orkiestrą Symfoniczną Filharmonii Narodowej, płytę z Symfonią e-moll „Odrodzenie” op. 7 Mieczysława Karłowicza, która otrzymała znakomite recenzje. Dyryguje także za granicą: w Paryżu, Madrycie, Barcelonie, Pradze, Bratysławie, Hamburgu, Kairze, Osace, Skopje, Ljublianie, Porto, Luksemburgu, Lukce, Everett (Washington), La Crosse (Wisconsin), Kijowie, Berlinie, Essen, Bergamo, Mediolanie, Walencji i Kopenhadze. Wiosną 2003 roku poprowadził gościnnie wykłady w Towson University Baltimore oraz Central Washington University w Ellensburgu. Od 1999 roku wykłada w Akademii Muzycznej w Poznaniu, gdzie prowadzi klasę dyrygentury. W 2005 roku, z rąk Prezydenta RP, otrzymał nominację profesorską. W 2008 został mianowany profesorem zwyczajnym. W czerwcu 2012 roku, zaproszony do Konserwatorium w Neapolu, w ramach programu „Erasmus”, poprowadził tam kursy mistrzowskie. W roku 2011 został odznaczony ­Medalem Komisji Edukacji Narodowej, a w roku 2013 otrzymał Złoty Medal Za Długoletnią Służbę oraz Nagrodę Rektora I Stopnia. Regularnie (co dwa lata) prowadzi koncerty inaugurujące Rok Akademicki z uczelnianą orkiestrą symfoniczną. W latach 2005-2007 był, po raz drugi, Dyrektorem Artystycznym Toruńskiej Orkiestry Kameralnej, późniejszej Toruńskiej Orkiestry Symfonicznej, z którą w październiku 2006 roku odbył tournee w Anglii. Od 2005 – 2011 roku był Dyrektorem Artystycznym Filharmonii Częstochowskiej, z którą nagrał Suitę Nowoorleańską z jazzowym zespołem Five O’Clock Orchestra oraz wydawnictwo, w którym Filharmonicy Częstochowscy towarzyszyli pianiście jazzowemu – Adamowi Makowiczowi (płyta zawiera utwór zadedykowany Częstochowie). W sierpniu 2008 roku, zaproszony przez Narodową Orkiestrę z Rio de Janeiro, dyrygował tam koncert z muzyką Moniuszki, Chopina i Mendelssohna. Jesienią 2009 r. odbył wraz z Częstochowskimi Filharmonikami serię koncertów w Niemczech. W 2008 roku został uhonorowany przez Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego Bogdana Zdrojewskiego Srebrnym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”. Zagraniczne występy 2010 r. objęły zarówno sąsiedzką Ukrainę (koncert w Filharmonii w Dniepropietrowsku), jak i egzotyczną Jordanię, w stolicy której dyrygował Orkiestrą Filharmonii Łódzkiej, podczas koncertu na zakończenie Roku Chopina. Rok 2011 przyniósł kolejny występ w NOSPR, i koncerty w Niemczech, a 2012 – koncerty na Poznańskiej Wiośnie, w Filharmonii Narodowej, we Lwowie i w Bejrucie. W maju 2013 r. dyrygował Polską Orkiestrą Radiową w Filharmonii Narodowej, a w marcu ub. r. poprowadził orkiestrę Sinfonia Juventus w Studiu im. W. Lutosławskiego w Warszawie. W roku 2014 obchodził jubileusz 45-lecia pracy artystycznej. Z tej okazji otrzymał z rąk Minister Kultury i Dziedzictwa Narodowego prof. Małgorzaty Omilanowskiej Nagrodę za całokształt dorobku artystycznego. Jubileusz został uświetniony serią spektakli operyNabucco G.Verdiego w Polsce i w Niemczech z zespołem Pro Musica Wrocław oraz wieloma koncertami w polskich orkiestrach, w tym w Filharmonii Narodowej i NOSPR. W 2019 roku Jerzy Salwarowski obchodził 50-lecie pracy artystycznej, uświetnione koncertami w całej Polsce. Podsumowaniem był koncert w lutym 2020 roku w Filharmonii Narodowej, gdzie zabrzmiała m. in. Szecherezada M. Rimskiego-Korsakowa. Oprócz działalności koncertowej i dydaktycznej artysta działa na polu edytorskim i naukowym. Właśnie został wydany przez PWM kolejny opracowany przezeń tom – Epizod na Maskaradzie M. Karłowicza, a Akademia Muzyczna w Poznaniu wydała pracę badawczą jego autorstwa pt. „Technika dyrygowania w aspekcie różnic stylistycznych”.

Hubert Salwarowski należy do grona najwybitniejszych pianistów polskich młodego pokolenia. Jest absolwentem Akademii Muzycznej w Katowicach, którą ukończył z wyróżnieniem w roku 2002 w klasie prof. Andrzeja Jasińskiego. Swoje umiejętności doskonalił na międzynarodowych kursach pianistycznych w Dusznikach- -Zdroju (T. Szebanowa), Accademii Musicale Chigiana w Sienie – Włochy (P. Badura-Skoda, M. Campanella, oraz J. Achucarro), Buckow i Puigcerdzie (O. Yablonskaya). Jest absolwentem The Juilliard School w Nowym Jorku, gdzie będąc stypendystą szkoły studiował 2 lata w klasie mistrzowskiej prof. Oxany Yablonskiej (studia podyplomowe) i otrzymał dyplom w maju 2004 r. Następnie – będąc stypendystą Ministerstwa Kultury „Młoda Polska” – kontynuował naukę w Letniej Akademii Wyższych Studiów Gry Fortepianowej w Merano (Włochy) pod kierunkiem Prof. Lwa Natochennego. Jest laureatem czołowych nagród konkursów krajowych i zagranicznych (I nagrody na Konkursach pianistycznych w Barcelonie (Hiszpania), Cantu (Włochy) i Puigcerda (Hiszpania). Jako solista z orkiestrą debiutował w wieku lat siedemnastu i od tego czasu współpracuje z orkiestrami w Polsce i za granicą, m.in. występował w Fil­harmonii Narodowej w Warszawie, z Narodową Orkiestrą Polskiego Radia w Katowicach, a także koncertował w Czechach, Hiszpanii, Włoszech, Szwecji, Egipcie, Syrii, Libanie, Belgii, Austrii, Niemczech, na Tajwanie, i w USA, otrzymując pochlebne recenzje. Nagrywa dla Radia i Telewizji. Był stypendystą Towarzystwa im. F. Chopina, Krajowego Funduszu na rzecz Dzieci, Ministra Kultury i Sztuki (czterokrotnie), oraz Prezydenta Miasta Katowice. W lutym 2002 odbył tournée z Junge Philharmonie Köln, dając 12 koncertów, m.in. w filharmoniach w Kolonii, Dusseldorfie, Hamburgu i Monachium, prezentując tam II Koncert fortepianowy S. Rachmaninowa. W styczniu 2002 nagrał III Koncert C-dur S. Prokofiewa z Filharmonikami Szczecińskimi, natomiast z Narodową Orkiestrą Symfoniczną PR – I Koncert fortepianowy J. Brahmsa (kwiecień 2002), co zaowocowało wydaniem CD przez firmę DUX. Orkiestry poprowadził Jerzy Salwarowski. Płyta otrzymała znakomite recenzje, oraz nominację do „Fryderyka” 2003. W roku 2004 za swe osiągnięcia był nominowany do „Paszportu Polityki”, a także uhonorowany koncertem w Filharmonii Narodowej. Sezon koncertowy 2003/2004 zaowocował nagraniem drugiej płyty (tym razem solowej) z muzyką J. Brahmsa (III Sonata op. 5 oraz 4 Ballady op. 10) dla firmy DUX. Równolegle z ożywioną działalnością koncertową we wrześniu 2005 rozpoczął pracę pedagogiczną w Akademii Muzycznej im. K. Szymanowskiego w Katowicach oraz w Liceum Muzycznym w Katowicach. W 2007 roku nawiązał współpracę artystyczną z wiolonczelistą Michałem Dmochowskim, co zaowocowało udziałem w koncertach na festiwalach w Hiszpanii oraz w kursach prowadzonych przez prof. Natalię Szachowską. W lipcu 2008 wygrał konkurs na stanowisko asystenta w Katedrze Fortepianu w Akademii Muzycznej w Katowicach, natomiast w styczniu 2014 r. uzyskał tamże tytuł Doktora Sztuk Muzycznych, co zaowocowało objęciem w październiku 2014 r. stanowiska adiunkta. Artysta prowadzi ożywioną działalność artystyczną, występując jako solista, kameralista i z orkiestrami w kraju i za granicą. Do najważniejszych wydarzeń z ostatnich kilku lat można zaliczyć koncerty z większością zespołów symfonicznych w kraju (m. in. Filharmonia Narodowa w Warszawie, Sinfonia Iuventus, filharmonie w Gdańsku, Krakowie, Bydgoszczy, Rzeszowie, Katowicach), solowe recitale i koncerty kameralne (m. in. prezentacje Sonat Wojennych S. Prokofiewa, kwintety fortepianowe J. Brahmsa i J. Zarębskiego na festiwalu w Szczawnie zdroju – wspólnie z Mariuszem Patyrą, Katarzyną Dudą, Katarzyną Budnik – Gałązką i Rafałem Kwiatkowskim).

3 lutego 2023r., piątek, godz. 19:00
SALA KONCERTOWA FILHARMONII PODKARPACKIEJ

ORKIESTRA SYMFONICZNA FILHARMONII PODKARPACKIEJ
JIŘÍ PETRDLÍK – dyrygent
ELŻBIETA KARAŚ – KRASZTEL – fortepian

W programie:
G. Rossini – Uwertura do opery „Wilhelm Tell”
E. Grieg – Koncert fortepianowy a-moll op. 16
J. Brahms – I Symfonia c – moll op. 68

Wielka opera romantyczna Wilhelm Tell (1829) jest ostatnią w dorobku operowym Gioacchino Rossiniego (1792-1868). Dzieło opowiada historię legendarnego szwajcarskiego bohatera Wilhelma Tella, który walczy o wyzwolenie swojego kraju spod panowania Habsburgów. Na estradach koncertowy często gości mistrzowska Uwertura składająca się z czterech epizodów. Rozwija się ona powoli od chóru wiolonczel, będącego metaforą spokojnego życia bohatera. Niespodziewanie muzyka zmienia swój nastrój malując obraz szalejącej burzy. Następująca po niej scena pasterska ilustruje piękno alpejskiego krajobrazu. Przerywa ją nagle sygnał trąbek, który zapowiada zbliżających się, bohaterskich jeźdźców – to symbol zwycięstwa szwajcarskiego ludu w walce o wolność. A potem zabrzmi muzyka kompozytora nazywanego „Chopinem Północy”, Edvarda Griega (1843–1907). Norweski kompozytor, podobnie jak nasz wielki rodak czerpał inspirację z muzyki ludowej swojej ojczyzny. Koncert fortepianowy a – moll op.16 (1868) swój oryginalny koloryt brzmienia, melodykę i rytmikę wywodzi z bogatej skarbnicy norweskiego folkloru. Utwór wykonany po raz pierwszy w 1869 roku w Kopenhadze, z udziałem samego kompozytora, do dziś zachwyca wirtuozerią i liryzmem zrodzonym z romantycznego ducha swojej epoki. Koncert zwieńczy I Symfonia c- moll op. 68 Johannesa Brahmsa (1833 – 1897). Podjęcie tej formy po dziewięciu mistrzowskich symfoniach Beethovena było dla Brahmsa sporym wyzwaniem. Nie bez obaw – „słysząc za sobą kroki Tytana”, kompozytor przystąpił do pisania I Symfonii (1862 -76). Dzieło przywodzi na myśl Beethovena m. in. poprzez wybór tonacji c- moll, skład orkiestry, lapidarny motyw I części, kojarzony ze słynną V Symfonią Beethovena, jaki i z powodu czwartej część przypominającej charakterem Odę „Do radości” z IX Symfonii Mistrza z Bonn. Pierwsze wykonanie Symfonii c- moll Brahmsa zrodziło konflikt między sceptycznym obozem „wagnerowskim” a „barhminami” – zwolennikami dzieła. Wybitny dyrygent Hans von Bülow, określił ją nawet mianem „Dziesiątej” Beethovena. Mimo wielu pokrewieństw do wielkiego klasyka, dzieło Brahmsa jest utworem bardzo osobistym. To prawdziwie romantyczna Symfonia ciesząca się zasłużoną sławą.

JIŘÍ PETRDLÍK
Urodzony w 1977 roku, jest uznawany za jednego z czołowych europejskich dyrygentów swojego pokolenia. Studiował grę na fortepianie, puzonie i dyrygenturę (1995–2000 w Konserwatorium w Pradze, 2000–2005 w Akademii Sztuk Scenicznych w Pradze) u prof. Miroslava Košlera, prof. Miriam Němcovej, prof. Jiří Bělohl vka, prof. Radomila Eliški, prof. Františka Vajnara, prof. Tomaša Koutníka i innych. Ukończył studia w klasie mistrzowskiej głównego dyrygenta orkiestry Filharmonii w Nowym Jorku prof. Kurta Masura we Wrocławiu i głównego dyrygenta Filharmonii BBC prof. Jiří Bělohlvka. W latach 2002–2009 był stałym dyrygentem Teatru Narodowego w Brnie i dyrektorem muzycznym Teatru Miejskiego w Brnie. Od 2004 r. jest zatrudniony jako stały dyrygent w Teatrze im. J. K. Tylta w Pilznie. Petrdlík regularnie współpracuje gościnnie z prestiżowymi międzynarodowymi scenami operowymi (np. w Messynie, Tuluzie, Warszawie, Północnym Teksasie, Pradze, Szegedzie, Kairze, Aleksandrii). Jiří Petrdlík dyryguje czołowymi czeskimi i zagranicznymi orkiestrami symfonicznymi (Praska Orkiestra Symfoniczna, orkiestra Czeskiego Radia i Czeska Narodowa Orkiestra Symfoniczna, Filharmonia Jančka w Ostrawie, Morawska Filharmonia w Ołomuńcu, Północnoczeska w Teplicach, filharmonie we Wrocławiu i Katowicach, Orkiestra MTM w Warszawie, KSO w Toronto, Iwasaki Philharmonic) i regularnie pojawia się jako gość na różnych festiwalach muzycznych w Europie, Japonii, Chinach, Kanadzie i USA. Od sezonu 2010/11 z powodzeniem rozwija bogatą współpracę artystyczną z Kairską Orkiestrą Symfoniczną, gdzie został mianowany Dyrektorem Artystycznym Generalnym i Głównym Dyrygentem w latach 2011–15. W sezonie 2014/15 Petrdlík został zaproszony do Alte Oper w Frankfurcie, a w sezonie 2015/16 był gościnnym dyrygentem w Wiener Musikverein. Od tego czasu rozwijał bogatą współpracę artystyczną jako stały dyrygent gościnny Orkiestry Filharmonii Podkarpackiej w Rzeszowie. Od roku 2015 Petrdlík regularnie organizuje prestiżowe noworoczne trasy koncertowe w Chinach z wybitnymi europejskimi orkiestrami. Jiří Petrdlík prowadził także szeroką działalność jako chórmistrz (od 2009 r. dyrektor artystyczny praskiego chóru mieszanego), muzykolog (Uniwersytet Karola w Pradze – zdobył tytuł doktora), wydawca i pedagog (kierownik wydziału dyrygentury Konserwatorium im. Jaroslava Ježka w Pradze) i z powodzeniem wziął udział w kilku konkursach (np. w konkursach: Prague Cantat, American Opera Competition, D. Flick Conductor Competition London). Jest przewodniczącym Jury Konkursu „Praga Cantat” i Towarzystwa Fibicha, a od 2017 r. został dyrektorem unikalnego w skali światowej festiwalu melodramatu koncertowego „Melodramfest” i głównym dyrygentem międzynarodowej orkiestry Carpathia. Szeroki repertuar Petrdlíka ­obejmuje przykłady różnych gatunków muzycznych, stylów i okresów. W dyskografii Petrdlíka zwracają uwagę rzadko pojawiające się tytuły (np. Ezio Glucka, światowa premiera tzw. habsburskich kantat Beethovena na śmierć Józefa II i koronacji Leopolda I, Josef Bohuslav Foerster – Glagolitic Mass, Zdenĕk Fibich - Missa brevis, Prokofiev muzyka do Eugeniusza Oniegina, David Arend – Astral Travels i in.).

ELŻBIETA KARAŚ-KRASZTEL
Elżbieta Karaś-Krasztel, absolwentka lubelskiego Liceum Muzycznego w klasie prof. Mieczysława Dawidowicza, studia pianistyczne ukończyła w Akademii Muzycznej im. F. Chopina w Warszawie w klasie fortepianu prof. Reginy Smendzianki. Po uzyskaniu dyplomu kształciła się dalej u Wiktora Mierżanowa (profesora Konserwatorium Moskiewskiego) oraz Istvána Lantosa (profesora Akademii Muzycznej w Budapeszcie). Była wielokrotną stypendystką Towarzystwa im. F. Chopina w Warszawie. Zdobyła I nagrodę na Ogólnopolskim Festiwalu Młodych Muzyków w Gdańsku. Ma na swoim koncie dyplomy i wyróżnienia uzyskane m.in. na konkursach w Atenach, Moskwie i Warszawie. Koncertowała w wielu krajach Europy oraz w Kanadzie i Australii. Współpracowała jako solistka z Polską Orkiestrą Kameralną i orkiestrą Sinfonia Varsovia. Dokonała licznych nagrań dla PR i TV, nagrała również płyty z muzyką W.A. Mozarta, F. Chopina oraz nieznanych kompozytorów polskich dla firm APERTO oraz DUX. Artystka jest znakomitą interpretatorką utworów Mozarta. Odniosła wielki sukces wykonując na estradzie Filharmonii Berlińskiej Koncert fortepianowy Es‑dur KV 482 tego kompozytora, pod batutą Jerzego Maksymiuka. Po wykonaniu przez nią utworów Mozarta z orkiestrą Sinfonia Varsovia napisano w Niemczech: „Wielkości Jego muzyki lepiej wyrazić się nie da....” Wiele uwagi poświęca artystka muzyce polskiej. Oprócz bogatego repertuaru chopinowskiego gra utwory I. J. Paderewskiego, J. Zarębskiego oraz A. Malawskiego. Elżbieta Karaś-Krasztel współpracuje z kwartetem „Prima Vista” wykonując muzykę kameralną, w tym koncerty J. S. Bacha, W. A. Mozarta i F. Chopina. Artystka jest profesorem na Uniwersytecie Muzycznym Fryderyka Chopina w Warszawie. W swojej klasie fortepianu kształci polskich i zagranicznych studentów. Za działalność artystyczną i pedagogiczną była wielokrotnie nagradzana w tym Nagrodą Indywidualną Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego, medalem Zasłużony dla Kultury Polskiej oraz medalem Gloria Artis.

                                                                      Elżbieta Karaś-Krasztel - fortepian, fot. ze zbiorów Filharmonii Podkarpackiej

KONCERT NOWOROCZNY

Teatr Narodowy Operetki Kijowskiej

DATA: 02.01.2023r.

GODZINA: 19.00

MIEJSCE: Filharmonia Podkarpacka w Rzeszowie

CENA: 120 -135 zł

SPRZEDAŻ (GDZIE?): Kasa Filharmonii,
ONLINE : https://bit.ly/KoncertNoworocznyRzeszow

ORGANIZATOR (+telefon): Agencja Brussa 669 288 277 / 790 703 785

CZAS TRWANIA: 2 h

BOOM 13 listopada 2022r., niedziela, godz. 18:00, SALA KONCERTOWA FILHARMONII PODKARPACKIEJ

 TRIO ANDRZEJA JAGODZIŃSKIEGO:

ANDRZEJ JAGODZIŃSKI – fortepian

ADAM CEGIELSKI – kontrabas

CZESŁAW „MAŁY” BARTKOWSKI – perkusja

 goście:

AGNIESZKA WILCZYŃSKA – śpiew

HENRYK MIŚKIEWICZ – saksofon altowy, saksofon sopranowy

ORKIESTRA SYMFONICZNA FILHARMONII PODKARPACKIEJ

MARCIN SOMPOLIŃSKI – dyrygent

W programie: kompozycje łączące elementy muzyki ludowej, klasycznej i jazzowej

ANDRZEJ JAGODZIŃSKI

Pianista, akordeonista, waltornista, kompozytor i aranżer. Od zawsze interesował się muzyką klasyczną. Jeszcze w trakcie studiów w klasie waltorni na Uniwersytecie Muzycznym im. Fryderyka Chopina w Warszawie dostał angaż w Orkiestrze Polskiego Radia i TV w Warszawie, w której grał przez pięć lat. W trakcie studiów zaczęła go interesować muzyka jazzowa – uczył się jej, grając na fortepianie. Od początku jazzowej kariery współpracował z czołowymi polskimi zespołami jazzowymi: Old Timers, Swing Session, String Connection, Kwartetem Zbigniewa Namysłowskiego, Kwartetem Janusza Muniaka, Quintessence, Kwartetem Jana Ptaszyna Wróblewskiego. W roku 1987 rozpoczął współpracę z Ewą Bem, czołową polską wokalistką jazzową.

W roku 1993 stworzył istniejące do dzisiaj klasyczne trio jazzowe z kontrabasistą Adamem Cegielskim i perkusistą Czesławem „Małym” Bartkowskim. Nawiązując do swoich klasycznych korzeni i wykorzystując kilkunastoletnie doświadczenie muzyka jazzowego, Andrzej Jagodziński stworzył projekt łączący te dwa światy muzyczne, płytę Chopin z jazzowymi opracowaniami muzyki Fryderyka Chopina (1994), uznaną przez czytelników pisma „Jazz Forum” za album roku 1994 (otrzymała ona także nagrodę Fryderyka oraz laur Melomani ’94 – nagrodę łódzkiego Stowarzyszenia Miłośników Muzyki). Projekt ten otworzył przed artystą drogę na sceny muzyczne całego świata i ugruntował przekonanie Andrzeja Jagodzińskiego o słuszności łączenia jazzu z klasyką. Opierając się na grze tria jazzowego zaczął zapraszać do wykonywania swoich kompozycji oraz utworów, które aranżował, muzyków klasycznych, instrumentalistów, i wokalistów, a także orkiestry kameralne. Tak powstał projekt zatytułowany „Muzyka Polska”, w którym obok jazzowych na scenie pojawia się orkiestra kameralna.

Kulminacją poszukiwań brzmieniowych i kompozytorskich artysty stał się jego Koncert fortepianowy g-moll na trio jazzowe i wielką orkiestrę symfoniczną, a także klasycznie zbudowane Requiem na trio jazzowe, troje wokalistów jazzowych i klasyczny chór mieszany. Najnowszą inspiracją Jagodzińskiego okazała się muzyka mistrza polifonii, Jana Sebastiana Bacha. Jej efektem jest wydana w roku 2020 roku płyta Andrzej Jagodziński Trio – Bach. Równolegle powstał projekt z jazzowymi opracowaniami utworów Bacha na kwartet jazzowy i orkiestrę instrumentów dawnych.

ADAM CEGIELSKI

Absolwent Akademii Muzycznej w Warszawie w klasie kontrabasu Andrzeja Mysińskiego, zadebiutował w 1988 roku w kwartecie Kazimierza Jonkisza, w którym występował do 1991 roku. W 1990 r,. jako członek zespołu Central Heating Trio, zdobył I nagrodę i wyróżnienie indywidualne na konkursie Jazz Juniors w Krakowie, VI nagrodę w Europejskim Konkursie Jazzowym w Hoeilaart (Belgia), „Klucz do Kariery” Pomorskiej Jesieni Jazzowej w Bydgoszczy. Również w 1990 r. znalazł się także wśród finalistów konkursu International Jazz Federation w Leverkusen (RFN). W 1994 r. został stypendystą Fundacji Kultury Polskiej im. Krzysztofa Komedy.

W kolejnych latach koncertował i nagrywał z m.in.: Quintessence (1991–1993), Kwartetem Kuby Stankiewicza (1992–1995), Triem Andrzeja Jagodzińskiego (od 1993), jak również okazjonalnie z Ewą Bem, Lorą Szafran, Janem „Ptaszynem” Wróblewskim, Wojciechem Karolakiem, Tomaszem Stańką, Zbigniewem Namysłowskim, Henrykiem Miśkiewiczem, Zbigniewem Preisnerem, Janem A.P. Kaczmarkiem oraz orkiestrami symfonicznymi Concerto Avenna (1991–1992) i Sinfonia Varsovia (1991–1995).

Od 1994 r. zajmuje się działalnością pedagogiczną. Obecnie prowadzi klasę kontrabasu na Wydziale Jazzu w Zespole Państwowych Szkół Muzycznych im. Fryderyka Chopina w Warszawie, w której to od 2005 r. zajmuje stanowisko wicedyrektora do spraw kształcenia jazzowego.

                                                            Adam Cegielski - kontrabas, fot. Paweł Cegielski

CZESŁAW „MAŁY” BARTKOWSKI

Perkusista jazzowy, pedagog. Debiutował w roku 1960 jako perkusista zespołu Far Quartet Jerzego Pakulskiego.W roku 1963 nawiązał współpracę ze Zbigniewem Namysłowskim i został muzykiem w jego kwartecie. Grał też z innymi znanymi grupami jazzowymi, m.in. z Niemen Enigmatic czy też z Grupą Michała Urbaniaka. Bardzo często grał w triach: z Tomaszem Stańką (trąbka) i Adamem Makowiczem (fortepian), z Wojciechem Karolakiem (fortepian, organy) i Tomaszem Szukalskim (saksofon tenorowy), z Arturem Dutkiewiczem (fortepian) i Andrzejem Cudzichem (kontrabas), z Markiem Blizińskim (gitara) i Zbigniewem Wegehauptem (kontrabas), z Andrzejem Jagodzińskim (pianino) i Adamem Cegielskim (kontrabas).

Brał ponadto udział w realizacji nagrań takich wokalistów jak Ewa Bem, Urszula Dudziak i Stanisław Sojka oraz muzyków zagranicznych (Freddie Hubbard, Clark Terry, Joe Newman, Art Farmer, Ben Webster), a także polskiego zespołu Novi Singers. Występował nie tylko w kraju, lecz również za granicą (Indie, USA, Nowa Zelandia, Australia oraz liczne kraje Europy). W roku 1993 został wykładowcą w Średniej szkole Muzycznej im. Fryderyka Chopina w Warszawie oraz warszawskiego Studium Jazzowego.

                                                         Czesław "Mały" Bartkowski - perkusja, fot. Paweł Cegielski

MARCIN SOMPOLIŃSKI

Profesor klasy dyrygentury Akademii Muzycznej im. i. J. Paderewskiego w Poznaniu. Rozpoczął studia dyrygenckie w Akademii Muzycznej w Poznaniu w klasie prof. Renarda Czajkowskiego, uzyskując w roku 1989 dyplom pod kierunkiem prof. Witolda Krzemieńskiego. Był uczestnikiem wielu kursów mistrzowskich, m. in. w Lipsku (Helmuth Rilling), Stuttgarcie (John Eliot Gardiner) i Brixen (Joshua Rifkin). Otrzymał Stypendium dla młodych twórców miasta Poznania (1993), oraz Medal Młodej Sztuki Głosu Wielkopolskiego (1994). W latach 1987-1990 był dyrygentem Wielkopolskiej Orkiestry Symfonicznej.

Pracował jako dyrygent Teatru Wielkiego w Poznaniu (1997-2002), realizując m.in. premierę Czarodziejskiego fletu Mozarta na festiwalach w Carcassone i Xanten. Występował z wieloma orkiestrami symfonicznymi w kraju i za granicą, towarzysząc wybitnym solistom (Konstanty Andrzej Kulka, Jadwiga Kotnowska, Elżbieta Chojnacka, Wiesław Ochman, Malcolm Bilson) w prestiżowych salach koncertowych, jak Beethovenhalle w Bonn, Festspielhaus w Salzburgu, Alte Oper we Frankfurcie. Dokonał licznych nagrań radiowych i telewizyjnych. Prowadzone przez niego w 1998 roku koncerty monograficzne Arvo Pärta zostały uznane przez „Gazetę Wyborczą” oraz „Życie” za kulturalne wydarzenie roku w Poznaniu.

Wśród ważniejszych dokonań operowych Marcina Sompolińskiego znajduje się polska premiera opery Marcela Landowskiego Galina. Sompoliński przygotował również premierowe spektakle Halki Moniuszki (2000) oraz Aidy Verdiego (2001). W roku 2006 wraz z zespołem Opery Nova w Bydgoszczy dyrygował austriacką prapremierą odnalezionej opery Mozarta Der Stein der Weisen (Fetsspielhaus Salzburg).

Osobny nurt działalności artysty stanowią prawykonania muzyki współczesnej, wśród których znajdują się m.in. zamówione przez Międzynarodowy Festiwal Chórów Uniwersyteckich w Poznaniu kompozycje Zbigniewa Kozuba Beati estis oraz Marka Jasińskiego Ad Iuvenatem. Wśród ważniejszych dokonań Marcina Sompolińskiego jest też Missa pro defuncto Wolfgango Amadeo — msza żałobna za duszę ś. p. Wolfganga Amadeusza Mozarta, wykonana liturgicznie 4.12.2001 roku w kościele OO. Franciszkanów na Górze Przemysła. Również i tym razem „Gazeta Wyborcza” uznała to przedsięwzięcie, obok konkursu im. H. Wieniawskiego, za najważniejsze muzyczne wydarzenie roku w Poznaniu. Sompoliński jest też pomysłodawcą i realizatorem nowatorskiego cyklu koncertów edukacyjnych Speaking Concerts, cieszących się olbrzymim zainteresowaniem i uznaniem publiczności. W latach 2005-2008 pełnił stanowisko kierownika muzycznego Teatru Muzycznego w Poznaniu, gdzie przygotował premierowe realizacje m.in. Carewicza Lehara oraz Upiora w Operze Yestona.

W latach 2018 – 2020 był kierownikiem muzycznym orkiestry MACV działającej przy Warszawskiej Operze Kameralnej specjalizującej się w wykonawstwie muzyki klasycznej na instrumentach historycznych.

                                                                    Marcin Sompoliński - dyrygent, fot. Piotr Łysakowski

AGNIESZKA WILCZYŃSKA

Laureatka nagrody Fryderyk 2016 za płytę Tutaj mieszkam – piosenki z premierowymi tekstami napisanymi dla wokalistki przez Wojciecha Młynarskiego oraz kompozycjami Włodzimierza Nahornego, Andrzeja Jagodzińskiego, Jerzego „Dudusia” Matuszkiewicza i Włodzimierza Korcza. Była również nominowana do nagrody Fryderyka w 2020 r. w kategorii „Jazzowy album roku” za Wilcze jagody, płytę nagrana w duecie z Andrzejem Jagodzińskim jego kompozycjami do tekstów Wiesławy Sujkowskiej, Jana Wołka, Stanisława Tyma, Andrzeja Poniedzielskiego oraz własnymi tekstami wokalistki. Członkini Rady Akademii Fonograficznej, Ambasadorka Szczecina, Stypendystka Ministra Kultury i Sztuki 1998, Laureatka Nagrody Artystycznej Miasta Szczecin 2016.

W 1998 r. ukończyła z wyróżnieniem studia wokalne na Wydziale Jazzu i Muzyki Rozrywkowej Akademii Muzycznej w Katowicach. Ma na swoim koncie dwie Złote Płyty; Pogadaj ze mną (muzyka Włodzimierz Nahorny słowa Wojciech Młynarski) i Krzysztof Komeda (w ramach serii „Wielcy Kompozytorzy Filmowi”).

Agnieszka Wilczyńska współpracuje z czołówką muzyków polskiej sceny jazzowej, a od 2004 r. koncertuje i nagrywa z Trio Andrzeja Jagodzińskiego. Koncertowała z wieloma renomowanymi orkiestrami i zespołami, jak Orkiestra Kameralna AUKSO, Atom String Quartet, Toruńska Orkiestra Kameralna, Orkiestra Sinfonia Viva, Orkiestra Filharmonii Narodowej w Warszawie, Polska Filharmonia Narodowa Sopot, Filharmonia Lwowska, Sinfonia Varsovia, Orkiestra MACV. Występowała na wielu prestiżowych scenach w Polsce i na świecie: w Nowym Jorku (Carnegie Hall), Chicago Symphony Center, National Concert Hall na Tajwanie, Białoruskiej Filharmonii Narodowej, Moskiewskiej Filharmonii Narodowej, Filharmonii Lwowskiej i w salach koncertowych w całej Polsce, (Filharmonia Narodowa, Krakowska i Szczecińska, NOSPR w Katowicach).

W Teatrze Polskim w Warszawie Agnieszka Wilczyńska debiutowała jako aktorka wcielając się w postać wybitnej polskiej poetki Agnieszki Osieckiej w spektaklu Listy na wyczerpanym papierze w reżyserii Leny Frankiewicz (2013). Wystąpiła w filmie Alicji Albrecht Młynarski – piosenka finałowa wraz z Januszem Gajosem, Ewą Bem, Krystyną Jandą, Januszem Głowackim i Magdaleną Zawadzką. Film został w 2018 roku nagrodzony Polską Nagrodą Filmową „Orzeł” w kategorii „Najlepszy film dokumentalny”.

Również w 2018 roku wokalistka wystąpiła w prawykonaniu Requiem Andrzeja Jagodzińskiego. Koncert odbył się 21 października w NOSPR. W roku 2019 była solistką koncertu „Muzyka polska dla zwycięstwa”, retransmitowanym przez Telewizję Poznań i TVP Kultura. W 2020 roku Agnieszka Wilczyńska wystąpiła w koncercie „Jazz Sebastian Bach” z utworami lipskiego kantora, zaaranżowanymi przez Andrzeja Jagodzińskiego na głos, orkiestrę instrumentów historycznych i trio jazzowe.

                                                    Agnieszka Wilczyńska - śpiew, fot. Weronika Kosińska

HENRYK MIŚKIEWICZ

Saksofonista, klarnecista, kompozytor, aranżer, absolwent PWSM w Warszawie (obecnie Uniwersytet Muzyczny) w klasie klarnetu. Przygodę z jazzem rozpoczął w wieku 16 lat, zdobywając wyróżnienie na Festiwalu „Jazz nad Odrą” we Wrocławiu jako klarnecista i kompozytor. Wielokrotny laureat młodzieżowych i międzyszkolnych ogólnopolskich konkursów instrumentów dętych. Grę na saksofonie rozpoczął w Warszawie jako samouk. Uhonorowany prestiżowymi nagrodami przemysłu fonograficznego (Fryderyki za „Jazzowy Album Roku” – Lyrics (2002), „Muzyk Roku” (2004), „Jazzowy Artysta Roku” (2013) a ostatnio najwyższe wyróżnienie za całokształt osiągnięć w muzyce jazzowej „Złoty Fyderyk” (2022). Otrzymał również nominacje do tych nagród za swoje wszystkie autorskie płyty: More Love , Kakaruka, Ja nie chcę spać, Altissimonica, Uniesienie, trzy kolejne płyty Full Drive oraz ostatnią rodzinną płytę Nasza miłość, wydaną z okazji 70 urodzin (2021) .

Przez wiele lat plasował się na czele plebiscytu Jazz Top magazynu „Jazz Forum”. Był wyróżniony za całokształt pracy muzycznej nagrodami Mateusza (nagroda III Programu Polskiego Radia) najpierw z okazji 25-lecia, a w 2016 roku z okazji 50-lecia pracy artystycznej. Odznaczony Oskarem Jazzowym (nagroda Stowarzyszenia Łódzkich Melomanów) oraz Srebrnym Medalem „Zasłużony Kulturze – Gloria Artis”. W czerwcu 2022 dostał nagrodę specjalną ZAIKS z okazji 100 – lecia instytucji chroniącej prawa artystów za twórczość i wybitne wykonawstwo.

Koncertował na wielu festiwalach w Europie . Grał z czołowymi polskimi muzykami jazzowymi , takimi jak Ewa Bem, Anna Maria Jopek, Jan „Ptaszyn” Wróblewski, Andrzej Jagodziński, Marcin Wasilewski, Janusz Strobel, Jarosław Śmietana, Marek Napiórkowski. Występował z Joe Lovano, Orkiestrą Paula Kuhna w Berlinie oraz z Orkiestrą WDR jako solista w Kolonii, a także na gdańskim „ Solidarity of art”. Występował z Patem Methenym i Mino Cinelu w projektach Anny Marii Jopek. Koncertował z amerykańskim trębaczem Michaelem „Patchesem” Stewartem. Bardzo sobie ceni współpracę z własnymi dziećmi (Michał Miśkiewicz- perkusista, Dorota Miśkiewicz- wokalistka).

                                                                               Henryk Miśkiewicz - saksofony, fot. Kuba Majerczyk

Polska literatura kameralna przełomu XX i XXI wieku na trio stroikowe

W RAMACH CYKLU: KAMERALNE KONCERTY FAMILIJNE

23 października 2022r., niedziela, godz. 17:00, sala kameralna Filharmonii Podkarpackiej

LLLeggiero Woodwind Trio w składzie:

MAKSYMILIAN LIPIEŃ – obój

PIOTR LATO – klarnet

DAMIAN LIPIEŃ – fagot

Stefan Münch – słowo

 W programie: A. Tansman, W. Lutosławski, A. Krzanowski, A. Dobrowolski, B. Konowalski, W. Żeleński

 LLLeggiero Woodwind Trio w składzie: Maksymilian Lipień (obój), Piotr Lato (klarnet) i Damian Lipień (fagot) powstało w 2018 roku w Krakowie. Muzycy są absolwentami Akademii Muzycznej w Krakowie, a obecnie prowadzą tam klasy w swoich specjalnościach. Od wielu lat prowadzą działalność solową oraz kameralną w różnych formacjach, koncertowali między innymi na Międzynarodowym Festiwalu Muzyki Kompozytorów Krakowskich, Międzynarodowym Festiwalu Pogranicza Muzyki Współczesnej, Festiwalu Muzyki Kameralnej Muzyka u Źródeł, Summerwinds Munsterland – Europas Festival, Międzynarodowy Festiwal Muzyki Kameralnej Muzyka Na Szczytach.

Muzycy znajdują się w stałym składzie Orkiestry Akademii Beethovenowskiej (Piotr Lato) oraz Narodowej Orkiestry Polskiego Radia w Katowicach (Maksymilian i Damian Lipieniowie), współpracują również z innymi orkiestrami, takimi jak Sinfonia Varsovia, Polska Filharmonia Kameralna Sopot, Filharmonia Podkarpacka, Orkiestra Kameralna Miasta Tychy AUKSO. Współpracowali również z takimi artystami, jak Janusz Wawrowski, Janusz Widzyk, Olga Pasiecznik, Katarzyna Budnik, Jakub Jakowicz, Frank Forst, Trio BLUette. Dokonali wielu nagrań zarówno dla Polskiego Radia, jak i wydawnictw Tacet, Accentus, Le Fox Music, DUX, Universal Music. LLLeggiero Woodwind Trio wykonuje utwory kompozytorów europejskich, począwszy od epoki klasycyzmu po muzykę współczesną m.in. W.A. Mozarta, A. Tansmana, E. Schulhoffa, J. Iberta, J. Francaixa, A. Szałowskiego, W. Lutosławskiego. W ostatnim czasie Trio miało zaszczyt wystąpić z serią koncertów w Polsce u boku światowej sławy skrzypaczki Kai Danczowskiej w ramach obchodów 70. urodzin artystki. W 2021 r. trio zdobyło II miejsce w prestiżowym konkursie Medici International Music Competition.

KONCERT MUZYKI DAWNEJ

W RAMACH CYKLU: KAMERALNE KONCERTY FAMILIJNE

25 września 2022r., niedziela, godz. 17:00

ALTBERG ENSEMBLE kameralnie:
JAN HUTEK – obój barokowy
PAWEŁ MICZKA – skrzypce barokowe
JAKUB KOŚCIUKIEWICZ – wiolonczela barokowa
EWA MROWCA – klawesyn

Stefan Münch – słowo

W programie:
F. Couperin – Concerts Royaux
J. H. d’Anglebert – Pieces en sol mineur
J. S. Bach – Sonata G dur BWV 1021
G. Ph. Telemann – Essercizi Musici – Trio nr 3 g – moll

MIEJSCE: SALA KAMERALNA

KONCERT PLENEROWY – PARKING FILHARMONII PODKARPACKIEJ

4 września 2022r., niedziela, godz. 18:00

ORKIESTRA SYMFONICZNA FILHARMONII PODKARPACKIEJ
ADAM KLOCEK – dyrygent
MARTA KRÓL & PAWEŁ TOMASZEWSKI GROUP

Marta Król – wokal
Paweł Tomaszewski – fortepian
Przemysław Florczak – saksofon sopranowy, saksofon tenorowy, klarnet, klarnet basowy
Andrzej Święs – kontrabas / gitara basowa
Paweł Dobrowolski – perkusja
Robert Agaciński – perkusjonalia

ELŻBIETA LEWICKA – słowo

KONCERT PLENEROWY – PARKING FILHARMONII PODKARPACKIEJ

3 września 2022r., niedziela, godz. 18:00

ORKIESTRA OPERY LWOWSKIEJ
MYRON YUSYPOVYCH – dyrygent
OLESYA BUBELA – sopran
LIUDMYLA OSTASH – sopran
VASYL SADOVSKYI – tenor
PETRO RADEYKO – baryton

W programie: J. STRAUSS, E. KALMAN, F. LEHAR

Koszt udziału: 20 zł

KONCERT PLENEROWY – PARKING FILHARMONII PODKARPACKIEJ

28 sierpnia 2022r., niedziela, godz. 18:00

Z ROMANTYCZNYM UŚMIECHEM
MICKIEWICZ – inaczej
NORWID – inaczej
FREDRO – tak samo
i INNI

ALEK BERKOWICZ Z ZESPOŁEM

Alek Berkowicz – śpiew, kontrabas
Krzysztof Mroziak – piano
Robert Winczowski – perkusja
Andrzej Mozgała – saksofon sopranowy, cymbały
Rozalia Białorucka – śpiew
Dominika Malec – śpiew
Muzycy Filharmonii Podkarpackiej

W programie muzyka do tekstów m.in. A. Mickiewicza, C.K. Norwida, A. Fredry

Koszt udziału: 20 zł