nowości

W  imieniu dyrekcji Jasielskiego Domu Kultury i Państwowej Szkoły Muzycznej I st. im. Witolda Lutosławskiego w Jaśle, zapraszam na koncert laureatów XVII Ogólnopolskiego Konkursu Młodych Instrumentalistów im. Stefanii Woytowicz. Koncert odbędzie się w najbliższy piątek, 24 marca o godz. 18.00 w sali widowiskowej JDK.

24 marca 2023r., piątek, godz. 19:00, sala koncertowa Filharmonii Podkarpackiej

Koncert organizowany w ramach obchodów NARODOWEGO DNIA PAMIĘCI POLAKÓW RATUJĄCYCH ŻYDÓW POD OKUPACJĄ NIEMIECKĄ

ORKIESTRA SYMFONICZNA FILHARONII PODKARPACKIEJ
TOMASZ CHMIEL – dyrygent
KATARZYNA OLEŚ – BLACHA – sopran
ROMAN REINER- skrzypce

W programie:
M. Bruch – Kol Nidrei op. 47
E. Bloch – Nigun z cyklu „Baal Shem”
J. Williams – Trzy utwory z muzyki do filmu „Lista Schindlera”
H. M. Górecki – III Symfonia Pieśni żałosnych

   Trzy pierwsze utwory zapowiadane w programie mają związek z żydowską tożsamością kulturową. Kol Nidrei (1880), to drugi obok I Koncertu skrzypcowego g- moll, najczęściej wykonywany utwór niemieckiego kompozytora – Maxa Brucha (1838 – 1920). Dzieło oparte na melodiach hebrajskich zostało napisane dla żydowskiej społeczności Liverpoolu, w czasie, kiedy Bruch piastował stanowisko pierwszego dyrygenta Liverpool Philharmonic Orchestra. Nigun, druga część z cyklu „Baal Shem – trzy obrazy z życia chasydów” (1923), to kompozycja Ernsta Blocha (1880 – 1959) – amerykańskiego kompozytora żydowskiego pochodzenia. Utwór został zainspirowany postacią Izraela Ben Eliezera, zwanego Baal Szem Tow (Mistrza Świętego Imienia) – jednego z twórców chasydyzmu na dawnych ziemiach polskich. Pierwszą część koncertu zamykać będą nastrojowe utwory Johna Williamsa (ur. 1932), pochodzące z nagrodzonego Oscarami filmu Stevena Spielberga – „Lista Schindlera” (1993).
   „Rozmową twórcy z odbiorcą” – wkraczającą w obszary sacrum będzie „III Symfonia Pieśni żałosnych” op. 36 (1976) Henryka Mikołaja Góreckiego (1933 – 2010). To muzyka bardzo intymna, ascetyczna w środkach wyrazu, ale głęboko poruszająca i żarliwością uczuć. Dzieło napisane na orkiestrę symfoniczną i głos sopranowy składa się z trzech pieśni – lamentów. Skrajne części są obrazem cierpienia matki po stracie dziecka, a środkowa, to modlitwa więźniarki zapisana na ścianie jednej z gestapowskich katowni „Palace” w Zakopanem. „ III Symfonia Pieśni żałosnych” przyniosła Góreckiemu międzynarodową sławę i okrzyknięta został arcydziełem muzyki symfonicznej XX wieku.

Tomasz Chmiel – dyrygent, pianista, aranżer.

Pochodzi z Rzeszowa, gdzie ukończył z wyróżnieniem klasę fortepianu w Państwowym Liceum Muzycznym. Absolwent Akademii Muzycznej w Krakowie w klasie dyrygentury prof. Jerzego Katlewicza oraz w klasie fortepianu prof. Marka Koziaka. Oba kierunki ukończył z wyróżnieniem. Związany z macierzystą uczelnią, pracuje na stanowisku adiunkta. W roku 2013 uzyskał tytuł naukowy doktora habilitowanego.

Dwukrotny stypendysta Ministerstwa Kultury i Sztuki, wyróżniony Stypendium Twórczym Miasta Krakowa. Laureat I nagrody w I Ogólnopolskim Przeglądzie Młodych Dyrygentów im. Witolda Lutosławskiego w Białymstoku. Wielokrotny uczestnik seminariów Helmutha Rillinga Akademii Bachowskiej w Stuttgarcie, a także kursów mistrzowskich w Salzburgu oraz Południowej Irlandii. Dyrygent gościnny Filharmonii Krakowskiej, Rzeszowskiej, Częstochowskiej, Dolnośląskiej, Szczecińskiej, NOSPR. Współpracuje z Operą Krakowską. Przez lata związany z Teatrem Muzycznym w Lublinie, Krakowską Operą Kameralną. Szef Krakowskiej Młodej Filharmonii, z którą zdobył I miejsce w I Ogólnopolskim Konkursie Orkiestr Szkół Muzycznych II Stopnia. Poza krajem koncertował w Szwecji, Francji, Niemczech, Holandii, Belgii oraz w Korei Płd.

Szczególną uwagę poświęca muzyce polskiej. Opracował z rękopisu głosy orkiestrowe i wykonał zapomnianą I Symfonię Artura Malawskiego. Zinstrumentował na orkiestrę symfoniczną cykl pieśni Chopina, Karłowicza, a także polskie piosenki przedwojenne, pieśni patriotyczne, kolędy, pieśni maryjne. Opracował wykonawczo Koncert Fortepianowy T. Leszetyckiego – większość tych opracowań została nagrana i wydana na płytach. Na potrzeby orkiestr kameralnych opracował również opery Don Pasquale, Napój miłosny G. Donizettiego, Torreador L. Adama, Krakowiacy i Górale J. Stefaniego, Spiskowcy F. Schuberta, operetkę Wesoła Wdówka F. Lehara. Z wielką pasją aranżuje muzykę filmową.

 Katarzyna Oleś – Blacha

Artysta muzyk, sopran koloraturowy. W 2001 r. ukończyła z wyróżnieniem Wydział Wokalno – Aktorski Akademii Muzycznej w Krakowie w klasie prof. Wojciecha Jana Śmietany. Laureatka wielu krajowych i międzynarodowych konkursów i festiwali m. in. w 2010 r. otrzymała III nagrodę w kategorii głosów żeńskich na VII Międzynarodowym Konkursie Wokalnym im. Stanisława Moniuszki w Warszawie, a w 2012 roku została uhonorowana Teatralną Nagrodą Muzyczną im. Jana Kiepury w kategorii „Najlepsza śpiewaczka”. W lipcu 2014 roku została Laureatką nagrody: „Ars Quaerendi” za wybitne działania na rzecz promocji kultury. Solistka Opery Krakowskiej, gdzie po raz pierwszy wystąpiła w 2001 r. w partii Królowej Nocy w „Czarodziejskim flecie” Mozarta. Za szczególnie ważne w dorobku artystki należy uznać role: Rozyna („Cyrulik sewilski” Rossiniego), Gilda („Rigoletto” Verdiego), Roksana („Król Roger” Szymanowskiego), Fiorilla („Turek we Włoszech” Rossiniego), Zerbinetta („Ariadna na Naksos” R.Straussa), Violetta („La Traviata” G. Verdiego), Olimpia, Antonia, Giulietta, Stella („Opowieści Hoffmanna” J.Offenbacha), Norma („Norma” V.Belliniego), Anna („Anna Bolena” G.Donizettiego) oraz najczęściej wykonywana przez nią partia Królowej Nocy („Czarodziejski flet” Mozarta). Partią Łucji („Lucia di Lammermoor” G.Donizettiego) debiutowała w Operze Narodowej w Warszawie. Współpracuje z licznymi teatrami operowymi, filharmoniami oraz innymi instytucjami kulturalnymi w Polsce i zagranicą. Z zespołami Oper w Bydgoszczy, Łodzi, Gdańsku, Szczecinie odbyła kilkakrotnie tournée po Austrii, Francji, Hiszpanii, Holandii, Niemczech i Szwajcarii, goszcząc w takich salach, jak: Festspiel und Kongresshaus w Bregenz, Theater am Aegi w Hannoverze, Philharmonie w Berlinie, Philharmonie w Monachium, Gewandhaus w Lipsku, Rotterdamse Schouwburg w Rotterdamie. Artystka ma w swoim bogatym dorobku ponad 40 pierwszoplanowych ról operowych, operetkowych i musicalowych, które prezentowała w 50 różnych realizacjach premierowych, festiwalowych oraz repertuarowych wielu teatrów operowych w Polsce i zagranicą.

W kręgu zainteresowań artystycznych Katarzyny Oleś – Blacha znajduje się również muzyka oratoryjno – kantatowa i kameralna. Dowodem na to są liczne koncerty (m.in. Kraków, Warszawa, Wrocław, Szczecin, Katowice, Stuttgart, Wolfsburg, Innsbruck, Linz, Hannover, Berlin, Monachium, Regensburg, Fulda, Graz, Strasburg, Szanghaj, Al Kuwait). Dokonała szeregu nagrań płytowych i archiwalnych dla potrzeb Radia i Telewizji, w tym w 2005 r. niezwykle rzadko wykonywanego „Koncertu na sopran i orkiestrę” Z. Kasserna, który wielokrotnie prezentowano na antenie polskich rozgłośni. Ze szczególnie ciepłym przyjęciem słuchaczy i krytyki spotkał się album artystki „Per due Donne” (DUX 1351) oraz pierwsze płytowe wydanie ostatniej opery Stanisława Moniuszki „Beata” (DUX 1531). Pedagog Akademii Muzycznej w Krakowie. Prowadzi klasę śpiewu solowego. We wrześniu 2006 roku uzyskała stopień doktora w dziedzinie sztuk muzycznych – wokalistyki, następnie w lipcu 2014 roku stopień doktora habilitowanego. W kwietniu 2021 roku został jej nadany tytuł profesora sztuki. Prowadzi warsztaty wokalne oraz kursy mistrzowskie dla młodzieży oraz młodych adeptów wokalistyki.

                                                                    Katarzyna Oleś-Blacha - sopran, fot. Piotr Suchodolski

Roman Reiner

Urodzony w Krakowie. Tu przechodzi wszystkie szczeble edukacji muzycznej, kończąc w 1979 r. Akademię Muzyczną w klasie światowej sławy pedagoga i skrzypaczki, profesor Eugenii Umińskiej i otrzymuje dyplom tej uczelni z wyróżnieniem (w ramach programu dyplomowego wykonał m. in. Koncert skrzypcowy D - dur L .v. Beethovena towarzyszeniem orkiestry Filharmonii Krakowskiej).

W latach szkolnych uczestniczył wielokrotnie w Ogólnopolskich Przesłuchaniach Młodych Skrzypków, zajmując wysokie lokaty. W 1974 r. został współlaureatem I nagrody i złotego medalu na Międzynarodowym Konkursie Orkiestr Młodzieżowych pod patronatem Herberta von Karajana w Berlinie Zachodnim, występując w koncercie finałowym Konkursu pod batutą samego patrona.

Jest laureatem I Ogólnopolskiego Konkursu Skrzypcowego im. Z. Jahnkego (Poznań 1976),

VI Międzyuczelnianego Konkursu Muzyki Kameralnej (III nagroda) w Łodzi (1977), Włocławskiego Kwietnia Muzycznego (1978) oraz nagrody MKiS (1979).

Jest dwukrotnym półfinalistą Międzynarodowego Konkursu Skrzypcowego im. A. Curci w Neapolu (1979 i 1981). Uczestniczył wielokrotnie w szeregu krajowych i zagranicznych (Czechy, Niemcy, Dania, Belgia) festiwali muzycznych. Dokonał nagrań dla Polskiej TV (m.in. jako solista zespołu „Capellae Cracoviensis”), Polskiego Radia, Niemieckiego Radia, głównego programu telewizji niemieckiej (ZDF), II programu TV niemieckiej oraz TVP Kraków. W 1991 r. został zaproszony do udziału w Krakowskim Sympozjum KBWE n/t dziedzictwa kultury.

Koncertuje wspólnie z wybitnymi artystami polskimi i zagranicznymi. Jako solista koncertów symfonicznych i kameralnych występował w wielu miastach Polski i poza jej granicami.

W 1995 r. założył trio fortepianowe znane pod nazwą „Reiner Trio”. Z zespołem tym brał udział w wielu festiwalach krajowych i zagranicznych, takich jak m.in. prestiżowy Festiwal Flandryjski w Belgii czy „Muzyka w Starym Krakowie”. Podczas festiwalu „Schalom” w Lipsku w 1999 r. trio wystąpiło z koncertem w Domu Feliksa Mendelssohna, wykonując m.in. Trio fortepianowe d – moll tego kompozytora. Ponownie zespół uczestniczył w tym samym festiwalu w 2001 i 2003 r. W listopadzie 2000 r. zespól wystąpił w Brukseli w specjalnym koncercie dla urzędników UE, zorganizowanym przez tamtejszy Goethe-Institut. W dowód uznania zespół został m.in. odznaczony medalem Fundacji Judaica (2005). Instytucja ta wydała płytę CD z nagraniami Reinera (w 1996 r., wznowiona przez wyd. „Austeria” w 2004 r.), zaś firma nagraniowa „STEBO” 2 kasety (w 1995 r.). Jedna z nich zawiera kolekcję miniatur skrzypcowych, niezwykle wysoko ocenioną przez światowej sławy wirtuoza skrzypiec i pedagoga, legendę światowej wiolinistyki, prof. Romana Totenberga.

Na ww. płycie CD zatytułowanej „Wspomnienia z krakowskiego Kazimierza” znajduje się m.in. jedno z nielicznych w fonografii światowej nagrań Suity Johna Williams’a na skrzypce i fortepian, opartej na głównych tematach muzyki do filmu „Lista Schindlera”. Jest to polska prapremiera tego utworu.

W roku 2000 firma płytowa Vienna Modern Masters (Austria) wydała płytę z nagraniami Kwartetów smyczkowych Thüring’a Bräma w wykonaniu Reiner Quartet. W 2014 oraz 2017 roku firma nagraniowa „Ars Sonora” wydała 2 krążki CD Reinera i Cierpika, zawierające m.in. Sonaty W.A. Mozarta, C. Francka, J. Brahmsa, R. Schumanna i S. Prokofiewa. Płyty te spotkały się z entuzjastycznymi recenzjami w świecie muzycznym, m.in. prof. prof. Agustina Leona Ary i Kai Danczowskiej.

Roman Reiner dysponuje szerokim repertuarem (utwory solowe, kameralne, koncerty na skrzypce z towarzyszeniem orkiestry, miniatury), obejmującym pozycje wszystkich epok, w tym utwory awangardowe. Jego koncerty cieszą się uznaniem zarówno krytyków, jak i publiczności.

W roku 2022, ogłoszonym rokiem muzyki Karola Szymanowskiego, jako jedyny obecnie wykonawca w Polsce (wraz ze Sławomirem Cierpikiem) wykonywał podczas koncertów komplet dzieł kompozytora na skrzypce i fortepian, m.in. w muzeum-willi Karola Szymanowskiego w Zakopanem „Atma”.

Decyzją Prezydenta RP z dn. 18. 08. 2000 r. został mu nadany tytuł naukowy profesora sztuk muzycznych. W tym też charakterze prowadzi klasę skrzypiec w krakowskiej Akademii Muzycznej na stanowisku profesora zwyczajnego. Jest też konsultantem CEA, członkiem jury przesłuchań skrzypcowych, a także prowadzi kursy mistrzowskie. W swojej klasie wychował kilkudziesięciu absolwentów, w tym koncertmistrzów wiodących krakowskich orkiestr oraz cenionych artystów i pedagogów wszystkich stopni.

                                                                  Roman Reiner - skrzypce, fot. ze zbiorów Filharmonii Podkarpackiej

6 MAJA - 4 CZERWCA 2023

17 marca 2023r., piątek, godz. 19:00
SALA KONCERTOWA FILHARMONII PODKARPACKIEJ

ORKIESTRA SYMFONICZNA FILHARONII PODKARPACKIEJ
ZBIGNIEW GRACA – dyrygent
JUNG WHA LEE – fortepian

W programie:
L. van Beethoven – Uwertura Leonora III C – dur op. 72b
V Koncert fortepianowy Es – dur op. 73
W. A. Mozart – Symfonia „Jowiszowa” C- dur KV 551

W przeciwieństwie do Wolfganga Amadeusa Mozarta (1756 –1791) – „somorodnego Geniusza”, który przelewał na papier swoje utwory właściwie bez poprawek, Ludwig van Beethoven (1770 – 1827) tworzył dzieła w pocie czoła, wciąż doskonaląc swoje pomysły. Dotyczy to także czterech uwertur, skomponowanych do opery o tytule Fidelio – jedynej jaką znajdziemy w twórczości mistrza z Bonn. Wszystkie wybrzmiewają w tonacji C- dur, która wyraża w muzyce Beethovena nastroje radości i triumfu. Wiążą się one z postacią Leonory – bohaterki opery, która w męskim przebraniu, pod imieniem Fidelio, ratuje swego męża przed więzieniem i nieuchronną śmiercią. Uwertura Leonora III (1806), funkcjonuje jako samodzielny utwór orkiestrowy, cieszący się do dzisiaj wielką popularnością. W „bohaterskiej” tonacji Es – dur utrzymany będzie V Koncert fortepianowy Beethovena (1809). Na swoje czasy był to utwór absolutnie nowatorski, łączący wirtuozerię z symfonicznym rozmachem. Rozbudowana I część Allegro rozpoczyna się zaskakująco od quasi improwizowanej myśli fortepianu wspartej na akordach orkiestry. Po introdukcji fortepian prezentuje potężny, szeroki temat w podniosłym nastroju, który zostaje poddany wariacjom. Część druga o delikatnym, nokturnowym charakterze bezpośrednio łączy się z żywiołowym finałem, promieniującym radością i siłą. W drugiej odsłonie wieczoru zabrzmi Symfonia C-dur KV 551 (1788) Mozarta – jedna z trzech genialnych symfonii (obok Es – dur KV 543 i g- moll KV 550 ), którymi Mozart ukoronował swoją twórczość orkiestrową. Symfonia C- dur nazwana została „Jowiszową”, i bez wątpienia zasługuje na porównanie do olimpijskiego boga. Doskonałe proporcje między formą a treścią dzieła doskonale współgrają z bogactwem melodycznym i harmonicznym wszystkich czterech części. W „boskim” finale – Molto allegro Mozart łączy aż pięć tematów w arcymistrzowskim fugato.

ZBIGNIEW GRACA
Edukację muzyczną rozpoczął w wieku 6 lat w Szkole Muzycznej w Ełku. Studiował w warszawskiej Akademii Muzycznej w klasie skrzypiec u prof. Tadeusza Wrońskiego oraz dyrygentury symfoniczno- operowej u prof. Stanisława Wisłockiego. Swoje umiejętności doskonalił u mistrzów: Franco Ferrary w Sienie (Włochy), oraz u Rafaela Kubelika w Lucernie (Szwajcaria). Jest laureatem głównych nagród w konkursach dyrygenckich:
- w Kopenhadze (Konkurs im. N. Malko- III.),

- w Katowicach (Konkurs im. G. Fitelberga- V.),

- w Wiedniu (Konkurs im. H. Swarowskiego- III.).

W latach 1975-80 współpracował z Orkiestrą Radiową w Warszawie, a następnie – jako koncertmistrz i dyrygent – z Orkiestrą Symfoniczno- Operową w Akwizgranie (Niemcy). W latach 1985-88 był etatowym dyrygentem Opery Królewskiej w Kopenhadze. W sezonie 1989/90 pełnił funkcję dyrektora artystycznego Państwowej Opery we Wrocławiu. W latach 1992-95 był regularnym gościnnym dyrygentem Opery Poznańskiej, gdzie przygotował i prowadził premiery m.in. „Aidy” Verdiego, „Cyganerii” Pucciniego, „Święta wiosny” Strawińskiego, czy „Cudownego Mandaryna” Bartoka. Od 1989 – do r. 2017 był etatowym dyrygentem Warszawskiej Opery Kameralnej. Tu przygotował i pełnił kierownictwo muzyczne wielu oper Mozarta, Rossiniego, czy Donizettiego. Współtworzył muzycznie coroczny Festiwal Mozartowski w Warszawie od chwili jego powstania w roku 1991. Od 2017 r. pełnił funkcję dyrygenta nowo powstałej Polskiej Opery Królewskiej z siedzibą w Łazienkach Królewskich w Warszawie. Występuje niemal we wszystkich krajach Europy (regularnie w Skandynawii, Francji Niemczech, Hiszpanii, Włoszech, na Litwie i Łotwie), w Japonii i USA. Od 1995 r. był wielokrotnie zapraszany na występy do Izraela. W latach 2008 i 2009 prowadził premiery oper mozartowskich w Zjednoczonych Emiratach Arabskich. Od 1998 r. występuje w Turcji z Prezydencką Orkiestrą Symfoniczną, oraz w Operze Narodowej w Ankarze. Rok 1999 zaowocował współpracą z Łotewskim Narodowym Teatrem Operowym, która trwa do dziś. W LNO w Rydze kierował muzycznie premierami oper Mozarta: „Don Giovanni”, ”Cosi fan tutte”, ”Wesele Figara”, oraz „Czarodziejski Flet”. Od 2012 roku ponownie współpracuje z Teatrem Wielkim w Poznaniu, gdzie dyryguje operami: „Wesele Figara”, „Cyrulik sewilski, ”Don Giovanni”, „Traviata” i „Toska”. W Polsce koncertuje z zespołami niemal wszystkich orkiestr: Filharmonii Narodowej w Warszawie, Orkiestrą Kameralną Filharmonii Narodowej, filharmoniami w Katowicach, Poznaniu, Łodzi, Krakowie, Gdańsku, Białymstoku, Lublinie, Bydgoszczy, Szczecinie, Rzeszowie, Opolu, z Narodową Orkiestrą Symfoniczną Polskiego Radia w Katowicach, czy z Polską Orkiestrą Kameralną – Sinfonią Varsovią. W swoim dorobku posiada liczne nagrania archiwalne oraz płytowe.

 JUNG WHA LEE
Ukończyła z wyróżnieniem Peabody Institute Uniwersytetetu Johnsa Hopkinsa, gdzie wystąpiła na koncercie absolwentów. Uczyła się utakich pianistów jak: Mee-Hyun Ahn, Eun Jung Shon w Korei, a także Ellen Mack w Peabody Conservatory, w Stanach Zjednoczonych Jest zwyciężczynią konkursów pianistycznych w Seulu (sponsorowanego przez Gyunghang Newspapers Company) oraz Dong-A Ilbo. Artystka otrzymała też nagrodę Międzynarodowej Letniej Akademii i Festiwalu Pianistycznego AZJA w Seulu, (sponsorowanym przez Ewon Cultural Institute) oraz nagrodę kuratora oświaty prowincji Gyeonggi (Korea Południowa), gdzie wystąpiła podczas gościnnych koncertów. Pianistka wzięła udział w Koncercie Młodych Artystów w Seulu, koncertowała z Peabody Chamber Ensemble oraz Peabody Duo Piano. Wzięła także udział w Międzynarodowej Akademii i Festiwalu Pianistycznym Interclassic w Niemczech – koncertowała w Universität der Künste w Berlinie, Hochschule für Musik, Theater und Medien Hannover i Hochschule für Musik Hanns Eisler w Berlinie. Uczestniczyła w warsztatach pianistycznych Edwarda Auera, w Jacobs School of Music – Indiana University Bloomington (Stany Zjednoczone). Występowała z recitalami w Seoul Art Center, Kumho Art Hall w Yonsei, Youngsan Yangjae Hall w Korei Południowej, Douglas Goodwin Recital Hall oraz Carnegie Hall i Cohen-Davison Family Theatre, Leith Symington Griswold Hall, Miriam A. Friedberg Concert Hall oraz w Maryland, Waszyngtonie, Wirginii.

                                                                               Jung Wha Lee - fortepian, fot. ze zbiorów Filharmonii Podharpackiej

Muzycy Mieleckiej Orkiestry Symfonicznej, parafia pw. Ducha św. oraz Dom Kultury SCK zapraszają na Koncert Wielkopostny, który odbędzie się 19 marca o godz. 18 w kościele pw. Ducha św. Symfoników poprowadzi Franciszek Wyzga, a po wielkopostnych tematach „oprowadzi” słuchaczy ks. Waldemar Ciosek – proboszcz parafii.

Mielecka Orkiestra Symfoniczna co i rusz dokłada kolejne koncerty do swojego rocznego planu występów. W tym sezonie artystycznym do dorocznego cyklu 5 koncertów dorzuciła aż dwie nowe propozycje: Koncert Sylwestrowy i Koncert wielkopostny. Okazało się, że propozycja sylwestrowa spotkała się z wielką przychylnością publiczności, która szczelnie wypełniła salę widowiskową Domu Kultury. Teraz przed Orkiestrą trudniejsze wyzwanie: zapełnienie melomanami kościoła pw. Ducha św., bo to właśnie w tej świątyni muzycy MOS wykonają Koncert Wielkopostny.

Piotr Wyzga, prezes Mieleckiego Towarzystwa Muzycznego, który od lat pełni także rolę rzecznika zespołu, tak zapowiada najbliższy koncert: - Okres Wielkiego Postu mieleccy symfonicy uhonorują wykonaniem najsłynniejszego dzieła pasyjnego Josepha Haydna „Siedem ostatnich słów Chrystusa na Krzyżu”. Muzyczna interpretacja biblijnych medytacji będzie duchowym przygotowaniem do nadchodzących Świąt Wielkiej Nocy, ale też artystycznym wspomnieniem piątej rocznicy śmierci śp. Prezydenta Daniela Kozdęby współzałożyciela Mieleckiej Orkiestry Symfonicznej.

Patronat nad koncertem sprawuje Prezydent Mielca, Jacek Wiśniewski.

10 marca 2023r., piątek, godz. 19:00
SALA KONCERTOWA FILHARMONII PODKARPACKIEJ

ORKIESTRA SYMFONICZNA FILHARONII PODKARPACKIEJ
CHÓR INSTYTUTU MUZYKI UR
STANISŁAW KRAWCZYŃSKI – dyrygent
KATARZYNA SOBAS – przygotowanie chóru
JOLANTA KOWALSKA – PAWLIKOWSKA – sopran
PAWEŁ PALUCH – akordeon
MAGDALENA ŻAK DE CARVALHO – fortepian

W programie:
Martin Palmeri – Missa a Buenos Aires (Missatango)
S. Krawczyński – Msza Niepodległość

Misa a Buenos Aires Martina Palmeri – znana również jako Misa del Tango, to utwór argentyńskiego kompozytora wykorzystujący w swej warstwie dźwiękowej elementy melodyczne i rytmiczne tanga. Dzieło powstało w latach 1995-96, a jego pierwsze wykonanie miało miejsce w Teatro Brodway w Buenos Aires 17 sierpnia 1996 roku przez Orquesta Sinfónica nacional de Cuba pod dyrekcją Fernando Álvareza. Kompozycja została entuzjastycznie przyjęta przez krytyków i publiczność i od tej pory święci tryumfy na estradach koncertowych całego świata. Utwór napisany został na głos solowy, chór, bandoneon (akordeon), fortepian i orkiestrę smyczkową. Tworzy go 6 części będących ordinarium missae. Każda z nich oparta jest o motywy melodyczne i rytmiczne tanga – najpopularniejszego tańca w Argentynie.

Zamysł powstania Mszy Niepodległości autorstwa Stanisława Krawczyńskiego, pojawił się w 2018 roku, kiedy Polska obchodziła rocznicę 100-lecia odzyskania niepodległości. Stąd tytuł kompozycji i nawiązanie do idei wolności w pojawiających się w utworze cytatach pieśni patriotycznych. Kompozycja napisana została na głos sopranowy, chór mieszany i zespół instrumentów dętych, wspartych głosem kontrabasu (gitary basowej). Całość składa się z 6 części: Kyrie, Gloria, Credo, Sanctus, Benedictus i Agnus Dei. Każda część melodycznie nawiązuje do polskich pieśni historycznych, będących jej inspiracją muzyczną. W poszczególnych fragmentach utworu pojawiają się różne sposoby traktowania materii dźwiękowej – począwszy od liryki melodycznej, aż do onomatopeicznego powiazania muzyki zespolonej z tekstem liturgicznym (fragment crucifixus – w dźwiękach słyszymy odgłos przybijania do krzyża) czy jazzujących fragmentów w fugatach (Quoniam tu solus sanctus, Cum Sancto Spiritu i Et vitam venturi). Prawykonanie utworu miało miejsce w Krakowie w bazylice Najświętszego Serca Pana Jezusa 10. XI. 2019 roku z udziałem chórów krakowskich i orkiestry Wieniawa.

 Stanisław Krawczyński

Swoją działalność artystyczną rozpoczynał jako kierownik Chóru Polskiego Radia i Telewizji w Krako­wie, a następnie Chóru Filharmonii Krakowskiej. Pod jego kierownic­twem ze­społy te występowały m.in. w Teatro alla Scala w Mediolanie, Basilica di San Marco w Wenecji, Teatro Regio w Turynie, Academia di Santa Cecilia w Rzy­mie, lipskim Gewandhausie, Beethovensaal w Stuttgarcie, Brucknerhaus w Lin­zu. W latach 1986–2008 związany był, jako dyrygent, z zespołem “Capel­lae Cracoviensis”, prezentując krakowskiej publiczności pierwsze polskie wyko­nania kompozycji m.in. F. Martina, P. Vasksa, K. Nystedta, Ch. Ivesa i wielu innych. Dzięki tej działalno­ści stał się jedną ze znaczących postaci krakowskiego środowiska muzycz­nego, tworząc jego kształt i wizerunek. W 1992 objął kierownictwo Tarnowskiej Orkie­stry Kameralnej, koncertując z tym zespołem w kraju i za granicą (Hiszpa­nia, Francja, Szwajcaria). Występował w ważnych miejscach dla sztuki i kultury eu­ropejskiej m.in.: Thomas-Kirche w Lipsku, Wigmore Hall w Londynie, sala kon­certowa UNESCO w Paryżu, Konserwatorium w Kijowie oraz na festiwalach muzycznych w wielu krajach świata. W 1990 roku był ini­cjatorem powstania Krakowskiego Chóru Kameralnego – uznanego przez kry­tyków za jeden z naj­lepszych polskich zespołów chóralnych. Dokonał prawykonań nowo od­krytych dzieł A. Brucknera oraz wielu kompozy­torów polskich m.in.: Z. Bargielskiego, Z. Bujarskiego, H.M. Góreckiego, R. Ma­ciejewskiego, R. Pale­stra, M. Stachowskiego. Wraz z Kają Danczowską i Orkiestrą Filharmonii Podkarpackiej im. A. Malawskiego dokonał pierwszego nagrania Koncertu na skrzypce i orkiestrę Henryka Jana Botora.

W 2000 r., będąc jednym z dziewięciu dyrygentów, brał udział w two­rzeniu wielkiego międzynarodowego zespołu, prezentującego, w czasie tour­née po ca­łej Europie, utwory dziewięciu miast, mających status Stolicy Kultury Euro­pejskiej.

W 2001 roku z okazji dziesiątej rocznicy powstania Internetu pro­wadził, w ramach elektronicznego eksperymentu, koncert – dyrygując z Krako­wa śpiewającymi – w Warszawie, zespołem “Vocal Consort”, Gdańsku, chó­rem “Schola Cantorum Gedanensis”.

W latach 2012 – 2016, działając na rzecz środowiska polskich uczelni artystycznych, pełnił funkcję Przewodniczącego Sekcji Sztuki Centralnej Komisji ds. Stopni i Tytułów.

Prowadzi działalność pedagogiczną w Akade­mii Muzycznej w Krakowie, w której w latach 2004-2012 oraz 2006-2020 pełnił funkcję rektora.

Uczestniczy, jako juror, w licz­nych międzynarodowych konkursach chó­ralnych i dyrygenckich.

Jolanta Kowalska-Pawlikowska
Trzykrotna Stypendystka Ministra Kultury (2004/05, 2005/06, 2006/07), Miasta Krakowa (Stypendium „Twórcze”, 2009) oraz programu „Młoda Polska” (2009). Ukończyła z wyróżnieniem zarówno Akademię Muzyczną w Krakowie (klasa śpiewu prof. dr hab. Agnieszki Monasterskiej) jak też studia podyplomowe w Guildhall School of Music&Drama w Londynie. Uczestniczka kursów mistrzowskich m.in.: Heleny Łazarskiej, Teresy Żylis-Gara, Paula Esswooda, Barbary Schlick, Petera Kooji. Jest laureatką pierwszej nagrody Międzynarodowych Konkursów: Bach Singer’s Prize w Londynie (2008) oraz The Thelma King (2009). Laureatka III Nagrody na Międzynarodowym Konkursie im. Ady Sari w Nowym Sączu (2011). Otrzymała Nagrodę Fundacji Bach-Marschall na Międzynarodowym Konkursie im. J. S. Bacha w Lipsku (2008), Nagrodę „Jurica Murai Prize” za najlepszą interpretację na 39th Festiwalu „Varaždin Baroque Evenings” (Chorwacja, 2009), a także wyróżnienia m.in. na Mozartowskim Konkursie Wokalnym w Londynie (2008). Współpracuje z zespołem The Musicke Companye, z którym dała szereg koncertów w Wielkiej Brytanii. Od 2003 r. współpracuje także z Zespołem Capella Cracoviensis, z którym koncertowała m.in. w Kazachstanie, Francji, Szwajcarii, Niemczech, Finlandii, Chorwacji, Włoszech, na Ukrainie, Białorusi. Występowała z dyrygentami t.j.: Marc Minkowski, Andrew Parrott, Ottavio Dantone, Jordi Savall, Ralf Sochaczevsky, Andreas Spering, David Shemer, Piotr Sułkowski, Stanisław Krawczyński. Koncertowała między innymi na Festiwalach Opera RARA, Misteria Paschalia, Chichester Festivities w Anglii, Festival La Folia w Szwajcarii, Festival de Cannes we Francji, Bachfest organizowanym przez London Bach Society w Londynie i in. W październiku 2011 wystąpiła na festiwalu Opera Rara w „Alcinie” G.F. Haendla, którą poprowadził Marc Minkowski z towarzyszeniem orkiestry Les Musiciens du Louvre-Grenoble, co zaowocowało zaproszeniem na tournee po Hiszpanii, Francji i Niemczech z Pasją wg św. Mateusza J.S. Bacha. W roku 2015 wystąpiła między innymi na koncercie w Versailles wraz z Jordi Savallem czy na Festiwalu Opera Rara w „Koronacji Poppei” H. Purcella pod batutą Claudio Cavina z zespołem La Venexiana. Wystąpiła na zakończenie sezonu koncertowego NOSPR 2015/16 w partii Zerliny z opery „Don Giovanni” W.A. Mozarta pod batutą Alexandra Liebreichta. W swoim repertuarze ma także partie operowe m.in. H. Purcell – „Dido and Aeneas” partia Belindy, W.A. Mozart – „Don Giovanni” partia Zerliny, W.A. Mozart – „Le nozze di Figaro” partia Suzanny, W.A. Mozart – „Cosi fan tutte” partia Despiny, Ch. Gounod – „Orfeo ed Euridice” partia Euridice i in. Prócz działalności artystycznej Jolanta Pawlikowska zajmuje się także dydaktyką jako asystent na Wydziale Wokalno-Aktorskim w Akademii Muzycznej w Krakowie. W roku 2018 zdobyła stopień doktora sztuki na Akademii Muzycznej w Krakowie.

                                                                  Jolanta Kowalska-Pawlikowska - sopran, fot. ze zbiorów Filharmonii Podkarpackiej

 Paweł Paluch w 1987 r. ukończył studia magisterskie na kierunku instrumentalistyka w specjalności gra na akordeonie w Akademii Muzycznej (AM) w Krakowie. W 1994 r. Rada Wydziału Instrumentalnego AM im. Fr. Chopina w Warszawie nadała mu kwalifikacje I stopnia (stopień doktora), a w 2002 Rada Wydziału Instrumentalnego AM im. Gr. i K. Bacewiczów w Łodzi roku kwalifikacje II stopnia (stopień doktora habilitowanego) sztuk muzycznych. W 2020 r. z rąk Prezydenta RP otrzymał tytuł profesora sztuki. Pracował na stanowiskach: 1988-1994 asystenta, od 1995 r. adiunkta w Katedrze Wychowania Muzycznego Wyższej Szkoły Pedagogicznej (WSP) później Instytutu Muzyki (IM) i od 2003 r. profesora nadzwyczajnego (w latach 2014-2019 Wydziału Muzyki) UR; 1989–1994, asystenta i od 1994 adiunkta na Wydziale Instrumentalnym AM w Krakowie. Obecnie na obydwu uczelniach pracuje na stanowisku profesora. Od 1995 r. jest także nauczycielem w ZSM nr 1 w Rzeszowie, od 2010 r. dyplomowanym. Pełnił funkcje: konsultanta ds. kształcenia kadry nauczycielskiej akordeonu Szkolnictwa Artystycznego (1995-2000); członka Zarządu Głównego Stowarzyszenia Akordeonistów Polskich (1990-2000); eksperta komisji egzaminacyjnych i kwalifikacyjnych dla nauczycieli Ministerstwa Edukacji Narodowej (od 2001 r.) oraz Centralnej Komisji ds. awansu zawodowego nauczycieli; w WSP (aktualnie UR) w Rzeszowie: od 2007 do 2019 roku kierownika Zakładu Badań Muzyki Regionów w Instytucie Muzyki; członka kolegium redakcyjnego Zeszytu Naukowego „Muzyka” (Zeszyty Naukowe UR); prodziekana Wydziału Pedagogiczno-Artystycznego (2005-2008); członka Rady Programowej Uniwersytetu III Wieku (2007-2008); wicedyrektora (2008-2010) oraz dyrektora Instytutu Muzyki (2010-2013) a także członka senackiej komisji UR ds. rozwoju kadry, badań naukowych i współpracy z zagranicą (2008-2012). Od 1995 jest kierownikiem muzycznym ZPiT „Resovia Saltans” a od 2019 r. członkiem Rady Naukowej Kolegium Nauk Humanistycznych UR. Od 1990 do 2019 był również członkiem Międzyuczelnianej Katedry Akordeonistyki AM (obecnie Uniwersytetu Muzycznego Fr. Chopina) w Warszawie. Wypromował kilkudziesięciu licencjatów, magistrów oraz czterech doktorów sztuki. Jest też m.in. autorem publikacji p.t. Forma sonatowa w literaturze akordeonowej, AMFC, Warszawa 2003 a także około trzydziestu kompozycji oraz stu kilkudziesięciu opracowań na różne składy wykonawcze.

Jako wykonawca otrzymał wiele nagród na konkursach krajowych i międzynarodowych. Do najważniejszych można zaliczyć m.in.: I nagrodę na Międzynarodowym Konkursie Nagrań Fonograficznych (Praga 1981), III nagrodę na Ogólnopolskim Konkursie Akordeonowym (Białystok 1985) oraz I nagrodę na Międzynarodowym Konkursie Akordeonowym w Klingenthal (NRD 1985).

Wystąpił na kilkuset koncertach jako kameralista i solista (w tym również
z orkiestrami symfonicznymi) w kraju i za granicą. W swoim dorobku artystycznym posiada nagrania płytowe (CD i DVD), radiowe i telewizyjne. Był wielokrotnie zapraszany do pracy w jury festiwali i konkursów o zasięgu regionalnym, krajowym oraz międzynarodowym, jak również przesłuchań organizowanych przez Centrum Edukacji Artystycznej. Prowadził także warsztaty i seminaria akordeonowe w szkołach muzycznych na terenie kraju. Jego uczniowie i studenci są laureatami czołowych nagród oraz wyróżnień uzyskanych na konkursach i festiwalach krajowych i międzynarodowych,
a także przesłuchaniach CEA.

Za swoją działalność artystyczną, pedagogiczną i społeczną P. Paluch został nagrodzony i wyróżniony m.in: Odznaką Zasłużonego Działacza Kultury (1995), srebrnym medalem za wieloletnią Służbę (2013), Nagrodami Rektora WSP, UR i AM w Krakowie (2014), Dyrektora ZSM nr 1 w Rzeszowie, a także dyplomem Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego (2013) oraz Medalem Komisji Edukacji Narodowej (2019).

                                                                                      Paweł Paluch - akordeon, fot. ze zbiorów Filharmonii Podkarpackiej

 Magdalena Żak de Carvalho- fortepian

Absolwentka Wydziału Instrumentalnego (specjalność fortepian) Akademii Muzycznej w Katowicach oraz Wydziału Wychowania Muzycznego (specjalność prowadzenie zespołów wokalnych i wokalno-instrumentalnych) Akademii Muzycznej im .K. Pendereckiego w Krakowie. Podczas studiów była chórzystką Krakowskiego Chóru Kameralnego prowadzonego przez prof. Stanisława Krawczyńskiego, co miało najistotniejszy wpływ na umiłowanie muzyki chóralnej oraz wokalno-instrumentalnej .

Od roku 2001 związana z Katedrą Chóralistyki Akademii Muzycznej w Krakowie, jako akompaniator. W latach 2002-2005 współpracowała z Chórem Polskiego Radia w Krakowie, Szkołą Baletową oraz Zespołem Państwowych Szkół Muzycznych w Krakowie- jako akompaniator oraz pedagog. Od roku 2012 związana na stałe z Chórem Chłopięcym Filharmonii Krakowskiej na stanowisku akompaniatora. Jednocześnie współorganizuje koncerty edukacyjne, pomaga w przygotowaniu chórów dziecięcych do koncertów, w których sama bierze udział jako pianistka lub chórzystka. Wśród nich wymienić można m.in. festiwal chóralny w Chemnitz, Credo Krzysztofa Pendereckiego czy koncerty poświęcone twórczości Joanny Kulmowej ,której poezja posłużyła do napisania pieśni dla dzieci. Kreowała partie fortepianu w: Karnawale zwierząt C. Saint- Seansa, Concertinie a- moll D. Szostakowicza, J. Brahmsa, Petite messe solennelle Gioacchino Rossiniego czy Carminie Buranie C. Orffa. W 2016 roku brała udział w koncercie jubileuszowym UNICEFU, organizowanym przez NOSPR w Katowicach, biorąc udział w przygotowaniu Chóru Chłopięcego oraz realizacji partii solowej fortepianu.

Współpracowała z Polskim Chórem Kameralnym pod batutą Jana Łukaszewskiego wykonując partie fortepianu w Liebeslieder op.52 Johannesa Brahmsa, walcach Johanna Straussa oraz w Ein Deutches Requiem Johannesa Brahmsa pod batutą prof. Stanisława Krawczyńskiego .

                                                                        Magdalena Żak de Carvalho- fortepian , fot. ze zbiorów Filharmonii Podkarpackiej

4 marca, godz. 18:00, Sala koncertowa ZPSM

Koncert finałowy

VIVO AMORE

Bogusław Morka

Renata Johnson-Wojtowicz

Z towarzyszeniem zespołu „Allegro” pod kierownictwem prof. Marka Pająka

Bilet: 60 zł

Serdecznie zapraszamy na Festiwal Muzyki Fortepianowej im. Marii Turzańskiej, który odbędzie się w terminie od 25 lutego do 4 marca 2023 r.

Festiwal Muzyki Fortepianowej im. Marii Turzańskiej to wydarzenie muzyczne upamiętniające postać wybitnej pianistki związanej z Jarosławiem – Marii Turzańskiej, które rokrocznie gromadzi wirtuozów muzyki poważnej światowego formatu.

Festiwal zainaugurował koncert Orkiestry Zespołu Państwowych Szkół Muzycznych w Jarosławiu pod dyrekcją Martyny Lasoty.

2 marca scena Sali Koncertowej ZPSM w Jarosławiu należeć będzie do „Trzech Pianistów”, którzy w swoim repertuarze posiadają utwory na cztery ręce i dwa fortepiany.

Tegoroczny festiwal zakończymy 4 marca. Podczas finałowego koncertu wystąpi obdarzony niezwykle pięknym głosem o ciepłej barwie ogólnoświatowy tenor Bogusław Morka oraz Renata Johnson-Wojtowicz.

Na wydarzenie zapraszają Burmistrz Miasta Jarosławia Waldemar Paluch, Centrum Kultury i Promocji w Jarosławiu, Zespół Państwowych Szkół Muzycznych im. F. Chopina w Jarosławiu.

___________________________________
2 marca, godz. 18:00, Sala koncertowa ZPSM
WIECZÓR TRZECH PIANISTÓW
Rot – Kasprzyk – Stanisławczyk
Bilet: 30 zł

3 marca 2023r., piątek, godz. 19:00
SALA KONCERTOWA FILHARMONII PODKARPACKIEJ

ORKIESTRA SYMFONICZNA FILHARONII PODKARPACKIEJ
PAWEŁ PRZYTOCKI – dyrygent
JULIA KOCIUBAN – fortepian

W programie:
K. Penderecki – Agnus Dei
A. Tansman – I Koncert fortepianowy
A. Dvořák – VIII Symfonia G – dur op. 88

Dwa pierwsze utwory zapowiadane w programie zostały skomponowane przez wybitnych twórców muzyki polskiej XX stulecia – Krzysztofa Pendereckiego (1933 – 2020) i Aleksandra Tansmana (1897 – 1986). Agnus Dei to piąta część Polskiego Requiem – jednego z najważniejszych i największych dzieł oratoryjnych Pendereckiego, które rozbudowywane było przez kompozytora na przestrzeni wielu lat. Utwór jest upamiętnieniem zarówno ważkich, tragicznych wydarzeń z historii Polski, jak i ludzi niezłomnej wiary – Maksymiliana Kolbe, Papieża Jana Pawła II oraz kardynała Stefana Wyszyńskiego, któremu poświęcone jest Agnus Dei. Utwór skomponowany w 1981 roku, po śmierci Prymasa Tysiąclecia, zabrzmi w wersji na orkiestrę smyczkową autorstwa samego kompozytora. Tansman – drugi ze wspomnianych twórców, to kompozytor i wirtuoz fortepianu, którego twórczość wciąż odkrywamy. Niemal całe życie spędził Tansman poza Polską, ale wielokrotnie podkreślał, że jest przede wszystkim muzykiem polskim. I Koncert fortepianowy, wykonany po raz pierwszy w 1926 roku w Paryżu, jest przykładem klasycznej elegancji, lekkości faktury i błyskotliwej inwencji melodycznej z pierwiastkami polskiej muzyki ludowej. Słoneczne barwy przyniesie ze sobą VIII Symfonia G – dur op.88 (1889) Antonina Dvořáka (1841 – 1904). Je twórca, stojący w tym czasie u szczytu sławy, doceniał także uroki dnia codziennego i chwil spędzonych na łonie przyrody. To właśnie podczas letnich wakacji, z inspiracji pięknem natury zrodziła się jego VIII Symfonia, co tłumaczyć może pogodny, wręcz błogi nastrój dzieła. Symfonię wypełnia mnóstwo przepięknych, zróżnicowanych w wyrazie melodii. W pierwszej część Allegro con brio dominują dwa tematy – marszowy i pastoralny, druga część, to nastrojowe Adagio, a w trzeciej części Allegretto grazioso melodie wirują w tanecznym rytmie. Finał Allegro ma non troppo rozpoczyna triumfalne solo trąbek, po którym następuje mistrzowski cykl wariacji, który wybrzmiewa jako potężny hymn radości.

Paweł Przytocki urodził się w Krośnie. Ukończył studia w Akademii Muzycznej w Krakowie w 1985r. w klasie Dyrygentury prof. Jerzego Katlewicza. Swoje umiejętności doskonalił na kursach dyrygenckich u Petera Eötvösa .W latach 1986 –1987 był również stypendystą Bachakademie Stuttgart, uczestnicząc w kursach mistrzowskich prof. Helmutha Rillinga. Od 1988r. do 1991 r. był dyrygentem, a także dyrektorem artystycznym Filharmonii Bałtyckiej w Gdańsku.W roku 1990 debiutował w Filharmonii Narodowej w Warszawie. W latach 1995 -1997 był dyrektorem artystycznym Filharmonii im. Artura Rubinsteina w Łodzi. Od roku 2005 -2009 Przytocki był dyrygentem Teatru Wielkiego Opery Narodowej w Warszawie. W sezonie 2005/2006 przygotował premierę Spartakus Chaczaturiana oraz prowadził spektakle Oniegin Czajkowskiego, Traviatę Verdiego, a także La Boheme Pucciniego. W sezonie 2006/2007 dyrygował premierą baletu "Oniegin" w choreografii Johna Cranko. W latach 2008- 2012 Paweł Przytocki był Dyrektorem Naczelnym i Artystycznym Filharmonii im. Karola Szymanowskiego w Krakowie. Przytocki współpracuje z większością orkiestr filharmonicznych w Polsce, a także z orkiestrami symfonicznymi i kameralnymi za granicą: m.in. z Budapest Concert Orchestra, Orchestra Sinfonika de Xalapa, Real Filharmonia de Galicia, Capella Istropolitana w Bratysławie, Neue Philharmonie Westfalen, Philharmonisches Staatsorchester Halle, Bilkent Symphony Orchestra w Ankarze, Filharmonia im.Janacka w Ostrawie, Filharmonia Słowacka w Bratysławie, Narodowa Orkiestra Symfoniaczna Ukrainy w Kijowie, Filharmonia Narodowa w Santiago, Filharmonia Narodowa w Zagrzebiu, New Haifa Symphony Orchestra, Buffalo Philharmonic Orchestra, Orquesta Filarmonica de Bogota, Jerusalem Symphony Orchestra, Staatsorchester Rheinische Philharmonie Koblenz, Jenaer Philharmonie. Przytocki występował z polskimi orkiestrami wielokrotnie w Niemczech, Austrii, Szwajcarii, Belgii, Holandii, Francji i Hiszpanii. Uczestniczy regularnie w międzynarodowych festiwalach muzycznych: Athens Festival/1987, Musikfest Stuttgart/1988, Flanders Festival /1989, La Chaise-Dieu Festival/ 1996, Kissinger Sommer/1998, Bratislava Musik Festival/1999, Augsburger Mozartsommer /2000, Prague Spring/2001,Wratislavia Cantans/2005. Artysta występował również w wielu prestiżowych ośrodkach muzycznych Europy, takich jak: Wiedeń (Musikverein), Berlin (Konzerthaus), Bruksela (Palais des Beaux-Arts), Santiago (Teatro Municipal) Paryż (Théâtre du Châtelet), Hamburg (Musikhalle), oraz Bonn (Beethovenhalle). Dokonał on również nagrań archiwalnych dla Polskiego Radia i Telewizji oraz nagrań płytowych dla wytwórni DUX, Aurophon i Point Classics. Jego nagranie I Symfonii Rachmaninowa zostało wyróżnione przez amerykański magazyn muzyczny “La folia “(obok takich kreacji, jak V Symfonia Beethovena, pod batutą Carlosa Kleibera oraz Appasionata 1960 Światosława Richtera) jako przykład rzadko spotykanej intensywności i zaangażowania w muzyce. Od roku 2008 Paweł Przytocki jest związany z Katedrą Dyrygentury Akademii Muzycznej w Krakowie, gdzie prowadzi swoją klasę Dyrygentury. We wrześniu 2017 objął funkcję dyrektora artystycznego Filharmonii Łódzkiej im. Artura Rubinsteina w Łodzi.

Julia Kociuban uważana jest za jedną z czołowych pianistek swojego pokolenia. Jej debiutancka płyta „Schumann, Chopin, Bacewicz” została uznana przez krytyków za jeden z najciekawszych pianistycznych debiutów fonograficznych ostatnich lat, a jej nagranie II Sonaty fortepianowej Grażyny Bacewicz określono jako najwspanialszą rejestrację utworu na świecie. Dwa najnowsze albumy z koncertami oraz kwintetami fortepianowymi G. Bacewicz i A. Tansmana były nominowane do nagrody ‘Fryderyk’. W 2022 roku ukazał się drugi solowy album artystki „Polish Polonaises”. Kociuban regularnie występuje w renomowanych salach koncertowych w Europie (m.in. Herkulessaal w Monachium, Konzerthaus w Wiedniu i w Berlinie, Laeiszhalle w Hamburgu), Ameryce oraz Azji. Jest zapraszana na najbardziej prestiżowe festiwale muzyczne na świecie w tym m.in. La Roque d’Antheron, La Folle Journee, Young Euro Classic w Berlinie, Wielkanocny Festiwal Ludwiga van Beethovena, Kissinger Sommer. Jako solistka koncertowała z towarzyszeniem uznanych orkiestr kameralnych i symfonicznych, w tym m.in.: Wiener Symphoniker, Wiedeńska Orkiestra Radiowa ORF, Orkiestra Symfoniczna NDR w Hamburgu. Współpracowała z wieloma cenionymi dyrygentami m.in.: Howard Griffiths, Hans Graf, Lahav Shani, Nemme Järvi, Kristjan Järvi, Heribert Beissel, Aziz Shokhakimov, Ken-David Masur, Antoni Wit, Jerzy Maksymiuk, Paweł Przytocki, Marek Pijarowski. Dokonała szeregu nagrań radiowych, telewizyjnych oraz płytowych m.in. dla wytwórni Sony Classical, DUX oraz Gramola. Julia Kociuban jest absolwentką Royal College of Music w Londynie, Universität Mozarteum w Salzburgu oraz Uniwersytetu Muzycznego Fryderyka Chopina w Warszawie, gdzie studiowała pod kierunkiem Dmitri Alexeeva, Pavla Gililova oraz Piotra Palecznego. W 2019 roku uzyskała stopień doktora sztuk muzycznych, a rok później ukończyła podyplomowe studia menadżerów kultury w Szkole Głównej Handlowej w Warszawie. Prócz działalności artystycznej prowadzi działalność pedagogiczną wykładając na Akademii Muzycznej im. G. i K. Bacewiczów w Łodzi. Jest także pomysłodawczynią i dyrektorem BISMA Bacewicz International Summer Music Academy.

                                                                                     Julia Kociuban - fortepian, fot. Adam Golec

24 lutego 2023r., piątek, godz. 19:00
SALA KONCERTOWA FILHARMONII PODKARPACKIEJ

ORKIESTRA SYMFONICZNA FILHARONII PODKARPACKIEJ
RAFAŁ JANIAK – dyrygent
MARCIN ŚWIĄTKIEWICZ – klawesyn

W programie:
M. Skoryk – Melodia
J.S. Bach – Koncert na klawesyn i orkiestrę smyczkową d – moll BWV 1052
H. M. Górecki: - Trzy utwory w dawnym stylu
                          - Koncert na klawesyn i orkiestrę smyczkową op. 40
M. Karłowicz – Poemat symfoniczny „Odwieczne pieśni” op. 10

Klawesyn to instrument, który budzi skojarzenia z dawnymi epokami, chociaż w XX stuleciu nastąpił jego prawdziwy renesans. Przyczyniła się do tego polska klawesynistka światowej sławy – Elżbieta Chojnacka (1939 – 2017), dla której tworzyli najwybitniejsi kompozytorzy na całym świecie. Program zestawia ze sobą dwa koncerty klawesynowe z różnych epok – pierwszy wyszedł spod pióra mistrza baroku – Johanna Sebastiana Bacha (1685 – 1750), drugi jest dziełem XX – wiecznego twórcy – Henryka Mikołaja Góreckiego (1933 – 2010). Trzyczęściowy, popisowy Koncert Bacha otwiera Allegro, które prezentuje energiczny temat, stopniowo ozdabiany błyskotliwymi figuracjami. Adagio – część druga jest pełna zadumy, a bogato ornamentowana partia klawesynu prowadzi liryczny dialog ze smyczkami. W trzeciej część Allegro na pierwszym plan wysuwa się wirtuozowska partia klawesynu. Równie efektowny jest Koncert na klawesyn (1980) Góreckiego dedykowany Elżbiecie Chojnackiej. Ten krótki utwór wpisuje się w nurt estetyki neoklasycznej, o czym świadczy chociażby lapidarna – dwuczęściowa forma oraz sięganie do barokowej, motorycznej rytmiki. Zgodnie z tytułem elementy archaizujące odnaleźć można w Trzech utworach w dawnym stylu (1964) Góreckiego. Klimat dawnej muzyki osiąga kompozytor m.in. poprzez użycie melodii zaczerpniętych z XVI – wiecznych pieśni. Neoromantyczna ekspresja rozpostarta będzie pomiędzy trzema ogniwami Odwiecznych pieśni (1904 -1906) Mieczysława Karłowicza (1876 – 1909), przedstawiciela nurtu nazywanego „Młodą Polską” w muzyce. Dzieło zostało zrodzone z osobistych refleksji, jakie towarzyszyły kompozytorowi podczas samotnych górskich wycieczek po Tatrach. Poszczególne części tego symbolicznego tryptyku symfonicznego opatrzył kompozytor sugestywnymi tytułami: Pieśń o wiekuistej tęsknocie, Pieśń o miłości i o śmierci oraz Pieśń o wszechbycie. Łączy je wspólny „temat odwieczności”. 8 lutego 1909 roku, niespełna kilka tygodni po wykonaniu Odwiecznych pieśni w Filharmonii Warszawskiej, kompozytor – taternik zginął tragicznie, zasypany lawiną u stóp Małego Kościelca. Jak pisał wybitny polski muzykolog Leszek Polony: „Muzyka Karłowicza niesie ze sobą szczególny etos: skłania do zadumy nad ludzkim losem. Nad jego samotnością, tragizmem, a w tym wszystkim – wzniosłością.”

Rafał Janiak
Kompozytor, dyrygent i pedagog urodzony w 1986 roku. Ukończył z wyróżnieniem studia dyrygenckie pod kierunkiem prof. Antoniego Wita (2011), a także studia kompozytorskie (również z wyróżnieniem) w klasie prof. Stanisława Moryto (2010) na Uniwersytecie Muzycznym F. Chopina w Warszawie. W roku 2016 uzyskał stopień doktora sztuk muzycznych w dyscyplinie dyrygentura a w roku 2020 stopień doktora ­habilitowanego. W swoim dorobku posiada wiele nagród zdobytych w konkursach muzycznych ogólnopolskich i międzynarodowych wśród nich m.in. I nagrodę I Konkursu Kompozytorskiego im. Jana Pawła II w Warszawie (2007), III nagrodę IV Międzynarodowego Konkursu Kompozytorskiego „Musica Sacra” w Częstochowie (2008), wyróżnienie na 51. Ogólnopolskim Konkursie Młodych Kompozytorów im. Tadeusza Bairda w Warszawie (2010), a także był półfinalistą Conductitng Competition „Donatella Flick” w Londynie (2014). Jest zwycięzcą konkursu na napisanie opery organizowanego przez Teatr Wielki w Łodzi. Jury, pod przewodnictwem prof. Krzysztofa Pendereckiego przyznało jednogłośnie Grand prix. Dodatkowo zdobył również laur nagrody publiczności. Premiera opery „Człowiek z Manufaktury” odbyła się w lutym 2019 r., a jej wersja plenerowa w maju 2019 na rynku Łódzkich Włókniarek była wydarzeniem bez precedensu. Dwukrotnie został stypendystą Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego (2007, 2012), Prezydenta Miasta Gdańska (2005, 2009), oraz Keimyung University Foundation (Korea Południowa 2009). W 2018 został laureatem programu stypendialnego „Młoda Polska”, a także otrzymał prestiżowe stypendium dla wybitnego młodego naukowca przyznane przez Ministerstwo Nauki i Szkolnictwa Wyższego. W sezonie 2013/14 był asystentem Jacka Kaspszyka a w sezonie 2012/13 Antoniego Wita w Filharmonii Narodowej, któremu również miał zaszczyt asystować współpracując z ­wieloma orkiestrami w Polsce i na świecie (m.in. Korea Płd, Hiszpania). Rafał Janiak regularnie koncertuje z większością polskich orkiestr m.in. Filharmonii Narodowej, Narodową Orkiestrą Polskiego Radia w Katowicach oraz Filharmonii Krakowskiej, Łódzkiej, Śląskiej, Bałtyckiej, Lubelskiej, Gorzowskiej, Zielonogórskiej, Podkarpackiej, Opolskiej czy Polskiej Filharmonii Kameralnej Sopot. We wrześniu 2012 Rafał Janiak zadebiutował na festiwalu „Warszawska Jesień” prowadząc koncert z udziałem orkiestry Filharmonii Narodowej, Podczas kolejnej edycji „Warszawskiej Jesieni” (2013) artysta poprowadził koncert finałowy. Repertuar artysty obejmuje ­dzieła symfoniczne, koncertowe a także oratoryjne. W 2011 roku zadebiutował jako dyrygent operowy prowadząc premierowe przedstawienie „Cosi fan tutte” W. A. Mozarta. W 2014 na deskach Warszawskiej Opery Kameralnej we współpracy z UMFC objął kierownictwo artystyczne nowej inscenizacji „Don Giovanniego” W. A. Mozarta, w 2017 na scenie kameralnej Teatru Wielkiego w Warszawie „Oniegina” Czajkowskiego oraz w 2022 „Suor Angelica” i „Gianni Schicchi” Pucciniego (współpraca z UMFC). Od 2016 roku artysta współpracuje z Teatrem Wielkim w Łodzi, dyrygując m.in. „Barona Cygańskiego” J. Straussa a także „Turandot” Pucciniego. Od 2022 roku współpracuje z Operą Bałtycką w Gdańsku gdzie dyryguje przedstawieniami „Cyrulika Sewilskiego” Rossiniego. Od 2017 roku jest kierownikiem artystycznym nowopowstałej Chopin University Chamber Orchestra, z którą odnosi wiele znaczących sukcesów. Zespół ma w swoim dorobku już kilka nagranych płyt, z których najnowsza została nominowana do nagrody „Fryderyki 2021”. W ostatnim czasie wspólnie występowali podczas tournée po Chinach dając ponad 20 koncertów (lipiec 2019). Aktualnie pracuje na stanowisku adiunkta na swojej macierzystej uczelni pełniąc funkcję dziekana wydziału Dyrygentury Symfoniczno-Operowej UMFC. Od stycznia 2023 roku jest dyrektorem artystycznym Teatru Wielkiego w Łodzi.

Marcin Świątkiewicz gra na różnych typach klawesynów i klawikordów oraz na historycznych fortepianach i organach; szczególną pasją darzy improwizacje. Jako solista, dyrygent i kameralista regularnie współpracuje z czołówką orkiestr i zespołów, w tym z Brecon Baroque, Arte dei Suonatori, Capellą Cracoviensis i Aukso biorąc udział w realizowanych przez nie nagraniach (wytwórnie CPO, BIS, Channel Classics, Accent, Alpha, Decca, Linn Records, DUX oraz stacje radiowe i telewizyjne w całej Europie). W 2015 roku, wraz z Arte dei Suonatori, nagrał solowy album z koncertami klawesynowymi JG Müthela, nagrodzony Diapason d'Or, a dwa lata później wielokrotnie wyróżnianą solową płytę Cromatica. Za Sonaty Różańcowe Bibera, zarejestrowane wspólnie z Rachel Podger, Davidem Millerem i Jonathanem Mansonem otrzymał Gramophone Award, a wydane przez Channel Classics w 2018 roku Koncerty Klawesynowe JS Bacha spotkały się z entuzjastycznym przyjęciem. W 2020 ukazało się nagranie Wariacji Goldbergowskich dla Rubicon Classics. W 2016 roku artysta został nagrodzony Paszportem Polityki. Wykłada w Akademii Muzycznej w Katowicach. Szczególną uwagę poświęca nauczaniu gry solowej oraz kursom improwizacji w oparciu o metodę partimento.

                                                                         Marcin Światkiewicz - klawesyn, fot. ze zbiorów Filharmonii Podkarpackiej