festiwale

         Bardzo miło spędzili wieczór wszyscy, którzy wybrali się w 20 maja 2018 r. do Kąśnej Dolnej, gdzie w Sali Koncertowej Stodoła, mieszczącej się tuż obok dworku Ignacego Jana Paderewskiego, odbył się Koncert Finałowy tegorocznej edycji festiwalu „Tydzień Talentów”. Ta impreza odbywa się od 1982 roku i na przestrzeni lat tutaj rozpoczynali swoje muzyczne kariery mi.in.: Waldemar Malicki, Tomasz Strahl, Rafał Kwiatkowski, Jakub Jakowicz czy Rafał Blechacz oraz wielu innych polskich muzyków.

        Od kilku lat Centrum Paderewskiego w Kąśnej Dolnej, kierowane przez pana Łukasza Gaja, organizuje Tydzień Talentów w formule Warsztatów z Mistrzami, która daje młodym nieocenioną możliwość pracy pod okiem wybitnych Mentorów. Od ubiegłorocznej odsłony wydarzenie odbywa się nie jesienią, a wiosną – w maju, kiedy otaczający dwór park jest chyba najpiękniejszy.

        Podczas tegorocznej edycji gościli w Kąśnej Dolnej młodzi adepci skrzypiec, fortepianu oraz, po raz pierwszy w historii, puzonu. W roli Mistrzów wystąpili: wyśmienici skrzypkowie Krzysztof Jakowicz i Jakub Jakowicz, znakomita pianistka Beata Bilińska oraz utytułowany puzonista Mateusz Konopka.
        Festiwal zainaugurował 14 maja świetny recital fortepianowy Beaty Bilińskiej, który wypełniły utwory polskich kompozytorów; F. Chopina, I. J. Paderewskiego, K. Szymanowskiego i G. Bacewicz.

        19 maja koncert zatytułowany „Tarnowskie Talenty” odbył się w Sali Lustrzanej w Tarnowie, natomiast wielki Finał odbył się, jak już wspomniałam na wstępie, 20 maja w Kąśnej Dolnej.

        W części pierwszej wystąpili przede wszystkim młodzi adepci sztuki muzycznej, chociaż koncert rozpoczął się miłą niespodzianką, a mianowicie utworem Wolfganga Amadeusza Mozarta, który mieści się na jednej kartce papieru nutowego, ale jest jednym z czterech bardzo oryginalnych miniatur napisanych przez ośmioletniego Mozarta. Wyjątkowość tego utworu, w formie kanonu, polega na tym, że jeden wykonawca rozpoczyna grę zgodnie z zapisem nutowym od początku, a drugi nie wchodzi z tą sama melodią po pewnym czasie, tylko zaczyna grać od końca i wszystko się to pięknie zgadza. Ten Kanon został wykonany przez Mistrzów – Krzysztofa i Jakuba Jakowiczów, i wszystkich uczestników Warsztatów skrzypcowych, czyli: Roksanę Goplańską z Opola, Kornelię Figielską z Warszawy, 11-letnia Marię Miłkowską z Domosławic, Lenę Sobol z Tarnowa i Mariana Witka z Tuchowa. Oprócz młodych skrzypków wystąpili także: pianistki Miriam Wójciak i Weronika Bujok oraz puzoniści Szymon Rypa i Michał Salwa.

        W części drugiej zaprezentowali się dwaj wspaniali Mistrzowie – skrzypkowie Krzysztof Jakowicz i Jakub Jakowicz, którym towarzyszył w części utworów wyśmienity pianista pan Robert Morawski.
Rozpoczęły tę część utwory na dwoje skrzypiec: Sonata kanoniczna G-dur na dwoje skrzypiec G. P. Telemanna i Sonata na dwoje skrzypiec A. Vivaldiego, później w dwóch utworach słuchaliśmy skrzypiec z towarzyszeniem fortepianu – Jakub Jakowicz i Robert Morawski wykonali Poemat op. 25 na skrzypce i fortepian E. Chaussona, zaś Krzysztof Jakowicz i Robert Morawski wykonali Introdukcję i Rondo Capriccoso op. 28 C. Saint-Saënsa, a na zakończenie planowanej części koncertu zabrzmiała Navarra op. 33 na dwoje skrzypiec i fortepian P. de Sarasate. Wszystkie te wspaniałe dzieła zostały fenomenalnie wykonane. Mistrzowie pokazali kunszt najwyższej próby, zarówno jako duet skrzypcowy, jak i z towarzyszeniem fortepianu. Oprócz wspaniałej gry ogromne znaczenie w odbiorze na żywo miał wdzięk i radość z wykonywanej muzyki, które towarzyszyły wykonawcom we wszystkich utworach.
Nic dziwnego, że publiczność zgotowała artystom długą owację na stojąco i nie obeszło się bez bisu, a usłyszeliśmy Preludium i Polkę D. Szostakowicza i znowu rozległy się długie i gorące brawa.

        To był wspaniały wieczór i z nutką smutku żegnaliśmy znakomitych wykonawców, i niezwykle gościnnych gospodarzy, bo był to ostatni koncert w ramach tegorocznej edycji festiwalu „Tydzień Talentów – Warsztaty z Mistrzami 2018”.

Zofia Stopińska (22.05.2018r.)

        W ramach 57. Muzycznego festiwalu w Łańcucie, 23 maja odbył się wspaniały koncert w Filharmonii Podkarpackiej, którego gwiazdami byli Aleksandra Kurzak i Roberto Alagna, określani często przez media jako „najgorętsza para na scenie operowej”. Aleksandra Kurzak należy do ścisłej czołówki światowych sopranów, zaś jej mąż Roberto Alagna jest najbardziej znanym tenorem francuskim, gorąco przyjmowanym zarówno w teatrach operowych i salach koncertowych, jak i na festiwalach.
Artystom towarzyszyła Orkiestra Filharmonii Podkarpackiej pod batutą Wojciecha Rajskiego, a utwory i Artystów przybliżał nam bardzo interesująco pan Stefan Műnch.

        Wieczór wypełniły arie i duety oraz instrumentalne fragmenty z oper. Wspaniali soliści tym razem nie śpiewali najbardziej znanych fragmentów operowych, a sięgnęli po bardzo piękne i bardzo trudne arie i duety, ale dość rzadko wykonywane podczas koncertów. Cały koncert można nazwać spektaklem operowym, ponieważ Artyści nie tylko wspaniale śpiewali, ale także grali – tak jak podczas spektakli operowych, zaś wykonywane przez Orkiestrę uwertury i intermezza można było potraktować jako wstępy do kolejnych duetów i arii.
        Koncert rozpoczął duet Parle moi de ma mére (Don José, Micaela) z I aktu opery „Carmen” Georges’a Bizeta, później zabrzmiała Uwertura do opery „Giovanna d’Arco” – Giuseppe Verdiego.
Kolejne ogniwo stanowiły dwie arie: Pays merveilleusx... O paradis – aria Vasco z IV aktu opery „L’ Africaine” Giacomo Meyerbeera w wykonaniu Roberto Alagny, a Aleksandra Kurzak zaśpiewała arię Micaeli Je dis que rien ne m’épouvante z III aktu opery „Carmen” Bizeta. Pierwszą część koncertu zakończyły dwa fragmenty z oper Verdiego: Uwertura do opery „La forza del destino” oraz duet Otella i Desdemony Gia nella notte z I aktu opery „Otello”.
        Podobny przebieg miała druga część koncertu , którą Aleksandra Kurzak i Roberto Alagna rozpoczęli duetem Tosci i Cavaradossiego Mario! Mario! z I aktu opery „Tosca”, po którym zabrzmiały dwa fragmenty z opery „Adriana Lecouvreur”, którą skomponował Francesco Cilea - orkiestra wykonała Intermezzo z II aktu , a później Aleksandra Kurzak zaśpiewała arię Adriany Io son I’umile ancella z I aktu tej opery. Później Roberto Alagna wykonał arię Rudolfa Oh! fede negar potessi z II aktu opery „Luisa Miller” Giuseppe Verdiego, a planowaną część koncertu zakończyły dwa fragmenty z oper Giacomo Pucciniego: Intermezzo z III aktu opery „Manon Lescaut” oraz duet Cio-Cio-San i Pinkertona Vogliate mi bene z I aktu opery „Madame Butterfly”.

        Aleksandra Kurzak i Roberto Alagna zachwycili publiczność wspaniałym śpiewem. Sopran pani Aleksandry Kurzak brzmiał przez cały czas wprost niebiańsko zarówno w cudownych pianach, jak i w forte. Wszystko było idealne i trudno to ująć w słowach, bo to trzeba było usłyszeć. Doskonałą formę zaprezentował także Roberto Alagna – wszystko śpiewał po prostu zachwycająco. Trzeba także podkreślić, że ostatnio Artysta śpiewa partie Samsona w operze „Samson i Dalila” Camila Saint- Saënsa w wiedeńskiej Staatsoper i po spektaklu oraz ośmiogodzinnej podróży samochodem dotarł do Rzeszowa prawie wprost na próbę w przeddzień koncertu, aby w następnym dniu zachwycić publiczność Muzycznego Festiwalu w Łańcucie.
        Publiczność po ostatnim utworze powstała z miejsc i gromko oklaskiwała wykonawców, ale nie po to, aby ich pożegnać – wręcz przeciwnie, prosiła o bisy. Wspaniała Para zaśpiewała, a raczej rewelacyjnie zagrała cztery duety: Adiny i Nemorina z I aktu opery „Napój miłosny” Gaetano Donizettiego (w tych rolach Aleksandra Kurzak i Roberto Alagna spotkali się po raz pierwszy na operowej scenie), drugim bisem był znany duet „Usta milczą, dusza śpiewa” z operetki „Wesoła wdówka” Franza Lehara, kolejny duet „Liberta” skomponował David Alagna ( brat Roberto), a na pożegnanie usłyszeliśmy słynny toast na cześć miłości Libiamo z I aktu opery „Traviata” Giuseppe Verdiego.

        To jeszcze nie był koniec wieczoru, bo kilkanaście minut po zakończeniu koncertu Aleksandra Kurzak i Roberto Alagna wraz z córeczką Maleną pojawili się w głównym holu Filharmonii Podkarpackiej, bo publiczność w długiej kolejce, trzymając z płytami, programami koncertu  i książką "Si, Amore" (Aleksandra Kurzak w rozmowie z Aleksandrem Laskowskim) w ręku, czekała cierpliwie i każdy mógł otrzymać autograf oraz zamienić kilka słów z Artystami. Mogę się pochwalić płytą z autografami Aleksandry Kurzak, Roberto Alagny i czteroletniej Maleny, która libretta oper wykonywanych przez rodziców zna doskonale i wszystko wskazuje na to, że będzie w przyszłości śpiewaczką.

        To był cudowny wieczór. Jestem pod ogromnym wrażeniem tego koncertu, który z pewnością zaliczany będzie do największych wydarzeń w historii Muzycznych Festiwali w Łańcucie.

Zofia Stopińska ( 24 maja 2018r)

Zakończenie 57. Muzycznego Festiwalu w Łańcucie
Wolfgang Amadeus Mozart
Opera „WESELE FIGARA”
K 27 maja 2018r., godz. 18:00, sala koncertowa Filharmonii Podkarpackiej
POLSKA OPERA KRÓLEWSKA
Dawid RUNTZ – dyrygent

OBSADA:
Hrabia - Robert Gierlach
Hrabina - Gabriela Kamińska
Figaro - Makar Pihura
Zuzanna - Iwona Lubowicz
Cherubin - Julita Mirosławska
Marcelina - Aneta Łukaszewicz
Bortolo - Sławomir Jurczak
Basilio – Curzio - Leszek Świdziński
Barbarina - Anastazja Marusiak
Antonio - Bogdan Śliwa

POLSKA OPERA KRÓLEWSKA
W ŁAZIENKACH KRÓLEWSKICH W WARSZAWIE
W DRODZE PO CAŁEJ POLSCE

OPERA...dosłownie znaczy DZIEŁO, ale także SŁUŻBA. Zaś wspólny sens tej triady słów odsłania i ujawnia kształt jej misji tu i teraz, w Polsce i w Świecie. OPERA – SŁUŻBA POPRZEZ DZIEŁO.
KRÓLEWSKA... ponieważ początki opery w Polsce były i symbolicznie i dosłownie królewskie. Za czasów Zygmunta III Wazy, jego syn Władysław IV Waza w roku 1637 tworzy pierwszą stałą operę na Zamku Królewskim w Warszawie.
POLSKA... ponieważ w owym czasie była to pierwsza stała opera w Polsce, pierwsza stała opera Europie, pierwsza stała opera na Świecie.
Polska Opera Królewska powołana została w odniesieniu do historycznych korzeni opery w Polsce, sięgających czasów dynastii Wazów. Z inicjatywy wielkiego miłośnika i mecenasa tej sztuki – króla Władysława IV – w 1637 roku na Zamku Królewskim w Warszawie powstała pierwsza stała scena operowa w Europie. Złoty czas opery polskiej to także lata panowania Stanisława Augusta Poniatowskiego. Jego wyśmienitemu gustowi zawdzięczamy budowę Teatru Królewskiego w Letniej Rezydencji Łazienki Królewskie – szczęśliwie zachowanej od zniszczeń perły wśród nielicznych już oryginalnych XVIII-wiecznych teatrów dworskich tego okresu, który stanie się ważnym miejscem działalności Polskiej Opery Królewskiej.
Polska Opera Królewska podejmuje tę tradycję w nowej rzeczywistości, rzeczywistości Wspólnoty Europejskiej i Rzeczypospolitej Polskiej, a swą powinność i tożsamość buduje wokół kardynalnych i fundamentalnych wartości kultury Europy, którymi stale i niezmiennie są Prawda, Dobro, Piękno.
Polska Opera Królewska realizuje swą służbę w szerokim spektrum podejmowanych działań artystycznych, opartych o filary, takie jak:
ŹRÓDŁA – sięganie do początków i źródeł oraz przywracanie zapomnianych dzieł muzyki polskiej [Hebdomas – Klonowic]
FAMILIA – przedsięwzięcia skierowane do najmłodszych widzów [Let’s make an opera – Britten]
PASJE i LITURGIE, w ramach których prezentowane będą dzieła oratoryjne
INSTYTUT – platforma współpracy między trzema warszawskimi uczelniami artystycznymi
FESTIWAL jako żniwo, a zarazem plon całego mijającego sezonu artystycznego.
Polska Opera Królewska pod swoje skrzydła przyjmuje także aktywności z zakresu sztuk pokrewnych, w tym:
FORUM – debaty i rozmowy [O. Pyda, Libera, Peryt – dialogi]
JAZZ jako wyraz wolności opery [Pieśń o Bogu ukrytym – Pawlik]
Niezwykle ważną formą aktywności Polskiej Opery Królewskiej, pełniącej misję OPERY W DRODZE, jest także upowszechnianie kultury wysokiej – przedstawień operowych i koncertów symfonicznych – w miejscach z ograniczonym do niej dostępem w całej Polsce.

26 maja 2018r., godz. 20:00, Sala balowa Muzeum Zamku w Łańcucie

RECITAL FORTEPIANOWY

A BU

W programie:

Nikołaj Kapustin -

Etiudy Koncertowe op. 40

Sonata nr 1 op. 39

24 Preludia jazzowe op. 53 (wybór)

***

A Bu - Improwizacje

A BU

„Znalezienie jakiegoś „świeżego głosu” w kontinuum jazzowym zawsze powoduje dreszczyk. A Bu Bu jest bardzo kreatywnym i utalentowanym pianistą jazzowym, który jest również utalentowanym kompozytorem. Uważam go za obiecującego młodego lwa jazzu, który ma wspaniałą karierę przed sobą i na pewno będzie o nim słychać przez wiele lat ” – Michel Camilo

A Bu jest 18-letnim pianistą z Pekinu w Chinach. Naukę gry na fortepianie klasycznym rozpoczął on w wieku czterech lat. Później, w wieku dziewięciu lat, wstąpił do Centralnego Konseratorium Muzycznego w Pekinie, gdzie uczeszczał na specjalistyczne i systematyczne lekcje z gry na fortepianie klasycznym, poznawał tam również teorię muzyki, zbliżył się do jazzu i muzyki latynoskiej, a jednocześnie próbował wykonania improwizowanego . W 2011 r. A Bu zaczął grać jazz na jam session z wieloma znanymi chińskimi muzykami. W 2013 r. A Bu udołączył do legendarnego pianisty jazzowego Chicka Corei w ramach improwizowanego duetu, podczas solowego koncertu mistrza w Szanghaju.

W 2014 r. A Bu został przyjęty do prestiżowej Juilliard School w Nowym Jorku, gdzie studiował lekcje muzyki klasycznej i jazzowej. W 2015 r. A Bu zdobył pierwszą nagrodę oraz nagrodę publiczności w trakcie konkursu Parmigiani Jazz Piano Solo w ramach renomowanego Festiwalu Jazzowego w Montreux, po czym został on zaproszony do gry w Montreux Jazz Academy z Al Jarreau, Kurtem Rosenwinkelem, Yaronem Hermanem i wieloma innymi świetnymi muzykami jazzowymi.

Po udanym udziale w Festiwalu Beijing 9 Gate Jazz Music w 2012 r., A Bu otrzymał sponsoring od Fundacji Edifier Musician. Co więcej, został on zaproszony do współpracy ze słynnym Big Bandem Rolfa Beckera na konferencji prasowej dla Sennheiser Momentum, a następnie podpisał kontrakt z Sennheiser w Chinach.
W 2013 r. A Bu ukończył swój pierwszy album "88 Tones of Black and White”. Zaprosił on Jakoba Haendla, zdobywcę nagrody Grammy, do wspólnego nagrania studyjnego. W 2015 r. A Bu nagrał swój drugi album "Butterflies Fly in Pairs"
w nowojorskim Avatar Studio. Album ten zawiera oryginalne kompozycje
i aranżacje A Bu zawierające znane chińskie motywy. Tom Kennedy, Ryan J. Lee, Antonio Hart i wielu świetnych muzyków grało z A Bu na jego drugim albumie.

A Bu grywał na koncertach w Chinach, Niemczech, Francji, Włoszech i w Szwajcarii. W kwietniu 2015 r. A Bu został zaproszony przez UNESCO i Thelonious Monk Institute of Jazz do gry i udziału w koncercie International Jazz Day All-Star Global Concert. W siedzibie UNESCO w Paryżu A Bu zagrał wraz z Herbie Hancockiem, Waynem Shorterem, Tillem Broonerem i wieloma innymi gwiazdami jazzu. Po raz drugi został on zaproszony przez Organizację, aby wziąć udział w bajecznej imprezie w Hawanie na Kubie w kwietniu 2017 r.

W listopadzie 2015 r. A Bu grał z rosyjskim saksofonistą jazzowym Igorem Butmanem i Moskiewską orkiestrą jazzową w Sali Koncertowej Czajkowskiego oraz w jazzowym klubie Igora Butmana w Moskwie. W związku ze swoją fascynacją muzyką Nikolai Kapustina, A Bu wraz z Igorem Butmanem zorganizował urodzinowy koncert w Moskwie w listopadzie 2016 r. w dniu 79-tych urodzin kompozytora, na które A Bu został zaproszony do domu kompozytora po koncercie.

W lipcu 2016 r. A Bu zadebiutował na Festiwalu Umbria Jazz i na 50-ym Festiwalu Montreux Jazz. We wrześniu A Bu dzielił scenę z Chick Corea podczas uroczystego otwarcia Blue Note Beijing. Ponadto występował on na wielu słynnych międzynarodowych festiwalach jazzowych, takich jak JZ Festival, Jazz à Vienne, Clermont-Ferrand Jazz Fest.A Bu wystąpił także jako solista z zespołem solistów wirtuozó moskiewskiej Okriestry Kameralnej „Hermitage” oraz z Orkiestrą Filharmonii Belgradzkiej. We wrześniu 2017 r. A Bu zadebiutował w Blue Note
w Nowym Jorku.

26 maja 2018r., godz. 17:00, Sala balowa Muzeum Zamku w Łańcucie

KWARTET WILANÓW:
Tadeusz GADZINA – I skrzypce
Paweł ŁOSAKIEWICZ – II skrzypce
Ryszard DUŹ – altówka
Olga ŁOSAKIEWICZ-MARCYNIAK – wiolonczela
gościnnie Tomasz STRAHL - wiolonczela

W programie:
J. Haydn – Kwartet smyczkowy op.1 nr 1 B – dur
Presto
Menuetto
Adagio
Menuetto
Finale. Presto

A. Dvorak – Kwartet smyczkowy F –dur op. 96 “Amerykański “
Allegro ma non troppo
Lento
Molto vivace
Finale. Vivace ma non troppo

J.F. Dobrzyński – Kwintet wiolonczelowy F – dur op. 20
Allegro moderato
Menuetto. Allegro moderato
Andante. Doloroso ma non troppo lento
Finale. Vivace assai

KWARTET WILANÓW

Zespół powstał w 1967 roku, początkowo jako Kwartet Wilanowski. Nazwa ta wiązała się z jego pierwszymi koncertami w królewskiej rezydencji Jana III Sobieskiego. W jego skład weszli skrzypkowie: Tadeusz Gadzina,Paweł Łosakiewicz, altowiolista Ryszard Duź oraz wiolonczelista Marian Wasiółka.
Kwartet występował we wszystkich krajach Europy, a także w USA, Kanadzie, Kubie, Japonii, Korei Południowej, Meksyku, Brazylii, Kolumbii, Wenezueli i Peru. Przez wiele lat był stałym gościem Festiwalu w Joliette koło Montrealu- muzycznej metropolii Kanady, gdzie wykonywał wszystkie kwartety Beethovena oraz programy poświęcone muzyce polskiej rejestrowane przez Radio Canada.
Brał udział w najważniejszych festiwalach europejskich m.in.: w Warszawie, Wiedniu, Grazu, Berlinie, Stuttgarcie, La Chaise- Dieux, Helsinkach, Paryżu, Dreźnie, Patras, Cannes, Bergen i innych. Międzynarodowa renoma zespołu sprawiła, że w 2003 roku został on zaproszony do wzięcia udziału w koncertach
i kursach mistrzowskich słynnego festiwalu Morningside Musicie Bridgestone
w Calgary w Kanadzie.
Drogę artystyczną kwartetu znaczyły nagrody i wyróżnienia: II nagroda na Międzynarodowym Konkursie Kwartetów Smyczkowych im. Josepha Haydna
w Wiedniu ( 1971), Srebrny Medal w Biennale w Bordeaux (1972), III nagroda na Międzynarodowym Konkursie Kwartetów Smyczkowych Radia Bawarskiego
w Monachium (1973).
Ogromny repertuar Kwartetu Wilanów, obok pozycji klasycznych
i romantycznych zawiera ponad 100 dzieł muzyki XX wieku, m.in.: Bairda, Bartóka, Barbera, Berga, Blocha, Cartera, Ivesa, Kurylewicza, Lutosławskiego, Matsudairy, Meyera, Nono, Palestra, Pendereckiego, Schönberga, Strawińskiego, Słowińskiego, Stachowskiego, Sznitkego, Szostakowicza, Webera, Weinberga, Woytowicza,Yunga.
Przez 20 lat zespół występował na festiwalu Warszawska Jesień, na którym
w 1983 roku otrzymał nagrodę krytyków SPAM - Orfeusz, za najlepsze wykonanie muzyki polskiej ( VI Kwartet smyczkowy Krzysztofa Meyera) podczas XXVI edycji festiwalu. Dwukrotnie, w latach 1986 i 1990 był laureatem nagrody Związków Kompozytorów Polskich oraz Nagrody Ministra Spraw Zagranicznych za wybitne osiągnięcia w dziedzinie propagowania kultury polskiej za granicą.
Stała, wieloletnia współpraca z firmą fonograficzną Sonoton Pro Viva
w Monachium, zaowocowała rejestracją wszystkich utworów kameralnych Meyera, ponadto utworów Blocha, Bargielskiego i innych polskich kompozytorów współczesnych. Kwartet Wilanów ma w swoim dorobku ponad 40 płyt kompaktowych, nie licząc szeregu utworów zarejestrowanych na płytach bezpośrednio z sal koncertowych. Ponadto muzycy nagrywali dla takich firm jak: Accord, Tudor, Olimpia, Col Legnica, Polskie Nagrania, Tonpress, Veriton.
W 1990 roku płyta Musique de Chaber z muzyką Lutosławskiego, nagrana
w firmie fonograficznej Accord, otrzymała prestiżową nagrodę Diapason d'Or. To samo pismo wyróżniło zespół przyznaniem 5 gwiazdek za nagranie kwartetów Griega (1996).
Przed kilku laty kwartet podjął niezwykle ważną współpracę z firmą fonograficzną Acte Préalable, dla której nagrywał arcydzieła polskiej muzyki romantycznej i współczesnej. Wraz z jednym z najwybitniejszych wiolonczelistów polskich- Tomaszem Strahlem zespół nagrał płytę z kwintetami wiolonczelowymi Ignacego Feliksa Dobrzyńskiego.
Kwartet Wilanów współpracował z najwybitniejszymi muzykami z całego świata,m.in. ze skrzypkami : Gidonem Kremerem, Grigorijem Żyslinem, Dmitri Sitkowieckiem, pianistami: Bellą Dawidowicz, Andrásem Schiffem, Ralfem Gorhónim, Szábolcsem Esztényim, jak również wybitnymi polskimi solistami: Elżbieta Gajewską, Januszem Olejniczakiem, Władysławem Kłosiewiczem, Adamem Makowiczem, Stefanem Kamasą, Tomaszem Strahlem i wielu innymi.
W 2002 roku Kwartet Wilanów obchodził swe 35-lecie. Z tej okazji na uroczystym koncercie w Filharmonii Narodowej w Warszawie członkowie Zespołu odznaczeni zostali przez Ministra Kultury medalem Zasłużony dla Kultury Polskiej. Ostatnio w uznaniu zasług muzycznych wyróżnieni zostali medalem Zasłużony Kulturze Gloria Artis.
W 2017 roku Kwartet obchodził jubileusz 50-lecia działalności artystycznej.
Członkowie zespołu wykładają w Uniwersytecie Muzycznym Fryderyka Chopina w Warszawie, gdzie prowadzą instrumentalne i kameralne klasy mistrzowskie.
Od 1990 roku zespół pozostaje pod opieką Staromiejskiego Domu Kultury
w Warszawie, gdzie znalazł jedyną w swoim rodzaju, wspaniałą atmosferę do doskonalenia umiejętności oraz stałego rozszerzania repertuaru.

25 maja 2018r., godz. 19:00
Sala koncertowa Filharmonii Podkarpackiej

ORKIESTRA SYMFONICZNA FILHARMONII PODKARPACKIEJ
Massimiliano CALDI - dyrygent
TeoTRONICO - robot

W programie:
Stefan Kisielewski – Kosmos
Gustav Holst – Planety
TeoTronico – klasyka inaczej

ORKIESTRA SYMFONICZNA FILHARMONII PODKARPACKIEJ

Filharmonia Podkarpacka im. Artura Malawskiego w Rzeszowie może poszczycić się bogatą historią. Rzeszowska Orkiestra Symfoniczna rozpoczęła działalność w 1955 roku, a obecnie jest to jeden z najprężniej rozwijających się zespołów symfonicznych w kraju. O jego wysokim poziomie artystycznym świadczy fakt, iż miał on możliwość współpracy z tak wybitnymi dyrygentami, jak m.in.:
J. Maksymiuk, K. Penderecki, G. Chmura, W. Michniewski, T. Wojciechowski,
M. Pijarowski, T. Strugała, A. Duczmal, Ł. Borowicz. Dyrygowali orkiestrą również zagraniczni kapelmistrzowie, m.in.: G. Rinkevičius, A. Kalajdzic, E. van Tiel,
J. F. Lobo, Sho Itō, P. Vero. Z Orkiestrą Symfoniczną Filharmonii Podkarpackiej występowali najbardziej utytułowani soliści z kraju i zagranicy, m.in.: K. A. Kulka,
K. Jakowicz, P. Pławner, B. Nizioł, S. Yoon, R. Lakatos, E. Kulibaev, A. Bauer,
T. Strahl, K. Kenner, K. Jabłoński, J. K. Broja, B. Bilińska, Ł. Długosz, M. Carbotta,
A. Kurzak, J. Malovany. Orkiestra współpracuje również z chórami i zespołami baletowymi, m.in.: Wydziału Muzyki Uniwersytetu Rzeszowskiego, Teatru Wielkiego w Łodzi, Opery Krakowskiej, Teatru Wielkiego Opery Narodowej w Warszawie, Opery i Filharmonii Podlaskiej, Filharmonii Wrocławskiej, Opery Lwowskiej oraz Chórem der Wiener Männergesang-Verein. Orkiestra Filharmonii Podkarpackiej prowadzi regularną działalność koncertową, prezentując zróżnicowany repertuar ze szczególnym uwzględnieniem muzyki polskiej, którą wykonuje również poza granicami kraju. Ceniona zarówno przez słuchaczy, jak i krytyków występowała na licznych festiwalach: Vratislavia Cantans, Festiwal Kultury Europejskiej w Krakowie, Międzynarodowy Festiwal im. Krystyny Jamroz w Busku - Zdroju, w Krynicy-Zdroju, na Międzynarodowym Muzycznym Festiwalu w Toledo (Hiszpania). Orkiestra koncertowała również gościnnie w takich krajach, jak: Austria, Belgia, Czechy, Francja, Hiszpania, Litwa, Niemcy, Rosja, Rumunia, Słowacja, Szwecja, Ukraina, USA, Węgry. W październiku 2013 roku orkiestra wystąpiła w wiedeńskim Musikverein wykonując wspólnie z tamtejszym chórem m.in. utwór C. Orffa „Carmina Burana” pod dyrekcją A. Barnasa. Muzycy koncertowali też
w Saarbrűcken (Niemcy). W styczniu 2014 roku Orkiestra Filharmonii Podkarpackiej pod dyrekcją Vladimira Kiradjieva zaprezentowała się z powodzeniem
w Filharmonii Narodowej, towarzysząc znakomitemu pianiście L. Angelovowi
w światowym prawykonaniu Koncertu fortepianowego h-moll M. Moszkowskiego. W czerwcu tego samego roku orkiestra koncertowała w „Złotej Sali” Musikverein
w Wiedniu pod batutą Tadeusza Wojciechowskiego. W kwietniu 2015 i 2016 roku
w tej samej sali odniosła sukces występując pod batutą Antala Barnasa i Jiri Petrdika. W 2015 roku orkiestra odbyła tournée po Niemczech. Zespół symfoniczny bierze również udział w realizacji projektu o nazwie „Przestrzeń otwarta dla muzyki”. Są to koncerty odbywające się na terenie całego Podkarpacia, m.in.
w muzeach, kościołach i w plenerze, przybliżające muzykę szerokiej publiczności, która nie ma na co dzień kontaktu z kulturą wysoką. Orkiestra występuje także podczas koncertów szkolnych dla dzieci i młodzieży. W dorobku Orkiestry Symfonicznej Filharmonii Podkarpackiej znajdują się liczne rejestracje telewizyjne, nagrania radiowe oraz fonograficzne: m.in. płyta CD z Requiem W.A. Mozarta, drugie nagranie w historii światowej fonografii Messa di Gloria G. Rossiniego, płyta z utworami Józefa Wieniawskiego oraz Nieszporami Ludźmierskimi Jana Kantego - Pawluśkiewicza i Missa Solemnis Ignazego Rittera von Seyfried’a.
Od 2008 roku Dyrektorem Naczelnym Filharmonii Podkarpackiej im. Artura Malawskiego w Rzeszowie jest Marta Wierzbieniec. Złotymi zgłoskami zapisał się
w działalności Filharmonii Podkarpackiej inauguracyjny koncert plenerowy
53. Muzycznego Festiwalu w Łańcucie 24 maja 2014 roku. Wówczas to Orkiestra Filharmonii Podkarpackiej pod batutą D. Gimeneza miała zaszczyt towarzyszyć jednemu z najwspanialszych tenorów wszechczasów – JOSE CARRERASOWI.
W 2016 roku Filharmonia Podkarpacka odniosła wielki sukces. Francuska Academie du Disque Lirique przyznała płycie z nagraniem Missa solemis h-moll austriackiego kompozytora Ignaza Rittera von Seyfrieda nagrodę Złotego Orfeusza, w kategorii Muzyki Sakralnej. W pierszym na świecie nagraniu tego utworu wzięła udział Orkiestra Symfoniczna Filharmonii Podkarpackiej pod batutą ks. Mieczysława Gniadego.

Massimiliano CALDI

Massimiliano Caldi (ur. w Mediolanie w 1967r.) ma bogate międzynarodowe doświadczenie w dziedzinie muzyki symfonicznej, operowej, operetkowej
i baletowej. W centrum jego zainteresowań znajdują się muzyka współczesna oraz odrodzenie XIX-wiecznej opery. Massimiliano Caldi wyróżnia się wysokim profesjonalizmem przygotowania interpretacji oraz jasnym, prostym stylem dyrygenckim.
Jest zdobywcą pierwszej nagrody w Międzynarodowym Konkursie
im. Grzegorza Fitelberga (1999). Jest także Głównym Dyrygentem Filharmonii Podkarpackiej im. Artura Malawskiego w Rzeszowie i Pierwszym Dyrygentem Gościnnym Polskiej Filharmonii Bałtyckiej im. Fryderyka Chopina w Gdańsku. Od 2015r. Massimiliano Caldi prowadzi mistrzowskie kursy dyrygenckie we Florencji.
W latach 2014-2017 był Głównym Dyrygentem i Konsultantem Artystycznym Filharmonii Koszalińskiej im. Stanisława Moniuszki, w latach 2006-2010 był Dyrektorem Artystycznym Śląskiej Orkiestry Kameralnej w Katowicach, a w latach 1998-2009 Głównym Dyrygentem Orkiestry Kameralnej „Milano Classica".
W ciągu ostatnich dziesięciu lat odbył tournée w Izraelu, Omanie, USA, Chile, Brazylii, Niemczech, Rosji i Turcji.
Na przestrzeni ostatnich lat w Teatrze Wielkim w Poznaniu prowadził orkiestry w dziełach operowych Rossiniego – Cyrulik Sewilski (styczeń-luty 2017), Verdiego - Nabucco (maj 2017) i Mascagniego - Rapsodia Satanica (październik 2017). Podczas XXI edycji Wielkanocnego Festiwalu Ludwiga van Beethovena dyrygował La Rondine Pucciniego w Filharmonii Narodowej w Warszawie (kwiecień 2017),
w Teatro Municipale w Piacenzie prowadził Notte per me luminosa Marco Betty (kwiecień 2017), a w Filharmonii Łódzkiej im. A Rubinsteina dyrygował Chórem
i Orkiestrą w prologu z Mefistofelesa Boito (czerwiec 2017).
W Polsce był zapraszany na międzynarodowe festiwale i regularnie pojawiał się na podium najważniejszych orkiestr filharmonicznych i symfonicznych, takich jak np. Sinfonia Varsovia, Narodowa Orkiestra Symfoniczna Polskiego Radia
i orkiestra "Sinfonia Iuventus" w sali Filharmonii Narodowej w Warszawie, Orkiestra Filharmonii im. Karola Szymanowskiego w Krakowie, Orkiestra Akademii Beethovenowskiej w Krakowie, a także orkiestr Filharmonii Łódzkiej, Pomorskiej
w Bydgoszczy, Toruńskiej, Warmińsko-Mazurskiej w Olsztynie i wielu innych oraz w Studiu im. Witolda Lutosławskiego S-1.
W dziedzinie muzyki symfonicznej Massimiliano Caldi zadebiutował
z Orkiestrą Kameralną Konzerthaus w Berlinie (listopad 2016), w Sali Rachmaninowa Konserwatorium Moskiewskiego z orkiestrą Sinfonietta Cracovia (listopad 2016), ze Stambulską Państwową Orkiestrą Symfoniczną (luty 2017) oraz
w Złotej Sali Musikverein w Wiedniu (listopad 2017 r.) wraz z orkiestrą Filharmonii Podkarpackiej im. Artura Malawskiego w Rzeszowie. Uczestniczył
w Międzynarodowym Festiwalu w Łańcucie dyrygując IX Symfonią Beethovena (maj 2017). W Filharmonii Bałtyckiej w Gdańsku dyrygował Carmina Burana Orffa (czerwiec 2017). W najbliższym czasie zadebiutuje w Teatro Ristori w Weronie (marzec 2018), powróci na podium Stambulskiej Państwowej Orkiestry Symfonicznej (luty 2018), w Sankt Petersburgu będzie dyrygował Orkiestrą Filharmoniczną (kwiecień 2018) i stanie na podium Orkiestry I Pomeriggi Musicali (maj 2018).

Robot TeoTRONICO

TeoTronico (2012) to robot-pianista, zaprojektowany i zbudowany przez Matteo Suzziego (Teotronica srl). TeoTronico gra na fortepianie ze znaczną dynamiką i artykulacją, poruszając bardzo dokładnie i szybko swoimi 53 palcami.
Jego debiut orkiestrowy odbył się 26 sierpnia 2012 roku z Berlińską Orkiestrą Symfoniczną pod batutą Michelangelo Galeatiego w Filharmonii Berlińskiej, podczas którego wykonał na fortepianie Grande Polonaise Brillante op. 22 Fryderyka Chopina.
4 listopada 2012 r. TeoTronico z Orkiestrą Sinfonica Siciliana pod batutą Roberto Gianoli wykonał Koncert fortepianowy KV 488 Mozarta.
26 maja 2013 r. brazylijska telewizja Globo TV w porze największej oglądalności w programie "Fantastico" wyemitowała reportaż, którego bohaterami byli TeoTronico i Roberto Prosseda:

http://globotv.globo.com/rede-globo/fantastico/t/edicoes/v/robo-pianistaencara-
desafio-contra-maestro-italiano/2597122/

CO POTRAFI TEOTRONICO?

TeoTronico to mechaniczny odtwarzacz plików MIDI. Może odegrać partycję fortepianu w jej dosłownym brzmieniu, odtwarzając ją z pliku midi: jest zatem idealnym interpretatorem utworów skomponowanych na pianolę przez Strawińskiego, Hindemitha, Nancarrowa i Ligetiego. TeoTronico może również przybrać "wygląd" prawdziwego fortepianu pianistycznego, odtwarzającego pliki MIDI utworzone z rolek do pianoli nagranych przez dawnych wielkich pianistów, takich jak Busoni, Debussy, Rachmaninoff, czy Hoffman. Może też odgrywać rolę "lustrzanego pianisty", jeśli jest podłączony do pianina cyfrowego, na którym gra człowiek (Roberto Prosseda, działający jako "pianista-widmo"). W trybie "pianisty lustrzanego" TeoTronico może występować także jako solista z orkiestrą,
w zespołach kameralnych oraz jako akompaniator ze śpiewakami, nawet jeśli znajdują się oni w dużym oddaleniu.

CZY TEOTRONICO POTRAFI ROBIĆ COŚ POZA GRANIEM?

TeoTronico potrafi mówić, śpiewać i robić śmieszne miny. Może odtwarzać tekst pisany, nadawać lub być dubbingowanym w czasie rzeczywistym: w obu tych trybach jego ruchy ust są zsynchronizowane z mową w dowolnym języku. Dzięki temu TeoTronico może mieć aktywny kontakt ze swoimi rozmówcami, poruszając głową, ustami, oczami, powiekami i brwiami. Jest też wyposażony w czujniki zbliżeniowe i może odwracać się do ludzi, którzy do niego podchodzą.
TeoTronico, jeśli jest dubbingowany w czasie rzeczywistym, może odpowiadać na pytania od publiczności. Jeśli natomiast jest w trybie „lustrzanego pianisty”, może również – z pomocą profesjonalnego pianisty - występować z innymi muzykami wykazując się imponującą wszechstronnością.

CZEMU TO SŁUŻY ?

TeoTronico to innowacyjne i skuteczne narzędzie służące edukacji muzycznej i upowszechnianiu muzyki. TeoTronico przyciąga młodą publiczność swoim zabawnym wyglądem i może zapoznawać uczniów na wszystkich poziomach kształcenia z podstawowymi elementami języka muzycznego w bezpośredni, wciągający i rozrywkowy sposób.

TeoTronico przeciwko Roberto Prossedzie

Debata na temat roli wykonawcy toczy się od wielu dziesięcioleci. Często dyskutowano, w jaki sposób wykonawca może zbliżyć się do osobistej, twórczej, arbitralnej interpretacji partytury.
To koncertowe wyzwanie ma na celu odnowienie formatu recitalu fortepianowego i zapewnienie publiczności silniejszego bodźca do słuchania muzyki w świadomy, krytyczny i nastawiony na współpracę sposób.

K 24 maja 2018r., godz. 19:00, sala balowa Muzeum Zamku w Łańcucie
Georgijs OSOKINS – fortepian

W programie:
Fryderyk Chopin - Nokturn H-dur op. 62 nr 1
Jean Philippe Rameau - Suite in G
Les tricotets
L'indifferente
Menuets I & II
La poule
Les triolets
Les sauvages
L'enharmonique
L'egiptienne
***
Siergiej Rachmaninow - Excerpt pieces
Jan Sebastian Bach/Ferruccio Busoni - Chaconne in D - minor BWV 1004

GEORGIJS OSOKINS

Georgijs Osokins jest finalistą XVII Międzynarodowego Konkursu im. Fryderyka Chopina w Warszawie w 2015 roku oraz ulubieńcem publiczności konkursowej. Urodził się 25 kwietnia 1995 r. w Rydze. Naukę gry na fortepianie rozpoczął w wieku pięciu lat, a na estradzie zadebiutował jako dziesięciolatek wykonaniem Koncertu
d-moll KV 466 Mozarta z towarzyszeniem Narodowej Orkiestry Łotewskiej. Studiuje pod kierunkiem Sergejsa Osokinsa, od 2009 r. pobiera też prywatne lekcje
u Mikhaila Voskresenskiego. Od września 2015 r. kontynuuje naukę w Juilliard School of Music. Jest zwycięzcą IX Międzynarodowego Konkursu Chopinowskiego dla Młodych Pianistów w Moskwie (2014), Konkursu Skriabinowskiego w Paryżu (2009) oraz Międzynarodowego Konkursu Pianistycznego w Jurmale (Łotwa, 2010). Zdobył też specjalną nagrodę za wykonanie utworu Fryderyka Chopina
w Międzynarodowym Konkursie Pianistycznym „Rina Sala Gallo” w Monzy (Włochy). Koncertował m.in. z Lwowską Orkiestrą Symfoniczną, Orkiestrą Amber z Lipawy, Narodową Orkiestrą Armenii, Orkiestrą Kameralną „Wratislavia”. Pianista doceniany jest nagrodami i występami na międzynarodowych festiwalach, wyróżniony został też nagrodą Ministra Kultury Łotwy. Uczestniczył w kursach mistrzowskich Dmitrija Bashkirova, Siergieja Babayana, Bernda Goetzke, Georga Friedricha Schencka i Einara Steena-Nokleberga. Po Konkursie Chopinowskim
w Warszawie wystąpił już w Polsce wielokrotnie, m.in. w nowej Sali NOSPR
w Katowicach, w Filharmonii Szczecińskiej, z Orkiestrą Kameralna Polskiego Radia „Amadeus” w Poznaniu pd. Agnieszki Duczmal oraz z recitalem dla Radia Gdańsk.

K 23 maja 2018r., godz. 19:00, sala koncertowa Filharmonii Podkarpackiej

ORKIESTRA SYMFONICZNA FILHARMONII PODKARPACKIEJ
Wojciech RAJSKI – dyrygent
Aleksandra KURZAK – sopran
Roberto ALAGNA – tenor

W programie m.in. G. Puccini, G. Verdi, G. Bizet

K 22 maja 2018r., godz. 19:00, sala balowa Muzeum Zamku w Łańcucie

Vadim REPIN – skrzypce
Andrei KOROBEINIKOV – fortepian

W programie:
Claude Debussy – Sonata
Sergiej Prokofiew – Sonata Nr 1
***
Igor Strawinski – Divertimento
Henryk Wieniawski – Legende
Piotr Czajkowski – Valse Scherzo op.23
Cena: 50 zł

K 20 maja 2018r. godz. 20:00, PLENER przed Muzeum Zamkiem w Łańcucie
TEATR ŻYDOWSKI IM. ESTERY RACHEL I IDY KAMIŃSKICH W WARSZAWIE

Jan SZURMIEJ- reżyseria
Antoni MARIANOWICZ – przekład
Joseph STEIN – libretto
Wojciech JANKOWIAK – scenografia
Marta HUBKA – kostiumy
Jan SZURMIEJ – choreografia
Jerry BOCK – muzyka
Teresa WROŃSKA – kierownictwo muzyczne
Sheldon HARNICK – teksty piosenek
Małgorzata HAUSZILD – przygotowanie wokalne
Jan SZURMIEJ – inscenizacja
Waldemar GAWLIK – asystent

OBSADA:
Tewje Mlecarz - Marek Szydło
Gołda, Jego Żona - Alina Świdowska
Cejtł - Monika Soszka
Hudł - Izabella Rzeszowska
Chawa - Joanna Rzączyńska
Szprynca - Agnieszka Gryżewska
Bejłka - Katarzyna Gordyczukowska
Jenta, Swatka - Ernestyna Winnicka
Motł, Krawiec - Piotr Sierecki
Szejndł, Jego Matka - Barbara Szeliga
Perczyk, Student - Piotr Chomik
Lejzer Wolf, Rzeźnik - Henryk Rajfer
Mordcha, Karczmarz - Marek Węglarski
Rabin - Jan Szurmiej
Mendł, Jego Syn - Marcin Błaszak
Abram, Księgarz - Jerzy Walczak
Nachum, Żebrak - Ryszard Kluge
Babcia Cejtł, Babcia Gołdy - Joanna Przybyłowska
Fruma Sara, Pierwsza Żona Lejzera Wolfa - Małgorzata Trybalska
Josł, Kapelusznik - Piotr Wiszniowski
Policjant - Waldemar Gawlik
Fiedka, Młody Rosjanin - Rafał Rutowicz
Sasza, Jego Przyjaciel - Zbigniew Kozłowski
Ryfka - Joanna Przybyłowska
Skrzypek - Mirosław Kuźniak
Pop - Grzegorz Kulikowski
Mieszkańcy - Ewa Greś, Grzegorz Kulikowski, Wanda Siemaszko, Ewa Tucholska
Rosjanie - Mariusz Bach, Robert Kot, Arkadiusz Kucharski, Piotr Nowakowski, Paweł Osuch, Andrzej Pankowski, Paweł Żelazko

Światowej sławy musical „Skrzypek na dachu” swoją warstwą muzyczną jak i tematem przemawia do publiczności na całym świecie. Za kanwę libretta posłużyła powieść Szolema Alejchema „Dzieje Tewjego Mleczarza”. Akcja rozgrywa się w 1905 r. w Anatewce, małym miasteczku na terenie Rosji carskiej, gdzie obok siebie żyją dwie społeczności – żydowska i rosyjska, które starają się nie wchodzić sobie w drogę. Historyczne tło akcji nawiązuje do rodzącego się komunizmu, rewolucji 1905 roku, a w finale do masowej emigracji ludności żydowskiej.Tytułowy Tewje jest ubogim mleczarzem, ojcem pięciu córek, które chce wydać za mąż. One jednak nie zgadzają się z propozycjami swatki i szukają związków opartych na miłości. Tewje raz po raz staje przed wyborem, co jest ważniejsze: życie zgodnie z tradycją czy szczęście córek. Tymczasem do Anatewki dociera wiadomość o konieczności opuszczenia przez wszystkich Żydów miasteczka.
Cena: 60 zł